Ik ben Anne Janssen
Ik ben een vrouw en woon in Wijngaardstraat 5a, 2280 Grobbendonk () en mijn beroep is Studente.
Ik ben geboren op 01/11/1984 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CD&V, volleybal en uitgaan .
Sinds oktober 2007 ben ik gemeenteraadslid en fractieleider van CD&V in Grobbendonk.
"La vertu suprême est de savoir que faire et d'apprendre à choisir à quoi l'on peut donner sa vie." (Maeterlinck)
Can we have it all?
Alles hebben waar je altijd van gedroomd hebt, weten dat je hebt bereikt wat je wilde toen je vroeger zei "als ik later groot ben". En toch niet tevreden zijn. Steeds meer willen, altijd andere dingen willen. Verlangen naar een grotere toekomst,je handen uitsteken naar een onveilige wereld. Verlangens, verleidingen, keuzes die gemaakt moeten worden. Is het moeilijkste ook het beste? Van kruispunt naar kruispunt strompelen en steeds opnieuw moeten beslissen: links of rechts of misschien rechtdoor. Genieten is zo moeilijk. Als historicus ben ik bezig met het verleden, als mens met de toekomst. Wanneer is het tijd voor het heden? Voor je het beseft is het allemaal voorbij en heb je spijt.
Dankbaarheid is de moeder van alle deugden. (Cicero)
Vier jaar geleden ben ik vol ijver, vlijt en enthousiasme begonnen aan mijn studie geschiedenis. Elke dag keek ik uit naar de volgende, elk jaar keek ik uit naar het volgende. Vanaf de eerste dag keek ik uit naar het schrijven van mijn thesis. De kroon op het werk, de kers op de taart.
Vier jaar zijn voorbij gevlogen en nu zit ik met veel ijver, vlijt en enthousiasme voor mijn pc om een dankwoord te schrijven waar ik al die tijd heb naar uitgekeken.
Vier jaar geschiedenis en een verhandeling, dat verwezenlijkt niemand alleen. Ook ik niet. Dat is dan ook de reden waarom ik iedereen die aan mijn studie geschiedenis, aan mijn verblijf in Leuven en aan het schrijven van dit werk heeft bijgedragen wil bedanken.
Uiteraard begin in bij mijn promotor professor J. Roegiers. Vanaf de eerste les Geschiedenis van de Nieuwe Tijd in mijn eerste kandidatuur wist ik dat Nieuwe Tijd wilde studeren, en wist ik dat ik bij hem mijn thesis wilde schrijven. Ik wil hem dan ook oprecht bedanken omdat hij me deze kans gegeven heeft.Bedankt voor uw deskundige hulp, verbeteringen en raadgevingen.
Mijn collega-studenten, die ik ondertussen gemakkelijk vriendinnen en vrienden kan noemen. Bedankt voor de leuke avonden, de ontspannende mojitos, de lange telefoontjes, de notas in tijden van nood. Bedankt om er vier jaar lang te zijn, Ozanne, Stephanie, Sarah, Ine en Pieter M.
Al mijn andere vrienden en vriendinnen die van mijn studententijd in Leuven een onvergetelijke tijd hebben gemaakt. In het bijzonder Sabine, Kristel en Katrien, bedankt voor de wekelijkse etentjes, voor de altijd luisterende oren, voor de eeuwige aanwezigheid.
Natuurlijk kan ik mijn ouders niet vergeten. Bedankt om me de kans te geven om te kunnen studeren wat ik graag deed, om me mijn kot zelf te laten kiezen, om me naar archieven en bibliotheken te brengen. Bedankt om me de persoon te laten worden die ik ben geworden, die ik wilde worden.
Ook mijn broer verdient een plaatsje op deze pagina. Bedankt Simon, voor je avondlijke bezoekjes als ik aan het schrijven was.
Tenslotte wil ik Pieter bedanken, meer dan ooit. Bedankt voor je steun, voor je begrip, voor je geduld, voor je relativeringsvermogen en voor je geloof. Bedankt voor je liefde en je knuffels. Anne
"Het verlangen heeft de neiging iets over te slaan en dan wordt het een droom." (C. Palmen)
Verlangen en dromen... vaak herken ik de grenzen niet meer.
