Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
16-08-2008
Tweede beste chrono ooit op 400m
Het was weer een drukke dag. Moon moest vandaag drie wedstrijden afwerken op het tornooi van Racing Mechelen. Ze moesten aan de bak tegen Racing zelf en daarna tegen Oud-Heverlee Leuven en tegen Brussels. Na de eerste match moest ik vertrekken. Eerst naar huis mijn spullen ophalen en daarna Ewoud oppikken. Na een half uurtje rijden waren we reeds aan de piste van Burcht (De Wallen). Het was er bloedheet en er stond geen wind. Ideaal dus voor mij. Waar anderen doorgaans puffen geniet ik. Op de piste van Burcht liep ik 2 jaar geleden, tijdens mijn magische julimaand 2006 mijn besttijd op 400m, nl. 53.59. Ik liep sneller in Oostende dat jaar (53.20) maar toen liet de elektronische chrono het afweten en is het dus slechts een handgeklokte tijd. Toen we depiste opkwamen zag ik meteen Jos Verboven, onze webmaster zitten. Nathalie kwam er de 100 en 200m betwisten. Ook Dirk Bonte en onze penningmeester Frans en zijn gezin waren op de meeting aanwezig. Allemaal spurters dus en voor hen net als voor mij is warm weer een zegen. Op 400m waren er twee reeksen mannen . Ewoud en ik werden in de tweede, de snelste ingedeeld. We kregen baan 5 en 6. In baan drie liep Jelle Duym, een jonge toploper op 800 met een besttijd dit jaar van 1.49. Tot voor kort kende ik hem niet maar net voor de B-meeting van Tienen had Kjell het over die snelle jongen en het feit dat ik tegen hem ging moeten lopen. Dat was in Tienen natuurlijk niet het geval maar het feit dat ik vandaag tegen hem liep vind ik best een grappig feit. Het is een heel sympathieke jongen en voor de start hadden we een gezellige babbel. Ik had niets stress en dat is ook niet goed. Mijn start was dan ook erbarmelijk. Dat was gewoon opstaan ipv uit de blokken te schieten. Gelukkig is die Jelle Duym zo sympathiek dat hij speciaal voor mij een valse start veroorzaakte. Zo maakte ik dat ook eens mee. Mijn tweede start was stukken beter en na honderd meter had ik Ewoud reeds te pakken. Vijftig meter verder zag ik Jelle Duym ons voorbijschieten en de loper in baan vier kwam ook op mijn hoogte. Ik was echter niet van plan om me te laten afslachten en ging gewoon mee met die gast.
Halfweg zat ik nog steeds naast hem maar dan kwam de bocht. Ik stak een tandje bij en merkte dat ik gwoon naast hem kon blijven wat betekende dat ik sneller ging vermits ik in de bocht meer meters moest afleggen. Bij het uitkomen van de bocht versnelde ik en schakelde ik mijn grootste foulée in. De tweede plaats na de ongenaakbare Jelle lag voor het grijpen. Een laatste inspanning en het was binnen. Nu nog even wachten op de tijd. Jelle Duym klokte in 49' en ik was benieuwd naar mijn tijd. De omroeper kwam al heel snel met de uitslag: 53.63, mijn tweede beste officiële chrono ooit en slechts 4 honderdsten boven mijn besttijd. Ewoud had een tijd van 56.01 gelopen en was daar uiteraard niet tevreden mee. Ik ging nog met Jelle Duym op de foto, kwestie van jullie te laten zien met wat soort gasten ik doorgaans op de 800m in de klinch ga. Allemaal zijn ze véél groter dan ik en gemiddeld 20 tot 30 jaar jonger. Toen Moon daarnet die foto zag kreeg hij gewoon de slappe lach. Van uw kinderen moet je't hebben, hé...
