Ontbijt om 8 u met 6 pelgrims. De anderen zijn vroeger vertrokken. 23 °.
De actievoerders tegen de uitbreiding van het stuwmeer zijn grote natuurliefhebbers. Overal borden met ecologische informatie over de planteneters, de vleeseters, de insecten van de streek. De Baskische vader en zoon ( = student sportuniv van Valladolid) steken ons vlot voorbij. Ik noem hen “caminantes marchadores” = snelwandelaars. Gisteren waren zij al om 13 u in Ruesta, wij pas om 17 u.
Alweer 300 m klimmen op een brede bosbouwweg door een dennenbos met af en toe zicht op het meer in de diepte. Een jonge pelgrim Nasi ( niet van nasi goreng, maar van Ignatius) haalt ons in. Hij was 9 dagen geleden gestart in Montserrat bij Barcelona en loopt de Loyolaweg, een pas aangelegd langeafstandspad ter herdenking van Ignatius van Loyola, de stichter van de jezuïeten. Amai! Zo'n conditie!
Op de bergrug hebben we een prachtig panoramisch uitzicht met in de verte het dorpje Undués de Lerda. Cultuurgrond omgeven door bomenhagen, de stoppelvelden strogeel, de omgeploegde akkers roodbruin. De glooiende braakliggende gronden met grijsblauwe struiken en kruiden en vaalgroene steeneiken. Een rij windmolens leidt de blik in de verte naar de blauwe bergen rondom. Bijna wolkeloze hemel. Ik neurie " Credo in unum deum. Patrem omnipotentem. Credo in unum deum, factorem caeli et terrae. Visibilium omnium et invisibilium..."
Achter ons horen we Pepa en haar vader zingen: het gedicht van Antonio Machado op muziek gezet door Paco Ibañez: " Wandelaar, er is geen weg. De weg, dat zijn jouw stappen. Jij maakt de weg..." Ze zingen om er de moed in te houden. Hard nodig voor Pepa.
Het dorpje Undués de Lerda komt dichterbij. Als je een duidelijk doel voor ogen hebt lukt het je nog zo goed. We bestellen belegde broodjes (bocadillos) in de bar. Pepa en haar vader belanden er ook. Er ontstaat een luidruchtige discussie onder de aanwezige Spanjaarden. Wij weg... Ondertussen al 37 °. Het wordt bloedheet. We springen de stoppelvelden in telkens er een auto of tractor voorbijrijdt. Een eenzame wilg opzij van de grindweg ziet er ook al witgrijs uit van het stof. Opeens herinnert Paul zich dat we niet betaald hebben in de bar. We zijn al een uur onderweg. Terugkeren bij deze hitte, uitgesloten! Gelukkig staat het telefoonnummer van de bar in de ANWB-gids. Pepa en haar vader zijn er nog. Ze zullen voor ons betalen...
Enkele veldjes zonnebloemen met het hoofd naar de grond. Ze snakken naar vocht, net als wij. 40 °! De lucht die we inademen voelt aan zoals in de sauna. En toch zijn de boeren hier aan het werk. We zien een pickup zo'n reuzenbaal stro oppikken, zeop een andere leggen, de 2 samen oplichten en zo tot 4 hoog. Daarna komen ze terecht op de openlucht stapel strobalen. Paul houdt van rekenen. Er moeten er zo'n 4000 bijeenliggen . Asjeblief!
Ons water is lauw, bijna heet. Het lest nog altijd de dorst... We lopen over een traject van een Romeinse heirweg. Oef! Sangüesa is niet meer ver af!
Pech! De herberg voor pelgrims is "completo". We worden doorverwezen naar een camping. Een tent hebben we niet, maar we vinden er een nieuwe albergue met 2 badkamers en heel propere kamers voor € 10 per persoon, bezoek aan het zwembad inbegrepen! Net goed op zo'n snikhete dag!
's Avonds bezoek aan de stad met mooie herenhuizen en een indrukwekkende Santa Maria La Real-kerk met een laatromaans zuidportaal. Een smid smeedt een zwaard, een krijger doodt er een draak mee. Heel plastisch uitgebeeld.
Een menú del día in een restaurantje met wijn en water inbegrepen: € 12( 3 gangen). Als we buitenkomen vallen de eerste regendruppels. Gesnelwandeld naar de camping. Gelukt! en nog kunnen internetten. Pepa en haar vader zijn er ook. Onze schulden vereffend...