Inhoud blog
  • Nabeschouwing
  • Etappe 8: Schlanders(I)-Latsch(I) Deel 2
  • Etappe 8: Schlanders(I)-Latsch(I) Deel 1
  • Etappe 8: Schlanders(I)-Latsch(I) Laatste start
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    {TITEL_VRIJE_ZONE}
    MEER ALPINE-RUN FOTO'S EN FILMPJE www.transalpine-run.com
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    GORE-TEX TRANSALPINE-RUN
    TEAM NEVEREST: Sanne Augusteyns & Rudy Augusteyns
    230,8KM, 13800 HOOGTEMETERS, 13000 DAALMETERS IN 8 DAGEN... START:OBERSTDORF (D) AANKOMST:LATSCH (I)
    13-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GENIET VAN ONZE SLIDESHOW!
    Bekijk ook deze foto's in groot formaat door op de slideshow te klikken.

    13-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen)
    15-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertrek op 31/08/2007 vanuit Hemiksem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen VRIJDAGMORGEND 31/08/2007 vertrekken we om 10u met de wagen naar OBERSTDORF (Duitsland). Als zelfstandige melkleverancier heb ik door alle drukte van de laatste dagen toch nog nog enkele klanten op het programma staan die dringend hun levering verwachten voor we kunnen vertrekken.Mijn zoon Sanne Augusteyns slaapt nog lekker en is zich van geen kwaad bewust. Ik wek hem voor ik mijn ronde begin en zeg hem al onze spullen die de laatste weken in de living staan opgestapeld op tijd in onze personenwagen te laden. Een hele CHECKLIST is er aan vooraf gegaan en ik laat ik dit werkje rustig aan hem over. Hij heeft al de tijd en verkiest uitgebreid te ontbijten en te relaxen. Mijn eerste klanten heb ik reeds gedaan en 10 u moet haalbaar zijn. Weken op voorhand, laat ons zeggen vanaf de laatste week van juli heb ik mij beginnen voorbereiden. Niet echt geweldig lang, maar het hele jaar door heb ik al mijn kilometertje gelopen. Soms trainde ik met een extra camelbag-rugzakje van 3 liter water om de nodige kracht te ontwikkelen, en zo de moeilijke bergetappes in de Alpen te weerstaan .Een mooi trainingsparcour had ik uitgestippeld in de Rupelstreek. Op zondag ging ik in het Nachtegalen en het Middelheimpark trainen te Antwerpen met een gevestigde Atletiekclub Beerschot. In Dinant heb ik de Decsente de la Lesse nog meegelopen en dat moest wel volstaan. Mijn zoon daarentegen heeft 3 weken monitor geweest op SURFCAMP te MIMIZAN (Frankrijk) . Hij heeft ettelijke keren blootvoets in de duinen en op het strand gaan trainen. Ik hield mijn hart reeds vast als de gedachte me te boven kwam want een geweldige voorbereiding was dit niet. Maar toch was dit niet zijn grootste handicap. Begin April koerste hij nog bij de beloften , maar helaas TIJDENS DE WEDSTRIJD TE HOOGLEDE NABIJ ROESELARE had hij daar tijdens een spectaculaire val een 7 voudige elleboogbreuk opgelopen. Eind augustus moest hij nog naar de DAGKLINIEK om zijn PINNEN te laten VERWIJDEREN. Net nu maandag voor ons vertrek. De arts had ons gerustgesteld en hij kon ongetwijfeld vertrekken op alpine-run. Gelukkig wist die man niet wat deze sporttak inhield. het was nu tijd om na mijn klantenlevering vlug huiswaarts te keren. Het was 9u45 min. Ik kreeg nog een telefoontje van sanne dat hij nog naar de APOTHEEK ging om ALGIPANECREME te gaan halen. In de veronderstelling dat alles ingeladen was in de wagen ging ik snel richting huis .Mijn gezin stond me op te wachten. Het moment van vertrek was nabij. Maar wat had je gedacht ,er was nog niks ingeladen en het werd me wat teveel. Een uitbrander aan het adres van sanne was zeker niet misplaats, ik kon wel ontploffen. We namen afscheid van ons gezinnetje en vertrokken om 10u 30min vliegensvlug naar de A 12. We hadden nog een hele trip te gaan, maar we gingen het wel redden.

    15-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (17 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen START TO FINISH: OBERSTDORF(D)-STEEG(A)-ST.ANTON(A)-GALTÜR(A)-SCUOL(A)-MALS(I)-SCHLANDERS(I)-LATSCH(I)

    15-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    16-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aankomst te Oberstdorf (Duitsland)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen NA EEN LANGE TRIP zijn we s'avonds 18u30 aangekomen in Oberstdorf. We parkeerden onze wagen zo dicht mogelijk bij het Gore-tex camp en de inschrijvingen. Op het eerste gezicht leek het hier een heel mooi ski-oord. We volgden de bewijzering en kwamen in een mooi cultureel centrum terecht. DE PASTA PARTY was al begonnen. We namen de trap naar boven en zagen nog een hele boel sportlui aanschuiven waar de inschrijvingen plaats vonden. Sanne had al direkt een grote kaart van de Alpen tegen de muur ontdekt waar je de naam van je team kon opschrijven met rode viltstift. Het was nu aan ons,we kregen elk onze identificatiekaart met foto die als vrijgeleide moest dienen tijdens de hele transalpine week ,ook onze nummers -sporttassen-en enkele gadgeds werden ons toevertrouwd. Eveneens een pet en t-shirt van Gore-tex lieten ons echt niet onberoerd, het bleken alvast meerwaarden in onze bagage. DE EERSTE KENNINSMAKING met Utah die we tot nog toe enkel in mailvorm konden bekijken was een aangename verrassing. Het bleken gouden minuten te zijn. Nu nog pasta en de eerste briefing. Wij alvast in onze nopjes. De zaal zat al propvol,maar pasta was er nog genoeg. We namen plaats aan een tafel tegen het podium en aten ons buikje vol. Een half uurtje later begon de voorstelling van sponsors en medewerkers evenals de BRIEFING VAN DE EERSTE ETAPPE (Oberstdorf - Steeg 28,90km). De eerste 1200m klimwerk, vervolgens 859 m dalen om dan terug 283 m te stijgen en dan 273 m als laatste te dalen tot de finish, leek ons een goed begin. De beentjes waren nog fris en we gingen resoluut voor de EERSTE ETAPPE. Oostenrijk was nu al in zicht. Hoogste top 1973 m (Mädelejoch). Het reglement werd nog eens opgefrist en het werd ook tijd om onze slaapzakken boven te halen. We gingen naar het Gore-tex camp waar we onze eerste nacht konden doorbrengen. Onze auto sliep wat verder op een parking, morgenvroeg zouden we hem nog moeten verplaatsen naar de rand van de stad (parking 2) we konden hem daar de hele week met toelating van de politie laten staan. Morgen zaterdag 1 september 2007 begon de transalpine-race om 11u s'morgens.

    16-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (12 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 1ste stage OBERSTDORF-STEEG

    16-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (5 Stemmen)
    17-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.START: etappe 1 Oberstdorf (D) - Steeg (A)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een kleine 28,90km, 1496 hoogtemeters en 1185 daalmeters Een mooi moment was de START. Groots opgezet met HELIKOPTER in de lucht, FOTOGRAFEN EN FILMPLOEG. ZENUWEN, kriebels, alles was aanwezig om een topprestatie te leveren . Een massa toeschouwers en 165 teams in strakke outfit met rugzakje en sticks stonden klaar om de mighty alps te bedwingen. Een presentator dweepte ons nog een beetje open memorabele foto's werden genomen..........de laatste 5 min gingen in. Tina Turner had het laatste woord met titelsong: "A HIGHWAY TO HELL" HET AFTELLEN BEGON: 3 2 1........START! Plots waren we weg door de straatjes van Oberstdorf.......wat een mooi gevoel gaf dat. Applaus van de toeschouwers en de prachtige maar meedogeloze natuur tegemoet. We volgden de rivier en liepen richting bos,de HELI filmde elk moment van de race. Na 10 km hadden we CHECKPOINT1 bereikt en waren we meteen onder de indruk van de energiedranken en- repen die we aangeboden kregen. Onze eerste BEKLIMMING begon in snel tempo, maar al vlug had ik door dat het fysiek enorm zwaar zou zijn. We minderden snelheid en met 600 hoogtemeters per uur maakten we onze eerste beklimming af. Sanne had nog wat overschot. Mijn longen begaven het zowat. Hier waren we niet op getraind.......de hoogte en ijle lucht maakte deze race hard voor iedereen. Eindelijk boven........naar beneden ging ons heel wat beter. Maar in het begin was het toch heel technisch en gingen we niet voluit. We kwamen op bredere steile wegen en begonnen andere teams in te halen. We passeerden een mooie waterval en een boel toeristen. Eindelijk checkpoint 2. Sanne wou echter zijn eerste blijnen verzorgen, maar ik raadde hem aan dit na de finish te doen....het zou ons teveel tijd kosten. Nu nog een steile kleine heuvelrug en een zachte afdaling en onze eerste etappe zat er op. Onze benen hadden niet de kracht meer.....maar we wisten op voorhand dat we karakter moesten tonen. De muziek aan de finish konden we op een afstand van 5 KM al horen en we persten er nog een laatste tempoversnelling uit waardoor we Team Anger achter ons konden laten. De presentator noemde ons THE BELGIAN TEAM en we liepen op de 30 é v/d 43 mannenteams de streep over. Binnen de tijd. 4u 07 min en STIKKAPOT.....maar wel genieten. WE DID IT met de nodige verzuring in de spieren. Gelukkig was onze apotheek goed uitgerust: "ISOSTAR PRO BCAA+GLUTAMINE", "MAGNESIUMTABLETTEN DEFATYL" , "VITAMINENPREPARAAT VITAGLOBAL", "ISOSTAR PRO LONG ENERGIE", "POWERBARS", "FANTA" en de nodige zalfjes zoals: ALGIPAN, REFLEXSPRAY en MASSAGECREME Wat kon er ons overkomen S'avonds was er pasta en nog eens pasta + de winnaars werden in de bloemetjes gezet , foto's en film v/d dag werden geprojecteerd en het parcours van volgende dag werd ons uitgelegd. Nu nog slapen en op tijd opstaan (5u45min). Tot morgen.

    17-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 2de stage STEEG(A)-ST.ANTON(A)

    17-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 2: Steeg (A) - St.Anton (A)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 29,73 km, 1947 hoogtemeters, 1785 daalmeters START om 8u s'morgens. Met de nodige muziek om ons op te peppen bleek de verzuring in onze benen best wel mee te vallen. We startten in startblok B, de beteren van de eerste etappe in startblok A. De start werd gegeven en we vertrokken vol adrenaline naar de eerste beklimming. Er wachtte ons meteen veel klimwerk en iedereen schakelden over op NORDIC WALKING VOOR TRAILRUNNERS, wat wil zeggen daar waar het parcours minder steil was men begon te lopen. Tijdens de zware beklimming vergat Sanne op tijd te drinken en voelde zich zwakker en zwakker worden. Eenmaal boven liepen we de bergkam af en zijn we enkele keren moeten stoppen omdat Sanne duizelig werd. We zaten reeds al door onze drankvoorraad en het ging met hem slechter en slechter. Hij had dringend drank nodig en CHECKPOINT 2 was nog te ver. Gelukkig heeft de fotograaf van Gore-Tex ons een limonade aangereikt. Dit was duidelijk geen al te beste dag. Uiteindelijk hebben we in de afdaling nog enkele ploegen voorbijgestoken, wat onze specialiteit blijkt te zijn. Onze tijd was 5u01min. , wel binnen de tijd maar ons klassement zal wat minder zijn. 31ste bij de mannen en 92ste in de totaalstand. Sanne zat er door en heeft nog lang in een stoeltje gezeten met de voeten in een bubbelbad. Het was 13u, het zonnetje scheen en het gaf een lekker vakantiegevoel, eindelijk toch nog genieten! Achteraf zijn we nog naar het rescueteam gegaan om Sanne zijn elleboog te verzorgen, want die was in de laatste afdaling nog gevallen. Niets erg maar er waren een paar draadjes gelost. Elke dag wordt er nu een check-up gedaan van de wonde om te zien of hij nog verder kan doen in de race. Tijdens de avondinfo werd er gezegd dat het weer gaat omslagen. Men zal ook alle deelnemers ,die morgen CHECKPOINT 2 NIET BINNEN DE 5U30 PASSEREN, UIT DE WEDSTRIJD HALEN. Dit is na de eerste klim van 1450 meter en een afdaling van 960 meter ( ja watte! ). Daarna volgt nog een klim van 934 meter om vervolgens 1050 meter te dalen naar Galtür oftewel in afstand 7 km. IK HOOP DAT WE ER GERAKEN!?

    18-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (8 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 3de stage ST.ANTON-GALTÜR

    18-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 3: St.Anton (A) - Galtür (A)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 32,97km, 2437 hoogtemeters en 2134 daalmeters S'morgens om 7u starten, dat doet wel pijn en zeker bij Sanne die zonder al teveel motivatie aan de start kwam .Voor de start dacht ik : " waarschijnlijk is dit onze laatste tocht, want zwaar is hij zeker! (2 cols van CAT1: 2730m en 2636m, de Kuchenjoch en de Schafbichl). We stonden aan de start met de andere teams en de sfeer was er zeker, de laatste 30 seconden klonk de song "HIGHWAY TO HELL". Zeer toepasselijk! De eerste 10 kilometers was Sanne zodanig verzuurd dat hij zelfs niet alleen een zwakke afdaling af kon lopen. Langzaam kwam hij erdoor. Het begon zo goed te gaan dat ik zelfs moeite had hem te volgen. Gelukkig maar,daarstraks had hij een inzinking van jewelste en wou hij zelfs opgeven. Vandaag had ik ook mijn fototoestel bij, want het kon onze laatste wel eens zijn,dacht ik. Maar jongens toch, toen Sanne beter en beter begon te presteren, haalden we een heleboel TEAMS in. Het dalen ging zoals altijd PERFECT GOED. Ik moest het bekopen op de 2de col ( een kanjer van een berg). Sanne had hoofdpijn van de ijle lucht en ik was door mijn energievoorraad. Eindelijk boven gekomen heeft TEAM HOLIDAY een mooie foto getrokken van ons op die vervloekte berg. En dan... de zware 8km dalen langs de rotsen door het bos tot we uiteindelijk nog 3km te lopen hadden, zagen we nog 6 TEAMS voor ons. Sanne hield er de tred in en ik moest maar volgen (KOMAAN PA, DIE PAKKEN WE NOG!!!). Inderdaad, we liepen ze 1 voor 1 nog voorbij en als laatste het SWISS ELECTRIC TEAM, dat nog zo sportief was ons achteraf een handdruk te geven. 7u 4 min hadden we erover gedaan, dit was onze moeilijkste etappe ooit.Het klassement ziet er voor ons al wat beter uit, wel zijn er nog maar 139 VAN DE 165 TEAMS in de race en dat na 3 dagen. Hopelijk wordt het morgen een goede dag want er wacht ons een MARATHON!!! Het ontbijt is al wat later gepland (7u) vanwege het slechte weer. We vertrekken om 9u s'morgens. Dat wordt UITSLAPEN,zeker weten. Vandaag zijn we 26 é aangekomen bij de mannen,eindstand 28é in het klassement. Bij de volledige ploegentelling klimmen we tot de 86é stek. Volhouden is de boodschap. Tot slot laten we ons eens lekker PROFFESIONEEL MASSEREN.......DAT MAG WEL dachten we.

    18-09-2007 om 21:38 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    19-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 4de stage GALTÛR(A)-SCUOL(CH)

    19-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 4: Galtür (A) -Scuol (CH)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gisterenavond had sanne pijn aan de ACHILLESPEES. Volgens de KINESIST die de massage voor zich nam was de behandeling te kort ,het zou dus kunnen dat sanne NIET START vandaag!!!! We hebben alles goed laten INTAPEN door het MEDICAL TEAM.Net nu tijdens de marathon is dat echt wel PECH. Ze hebben echt wel hun handen vol met sanne " eerst blijnen verzorgen met compeed EN ook de elleboog verzorgen". De wonde zweert gelukkig niet? Maar het ziet er niet mooi uit, door het ontbreken van 4 draadjes is er een redelijk grote gapende wond ontstaan. Als dit maar goed afloopt!! IK MAAK ME DAN OOK WEL ZORGEN. Gelukkig is de fabelachtige marathon door de bergen ingekort vanwege het slechte weer. SNEEUWSTORMEN overheersen het klimaat en vanaf 2000 meter hoogte is het 0° en ligt er tot 35 cm sneeuw. De organisatie heeft dan besloten om de marathon en de laatste afdaling in te korten. Totale afstand 35km Voor de start werd iedereen zijn rugzak gecheckt op handschoenen, muts, warm bovenstuk, lange broek en overlevingsdeken. Dit is niet voor niets, want de temperatuur op de top van de Futschölpass (2768m) is -7° en dan spreken we nog niet van de gevoelstemperatuur. Sanne goed ingetaped aan de achillespees, kreeg nog een PIJNSTILLER om de pijn te trotseren. We spraken af indien het niet echt ging lukken hij de wedstrijd bij CHECKPOINT 1 zou verlaten. 3...2...1...start Alles liep perfect, bij hem liep het zelfs beter als bij mij. We passeerden CHECKPOINT 1 en de helse beklimming in ONZE EERSTE SNEEUWSTORM BEGON WIND......SNEEUW......KOUDE.....VERMOEIDHEID..... dwongen ons tot het uiterste te gaan. Door winterse storm ontstond er EEN PRACHTIG SNEEUWTAPIJT. Maar zoveel NATUURGEWELD hadden we echt niet verwacht en eigenlijk was er maar één gedachte die in ons opkwam "ZO SNEL MOGELIJK HIER VANDAAN" Na 1,5uur klimmen bereikten we de top en moesten we de steile zuidkant afdalen. De sneeuw had het hier SPEKGLAD gemaakt en er werd meermaals een schuiver gemaakt door de TRAILRUNNERS, Sanne zijn LEKI BERGSTOK is zelfs AFGEBROKEN. Naarmate we meer en meer afdaalden, werd de grond stabieler en konden we snelheid maken. Het ging beter en beter en we haalden zeker 20 TEAMS in. Nu nog een kleine klim en dan een afdaling van 10 km op een behoorlijk steile zandweg. We hadden onze tijd niet gestolen, 5u24min. Voor ons een toptijd en we stijgen naar de 24ste plaats bij de mannen en de 82ste in totaal. We geraken de bergen meer en meer gewend! Trouwens ook nog een woordje voor de organisatie. Op bepaalde plaatsen zoals de top van de Futschölpass stonden er mensen van het rescueteam te posten om onderkoelde of geblesseerde trailrunners eerste zorgen toe de dienen. S'avonds tijdens de pastaparty en prijsuitreiking werden ze dan ook op luid applaus onthaald. AN EXTREME DAY BUT WE LIKE IT!!!

    20-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    21-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 5de stage SPRINT SCUOL(CH)

    21-09-2007 om 23:38 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bergsprint: Scuol (CH) - Motta Naluns (CH)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vandaag het SPRINTNUMMER in Scuol. 936 hoogtemeters in 6,19 km. Van hieruit te zien heeft het vannacht op de bergen nog wat bijgesneeuwd. het zal dus niet warm zijn daarboven. Sanne is gebrand om een goede tijd neer te zetten, ik zal de schade moeten beperken. Wij starten om 10u44min30sec. Elke ploeg start apart vanaf 10u. Vanmorgen tijdens het ontbijt zijn we nog uitgenodigd door het ZUID-AFRIKAANSE TEAM om Kaapstad te komen bezoeken. De vrouw is 48 jaar oud en heeft een boontje voor Sanne, want ze heeft ook een zoon van 21 jaar die erg op hem lijkt. Sanne is dan ook hier de jongste deelnemer samen met 2 Engelse jongens van het TEAM IMPERIAL COLLEGE LONDON. Er zijn hier nog wel enkele toffe teams zoals het ANGER TEAM, 2 duitse sportieve sympathieke gasten, en het leuke TEAM AMSTERDAM. We zijn hier met meer dan 28 nationaliteiten en vandaag en morgen slapen we gezamenlijk in een BUNKER ( jawel), dit is wel de slechtste accomodatie tot hier toe. Vanmorgen vroeg rond 7u zijn we gewekt door de FILMPLOEG, dat was ook weer eens iets anders. Nu nog een lekker ONTBIJTJE in de school hiernaast en we kunnen uitgerust aan onze SPRINT beginnen.....In het centrum van Scuol was de start,alle sponsortentjes en deelnemers stonden in alle verschillende kleurtjes door elkaar.Het medical team was zoals altijd de spier en peesblessures aan het intapen.Elke 30 sec vertrok er een team.Er werd zoals vanouds gefilmd maar nu vanaf de motorfiets.De presentator riep de teams die voor het vertrek in aanmerking komen om.Het is wel een zenuwslopende bedoening,het parcour gaat direct de hoogte in door de straatjes vervolgens kom je nog wat treden tegen die dan weer in de eerste wei uitkomen. Ja, wat was me dat! 946 meter hoogteverschil in max.1u30.Voor je het wist zat je aan je maximum hartslag.Doseren is nu niet de gemakkelijkste optie,teams achter en teams voor je die mekaar steeds trachten te passeren.Elk stukje dat iets minder stijl naar boven gaat proberen te lopen.Het lijkt net of er geen einde aan komt .Sanne zit al een eind verder en wil een snelle tijd neerzetten,maar ook hij trapt op de adem . We lopen door de weien in de sneeuw en iedereen maakt wel eens een schuivertje.Het gaat van minder steil naar zeer steil en komen dichter bij de finish.Er worden door de fotograaf nog wat foto's geschoten.Aanmoedigingen van enkele supporters doen nu wel even deugd .De aankomstlijn is in zicht en we persen onze laatste krachten uit ons zeer vermoeide lichaam.Eindelijk verlost van deze waanzinnige sprint.Mijn tijd was 1u11min11sec en Sanne 1u04min46sec. Het was niet gemakkelijk, vertrek in Scuol en aankomst in het SKISTATION. Na 200 hoogtemeters lag er al een flink pak sneeuw. We waren 28ste van de 35 mannenteams. Geen traan gelaten, want morgen is er veel daalwerk en dan nemen we zowieso tijd terug. Na de sprint konden we aan tafel in het restaurant van het skistation. De 3 beste teams werden in de bloemetjes gezet en daarna mocht iedereen met de skilift terug naar het stadje om uit te rusten in de ZALIGE TERMEN. De termen waren prachtig uitgerust met een stoombad, koudbad, warm buitenbad, zonnebank, binnenbad, bubbelbad, sauna, massage en zoutbad. Zalig om allemaal eens uit te proberen en ons lichaam een welverdiende rust te geven. Wat hebben we genoten! S'avonds zijn we nog met team amsterdam een pizza gaan eten,omdat de pasta ons iets te veel werd. Een prachtige dag om ons op te laden voor de 2de helft van de transalpine-run!

    21-09-2007 om 23:46 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 6de stage SCUOL(CH)-MALS(I)

    21-09-2007 om 23:54 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    23-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 6: Scuol(ch)-Mals(I) deel 1
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Er staat ons weer een helzware tocht te wachten maar de benen voelen goed aan. 37,02 km van Scuol naar Mals. Met de volgende hoogteproblemen: 2261m Schlinigpass- 2315m Höhenweg 8a en 2108m Plantapatch. Daarna dalen we naar 1052m in pakweg 15 km afdaling ('t zal niet makkelijk te verteren zijn). We zitten dan in ITALIE en tellen de dagen af voor T-shirt en medaille. We hopen vandaag ook op een gunstig klassement. Vanmorgend onze BUNKERSLAAPPLAATS VERLATEN en gaan ontbijten om 6u 's morgens. Het ontbijt is altijd zeer uitgebreid met cornflakes-kazen-vlees-jam-choco-honing-gebak(jawel)-koffie-melk-warme chocomelk-een assortiment thee-fruisap en nog een aantal andere lekkernijen die me nu even ontgaan.Maar eerlijk gezegd om 6u 's morgens krijg ik bijna geen beet door mijn keel. We nemen onze pillenwinkel nog in en gaan naar de start. We hopen op beter weer, maar vanochtend in Scuol was het nochtans niet warm. We komen aan bij startbox B en laten onze nummer scannen. Ook worden we gecheckt of we alles in onze rugzak hebben. Startbox A is nu nog geen haalbare kaart maar tijdens de wedstrijd zijn er altijd wel A teams die we te grazen nemen ,wat ons dan weer de nodige stimulans en kracht geeft.Toeschouwers staan ons aan te moedigen. De omroeper telt af "FIVE MINUTES TO GO"......IEDEREEN STAAT OP DE MUZIEK TE SPRINGEN EN TE ZINGEN......DE ADRENALINE BEREIKT ZIJN HOOGTEPUNT EN......START...WE GAAN . Het eerste deel v/d wedstrijd volgen we de rivier, het gaat hier meestal langzaam naar beneden. Ik had met sanne afgesproken om zeker naar de voorste gelederen te lopen. We leggen ons tempo wat strakker en schuiven op tot we bij een mooie snelle groep aansluiten. Daarna gaat het redelijk zwaar naar boven tot aan CHECKPOINT 1. Ik doe er alles aan om aan te sluiten maar moet toch lossen. Sanne gaat vanzelf mee maar moet dan wachten. Warm is het niet en er staat een sterke koude wind. Wel zien we het pad dat uitgehouwen is in de rotsen. Vroeger diende dit als grenspost. Ook nu zijn er nog Nationale parkwachters die ons met ontzag gadeslaan....We hebben hier een fantastisch uitzicht en ik besluit enkele mooie foto's te schieten. Sanne is al een goeie 50 hoogtemeters voor mij uit geklommen, enkele teams komen mij voorbij. Ik volg ze maar kan niet weerstaan aan dit mooie panorama en vergeet even de wedstrijd. Ik besluit nog een foto te nemen tot grote ergernis van sanne. Hij zit zo goed dat hij met elk team naar de finish kan gaan. MAAR IK NIET. Ik ben blij even te kunnen ademsnakken. Het is hier dan ook zo rond het vriespunt dat ik hem wel kan begrijpen. Dus zetten we nog even door voor de laatste 300 hoogtemeters tot de top waar we weer geconfronteerd worden met een hevige sneeuwstorm. Ik schiet nog even een foto en een filmpje maar ga goed door. Het gaat hier wat op en af, alles ziet wit van de stuifsneeuw en er blaast een stevige ijskoude wind de berg op . (-5° a -7°c). Ik was echter mijn handschoenen vergeten en heb het verdomd goed koud.Mijn handen plakken bijna aan mijn sticks en mijn vingers zijn niet meer te bewegen. Het enige dat je wil is zo snel mogelijk hiervandaan. Het landschap is hier desolaat wit en je moet steeds uitkijken waar je je voeten zet. Om geen schuivertjes te maken dacht ik een onbetreden stukje berg te volgen omdat het pad veel te glibberig was. Tot mijn ontsteltenis ging ik tot aan mijn enkels door de modder en de sneeuw....en had ik natte slijkalpineschoenen. In de verte zagen we enkele teams opdoemen , het ging hier al iets bergaf. Met nieuwe frisse moed kwamen we stilletjes dichter, de kou werd wat minder en het ergste was achter de rug. We staken enkele teams voor waaronder een vrouwenteam dat op de 3de plaats stond en het Oberstdorf mixed team dat ook in de top 3 van hun reeks stond. Van de 15km afdaling hadden we er nu 3 achter de rug. We kwamen nu de boomgrens tegen en gingen zeker binnen de tijd naar CHECKPOINT 2.

    23-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 6: Scuol(ch)-Mals(I) deel 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen CHECKPOINT 2 SNEL GENOMEN EN WE NEMEN NOG ENKELE TEAMS TOT ONZE REKENING.Het Anger taem ligt nog voor ons en sanne wil kost wat kost deze toffe gasten te grazen nemen.('S morgens of 's avonds zitten we al eens bijeen en hebben we een leuke babbel in het duits of engels. Het zijn zeer goed getrainde mannen die weten waar ze mee bezig zijn). Voor hem geen probleem, maar ik moet alles uit mijn kast halen. Ik sluit even bij de duitsers aan , maar sanne legt er de pees op en snelt dit team razendsnel voorbij. De eerste blonde Anger atleet blijft op 10 m van sanne lopen . Het gaat hard . Ik loop met de 2de duitser maar moet lossen. Het parcour gaat hier terug redelijk omhoog. Ik zit aan mijn limiet . Sanne kijkt verbaast achterom en ziet dat ik terrein prijs geef. 'T ja , ik ben dan ook geen jong veulen meer , 26 jaar in leeftijd speelt af en toe wel eens parten. Hij moet ze met heel veel spijt in het hart voor laten. Uit het bos gekomen moeten we nog 5 km naar Mals. Sanne ,die nog geen meter in het rood heeft gelopen had graag terug de achtervolging ingezet. Ik zit stikkapot en moet mij dringend van drank voorzien. Plots komt een eerder verslagen team ons terug voorbij gesneld. MAAR IK KAN NIET MEER EN BEN BOOS OP SANNE OMDAT HIJ VEEL TE SNEL DE ETAPPE HEEFT WILLEN VOLBRENGEN. Nu hij zich supper voelt houdt hij geen rekening met zijn vader. Mijn benen zijn loodzwaar en mijn lichaam protesteert. Sanne zegt dan:" papa, wat zou je denken als we nu eens ons best doen om binnen de 5u etappe tijd de finish te halen. HET LUKT ONS ZEKER. Ik weet dat hij gebeten is om deze ploeg en het Anger team te pakken. Alleen kan hij dat moeiteloos. Ik ben een blok aan zijn been en besef dat maar al te goed. Ik kijk hem aan en begin stilletjes zacht te lopen. Hij zet mij netjes uit de wind zodat ik het niet te moeilijk heb en loopt dan weer 10 meter uit. Wat wil zeggen "HET GAAT TE TRAAG". We komen dichter en dichter bij het team dat ons voorbij stak en sanne ging erover. Nu, voor mij was dit een wedstrijd in een wedstrijd maar ik begon terug in mijn tred te komen. Nog 4 km pijn doorbijten en het verstand op nul. EINDELIJK GINGEN WE EROVER, ik kreeg er kippevel van, WAT EEN KICK. Het Anger team zagen we in de verte nog een ander team inhalen,dus deze mannen waren ook nog goed bezig. Ik moet zeggen, de laatste 5 km hebben we nog bepakt met rugzak en sticks in 22 minuten afgelegd, dat vind ik toch het vermelden waard. Na alles wat we tot hiertoe hebben meegemaakt in een etappe van 37 km, KAN DAT TELLEN. We zijn nog voor 5u etappe tijd aangekomen (4u 57min SANNE). In het reglement staat dat er 2 minuten tussen elk teamlid mag liggen. Toen sanne aankwam vroeg de speaker:" WHERE IS YOUR OTHER TEAMMEMBER?". SANNE ZEI:HE IS COMMING SOON". Wel ik kwam na iets meer dan een minuut later aan. 4u 58min en luttele seconden. Gelukkig maar of we hadden 120 minuten straftijd. Ik was kapot. We vielen in elkaars armen van geluk. We deden het weer en in een goeie tijd. MAAR SANNE IS NU ECHT WEL TOP.