Vandaag was het een feestdag. Voor sommigen moederkesdag, voor anderen St. Maria en voor nog anderen de verjaardag van Napoleon. Dat voor één van die redenen de Nekker moet sluiten snap ik niet. Ik moest dus noodgedwongen uitwijken naar een andere trainingsplek. Ik kon pas na vijf uur gaan lopen omdat Moon met Zennester actief is op het internationale pre-miniementornooi van Racing Mechelen. Het Vrijbroekpark zou met dit mooie weer en op dat uur veel te druk zijn en ik trok dus met de jongens naar de piste van Kapelle-op-den-Bos. Ik hield het met het oog op de wedstrijd van morgen vrij rustig en beperkte me tot een twintig minuten opwarming, 4 versnellingen over 100 meter en een goede 200. Om het wat aangenaam te maken voor iedereen liepen Moon en Noah mee. Moon kreeg 50m voorsprong en Noah een kleine100m. Ik kon Moon natuurlijk niet inhalen maar dat Moon op zijn beurt Noah net niet kon inhalen was voor mij toch een verrassing. Het bewijs dat na Moon ook Noah lopersbloed blijkt te hebben. Maar dat had ik op de laatste trainingen reeds gemerkt.
Ik had nog wat last van mijn linkerenkel en mijn rechterachillespees maar het is niet erg genoeg om me te doen afzien van de 400 die morgen in Burcht op het programma staat. Straks nog wat ijs en zalf en een goede nachtrust, nog altijd het beste medicijn.
De foto's die ik bij dit artikel plaats zijn een mooie samenvatting van mijn reis doorheen Mexico, ondertussen 13 jaar geleden. FOTO1: Op de 'Zocalo', het centrale plein hoorde je in de zwoele nacht de trommels al van ver. Dirk woonde in het historische centrum en van bij hem was het enkele minuutjes stappen naar de plek waar o.a. deze indiaan de toeristen vermaakte. FOTO2: Alle taxi's in Mexico-stad zijn groene kevertjes. Toen Dirk ons oppikte moesten we met zijn drieën met bagage en al in zo'n miniatuurtaxi. Geen zicht! Het straffe is dat ginder een taxi die nog niet vol zit soms stopt om nog andere passagiers te vervoeren. FOTO3:De brouwerij van Corona in de stad Merida. Corona is belange niet het populairste bier in Mexico. Wij dronken er doorgaans 'Dos XX'. FOTO4: De stad Oaxaca ademde een koloniaal verleden uit. FOTO5: We kwamen in San Cristobal de Las Casas, de hoofdstad van de bergprovincie 'Chiapas' aan net na de opstand van de plaatselijke 'Zapatistas'. De lokale bevolking die hoofdzakelijk bestond uit indianen straalde een opgelegde onderdanigheid uit. Ik voelde me daar niet steeds op mijn gemak. Op elke hoek van de traat stonden gewapende militairen(FOTO6) en 's ochtends hoorde je her en der nog schieten. Indianen willen liefst niet op de foto want ze geloven dat je hun ziel gaat stelen.Ik had een telelens maar dit meisje had me door. FOTO7: Maya-Tempel in Uxmal. Toen ik onlangs de film 'Apocalypto' zag moest ik meteen aan Yucatan en zijn tempels denken. FOTO8: Flesje Corona in het witte zand van 'Playa del Carmen' aan de golf van Mexico rechtover het eiland Cozumel, bekend van de film 'against all ods'. FOTO9: Palenque. Midden in het oerwoud. Je hoorde er enkel vogels en apen. FOTO10: Het mooie strand van Playa del Carmen. FOTO11: Tempel in de oude Mayastad 'Chitchen Itza'. FOTO12:Rustend aan het strand naast een tempel in 'Tulum'. FOTO13: Tulum is de enige Mayasite aan de zee. Zwemmen met bovenop de rotsen eeuwenoude tempels, het heeft wel iets. FOTO14: Gepakt en geladen in Playa del Carmen. FOTO15: Kindjes in Yucatan, in de buurt van Uxmal. FOTO16: Terug in Mexico-City bij Dirk.
