Vandaag ging de KBC-nacht door en vermits enkele van onze Jeugdatleten mochten starten in de afwachtingwedstrijden voor de jeugd dienden we reeds vroeg aanwezig te zijn. Op tijd vertrekken was de boodschap en dus pikten we iets voor twaalven Kjell op en reden we via Antwerpen naar Heusden-Zolder. Als jeugdbegeleider mocht ik mee naar de opwarmingszone. Er werd met zijn vieren opgewarmd want Jodie Doossche van Duffel was er eenzaam en alleen en vermits Eline en zij een goede band hebben, ook buiten de wedstrijden warmde zij met ons op. De organisatie van zo'n evenement is bijzonder strikt en dus verdwenen Sven en Moon al heel snel in de oproepkamer. Ik spurtte naar de piste en nam mijn fototoestel. Ondertussen waren al enkele wedstrijden voorbij en liepen de eerstejaarspupillen in een rij de piste op richting start. Ze waren met zijn zeventienen, de allerbesten van België op deze proef, de duizend meter. Sven en Moon moesten vrij dicht naar de binnenbaan starten en dat is niet echt gunstig. Bij het startsein kan je dan maar best maken dat je snel weg bent, anders word je onherroepelijk weggedrumd. Dat gebeurde met Sven die daar enkele kwakken kreeg. Er viel zelfs een jongen nadat die Moon had geduwd en over zijn voeten was gestruikeld. Leg maar eens uit aan die knapen dat ze niet per sé meteen naar de koord moeten duiken. Moon was goed weg en kon zich meteen nestelen in een kopgroepje van vijf, mooi op sleeptouw genoemen door Pieter Sisk, de brabander van DCLA. Ook de onvermijdelijke Jonas Geens zat erbij, Arne De Clerck van Racing Club Tienen en Cisse De Locht van Waasland. Die groep sloeg een kleine kloof. Arne moest vooraan echter de rol lossen en met zijn vieren gingen ze de laatste ronde in. Op 250m van het einde dacht ik dat Moon de andere drie ging moeten laten gaan. Dat was echter niet zo want Moon spurtte mee voor de tweede plaats(na de ongenaakbare Jonas!) en werd maar nipt geklopt door Pieter. Derde in zo'n wedstrijd is schitterend maar nog mooier was zijn tijd: 3.14.35. Een verbetering van zijn persoonlijk record met maar liefst 13 seconden. Bruno en ik hadden 3.20 vooropgesteld maar dit is natuurlijk buiten verwachting. Er stond dan nog ontzettend veel wind en het was fris. Later op de dag zijn een pak prestaties door de wind trouwens niet in aanmerking gekomen voor records of deelname aan het WK. Zo sprong Bolshakova een BR in het hinkstapspringen maar stond er ook voor haar net te veel wind. An Verboven liep in haar reeks, mooi gegangmaakt door enkele spurtbommen (letterlijk te nemen!) naar een mooie 12.09 maar bij een rugwind van meer dan vijf meter zal dat jammer genoeg ook niet in de boeken komen. Sven liep maar net onder zijn persoonlijk record en Eline slaagde er in om aan haar besttijd enkele seconden af te knabbelen. 

Er waren in het hoofdprogramma enkele mooie uitschieters waaronder Kevin Borlée en Cédric van Branteghem op de 400m en de 800m met Olympisch kampioene Pamela Jelimo, vorig jaar ook goed voor 1.54. Straffe madam! Toen we naar huis vertrokken hebben we haar gekruist en wilde ze vriendelijk poseren met Noah en Moon. Da's op zich een belevenis want je komt niet alle dagen een Olympische kampioene tegen, hé! Verder sprong Kevin Rans weer op niveau en kon Pieter De Smet zich op de 3000m steeple plaatsen voor het WK in Berlijn en het Nike-treintje was voor de zoveelste keer ronduit indrukwekkend op de 5000m. 

Er waren alleen frieten en hamburgers te verkrijgen op de meeting, in tegenstelling tot vorig jaar. Wreed ongezond en dat voor een sportief publiek. Bravo Golazo! Het was een lange dag en mijn voet deed verschrikkelijk veel pijn. Ik zie morgen in het park wel hoe het gaat. Mogelijk moet ik forfait geven voor de Flanders Cup van Gent en mijn voet enkele dagen rust gunnen. Die voetkwetsuur kon op geen slechter moment vallen.  

