Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
11-07-2009
Hornblower
Hollywoodfims zijn niet altijd historisch juist. Sommige
mensen maken er zelfs een sport van om er fouten in te vinden. In dit digitale
tijdperk zal je natuurlijk geen vliegtuig meer zien passeren in de achtergrond
terwijl de apachen een diligence aanvallen of een romein met een rolex zien
rondlopen. Vanmiddag keek ik met de jongens naar een film die zich in het
Napoleontische tijdperk situeert: 'Captain Horatio Hornblower' met Gregory
Peck, een prachtige film die ik als kleine jongen voor het eerst heb gezien
toen ik ongeveer even oud was als Moon nu. Een mooi kostuumspectakel met
fantastische schepen en zeegevechten dat niet moet onderdoen voor de recente
film 'Master and Commander' met Russell Crowe. We genoten alledrie van deze
film die qua decors en kledij wel veel minder accuraat is dan de Britse reeks
van enkele jaren geleden met Ioann Gruffudd maar wel boeit van begin tot einde.
Er zit wel één geweldige blunder in de film. Op een gegeven ogenblik komt een
vrouw aan boord van Hornblower's schip de Lydia. Ze wordt aan hem voorgesteld
als Lady Barbara, hertogin van Wellesley. 'Oh', antwoordt Hornblower verrast,
'the Duke of Wellington's sister?' Daar wringt het schoentje zelfs twee keer.
Of Wellington een zuster had weet ik niet want tenslotte is het verhaal van Hornblower
fictief. Wellington heette echter wel Arthur Wellesley maar werd pas in 1814
Hertog van Wellington, als beloning voor zijn overwinningen tegen de Fransen in
spanje. De film Hornblower begint met de woorden: 'in 1807...'Erg is het niet. Het blijft een mooie
film.
Gisteren had ik maar een half uurtje moeten loslopen en mijn
vier versnellingen doen. Vandaag was het weer op de piste te doen. Door mijn
aanhoudende hoest en het slechte weer twijfelde Magda aan het nut van een
wedstrijd overmorgen. We besloten om toch naar Brasschaat te gaan. Daarom was
vandaag mijn training iets lichter dan normaal. Na mijn opwarming moest ik vijf
rondjes stappen en lopen waarbij in telkens in de rechte lijn over 100m moets
versnellen. Daarna trok ik mijn spikes aan om wat te oefenen op mijn start.
Startblokken en ik, het blijft een moeilijke combinatie. Al lachend zei Magda
ik al even goed kan strten als zij vroeger, namelijk rechtstaan en vertrekken.
Gelukkig was Johan in de buurt met de nodige tips. De startblokken zodanig
plaatsen dat je een imaginaire lijn trekt naar de bocht. Mijn bekken ook veel
hoger heffen voor de start. Dankzij zijn deskundige tussenkomst weet ik dat ik
me niet zal belachelijk maken, maar het zal een vreemd zicht blijven. Moon komt
beter uit die blokken dan ik, hahaha... Sarah en Ewoud hadden vijfhonderden te
verteren. Heavy! Moon en Noah, die de hele week aan atletiek hebben gedaan op
de VAC-zomerstage waren behoorlijk moe maar leken er toch maar niet genoeg van
te krijgen. Noah, die doorgaans al snel zegt dat hij moe is heb ik zelfs van de
piste moeten halen. Hij bleef maar lopen. Te veel Cola gedronken op die stage,
denk ik...
Voor ik in competitie liep was ik een fervent concertganger.
Enkele optredens per maand gemiddeld heb ik bijgewoond. Van jazz over Griekse
rebetica, van New-Wave over rock, blues en pop. Festivals als Seaside, Beach,
TW en Pukkelpop waren bedevaarten. Het is nu met de jaren fel geminderd maar af
en toe kan ik niet anders dan toch te gaan, wanneer één van mijn goden bvb
langskomt. Vorig jaar zag ik Bob Dylan en ik heb mijn tickets voor Massive
Attack al een tijdje in mijn schuif liggen. Vandaag trok ik naar de
Elisabethzaal in Antwerpen om mijn echte 'King of Pop' aan het werk te zien.
