Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
19-12-2009
Bevroren sneeuw
Nadat we
nog snel langs Running Mate in Kampenhout waren gereden om een bijbestelling
aan clubtrainings op te halen reden we naar het park van Machelen. De zon
scheen nog maar het was toch al min zeven graden. Koud dus en na twee toertjes
vond Noah het al welletjes want zijn gezicht had kou. Dus ging hij met zijn
broer naar muziek luisteren terwijl ik mijn duurloop afwerkte. Noah is nochtans
niet zon koukleum als zijn vader. Vanochtend hadden ze al in de tuin gespeeld
en toen was het blijkbaar niet te koud en ook niet toen we met de slee
boodschappen in het dorp waren gaan doen. Ik denk dat hij gewoon niet veel zin
had om te lopen. Ik heb het op een goeie zes kilometer gehouden. Het park lag
er moeilijk beloopbaar bij. De sneeuw was al belopen en ondertussen ook
bevroren. De oneffenheid van de bodem maakte dat ik naderhand zowat overal pijn
had. Niet veel gewoon zeker?
Vandaag begon in Gent het indoorseizoen. Vorig jaar
zaten we daar ookwant Moon ging
er een 1000m lopen. Er heerste echter zon chaos en de achterstand op het
programma waszo enorm dat moon volledig instortte en uiteindelijk niet in staat
was om te lopen. Ik wil nooit indoor lopen zei hij toen. Vandaag zal het daar
niet anders geweest zijn. Ewoud heeft er een 1500 gelopen en liet Magda weten
dat de organisatie verschrikkelijk was. Zo zie je maar. Sommige mensen zijn
niet rap geleerd.
Ondanks de
barre weersomstandigheden trokken we vanavond toch naar de Nekker. Zelfs als we de training in extremis zouden afblazen moet er toch een permanentie zijn en opvang
voor diegenen die toch de weg naar de piste zouden vinden. Van afgelasting is
echter geen sprake. Wij zijn geen voetbalclub, hé. Ik heb trouwens nooit
verstaan waarom trainingen werden afgelast toen Moon nog voetbalde. Laat ze dan
gewoon wat looptraining doen naast de velden of in een veldweg of in het park, heb ik meermaals geopperd.
Maar neen, niets werd er dan gedaan. Integendeel, ik werd bekeken alsof ik aan heiligschennis deed. Onbegrijpelijk! Gisteren kwamen we met wat
vertrageing aan op de Nekker. Er waren verkeersproblemen aan Nekkerspoel en
gelukkig liet een begrijpende politieman ons door en bereikten we langs het
zijweggetje het domein. Veel volk was er niet. Meer trainers dan atleten
eigenlijk. Bruno was er als eerste maar die was met de fiets en had dus minder
last gehad van de opstoppingen. Magda belde om te melden dat ik reeds met de
opwarming moest beginnen. Zij zat wel vast! Met scholier Wouter zochten en vonden we een spoor om
in te lopen. Blijkbaar was de conciërge van de Nekker al rondgereden met zijn
golfkarretje en dus was er een goed beloopbaar spoor getrokken. De sneeuw was
vers en superdik. Op de piste zou er niet kunnen worden gelopen. Ondertussen
was Sarah met de aanwezige kinderen beginnen lopen maar het werd meer een
loop-en-gooi training, hahaha Ze heeft nogal afgezien, ocharme. Maar ze vond het superplezant, zei ze achteraf. Ondertussen
was ook Magda toegekomen en kon ze mijn nieuwe cluboutfit bewonderen. De
bestellingen waren gisteren toegekomen en ik had alles netjes in zakjes op naam
verdeeld met het idee om andaag alles zoveel mogelijk te verdelen voor de kerstvakantie
maar er was niet veel volk en dus zullen de meesten moeten wachten tot na
nieuwjaar om hun nieuwe uniform te showen. Na de lenigheidsoefeningen en de
versnellingen trokken we naar de overzijde van de piste waar Magda een spoor
had gespot op een licht hellend stuk weg. Het spoor maakte een lichte bocht en
was zon 150m lang. Ik had mijn crossspikes aangetrokken en het viel best mee
om te lopen. Tien keer met weinig rust: zo ga je straks toch met een gerust
gevoel kunnen gaan slapen, zei Magda al lachend. Ze kent me en weet dat ik nu
al ongerust ben omdat ik gisteren niet heb gelopen. Dan rust je morgen maar niet
en ga je gewoon duurlopen. OK?
