nieuwe blog gestart: http://blog.seniorennet.be/andre_jessica_2022 (zie link onderaan)

Ter herinnering: om bij een tekst de bijhorende foto's te zien zijn er meestal 2 mogelijkheden: 

-klikken op de kleine foto linksboven bij de tekst

-klikken op de link(s) onderaan de tekst (google photos)

de gpx files bij sommige uitstappen staan er ter info, enkel zinvol voor wie over een programma beschikt om deze te kunnen openen. (gpx-viewer, Garmin basecamp.....) 

op 22 november is het fris maar zonnig weer. 

Tijd om wat te fietsen na de uitstap van verleden week. 

Zondag stond het achterwiel plat en omdat de binnenband reeds enkele keren hersteld werd heb ik een nieuwe gemonteerd en ook de buitenband vervangen door een breder exemplaar. (45 ipv 35mm, hopelijk voelbaar beter in modder of zand)

De nieuwe buitenband is niet enkel wat breder maar ook wat hoger dan de vorige zodat ook de positie van het spatbord wat gecorrigeerd moet worden. (wanneer het voorwiel aan de beurt komt zal ik de km teller opnieuw moeten 'ijken' want die zal niet meer correct meten). 

Ik was van plan om het fietspad langs het kanaal te volgen tot Roeselare, maar dit is momenteel niet doorgaand berijdbaar wegens werken op de industriezone van Rumbeke, alternatief door de industriezone gereden om zo de Mandellaan te bereiken. Bij het station van Roeselare de fietssnelweg F32 (Roeselare-Brugge) genomen en deze gevolgd tot Torhout. 

Deze brengt de fietser comfortabel en autovrij tot bijna aan de ringweg R32 ten noorden van Roeselare, maar vanaf daar word vooral via kleinere wegen gefietst, het tracé ligt vast maar er is nog veel werk aan om van deze F32 een 'volwaardige' fietssnelweg te maken.. 

Iets ten noorden van Torhout sla ik rechtsaf richting E403, maar dan wel op de parallelweg (ventweg Zuid). Bij het kruispunt met de Ruitjesbosstraat sla ik rechtsaf. Ik ben nu op het tracé van de 'Via Brugensis', een van de vele aanlooproutes naar Compostella. Het begin is mooi, met een fiets/voetpad door het Groenhovebos. Iets over dit bos volgt nog een onverharde veldweg maar dan komt het volgende stukje onverhard pas in Gits (op het domein van het Dominiek Savio instituut). 

Als voetweg lijkt dit traject dus niet zo geslaagd, kan ook moeilijk anders in deze dichtbevolkte streek. 

De enige aanduiding dat het hier over een route naar Compostella gaat vond ik in de Compernollestraat in Lichtervelde; een wegwijzer naar Compostella (1719km). 

noot: deze aanlooproute begint in de buurt van Amsterdam en loopt westelijk door Nederland. In Breskens splits de route zich; westelijk via Sluis en Damme naar Brugge waar de aansluiting gebeurt met de via Brugensis, of iets meer oostelijk richting Gent waar de via Scaldea begint. ('knooppunt' is zowel in Brugge als in Gent de lokale st-Jakobskerk). 

PS: toevallig verliep de wekelijkse fietsrit met VLAS op 23 november grotendeels langs hetzelfde traject, maar dan wel een stuk ingekort (38 ipv 52km).

Op 10 november zijn we vertrokken naar Gran Canaria. 

We verblijven in Las Palmas in het hostelgrancanaria.com (vlaamse uitbater), met uitstekende prijs/kwaliteitverhouding. De gevel is geklasseerd en werd mooi gerestaureerd, binnen werd het gebouw -smaakvol- volledig nieuw ingericht. 

Op 11 november bezoeken we Las Palmas, de stad telt 500.000 inwoners (de helft van het totaal aantal bewoners van Gran Canaria). Beginnen doen we bij het Castillo de San Fransico, we hadden ons echter de moeite kunnen besparen, het kan enkel vanaf de buitenkant bezichtigd worden en is eerder een ruine.. Daarna begeven we ons naar het oude centrum van de stad (wijk Vegueta), op het plein van de kathedraal van Sint-Ana waar zich ook het voormalige stadhuis bevind en het gebouw waar de provinciale archieven bewaard worden.

