Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
25-12-2009
Zalig Kerstfeest!
Gisteren
zag ik me door de sneeuw en vooral het ijs genoodzaakt om uitzonderlijk op
straat te trainen. Ik vertrok thuis en liep op het avalt tot aan de halve
steen in Zemst-Laar en terug. In totaal liep ik de door Magda vooropgestelde
vijftig minuten.
Vandaag
stond er echter een snelheidstraining op het programma. Ik moest daarvoor een
stukje rechte baan vinden. In het park zou het te glad zijn door de ijslaag en
op straat lopen, daar had ik al helemaal geen zin in. Ik waagde dan maar een
gok enreed naar Machelen waar ik
de piste opzocht. Daar was gelukkig één baan over zon 120m vrijgemaakt, nl. de
buitenbaan in de rechte lijn en een stukje bocht. De opwarming deed ik in de
nog haast ongerepte sneeuw. Ik stretchte in het trainershokje uit de wind en
deed mijn vier versnellingen over 100m. Daarna liep ik de eigenlijke training.
Ik liep de eerste tientallen meters rustig als aanloop en dan 100m voluit. Tien
keer heb ik die oefening herhaald. Het ging behoorlijk soepel ondanks de korte
nacht. We hebben kerstavond gevierd in familiekring maar op verplaatsing.
Daardoor krijg je de kinderen natuurlijk niet op een degelijk uur in bed. Toen
we thuiskwamen waren ze allebei aan het zeuren van vermoeidheid. Ik had er compassie
mee maar aan de andere kant was geen van beide naar huis willen gaan voor het
feest ten einde was.
Ik ben op
trainingsgebied een aanhanger van de harde lijn. Toch heb ik zelden zo afgezien
als vandaag. Ik was naar het Vrijbroekpark getrokken om er mijn
weerstandstraining af te werken. De opdracht van Magda luidde: opwarmen,
lenigheidsoefeningen, versnellingen en vier reeksen van één 600 gevolgd door
één 200 met slechts 50m joggen tussen. Drie minuten rust tussen de reeksen. Dat
is een training die we al meermaals rond en in het rozenpark hebben afgewerkt
en van immens belang is in de opbouw naar een goede 800m.Het park lag er echter heel slecht bij
en de opwarmig was al een marteling voor spieren en gewrichten. Vooral mijn
enkels hadden het zwaar te verduren. Na de opwarming trok ik mijn spikes aan
want sneller lopen zou zonder niet kunnen en trok ik naar het rozenpark. Daar
liep ik vier versnellingen op een hobbelige rechte lijn. Niet evident! De
training zelf begon ik zoals altijd furieus maar na 50m hield ik wat in want ik
merkte dat de ronde van 600m er verschrikkelijk bij lag. Na een harde bevroren
strook kreeg je een zacht stuk onder de dennebomen gevolgd door een strook waar
het aan het smelten was en je wegzakte om dan over te gaan op een halve ronde
in een laagje sneeuw waardoor je toch wat aan snelheid moest inboeten.
Resultaat: 1.51. Gezien de aard van het parcours helemaal niet slecht. Na een
vijftigtal metertjes joggen begon ik in het rozenpark aan mijn eerste 200. Daar
lagen de laatste 100m nog onder een dik wit tapijt. Het was echt harken en wat
ik ook probeerde, sneller dan 35 geraakte ik vandaag niet. In zon barre
omstandigheden zijn drie minuten rust niet echt veel en na elke reeks moest ik
al mijn moed verzamelen om er opnieuw in te vliegen. Magda was er niet om me op
te jagen en dat scheelt hoor! Elke 600m kwam er een seconde bij terwijl de
200en stabiel bleven. Op het einde van de rit werd het zo zwaar dat ik het
sanoma-kerstdiner van enkele uren tevoren bijna cadeau deed aan de dieren van
het park. Amai mijn botten. Was dit een zware training, zeg? Ik voelde me
achteraf zo moe! Normaal rij ik van het park rechtstreeks naar huis en neem ik
daar een douche maar nu was ik ondanks de koude kletsnat. Ik moest daarenboven
nog boodschappen doen en kon moeilijk in deze toestand naar de winkel.Zelden deed een douche zoveel deugd
Vanavond had een kleine groep Anderlechtsupporters
aan Davids bookshop in Eppegem afgesproken. Daar vertrokken wen om halfzeven
met vier volwassenen en acht kinderen, waaronden Moon en Noah richting
Astridpark voor de bekerwedstrijd tegen Dender. Het werd niet echt een
wedstrijd want Anderlecht, dat nochtans maar met drie vaste titularissen op het
veld verscheen, was veel te sterk en Dender kwam geen seconde in het spel voor.
