Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Amora
Het dagboek van minipaardje Amora
19-10-2012
Afscheid van Amora
Ons meisje laten ophalen door Rendac was absoluut geen optie... gelukkig had ik al langer de tijd gehad om alle opties te bekijken want we wisten dat binnen x-aantal weken/maanden het zover zou zijn en we afscheid moesten nemen. Al snel werd besloten om gebruik te maken van de diensten van het crematorium in Roermond maar nooit gedacht dat we zo snel en onverwacht beroep moesten doen op hun diensten.
Afgelopen nacht stuurde ik nog een email naar hen om te melden dat Amora onverwacht werd ingeslapen en dat ik wenste dat ze zo snel mogelijk werd opgehaald en wat de mogelijkheden waren. Om 8.15u kreeg ik reeds een telefoontje om af te spreken en omstreeks 10u werd Amora opgehaald, snel, netjes en sereen. Bij aankomst in het crematorium kreeg ik opnieuw telefoon om nogmaals alle wensen te overlopen, zo wenste ik haar vandaag nog op te halen, zo wenste ik de assen verpakt in plastic omdat ze nog moeten overgedragen worden naar een definitieve urne en dan verpakt in een tijdelijke urne zodat ik geen rechtstreeks oogcontact had met de assen zelf (daar heb ik geen behoefte aan), ik wenste haar chirurgisch staal als aandenken voor alles wat we voor haar gedaan hebben maar ook als bewijs dat het mijn Amora was en een plukje manen voor in een juweeltje te verwerken.
Vanaf 18u mocht Amora weer opgehaald worden. Veel dank aan het crematorium in Roermond voor deze supersnelle en heel nette service. Alles was netjes verpakt in een mooie doos vergezeld van een briefje. Haar assen en chirurgisch staal zaten zoals gevraagd in plastiek in urnes en een plukje haar zat erbij in een zakje verpakt.
Vanmiddag belde ik met de urnewinkel om een urne te bestellen, deze was niet voorradig en zou eind volgende week binnen komen. Als de inhoud het toelaat (normaal gezien wel) wordt dat Amora haar definitieve urne.
Ik ben blij dat mijn meisje weer thuis is, hoewel sommige mensen het misschien als vreemd beschouwen brengt het toch een bepaalde rust en vrede met zich mee.
Geheel onverwacht is Amora afgelopen nacht omstreeks half 1 ingeslapen. Gisterenavond trof ik haar bij toeval aan met hevige koliek, normaal gezien was ik pas laat in de avond thuis gekomen en had ik haar niet meer gezien maar omdat ik nu vroeger dan gepland thuis was besloot ik haar nog een bezoekje te brengen. De dierenarts was op 10 minuten ter plaatse en toen was het beter met Amora, ze kreeg pijnstillers en medicatie en het leek alsof het veel beter ging. Toen ik 2u later opnieuw ging kijken had ze terug flinke aanvallen die erger en erger werden. Amora was aan het creperen van de pijn, je zag het in haar ogen dat het genoeg geweest was. Met alle ellende die ze doorstaan heeft was de moment voor rust gekomen. Het was de eerste keer dat ik zo'n beslissing moest nemen maar op die moment dat de tijd gekomen is is er niets engs meer aan, Amora is heel vredig ingeslapen. Ik heb zelf nog afscheid van haar genomen en daarna kon Milo afscheid nemen. Daarna heb ik haar toegedekt met een laken en de stal gesloten.
Het heeft
een tijdje geduurd eer ik dit hier kon neerschrijven.
Maandag de
30e juli is de chirurg ter
plaatse geweest om rontgenfotos te nemen en het verdict was niet min. Ik kreeg eerst het goede nieuws te horen,
namelijk dat haar linkerschouder genezen was en dat ze dus eigenlijk terug op
de weide gemogen had, DE moment waar we zolang naartoe geleefd hadden . Maar ik hoorde al aan zijn stem dat het
slechte nieuws ook echt slecht nieuws zou zijn .
Haar rechterschouder
zag er erger uit dan haar linkerschouder een jaar geleden. De schouder was volledig gedislocaliseerd
geweest, kraakbeen was verdwenen en er was een soort van wildgroei van bot. Conclusie, door overbelasting was het gewricht
al aangetast maar het gebeuren dat vermoedelijk de dislocatie veroorzaakte
heeft de definitieve doorslag gegeven LAls dat laatste niet gebeurd was hadden we waarschijnlijk nog geruime
tijd kunnen rekken met aangepast medicatie maar nu is er helaas niets meer aan
te doen, enkel pijnstilling geven zolang dit werkt en zolang ze dit verdraagt.