18-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vrijdag en dus Nekkertraining. Mijn vertrek naar het WK komt beangstigend dichterbij en dus is ook de training in zijn laatste fase van mijn lange aanloop gekomen. Dinsdag was het nog loodzwaar geweest en vandaag was het traditioneel voor Ewoud en ikzelf snelheidstraining. Tenminste wat ik snelheidstraining noem want als ik de spurtgroep van Johan Wonnink aan het werk zie snap ik pas wat het woord écht betekent. Maar bon, ik ben natuurlijk geen spurter en dus werden het voor ons tien 150en. Met een linkervoet die me zorgen baart vertrokken we voor onze reeks. De wind blies licht in het nadeel en dus was het meteen pompen of verzuipen. Op de eerste spurt na die net boven de 22 was liep ik ze allemaal tussen 20 en 21 seconden. Alleen de allerlaatste was een stuk onder de 20. Het was zwaar maar niets vergeleken bij vorige dinsdag. Dat was pas afzien.

Ik wil heel even stilstaan bij een verjaardag.  Vandaag, vijftig jaar geleden stierf "Lady Day" Billie Holiday. Ze was één van de belangrijkste zangeressen van haar tijd en had een eigen zangstijl ontwikkeld. Ondanks haar succes of misschien net daardoor viel ze ten prooi aan drank en drugs en ze stierf op 17 juli 1959 op vierenveertigjarige leeftijd.

Als ode aan haar: http://www.youtube.com/watch?v=_tNSp7MaADM

17-07-2009 om 23:23 geschreven door André  

Gisterenavond was er atletiek op TV. Canvas+ zond de meeting van Luik rechtstreeks uit. Voor het eerst sinds ik de digibox van Telenet heb drukte ik op de rode knop. Kjell was speciaal afgekomen om zijn trainingsmakker van vorige week aan het werk te zien. Frank Bollen mocht er namelijk starten in een sterk bezette en Afrikaans getinte 3000m. Wat een bizar spektakel toch. Een tiental door Nike gesponsorde en dus in het oranjerood lopende Kenianen op kop. Daarna de rest. Frank liep een beetje achter de feiten aan en eindigde achteraan. Hopelijk zit hij zaterdag beter in de wedstrijd tijdens de 5000m op de KBC-nacht. Ondertussen is bekend geraakt dat Pamela Jelimo, de Olympische kampioene op de 800m naar Heusden-Zolderk komt. Dat wordt genieten!

Vandaag was er ook nog ander nieuws. Op de site van het WK-Masters in Lahti stonden eindelijk de deelnemerslijsten. Op de 800m zijn bij de M50 een zestigtal deelnemers ingeschreven. Ze komen uit 26 verschillende landen en van alle continenten. Meteen zocht ik naar de tijden. Ik sta in de lijst genoteerd met de tweede chrono na de wereldkampioen van twee jaar geleden bij de M45 Anselm Lebourne uit de USA. Hij liep vorig jaar 1.58.80 en bij de M45 in 2005 nog 1.55. Slik... Hij is net als ik pas vijftig en een 'habitué' van de kampioenschappen. In Riccione won hij de titel in een race waarin Marc Masschelein vierde werd. Ik zal Marc wat informatie vragen over zijn manier van koersen. Je weet nooit dat ik er iets aan heb. Het is tenslotte de te kloppen man.

Vandaag deed ik mijn duurloop (40 minuten)in het Vrijbroekpark met Kjell. Hij gaf me weer wat 'moral' want na het aanschouwen van de startlijsten was de moed me wat in de schoenen gezakt. Die schoenen zijn trouwens spinternieuw want zowel Moon, Noah als ikzelf hebben nieuwe Asics. Alledrie witte met blauw. De jongens vinden voor het eerst dat het mooie zijn. Ja, zei Noah, want het zijn dezelfde als die van papa. De nieuwe DS-trainer is nog niet binnen en dus had ik de keuze tussen een viertal oudere modellen. Oranje, rood-wit, blauw-wit en groen-wit.Ik koos voor de wit-blauwe met de schuine lijn vooraan. Ik droeg dat model vorig jaar ook al en was er bijzonder tevreden over geweest. Ik probeerde ze vandaag voor het eerst uit en ondanks mijn zooltjes brandden mijn voeten een beetje. Voet en schoen, da's als man en vrouw, hé... 't Is altijd wennen in het begin, hahaha... 

