Afspraak deze ochtend bij Carine en Marcel. Samen zouden we een uitstapje maken. We werden weer eens een quiltshop binnengezogen.
Marcel liet wijselijk de 6 vrouwen ter plaatse en ging op zijn eentje de omgeving verkennen. Blijkbaar weet hij verdomd goed hoeveel tijd vrouwen in dergelijk shop spenderen, want lang hoefden we op hem niet te wachten.
s Avonds was er een etentje op een Amishfarm geregeld. Op Amish-etensuur (om 17u blijkbaar), stapten we de woonkamer van Rachel en haar gezin binnen. Heerlijke geuren kwamen al uit de dampende potten.
Rachel verwelkomde ons hartelijk. En na een korte tijd verschenen de gerechten op tafel.
Verbazingwekkend hoe goed een Amishgezin georganiseerd is. De oudste van haar 6 kinderen, dochter Mary Sue, hielp haar ma zonder morren met de schalen aan te vullen en de afwas te doen.
Rachel presenteerde ons haar zelf gebakken brood, puree, kip, gehaktbrood, prinsessenboontjes en een maïsbereiding. Alsof dat nog niet genoeg was, zette Rachel achteraf nog twee zelfgemaakte taarten op tafel: de streekgebonden Shoo Fly Pie en een kaastaart, geserveerd met roomijs.
Ondertussen schemerde het in de woonkamer. Rachel bracht licht in de duisternis door de gaslamp aan te steken. Elektriciteit gebruikt een Amishgezin niet.
Na de copieuze maaltijd, werden we op de farm rondgeleid door Susan (6j) en Stephen (3j). In de stallen maakten we kennis met Kathryn (8j). Ze was een van haar dagelijkse taken aan het afwerken: de kalfjes voederen met een gigantische papfles.
David was ondertussen met andere taken bezig terwijl vader Samuel op de bandenloze tractor het erf op en afreed.
Het was pikdonker toen wij dat gastvrij Amishgezin nawuifden.
Fotos van het gezin zelf werden uit respect niet genomen, wel van de gigantische farm.
Bij een glaasje wijn (waar wij miles hebben moeten voor rondtoeren om een wineshop te vinden!) wordt een inventaris gemaakt van de quiltprojecten waarvoor we hier inspiratie opdeden.
Elk om beurt maakt zijn wenslijst projecten kenbaar. We denken dat we nog een paar levens in één of ander computerspel moeten kopen, om al onze projecten te kunnen verwezenlijken!
Een ritje op landelijke wegen bracht ons op de wekelijkse markt in Manheim. Plaatselijke farmers, waaronder ook veel Amish farmers, boden er hun zelf gekweekte, geteelde, gebakken en vervaardigde producten aan.
Wij schaften er ambachtelijk gemaakte kaas en brood aan. Zo was onze menu voor s avonds weer opgesteld: kaasplank!
Wonderbaarlijk mooi met hoeveel smaak de producten er werden uitgesteld. Een echte streling voor het oog!
s Avonds barste hier een onweer van jewelste uit, gepaard met een flitsend lichtspektakel. OverDONDERend!
Met een rondrit die we van internet plukten, namen we de landelijke wegen richting Lititz. Om de pracht die we onderweg zagen te beschrijven, moeten superlatieven nog worden uitgevonden. We zagen de Amish in hun dagelijkse bezigheden. In het plaatse Amishschooltje was het net pauze. De kinderen wuifden enthousiast naar ons. Maar, eens ze het fototoestel zagen, draaiden ze hun hoofdjes. Tegen de middag, reden die kleine knapen met paard en buggy gezwind naar huis. Onvoorstelbaar hoe ze hun paard in het verkeer in bedwang kunnen houden.
Kort na de middag arriveereden we in Lititz; Een pittoresk stadje dat baadde in de zon.
