Zonnig!

Vandaag ook varens, bloeiende en uitgebloeide bramen, hier en daar een stalkaars, duizendschoon en rozerode marjolein.

Eerste halte: Rochegude met nog één toren over van een versterkte burcht op de grens van de Velay en de Gévaudan. Beschut door de burcht een kleine St-Jacobskapel met een prachtig uitzicht op het dal van de Allier. Groene weiden, hooilanden, een enkel akkertje, omringd door stenen muurtjes begroeid met mos en struiken. Ze brengen structuur in het glooiende landschap. Hier en daar toefjes bomen, bossen op de toppen, met daartussen uitstekende ruwe rotswanden, en uiteraard ook hoogspanningskabels die de blik in de verte leiden en voor ons moderne comfort zorgen... In Rochegude begint de steilste afdaling van het hele traject, glad bij regenweer. Vandaag schitterende zon, ik heb geluk! De raad van oma indachtig stap ik heel voorzichtig. Toch even mijn voet omgeslagen, niet zo erg vanwege mijn schoenen met hoge schacht. Heel nuttig hier om met 2 stokken te wandelen. Je steunt op allebei tegelijk en je tred is veel zekerder. Alweer iets bijgeleerd. Ik zoek houvast aan boomstammen, takken, wortels, rotsblokken op het pad...

Na Monistrol d' Allier een nijdige klim naar de hoogvlakte van de Margeride. Het is wel de historische route die we hier bewandelen. Gepicknickt op een schaduwrijk plekje met zicht op de 'orgelpijpen van basalt' zoals de rotspartijen in het plaatselijk jargon heten. Boven een welgekomen briesje, weer krekelconcert, vogelgekwetter, een 'wietewiet' van een broedende vogel in het veld( un oiseau qui niche dans le champ - Mijn Frans wordt elke dag beter!) Twee loslopende honden doen me niets. De dazzer van mijn broer Freddy zit klaar in het heupzakje van mijn rugzak. Even verder ontmoet ik iemand met een groene rugzak. Hij werd vanmorgen gebeten in de dij. Een vriend met een stok verjoeg de hond en verzorgde de wonde. Het hindert hem niet om te stappen, maar hij blijft wel angstvallig dicht bij het vriendengroepje met de stokken! Een Fransman is verwonderd als ik water drink. La Belgique, les meilleures bières du monde!

Uitnodigend gerinkel van koebellen. De bonte koeien zijn van het ras Mont Baillarde ( zo heb ik het toch begrepen). Er lopen ook witte schapen op hoge poten met bellen. Geen 'brebis noires du Velay' ontmoet. Een sympathieke gehandicapte man 'Néné' houdt in een loods een buvette open 'La Coquille'. Hij deelt heel fier postkaarten uit met zijn foto. Er is een ruim toilet, toegankelijk voor rolstoelgebruikers, een douche op zijn Spaans zonder douchegordijn met afloop in de vloer. Een jonge rolstoelgebruiker zit te internetten op een laptop. Ik had het beter hier gevraagd om even te bloggen... Onder de indruk, loop ik verkeerd. Op mijn passen teruggekeerd. Het landschap is anders: weiden, afgezet met prikkeldraad, grote granietrotsen verspreid in het groen, dennenbomen hier en daar, veel brem en voor mij onbekende bloemensoorten, ook perzikkruid (of polygonum?). Thuis zal ik een flora van de streek raadplegen.

Om 17 u beland ik in Saugues met nog een 'Tour anglaise' uit de Honderjarige Oorlog en een imposante St-Médardkerk. Saugues was vroeger de stad van de houten klompen. Langs de route omlaag naar de stad staan er moderne houten beelden. Ook een 'bête du Gévaudan', een enorme houten wolf. In de 18de eeuw teisterde een legendarische wolf de streek, hij zou 100 vrouwen en kinderen hebben verslonden! En ik die bang ben voor honden...

De propere gîte d'étape communale werkt in vertrouwen. De voordeur staat open. Ik had gisteren gereserveerd: mijn naam staat op de deur van een kamer op de 3de verdieping. We slapen met zijn drieën en hebben samen een net badkamertje. Internet vind je alleen in het gemeentehuis, gesloten op dit uur. Het bureau voor toerisme is dicht na de St-Médardfeesten van vorig weekend. Morgen bij de warme bakker proberen, daar is een 'point internet'. La douce France! Bij Roland thuis heeft de computer ook forfait gegeven.