Burt Bacharach is 80 geworden en reist waarschijnlijk voor het laatst de wereld
rond. Ikzelf ben 50 geworden en ik heb soms de indruk dat we een stuk van de
weg samen hebben afgelegd. Reeds op jonge leeftijd kocht ik plaatjes en zat ik
ipv buiten te spelen naar de radio te luisteren. De hits van Bacharach waren
altijd aanwezig want hij heeft de generatiesprongen moeiteloos overbrugd. Als
hitschrijver voor artiesten als Dionne Warwick, Dusty Springfield, Bary
Manilow, Aretha Franklin, The Carpenters en The Walker Brothers om er maar
enkele te noemen maar ook als auteur van filmmuziek als Alfie of het nummer
'Raindrop keeps falling on my head'. Zijn nummers zijn door zovelen gebracht en
iedereen kent wel minstens één van zijn melodieën.
Daar zat ik dan, op rij vijf en op slechts enkele meters
afstand van de grootmeester zelf die begeleid werd door een elfkoppige band en
drie fantastische stemmen,één man en twee vrouwen. Ik zat aan de middengang
waardoor ik plaats zat had en me bijna languit kon laten wegzakken met
uitgestrekte benen en het hoofd schuin achterover steunend op mijn rechterhand,
genietend van de eerste tot de laatste seconde. Ik werd meteen bij de keel
gegrepen en tot het einde zat ik met een brok in de keel en tranen in de ogen.
Hij begon met een medley van enkele van zijn allergrootste hits. Daarna volgde
een medley van zijn vier eerste hits waarvan ik er zelf maar eentje kende. (Hij
moest wel af en toe medley's spelen als hij zijn optreden niet wilde laten
uitlopen tot in de vroege uurtjes!) Dan mocht iedere vocalist een eerste keer
tonen wat ze in hun mars hadden. Het werden 'I say a little prayer', 'This
guy's in love with you' en 'A house is not a home'. Volgde nog een serie met
filmhits als 'The look of love' en 'Raindrops...'. Hij zong enkele nummers zelf
(Alfie,Close to you) met enkel zijn piano als begeleiding. Kippevel! Geregeld
stond hij op van achter zijn vleugelpiano om het publiek te bedanken. Telkens
stond hij daar dan, fragiel en ietwat verlegen in zijn mooi zwart pak en open
wit hemd. Nog steeds een mooie verschijning met zijn zilveren haardos dat
ietwat nonchalant naar voren was gekamd en hem nog sympathieker maakte. Je zag
de zanger en zangeressen constant met tederheid en liefde naar hem kijken,
wachtend op zijn instructies. Hij werd op het einde en na bijna twee uur
hemelse muziek drie keer teruggeroepen door het publiek. De laatse keer zei
hij: 'okay, we'll do this last one together and then I'm out of here!'. Het
werd nog één keer 'Raindrops keep falling on my head' en iedereen zong mee. Hij
bedankte door een: 'this is magic!'
Ik stapte even later naar buiten en alsof het afgesproken
was druppelden de regendruppels naar beneden. Geluk zit in simpele dingen.
Atletiekleven stak vandaag in de bus. Iedere maand rond
dezelfde datum is het leuk om te ontdekken wat er in Vlaanderen op
Atletiekgebiedde voorbije weken
is gebeurd. Als je daarenboven zelf in competitie uitkomt is het uitkijken of
er over jezelf iets is geschreven. Daar hoef je zelfs niet bijzonder ijdel voor
te zijn. Dit jaar ben ik al verwend geweest. In de vier laatste nummers werd ik
vermeld en deze keer was het niet anders. Ons WR op de 4x800m werd vernoemd
maar niet expliciet behandeld. Spijtig want zoiets maak je niet elk jaar mee.