16-07-2009 om 23:00 geschreven door André  

Je kan nergens meer aan kaarten geraken voor de KBC-nacht. Het wordt dus zaterdag aanschuiven aan de kassa. Ondertussen werd er vandaag druk getraind met het oog op wat nog komen zal. Eline, Sven en Moon oefenden op de piste, 300en en 400en met het oog op de KBC-nacht van zaterdag onder het waakzame oog van Bruno.

Twee dagen na een zware 400 liep ik al de hele dag met zware en stijve benen rond. Toch kreeg ik een superzware training voorgeschoteld. Drie reeksen van twee 400en met honderd meter joggen tussen. Nog effe doorbijten en dan mag je een tijdje rusten, zei Magda. Ik vertrok en voelde dat het niet helemaal draaide zoals ik wilde. Toch kwam ik (ondanks de wind) uit in 63. Ook de tweede was 63. Daarna mochten Ewoud en ik rusten.  Die drie minuten rust deden deugd en ik trok naar de vestiaire om er mijn kop onder de kraan te houden en een singlet aan te trekken ipv mijn t-shirt. Er was vandaag ondanks de bries héél weinig zuurstof en dus was het voor iedereen happen naar lucht. Mijn tweede reeks was net iets sneller dan mijn eerste: twee maal 62 seconden. De benen werden echter zwaarder en zwaarder en ik zei tegen Ewoud dat ik het niet ging volhouden. Na de eerste 400 van de laatste reeks zei Magda geen tijd door wat me deed vermoeden dat die slechter was dan de vier eerste vierhonderden. Ik was bijna aan het einde van mijn latijn maar ging toch vol voor die laatste 400. Als je weet dat het bijna gedaan is kan je nog net iets beter... De laatse was er weer eentje van 62. Ik moest wel even bekomen en liet me in het gras neerzakken. Na enkele minuten was ik in staat om te gaan drinken en gingen Sarah, Ewoud en ik nog samen loslopen. Sommige dagen zijn harder dan andere. Morgen wordt het weer gewoon loslopen. 'La vie est un long fleuve tranquille!'

14-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag was het in de Tour een rustdag. De renners konden hun wonden likken en even bekomen van hun eerste week onophoudelijk koersen. Ik had vandaag ook een snipperdag. Een half uurtje (6,4km) loslopen in het park van Machelen, stretchen en versnellingen, daar bleef het vandaag bij. Ik voelde me toch wat stijf na die 400m van gisteren. Bij zo'n wedstrijd ontploft zowat je hele lichaam en bij een vijftigjarige blijft dat wel even nazinderen. Aanvankelijk had ik ook weer pijn aan mijn linkervoet. Ik liep gisteren met mijn blauwe Asics-spikes die ik vorig jaar speciaal gekocht heb voor het kortere werk. Ik droeg ze al twee keer bij een aflossing. Ze voelen stroever aan door hun harde zool maar ik weet dat ze sneller zijn dan mijn ouwe trouwe gele spikes die me sinds mijn eerste wedstrijd begeleiden.