Na een periode van keihard trainen loop ik nu al twee weken achter elkaar een wedstrijd. Dat is voor mij een gevaarlijke periode want ik weet dat bij mij topvorm samenvalt met breekbaarheid. De kleine kwaaltjes steken dus onvermijdelijk de kop op. Het weer valt momenteel tegen en dus sukkel ik sedert vorig week-end met een lichte verkoudheid. Sinds maandag heb ik ook wat last van de rechterachillespees. Ik probeer het euvel met ijs en ontstekingsremmende zalf te verhelpen en ga vandaag bewust geen meter lopen. Een rustdag mag wel na tien dagen trainen en koersen. Die achillespees bewijst nog maar eens hoe intensief een wedstrijd wel is vergeleken met gewone trainingen. Ik train nooit met spikes en de twee wedstrijden die ik liep waren op weliswaar ultrasnelle maar ook beenharde pistes. Vraag het maar aan Kjell die na de wedstrijd in Tienen ook last had aan beide kuiten door de harde piste. En dan is er natuurlijk die linkervoet nog. Ik heb al pijn in het gewricht sinds de maand februari en ben het stilaan gewoon geraakt om met die pijn om te gaan. Een doktersadvies dringt zich stilaan wel op. Ook voor mijn lies moet ik naar de dokter. Enkele jaren geleden ben ik net na het zomerseizoen geopereerd voor een dubbele liesbreuk. Er werd aan beide kanten een netje aangebracht ter versteviging. De arts die me toen opereerde verzekerde me dat er maar één kans op 100.000 was dat we elkaar nog ooit zouden terugzien. Wel, ik ben dus die ene op honderdduizend. Ik denk dat ik opnieuw een liesbreuk heb opgelopen, net naast het netje dat jaren geleden is ingeplant. Het heeft niets met lopen te maken. Bij veel mannen is de liesstreek een uiterst zwakke plek. Ik heb gewoon pech!
Toen ik de foto's bekeek die Moon op de meeting van Ninove had gemaakt was er eentje bij waar ik toch wel even van schrok. Ik sta daar zo mager als een geraamte op. Sta ik dan écht zo scherp. gelukkig waren de andere foto's minder zorgwekkend. Ik ben momenteel wel mager, dat moet ik toegeven. De zware trainingen van de laatste maanden hebben dat blijkbaar tot gevolg. Het moet van mijn reis naar Mexico geleden zijn dat ik nog zo weinig woog. Toen kwam dat natuurlijk nog niet door het lopen. Toen (zo'n 12 jaar geleden) ging ik voornamelijk fietsen en af en toe een toertje joggen. Ik woog dan ook 67 kg toen ik samen met Jo, een goede vriend naar Mexico vertrok. Zijn broer Dirk, waarmee ik jaren samenwerkte woont in Mexico-City en het plan was om hem een bezoekje te brengen en daarna enkele weken rond te toeren. Het werd een onvergetelijke reis. Kleuren, geuren, beelden en mensen staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. (zie FOTO'S) We trokken er rond met de rugzak en reisden voornamelijk per nachtbus. Niet echt comfortabel dus en gelukkig hadden we op het einde een korte strandvakantie in Playa del Carmen om wat te bekomen. Terug in België was ik zeven kg lichter. Niet door het vele stappen maar vooral door de voeding. Ik kon de geur van de olie die gebruikt wordt voor het bakken van de plaatselijke maïspannekoekjes niet verdragen en vermits dat daar zowat het voornaamste gerecht was moest ik permanent op zoek naar iets anders. Ik vond dat meestal wel in de vorm van kip met omeletjes en brood, soms wat rijst en tomaten. Allemaal heel lichte kost natuurlijk. Ik heb nooit honger gehad maar het was alsof ik op een soort dieet stond... Resultaat, ik keerde naar België terug in de gedaante van 'magere Hein'. En dat beeld van toen zag ik ook weer op de foto van vorige zaterdag. Bangelijk!