Na 2 dagen
van immens verdriet werd ik overvallen door een gevoel van complete
machteloosheid, ik was er niet om haar te beschermen tegen onbekenden, wat is
er gebeurd, wie is er geweest, het zal een eeuwige onopgeloste vraag blijven
maar het maakt het verdriet er niet makkelijker op, vooral Amora haar
levenslustigheid gaat het ondraaglijk maken om op een dag de beslissing te
nemen dat het genoeg geweest is.
Ik heb de
afgelopen dagen besloten wat er zal gebeuren, nu ik nog een beetje nuchter kan
denken.De dag dat het zover is zal ze
ingeslapen worden in de weide zodat ze in vertrouwde omgeving is en ook haar
vriendje Milo uitgebreid afscheid van haar kan nemen. Daarna zal ze opgehaald worden door een
Nederlands crematorium waar ze op afspraak ook meteen gecremeerd zal worden. Nadien krijgt haar mooie urne een plaatsje
hier bij mij.
De centjes
die nog in haar spaarpotje zitten en die mensen her en der nog verzamelden voor
de operatie aan haar knietjes zullen we gebruiken voor de laatste medische
kosten en voor het afscheidsgebeuren.Helaas
kost crematie nog handenvol geld maar we hebben net iets te hard gestreden voor
Amora, mijn mooie en superlieve meid verdient een mooi plekje.
Ik geniet
nog elke dag van haar aanwezigheid maar het wordt met de dag moeilijker en
moeilijker om te beseffen dat ze er binnenkort niet meer gaat zijn, mijn dagen zijn dan ook gevuld met verdriet.
Na het wekenlange slechte weer had Amora deze week eindelijk een uitbreiding gekregen aan de uitloop vanuit haar stal, afgesloten met
ons variabel systeem (schrikdraad) ....
In de nacht van vrijdag op zaterdag had ik haar op stal gezet vanwege de voorspelde onweders en gisteren morgen ben ik haar terug gaan buiten laten. Gisterenavond toen ik bij haar kwam stond
ze verstijfd in haar stal en één van de schrikdraden lag tot in haar stal, nog
steeds onder stroom. Ze had met haar achterpoten verstrikt gezeten in die draad
en de draad had lichtjes in haar poten gesneden. Volgens de dierenarts heeft ze
niet lang in de draad gezeten want dan zou de verwonding serieus geweest zijn en
zouden haar poten flink gezwollen geweest zijn maar ze moet serieus tekeer
gegaan zijn (bokken, steigeren) want ze steunt nu volledig op haar slechte poot,
de andere 3 poten doen pijn en van haar goeie voorpoot heeft ze nu het meeste
last Haar "goede" schouder is gezwollen en ze kan amper bewegen De
dierenarts was er helemaal niet gerust in dat ze nu zo kreupel was op die goeie
poot Ze heeft
ontstekingsremmers gekregen en morgen moet het eigenlijk al beter zijn. Willen
jullie AUB duimen voor mijn lieve meid ? Ik vind dit echt VRE SE LIJK
!!!!
En wat het nog erger maakt is dat onbekenden hiervan de oorzaak
zijn. Gisteren in de namiddag is er iemand in mijn wei geweest Er stond een fiets in de middengang en minstens 1 persoon stond op Amora haar stukje. Er zijn ook stemmen gehoord dus vermoedelijk was die persoon niet alleen. Ik heb
ondertussen klacht in gediend
Nogmaals, willen jullie allemaal duimen dat het weer helemaal goed komt met mijn meisje ?????
update : ondertussen ontdekten we ook een striem van stroomdraad in haar hals :(
Dat diegene die in mijn weide is geweest mag branden in de hel !!!
Dankzij de "smartfence" van Gallagher kan ons
meisje terug veilig de weide op. Elke dag (als het goed weer is tenminste)
mag ze stappen tot aan de weide met hoog gras en mag daar 2 à 3 uurtjes
grazen. We tellen af naar de dag dat ze weer vrij mag rondtsjaffelen en naar
hartelust kan grazen.