13-07-2009 om 23:29 geschreven door André  

Al de hele week zat ik met de wedstrijd van Brasschaat in mijn hoofd. Met de conditie die ik al het hele jaar kan vasthouden lag een Belgisch record op de 400m binnen mijn mogelijkheden. Magda was er vrij zeker van dat ik het dit WE reeds kon breken. Alle omstandigheden moeten een beetje meezitten natuurlijk. Vanmorgen was het eerste dat ik deed toen ik beneden kwam de temperatuur polsen. Ik vond het niet te koud maar de lucht was grijs en gevuld met regen. Toen we echter vertrokken klaarde het op en nadat we Kjell hadden opgepikt en de weg van Antwerpen waren ingeslagen werden de opklaringen groter en groter. Het bleef echter wisselvallig en in Brasschaat was het plots onheilspellend donkergrijs. Toen Noah, de eerste van de drie 'Running Laféres' aan de bak moest was het gelukkig nog droog. Na de gezamenlijke opwarming begon Moon met het inspringen aan de verspringbak. Ik hield me bezig met de startprocedure van onze Noah. Het manneke is nog heel onzeker en vroeg na elke poging opnieuw: 'hoe moet ik starten'. Gelukkig heb ik het er in gekregen en zijn start mocht er best wezen. Na een gespierde jongen van AC Kapellen (twee jaar ouder) had hij de beste start. Hij werd tweede in een mooie verbetering van zijn besttijd. 10.64 ipv 11.13. Daarna was het aan Moon. Hij sprong bij zijn eerste poging meteen een stuk verder dan zijn beste sprong vorig jaar: 3m96. Bij zijn tweede deed hij nog beter en overschreed hij voor het eerst de kaap van de vier meter: 4.03. Meteen goed voor een tweede plaats in de wedstrijd. Noah trok daarna naar de overkant van het veld voor zijn wedstrijd kogelstoten terwijl Moon meteen zijn 60m mocht spurten. Hij won die wedstrijd in een uitstekende 9.31, weliswaar ver van zijn 9.05 van het PK maar het is geweten dat je beter loopt met stevige tegenstand. Dat Noah nog geen kogelstoter is bewees hij door de omstaanders met zijn grappen en komieke pogingen aan het lachen te krijgen. Wie Noah een beetje kent weet dat dat niet moeilijk is. Hij gooide dan ook niet echt ver: 3m62. Bij zijn laatste worp begon het te regenen en net toen moest ik beginnen met mijn opwarming. Terwijl Kjell en de jongens schuilden in de hoofdtribune vertrok ik richting park van Brasschaat. Daar kon ik droog opwarmen onder het dichte bladerdek. Ik kwam er Kim Ruell tegen die vandaag in Brasschaat de 1000 won in een schitterende 2.25. Terug in de tribune zag ik dat Jasper ondertussen ook was aangekomen. Hij meldde me dat onze wedstrijd pas na vier uur zou worden gelopen. Verdorie toch, te vroeg opgewarmd! Het voordeel was echter dat het daartegen volledig droog was en dat de zon weer volop scheen. Zo kregen we toch de ideale omstandigheden voorgeschoteld. Jasper en ik werden in de tweede reeks ingedeeld. Jasper in baan twee en ik in baan vijf, niet ideaal. Ik heb weinig ervaring op die afstand en dus zie ik liefst zoveel mogelijk de wedstrijd voor mij uit. Nu moest ik vertrekken met slechts één loper voor mij. Als dat een strijkijzer is... ben ik gezien, dacht ik. Ik plaatste mijn blokken op de manier die ik vrijdag had ingestudeerd. Ik hief mijn bekken extra hoog (Met dank aan Johan!) en het startschot weerklonk. Ik startte ondanks alle tips barslecht en de loper voor mij nog slechter. Na vijftig meter was de loper in baan vier al over mij en na 100 meter kwamen ook een loper in het blauw en wit en Jasper naast en over mij. Wat een shitkoers, dacht ik. Het werd knokken en aanklampen maar ik verloor toch geen terrein meer. In de laatste rechte lijn maakte ik zelfs een klein beetje terrein goed maar op het einde leek ik wel helemaal stil te vallen. Jasper eindigde als derde en ik als vierde. Mijn eerste gedachte was: 'verdomme, naar hier komen voor niets!' Al snel bleek echter dat mijn tijd beter was dan mijn gevoel tijdens de wedstrijd. Kjell wist het niet echt maar Herman, Jasper's vader zei dat het misschien toch een record was want de winnaar was na 50 seconden over de meet gekomen. Ik jumpte het trapje op naar de man met de fotofinish, mocht mee kijken en zag mijn eindtijd: 53.06. Yes! Een halve seconde sneller dan het vorige record van Eddy Neyts uit 1998. Opdracht volbracht! Na regen komt zonneschijn, vandaag was dat letterlijk en figuurlijk!

12-07-2009 om 22:57 geschreven door André