 

We bezoeken het dak van de kathedraal, daarna de kathedraal zelf en het bijhorende museum (met religieuze kunstvoorwerpen en schilderijen). Er zijn nog andere kerkjes in deze buurt, o.a. dat van San Fransico de Borja en dat van San Augustin naast het voormalige paleis van justitie, beide zijn echter gesloten. 

We wandelen naar de Plaza de Cairasco voor het middageten (in hotel Madrid, bij het Gabinete Literario). In een aanpalend parkje staat een monument ter ere van Colombus. 

Na het middageten is de "woning van Colombus" ons volgende doel. Colombus heeft hier tijdens zijn eerste Amerika reis verbleven n.a.v. noodzakelijke herstellingswerken aan een van de schepen. (Gran Canaria was een tussenstop voor het inslaan van vers water en levensmiddelen). Het gebouw is nu een museum gewijd aan de diverse Amerika reizen van Colombus en is een bezoek waard. Achteraf wandelen we naar de lokale (overdekte) markt, maar deze is reeds gesloten wanneer we er aankomen. 

We gaan naar de wijk Triana, door de winkelstraat Calle Mayor de Triana. De kerstversiering is reeds uitbundig aanwezig, hoewel dit redelijk vreemd aandoet bij dit mooie en zonnige weer... Aan het einde van de straat ligt het parkje van San Telmo, maar we wandelen nog een stukje richting jachthaven van Las Palmas. (er loopt een fiets/voetpad naast de drukke kustweg) 

s'avonds nemen we de bus naar het shopping center 'La Ballena', daar zijn tevens diverse restaurants. Na het avondeten wandelen we terug naar ons verblijf waar we nog getrakteerd worden op een natje en een droogje. 

De 12de november beginnen we met een bezoek aan het kerkje van San Telmo, gevolgd door een bezoek aan de overdekte markt van Las Palmas. Het aanbod aan exotisch fruit is opvallend groot. 

Nadien nemen we de bus naar het dorpje Teror. Na een wandeling door het dorpje (bedevaartsoord met een basiliek gebouwd n.a.v. een verschijning, 'Virgen del Pino', de naaldboom staat er nog steeds). Het interieur van de kerk word gerestaureerd, we kunnen wel naar binnen maar bijna alles zit ingepakt onder plastic.. Er zijn veel woningen met prachtige houten balkons, typisch voor het eiland. In Teror bevind zich ook de bottelarij Aguas de Teror waarvan de vrachtwagens over het hele eiland te zien zijn. 

Na Teror nemen we de bus naar Acuras, deze stad is beduidend groter dan Teror, maar ook hier is de kerk (San Juan Bautista) het belangrijkste gebouw. We bezoeken ook het gemeentepark (met veel exotische bomen) en willen ook de traditionele rumstokerij (Destilerias Arehucas) bezoeken, echter om 14hr zijn de bezoekuren reeds voorbij.. 

 

Op zaterdag nemen we de bus naar Tejeda, een centraal op het eiland gelegen bergdorpje. Het dorpje ligt op zo'n 1400 meter hoogte (hoogste bergtop op Grand Canaria de Pico de las Nieves haalt bijna 2000 meter). Hier in Tejeda kruisen zich diverse wegen in alle richtingen naar de kust.. Dit is te zien aan de hoeveelheid motorrijders die in Tejeda een stop houden. De temperatuur is ook een stuk lager dan aan de kust. Geologisch gezien ligt Tejeda in de krater van de vulkaan (die aan de oorsprong ligt van Gran Canaria). 

s'Middags nuttigen we een typische maaltijd in een lokaal restaurant vooraleer het dorpje verder te verkennen. 

We komen voorbij aan de bushalte waar we het uurrooster controleren, het is even schrikken als we tot de vaststelling komen dat het aantal bussen op zaterdag eerder karig is en dat er nog slechts één bus gepland is naar Vega de Mateo, het tweede dorp dat we vandaag hadden willen bezoeken. We controleren ook de mogelijkheden om vanuit dit dorp met het openbaar vervoer terug te keren naar Las Palmas, maar ook dit aanbod is heel beperkt op zaterdag. (slechts een goed halfuur tijd vooraleer de laatste bus naar Las Palmas vertrekt vanuit Vega de Mateo).

Op 14 november nemen we de bus naar Maspalomas de oudste toeristische badplaats gelegen aan de zuidpunt van het eiland. Dit gebied is ook bekend onder de naam 'Costa Canaria'. Typisch zijn de grote en uitgestrekte zandduinen die woestijnallures aannemen. Er zijn veel zonnebaders op het strand, moeilijk voor te stellen hoe druk het hier dan wel niet moet zijn tijdens een vakantieperiode.... Het aantal hotels en vakantieverblijven is groot, ook restaurants en bars zijn er in overvloed.

Omdat we niet zo'n zonnekloppers zijn trekken we in de namiddag verder naar Puerto de Mogan, ooit een klein visserdorpje maar nu ook een toeristisch centrum. Als de avond valt -wat hier heel snel gaat- nemen we de expressbus terug naar Las Palmas.

s'anderendaags gaan we naar de noordkant van het eiland, voor een bezoek aan Galdar. Na de markt bezoeken we de kerk die gewijd is aan Jakobus. In dit heilig jaar (25 juli, naamdag van de heilige Jakobus, viel op een zondag..) is de 'puerto santa' van de kerk geopend, we maken van de gelegenheid gebruik om een volle aflaat te bekomen... 

Jacobus is ook de patroonheilige van Spanje en tot onze verbazing loopt er over het eiland van zuid naar noord een pelgrimsweg naar deze kerk. Na een wandeling door het dorpje nemen we de bus naar Agaeta om er de puerto de las Nieves te bezoeken. Vanaf de kade zien we in de verte het eiland Tenerife, van hier vertrekt ook de veerboot naar Tenerife. 

16 november is onze laatste dag op Gran Canaria, morgenvroeg vertrekken we. 

We bezoeken een dorpje aan de kust bij Telde (Telde is een grote stad, een van de oudste van het eiland die reeds bestond voor de Spanjaarden het eiland in bezit namen) Dit keer geen uitgesproken toeristisch oord maar o.a. de plaats waar een beroemde Taïwanese schrijfster gewoond heeft (San Mao, Jessica heeft al haar boeken). Enkel wat bescheiden gedenkplaten herinneren aan de aanwezigheid van deze schrijfster.. Zelfs haar woning werd verkocht en is niet open voor bezoek. 

We wandelen naar de kust (playa del hombre, playa de la Garita) en passeren hierbij toevallig een mooi natuurfenomeen; een put in het lavagesteente van de kustlijn die ondergronds in verbinding staat met de oceaan en nagenoeg in tegenfase met de golfslag vol- en leegloopt. Na het middageten wandelen we nog naar de stad Telde zelf, maar de kerken die ons aanbevolen werden te bezoeken door de vlaamse uitbater van ons vakantieverblijf hebben we jammer genoeg verward met een klein parochiekerkje.. En gezien ons 'wandelquota' voor deze dag reeds ruim overschreden was hebben we de dichtstbijzijnde busstop opgezocht om naar Las Palmas terug te keren.. 

Conclusie van deze korte vakantie; mooi weer, aangenaam en comfortabel verblijf, voldoende bezienswaardigheden om het verblijf interessant te maken (voor niet-zonnekloppers), stipt en goedkoop openbaar vervoer. 

Over de derde oktober kunnen we kort zijn.. het had quasi de ganse nacht geregend, en s'morgens regende het nog steeds.. 

We besluiten om Stadtkyll te bezoeken. Spijtig genoeg word ook dit bezoek onaangenaam verstoord door de regen. We houden het dan ook kort en telefoneren met een restaurant in Hillesheim om er te reserveren voor het middageten. 

We rekken de tijd in het restaurant met de bedoeling om nog een wandeling te maken in Hillesheim, helaas tevergeefs, het bljft regenen en onze zin om nog rond te wandelen in Hillesheim verdwijnt stilaan.. Uiteindelijk beslissen we om de camperplaats van Junkerath op te zoeken, in de hoop dat we morgen meer geluk hebben met het weer.