Zoals Moon achteraf zei hadden ze met zeven of acht nul moeten winnen maar Desutter en vooral Suarez hadden vandaag hun vizier thuisgelaten. De eerst tien
minuten waren de leukste en ook de laatste twee. Opieuw was Boussouffa die enkel
de eerste helft speelde de beste man op het veld. Al je live gaat kijken zie je
pas hoe belangrijk hij is voor Anderlecht. De kinderen hebben zich in ieder
geval goed geamuseerd en ondanks het feit dat Noah wat zaagde omdat hij dorst
had en dat het wat lang begon te duren zei hij achteraf spontaan: het was een
leuke avond. Wat vond je het leukste, vroeg ik nog. De grote hamburger en dat
we twee keer op café zijn gegaan Tja!
Gisteren
heb ik mijn duurloop moeten aanpassen aan de omstandigheden. De sneeuw maakt
bijna elk mogelijk parcours moeilijk. Ik koos ervoor om te lopen langs het
fietspad dat parallel loopt aan de Brusselsesteenweg van Eppegem richting
Vilvoorde. Daar lag het tenminste vlak. Na 22,5minuten was ik bijna aan de kerk
van Vilvoorde en keerde ik terug richting Eppegem. Na exact 45 minuten stond ik
terug voor mijn huis. Wat een timing
Vandaag was
het in principe weerstandstraining maar Magda stelde voor om die naar morgen te
verschuiven. Misschien zou de dooi wel beginnen en zou ik morgen wel de piste
van Machelen of het Vrijbroekpark kunnen opzoeken.
In de GVA had ik gelezen dat in het kader van Music
For Life de jeugddienst van Mechelen allerlei activiteiten had gepland op de
Ijzerenleen. Optredens, standjes en ook een tent waar op de loopbband kon
worden gelopen voor Music For Life. Voor elke afgelegde kilometer zou de stad
Mechelen1 euro storten. Samen met
Kjell, Moon en Noah trok ik rond half zes naar de Dijlestad. Er was geen ziel
te bespeuren op of rond de loopstand. We beloten om er dan maar meteen zelf aan
te beginnen. Kjell begon er samen met Moon aan. Na drie kilometer besloot
Moonie om zijn broer het roer te laten overnemen. Noah liep anderhalve
kilometer. Daarna was het mijn beurt. Ik liep zon tien kilometer in 48
minuten. De laatste 500m wilde ik wat versnellen en ik zette de machine op 20
per uur. Kjell en ik stopten tegelijkertijd. Hij had er 19 km opzitten. We
dampten langs alle kanten. De loopbanden stonden nl. in een open tent
opgesteld. We begonnen plots ook ongelooflijk te zweten. Gelukkig hadden we
reservekledij mee. Moon en Noah hadden er nog niet genoeg van en kropen terug
op de band zodat ze ervoor zorgden dat ons totaal op 37km kwam. Ondertussen was
er wat volk blijven staan en werd het nog een gezellige boel. Naast de
loopstands was een soort bar opgetrokken waar je Glühwein, warme chocomelk en
pannekoeken kon krijgen. Het feit dat we daar liepen lokte duidelijk
nieuwsgierigen. Ik stelde aan de organisatoren voor om onze club volgend jaar zeker
te contacteren. Hadden we dit eerder geweten dan hadden we zeker een groot
aantal atleten kunnen mobiliseren en wie weet was de vooropgestelde afstand dan
misschien wel gehaald. Ondertussen was clubgenoot Marc Pottiez ook toegekomen,
samen met zijn zoontje en een schare supporters. Toen werd het nog plezanter.
Morgen gaat Kjell nog eens terug en we gaan trachten nog enkele mensen naar
daar te krijgen. Noah vroeg of ik niet voor zon loopband kon zorgen voor
thuis. Stel je voor. Op training is hij gedurig moe maar dit vond hij zo leuk
dat ik hem van de band heb moeten halen.