Gisterenavond
heeft Peter bijna een uur werk aan me gehad. Mijn rug zat op verschillende
plaatsen vast en het koste moeite en een aantal kraakjes om hem los te krijgen.
Hij werkte ook mijn geteisterde linkervoet los. In principe moest ik het
vandaag op zijn aanraden wat rustiger aan doen en de natuur heeft een handje
toegestoken. Het begon overal te sneeuwen, begot! Ik had een afspraak bij
dokter Paul want ik heb sinds gisteren een kopvalling en vandaag werd het
alleen maar erger en erger en dus was de boodschap: op tijd vertrekken. Met
collega Karin, die ik een lift gaf naar Mechelen zijn we meer dan twee uur
onderweg geweest. Van Mechelen, aan het Vrijbroekpark waar Karin woont naar
Hombeek is het maar een tweetal kilometer en daar heb ik nog eens een half uur
over gedaan. Toen ik bij Paul binnenkwam was het er bijzonder rustig. Blijkbaar
waren tal van patiënten niet tot bij hem geraakt. Ik was ruim te laat op mijn
afspraak en toch was het meteen aan mij!
Na het
dokterbezoek schoof ik naar de apotheek en dan naar huis. Het was al zo laat
dat ik niet meer naar de winkel kan. Normaal is donderdagavond mijn moment om
proviand in te slaan voor het komende WE maar alles was al dicht. Lopen heb ik
uiteindelijk niet meer gedaan. Wel naar hat laatste deel van AJAX-Anderlecht
gekeken. Drie op drie voor de belgen. Cest pas mal
A
friday-night, ergens in 1984...We
komen in zwarte kledij aan in de Coxiestraat. De inkomruimte gloeit rood. Een
neon flikkert. Een mooi en speciaal meisje neemt onze jassen aan. We doen een
babbeltje met de buitenwipper. In de achtergrons horden we de eerste klanken
van Bela Lugosis dead. Daarna trekken we naar de cocktailbar achteraan
rechts. De verhoogde dansruimte in de oude fabriek (ik geloof een oude
zinkgieterij) is dark as ever (met blacklights voor de accentjes ). Daar
bestellen we een bien-servi whisky-cola. Die bien-servi slaat op de dosering
want niet aangelengd We installeren ons daar en bewonderen minuten lang de
bloedmooie Diana. (In de Revue speelden ze niet voor niet Jaime regarder les
filles van Patrick Coutin.) Tot Michel tegen me zegt dat het tijd is om te
gaan dansen. De muziek is er de hele nacht super en de dansvloer loopt nooit
leeg. DJ Rudy is dan ook in vorm. Rond de drieën valt Frits in slaap met zijn
hoofd in een geluidsbox! Ondertussen heb ik al enkele colas besteld bij de
mooie Helena (Tja, ik kan het ook niet helpen dat de meisjes daar allemaal mooi
zijn) en zijn we nog steeds aan het dansen. Zelfs ik word even moe en ik eet
dan maar samen met de Jokke een Pita in de uiterste hoek van de cocktailbar.
Plots hoor ik de eerste klanken van Hours&Hours van The Klinik. Ik vlieg
van mijn kruk en sta enkele seconden later al terug op de dansvloer. (Ik was
toen al snel) Uren later Ik neem een breack. Een door de
Blue-Moon(Toverdrank,uit de Revue) half bedwelmd meisje klamt me aan. Je
doet me denken aan Paul Van Ostayen Het is tijd om naar huis te gaan, denk ik
dan. De eerste trein rijdt toch al
Op facebook
ben ik lid geworden van de groep: (Wij gingen uit in) Club Revue Mechelen. In
de eighties was de Club Revue in de Coxiestraat aan het station van Mechelen dé
New-Wave-place-to-be! New-Wavers kwamen van ver om mee te partyen. Ik zat er zo
dikwijls dat ze thuis misschien wel dachten dat ik er woonde. Ik heb daar in de
revue zelfs nog volledige frescos geschilderd. Ik was toen jong en mijn rug
kon het nog verdragen om zes weken aan een stuk elke avond en WEs op een
ladder te staan. Ik heb er fotos van teruggevonden.