Verlangen naar een ingebonden thesis, dromen van een grote onderscheiding, verlangen naar een stralende zon, dromen van een vakantie in Zuid-Frankrijk, verlangen naar ontspanning, dromen van vrije tijd verlangen naar een zekere job, dromen van een snelle carrière verlangen naar morgen, dromen van de toekomst.
Verlangen en dromen...vaak negeer ik de grenzen gewoon.
'Illusies zijn de vlinders van de lente van het leven' (Sirius)
Zoals voorspeld ben ik er niet in geslaagd om elke dag te schrijven, zelfs niet elke week . Maar ja, ik had het voorspeld, dus ik heb mezelf ingedekt.
Uiteraard heb ik wel een goed en zinnig excuus om niet te schrijven. Mijn tijd wordt helemaal ingenomen door twee zaken: thesis en solliciteren. Van Leuven naar Brussel, over Gent terug naar Grobbendonk, na gepasseerd te zijn in Antwerpen. Ik doorkruis heel het vlaamse land, dus mijn menselijke GPS-vaardigheden gaan er enorm op vooruit (met dank aan mappy). Elke sollicitatie die ik doe krijg ik meer stress, want telkens opnieuw brengt het dilemma's met zich mee. Geld of principes? Frans of Nederlands? Politiek of Bedrijven? HR of sales? Telkens opnieuw stress omdat ze me mss niet willen, omdat ik mss niet goed genoeg ben. Telkens opnieuw ruzie met de stem in mijn hoofd die de laatste weken nog maar één ding kan schreeuwen: thesis, thesis, thesis!
"La paresse est nécessaire. Il faut la mêler à sa vie pour prendre conscience de la vie" (J. Chardonne)
Een dagje werken, een dagje lui zijn, een dagje stress, een dagje werken... zo gaat het in mijn leven momenteel. Vandaag was het er eentje van lui zijn. Uitslapen, eten, met de hond gaan stappen en wat voor de pc hangen. Meer heb ik nog niet gedaan. Als ik het hier zo zie staan, krijg ik weer het "oh-my-god-mijn -thesis-gaat-niet-afgeraken"gevoel. Ik had naar leuven moeten gaan, ik had biografieën moeten lezen, ik had moeten schrijven aan mijn thesis, ik had moeten gaan lopen, en ik had niet lui mogen zijn. Als ik het hier zo zie staan ga ik maar een toertje lopen, wat biografieën lezen en een beetje schrijven. De dag is nog niet voorbij.
"Als woelig water tot rust komt, wordt het langzaam helder. Als iets traag in beweging komt, komt het langzaam tot leven." (Lao-Tse)
Een weekendje zee, een leuke Jong CD&V bbq, een lange file terug naar huis... je zou van minder rustig worden. Tijd zat om na te denken over 1001 dingen. Wat eten we straks, ijsje of wafel? Wat zal ik lezen, non-finctie of fictie, eos of flair? Welke liedjes zet ik op mijn mp3-speler, The Fray of Tiësto? Zalig, zo lijkt het wel. Maar er zijn ook die andere vragen. Ga ik werken of studeer ik verder? Als ik blijf studeren, wat kies ik dan? En vooral... wat met mijn thesis? Stress achtervolgt me overal. Het zit in mijn maag als ik een wafel eet, ik lees erover in mijn non-fictie boek en in de eos, ik hoor het in de liedjes van The Fray. Vervelend, zo lijkt het wel.
Jes! Vanaf vandaag ben ik mee met de tijd. Vanaf nu kan ik mijn diepste gevoelens en gedachten publiceren op het net. Hoewel... some things are better left unsaid. In ieder geval heb ik dus nu een blog en zal ik ook een poging doen om hem bij te houden. Me voornemen om elke dag iets te schrijven is natuurlijk hetzelfde als mezelf elk jaar opnieuw te beloven om meer te sporten, vijf kilo af te vallen en meer te sparen; het gebeurt nooit. Daarom zal ik al blij zijn dat ik wekelijks iets kan schrijven, of zeker wanneer er iets leuks gebeurd is. Veel leesplezier, hopelijk kunnen mijn schrijfsels jullie bekoren .