Licht verkouden maar minder moe dan gisteren trok ik met mijn gevolg naar de Nekker. Gebruik makend van een mooie opklaring konden we op een lichtjes opdrogende piste aan onze opdracht beginnen. Voor allen driehonderden maar voor Ewoud en ik, die zaterdag in Burcht voor de verandering een 400 gaan lopen, een aangepaste training. Toen Magda ons de bedoeling uitlegde keken Ewoud en ik elkaar aan. Vier keer een vierhonderd, is dat alles? Het werden echter geen gewonen vierhonderden. We vertrokken al joggend en bij elk fluitsignaal, ongeveer om de 50 meter, moesten we voluit spurten. Jawadde... Al na de eerste 400 stond ik te puffen. We kregen wel enkele minuutjes recuperatie maar we gingen bij elke spurt écht wel voluit en dan geraak je al snel in ademnood. Na de allerlaatste spurt stonden Ewoud en ik puffend en uitgeblust langs de kant. 'Goed getraind', zei Magda, 'dit was een specifieke training in functie van jullie 400 zaterdag'. Ok dan maar, dacht ik en ik nam nog maar een beker met water. Ondertussen werkte Kjell zijn driehonderden af, zoals gewoonlijk vlotjes en soepel. Ook Moon en Noah waren aan het trainen en ik was blij dat voor het eerst beide jongens eens niet in dezelfde groep zaten. Noah zat in een groepje bij Sarah. Ik zag en hoorde Noah meermaals hard lachen. Voor zo'n kleine atleet moet het trainen nog via spelletjes gebeuren en Sarah is daarvoor de geschikte coach. Moon, die ziet het natuurlijk al wat ernstiger. Hoe meer hij mag lopen, hoe gelukkiger hij is. Ze trainden op het starten in de blokken en Moon deed dat blijkbaar heel goed. Ondertussen zijn de trainingen van Zennester ook opnieuw begonnen. (De eerste training viel trouwens letterlijk in het water door een wolkbreuk! FOTO)Tot mijn grote spijt, want ik ben hoe langer hoe meer overtuigd (en de resultaten bevestigen dat) dat Moon voorbestemd is om aan atletiek te doen. Ik krijg het echter niet over mijn hart om hem het voetballen te ontzeggen en ik moet toegeven dat hij het vorig jaar als neofiet schitterend heeft gedaan met 29 doelpunten in de competitie. Zolang het geen impact had op het loopgebeuren liet ik maar begaan maar nu begint het dus al. De trainingsdagen vallen samen met de dinsdagtraining op de Nekker en dan moet je kiezen natuurlijk. Alhoewel, bij het voetballen heb je geen keuze en als je niet komt trainen sta je gewoon niet in de ploeg. Op dinsdag zal Moon dus niet meer op de Nekker trainen en zal ik hem eerst op Zennester moeten droppen vooraleer zelf richting Mechelen te rijden. Gelukkig wordt er vanaf september bij RAM ook opnieuw op woensdag getraind. Ik zal dus maar plooien voor koning (dictator) voetbal en op woensdag ook naar de Nekker trekken. Meestal hou ik op woensdag mijn duurloop op de middag in het park van Machelen en dus heb ik aan Bruno (de jeugdcoördinator) voorgesteld om op woensdag ook een groepje jongeren te trainen. Als ik daar dan toch ben kan ik me evengoed nuttig maken. Op donderdag is het dan opnieuw training bij Zennester en op vrijdag atletiektraining op de Nekker. Noah zal niet meer voetballen maar vanaf september ook turnen. Als die training op maandag valt ben ik geen enkele avond meer vrij. Wat een vader lijden kan. Heerlijk gewoon!