Ik werd
deze middag een beetje op mijn wenken bediend. Het was de hele ochtend grijs en
bitter koud maar toen ik echter het park van Machelen betrad voor mijn
recuperatieloop begon er plots een verlegen zonnetje te schijnen. Even later
begon het zelfs lichtjes te sneeuwen. Zon en sneeuw samen, das pure magie! Ik
had voor het eerst sinds lang weer mijn I-pod meegenomen en op de
shufflefunctie gezet. Dat geeft soms nogal vreemde combinaties. Terwijl ik van
Sinatra over Jamie Cullum naar Zakir Hussain, de tablakunstenaar was gezweven
blaast daar plots Bonanza door mijn oortjes. Grappig! Maar je loopt er niet
beter of soepeler door natuurlijk.
Na de
training ging ik naar de vestiaires van Sanoma voor mijn douche. Daar vernam ik
dat de boiler sinds gisteren stuk is en dat er dus geen warm water meer was.
Terwijl anderen verkozen om dan maar niet te douchen aarzelde ik niet. Comme à
la Légion, zei ik tegen mijn aanwezige collegas en ik begon me in te zepen.
Das de truuk natuurlijk. Je neemt een beetje water en veel zeep en je zeept je
helemaal in. Zo heb je geen keuze meer en moet je wel douchen. Al gillend heb
ik het ettelijke minuten volgehouden, tot het genoeg was! Alles heeft grenzen!
Achteraf voelde ik me plots veel frisser dan ik me vandaag, na alweer een héél
slechte nacht, reeds had gevoeld.
Vanavond
was het jeugdtraining. De groep kinderen was vrij groot. Sarah nam de kleinsten
voor haar rekening en al de rest bleef samen onder de begeleiding van Bruno en
mezelf. We hebben ze constant laten lopen om de kou te trotseren. Eersteen 1200m op de piste die voor de
verandering met horden was bezet. Daarna kwamen de aflossingen waarbij drie
ploegen van zeven het tegen elkaar opnamen. Ieder liep 400m. Daarna nog een
1200m tempo en om te eindigen een partijtje levende voetbal.
Straks
vertrek ik naar Peter. Benieuwd wat hij over mijn rug en mijn voet gaat zeggen.
In
afwachting van de Finse piste was het vandaag op de nekker te doen. Het was er
bitter koud. Min zes is nog altijd niet polair maar het verschil met de tien
graden van een dikke week geleden is van die aard om ons toch al een hoog
pinguin-gehalte te geven. Weinigen, vooral bij de jeugd, hadden het
aangedurft om tot op de Nekker te komen. Er werd dan ook vooral gelopen.
Slechts twee jeugdatleten wierpen de discus onder het waakzame oog van trainer
Dirk. Alle andere aanwezigen liepen. Ook wij dus, maar wij lopen altijd Ook
onze groep was verre van compleet. Kim was ziek, Joost bleef bij haar om haar
te verzorgen en Els had langer les. Sarah mocht opnieuw lopen maar beperkte het
tot een korte duurloop. Tom, Ewoud en ik dan gingen wel de piste op. Na de opwarming
kregen we ons programma van Magda. Door de kou had ze de training enigszins
aangepast. Het werden nu drie series met drie minuten rust tussen. Series één
en drie waren identiek, nl. 4x200 met 100m joggen tussen. De middelste serie
bestond uit 3x 300m met eveneens 100m rust tussen. Met deze vriestemperaturen
voelden we al meteen dat de normale chronos zouden uitblijven en dat bleek
ook. Elke afstand werd beduidend trager afgelegd dan normaal en toch voelde het
als bijna té snel aan. Alleen op het einde hebben we nog enkele supersnelle
200en uit onze sloffen geschud. Ik moest daar wel seieus diep voor gaan. Morgen mag ik onder de middag mijn
recuperatieloopje houden. Hopelijk schijnt de zon zoals maandag. Toen was het
zalig koud. Vanavond echter akelig koud.
