Klets gezellig mee op het forum. Stuur een mailtje als jullie zelf een goed idee hebben voor een goed forum!
Welkom in mijn wereld
27-08-2009
Geen Zin
Vandaag is zo'n dag waar ik totaal geen zin in heb. Hier kijk ik als een berg tegen op. Het liefste bleef ik lekker thuis op de bank, in mijn pyama, lekker tv te kijken of een beetje op de laptop werken.
Maar nee, ze hebben mij nodig op werk. Helaas de plicht roept, maar ik heb totaal geen zin. Misschien herken je dat gevoel wel. Heb je net 2 weken vakantie gehad en moet je morgen weer gaan werken. Dan voel je je helemaal zwaar worden en begint de stress van je werk in je nek te hijgen. Bah. En dan komt er ook nog eens bij dat ik maar 5 uurtjes hoef te werken. Hadden ze mij net zo goed thuis kunnen laten, want van alleen maar 5 uur werken wordt ik schaggo. Pfff nee laat mij dan maar liever thuis, leker met mijn pup spelen of iets dergelijks, maar helaas.
Je zou denken dat het niet erg is om weer te gaan werken als je leuk werk hebt. Daar ligt het probleem nou juist. Het is best kut werk. Ik werk in de horeca, in de fast-service. Niet dat dat werk nou zo klote is, helemaal niet. Ik ben goed in mijn werk, ben manager, dus moet andere vertellen wat ze moeten doen. Klinkt allemaal leuk, maar betekent dat ook jij je benen onder je gat vandaan moet rennen. Nee met het werk zelf is niks mis. Het zijn de mensen die je in je restaurant ontmoet. Sommige zijn aardig, sommige zijn zo associaal als wat. En dat is het punt.
Ik werk nou al bijna 5 jaar bij dat bedrijf en in die jaren heb ik gezien dat de mensen steeds associaler en intoleranter zijn geworden. In hemelsnaam, waar gaat dat heen met de maatschappij? Men zegt dat de jeugd associaal is maar de oudere kunnen er ook wat van. Misschien hebben de jongeren het wel van hun ouders? Mensen doen moeilijk over bijvoorbeeld een servetje of wat dan ook en ik kan daar niks op terug zeggen, want dan zou ik mijn grote smoel moeten houden en heeft het bedrijf binnen no time een klacht aan zijn broek. Misschien hebben ze Amerika als voorbeeld genomen, daar hoeft maar iets mis te zijn en het bedrijf moet al een schadeclaim van miljoenen betalen omdat er niet op de instructie stond dat je een kat niet mocht drogen in de magnetron!! Hallo, hebben die mensen geen verstand of zo? Sorry, maar voor zulke mensen heb ik geen geduld.
Maar ja, zulke mensen krijg ik wel vaak over de vloer. Er word vaak tegen mij gezegd, dat ik daarop moet kunnen anticiperen, maar ja na 5 jaar is je grens wel berijkt denk ik zo. Mensen moeten niet verwachten dat ik en mijn crew robots zijn, wij maken ook wel eens fouten, daarvoor zijn wij mens.
Eigenlijk moeten wij een bord hebben hangen met daarop de tekst:
Bij gebrek aan personeel werken er hier mensen. Behandel ze voorzichtig ze zijn zeldzaam!
Voorbeeld: Komt er iemand naar mij toe en begint een heel verhaal over het feit dat ze vind dat wij ons werk niet goed doen, vaak dingen vergeten, terwijl zij veel dingen zou hebben besteld en vraagt mij daar wat aan te doen. Ik beloof haar dat ik het personeel hier op zal aanspreken en bied haar wat te drinken aan. Dit vind zij niet genoeg. Ze vraagt nog eens wat ik hier aan ga doen en wilde weten wie hier de hogere is. Ik vraag of ze een bonnetje heeft omdat dit dan haar verhaal kan bevestigen, maar 'die had ze niet meer, want die had ze weggegooid'. Normaal gesproken bewaar je bonnetjes als je iets wilt ruilen of zo, dus mijn gevoel zei al dat er iets niet klopte Ik zeg dat ik het eerst even moest over leggen met mijn hogere, maar ineens 'hoefde dat niet meer' en terwijl ze weg liep mompelde ze iets van dat ze wel een klacht zou doorgeven of zoiets. Ik verstond er niks meer van.
Ik mag in mijn functie niet zo maar dingen mee geven en dat doe ik ook niet tenzij er iets bewezen kan worden, óf als iemand normaal reageert!! Komen ze op mij af en gedragen ze zich als een dolle drieste stier, zijn ze bij mij aan het verkeerde adres. Maar leggen ze iets heel normaal uit en kunnen ze een normaal gesprek met mij aangaan is het een heel ander verhaal. Dan heb je ook respect voor andere mensen. En voor die mensen doe ik dan ook wat. Maar niet voor mensen die mij als straatvuil behandelen. Die hebben pech.
Zo is het vaak dat wij buitenlandse gasten krijgen. Mijn crew en ik doen ons best om ze zo goed mogelijk te helpen en zo goed mogelijk hun taal te spreken. Worden ze boos op mijn crew omdat we hen niet kunnen verstaan! Nou dan kunnen ze van mij ophoepelen, ik zal altijd achter mijn crew staan, wat er ook gebeurd.