Vanmiddag was het écht een ideaal loopweertje. Ongeveer 24 graden, een lekker zonnetje en veel zuurstof in de lucht. Gelukkig maar want ik voel me behoorlijk moe. Gisteren was ik na de ochtendtraining zelfs wat duizelig. die vermoeidheid is geen toeval; De nacht van zaterdag op zondag heb ik practisch geen oog dichtgedaan. Daar zorgden de adrenaline van de wedstrijd en Noah (die me een drietal keer riep) voor. Vandaag liep ik maar een half uurtje. Ik hoop dat die vermoeidheid slechts tijdelijk is en geen opstoot van mijn klierkoorts. Dokter Paul had me verwittigd dat ik nog een jaar opstootjes zou kunnen hebben, vooral op momenten van grote fysieke inspanningen. Ik train al een hele zomer keihard en was die klierkoorts al lang vergeten maar nu begin ik toch te twijfelen... Ik zal vandaag maar supervroeg gaan slapen. Slaap en rust blijven de beste medicijnen.
Ik had het eerder vandaag over de computers van TimeTronics (en niet tectronics) op de Flanders Cup. Op de foto's zie je wat we gisteren na de aankomst meteen te zien kregen. Wat een luxe in vergelijking tot de gewone meetings waar je soms een half uur of langer moet wachten vooraleer er een afgedrukte uitslag tegen één of ander raam wordt geplakt. Leuk was ook de fotofinish van elke wedstrijd. Kijk maar... Wij hebben alvast heel hard gelachen met mijn vervormde benen.
Na de hele namiddag in Machelen te hebben doorgebracht trok ik snel huiswaarts. Ik dropte Noah en vertrok opnieuw met Moon. Eerst richting Mechelen waar we Ewoud gingen oppikken en dan naar Ninove voor de Flanders Cup. Een klein uurtje later zochten en vonden we de piste van de plaatselijke club VITA. Aan het aantal geparkeerde wagens merkte je meteen dat er een massa volk aanwezig was. De Flanders Cup is dan ook erg in trek bij heel wat atleten. Top- en subtopatleten kunnen er in goedbezette wedstrijden aantreden en er zijn interessante geldprijzen voor het hoofdprogramma. Op elke FC-meeting is ook altijd een uitgebreid naprogramma waarop tal van jonge tot oude atleten afkomen. In Ninove stond ook de 800m op de affiche. Twee jaar geleden had ik net daar mijn besttijd (2.00.46) neergezet en ik keek dus uit naar deze wedstrijd. We schreven ons in en kozen een plekje onder de bomen ter hoogte van de eerste bocht waar de start van de 800m plaatsvindt. Ik keek ook uit naar mogelijke ontmoetingen en die kwamen er ook. De eerste bekende die ik tegenkwam was Timothy Byrne(FOTO1), ook 800mloper bij de 40plussers. (Op deze meeting koos hij voor de 400) Tijdens onze gezellige babbel wist hij me trouwens te zeggen dat Frits Debaets, de man die ik absoluut hoopte te zien (En waar ik eerder op mijn blog al over vertelde!) in de buurt van de inschrijvingen vertoefde. Inderdaad, toen Ewoud en ik vertrokken om te gaan opwarmen pikten we Frits op en zo verliep voor mij de opwarming op een heel relaxte manier, al babbelend en zonder stress. Er was wel even een stressmoment toen we opnieuw aan de piste kwamen. Frits zocht maar vond zijn sporttas niet. Een ramp als je nog moet lopen natuurlijk. Tot we beseften dat we niet op de juiste plek zaten te zoeken. We vonden zijn zak en trokken naar onze standplaats. Ondertussen waren ook Kjell, Evelien, Viviane en Patrick (Kjell's ouders) toegekomen. Kjell was van plan er tijdens zijn 5000m een serieuze lap op te geven. Maar eerst was het nog onze beurt. We waren aangenaam verrast toen we merkten dat we alledrie in de zelfde reeks mochten starten. Ewoud in baan 1, Frits in baan 3 en ik in baan 6. bij de gebruikelijke versnellingen net voor de start voelde ik de vermoeidheid die tijdens de opwarming nog aanwezig was smelten als sneeuw voor de zon. De souplesse was er. Ik had ondanks een reeds heel vermoeiende dag toch goeie benen. De mondo-piste van Ninove voelde daarenboven goed aan en ze heeft de reputatie om supersnel te zijn. (Al moet je dat in de eerste plaats natuurlijk zelf zijn, hahaha!) Ik had wonderlijk genoeg niets stress voor de start. Ik voelde me vol vertrouwen en toen de omroeper de namen afriep van de deelnemers aan onze reeks gebeurde er iets heel fijns. 