Windowshopping deed ons hier en daar een countrywinkeltje binnenspringen. We waanden ons even bij The Red Hats, een zeer gekende Amerikaanse vereniging voor vrouwen vanaf 50, die alle regels aan hun rode laarzen lappen.
Als volwaardige Belgen konden we het niet laten het chocolademuseum te bezoeken. We werden er figuurlijk ondergedompeld in de chocolade. Heel interessant! Aan de proefpartijen konden we natuurlijk niet weerstaan. Besluit: Belgische chocolade is overheerlijk!!!
Voor de zoveelste keer weer niet voor donker thuis. Gelukkig hadden we nog onze doggy bag van bij de Italiaan
Zoals afgesproken kwamen we met Carine en Marcel samen op de parking van een Outletcentrum. Shopping today!
Je weet daar echt niet waar te beginnen. Na enkele uren hadden we nog maar een ietsiepietsie van de totale Valley gedaan, maar iedereen had er meer dan genoeg van.
We reden richting Ephrata, waar de B&B van Carine en Marcel was. We gingen eerst samen eten. Aan tafelanimatie geen gebrek!
Lydia, de gastvrouw van de B&B ontving ons zeer gastvrij. Ze had voor verjaardagstaart gezorgd. Carine en Marcel voor de wijn. Ook Coco, een Shiwawa in spé, was zottecontent met ons bezoek.
Iedereen had 1 project mee (project = stofjes + patroon / boek). We hielden een korte Show and Tell (quilters weten waarover we het hebben).
Lydia en Ulmer luisterden geboeid en voorzag het gesprek met geanimeerde opmerkingen. Ook een andere dame, die er logeerde, nam deel aan onze Show and Tell.
Op terugweg passeerden we een Wall Markt, een gigantische supermarkt 24u per dag open, 7 dagen op 7 open. Ook patchworkstoffen behoren tot hun assortiment. We wilden eigenlijk eens s nachts fabrics kopen. Maar, door twee ronkende vrouwen op de achterbank, stelden we dit plannetje maar uit.
Slingerend door een adembenemend landschap, trokken we tot aan de rand van Pensylvania Dutch County. Onderweg mooie Amishtaferelen. Alles fotograferen was onmogelijk. We zouden nog niet thuis zijn Bovendien moeten we het nodige respect tonen: Amish people worden niet graag gefotografeerd.
Eindbestemming was Hayloft Fabrics. Het aanbod stofjes, excuseer ons maar voortaan hebben we het over fabrics, was zo overdonderend dat we effen naar adem moesten happen. Het was overduidelijk: de rest van de dag zou tussen de fabrics gespendeerd worden. Stel je voor: in een fabricshop winkel je met een winkelkar zoals in de Delhaize.
Plots gekende stemmen: Carine en Marcel kwamen daar ook binnenvallen. Het werd een hartelijk terugzien. De eerste ervaringen werden verteld, quiltadressen uitgewisseld en definitief afgesproken om s anderendaags de verjaardag van Carine te vieren.
Uitgeput, hongerig en dorstig sleepten we ons een Italiaans restaurant binnen. Na afloop van de maaltijd werden de resten in een doggybag meegegeven. Voor ons erg genant, maar blijkbaar is dat hier de gewoonte. Toen we in de auto de rekening controleerden, stelden we verrast vast dat onze magnumwijnfles niet werd aangerekend. Salute!
Fred liet ons weten dat er regen op komst was in de loop van de namiddag of avond. Daardoor werd besloten om onmiddellijk een Buggyride te doen.
Met een typisch amish-karretje een rondrit door het Amish-landschap moest toch wel een van onze reiservaringen worden.
Paard Smokey werd aangespannen en driver Lydiann voorzag ons van de nodige antwoorden op het vragenvuur dat we op haar afschoten. Bij de clip clop sound wist ze ons nog meer te informeren over de Amish; Zelf werd ze in de Amish-gemeenschap geboren; Haar familie is er later uitgetreden. Daarom moet haar familie aan een andere tafel zitten om te eten. Onderweg vertelde ze nog meer verschillen tussen de Amish en Englishpeople. Niet te geloven hoe een grote groep mensen zo verbeten blijven in tradities.
Wat te denken was, eindigde die dag ook in de quiltwinkels. Maar, we slaagden er toch in om voor donker thuis en zonder regen te zijn!
Bij deze wensen we alle thuisblijvers een fijn weekend! Het zal pas ten vroegste maandag zijn voor je ons weer hoort. Morgen vieren we de verjaardag van Carine. We kijken nu al uit naar om hun ervaringen te horen1
Het verkeer is er zeer gedisciplineerd. We laveren ons als echte Amerikanen door het verkeer. En, de automatische schakeling is een droom. By the way, niemand van de dames plakte met hun voorhoofd tegen de voorruit! We staan vol verwondering voor de mooie trucks die hier rondrijden.
Om 7u 's avonds is het hier pikdonker.
De mensen zijn er zeer vriendelijk en behulpzaam. Je kunt je voorstellen als ze ons in ons taaltje bezighoren, dat ze erg nieuwsgierig zijn naar onze nationaliteit. Met grote verwonderde ogen herhalen ze dan: Oh Belguim!.
Onze buurman en tevens eigenaar van ons guesthouse Fred houdt ons op de hoogte van het weer dat te verwachten is. Bekommerd als hij is, raadde hij ons aan het rustig te doen tijdens ons verblijf. Elke morgen vraagt hij dan ook naar onze ervaringen van de dag ervoor. And, was it shopping yesterday? Het antwoord daarop laat zich raden
Naar Lancaster gaan zonder het Quiltmuseum aan te doen, zou voor rasechte quilters grote zonde zijn. Versteld van ons land van herkomst, maar zeer hartelijk werden we er verwelkomd. We kregen de historie te horen over hoe die collectie Amishquilt, na een wereldreis van honderden jaren, uiteindelijk weer thuiskwamen. Van dit bezoek hebben we nog meer algemene informatie over quilts opgestoken.
Na een lunch in een etablissement dat ons wel veel aan Cheers deed denken, slenterden we door de straten van Lancaster. De ideale gelegenheid om wat Amish-people ongemerkt te fotograferen. Met de hulp van de Amish detectors van dienst: Jessie en Marina, kon Maria haar fotografenhartje ophalen.
Op terugweg naar huis, deden we een inval bij Joann, een winkel van naaibenodigdheden. De tijd vloog er voorbij. Zonder het te beseffen was het weeral 21u toen we de kassa voorbijgingen. Het werd weer eens soep met brood!
Na nog maar eens een veel te korte nacht, waren we dit keer iets slimmer geworden en hadden we al eten voor s avonds klaar gemaakt (sommigen hadden een shift vanaf 5 uur s morgens!) We eten niet vaak maar als we eten, is het wel gezonde kost! Die dikke Amerikanen kunnen nog iets bijleren van ons!
Nadat Marina haar gps liet instellen door onze gastvrouw Carol, trokken we op pad voor onze eerste echte fabric shop! Het werd een rit die regelmatig onderbroken werd voor enkele fotoshoots. Nadat we genoten hadden van het mooie landschap kwamen we eindelijk aan bij Burkholders fabric store, een paradijs van stoffen, benodigdheden, boeken, patronen, .
We vergaten zowaar om te eten en kwamen pas tegen sluitingsuur buiten met een goedgevulde koffer en een veel lichtere portemonnee! (zie foto op link)
Marina en Els hebben besloten als twee strenge ouders in te grijpen: ze hebben de drie andere dames verboden de komende 24 uren nog een quiltwinkel binnen te stappen! Als ze namelijk aan dat tempo voortdoen, moeten ze nog deze week terug naar huis!
Bedankt voor de leuke reacties op onze blog. Het is leuk en pakt ons jullie te horen. Achterblijvers: blijf het toetsenbord hanteren!
By the way: het weer is hier schitterend. We genieten met volle teugen bij gemiddeld 25 graden...
Aan onze ventjes en de kids; big sizes kisses..... We miss you, we love you!
Vol ongeduld en de broek vol vuur, stonden we meer dan tijdig op de luchthaven. Na de tranen te hebben gedroogd (Els), vloog het vliegtuig onze droom in.
Het was een lange vlucht, geanimeerd door stewart David.
Om de VS binnen te komen, moesten we onze vingerafdrukken en een mooie foto bij de douaneofficier nalaten. Een shuttle bracht ons naar het autoverhuurcenter. Het was nu al puzzelen om de bagage in onze toch wel ruime wagen te krijgen. Maria stak er amper met haar neus bovenuit. Dat belooft al voor de terugreis
Na wat zoekwerk vonden we ons verblijf. Ondertussen was het 21u locale tijd. Na het huis te verkennen, kropen we onder de wol. De nacht bracht de nodige rust, maar ons lichaam stond nog op Europese klok. Dat betekende dat het huis vol leven was om 5u. De ochtendkippen van de dag waren Nina en Maria. Na een deugddoende douche, vertrokken Maria, Nina en Els op zoek naar ontbijt. Gelukkig zijn bepaalde winkels 24uren per dag open.
We planden vandaag een take it easy day. De aanwezigheid van quilwinkels beslisten daar anders over. Nog nooit 4 dames zo snel uit de wagen zien springen bij de eerste stop!
Bekijk de eerste vakantiefoto's op "onze favoriete sites"
Ik leg de laatste hand aan mijn bagage. De laatste 24uren zijn ingegaan. Alles lijkt zo onrealistisch... Nog even en we stappen onze droom in. Wel met wat gemengende gevoelens: heel tevreden omdat we onze opzet konden realiseren, maar toch een beetje bedrukt dat ik mijn liefsten toch 2 weken erg zal missen. Morgen afscheid nemen zal zwaar zijn. Dat weet ik nu al. Zal me troosten met de gedachte dat ik met een fijn gezelschap een hele mooie reis tegemoet ga.
Maria organiseert vanuit haar woonplaats Torhout een shuttle naar de luchthaven., Daar zullen ook Nina, Jessie en Marina gebruik van maken.
Els wordt door manlief Stefke naar de luchthaven gebracht. Ondeweg pikken ze het lieve koppel, Carine en Marcel, op.
Afspraak dus op Brussels Airport, zondag 21 september rond 9u30. Om van die vervelende koffers af te geraken, checken we zo snel mogelijk in.
Els zal tijd nodig hebben om afscheid van haar Stefke te nemen
Om 12u40 stijgt het vliegtuig op en brengt ons rechtstreeks naar Philadelphia. Na een vlucht van bijna 9uren, zetten we voet op Amerikaanse bodem om 15u30 lokale tijd Hopelijk doet de Amerikaanse douane niet al te moeilijk om ons toe te laten. Het belooft immers een lange dag te worden.
Dan aan ons koffers zien te geraken en op zoek gaan naar onze huurwagen. We hebben echter nog anderhalf uur rijden voor de boeg. Zal wennen zijn voor Els: alle wagens over de grote plas zijn uitgerust met een automatische schakeling. Dat wordt zeker gordels goed vastgespen!!!
Hopelijk komen we zonder builen op het voorhoofd aan in Willow Street. Dat dorpje wordt onze verblijfplaats voor twee weken. Carol, de eigenaares van het guesthouse , kijkt nu al reikhalzend uit naar onze komst. En, niet onbelangrijk: er wordt goed weer voorspeld! Dat kan je zelf zien door te klikken op welk weer krijgen we ze onder rubriek: Onze favoriete sites.
Tijdens een quilting bee bij The Samplers, kwam Carine naar ons toe. Ze had vernomen dat we met 5 quilters naar de Amish trokken. Ook zij had dergelijke plannen, maar dan wel samen met dear husband. Oorspronkelijk zouden ze met een andere groep meegaan. Maar, door omstandigheden ging dat niet door. Ietwat schuchter vroeg ze of zij en manlief Marcel eventueel met ons mee konden reizen.