Op maandag 4 oktober is het weer beter, de zon laat zich terug zien. 

We trekken onze wandelschoenen aan voor een wandeling rond Junkerath met de veelzeggende naam "J3".. We pikken in op het traject zo dicht mogelijk bij de camperplaats. De wandeling brengt ons voorbij een stuwmeer op de Birbach die wat verder uitmond in de Kyll. We komen ook voorbij een complex van historische arbeiderswoningen, gebouwd in 1920 voor personeel van de spoorwegen. Via een poorthuis komen we op de centrale binnenplaats van het complex dat in zijn geheel vrij modern oogt. Ook de ruine van het kasteel Junkerath ligt op het traject van de wandeling. 

In de namiddag nemen we de fietsen voor een rit langs de Quervennbahn richting Kronenburg. (Junkerath is het eindpunt van dit fietspad dat in Belgie aansluit op de Vennbahn bij Weywertz) Zoals verwacht is dit een zeer gemakkelijk traject, licht stijgend richting Kronenburg met op diverse plaatsen picknickbanken, tot zelfs een heus toilet.. 

Terug in Junkerath willen we nog het 'Eisenmuseum' bezoeken, spijtig genoeg is dit wegens verbouwingswerken gesloten. Wat verderop zijn er wat archeologische resten te zien van de romeinse versterking die dit dorpje ooit was. (het lag op de weg tussen Keulen en Trier, twee belangrijke steden in het toenmalige Romeinse rijk). 

op dinsdag is het weer opnieuw wisselvallig, voor de namiddag word veel regen en wind voorspeld en dit klopt ook.. na de middag beslissen we dan ook om naar huis te rijden, einde van dit korte herfstverlof.. 

Vandaag zoeken we de natuur op, in deze streek zijn heel wat bepijlde wandelingen te vinden, veel ervan op initiatief van het 'Eifelverein', een van de oudste en grootste wandelclubs van Duitsland. 

Ook rond Kronenburg zijn er luswandelingen, door de lokale afdeling uitgestippeld en bepijld. We kiezen voor een bescheiden wandeling van een 6 tal km (de Kylltal Eifelschleife). Deze wandeling brengt ons tevens in de buurt van een historische dubbele kalkoven die we ook bezoeken (kalksteen komt veel voor in deze regio). In deze installatie werd de kalksteen gebroken en in een oven verhit om er ongebluste kalk van te maken. Na toevoeging van water bekomt men zgn. 'gebluste kalk' (bindmiddel voor mortelspecie). Gezien het discontinue karakter werden kalkovens meestal per twee (of meer) gebouwd zodat één oven gevuld kon worden (kalksteen & houtskool in dit geval) terwijl de tweede oven aan het branden was. Vandaag behoort deze installatie tot het industrieel erfgoed van de streek. Onderweg worden we geregeld getrakteerd op een bui, bij terugkeer wandelen we direkt door tot de 'Seeterrasse', een horecazaak bij het meer waar we het middagmaal nemen. 

Na de middag klaart het wat op, ik neem de fiets voor een rondrit in de buurt. Jessica vertrouwt het niet en zo trek ik er alleen op uit. 

Kronenburg is het startpunt van de 'Kyllradweg', een fietspad dat de rivier volgt tot zijn monding in de Moezel bij Trier. 

Er was ook een extra traject grotendeels door de bossen naar de bron van de Kyll. (MTB aanbevolen voor dit stuk..)

 

Sinds de 'Quervennbahn' omgevormd werd tot fietspad werd deze opgenomen als onderdeel van de Kyllradweg (tussen de Belgische-Duitse grens en Kronenburg). Ook het traject tussen Kronenburg en het einde van de Quervennbahn in Junkerath is nu onderdeel van deze fietsroute. (voor meer info over deze tot fietspad omgevormde spoorlijn: zie blog november 2019) 

Ik kies als start voor het tracé van de spoorweg dat geleidelijk klimt richting hoge venen. Onderweg passeer ik de waterscheiding tussen het Maas- en het Rijnbekken, wat verder ook de grens Duitsland-België. In de buurt van het gehucht Buchholz verlaat ik het fietspad en rij het bos in, richting Losheimergraben waar ik op een tweevaksweg kom. De bron ligt volgens mijn kaartje in de buurt, maar ik vind geen aanduiding.. (mogelijk ligt deze op privé terrein?) 

Na een km ongeveer verlaat ik de rijweg en duik opnieuw het bos in, dit keer aan Duitse zijde. Gelukkig heb ik de te volgen weg op de gps ingeladen, want het aantal wegen door het bos is vrij groot en oriëntatie is niet evident. Af en toe word een beekje gekruist waarvan ik veronderstel dat het de Kyll is of een zijloopje ervan. Het gaat ook stevig op en neer en slechts zelden kom ik een pijltje tegen van een of andere wandelroute die hier voorbij loopt. Pas na een zevental km kom ik op een verharde (landbouw)weg die het dal van de Kyll volgt, constant bergaf nu... In het gehucht Frauenkorn zou ik op een tweevaksweg komen, van daar nog enkele gemakkelijke kilometer bergaf langs de Kyll tot de camper. Echter als gevolg van de schade door de overstromingen van de voorbije zomer word de weg opnieuw aangelegd, er is geen doorkomen aan.. Er volgt dus nog een omweg van enkele km om via Berk naar Kronenburg te geraken.. met bijna 40km op de teller en het besluit om voor de volgende set banden te opteren voor 45mm breedte ipv 35mm.. 

Op vrijdag 1 oktober vertrekken we voor een lang weekend naar de Hoch Eifel, net over de grens met België. 

Onze eerste bestemming is Kronenburg, een middeleeuws dorp gelegen aan de rivier de Kyll. 

Op deze rivier werd een stuwdam gebouwd om het debiet van de rivier te regelen (Kronenburger See). Er word geen drinkwater gewonnen uit dit stuwmeer zodat allerhande watersportactiviteiten er toegelaten zijn. 

Er is een camperparking met alle voorzieningen bij dit stuwmeer, daar installeren we ons.

Om 'technische redenen' werd het waterpeil in dit stuwmeer sterk verlaagd hetgeen een vrij eigenaardig zicht oplevert. 

 

We starten ons verblijf in Kronenburg met een bezoek aan hotel-restaurant 'Alte Scheune' om er de inwendige mens te versterken. Daarna wandelen we naar de rivier (hier nog zeer bescheiden riviertje) voor een bezoek aan de Brigidkapelle en de historische brug over de Kyll. 

 

Daarna gaat het verder langs een voormalige schilderakademie (met een bedenkelijke faam als 'Meisterschule fur Malerei' tijdens het nazi regime) tot de ruine van de burcht hoog boven het dorpje. In november 2019 zijn we hier ook gestopt, door het gure weer en de mist die het uitzicht belemmerde zijn we echter niet lang gebleven. Vandaag is het weer beter en is kunnen we vanaf de ruine wel het Kylldal met het stuwmeer overzien. We bezoeken nog het kerkje met de bouwkundige eigenaardigheid dat er slechts één zuil in het midden van de kerk de gewelven steunt.

We wandelen nog rond het meer om ons bezoek aan Kronenburg af te ronden voor vandaag.

Na een bewogen week knijpen we er deze namiddag even tussenuit op de fiets. 

We fietsen naar de Poelbergsite in Tielt (mariagrot + brasserie + windmolen). 

Het weer is niet schitterend, maar het blijft droog en er is weinig wind zodat het goed meevalt met het ritje van 31km. 

Ik heb de route niet echt voorbereid en daardoor rijden we voor de helft over drukke wegen, gelukkig voorzien van afgescheiden fietspaden. Mits wat meer voorbereiding is hier wellicht een mooier traject uit te stippelen (wel iets langer dan..)  

Vandaag bezoeken we Fecamp, starten doen we om 9hr bij het kantoor van de toeristische dienst waar we een plannetje ophalen en uitleg krijgen over de bezienswaardigheden van deze stad. 

Eerste stop is de vismarkt, bij het haventje. Aanpalend is er een visserijmuseum dat echter pas om 10hr de deuren opent, iets te laat om daarop te wachten. We wandelen de dijk af heen en terug maar slaan dan af het stadje in om het 'Palais Bénédictine' te bewonderen. Verder naar het centrum, dit stukje hebben we gisteren reeds gewandeld, maar toen was alles reeds dicht, nu kunnen we zowel de kerk Saint-Etienne als de kerk van de voormalige abdij van Fecamp bezoeken. 

Na de middag wandelen we naar cap Fagnet, hier staan nog heel wat bunkers van de Atlantik Wall. Er is ook een kapel, net zoals in Etretat (Chapelle Notre-Dame-du-salut de Fecamp) 

In de loop van de namiddag worden we echter opgebeld en besluiten we om -wat vroeger dan voorzien- onze vakantie stop te zetten.

Gisteren bij het rijden door Etretat hebben we een parking gespot waar campers toegelaten zijn. (de meeste parkings hebben een 'poort' die enkel voertuigen toelaat tot max. 2m hoog). Deze voormiddag rijden we dus rechtstreeks naar daar, we kunnen er maximaal 5 uur parkeren voor 5 Euro en er is nog ruim plaats beschikbaar. 

Niet ver van deze parking begint de 'route des falaises' (valt deels samen met de GR21), we besluiten om deze (bewegwijzerde) route te volgen die ons in eerste instantie verder weg brengt van Etretat. Pas bij de pointe de la courtine bereiken we de beroemde kliffen, van hier gaat het boven op de kliffen richting Etretat, met la Manneporte en la Porte d'Aval met de Aiguille als (fotogenieke) hoogtepunten. We nemen het middagmaal op een terras in het drukke centrum van Etretat en wandelen het stadje uit naar 'les jardins d'Etretat' en de kapel Notre-Dame-de-la-Garde. 

Vanaf deze hoogte krijgen we opnieuw een mooi uitzicht over Etretat en de krijtkliffen.

Om 14h30 zijn we terug bij de camper, onze 5 uur parkeertijd zit er op.. Intussen staat de parking barstenvol en slechts met moeite kunnen we van de parking af manoeuvreren.. We rijden naar Fécamp, een boogscheut verder langs de kust. Daar is een grote camperparking met nog ruim plaats wanneer we er toekomen. 

Er is nog tijd voor een wandeling door het centrum van Fecamp en een etentje voor we de dag afsluiten. 

Bij onze terugkeer is de camperparking bijna volzet..

Vandaag staat een wandeling door Rouen op ons menu. De camperparking ligt op een eilandje in de Seine, op een kwartiertje wandelen van het historische centrum van deze stad. Met dank aan onze Michelin gids waarin een wandeling beschreven staat. We volgen dit parcours waarbij de meeste bezienswaardigheden van oud-Rouen aangedaan worden. 

Ons bezoek aan Rouen sluiten we af rond 15hr, met de bedoeling om de verkeersdrukte vandaag iets voor te zijn.. We hebben dan bijna 11 km in de benen. Het is nog een 90-tal km te rijden naar onze volgende stop, het kuststadje Etretat. De camperparking die we gepland hadden voor vanavond is echter volledig volzet, ook de camping van het stadje is 'complet'.. Nu augustus begonnen is zijn er blijkbaar heel wat meer Fransen met verlof in vergelijking met de voorbije 2 weken. 

We moeten noodgewongen uitwijken naar een camperplaats in de buurt, het word Saint-Jouin-Bruneval, op een tiental km van Etretat. Een zeer goed alternatief, in plaats van op een parking te staan met nauwelijks 1 meter ruimte tussen de campers komen we hier terecht op een ruime parking, met mogelijkheid om water te tanken/lozen en op wandelafstand van de falaise die uitzicht geeft op de zee. We maken er een mooie (bewegwijzerde) avondwandeling, voorbij het restaurant 'Belvedere' dat zijn naam niet gestolen heeft...  Een afdaling langs een steil paadje naar het strand zien we niet zitten, deze variant op het wandelpad laten we wijselijk aan ons voorbij gaan.. 

In de loop van de avond loopt de parking toch stilaan vol, blijkbaar wijken vele campers uit naar hier als Etretat volzet is..