De wekker
biepte om acht uur maar het duurde wel even vooraleer ik doorhad dat ik moest
opstaan. Ik wil altijd twee uur voor de training kunnen eten en dus moest ik er
echt uit. Het voelde bitter koud en buiten klonk het gedempt en onheilspellend
stil. Beneden deed ik de rolluiken naar boven en aanschouwde een wondermooi
zicht. Het sneeuwde hard en alles was bedekt met een superdikke laag sneeuw. Om
negen uur stonden de kinderen op en ik vroeg me stilaan af of we vandaag
überhaubt zouden kunnen trainen. Na een kort telefoontje met Magda besloten we
om nog even te wachten en te zien of het sneeuwen zou aanhouden. Rond kwart
over tien minderde de sneeuwval en besloot ik te vertrekken. Nadat we Magda
eerst waren gaan oppikken reden en schoven we aan een slakkengangetje naar het
Vrijbroekpark. Er was haast geen kat te zien, laat staan een mens. Zelden
hadden we het park zo voor ons alleen. Terwijl ik aan het opwarmen was, joggend
door de diepe sneeuw kwam ook Ewoud aangelopen en zocht Magda een geschikte
strook voor een sessie weerstandstraining. Moon en Noah speelden ondertussen
met de slee maar lang heeft dat niet geduurd want binnen de kortste keren vond
Noah dat het écht te koud was en zochten ze de warmte van de auto en de
Nintendo DS op. Magda had ondertussen beslist om in de dreef te trainen. Daar
lag de sneeuw iets minder dik en vooral de vlakke ondergrond bood betere
loopcondities.Na het stretchen
zocht ik even de warmte van het parkwachtersgebouw op om er mijn crossspikes
aan te trekken. De versnellingen gingen nog vrij aarzelend maar de rest van de
training ging betrekkelijk goed. De sneeuw dwarrelde wel voortdurend in mijn
ogen maar het kon me niet deren. Acht keer liep ik tweederde van de dreef af.
De afstand is moeilijk in te schatten maar moet wel rond de 200 à 250 m zijn
geweest. Magda zei dat Herman (haar echtgenoot en vroeger trainer) altijd
stelde dat trainen in de sneeuw dubbel telt. Ik heb dus ofwel 16 keer 200m
ofwel 8 keer 400 gelopen. Ik voelde het wel achteraf. Dat harken door de dikke
laag, spikes of niet, vergde wel veel energie en was behoorlijk belastend voor
enkels, knieën en spieren. Vooral mijn rechterkuit, waar ik dikwijls last
ondervind trok vieze smoelen. Na de training gloeide ik helemaal en terwijl
Ewoud opnieuw naar huis jogde brachten we ook Magda weer veilig tot bij haar
Herman.
Na de
middag wachtte ons een heerlijke sportnamiddag in de zetel. Eerst het
veldlopen bij de dames. Een demonstratie van Adrienne Herzog, dochter van de
Hollandse sokkenboer (dixit Kjell) de heer Herzog, fabrikant van onze
compressiekousen. Ze liep slim en sterk. Op veilige afstand van haar werd
Veerle Dejaeghere eerste belgische. Daarna was het aan de mannen. Ik kon op de
rode knop drukken en zo de wedstrijd live volgen maar door een gebrek aan echte
vedetten of idolen koos ik om eerst naar het veldrijden te kijken waar ik
benieuwd was naar de prestatie van mijn groot idool Sven Nys. Het werd een
spannende en spectaculaire race. Een ware publiciteit voor de veldritsport.
Sven Nys had weer heel wat pech maar vocht terug en won uiteindelijkverdiend. Na de ene cross kwam de
andere cross. Pieter Desmet lijkt nu definitief op weg naar de eindzege van de
CC bij de mannen want Atelaw Bekele was net als Almench Belete niet op de
Heizel geraakt. Je vraagt je af waar hun begeleiders in godsnaam mee bezig
zijn.
Het
hoogtepunt van de dag moest echter nog komen: het korte optreden van Urbanus
tijdens de sportshow op één. Moon lag plat op de grond met tranen in de ogen.
En Urbanus maar kappen op Jan en alleman maar er zat toch wel waarheid in zijn
moppen. Vooral dat voetballers jeanetten zijn Ah ja, zei Moon, als het
sneeuwt trainen die zelfs niet! En wij wel, hé papa?
En hebben
jullie ook de mooie stoelen gezien op het podium. Die Barcelona-chairs zijn
prachtig maar niet echt practisch. Het bewijs werd door Karl Vannieuwkerke op
een jammerlijke manier geleverd. Zijn mislukte pogingen om er wat deftig in te
zitten zullen niet misstaan op YouTube.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
