|
Boek 239: Het spel van de engel
Auteur: Carlos Ruiz Zafon
Aantal blz.: 552
Eerste druk:
Leestijd: 18/04/2018-11/05/2018
Algemene beoordeling: ***
Het spel van de engel is het tweede deel in de vierdelige reeks van Zafons Barcelona saga. Als je terugkijkt in mijn blog zal je bij boek drie De schaduw van de wind vinden, het eerste deel in deze serie. Het spel van de engel is eigenlijk een prequel.
De vier delen zijn ondertussen allemaal verschenen, dus het werd de hoogste tijd dat ik deze serie verder las.
David Martin, een jonge schrijver werkt als loopjongen op een redactie. Pedro Vidal een schrijver, die eveneens op de redactie werkt, doet een goed woordje voor hem. David krijgt zo de kans om een wekelijkse rubriek in de krant te schrijven. Zo wordt hij opgemerkt door een zekere Andreas Corelli, een uitgever die David een aanbod doet, een aanbod waarbij hij weet dat hij bij wijze van spreken zijn ziel aan de duivel verkoopt. Hij moet van Andreas een boek schrijven, dat de wereld op zijn grondvesten doet daveren; hij wil dat David een nieuwe religie creërt.
David ziet er aanvankelijk geen graten in en gaat op het voorstel in. Ondertussen neemt hij zijn intrek in een prachtig huis met een toren dat al jaren verlaten blijkt te zijn. David beseft dat er in dat huis een bizarre gebeurtenis heeft plaats gevonden en wil het mysterie ontrafelen. Maar meer en meer beseft hij dat hij zijn ziel misschien wel echt aan de duivel heeft verkocht.
Ik vond dit boek niet zo hoogstaand als zijn voorganger. Laat mij duidelijk zijn: over Zafons schrijfkunsten valt absoluut niet te twisten. De man kan zeer vlot schrijven. Ik vond het zeer goed beginnen, maar dit boek had zeker 100 paginas minder lang mogen zijn. Je moet er als lezer zeker je hoofd bijhouden anders ben je niet meer mee. Spijtig genoeg was ik daar één van. Ik ga De schaduw van de wind zeker herlezen vooraleer ik verder ga met de andere boeken uit de reeks.
|