Ander voorbeeld: Er kwam een Ier aan de kassa en bestelde iets in plat iers bij een meisje die eigenlijk op een andere vesteging werkte. Ze sloeg iets aan en rekende af. Maar blijkbaar had hij iets anders gezegd dan dat zij had afgerekend. Maar ze had hem gewoon weg niet goed verstaan. Die kerel ging helemaalover de pis en begon haar uit te schelden voor vanalles en nog wat omdat ze zijn iers niet verstond? Dan breekt er bij mij iets, maar ik moet als manager altijd zorgen dat ik kalm blijf en altijd naar de klant luister, maar als ze aan mijn crew komen, komen ze aan mij. Ik heb echt steeds meer moeite met al die mensen.
Helaas verpesten de slechte het altijd voor de goede, maar gelukkig zijn niet alle mensen zo en zijn er genoeg mensen die wel normaal reageren en het werken toch weer fijn maken.
Sinds twee weken hebben ik en Michael (mijn vriend) er een nieuw gezinslid bij. We zijn ontzettend blij met ons kleine meisje, die luistert naar de naam Djenna. Ze is harstikke lief, slaap al bijna de hele nacht door en eet ons al de oren van het hoofd.
Al maanden liep ik tegen Mike te zeuren en te klagen en uiteindelijk gaf hij toe. We zouden er dan toch aan beginnen! Het lange wachten was zwaar, maar ik kon mij uitleven met het inrichten van haar plekje. Het bedje stond er al, ze had al veel knuffels gehad, eten was in huis gehaald, we waren er klaar voor. De dag zelf liep ontzettend langzaam, maar we waren ontzettend blij toen wij haar in onze armen konden houden. Toen wij haar eindelijk mee naar huis konden nemen, en de kraamvisitie ook weer weg was, liep het al tegen 23.30 en waren zij en wij dood moe. Voorzichtig legde ik haar in haar bedje en keek toe hoe ze het zich lekker maakte en in slaap viel.
De eerste drie dagen waren het moeilijkste voor mij. Ze hoefde maar een kick te geven, of ik stond al naast bed. Mike moest de dag erna weer vroeg uit de veren, dus die draaide zich eens om en snurkte zachtjes verder. En daar ging ik weer, hield haar in mijn armen en vroeg mij af wat ze wilde, wilde ze eten? drinken? plassen? Wat wilde ze nou? Ze voelde zich de eerste dagen nog niet helemaal lekker in haar vel zitten, dus ik heb haar de eerste dagen overspeld met liefde en zorg, om te laten zien dat ze het hier ook naar haar zin zou hebben. Elke morgen begon de dag al vroeg. Ik stond op, pakte haar op, speelde wat met haar, gaf haar eten en legde haar weer in bed. Daar was ze het niet altijd mee eens, maar ja, ze is nog een baby dus moet ze veel slapen.
Na een paar dagen verhuisde ze naar beneden, met een doos in haar bed. Kom ik eens aan mijn 7 uur slaap. Ze begon al wat losser te worden en ze had mijn nieuwe schoenen, die ik vergeten was op te ruimen, al gevonden dus dat was ook al geen probleem. Zelf vind ze het fijn om, als je langsloopt of gewoon op de bank zit, lekkerin je voeten en tenen te bijten, terwijl ze 100 verschillende knaag, bijt en piep speeltjes heeft. Want bijten, dat doet ze!
Ik heb het natuurlijk over mijn hond, dat begrijp je. Kom op je denkt toch niet dat ik mijn kind van net twee weken naar beneden verhuis met een doos in haar bed? Nee, Djenna is een kruising tussen een Duitste en Mechelse herder en om haar wat sneller zindelijk te maken, hebben we haar bench verkleind met een doos. Een bench? Ja een bench. Nee, niet zielig. Ze vind haar bench geweldig. Ze speelt er in met haar knuffels, speeltjes, kauwbotten. Nee ze komt niks te kort, zeker geen liefde! Ze wordt verwend bij de vleet (fout van mij, maar ja wat wil je?) Ze heeft een mooi koppie en is ontzettend slim. Ze weet nu al waar ze haar koekjes kan vinden en probeert die kast vaak open te breken. zoals ik al zei, ze vind het leuk om in alles te bijten, wat er te bijten valt, dus mijn handen zitten al onder de krassen en wondjes. Maar ja, die tandjes zijn nog zo scherp als messen. Ze vind het ook leuk om in je benen te bijten, dan mag je van geluk spreken als je een lange broek aan hebt, want dan hangt ze daarin in plaats van in je blote huid. Natuurlijk treed ik dan ferm op, gaat ze zitten en kijkt ze mij aan met een blik zo van wat flik je mij nou? Die broek is om in te hangen dus dat doe ik dan ook.
Maar al met al ben ik super blij met mijn kleine meisje! Als is ze soms zo vervelend als wat, ik hou van haar. Nu ligt ze voor mijn voeten te piepen om aandacht, zal haar zo eens even moe maken, valt ze straks meteen in slaap en kan ik misschien wel 8 uur slapen!
En morgen begint de dag weer over nieuw. Heerlijk zo'n pup!
Ik ben Rowena, en gebruik soms ook wel de schuilnaam xO-Angel-Ox.
Ik ben een vrouw en woon in Etten-Leur (Nederland) en mijn beroep is Student Grafisch Vormgever.
Ik ben geboren op 30/11/1987 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen, ontwerpen, schrijven.
