welkom in mijn gastenboek!
Heb je een receptje uitgeprobeerd,
een vraag ivm met een gerecht,
leuke ideetjes,...
laat maar weten
Over mijzelf
Ik ben Annelies, en gebruik soms ook wel de schuilnaam lies.
Ik ben een vrouw en woon in Niel (België) en mijn beroep is begeleidster buitenschoolse kinderopvang.
Ik ben geboren op 27/02/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: legpuzzels maken.
fruitcocktail
GEZONDHEID: een dagelijkse zoektocht met ups en downs
11-07-2008
reisverslag Parijs
CITYTRIP PARIJS VAN VRIJDAG 4 JULI TOT ZONDAG 6 JULI 2008
Eind februari vroeg mijn vriendin of ik zin had in een citytrip. Daar moest ik geen 2 keer over nadenken, een fantastisch idee.
Caroline en ik zaten in het secundair samen in de klas, we zijn al jaren vriendinnen. Samen met onze zussen vormen we een gezellig kliekje.
We kozen voor Parijs, en boekten bij reisorganisatie Pam Vermeulen onze reis. Van 4 tot 6 juli. Ziezo, het aftellen kon beginnen.
Vrijdag 4 juli
4u15 liep onze wekker af, pfff nu al eerst een tasje koffie in een poging een beetje wakker te geraken. Wassen en aankleden, nog enkele laatste spullen in ons valies proppen en om 4u55 waren we vertrekkensklaar.
De bus zou ons komen ophalen aan het station van Mechelen om 5u45. Onderweg bijna geen verkeer, we waren heel snel in Mechelen.
5u40: een blauw mini busje stopt vlak voor de ingang. Ik zeg nog om te lachen: ziehier ons bus. Ja, dat was dus echt ons bus hé. Met deze minibus worden we naar Antwerpen gebracht.
Na een fantastische omweg staan we op de Meir, hier komt de Parijs-bus ons ophalen. Ondertussen is het al 6u30. Nog enkele mensen ophalen aan het Crown Plaza hotel en we kunnen vertrekken.
Ook in St. Niklaas, Lokeren, Gent en Kortrijk stappen nog mensen op. Nu we voltallig zijn kunnen we gaan ontbijten. Dit doen we in een wegrestaurant te Kortrijk. Het doet enorm deugd want we hebben alle 4 reuzehonger. Om 9u vertrekken we terug en een 3tal uur later komen we aan in Parijs. Ondertussen knorren onze magen alweer, we stoppen aan een zelfbedieningsrestaurant. Het is binnen erg druk én warm, we bestellen een belegd broodje en eten dit buiten in het zonnetje op;
Na het middageten rijden we met de bus naar de opstapplaats van Bateaux Mouches, voor een boottocht op de Seine. Een uurtje rondkijken en zalig genieten van het zonnetje. De bus blijft op ons wachten en na de boottocht rijden we naar de Montparnasse-toren. De hoogste wolkenkrabber van Frankrijk, 210 meter hoog en 58 verdiepingen. Met de snelste lift van Europa gaan we naar boven. ( In 38 seconden) Van daaruit nemen we dan de trap tot op het dak, waar ons een fenomenaal zicht wacht. Dit zal ons Emilie nooit meer vergeten, want voor iemand met hoogtevrees is dit niet niks!
We kijken boven nog even rond en proberen plaatsen in de stad te herkennen. Terug naar beneden; de bus komt ons om half 5 ophalen. We rijden naar het hotel, waar we onze kamer toegewezen krijgen en ons kunnen installeren. Afspraak op de parking van het hotel om 18u45, om naar het restaurant te rijden. We hebben dus tijd om even op ons bed te ploffen!
De rit naar het restaurant duurt erg lang, het is superdruk onderweg. Op de Champs-Elysées was een huldiging bezig De typische cabaretavond gaat niet door wegens te weinig inschrijvingen. Spijtig, maar eigenlijk zijn we toch wel blij dat we kunnen gaan slapen. Iedereen is doodmoe.
Zaterdag 5 juli
Vandaag kunnen we ietsje langer slapen, alhoewel het toch nog vroeg is hoor. De wekker loopt om 7u af, om 8u moeten we aan de ontbijttafel zitten. Beneden staat een uitgebreid ontbijtbuffet. Cornflakes, muesli, vers fruit, vers geperst appelsiensap, stokbrood, koffie, thee, warme chocolademelk, Heerlijk!
Stipt 8u45 vertrekken we met de bus richting Versailles. Voor een bezoek aan het kasteel en/of de tuinen. Gisteren hadden we stralend weer, maar vandaag regent het. Tegen dat we in Versailles aankomen giet het. We schuiven aan onder onze paraplus. Volwassenen betalen 13,5, tot 18jaar is het gratis. Emilie moet enkel haar pas laten zien en mag dus gratis binnen. Ze bekeken enkel het fotootje op de pas, had ik dat geweten, ze vragen ons toch altijd wie van de 2 de oudste is
Na het bezoek aan het kasteel gaan we op zoek naar het tentje waar je leuke fotos kan laten maken. Emilie kwam vorig jaar met een prachtige foto naar huis, dus Een individuele foto kost 15 euro, voor 20 euro hebben we een foto van ons samen. Ook Caroline en Nathalie laten een foto van hen samen maken. Na een kwartiertje hebben we 2 super leuke fotos. Ons bezoek aan Versailles is geslaagd!
Nu terug de stad in voor het middagmaal. Deze keer op een andere plaats en niet al te proper. Ik moet dringend naar het toilet, maar bah .pfff en ik moet echt heeeeel dringend. En het eten is niet lekker. De warme maaltijden zien er allemaal even vettig uit, dus neem ik maar een koude schotel. Heel veel sla, beetje tomaat, boontjes, alles smaakt even flauw. Dan maar snel aan het dessertje beginnen, een kommetje fruitsla. Dit valt best mee. We zijn het er alle 4 over eens: het beste van de menu was de pepsi max.
Buiten regent het nog steeds, met af en toe een stortbui. We rijden nu richting centrum om een namiddagje te gaan shoppen. Eerst nog even een film meepikken: Paris story. De film duurt maar een klein uurtje maar was wel de moeite.
En we hebben geluk, het is gestopt met regenen. Na een tijdje komt zelfs het zonnetje erdoor. We lopen nog een 2tal uurtjes door de Printemps, een overdekte winkel die heel de lengte van de straat in beslag neemt. Een reuze Inno. Het is hier alleen nog wel een pak duurder! Het blijft dus bij rondkijken ipv kopen, hehe
Na het shoppen zijn we toe aan een terrasje, de gids toont ons een plaats waar de prijzen nog redelijk zijn. We gaan dus daar een cola light drinken. Ook hier kost een cola 3,90 euro hoor, zoals op alle andere plaatsen in Parijs. Oke, je krijgt dan wel 33cl, maar toch Het is er zó druk, de obers lopen door elkaar. Niemand komt ontvangen. Dan maar zo opstaan en het geld terug in onze zak steken he, hihi. Het is hier dan toch voordelig, haha. De rest van de straat lopen we door met een bonzend hart.
Ondertussen is het 17u15, tijd om terug naar het hotel te rijden. We hebben nog even tijd om wat te rusten en ons terug op te frissen. Afspraak in het restaurant van het hotel om 19u15. Het voorgerecht is in buffetvorm, een ruime keuze en heel lekker. Als hoofdgerecht krijgen we kip met frietjes. En dan als afsluiter stond een dessertenbuffet. Chocomousse, cake, vers fruit, koekjes, pudding, Mijn arme maag heeft af en toe wel afgezien dit weekend. Maar ja se, ik doe dat thuis nooit; ik eet altijd vet- en suikerarm. Het duurt dan wel eens zo lang eer alles verteerd is, en ik moet dubbel zo veel medicatie nemen. Maar ja se, dat heb ik dan weer eens gehad. Het eten was lekker, ik heb er van genoten. En als ik dat zo maar eens een enkele keer doe, kan dat geen kwaad. Moest ik dit thuis ook doen, het hele jaar door dan lig ik binnen de kortste keren in de kliniek. Ik weet dat ik dit maar eens af en toe mag doen, en ik hou me daar ook aan.
We verzamelen op de parking van het hotel. We wachten nog op onze reisbegeleidster en de buschauffeur. Aan de overkant (het bushokje) zien we plots de knappe ober van ons hotel zitten. Het ideale moment om vanuit de verte een foto te nemen. Tot een man uit onze groep mijn fototoestel neemt en naar de overkant wandelt. Joehoe, hij steekt over en gaat blijkbaar een foto van heel dichtbij nemen. Denken we, maar nee hoor. Hij komt samen met de knappe ober onze richting uit. Dan maar samen op de foto he! Ondertussen staat onze volledige groep bij elkaar en het nemen van deze wel heel bijzondere foto wordt een hilarisch moment.
We zijn klaar om een stadsrondrit te maken door het verlichte Parijs. Het is nog maar 21u en absoluut nog niet donker. Veel verlichting zien we dus niet, maar het is daarom niet minder mooi. Het is ondertussen ook al minder druk in de stad, alhoewel, er lopen nog heel veel toeristen rond. Aan de Eiffeltoren staat nog steeds een lange rij wachtenden. Om de Eiffeltoren te beklimmen heb je veel geduld nodig. Na de rondrit worden de gids en enkele mensen van onze groep afgezet aan de Moulin Rouge. Wij worden door onze buschauffeur terug naar het hotel gebracht. Ook nu liggen we weer snel in ons bed, we zijn doodmoe. Het was een vermoeiende maar zeer leuke dag.
Zondag 6 juli
Ook vandaag moeten we om 8u aan de ontbijttafel zitten dus komen we weer om 7u uit ons bed. Zo hebben we ook nog tijd om onze valies al te maken. Alweer een lekker gevarieerd ontbijtbuffet. Na het eten halen we boven onze valiezen, die moeten al in de bus want we komen vandaag niet meer terug naar het hotel.
Om 9u vertrekken we richting centrum, deze voormiddag staat nog een bezoek aan de Notre Dame op het programma, een wandeling in de omgeving van de kathedraal, Ile de la cité, stadhuis en Centre Pompidou.
We hebben geluk met het weer, erg warm is het niet maar het is wel droog. Tegen half 12 komt de bus ons terug ophalen. We rijden naar de andere kant van de stad voor het middagmaal. Weer op dezelfde plaats als gisteren. Aangezien het gisteren niet zo lekker was, weet ik echt niet wat te nemen. Caroline en Nathalie nemen een pastaschotel, Emilie en ik nemen 2 kleine broodjes met een bordje kaas. We nemen ook een dessertje, deze zien er wel lekker uit en we moeten toch iets eten he. Heel gek maar in dit restaurant krijg je aan de kassa een ticketje. Je betaalt dan bij het buitengaan.
Na het middagmaal stappen we weer op de bus, we begeven ons naar Montmartre. Hier wandelen we de hele namiddag rond. Eerst met een kabelliftje naar boven. (slechts 1,60). Boven bezoeken we het schilderspleintje Place du Tertre en de Sacré Coeur, waarna we met de trappen terug naar beneden wandelen. Heel mooi!
Beneden aangekomen genieten Emilie, Caroline en Nathalie van een pannenkoek en dan is het ongeveer tijd om terug naar de bus te gaan. Om half 4 vertrekken we huiswaarts. Rond 18u naderen we de Belgische grens en ik Kortrijk stoppen we voor het avondeten. We moeten nogal lang aanschuiven en tegen dat we ons eten hebben is het bijna tijd om terug te vertrekken. Ons Emilie heeft nog nooit zo snel een schnitzel gegeten, hehe! Om 19u rijden we terug door, vanaf nu verkleint de groep regelmatig. In Kortrijk, Gent, Lokeren en St. Niklaas stappen telkens mensen af. Uiteindelijk komen we aan in Antwerpen waar het blauwe mini-busje ons al staat op te wachten. Dit busje brengt ons dan terug naar Mechelen.
Het was een fantastisch weekend, ik heb me echt geamuseerd en vond het super gezellig. Vanaf nu elk jaar een citytrip hé, niwaar dames?!?
Laat de frambozen ontdooien en voeg wat canderelpoeder toe tot ze lekker zoet zijn. Weeg in een andere kom de kwark af en strooi hier ook canderelpoeder over. Plet de frambozen en meng ze onder de kwark. Verdeel het frambozen-kwarkmengsel over 5 schaaltjes.
Was de aardbeien, verwijder het groen en snij ze in fijne stukjes. Verdeel de stukjes aardbei over het kwarkmengsel. Eventueel nog een beetje canderelpoeder over de aardbeien strooien. (of aardbeiensaus overgieten).
We hebben vanavond gevulde paprika's gegeten. Heel lekker!
6 personen:
600g kippengehakt 1 appel beetje tomatenketchup
6 oranje paprika's 1 pot provençaalse saus (uncle Ben's)
1 kg aardappelen
bereiding:
Schil de appel en snij in fijne stukjes. Meng deze stukjes onder het gehakt en voeg een scheutje ketchup toe.
Was de paprikas en snij de hoedjes er af. Laat aan het hoedje nog voldoende paprika, zodat het deel dat je nog moet vullen niet te groot is.
Vul de paprikas met het gehaktmengsel.
Neem een ovenschaal en bedek de bodem met de provençaalse saus. Schik hierop de paprikas, zonder hoedje.
Zet de paprikas een 30tal minuutjes in een voorverwarmde oven op 180°C. Het gehakt krijgt dan een mooi bruin korstje. Zet nu de dekseltjes op de paprikas en laat ze nog ongeveer een kwartiertje bakken.
Dien dit gerecht op met gekookte aardappelen. (of puree)
lekkerder én gezonder dan gelijk welke taart van de bakker
Ingrediënten: 6 personen
Plantaardige olie voor het invetten
4 eiwitten
120g lichtbruine suiker (kinnekessuiker)
80g zelfrijzende bloem
2 etlp sinaasappelsap
120g aardbeien, in stukjes (kan ook met frambozen of aardbeien uit diepvries)
150g magere platte kaas
poedersuiker om te bestrooien
aardbeien, als garnering
bereiding:
Verwarm de oven voor op 200°C. Vet een bakblik van23x33 cm in met wat olie en bekleed het met bakpapier.
Klop de eiwitten in een grote kom tot er zachte pieken ontstaan en klop er dan geleidelijk de suiker door. Spatel de helft van de gezeefde bloem erdoor, dan het sinaasappelsap en de rest van de bloem.
Schep het beslag in het bakblik en strijk het mooi glad. Bak het in 15-18 min. Tot een goudbruine cake die stevig aanvoelt.
Spreid intussen een vel bakpapier uit en bestrooi het met de suiker. Stort de cake erop en verwijder het bakpapier op de onderkant van de cake. Rol de cake én het papier losjes op vanaf de korte zijde en laat hem afkoelen.
Rol de cake uit en verwijder het papier. Roer de aardbeien door de platte kaas en bestrijk de cake ermee. Rol de cake op en serveer hem in plakjes met enkele verse aardbeien.
Voedingswaarde per portie:
154 kcal
0,24g vet
0,05g verzadigde vetten
0,25mg cholesterol
0,6g vezels
(recept komt uit het boek: cholesterol- en vetarm koken ruim 220 heerlijke gezonde recepten voor iedereen. Van Christine France, Veltman uitgevers)
een dessert uit één van de kleine boekjes van de weight watchers
Ingrediënten: 2 personen
1 banaan
½ citroen
10g pure chocolade
2 vellen filodeeg
4 ml alpro soja minarine (light)
5 ml rum
bereiding:
Snijd de banaan in de lengte doormidden. Laat ze gedurende enkele minuten weken in het citroensap en de witte rum. Laat uitlekken en bak de banaan in 10 minuten aan beide kanten goudbruin op een bakvel. Smelt de chocolade met een beetje water gedurende 2 minuten op een zacht vuurtje.
Leg de halve banaan op een vel filodeeg en overgiet met de helft van de gesmolten chocolade. Sluit af en druk de kanten goed dicht. Rol vervolgens op. Laat de boter smelten in een pan en bak de flensjes gedurende 5 minuten goudbruin op een zacht vuurtje.
De oven voorverwarmen op 180°C en een taartvorm van 20X30cm invetten.
Zeef de bloem en het griesmeel en doe er het cacaopoeder bij. Meng in een andere kom de eieren met de suiker, vanille-essence, alpro soja, platte kaas en appelmoes. Spatel er voorzichtig het bloemmengsel onder en schep alles in de taartvorm. Zet gedurende 30 minuten in de oven. (prik er daarna met een priem in om te controleren of er niets meer aan blijft kleven).
Laat de brownie eerst even afkoelen voor je hem uit de vorm haalt. Bestrooi met bloemsuiker.
DIT RECEPTJE KOMT UIT HET BOEK het low-fat kookboek van Helen Aitkin. Ik heb het zelf wel een beetje aangepast, naar eigen smaak.
snijd het brood en de peperkoek in stukjes. Laat 600ml melk warm worden en doe er de suiker bij. Giet over het brood. Meng de overige melk met het vanillepuddingpoeder en giet dit ook over het brood.
Plet alles fijn met een vork. Klop de eieren en meng ze onder het broodmengsel. Voeg nu ook de rozijnen toe.
Doe het mengsel in een ingevette bakvorm en laat ongeveer 45 min bakken in een voorverwarmde oven op 180°C.
Snij de aubergine in 1cm dikke plakken. Doe ze in een vergiet en bestrooi met zout. Laat een 20tal minuutjes trekken.
Doe de olijfolie in een braadpan, bak er de ui gglanzig in en doe er daarna ook het gehakt bij. Doe er tenslotte de knoflook bij. Voeg nu bij het vlees de tomaten toe samen met de kruiden, het bouillonblokje en de witte wijn. Leg er een deksel op een laat nog 20 min sudderen op een laag vuurtje.
Schik de helft van de aubergineplakken in een lichtjes ingevette ovenschaal. Schep er de helft van het vlees-tomatenmengsel over en herhaal terug met een laag aubergineplakken en een laag saus.
Verwarm de oven voor op 180°C. Maak voor de kaassaus een papje met wat melk en de maïzena. Zet op een laag vuurtje en giet er al roerend de rest van de melk bij.
Roer tot het mengsel dikker wordt. Neem van het vuur en schep er de gemalen kaas en de ricotta door. Verbrokkel er het groentebouillonblokje over en meng dit goed door de kaassaus.
Schep de kaassaus over de moussaka en zet de schaal in de oven tot het geheel goed warm is en er een mooi bruin korstje te zien is.
SERVEER DIT GERECHT MET GEKOOKTE AARDAPPELEN
(oorspronkelijk recept van Helen Aitkin, helemaal aangepast adhv onze eigen ideeën)
peper, zout, paprikapoeder, vleeskruiden, oregano en eventueel verse basillicum
VOOR DE WITTE SAUS
40g maïzena
700ml magere melk
½ half vetarm bouillonblokje
40g gemalen light kaas
10,5 lasagnevellen (niet voorgekookt!)
125 g olijven in schijfjes
Bereiding:
Begin met de tomatensaus. Eerst alle groenten fijnsnijden. De ui, de wortels, champignons en de venkel.
Doe olijfolie in een kookpot en bak de ajuin glanzig, voeg daarna het vlees toe. Kruid met de vleeskruiden en een beetje peper en zout.
Als het vlees goed gaar is mag je er de worteltjes en de venkel bijdoen. Eventjes laten stoven op een laag vuurtje en de tomatenpulp er over gieten. Op smaak brengen met oregano, beetje paprikapoeder, de knoflook en het bouillonblokje.
De saus mag nog een kwartiertje op een laag vuurtje sudderen.
Maak intussen de witte saus. Doe de melk en maïzena in een kom, meng dit goed. Warm het geheel op in de microgolfoven gedurende 7à8 minuten. Let op, doe dit telkens per 2 minuten en roer na elke 2 minuten, anders kookt de saus over. Verbrokkel het bouillonblokje en meng dit onder de saus, voeg de gemalen kaas toe.
Neem nu een grote ovenschaal of enkele aluminiumschaaltjes. Ik neem meestal 3 aluminiumschaaltjes van 1,5 l inhoud (eentje per 2personen). Bedek de bodemmet een laagje tomatensaus. Leg hierop een velletje lasagne. Schep er terug een laagje tomatensaus over. Hierna terug een velletje lasagne, dat je bedekt met tomatensaus. Leg hierop nog een laatste laag lasagne en verdeel de rest van de tomatensaus er nog over. Tenslotte de witte saus verdelen over de verschillende schaaltjes. Zorg ervoor dat alle lasagnebladen zeker bedekt zijn, anders drogen ze uit.
Zet de lasagne een 40tal minuten in een voorverwarmde oven van 200°C.
Dien eventueel op met meergranenstokbrood en olijven en extra gemalen kaas
Van 8 tot 13 juli hebben Siemen, Annelies en ik een reisje gedaan naar de bergen van Zwitserland. Het was een low-budget reis met overnachting in een jeugdherberg of zelfs in de wagen. Doel van de reis: Siemen wou met de fiets een aantal bergpassen doen. Annelies en ik zorgden voor de assistentie. Deze tekst verhaalt onze belevenissen.
We zijn vertrokken op zondagavond 8 juli omstreeks 22u. We rijden via Brussel en Namen naar Luxemburg. Waar we kunnen ondervinden dat de benzine in Luxemburg niet veel goedkoper meer is dan in België. Daarna gaat het naar Nancy. Om de tolwegen te vermijden had ik dan een traject uitgestippeld via Lunéville en Colmar. Om in Colmar te geraken moet je wel eencolletje over (Le Bonhomme) en tevens moet je door een aantal dorpen waar de snelheid beperkt is tot 50, ja soms zelfs 30 km/u. maar het is de kortste weg en er zijn geen péages. Siemen en Annelies doen ondertussen lekker een dutje. Via Mulhouse bereiken we tenslotte Basel. Het wordt stilaan licht maar het begint meer en meer te regenen. De autostrade loopt in Basel recht door de stad. Er zijn ontelbare tunnels. Via Luzern bereiken we de omgeving van de St. Gottard. In Hospental gaan we even naar de jeugdherberg. Die is al open maar onze kamer is nog niet beschikbaar. We rijden naar een parking in de buurt waar we ons ontbijt nuttigen. Op ons moorke koken we water voor een lekkere thee of koffie. Hier begint het echte verhaal.
Dag 1: St.Gottard Nufenen Furka
Vanuit Hospental wil Siemen de Gottard beklimmen. Het is nog vroeg en behoorlijk koud (8°) De weg is nat van de dauw en van de lichte regenval. Ik monteer de fiets (die in de kofferruimte lag) en Siemen doet zijn fietskledij aan. Ik vraag nog even of hij echt wil vertrekken want het weer is behoorlijk slecht. Maar Siemen wil doorzetten. Voorbij het centrum van Hospental (een kleine ietwat troosteloze gemeente) is er een rondpunt. Rechtsaf gaat het richting Furka, rechtdoor ligt de Gottard te wachten. De eerste kilometers zijn behoorlijk steil. Toch gaat Siemen er met een (te) groot verzet tegenaan. Dat is rampzalig want al na enkele kilometers is Siemen uitgeput. Ondertussen daalt de temperatuur naar 6°;
Siemen zet door als hij bemerkt dat we het dorpje Mätteli passeren. We zijn dan immers bijna halfweg. Al piepend haalt onze renner de grens tussen de kantons Uri en Ticino op 1903 meter hoogte. En we komen van 1498 meter. Op een bepaald ogenblik is er een splitsing tussen de oude en de nieuwe weg naar de top. Om het meeste verkeer ter vermijden nemen we de oude weg. Deze is eigenlijk alleen nog bedoeld voor fietsers en paarden. Het is er veiliger (totaal géén verkeer) maar ook moeilijker fietsen want we rijden nu over kleine kasseitjes.
We halen vrij vlot de top op 2108 meter. En hier schijnt warempel het zonnetje. We nemen enkele fotos om dan via de oude route naar beneden te snorren. Maar in de afdaling begint het serieus te regenen én daalt de temperatuur zienderogen. Tevens zijn er vele haarspeldbochten met duizelingwekkende afgronden. In Aviolo (1142m) halen we Siemen totaal verkleumd van de fiets. Het is zwaar aan het regenen en het is nog 2 graden. Siemen heeft ernstige ademhalingsproblemen en rilt van de kou. Verder rijden in deze omstandigheden is onmogelijk. De fiets wordt gedemonteerd en in de auto geladen.
We nemen met de auto de Nufenenpas oftewel de Passo del Novena, met zijn 2478m de hoogste Zwitserse pas voor autoverkeer. Onderweg naar de top komen we nog enkele verkleumde fietsers tegen. Boven is het O°. We bedenken dat in dergelijke omstandigheden beroepswielrenners het al lang voor bekeken zouden hebben gehouden. We nemen op de top een foto en dalen dan af naar Ulrichen. Was de klim 24km dan is de afdaling er maar 13. We flirten dan ook constant met een dalingspercentage van 10%. We komen uiteindelijk zonder kleerscheuren aan te Ulrichen in het kanton Wallis. Even komt de zon er terug door. We zetten koers naar Oberwald en Gletch. Vanaf Oberwald gaat het terug gestaag bergop. We komen in de aanloop naar Furka en Grimsel. In Gletch nemen we de afslag naar de Furka. Het kanton Wallis heeft over een periode van 40jaar verbeteringswerken uitgevoerd aan de paszijde op hun grondgebied. Het is nu een mooie en voldoende brede weg met een baanvak in elk van de 2 richtingen.
Het weer wordt echter met de minuut slechter. Opnieuw halen we 0°; Het begint te sneeuwen. Op de top ligt een behoorlijke hoeveelheid verse sneeuw. Daarenboven komt er een sterke mist opzetten. Ik twijfel even om aan de afdaling te beginnen. Maar Annelies heeft er vertrouwen in. Waarom niet afdalen? Wij dus naar beneden. Siemen heeft van de afdaling niet veel gezien. Hij is stikkapot en valt in slaap. Annelies valt van de ene verbazing in de andere. Door de mist wordt het zicht echt minimaal. We zijn ondertussen terug in het kanton Uri en daar is de weg nog niet aangepast. Op vele plekken is de weg te smal om tegenliggend verkeer toe te laten. En toch is het behoorlijk druk. Op de top van de Furka ligt de Rhonegletsjer en die lokt vele toeristen. Ook vele bussen doen dus deze pas Veilig beneden geraken is dan ook niet simpel. Toch voel ik me hier goed in mijn vel en Annelies heeft er nog altijd vertrouwen in. Na enige bibbermomenten komen we veilig terug in Hospental. Achteraf beschouwd was dit een fantastische rit.
We doen enkele aankopen in een supermarkt te Andermatt en moeten dan te Hospental nog een goed uur wachten eer om 17u de jeugdherberg opengaat. Daar is een klein keukentje waar we zelf ons potje kunnen koken. Om dan te kunnen genieten van een verkwikkende nachtrust.
Siemen heeft nog steeds problemen met de ademhaling (is astmapatiënt) en het weer is barslecht. Fietsen zit er vandaag nog niet in. Hospental is volledig omgeven door bergen. We besluiten om met de auto een aantal passen te doen. Ik vraag aan Annelies of zij wil rijden. Annelies in de bergen? Ja zij kan dat! En het debuut is niet mis: de Furka langs de smalle zijde. Er is minder mist en nu zien we de afgronden die we gisteren slechts konden vermoeden. Voor Siemen is het de eerste (bewuste) kennismaking met de Furka. Annelies stuurt de auto als een volleerd chauffeur naar boven. Onderweg stappen we nog even uit bij de Rhone-gletsjer. De temperatuur ligt opnieuw rond het vriespunt.
Dan dalen we af naar Walliser Gletch. Gezien onze benzinemeter erg laag staat en gezien we veronderstelen dat er op de volgende pas weinig benzinestations zullen te vinden zijn zoeken we in de vallei naar een tankstation. Zo komen we opnieuw in Ulrichen. Met een volle tank keren we richting Grimsel. Het gaat erg steil bergop. Boven op de Grimsel is er een grote parking. Plots besef ik dat het hier is dat moemoe in 1981 niet uit de auto durfde te stappen en resoluut in het midden van de achterbank bleef zitten om zeker niet van de berg te vallen. Dat doet me wel wat.
Ondertussen neemt Siemen enkele fotos. Hij loopt rond in een T-shirt. Blijkbaar is zijn onderkoeling voorbij. Annelies komt wegens de kou niet uit de auto. De afdaling naar Andermatt is langer dan de stijging vanuit Gletch. En Annelies stuurt vlotjes richting Andermatt. We slaan wat proviand op en doen deze naar onze thuisbasis te Hospental. Annelies heeft er dan 3 moeilijke bergpassen opzitten. Een hele prestatie!
Het is nog erg vroeg (14u) dus kiezen we voor een nieuwe rondrit. Vanuit Hospental nemen we de Oberalp. Dit gaat erg vlot. De beklimming vanuit Hospental is helemaal niet zo zwaar. Na de top komen we voor het eerst dit jaar in Graubunden, sedert jaren mijn favoriete Zwisters kanton. Graubunden is in oppervlakte het grootste kanton, maar het heeft in verhouding weinig inwoners. Er is een prachtig natuurpark (te Zernez) en er zijn vele mooie bergpassen.
Te Disentis (Muster) slagen we rechtsaf naar het Val Medel. De voertaal is hier het Retro-Romaans. Tot onze verbazing stijgt de temperatuur. We krijgen een behoorlijke 13 tot 15 graden. Op de top van de Lukmanierpas (passo del Lucomagno) is het wel even wat frisser. Maar daarna blijft de temperatuur stijgen! En in Biasca bereiken we zelfs 21° Ongelooflijk, want we kwamen van 0°. Biasca ligt in het kanton Ticino en de meteo had voor dat kanton de hoogste temperaturen voorspeld.
Na Biasca rijden we terug noordwaarts. En hier gaat om de paar kilometer ook de temperatuur met een graad naar beneden. Dan moeten we, vooraleer Hospental te bereiken, nog over de Gottard. De autostrade (en bijhorende tunnel) vinden we maar niks. De oude autoweg is veel leuker. Maar nog leuker is de nog oudere autoweg met zijn kasseitjes. De combinatie van extreem slecht weer én de oude weg maken er een hele belevenis van. Om het met de woorden van ons Annelies te zeggen: na elke bocht dacht ik dat de weg achter ons zou afbrokkelen en in de diepte verdwijnen, zoals in een tekenfilmpje. Op een bepaald ogenblik denken Annelies en Siemen dat we op een oude , niet meer in gebruik zijnde weg zitten. Ze vragen om rechtsomkeer te maken. Ik twijfel even: geen enkele tegenligger , een desoluut landschap , een weg in verval Tot ik een gekalkte tekst zie die ik de dag voordien ook had gezien. We zijn de beklimming aan het doen die Siemen de dag ervoor met de fiets als afdaling heeft gedaan. Bij Annelies en Siemen valt hun euro pas bij het bereiken van de top. Nu pas realiseert Siemen zich wat voor een afdaling hij de dag voordien heeft gedaan. Ook Annelies en ikzelf staan versteld. Bij de afdaling hadden we Siemen steeds in de gaten gehouden en niet zozeer de weg. Ook Siemen had zoveel energie in het afdalen op zich gestoken dat hij eigenlijk niet besefte hoe gevaarlijk het wel was. Een heel merkwaardige ervaring!
Na de top rijden we met spoed richting Hospental. We moeten immers ons avondeten nog bereiden.
Dag 3 : Oberalp Lenzerheide Albula Julier
We verlaten de jeugdherber van Hospental om naar Graubunden te sporen. Siemen heeft nog steeds ademhalingsproblemen. Dus vandaag opnieuw geen fietstocht. Vanaf Andermatt komen we vele fietsers tegen. Het gaat om een wedstrijd: de Zwitserse gigatlon. Het is een wedstrijd over 7 dagen met elke dag 5 verschillende sporten: lopen, biken, velo, in-line en zwemmen. Te vergelijken met triatlon maar waarschijnlijk nog veel zwaarder. En de weersomstandigheden maken het nog veel erger. Je kan de wedstrijd doen per ploeg (5 deelnemers) , per koppel of individueel. Het zwemmen is in meren of rivieren (bvb de Rijn) , het fietsen gaat over bergpassen . Hoedje af voor wie dit kan.
Na een voorspoedige tocht bereiken we Chur, hoofdstad van Graubunden.Dan nemen we de weg naar Churwalden waar zich de grootste zomerrodelbaan ter wereld bevindt. Eerst moet je met een stoeltjeslift naar boven. Daar heeft Siemen wel een beetje schrik van. Speciaal, toch wel. Geen probleem om met 40km/u de oude Gottard af te rijden, maar wel een probleem in een stoeltjeslift? En dan de rodelbaan zelf: 3,5 km over een bochtig parcours, dikwijls meters boven de begane grond gelegen. Een fantastich gevoel, niet te evenaren met gelijk welke kermisattractie. Ik vertrek als eerste, gevolgd door Siemen en dan Annelies. Ik ga hard maar toch haalt Siemen mij in. Hij moet meerdere keren remmen om niet op mij te botsen. Na aankomst moeten we enkele minuten op Annelies wachten. Zij heeft de afdaling op haar tempo gedaan. Toch is ze zéér enthousiast. Voor iedereen die ooit in Graubunden komt is de rodelbaan van Churwalden een absolute aanrader.
We rijden door naar onze volgende etappeplaats: de jeugdherberg van Valbella- Lenzerheide. We arriveren er véél te vroeg (14u) want de receptie opent pas om 17u. Dus duiken we vanuit Lenzeheide het dal in naar Tiefencastel. Daar nemen we even de richting Davos om in het ons bekende Surava (waar Annelies ooit jaren geleden door het stapelbed zakte) de afslag naar de Albula te nemen. Vanuit Surava is de beklimming van de Albula vrij lang. Het is een weg vol afwisseling. We passeren de bergdorpjes Filisur, Stugl, Lätch, Bergün, Nuz en Preda en kruisen meermaals de bergspoorlijn van Chur naar ST. Moritz. Eerst rijden we afwisselend door weilanden en wouden. Hoe hoger hoe kaler het wordt en boven de 2000 meter liggen de hellingen bezaaid met grote rotsblokken.
Op de top geniet Siemen van een soepje, Annelies van een koffie en ik van een biertje. We lezen dat er in het hospice goedkoop kan overnacht worden. Maar we hebben nu éénmaal een afspraak in de jeugdherberg Als we het hospice buitenkomen zitten we midden in een sneeuwstorm. Wie zei er ook alweer dat er beter weer op komst was? De afdaling is kort en nijdig. We vliegen naar La Punt. Dan gaat het rechtsaf naar St. Moritz. We stoppen niet in het ons welbekende skioord maar richten onze steven richting Maloja. Voor de pashoogte slaan we opnieuw rechtsaf naar de Julier (Passo del Guglio). Daar St. Moritz al op 1700m hoogte ligt is de klim niet zo zwaar.
Na het verplichte fotootje op de top ( in de kou) dalen we richting Tiefencastel. Da afdaling is zéér lang want Tiefencastel ligt op 836 m hoogte. En na Tiefencastel moeten we nog even de Lenzerheidepas over om Valbella te bereiken. De jeugdherberg is hypermodern en het uitzicht is knap. Maar het verblijf is de helft duurder dan te Hospental. Tevens is er geen gelegenheid om zelf te koken. Dus nemen we een avondmenu. Dat valt even tegen. Na een mini-voorgerecht krijgen we een éénpansgerecht (voor mij te weinig en bijkrijgen kan niet, terwijl Annelies er achteraf maagpijn van krijgt) en een vanillepudding met appelbeignets als dessert. We bedenken dat we in het Albula-hospice goedkoper én beter gesteld zouden zijn
Dag 4 Julier Albula Davos Prätigau
Siemen is nu hersteld van zijn inzinking. Hij kan terug fietsen. Hij heeft in zijn hoofd Julier en Albula. Mij lijkt het best om vanuit Tiefencastel de lange en zachte aanloop naar Albula te nemen om daarna, na een ommetje via St. Moritz, de julier langs de gemakkelijkste kant aan te snijden. Doch Siemen wil de Julier vanuit Tiefencastel beklimmen. Dit is echter een lange en zware beklimming. Maar het weer is beter (voor het eerst schijnt echt de zon) en Siemen heeft er zin in. In het centrum van Tiefencastel monteer ik de fiets. Er zijn wat problemen met de remmen. Na wat zoekwerk raken deze problemen opgelost. Ik wordt nog een echte mecanicien.
Vanuit Tiefencastel gaat het vlug stevig bergop. De eerste 2 km zijn aan 11%. Dat is moordend! Maar Siemen geraakt er. Een heel mooie prestatie. Daarna geeft ons plannetje waarden aan tussen 1,1 en 5,7 %. Dat moet dus best te doen zijn. Spijtig genoeg is dit niet zo. De opgegeven waarden zijn gemiddelden per halve kilometer. En soms zitten er stukken afdaling in, dat betekent dat de stukken bergop véél steiler zijn. Dus is de hele beklimming zwaar. Maar we volgen Siemen meter per meter. Onderweg worden we voorbij gestoken door enkele wielertoeristen, onder andere door een man in Astana-uitrusting, zeg maar een Vinokourov. Op het einde van de ronde van Frankrijk wisten we wel waarom deze man zo snel reed!
De beklimming van de Julier is vol afwisseling. En onderweg maken we ook enkele keren kennis met een eekhoorntje. Siemen heeft niet veel tijd voor de natuurpracht. Hij zwoegt zich naar boven. En hiervan hebben we talrijke fotos. Meer naar boven zijn er prachtige haarspeldbochten. Het is een plezier om met de auto 3à4 bochten hoger te rijden en met de verrekijker naar die zwoeger achter ons te zitten kijken. Zon 500m voor de top zijn er al enkele gebouwen. Ten onrechte stopt Siemen hier. Als hij terug vertrekt richting werkelijke top kruipt er een wielertoerist in zijn wiel. Annelies vraagt zich af wie er eerst boven gaat zijn. Tot onze verbazing zien we Siemen alleen toekomen. Met een demarage heeft hij die wieltjeszuiger het nakijken gegeven. Hij is wel diep moeten gaan want hij kan nog amper ademhalen.
We willen hierboven even bivakkeren doch het eet- en drankhuisje lijkt ons erg ongezellig. We leggen de fiets terug in de koffer en met Annelies aan het stuur dalen we af naar St. Moritz. Siemen heeft 39km geklommen en eigenlijk is dat genoeg voor vandaag. Hij fiets wel regelmatig maar niet in de bergen. En alle begin is moeilijk. Dus doen we ook de Albula (nu in de andere richting) met de auto. Boven genieten we nog van een snackje in het gezellige hospice.
Onze vakantie zit er nu bijna op. We dalen naar Davos. Voorbij Davos rijden we door de nieuwe tunnel annex fantastische brug rondom Klosters. Maar ik veronderstel dat de aanblik vanuit Klosters nog veel mooier moet zijn. We komen in de Prätigau alwaar we besluiten om deze keer de Salginatobelbrücke niet te gaan bekijken. Siemen wordt al zeeziek van nog maar aan die weg te denken. We passeren Grüsch waar we ooit logeerden bij onze deelname aan het schaaktornooi van Davos. Kort voor de rijnkloof maken we een ommetje. Op een rustig plekje bereiden we onze spaghetti. Met wat kunst en vliegwerk slaag ik er in om 3 porties te bereiden (achter de auto, koffer open op ons kampvuurtje). En het is nog zalig lekker ook! Dan doen we een avondwandelingetje. Annelies heeft het moeilijk om een geschikte plek te vinden om aan een natuurlijke behoefte te voldoen. Voor ons is dat iets gemakkelijker.
Dan gaat het verder huiswaarts. Ik neem terug het stuur over. Bij de Duitse douane worden we even tegengehouden. De douanierster vraagt of we iets gekocht hebben in Zwitserland. Ik zeg nee en we mogen doorrijden. Oef, ik had geen goesting om de koffer leeg te maken. Boven de bagage ligt Siemen zijn fiets en daartussen gebruikt keukengerei, restjes eten, lege flesjes, . Dat zou even een show geworden zijn.
Een groot deel van de nacht hebben we doorgebracht op een parking langs de Duitse autostrade. Ik wil van die vrijdag nog wat maken dus rijden we richting Rijn. Ik wil naar Rudesheim doch ik rij voorbij de goede afrit. Dus komen we zeker 30km noordelijker uit. Daar geraken we wel weer aan de Rijn maar er is kilometers lang géén enkele brug en we moeten aan de overkant geraken. Dus nemen we, na ontbijt aan de auto, de overzet. In Assmanshausen is er echter nog niets open. Ook de kabeltjeslift is nog dicht. Het is ook vrij fris en Annelies ziet een wandeling niet zitten. We rijden dan maar door richting Koblenz en Keulen. Onze nieuwe bestemming heet Althenar. Als we daar aankomen is het aan het gieten dat het niet mooi meer is. Dan maar naar Monchau om iets lekkers te eten. Na 3X het centrum te hebben rondgelopen besluiten we om bij een italiaan binnen te gaan. Het eten is super vettig waardoor Annelies terug maagpijn krijgt. Ook worden we danig in het zak gezet want een stukje brood kost 5 euro extra. Ongezien! Dan maar pijlsnel naar Niel. Daar wacht ons tegen s avonds een heel lekkere koude schotel.
Het was een prachtige mini-vakantie waarbij alleen het weer en de slechte ervaringen van de laatste dag een domper zette op onze vreugde. Zoiets gaan we zeker en vast nog terug doen. Misschien moet Siemen eerst maar wat gaan oefenen in de Ardennen?!?
(Geschreven door Walter Verelst (vake) om te bewaren voor het nageslacht.)
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
ekie!! xxx
