Fred liet ons weten dat er regen op komst was in de loop van de namiddag of avond. Daardoor werd besloten om onmiddellijk een Buggyride te doen.
Met een typisch amish-karretje een rondrit door het Amish-landschap moest toch wel een van onze reiservaringen worden.
Paard Smokey werd aangespannen en driver Lydiann voorzag ons van de nodige antwoorden op het vragenvuur dat we op haar afschoten. Bij de clip clop sound wist ze ons nog meer te informeren over de Amish; Zelf werd ze in de Amish-gemeenschap geboren; Haar familie is er later uitgetreden. Daarom moet haar familie aan een andere tafel zitten om te eten. Onderweg vertelde ze nog meer verschillen tussen de Amish en Englishpeople. Niet te geloven hoe een grote groep mensen zo verbeten blijven in tradities.
Wat te denken was, eindigde die dag ook in de quiltwinkels. Maar, we slaagden er toch in om voor donker thuis en zonder regen te zijn!
Bij deze wensen we alle thuisblijvers een fijn weekend! Het zal pas ten vroegste maandag zijn voor je ons weer hoort. Morgen vieren we de verjaardag van Carine. We kijken nu al uit naar om hun ervaringen te horen1
Het verkeer is er zeer gedisciplineerd. We laveren ons als echte Amerikanen door het verkeer. En, de automatische schakeling is een droom. By the way, niemand van de dames plakte met hun voorhoofd tegen de voorruit! We staan vol verwondering voor de mooie trucks die hier rondrijden.
Om 7u 's avonds is het hier pikdonker.
De mensen zijn er zeer vriendelijk en behulpzaam. Je kunt je voorstellen als ze ons in ons taaltje bezighoren, dat ze erg nieuwsgierig zijn naar onze nationaliteit. Met grote verwonderde ogen herhalen ze dan: Oh Belguim!.
Onze buurman en tevens eigenaar van ons guesthouse Fred houdt ons op de hoogte van het weer dat te verwachten is. Bekommerd als hij is, raadde hij ons aan het rustig te doen tijdens ons verblijf. Elke morgen vraagt hij dan ook naar onze ervaringen van de dag ervoor. And, was it shopping yesterday? Het antwoord daarop laat zich raden
Naar Lancaster gaan zonder het Quiltmuseum aan te doen, zou voor rasechte quilters grote zonde zijn. Versteld van ons land van herkomst, maar zeer hartelijk werden we er verwelkomd. We kregen de historie te horen over hoe die collectie Amishquilt, na een wereldreis van honderden jaren, uiteindelijk weer thuiskwamen. Van dit bezoek hebben we nog meer algemene informatie over quilts opgestoken.
Na een lunch in een etablissement dat ons wel veel aan Cheers deed denken, slenterden we door de straten van Lancaster. De ideale gelegenheid om wat Amish-people ongemerkt te fotograferen. Met de hulp van de Amish detectors van dienst: Jessie en Marina, kon Maria haar fotografenhartje ophalen.
Op terugweg naar huis, deden we een inval bij Joann, een winkel van naaibenodigdheden. De tijd vloog er voorbij. Zonder het te beseffen was het weeral 21u toen we de kassa voorbijgingen. Het werd weer eens soep met brood!
Na nog maar eens een veel te korte nacht, waren we dit keer iets slimmer geworden en hadden we al eten voor s avonds klaar gemaakt (sommigen hadden een shift vanaf 5 uur s morgens!) We eten niet vaak maar als we eten, is het wel gezonde kost! Die dikke Amerikanen kunnen nog iets bijleren van ons!
Nadat Marina haar gps liet instellen door onze gastvrouw Carol, trokken we op pad voor onze eerste echte fabric shop! Het werd een rit die regelmatig onderbroken werd voor enkele fotoshoots. Nadat we genoten hadden van het mooie landschap kwamen we eindelijk aan bij Burkholders fabric store, een paradijs van stoffen, benodigdheden, boeken, patronen, .
We vergaten zowaar om te eten en kwamen pas tegen sluitingsuur buiten met een goedgevulde koffer en een veel lichtere portemonnee! (zie foto op link)
Marina en Els hebben besloten als twee strenge ouders in te grijpen: ze hebben de drie andere dames verboden de komende 24 uren nog een quiltwinkel binnen te stappen! Als ze namelijk aan dat tempo voortdoen, moeten ze nog deze week terug naar huis!
Bedankt voor de leuke reacties op onze blog. Het is leuk en pakt ons jullie te horen. Achterblijvers: blijf het toetsenbord hanteren!
By the way: het weer is hier schitterend. We genieten met volle teugen bij gemiddeld 25 graden...
Aan onze ventjes en de kids; big sizes kisses..... We miss you, we love you!
Vol ongeduld en de broek vol vuur, stonden we meer dan tijdig op de luchthaven. Na de tranen te hebben gedroogd (Els), vloog het vliegtuig onze droom in.
Het was een lange vlucht, geanimeerd door stewart David.
Om de VS binnen te komen, moesten we onze vingerafdrukken en een mooie foto bij de douaneofficier nalaten. Een shuttle bracht ons naar het autoverhuurcenter. Het was nu al puzzelen om de bagage in onze toch wel ruime wagen te krijgen. Maria stak er amper met haar neus bovenuit. Dat belooft al voor de terugreis
Na wat zoekwerk vonden we ons verblijf. Ondertussen was het 21u locale tijd. Na het huis te verkennen, kropen we onder de wol. De nacht bracht de nodige rust, maar ons lichaam stond nog op Europese klok. Dat betekende dat het huis vol leven was om 5u. De ochtendkippen van de dag waren Nina en Maria. Na een deugddoende douche, vertrokken Maria, Nina en Els op zoek naar ontbijt. Gelukkig zijn bepaalde winkels 24uren per dag open.
We planden vandaag een take it easy day. De aanwezigheid van quilwinkels beslisten daar anders over. Nog nooit 4 dames zo snel uit de wagen zien springen bij de eerste stop!
Bekijk de eerste vakantiefoto's op "onze favoriete sites"