Wat een
heerlijke training vandaag! Het was koud, in principe allesbehalve mijn weer
dus, en toch De zon scheen, er was geen wind en de kou was droog. De eerste
minuten had ik de bibber maar heel snel draaide ik warme rondjes in het park
van Machelen. Ik had nog wat spierpijn van gisteren en piekerde wel wat over de
vorm die er nog niet is. Maar waar maak ik me toch zorgen over. Mijn eigenlijke
doel is de zomer en het EK in Hongarije. Als ik ondertussen ook goed kan zijn
begin maart op het BK Indoor bij de masters dan is dat leuk meegenomen. Maar ik
ga niet panikeren. Met een coach als Magda Ilands is dat voor niets nodig. Ze
houdt me niet alleen mentaal en fysiek scherp, ze zorgt er ook voor dat ik met
beide voetjes op de grond blijf. Zij is diegene die weet waar we mee bezig zijn
en nimmer stel ik haar beslissingen, keuzes of opdrachten in vraag. Daarvoor is
mijn respect voor haar te groot. Wederzijds vertrouwen en geloof in elkaar is
ons geheim.
De pijn in
de rechterkuit is zo goed als weg maar ik moet toch dringend naar Peter, mijn
osteopaat. Mijn rug zit goed vast en nu het kouder wordt kan het alleen nog
maar erger worden. Hij zal werk hebben, ocharme. Ik heb ook al een tijdje last
van de linkerschouder waardoor ik moeilijk slaap. Woensdagavond na de training
heb ik een afspraak. Ik bedenk plots dat Peter me één keer heeft zien lopen, uitgerekend op 17 mei dit jaar, de dag van mijn vijftigste verjaardag. Toen liep ik mijn snelste 800 ooit. Van een toeval gesproken. Of net niet misschien.
Ik heb
vandaag mailcontact gehad met Corné Haast, de Nederlandse master die in Lahti
dat mooie filmpje maakte van mijn finale. Hij bezorgde me het originele filmpje
en ik vroeg hem wie die gekken waren die naast hem stonden te gillen. Dit was
zijn antwoord: O ja, de gillende mensen zijn de fans van Anselm Lebourne, die
jij zo verrassend versloeg! Dat vind ik pas een goeie En ik maar denken dat
het mijn fans waren, hahaha!
De Finse
piste in het Blosodomein van Hofstade waar ik het vorig jaar op deze blog reeds
over had gaat dan eindelijk open. Vanaf begin januari kan je er alle dagen
terecht. Het parcours is 1000m lang en verlicht tot 21.30 uur. Fantastisch
toch. Een leuke afwisseling voor mijn Park van Machelen. Voor de mannen van
de lange afstand zal dit parcours wellicht te kort zijn maar ik zie me er al
met mijn jongens over flyen. I cant wait!
Vandaag
trokken we naar de cross van Booischot. Gisteren was er nog enige twijfel omeen
dat Moon zich wat ziekjes voelde (zwaar verkouden) en last had van een zere rug
tengevolge van te ijverig touwtjesspringen op school. Moon kent soms geen
grenzen, hé. Vanmorgen scheen de zon en dus besloten we maar te gaan. Ook Noah
had beslist om deze keer wel te lopen. We reden over Mechelen, pikten Bruno op
en reden richting AVZK. Bruno verzorgde de opwarming van Noah, onze enige
aanwezige benjamin. Dan volgde de start. Noah vertrok als een raket en kon zich
de hele wedstrijd mooi vooraan handhaven. Op het einde spurtte hij zich zelfs
naar een prachtige derde plaats. Zijn eerste échte atletiekmedaille ooit. Het
deed hem duidelijk deugd want hij glunderde op het podium. Zou dat nu het
gevolg zijn van die twee trainingetjes met de groteren?
Na Noah
kwam onze Moon in aktie met de andere musketiers, Brent en Thijs. Moon had
duidelijk last van zijn kwaaltjes want na de aankomst kon hij amper genieten
van zijn vijfde plaats. Pijn aan de rug en amper kunnen ademen waren de
spelbrekers. Ik voelde me plots heel schuldig. Tenslotte had ik voorgesteld om
toch te lopen.