Er stond wel een uitgebreid verslag over het BK masters (met foto van Luc Dequick)
en over de interclubs BVV bij de masters. Ik vond dat er in dit nummer zelfs
veel meer pagina's werden gewijd aan de vetaranen dan gewoonlijk. In het
artikel over de BVV heeft Georges Vanbesien het in uiterst flatterende woorden
over mij. Blijkbaar is mijn BR op de 800m de derde wereldprestatie ooit op die
afstand bij de M50. Georges heeft het ook over de berekeningen die gemaakt zijn
volgens de methode van Dr Willems. Via een heleboel parameters kan je
prestaties van de diverse disciplines over de categorieën heen vergelijken dmv
een puntensysteem. Ik scoor meer punten (1.253) dan Ion Damian bij zijn WR op
de 10.000m bij de M50(30.56.08=1.237p) en Gaston Roelants bij zijn BR 5.000m bij de M40
(14.03.0=1.121p). Ik viel bijna van mijn stoel als ik het las. Bedankt Georges,
you just made my day!
Ik beperkte vandaag mijn training tot een half uurtje
loslopen in Machelen. Ik had geluk want buiten enkele druppels op het einde
bleef het tussen twaalf en één droog. In het gezelschap van Fad Gadget's
greatest hits op mijn I-pod vloog de tijd voorbij: 'Ladyshave', 'Back to
nature', 'Coïtus Interuptus', 'For whom the bells toll', 'One man's meat' en
vele anderen. Ik waande me vijfentwintig jaar geleden in de 'Revue' (Toenmalige
underground-club aan het station in Mechelen). Mijn benen voelden plots ook
vijfentwintig jaar jonger. Ik mag zeker mijn I-podje niet vergeten wanneer ik
naar Finland vertrek. Net voor de wedstrijd nog snel even 'In strict tempo' van
Dave Ball of 'Baby turns blue' van de Virgin Prunes om de adrenalinemeter
omhoog te krijgen.Ik denk echter
dat dat overbodig zal zijn.Misschien moet ik eerder opteren voor rustgevende klanken: 'American
beauty' of Miles Davis bijvoorbeeld. Meer en meer begint het WK door mijn hoofd
te spoken. Gelukkig zal ik ginder niet alleen zijn want ik riskeer anders zot
te worden, hahaha... Ik hoor sommigen onder jullie al denken: 'maar dat ben je
al!'
Vandaag over juist drie weken ben ik in Lahti toegekomen en
zit ik om dit uur reeds in mijn hotel in Kovulahti op zo'n half uurtje rijden
van het stadion waar het WK plaatsvindt. De laatste fase van mijn voorbereiding
is begonnen. Het zijn nog enkele zware trainingen die ik moet afwerken. Vandaag
was ook zo'n 'heavy thing'! Drie reeksen van 4x200 met drie minuten recuperatie
tussen de reeksen in. Tussen de 200enmocht ik maar vijftig meter loslopen. Echt tijd om te bekomen heb je dus
niet. Een typische 800m-training, denk ik. Zwaar in het rood gaan... Er stond
behoorlijk wat wind. Typisch voor de Nekker natuurlijk. Terwijl Sarah en Kim
in&outs trainden begonnen Ewoud en ik aan onze zware opdracht. De
richttijden waren 30-32 seconden. Door de wind die bij één op de twee 200en in
het nadeel blies scheelde het telkens een seconde. Zo liep ik ze bijna allemaal
in 30 en 31. Twee zelfs in 29 en ik zou mezelf niet zijn als ik er op het einde
niet nog een snellere zou proberen uit te pompen. Wetende dat ik mocht gaan
rusten perste ik er alles uit en kwam in 27 over de meet. Opdracht volbracht!
Ik stond wel even zwaar uit te hijgen maar de recuperatie is okee waardoor ik
reeds snel weer een normale hartslag aan een normale ademhaling kon koppelen.
Het enige minpunt vandaag was, net als vorige zondag trouwens, de vervelende
hoest die af en toe de kop opstak. Wanneer ik doorvlamde hoestte ik niet maar
bij het recupereren wel en soms zo hard dat ik weer bijna moest braken. Ik heb
een afspraak gemaakt met dokter Paul. Zondag zal ik me testen in een wedstrijd
maar met zo'n hoest wil ik niets riskeren.Hopelijk kan hij me snel helpen.
Vandaag kreeg ik via Jef, onze secretaris positief nieuws
van de homologatiecommissie. De uitslag van de tweede reeks van de 1000m op her
PK jeugd van vorige week werd door de officials aangepast waardoor Moon op zijn
verdiende 6de plaats in de uitslag komt te staan in een nieuwe besttijd van
2.27.05. Mooi met het oog op de 'Nacht' van 18 juli waar hij hopelijk zal mogen
starten in de 1000m voor de eerstejaarspupillen. Ik vond trouwens nog beelden
van het PK op de sites van AC BREAK en van het Provinciaal Comité. Op de foto
met Moon en Noah zie je hoe zwart Noah toen was. De fotograaf wilde hem persé
op de foto en zei dat hij kon zien dat Noah zich uistekend had geamuseerd.
Vandaag stond er voor mij en recuperatieloop van een half uur op het programma.
Ik liep die vanavond alleen in het Vrijbroekpark. Kjell is op een vijfdaagse
stage in het verre en zeer exotische Limburg samen met toppers als Frank
Bollen, Stijn Lintermans e.a. Ook Rik Ceulemans komt af en toe meetrainen.
Hopelijk wordt Kjell door die 'Pawnee' niet gescalpeerd, hahaha... Of nog
beter, misschien komt hij terug met het logo van zijn sponsor in zijn kapsel
uitgespaard. We zullen vrijdag zien.
De rupsenplaag in het Vrijbroekpark beperkt zich voorlopig
tot enkele paden en percelen die wijselijk werden afgesloten voor het publiek. We konden
dus vanmorgen op ons vertrouwd parcours trainen. Kjell, die gisteren zijn
besttijd op de 3000m op de Flanders Cup van Oordegem op 8.28.05 bracht (een
nieuw Clubrecord) kwam gewoon loslopen, net als de herrezen Stefan. Tom kwam
even langs om zijn kwetsuur aan de hamstrings aan Magda uit te leggen en Sarah
mocht op eigen verzoek een fartlek lopen. Voor Ewoud en ik werden het duizenden. Drie voor mij
en twee voor Ewoud die mocht passen voor de tweede en dus meer recuperatie
kreeg. Dit is de training die ik het meest vrees. Toch is zo'n training
voor mij noodzakelijk, vooral met het oog op de achtereenvolgende wedstrijden in
Finland op het einde van de maand. Drie keer een 800m in vier dagen, dat wordt
zwaar. Ik zal er slim moeten lopen en doseren. Me plaatsen voor de volgende
rondes zal tweemaal de boodschap zijn. Vandaag vertrok ik dus op kop voor de eerste van
mijn drie duizenden. Het was even zoeken naar het juiste tempo maar eens ik dat
gevonden had draaide het soepel. Pas bij het opdraaien naar de laatste rechte
lijn, op ongeveer 250m van het einde sloeg de verzuring toe. Ik klokte af in
2.49. Amai, hoe ging ik dat een tweede en vooral een derde keer herhalen. Ewoud
liep zijn eerste in 2.54. We stapten de hele dreef door samen met Magda en ik
moest de hele tijd hoesten. Die hoest draag ik al enkele weken mee. De dokter
wijt het aan een allergie. Na enkele minuten rust vertrok ik alleen voor mijn
tweede kilometer. Het tempo vond ik nu meteen. Ik moest wel even voor enkele
tegenliggers uitwijken in de bocht aan de hondenweide maar verloor niet echt
tempo. De laatste 250m waren weer verschrikkelijk moeilijk maar ik eindigde
practisch gelijk aan de eerste in 2.50. Nu moest ik zoveel hoesten dat
braakneigingen niet konden wegblijven. Veel tijd om te bekomen kreeg ik echter
niet. Samen met Ewoud vertrok ik voor de laatste van de dag. Deze deed al meteen
pijn en ik moest alle mogelijke argumenten bovenhalen om mezelf te overtuigen niet te
stoppen. Gelukkig nam Ewoud op het einde over en sleurde hij me naar een toch
weer stevige 2.51. Ewoud zelf eindigde één seconde voor mij. Ik had vanmorgen
nog tijdens de opwarming tegen Kjell gezegd dat ik niet goed wist waar ik momenteel
conditioneel sta. Deze training vertelde me dat de vorm opnieuw uitstekend
is. Volgende zondag doe ik een test op 400m. De week daarop loop ik een 800m en
dan moet ik klaar zijn. 'Alea iacta est'. Of toch bijna...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy