Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
13-09-2008
Eerste thuismatch
Gisteren heb ik mijn snelheidstraining in het park van Machelen gehouden. Een drietal kilometer als opwarming, lenigheidoefeningen en vier versnellingen als voorgerecht. Daarna tien keer 100m spurten en telkens 100m terugwandelen. Moe word ik daar niet echt van maar ik heb wel pijn aan de pezen en aanhechtingsspieren achteraf. Ik ervaar dat de échte explosieve trainingen hoe langer hoe meer belastend zijn voor mijn gestel. De leeftijd, hé... Vandaag was het mijn wekelijkse rustdag. Daarenboven was het Moon's eerste thuismatch op Zennester. Er werd met 2-0 gewonnen van Katelijne. Deze tegenstander was sterker dan die van vorige week maar 2-0 is absoluut geen vertaling van de waardeverhoudingen. Indien er wordt gecombineerd zoals tegen Hooikt en sommigen wat minder op doel trappen maar kiezen voor de passing, dan wordt er met 10-0 gewonnen. Spijtig dat sommigen hun opdrachten niet uitvoerden. Morgenvroeg ga ik eerst trainen in het Vrijbroekpark en na de middag trekken we naar het 'Land van Herve'. In het Luikse gaat het BK door voor Juniors en beloften. Kjell loopt er de 5000m. Ik ben al even zenuwachtig als hij. Moon, Noah en ik hebben een verrassing klaar voor morgen. Maar vermits het een surprise is zal ik dat pas morgen vertellen. C U.
Wat een lekker zomerweertje vandaag. Ideaal om te gaan lopen. Vanmiddag trok ik dus voor mijn duurloop naar het park van Machelen. Vijfenveertig minuten toertjes draaien en ondertussen nadenken. Meestal dwalen mijn gedachten af naar het lopen. Allez gij, 't is toch nie waar zeker. Awel, ja! Miljoenen onderwerpen maar terwijl ik loop denk ik alleen aan... lopen. Vandaag was het onderwerp van mijn denken het aantrekkelijk maken van de looptrainingen die ik geef op de Nekker. Niet simpel natuurlijk. Ik ervaar een duidelijke noodzaak om het lopen toch leuk te maken voor iedereen. Niet alle kinderen lopen graag en niet alle kinderen hebben talent voor het lopen. Ik moet er dus iets op vinden. Ik heb enkele ideeën die ik nu wat concreter ga uitwerken en daarna aan Bruno (Onze jeugdcoördinator) voorleggen. Ik was tijdens het lopen in gedachten ook weer een sponsor aan het zoeken. Telkens wanneer ik aan iemand dacht stelde ik me daarbij dezelfde vraag. Waarom zou die persoon of firma onze club sponsoren. Ik ga ook weer werk maken van een aantal logo-ontwerpen. Het is in ieder geval tijd dat we voor onze jongste lopertjes minstens de nodige singlets kunnen aanbieden voor het betwisten van wedstrijden. Met onze Moon gaat het beter. De wondes zijn dicht en de pijn is min of meer verdwenen. Ik heb hem voor alle zekerheid thuis gehouden van de voetbaltraining. Een dagje rust kan alleen maar goed doen! Ondertussen heb ik ook Moon's fototoestel leeggemaakt en ik schrok me een bult. Ik ben nergens meer veilig nu hij ook fotograafje speelt!
Om elf uur vanavond schoot Moon wakker van de pijn. Enkele uren voordien was hij op training gevallen. Door op volle snelheid een horde te raken was hij gaan vliegen en kwam zo onzacht op de tartan terecht. Gevolg: brandwonden aan schouder, elleboog en dij. Ik weet uit ervaring dat de pijn pas later komt. Moon was gaan slapen met een lichte hinder maar werd dus na een korte slaap reeds wakker van de brandende pijn. Ik had niets in huis om dat te verzorgen en dus sprong ik in mijn auto en vertrok op zoek naar de dichtstbijzijnde apotheek van wacht. Ik vond er één op de Brusselsesteenweg in Mechelen en nadat de jonge apothekeres van de schrik was bekomen (Ik stond daar ongeschoren en in training en het lieve kind zag in het donker een overvaller ipv een bezorgde papa) bezorgde ze mij Flamigel en een pijnstiller. De gel deed vrij snel zijn werk en Moon kon eindelijk slapen. Morgen én overmorgen geen sport voor hem (ook niet op school). Eerst herstellen en daarna nog zien of hij kan en mag voetballen in het WE. Mijn tweede training als coach werd dus danig in de war gebracht door Moon's tuimeling. Ik liet mijn groep een soort steeple lopen over één baanronde waarbij een viertal hindernissen dienden te worden genomen. Ik had de oudste groep + Moon die in het lopen niet moet onderdoen voor zijn oudere clubmakkers. Ook Eline zat in mijn groep. Ik was nogal geflateerd te vernemen dat ze haar les paardrijden naar zaterdag had verschoven om bij mij te kunnen trainen. Eerst liepen de meisjes hun steeple. Eline kwam als eerste over de streep, gevolgd door Charlotte. Daarna waren de jongens aan de beurt. Moon vertrok op kop. Zelfs wanneer je zegt dat het geen wedstrijd is willen die gasten toch koersen. Enkel de jongen met de Club-Bruggeshirt kon hem volgen (Ik ken alle namen nog niet!). Na 300m ging die Moon voorbij (Moon is negen en de andere jongen 13!) maar Moon wilde niet onderdoen en spurtte dus zo hard hij kon. Op de laatste horde ging het fout. Moon struikelde en maakte een 'vol plané' zoals zijn vader ooit demonstreerde op het BK Indoor in Gent. Laagvliegen is een kunst, nietwaar! Moon bleef daar effe versuft liggen. Alle kinderen er rond en moon boos op de hele wereld. Dat ging over en wat later nam hij nog deel aan onze mini-fartleck. Ik heb de smaak van het training geven aan kinderen wel te pakken. Nu was mijn groep wel veel inschikkelijker dan die van vorige week toen er enkele kinderen op elke opmerking of aanwijzing van mij een repliek klaar hadden. En niet van 'O, leuk trainer'! Het was eerder in het genre van 'moet dat wel?' of 'waar is dat allemaal goed voor'? Ik ril er nog van... Na de training kwamen Eline en Moon ons (Frank en ik) vertellen dat iemand had gevraagd of ze broer en zus zijn. Hoe kan dat nu, antwoordden ze in koor. Wij lijken toch helemaal niet op elkaar? Frank en ik keken bedenkelijk. Oordeel zelf...
Na dinsdag drie kwartier in het park van Machelen te hebben gelopen (recuperatieloop) was het vandaag weer op de Nekker te doen. Mijn verkoudheid is nog niet beter en ik was maar wat blij dat het nog een beetje zomerde. Magda schotelde ons een typische 800m-training voor. Drie keer 800m waarbij we afwisselend 50m dienden te joggen en 150 voluit te gaan (4x per 800). Ik hou wel van zulke trainingen. Het gevoel van de 800meterwedstrijd ervaren maar af en toe eens kunnen blazen. Fijn! Het zijn de laatste loodjes en soms voelt het bij mij ook zo aan. Ik heb nog twee wedstrijden te gaan (Machelen en het KVV) en de kwaaltjes steken weer stilaan de kop op. Mijn lichaam wil me iets vertellen, denk ik dan. Maar ik ga nog drie weken dovemans spelen. Daarna ga ik wat rusten. Het seizoen is lang geweest... Gisteren was één van de gespreksonderwerpen op training Thomas Van De Put waar ik onlangs tegen heb gelopen in Merksem. Blijkbaar had iemand anoniem nogal zware kritiek geuit op de blog van Thomas. Ik ben nu net gaan kijken op zijn blog en wat is er aan de hand. Thomas vertelt dat hij in Merksem goed meeging tot op 200m van de meet en dat hij moet trainen op die laatste 200. De 'anonieme' zegt en ik citeer: 'een 800m begint pas aan de 600!!! Ik betwijfel ten zeerste of je 2'00 gehaald zou hebben want de laatste 200m van 800m zijn ALTIJD de traagste.' Op zich vind ik dat een iets te éénzijdige uitleg. Toegegeven, ik kwam zelf door in 1.30 aan de 600 en Thomas zat achter mij. Die dag zat een 2 minutenloop er voor mij én voor Thomas niet in. Maar stellen dat elke 800m op dezelfde manier wordt gelopen is ook maar een zwakke veralgemening. Veel 800m-wedstrijden worden tactisch gelopen en dan zijn de laatste 200m wél de snelste. Het is ook zo dat de snelste man niet steeds de kop neemt en er pas op het einde uitkomt. Ook dan zijn de laatste 200m de snelste. Wanneer is dat niet het geval? In de eerste plaats als de wedstrijd snel, en soms té snel gaat voor sommige lopers zoals in Merksem het geval was. Wanneer je vanaf de start 'à bloc' zit kan je niet meer versnellen op het einde. Maar zelfs op topniveau worden wedstrijden zelden vanaf het begin 'à bloc' gelopen. Vraag dat maar aan Borzakovski. Ik wil gerust eens debateren over het onderwerp, maar dan moeten we wel weten met wie we te doen hebben...
We waren deze morgen maar met zijn vieren op het appel. Rozanne moest duurlopen van Magda en Kjell, Stefan en ik mochten ons aan de duizenden wagen. Om de zoveel weken wacht ons deze toch wel zware training. Gelukkig moet ik er met mijn oude botten en als 800meterloper maar twee afleggen. De anderen drie. De opwarming over één ronde van het Vrijbroekpark was ondanks de regen en de wind (Het is nu éénmaal zomer!) weer één gezellige babbel. Na de lenigheidsoefeningen en de vier versnellingen konden we er aan beginnen. Ik merkte op dat Kjell en ik de versnellingen aan een razend tempo afwerken zonder ook maar één enkele keer langs de mond te ademen. Zou dat een gevolg zijn van onze momenteel nog steeds aanwezig zijnde topconditie? Ik heb nochtans nog steeds keelpijn en als die morgen niet geminderd is ga ik naar dokter Paul. De eerste duizend vertrokken we eigenlijk veel te snel. Halverwege zei Kjell, die op kop liep, het ook. Er was dan ook aan het begin van het tweede stuk een lichte terugval. Stefan die achter ons liep maakte ons daar meteen op attent. Toch was onze tijd, rekening houdend met de regen en de wind uitstekend: 2.57. Ik vroeg me af of ik de tweede even snel zou kunnen lopen. Pas dan kan je spreken van een geslaagde training. Na de hele dreef te hebben gestapt tot aan de start van de duizend meter gingen we er opnieuw tegenaan. Kjell vertrok meteen weer op kop, iets voorzichtiger dan bij de eerste duizend. Ik kon goed mee maar op het einde kreeg ik het toch zwaar, vooral toen ik een bochtje mistte. Ik moest daardoor een tweetal meter goedmaken op Kjell. Maar we waren al in de laatste rechte lijn en wanneer ik de meet nog maar ruik komen mijn spurterspenen boven. We kwamen samen bij Magda in opnieuw, jawel: 2.57. Goed getraind! Voor mij zat het er op maar Kjell en Stefan hadden er nog een derde voor de boeg. Ook daar vertrok Kjell op kop. Magda en ik jogden de dreef door in omgekeerde richting tot aan de aankomst. Kjell kwam uit op 2.56 en Stefan in 3.10. De eerste twee had hij nog sneller gelopen: 3.06 en 3.08 als ik me niet vergis. Hij is duidelijk aan een conditionele remonte bezig en ik zei hem dat we hem gingen nodig hebben voor de volgende mastersinterclub. Hij heeft nog een volledige winter om er hard aan te werken en volgens mij kan hij er in de lente al opnieuw staan. Talent en karakter genoeg. Wellcome back, Stefan... Deze namiddag trokken we naar Zaventem. Neen, niet om te gordelen maar om te feesten. Traditioneel wordt de zondag van de Gordel de verjaardag van mijn petekind Matilde gevierd (FOTO'S). Het is altijd een hele expeditie om het centrum van Zaventem te bereiken. Overal politie en wegversperringen. Gelukkig ben ik in Zaventem opgegroeid en ken ik alle steegjes en straatjes. Dit jaar was er echter zo weinig volk dat we geen enkel obstakel dienden te overwinnen. Wat wil je ook met zo'n rotweer. Alleen de 'die-hard'-Gordeldieren waagden zich blijkbaar aan de opdracht. Daar waar je normaal ganse pelotons en hele gezinnen ziet rondfietsen zag ik vooral individuele goed uitgeruste wielertoeristen. En ook de politie leek me minder massaal aanwezig dan pakweg vorig jaar. Straks toch even kijken op TV hoe het werkelijk is geweest. Gisterenavond zat ik ook voor de buis. De rode duivels (moeten we ze niet stilaan de rode muizen gaan noemen of de rode luizen???) speelden hun eerste wedstrijd in de voorronde van de wereldbeker in Zuid-Afrika. Ze moesten en zouden winnen van voetbaldwerg Estland. Zo stond het toch in de gazetten. Er wordt wel vergeten dat wij na jaren van wanprestaties ook gedegradeerd zijn tot een soort voetbaltrol. En zo werd er ook gespeeld, als kabouters. Vrij inspiratieloos en achteraan al helemaal onzeker. Het resulteerde in een povere 3-2 overwinning. Daarmee is alles gezegd. Tegen Turkije wordt het wel wat anders, vrees ik. Maar bon, sommigen geloven. 'We believe' staat op de affiches. Belachelijk vind ik dat. Voetbal is geen religie. Godsdienst is geloven in iets dat niet kan worden bewezen maar sport is reëel en 'down to earth', letterlijk en figuurlijk. Harde feiten wil ik zien. Mooi voetbal. Winnen met lef en pit. Gisteren moest het vijf-nul zijn. Basta!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