Nadat Eline
alweer een tweede plaats had versierd trok ik in afwachting van de
dameswedstrijd zelf mijn loopplunje aan. Ik had nog een training af te werken
en de piste van AVZK stond daar letterlijk op mij te wachten. Ik had me in de
vestiaires omgekleed en het werd me duidelijk dt dit een gemeentelijke sporthal
was en dat AVZK waarschijnlijk geen energiefactuur moet betalen. Het was daar
om te stikken. Ik warmde eerst twintig minuten op en liep vier versnellingen
met de wind mee. De zon was plots verdwenen en een vrij sterke wind was
opgestaan, waarschijnlijk speciaal om mij te pesten. Op het programma stonden
twee series van twee maal 500 met telkens maar 100m rust tussen. Tussen de
series mocht ik drie minuten bekomen. Het was de allereerste keer sinds het
hernemen van mijn trainingen dat ik zon lange intervals moest doen. Ik wist
niet goed waar ik me aan moest verwachten. Daarenboven had ik deze week wat
last van stijve kuiten gehad. Bruno was me komen vervoegen en ging de tijd
opnemen. De eerste klokte ik in 123 en een beetje. Te snel wellicht. Ik was
rap vertrokken maar met de wind tegen wat stil gevallen. Ik zei tegen Bruno dat
ik dat geen vier keer zou kunnen, maar dat hoefde ook niet. De tweede was iets
trager, 127. Daarna mocht ik rusten. Ondertussen was de dameswedstrijd gestart
en stond Moon met het fototoestel in de aanslag langs het parcours zijn papa te
vervangen. Ik opende mijn tweede serie met een behoorlijke 125 maar had in de
laatste 150m, tegen de wind in, zodanig willen versnellen dat ik mijn
rechterkuit wat had bezeerd. Uit voorzichtigeheid koos ik er voor om te passen
voor de laatste 500. Ik ging nog wel uitlopen met Kjell na de dameswedstrijd.
Daarin werd Kim alweer tweede na Stephanie de Croock. Voor de start had Kim nog
gezegd dat er heel wat goede loopsters aanwezig waren. Ik had haar geantwoord
dat dat perfect was. Een wedstrijd zoals Vilvoorde was leuk om te winnen maar
niet echt een waardemeter. Ze was daar té sterk voor de concurrentie. Hier in
Booischot zou ze weten waar ze staat en dat is dus kort bij de top. Volgens mij
kan ze Provinciaal kampioene worden. Als ze gezond kan blijven tenminste.
Duimen dus! Els streed wat verder voor een ereplaats maar ik weet niet
hoeveelste ze is geworden. Het werd plots kouder en we vertrokken kort na de
dameswedstrijd huiswaarts.
Schitterend
wat Jeroen d Hoedt op het Ek in Dublin heeft gepresteerd. Door de titel te
pakken bevestigde hij al het goede dat van hem wordt verteld en geschreven. Hij
won overigens met gemak en was na de wedstrijd bijzonder lucide tijdens het
interview. Door het feit dat we de hele namiddag op de cross van Booischot
zaten te bevriezen misten we natuurlijk de rechtstreekse uitzending van het EK.
We kijken wel naar Sportweekend had ik tegen Moon en Noah gezegd. De mannen
zaten na hun warm bad in pyjama voor de buis te wachten op sportweekend. Het
was even wachten maar toen kwam het.Zon drie minuten lang genoten we van een heel kampioenschap. Het is een
schande. Zelfs Moon die tenslotte nog maar tien is vond het grof dat het altijd
maar voetbal moet zijn en dat er amper aandacht werd besteed aan de atletiek.
De beste EK-resultaten ooit werd gezegd en dan nog komt het slechts enkele
minuten in beeld. Je kan stellen dat het rechtstreeks was uitgezonden in de
namiddag maar beseffen ze bij de VRT niet dat de meeste atletiekliefhebbers ook
aktief atletiek beleven. Of je nu zelf liep, iemand begeleidde of ging
aanmoedigen, de meesten onder ons zaten gisteren niet in hun luie zetel maar
ergens ten lande op de één af andere sportmanifestatie. Gelukkig is er de VRT
en sportweekend denk je dan. Fout dus! Vanaf nu moet ik maar leren gebruik
maken van mijn digicorder.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy