Door ons voorval van plots door slijk te rijden op de Blijpoldersweg thv Westdorpe,
heb ik een artikel gevonden van een gelijkaardige situatie maar dan in de buurt van Zaamslagveer.
Hier bleek dat er 3 Belgische wielertoeristen onder uit zijn gegaan op een gladde kleistrook.
Maw moeten we nu zeker deze tijd van het jaar goed uitkijken waar we rijden en in beste geval terug rijden ... Veiligheid is voor ieder van ons van belang! Met dank aan de correspodenten Werner via Michel
hier is het artikeltje:
Wielrenners raken gewond bij val door slik op weg bij Zaamslag
zondag 18 september 2011 | 15:32 | Laatst bijgewerkt op: zondag 18 september 2011 | 15:34
Tekstgrootte
ZAAMSLAG - Drie Belgische wielrenners zijn zaterdagochtend rond 10.45 uur gewond geraakt toen ze ten val kwamen op de Kampersedijk bij Zaamslag. De val van de wielrenners werd veroorzaakt doordat er een plak klei op de weg lag.
De Belgen zijn naar het ziekenhuis in Terneuzen vervoerd. De respectievelijke wielrenners liepen diverse verwondingen op aan ellebogen en knieën. Een van de Belgen brak zijn sleutelbeen.
Zondag 18 september begon als een stralende herfstdag, met een temperatuur van 12°C en een matige wind (3 Beaufort) uit het zuid-westen. Over regen moesten we ons dan ook geen zorgen maken.
Bij het samen komen aan ons clublokaal was iedereen goed gemutst, waarschijnlijk door het zonnetje. Tevens was het “Statiekermis” afgelopen weekend.
Dus om stipt 9u werd de groep op gang getrokken door Pedro en Richard. In de Gaverlandstraat splitste de groep zich:
Groep 1: Bart Meessens, Harald Mets, Marc Van Osselaer, Marc Van Puymbroeck,
Michel Van Mulder, Paul De Cleen, Pedro Claessens, Richard Smet,
Walter Heyndrickx en Werner Franssens.
Groep 2: André De Ridder en Geromme Van Gasse
Al van in de Gaverland werd de vraag gesteld of we er wel langsheen de Vliegenstal zouden rijden. Men had wat schrik dat de banen serieus vuil zou zijn door de werkzame boeren. Dus werd er besloten om de Broekstraat letterlijk rechts te laten. Via de Mosselbank rollenden we dan naar Vrasene. Hier moest de groep wel even op een lint wegens een grote tent over de baan. Aan de lichten rechts en vervolgende we onze weg langsheen de Expresweg E34. Er werd rechtdoor gereden, reden was wind die schuin tegen zat. Ter hoogte van Kemzeke konden we nog wat schuilen achter de bossen en de maïs velden en viel de terug reis goed mee; wind in de rug!
We staken de viaduct over richting Koewacht, plots zagen we Wim Ryckaert vooraan. Hij bij ons komen aansluiten net na meubelzaak “De Piramiden”. Er bleek te weinig volk te zijn bij de Polderrenners, al heeft hij toch een stevige achtervolging moeten doen, want de groep reed aan een snelheid van 32 a 33km/h. Met de wind in de zij trokken we Koewacht door. Eens voorbij ging het even richting Axel maar er dan toch maar geopteerd om ter hoogte van Waterhuis links af te slaan, dit stuk zal iedereen zich heugelijk herinneren nadien. Op stipt 33km veranderde de baan plots in een modderweg. Gelukkig bleef dit niet duren maar het kwaad was toch al geschiet. Aan De Ratte kwam de groep terug wat samen, sommige stopten even om de modder van hun fiets te halen. Anderen deden het even rustiger aan over die strook uit schrik van te vallen (wat geen schande is!). Het was wel lang wachten op Werner en Michel, zij werden dan ook terug bijgebracht door Harald, Bart en Pedro.
Kleine illustratie van de vuiligheid:
Eens op de Langeweg (N258) werd er nog even verpoost door wat te eten en drinken. Met een goed tempo ging het dan verder richting Hulst. Via de rotonde aan het Fort Ferdinandus rolden we ten zuiden van de visputten van Luntershoek. Even paniek achteraan; bij Paul was er plots een “getik” in zijn achterwiel, maar dat was ook zo weer weg. Met de afslag naar de Rijksweg (N290) had Paul moeilijkheden om zijn rijtuig doorheen de bocht te loodsen, hij nam Werner volledig mee naar buiten. Niet viel later viel het verdict: met een kort hevig gefluit liep de band af. Met enkele top mechaniekers (zie foto) werd wel de lek gevonden maar het wiel stond serieus “paraplu”. Even bellen met het thuisfront kon hij toch nog even verder zodat ze op een afgesproken punt Paul kwamen ophalen. Ondertussen was Robert en Richard al doorgereden want zij hadden nog huiselijk verplichtingen ...
Via Schuddebeurs ging het over gekende weg naar Meerdonk. Harald en Bart namen de verantwoordelijkheid over de gevaarlijke kruispunten. Met de viaduct inzicht bleef het rustig tot half weg de helling, dan ging Bart er van door, Wim ging er vrij vlot over, Harald en Walter maakten de top 4 compleet. Met een sterk uitgedunde groep ging het huiswaarts ...
Vliegenstal rechts latend bleven we naast de Expresweg rijden (wind stond hier nog steeds gunstig). Er werd dan nog eens stevig doorgetrokken. Aan Singelberg werd er op commando van Marc VP wat langzamer tot aan ons clublokaal. Met een erg beperkte groep ging men even na voor een drankje ...
Conclusie van de rit:
Totale afstand bedroeg 80km bij een gemiddelde van 30,6km/h
