Goed nieuws! We hebben bericht gekregen dat we het verhuurcontract in kannen en kruiken is, dus ... binnen een paar weken is Hillcrest Villa 17G onze nieuwe woonplek
Toen we aan deze zoektocht begonnen, was dit ons verlanglijstje (je kan altijd hopen ): alleenstaand huis, met grote tuin, zwembad, min. 4 slaapkamers, mooi opgeknapt, modern ofwel zeer authentiek op een toplocatie dichtbij het groen en makkelijke toegang tot het centrum, werk en scholen, ... (is er iemand die iets anders zou wensen )
En dan ging ik op stap en op zoek op het INET... . Hester, onze toegewezen makelaar liet me van alles wat zien en al snel moesten we onze wensen herzien...! Huis: Singapore is geen land van huizen, maar van hoge buildings met daarin evt. alle voorzieningen. De weinige huizen die hier toch zijn, zijn meestal helemaal opgeknapt door buitenlanders en dus onbetaalbaar, ofwel familiebezit en niet opgeknapt en dus ook geen optie... . Tuin: tenzij je de lotto gewonnen hebt of je buiten ontbijten vlak naast je auto op de oprit de max vindt, is een tuin hier geen optie. Tuinen zoals wij die kennen, zitten hier niet in de cultuur (wie wil er nu ook buiten zitten als je in de gekoelde malls kan gaan shoppen?!) Bereikbaarheid: lang leve de MRT! (soort metrosysteem maar dan ongelooflijk efficient), nu nog zien dat je in de buurt van die MRT zit. Scholen in de buurt: scholieren gaan hier met de schoolbus, dus dat probleem is ook weer opgelost!
Genoeg materie om nog eens een cultuurschok mee te maken
Over de schok heen en al volledig aangepast, hebben we onze wensen verschoven naar een clustered house. Dit is een klein domein met appartementen of huizen die gebruik kunnen maken van een gezamenlijke pool, fitness, carpark, ... . Leuke ervan is dat het vaak ook vol zit met andere expatgezinnen waardoor het erg leuk is voor de kids om vriendjes te maken, minder leuk is het verplichte sociale gedoe, maar ja, we kunnen niet alles hebben!
Uiteindelijk hebben we er eentje gevonden, die eigenlijk aan onze nieuwe wensen voldoet en ons toch een beetje dat prive-buitenleven kan geven, nl. een huisje met 2 verdiepingen in Hillcrest Villa. Nu nog afwachten of ons contract doorgaat... .
Tussen haakjes: uiteraard kan je wel plekjes vinden die aan onze wensen voldoen (en dan spreek ik heus niet over die exotische exclusieve villa's), maar het prijskaartje hiervan is gemiddeld zo'n 8000 - 10.000 EURO/maand, net boven ons budget dus... (zucht).
Net een weekje hier, en na het lange wachten en paperassen in orde maken voor bankkaart, werkdocumenten enz. besluiten we om de kids 's avonds nog even in de speeltuin van naastgelegen shoppingcenter te laten spelen. Uitgelezen tijdstip voor mij om snel even een winkel in te duiken en wat body'kes voor Hannes te kopen. Terwijl ik aan de kassa sta, komt plots Joachim met een strak gezicht binnengestormt met de woorden: "Haast u want we moeten naar het ziekenhuis!" Terwijl mijn hart ongeveer 10 keer overslaat, bekijk ik de petoeters en probeer te zien wat er gebeurd is... . Joachim legt dan uit dat Marnix van de monkeybowl (een speeltuig) gevallen is, en dat hij vreest voor een gecompliceerde breuk...aaarghh SLIK! Het ventje is ocharme lijkbleek en na heel wat toeren, komen we met de taxi op spoed aan. Nummertje trekken, registreren, beurt afwachten... elke minuut lijkt dan wel een eeuwigheid en het enige wat er dan door je hoofd gaat is, "Please, laat het niet heel erg zijn!" en stel je al die keren dat je ooit boos op het ventje was in vraag en beloof je bijna dat je nooit meer kwaad op hem zal zijn...
Marnix heeft zich echt heel kranig gehouden en na de foto's bleek het gelukkig geen gecompliceerde breuk te zijn!!! Toch een breuk en hij moet 2 weken een voorlopige plaaster dragen en dan 2 weken een lichtere... Arm ventje... Bye bye zwemavontuurtjes, zee, teken- en knutselprojecten, ... Op weg naar huis wilden we hem hierop al wat voorbereiden. Hij vroeg dan met welk handje hij tekende en toen we zeiden dat dat het gebroken handje was, keek hij heeeel beteuterd en zei dan "Maar dat is net mijn lievelingshandje!"
Na een vrij hectische periode (!!!!!!!) zijn we eindelijk op ons nieuw plekje aangekomen. Singapore, het land waar we de komende 2 jaar zullen wonen en waar onze kids 2 jaartjes ouder zullen worden. Tegen dat we terug gaan is Hannes een peuter, Andreas een heuse kleuter en gaat Marnix naar het eerste... en wat is nu eigenlijk onze eerste indruk? ZALIG WARM! Mooi groen, niet extreem weelderig, maar toch groener dan Zwijndrecht , belachelijk veel shoppingmalls, SUPERMODERN (zelfs beetje i-Robot-achtig), vriendelijk, lekker eten, niet goedkoop, perfect geregeld, kortom, Asia for dummies
):
)
Net een weekje hier, en na het lange wachten en paperassen in orde maken voor bankkaart, werkdocumenten enz. besluiten we om de kids 's avonds nog even in de speeltuin van naastgelegen shoppingcenter te laten spelen. Uitgelezen tijdstip voor mij om snel even een winkel in te duiken en wat body'kes voor Hannes te kopen. Terwijl ik aan de kassa sta, komt plots Joachim met een strak gezicht binnengestormt met de woorden: "Haast u want we moeten naar het ziekenhuis!" Terwijl mijn hart ongeveer 10 keer overslaat, bekijk ik de petoeters en probeer te zien wat er gebeurd is... . Joachim legt dan uit dat Marnix van de monkeybowl (een speeltuig) gevallen is, en dat hij vreest voor een gecompliceerde breuk...aaarghh SLIK! Het ventje is ocharme lijkbleek en na heel wat toeren, komen we met de taxi op spoed aan. Nummertje trekken, registreren, beurt afwachten... elke minuut lijkt dan wel een eeuwigheid en het enige wat er dan door je hoofd gaat is, "Please, laat het niet heel erg zijn!" en stel je al die keren dat je ooit boos op het ventje was in vraag en beloof je bijna dat je nooit meer kwaad op hem zal zijn... 
, belachelijk veel shoppingmalls, SUPERMODERN (zelfs beetje i-Robot-achtig), vriendelijk, lekker eten, niet goedkoop, perfect geregeld, kortom, Asia for dummies
