Stil ontwaakt

de morgenzon

en wekt je

met haar stralen

Nog half slapend

door je ogen kijkend

hoor je de geluiden

van de vroege ochtend

Het kraaien van de haan

het sjilpen van de mussen

de merels die over je hoofd

vliegen op zoek naar insecten

Een vlinder dwarrelt reeds voorbij

en de rust van groene velden

laat je weer wakker worden

in een beeld van nostalgie

Aan het raam hangen de gordijntjes

te wapperen en brengen de geur

van de blauw gekleurde lavendel

in het zachte van de kamer

Waar je heerlijk geniet

van een zalig kopje kamillethee

denkend aan voorbije jaren

toen je dit deelde met heel je gezin

26-06-2007 om 13:44 geschreven door gevoelige schrijfster  

Zijn er dan woorden

die een dichter niet een schrijft

een taal die hij niet verstaat

Zijn er dan zinnen

die hem geen verbeelding geven

hem niet laten denken

Zijn er dan letters

die hij vergeten zou zijn

die niet in zijn gedachten staan

Of kent hij ieder woord

elke zin en letter

zonder maar één te vergeten

Of schrijft hij in een taal

die hij alleen begrijpt

en zijn eigen woorden worden

De woorden van een dichter

alleen de zijne

26-06-2007 om 13:43 geschreven door gevoelige schrijfster  

Als de morgen weer ontwaakt

en de vogels weer gaan fluiten

is er iets dat je raakt

en je haast je naar buiten

Snuift die zoete lucht maar op

en vertel je verhaal

aan de bloemen mooi rechtop

ze verstaan het allemaal

Bekijk de insecten , oh zo klein

hoe zij voor ons zorgen

met hun honing , zo rein

werkend naar de dag van morgen

En de grote , mooie boom

die de schaduw brengen zal

je laat zinken in een droom

aan zijn trotse , dikke stam

26-06-2007 om 13:42 geschreven door gevoelige schrijfster  

Het speelt in je gedachten

zo vrolijk en zo knus

het loopt er van over

wereld ‘ s groot geluk

Je komt het echt tegen

op ’ t hoekje van de straat

het doet je weer herleven

als ’t echt eens niet meer gaat

Het neemt je bij de handen

geeft kleur aan een grijze dag

laat je veilig landen

als was het een toverslag

Hoe vaak word het verbroken

als wonden pijn gaan doen

dan denk je het is verloren

maar dan verschijnt er weer een zoen

26-06-2007 om 13:41 geschreven door gevoelige schrijfster  

Geef je in god ’ s armen

Terwijl het zonlicht

De aarde kleurt

En kinderen spelen

Op de pleinen

 je levenswerk treurend

achterlatend

zoals alle frisse bomen

hun groen zijn verliest

door stormen heen gevlogen

vlug de winter weer verkiest

zo gaf jij de schrijfsels

aan een taal der gedichten

die nu zwijgt

in het eeuwige leven

maar jouw woorden

zullen parelen in een melodie

die eeuwig durende muziek

zal spelen , met de oh zo

gevoelige snaren

waarop engelengezang

je zinnen zullen brengen

in een lied van jou

26-06-2007 om 13:39 geschreven door gevoelige schrijfster  

Avé Maria

bidden duizenden mensen

samen op het plein

om te vergeten al hun zorgen

kracht te vinden voor hun pijn

Ze vouwen allen

hun handen samen

ogen opgeslagen naar hierboven

ze bidden zij hun gebed

omdat zij nog heel diep geloven

Avé Maria

laat ons leven

zoals alle mensen hier op aarde doen

zonder oorlog maar met vrede

geen gevecht voor een miljoen

Laat ons alle kinderen geven

een volwaardig menselijk bestaan

zodat we voortaan weten

bidden heeft ons goed gedaan

26-06-2007 om 13:38 geschreven door gevoelige schrijfster  

ergens diep ten velden

waar reigers nog

hun plassen vinden

en de eendjes snaterend

door het zuivere water glijden

waar het eendekroos

en het kikkervisje in alle rust

kunnen groeien tot

volwaardige kikkers die

kwakend hun plekje

inpalmen

en menige vogelsoort

zijn nest bouwt en

zijn jongen toevertrouwt

aan moeder natuur

tot ze uitvliegens klaar

de wereld veroveren

een libelle en vlinders

over de watervlakte

zo majesteitelijk zweven

met hun haast doorzichtige

vleugels

daar ligt het plaatsje

zoals de hele wereld

zou moeten zijn

één grote waterplas

van verdraagzaamheid

tussen alle schepsels

van de aarde

06-06-2007 om 09:11 geschreven door gevoelige schrijfster  

Geef je in god ’ s armen

Terwijl het zonlicht

De aarde kleurt

En kinderen spelen

Op de pleinen

 je levenswerk treurend

achterlatend

zoals alle frisse bomen

hun groen zijn verliest

door stormen heen gevlogen

vlug de winter weer verkiest

zo gaf jij de schrijfsels

aan een taal der gedichten

die nu zwijgt

in het eeuwige leven

maar jouw woorden

zullen parelen in een melodie

die eeuwig durende muziek

zal spelen , met de oh zo

gevoelige snaren

waarop engelengezang

je zinnen zullen brengen

in een lied van jou

06-06-2007 om 09:10 geschreven door gevoelige schrijfster  

Limburg , gij schone

Met uw prachtige streken

Uw steden en boerendorpjes

Waar menig lied

Werd over gezongen

Kanalen en rivieren

Het landschap in slingeren

En heuveltoppen verschijnen

Waar menig biertje gebrouwen word

Heerlijk schuimend , recht van ’t vat

Waar karnaval een feest is

Gevierd word overal

Grenzend tegen Nederland

Daar herleeft de tijd van toen

Maar Limburg is het schoonst van al

Gelegen tussen ‘t groen

06-06-2007 om 09:10 geschreven door gevoelige schrijfster  

Wanneer ik dwaal

langs Vlaamse wegen

waar zovele witte kruisjes

staan verscholen in het groen

De kruisjes gedenken

soldaten die het leven

lieten in een strijd

gevallen voor het vaderland

Gevochten in de oorlog

misschien ver van huis

gesneuveld

alleen nog een houten kruis

In menig Vlaams dorpje

kom je voorbij een plaats

waar een herinnering

aan deze harde tijd bestaat

06-06-2007 om 09:09 geschreven door gevoelige schrijfster