'En in baan zes, de meervoudige Nationale kampioen bij de masters, André Lafère'. Ik voelde me plots heel warm worden en toen ik merkte dat de jonge knaap naast mij me van kop tot teen inspecteerde en er plots ook andere ogen op mij werden gericht klom mijn zelfvertrouwen naar een hoogtepunt. Ik moest en ging goed lopen. ' Op uw plaatsen'. PANG en daar gingen we. We vertrokken vrij snel maar van in baan zes heb je geen zicht op de anderen en toen ik halverwege de bocht de anderen op mijn hoogte zag opduiken plaatste ik een kleine versnelling waardoor ik bij het uitkomen van de bocht toch uitstekend geplaatst was om zo'n vijftig meter verder de derde positie in te nemen. We kwamen door in 29', alles ging goed, ademhaling perfect. Na 400m zat ik nog steeds uitstekend in derde stelling. We kwamen door in 59'. Net goed. Rond de 550-650m gebeurde er echter iets waardoor ik toch weer tactisch ietwat in de fout ging. Twee lopers gingen buitenom naar de kop en de loper voor mij moest een kloof laten. In plaats van meteen in te pikken en naar die koplopers te spurten (ik had er de benen voor, verdomme!) bleef ik zitten. Ik dacht zelfs van: ' 't is goed zo, je moet niet overdrijven'. Maar natuurlijk was het niet goed. Ik had die jump moeten plaatsen. Nu moest ik bij het uitkomen van de laatste bocht nog voorbij die stilvallende voorligger en spurtte ik nog naar het zog van de drie jongens voor mij. Er had zeker een nog betere tijd ingezeten indien ik meteen die korte jump had geplaatst. Mijn killerinstinct staat blijkbaar nog niet helemaal op scherp. Na de wedstrijd was ik even uit de adem door die laatste spurt maar dat duurde maar heel kort. Verzuring had ik tijdens de wedstrijd nauwelijks gevoeld! Ewoud had me in de spurt wel bijna bijgebeend. Dat zegt veel over zijn vlijmscherp eindschot. Ook voor hem was het een memorabele wedstrijd en ook voor Frits trouwens. Frits had me net voor de start gevraagd wat de streeftijd was van Ewoud. Rond de 2.03-04 zei ik. Prima, antwoorddei Frits, dan zal ik mijn wedstrijd op hem afstellen. Ook Frits verbeterde zijn jaarbesttijd aanzienlijk en kwam uit op 2.04.27. Kjell dacht dat we rond de 2.01 hadden gelopen. We trokken naar de computers van Techtronic voor een bevestiging. Fantastisch hoe je op zo'n wedstrijden zelf op computers die her en der staan gopgesteld op zoek kan naar je uistlag. We hadden de onze meteen te pakken. Iets trager dan Kjell had voorspeld maar toch nog uitstekend: 2.02.30 voor mij en 2.02.48 voor Ewoud. Dat scheelt dus niks, hé. (Vanmorgen tijdens het lopen in het Vrijbroekpark zei iemand over dat minimale verschil: 'ja, Ewoud, je had teveel respect voor zijn respectabele leeftijd zeker dat je er niet over ging?' Ik zag Ewoud eens lachen en ik replikeerde: vrienden blijven vrienden, ook in een wedstrijd, maar als je elkaar kan kloppen doe je dat toch gewoon hoor!) We gingen nog samen uitlopen en dronken er dan nog enkele (sportdrankjes welteverstaan) op onze prestaties in afwachting van Kjell's wedstrijd. Ondertussen had ik ook een leuke babbel met Kim Ruell. Kim