Hier ook een filmpje van Amora die stapt, haar
schouder stoort haar niet echt meer, het zijn nu meer haar knietjes die niet mee
willen, maar we hopen nog steeds op een wonderbaarlijke genezing wanneer ze weer
kan rondtsjaffelen :)
Na een goede 5 maanden volledige boxrust (2 maanden voor de operatie en bijna 3 maanden na de operatie) mag ons meisje eindelijk weer eens de beentjes strekken.... hoewel het zeer beperkt is geniet ze toch heerlijk van de frisse buitenlucht. Ze zal het zo nog enkele weekjes moeten volhouden, gelukkig is het gras beginnen groeien zodat we haar dagelijks een portie kunnen geven.
Vandaag zijn we voor het eerst sinds haar operatie (op 1 februari 2012) op controle geweest. Alles zat gelukkig nog steeds waar het hoort te zitten en op de foto's was ook nieuwe botgroei te zien. Helaas voor onze meid moet ze alweer 8 weken op stal blijven, maar we mochten haar stal wel een beetje uitbreiden met ongeveer 4m² aan de buitenkant... als alles na 8 weken nog goed gaat mag ze opnieuw een klein stukje bij krijgen of bijvoorbeeld een stukje van 4 x 4 op de weide. Pas in de zomer gaan we met haar opnieuw naar de dierenkliniek om te laten nakijken of het bot daartegen al gegroeid is, tot zolang moet ze het rustig aandoen omdat anders het implantaat nog steeds zou kunnen breken. Amora blijft wel aan de magere kant en nu mochten we haar eindelijk beginnen bijvoeren 2x daags, hopelijk dat ze in combinatie met de frisse buitenlucht weer goed op krachten komt.
De trip naar de dierenkliniek was een hele beproeving voor haar, voor het
eerst na maandenlange stalrust 100 meter stappen (richting de trailer) Bij de
kliniek aangekomen moesten haar hoefjes bekapt worden wat niet zo simpel was
aangezien ze haar gewicht niet op haar geopereerde been mocht zetten, met zijn
allen dan maar Amora opheffen (wat een geluk dat er daar stagiairs waren) en op
een gegeven moment ging ze er zelfs bij zitten Uiteindelijk
toch gelukt en ze kan nu weer ietsje vlotter stappen met haar slechte knietjes.
De chirurg voorspelde wel dat ze nu even bekaf ging zijn en dat was ook zo na haar avontuur. Milo was ook helemaal van slag en sloeg al helemaal tilt toen de trailer nog maar de straat kwam inrijden.... hij zal vast gedacht hebben dat zijn meisje weer voor 2 weken zou verdwijnen, maar gelukkig was hij weer helemaal gerust gesteld toen zijn madameke terug arriveerde ;)
Voor de achterpootjes vreesde hij wel een operatie maar dat
wisten we natuurlijk al ..... het blijft
afwachten.
Vandaag is Veerle op bezoek geweest.... de dame waaraan ik het toch grotendeels te danken heb dat ik Amora kon laten opereren. We laten hierbij Veerle zelf aan het woord :
Op 07/04/12 zijn Zara (mijn hond) en ik rond 11u00
vertrokken richting Beverlo .op bezoek bij Bonnie om met Bearke een van de
Roemeense gerede straathondjes die Bonnie gered heeft en waarvan Whitie,
Pebble, Pepe en Lady nog een echt goeie thuis zoeken kennis te maken en dan
ook een goeiedag te zeggen tegen de kleine, dappere Amora en haar vriendje Milo
en de geitjes en de zwerfpoezen ......
We zijn daar rond 13 u toegekomen en dan hebben Zara en
Bearke kennisgemaakt ..en dat was direct in kannen en kruiken en sindsdien
heeft Zara dr een speelmaatje bij en ik ben de grote gelukzak om zon zalig
hondje als Bearke te mogen en kunnen adopteren.
Na een tijdje we hebben de honden samen.achtergelaten en
Bonnie & ik zijn dan naar Amora en Milo gereden.
Ik was heel blij om haar in
het echt te kunnen ontmoeten ok, ik had al veel fotos gezien van haar en we
hebben allemaal
samen al een prachtig doel bereikt en haar de eerste broodnodige operatie
kunnen laten ondergaan en die is ook supergoed is verlopen en met een pracht
resultaat maar haar te kunnen aanraken en strelen dat deed echt deugd.
Je zag dat Amora de boxrust moe aan het worden was en ook
dat haar achterpootjes haar hinderden en misschien ook wel pijn deden wanneer
ze wou stappen maar toen had Goedele nog geen keuze, hé .Amora moest eerst nog
op een controle-onderzoek en dan zou ze misschien een paar vierkante meterkes
bijkrijgen (indien alles ok was) dus moest ze nog op stal blijven.
Ik heb haar en Milo wat snoepjes meegebrachtom het lijden wat te verzachten Amora omdat
ze binnen moest blijven en Milo omdat hij nog steeds zijn vriendinnetje moet
missen.
t Was echteen hele
toffe en zalige dag .ik heb die dag een aantal een toffe wezens (Bonnie,
Amora, Milo en ook Bearke en zijn gastgezin-mama) ontmoet en leren kennen en
mijn bezoekje is zeker voor herhaling vatbaar (wat mij betreft J).
Nu maar hopen dat Amoras achterpootjes/knietjes met de tijd
terug beter worden wanneer ze meer spieren krijgt door meer te bewegen en zo
misschien de operatie van de achterpootjes vermeden kan worden ..maar indien
niet ..dan hoop ik dat we terug vele kleine beetjes bijeenkrijgen voor deze
operaties.
Hier zien jullie in een kort filmpje hoe Amora nu kan stappen, 7 weken na haar operatie. Ze stapt heel erg mooi met haar geopereerde schouder maar helaas kunnen jullie ook zien dat ze ontzettend veel last heeft van haar knietjes. Het blijft dus geduldig afwachten hoe dit gaat evolueren.
Wat gaat de tijd snel, we zijn al bijna weeral 6 weken verder en Amora doet het nog steeds erg goed. De wonde is nu mooi genezen en ze gebruikt haar poot heel mooi... Helaas heeft ze de laatste week weer ontzettend veel last van haar knietjes en die hinderen haar meer dan haar voorpoot. Maar jah, niet moeilijk, ze heeft totaal geen bespiering meer door zo lang op stal te staan. De eerstvolgende stap is de hoefsmid en hopelijk gaat het dan weer iets beter met haar achterpootjes en binnen een dikke 2 weken mag ze voor het eerst op controle in de kliniek en als alles goed is dan is het aftellen naar de dag dat ze voor het eerst weer de weide op mag.
Haar trouwe vriendin Tieneke houdt haar nog steeds gezelschap en ze heeft er haar taak van gemaakt om die reuzekattebak (lees : de stal) op orde te houden ;) en af en toe eens door de manen van Amora wandelen vindt ze geweldig ;) En als ze geen aandacht krijgt van Amora heeft ze een manier gevonden om die toch te krijgen namelijk neerploffen in het midden van de hooistapel ;)
Dankzij mijn pa (chauffeur) en ma (zijn personal assistant) en dankzij
de trailer van J2L_Dressage_Horses staat Amora terug waar ze hoort . thuis ;)
Ze werd luidkeels verwelkomt door haar vriendje Milo die triomfantelijk
door de weide liep te grinniken. Gelukkig
was de dooi hier nog niet ingezet en kon de trailer nog veilig tot aan het
stallencomplex gereden worden . ... en wat er gebeurde toen het luik van de trailer
open ging tarte ons aller verbeelding . Zonder
aarzelen stapte Amora op eigen houtje en triomfantelijk naar de stal :) Aan de
staldeur aangekomen dacht mevrouwtje eens lekker naar de weide te gaan maar
toen hebben we haar toch maar verteld dat ze nog niet overmoedig moest worden
en nog even in de stal moest blijven. Toen
de staldeur dicht ging keek ze ons verontwaardigd aan en legde ze zich op de
grond, ging even rollebollen en sprong gelijk weer recht als vanouds. Ik was stomverbaasd over haar soepele bewegingen
en even vroeg ik mij af of die stalen plaat nog wel op zijn plek zat .Amora voelde zich duidelijk kiplekker en was
zichtbaar dolgelukkig om weer thuis te zijn, helaas voor haar zal ze nog
heeeeeel veeeel geduld moeten hebben voor ze weer lekker samen met Milo kan
rondhuppelen. Als haar herstel naar wens
verloopt twijfel ik er niet aan dat ze deze zomer samen met Milo weer lekker
kan genieten buiten.
Die 2 hebben mekaar overigens al overladen met paardenkusjes ;)
Helaas geen beelden van haar thuiskomst maar wel enkele filmpjes van
daarna.
Dankzij de steun van vele dierenvrienden konden wij vandaag de
rekening vereffenen.
Het bedrag van 1855 euro is dan ook van de teller
afgetrokken.
Voor mij is Amora met al haar extras bij deze gepromoveerd tot mijn
1e premie stermerrie !
Bedankt iedereen voor de steun en vooral ook bedankt aan Tuur en zijn
collegas voor alle goede zorgen. De fotos van Amoras persoonlijke
ijzerwinkeltje wil ik jullie ook zeker niet onthouden : een stalen plaats, 12
bouten en 35 nietjes, we zullen de magneten maar ver uit de buurt houden
voorlopig ;) De eerste foto is een foto genomen vlak
na de operatie op 1 februari 2012 De tweede foto is een foto genomen vlak voor
haar vertrek op 13 februari 2012 en zoals je ziet zit alles nog netjes op zijn
plaats ;)
Nog even blijven duimen dat haar herstel positief blijft verlopen en
wanneer ons meisje terug de weide op kan is iedereen die haar steunde van harte
welkom om haar een persoonlijke knuffel te komen geven
;)
Het blijft nu ook maandenlang afwachten wat er met de knietjes gaat
gebeuren, we hopen nog steeds dat Amora de krachten heeft om goed aan te sterken
en terug stevige spieren te kweken zodat die 2e dubbele operatie niet
meer nodig zal zijn.
Amora stelt het nog steeds erg goed... bij aankomst vandaag
zagen we dat ze voor het eerst op de grond had gelegen want ze had allemaal
bodembedekking in haar manen en vacht zitten. De chirurg vertelde dat ze
gisteren ook haar eerste voorzichtige pasjes had gezet en de zwelling aan haar
bovenbeentje was alweer volledig verdwenen. Vandaag gingen ze even met de
collega's bespreken maar normaal gezien zou ze na het weekend naar huis
mogen. Laten we hopen dat de weergoden ons nog even meezitten en de grond nog
goed bevroren is zodat ze veilig met trailer en al tot aan de stal kan
getransporteerd worden.
Met Amora gaat alles goed. Vanmorgen was haar bovenbeen wel flink gezwollen maar vermoedelijk is dit door wondvocht dat gezakt is, op zich zou dat dus geen kwaad kunnen. De wonde zelf zag er nog steeds heel erg netjes uit zonder zwelling. Er waren nog controlefoto's genomen en alles zag er nog steeds goed uit, zat allemaal nog op zijn plek. Laten we hopen dat het allemaal de goede kant op gaat.... Amora maakt nog steeds geen gebruik van haar voorpootje, ze blijft zowat ter plekke staan een hele dag en ik denk ook niet dat ze nog gaat liggen... maar dat zal allemaal zijn tijd nodig hebben, ze moet zowiezo 2 tot 3 maanden op stal blijven.
Vandaag ging het met Amora (naar gezien de omstandigheden) goed. De
chirurg was tevreden, ze was goed bekomen van de narcose en de wonde zag er ook
goed uit zonder zwelling. Volgens de chirurg was het een ware uitputtingsslag
geweest zowel voor Amora als voor het medische team maar ze waren tevreden van
het resultaat. Rontgenfoto's vandaag toonden dat alles nog netjes op zijn
plaats zat : een flinke plaat en maar liefst 12 bouten. Het is nog even
afwachten dat er geen complicaties optreden maar laten we hopen van
niet....
Bloedonderzoek wees uit dat ze hoogstwaarschijnlijk wormpjes
heeft dus gaat ze ook nog een keertje ontwormd worden. Verder woog mijn
kleine meid amper om en bij de 80kg
Ik heb enkele fotootjes toegevoegd
van The Day After, ze ziet er nog een beetje verwaaid uit....
Gisteren omstreeks 16u hebben we Amora naar de dierenkliniek Venhei in Kasterlee gebracht.
En vandaag was het dan zover .....
Het duurde tot vanavond half 8 voor ik het verlossende telefoontje kreeg dat de operatie geslaagd was. De operatie was iets moeilijker geweest dan op voorhand werd gedacht en heeft meer dan 4u geduurd. Pas om 7u 's avonds was de operatie afgelopen en 10 minuutjes voor het telefoontje was Amora voor het eerst weer recht gaan staan. Tot dusver alles goed maar het blijft toch nog even afwachten of alles positief evolueert.... laten we hopen van wel.
Voor diegene die nog geen zere duimen hebben, hou ze dan nog maar effe in de hoogte voor onze lieve meid ;)
Een grote dankuwel aan Veerle, alle mensen die mee spaarden voor Amora en zeker ook een grote dankuwel aan Tuur en zijn collega's !
Haar "goede" schouder is gezwollen en ze kan amper bewegen 
Uiteindelijk
toch gelukt en ze kan nu weer ietsje vlotter stappen met haar slechte knietjes.