Lang hebben we niet moeten nadenken om haar positief te antwoorden.
Met onze info betreffende vlucht en huurwagen, konden ze zelf het nodige doen. Verblijf vonden ze ook, op een klein half uurtje van ons vandaan. Opgelucht lieten ze weten nog 2 plaatsen bemachtigd te hebben op onze vlucht.
Met heel veel plezier nemen we dat lieve koppel op sleeptouw, doorheen het ingewikkelde kluwen van de luchthavens.
Ter plaatse gaan zij hun eigen weg. Alhoewel, regelmatig s avonds samenkomen om ervaringen uit te wisselen, zit er zeker in. Trouwens, Carine nodigde ons al uit voor haar verjaardag op 28 september. Joepie, toch al 1 feest in het vooruitschiet!!!
op een tentoonstelling van Amish quilts in Sainte-Marie-aux-Mines. We schrijven september 2005.
Na veel ooos en wauws en ferm onder de indruk van wat er te zien was, verlieten we de kerk.
Op het eerste terras dat op onze weg lag, ploften we ons neer. Tussen de Ricard en rosé werd duchtig nagepraat: over de Amish quilts, over hun toch wel heel aparte manier van leven.
Snel werden plannen gesmeed om persoonlijk hun leefwereld te gaan ontdekken. Twee obstakels moesten eerst worden uit de weg geruimd:
1) hoe maken we manlief warm voor ons idee? Oplossing snel gevonden: met de nodige charmes (en een omweg via de lingeriewinkel) moet dat zeker lukken
2) hoe geraken we aan genoeg budget? Want, de Amish bezoeken kan best. Maar, de quiltwinkels die er overal verspreid liggen, voorbijgaan zonder wat aan te kopen? Das zoals de kat bij de melk zetten en zeggen: niet drinken, poes! Dus, enkel vertrekken met ruim budget was de boodschap.
We zagen het niet zitten om pannenkoekenbak te houden of handdoekenkaarting te organiseren. Enige optie was voldoende en lang genoeg sparen. We moesten dus de voorbeeldige huisvrouw eer aandoen!
Op de terugweg spraken we een bedrag af, voor iedereen haalbaar. We zouden 3jaar lang, elk 50 op een gezamenlijke spaarrekening storten.
Pfffftttt, 3 jaren!!! Op dat moment was dat de nog zeer ver van ons bed-show .
Maar, gelukkig voor ons, vliegt de tijd snel. En onze Amishdroom kwam maand na maand dichterbij ..
Ondertussen zijn vliegtuigtickets besteld, logement geregeld én huurwagen staat volgende week zondag op de luchthaven van Philadelphia ons op te wachten.
En wat nóg leuker is: we hebben nog veel budget over!!!
America, watch out!!! 5 Quilting ladys are almost on their way .
Els, Nina, Jessie, Maria en Marina - vijf Westvlaamse dames van middelbare leeftijd - leerden elkaar kennen op de maandelijkse quilting bee van de quiltvereniging The Samplers. Gepassioneerd door hun gezamenlijke hobby - patchwork en quilten - schuimen ze vaak tentoonstellingen af. Stilaan groeide het idee om eens verder te gaan kijken dan enkel in de Benelux, om de plas over te steken...
5 quiltvriendinnen zien na een gezamenlijk spaarplan van 3jaar hun droom werkelijkheid worden: op ontdekkingstocht bij The Amish. Aangetrokken door de eenvoud, pracht en basisfilosofie voortvloeiende uit de Amishquilts (= lappendekens) gaan deze 5 quiltvriendinnen aankloppen bij een toch wel heel speciale leefgemeenschap. Volg weldra via deze blog hun ervaringen en indrukken.
Op 21 september 2008 om 12u45 is "the final take-off"...