zit als profatleet bij Atletiek Vlaanderen en is één van onze grootste atletiekbeloften. Zijn vader is even oud als ik en was én is nog steeds een heel goede lange-afstandsloper. Kim feliciteerde me met mijn wedstrijd en zei dat hij onder de indruk was van het feit dat ik midden in een wedstrijd in staat ben om nog tussenspurtjes in te bouwen. (Achteraf dacht ik: misschien liep ik gewoon niet op mijn snelste en dus behoort een snellere chrono dit jaar toch nog tot de mogelijkheden!) Moon wilde en ging nog met Kim op de foto en daarna was het aan Kjell. Hij vertrok als een raket en niemand ging mee. Verbazing bij zijn fans... Was dat een plan? Ging hij dat volhouden? Het zag er toch naar uit. Hij bouwde zijn voorsprong stelselmatig op en draaide heel soepel. Toertjes van gemiddeld 1.08-09; Kjell was op weg naar een knalprestatie en zat in een tempo dat een 14.30 aankondigde. Voor hem een supertijd. En toen sloeg het noodlot toe:. een pijnscheut in de bil. Over en out! Alleen verbijstering en ontgoocheling bij Kjell en zijn en zijn fans natuurlijk. Zo goed bezig en dan zo uit de wedstrijd moeten verdwijnen. Vanmorgen was ook Kjell in het Vrijbroekpark om met Ewoud en mij los te lopen en hij had geen last meer van zijn bil. Hij voelde wel iets zitten op die plaats en hoopt dat Peter, onze kiné, hem van het euvel zal kunnen verlossen. Wat we hebben geleerd uit zijn optreden van gisteravond is dat toptijden er voor hem zitten aan te komen. Ze zullen nog horen van Kjell De Hondt!
Bruno's groene brigade heeft gisteren een opgemerkt bezoek gebracht aan de meeting van Machelen. Met zijn zevenen hebben onze jonge atleetjes maar liefst 9 medailles weggekaapt en al onze kids hebben prachtprestaties geleverd met een hoop nieuwe persoonlijke records. Ook Moon deed zijn duit in het zakje. Hij won de 60m in een toptijd en een persoonlijk record: 9.38. Sven Stond als tweede naast hem op het podium. Bij het verspringen stonden ze alweer samen op het podium maar een atleetje van Bonheiden ging met het goud lopen. Sven had even ver gesprongen (3.64) maar de andere jongen had een betere tweede sprong. Ook hier vestigde Moon een PR met een sprong van 3.62. Niet slecht voor iemand die voor het seizoen dacht dat hij alleen kon lopen. Ze sonden bijna met drie Rammertjes op het podium want Thijs werd mooi vierde. Sven haalde nog goud op de kogel met twee worpen over de tien meter. Een nieuw clubrecord! Jo veroverde brons bij het hoogspringen met een sprong over 1m24, ook een persoonlijk record en Eline werd derde op de 1000 meter na twee meisjes van Duffel. Op de 1000 meter stonden Moon (1e) en Sven (3e) alweer samen op het podium na een tactisch gelopen wedstrijd. Een snelle eerste 100 meter gevolgd door 600 trage meters waarna een demarrage van Moon de hele kopgroep uiteen knalde. Het was wel een mooie wedstrijd om te zien en ondanks het gedeeltelijke trage verlooptoch een mooie 3.39 als eindtijd. Volgende keer eens van in het begin zelf gaan, Moontje. Dat Moon alles observeert en hoort op de trainingen bewees hij door na zijn spurtoverwinning te zeggen dat Johan Wonninck altijd aan zijn atleten roept van 'Tac tac tac tac tac' en dat hij dat tijdens zijn race ook heeft gedaan. 'In mijn hoofd ging het ook van tactactac en zie, ik loop mijn beste 60m ooit!' Ook Vincent en Ina toonden zich in de loopnummers en in het verspringen. Coach Bruno was gisteren een bijzonder tevreden man. Het is ook mooi om te zien dat de kinderen hoe langer hoe meer aan elkaar hangen en elkaar aanmoedigen.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