    23-09-2007 om 13:47 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 7de stage MALS(I)-SCHLANDERS(I)

    23-09-2007 om 13:57 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 7: Mals(I)-Schlanders(I) deel 1
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vertrek in Mals en een grote etappe met een COL OM U TEGEN TE ZEGGEN (3012m RAPPEN-SCHARTE). Ontbijt om 6u (waarom toch). START om 8u....gelukkig zijn we het al gewoon. We liepen allen nog eerst door het mooie Mals......en zelfs zo vroeg stonden al ettelijke toeschouwers ons aan te moedigen en werden we met applaus de verschrikkelijke etappe opgestuurd. Zoals je kan zien op de grafiek is het van in het begin bergop. Het weer was redelijk goed en daar had ik mij al een beetje mispakt, ik was te warm aangekleed of er scheelde iets anders, maar ik had niet de goede benen. In het begin kon ik nog redelijk mee , maar dan viel ik stil. Sanne zag dat direkt en nam mijn rugzakje over. Voor hem was er niks teveel vandaag. Ik voelde me slapjes en in korte tijd werden we door heel wat teams ingehaald. Ik had grote dorst en voelde me futloos, lopen ging bijna niet. Ik was al blij om nog in goed gezelschap CHECKPOINT 1 aan te komen.De plaatselijke bevolking stond ons aan te moedigen , zij wisten natuurlijk waarom !!! VANAF HIER BEGON DE ECHTE BEKLIMMING, ook al was dat nu nog niet te zien. Ik was al blij hier te zijn en at appelsienen-meloen en banaan , dronk enkele bekertjes isotonedrank en ging dan verder met de wedstrijd. Sanne ,nog steeds met 2 rugzakjes bleef steeds aan mijn zij. Wanneer het wat te stijl ging duwde hij me zelfs om in de tred te blijven . Dit was pas echt teamwork. Ik bleef het steeds moeilijker en moeilijker hebben.....deze berg lag me echt niet. Nu ging het stijl omhoog door het bos , het pad ging over in een rotspartij en we klommen van steen tot steen. We gingen gemakkelijk 65° stijl omhoog . Een hele boel teams vormden één grote ketting en we kropen met zen allen metertje tot metertje naar boven geplaagt door enkele wespen. Het was moeilijk recupereren. Althans voor mij, sanne ging gezwind met de 2 rugzakjes naar boven en bleek onvermoeibaar. Gelukkig ging het in deze ketting van teams niet te snel. Toch had ik na 150m klimmen toch graag even de ademhaling laten zakken. ik zei tegen sanne even te stoppen en we dronken nog een drinkbusje van SEEBERGER leeg. We gingen verder en haalden de boomgrens. Het werd iets kouder, en we zagen de eerste sneeuw die ons pad kruiste. We zagen al enkele teams aan de echte beklimming beginnen in de dikkere sneeuw. Geen wespen die ons hier volgden. Alleen overmoeibare trailrunners die in een wedstrijdje Alpenlopen eerst boven op de berg moesten aankomen om dan weer als zotten er vanaf te schuiven - lopen of welke stijl dan ook nodig was om mekaar de loef af te steken. Deze gedachte flitste steeds door mijn hoofd , want ik zag enkel zwarte sneeuw en vervloekte deze klote berg . Sanne ging zoals een berggeit gewend is een intervalletje afsteken om iedereen te laten zien hoe goed hij wel was. Vervolgens te stoppen om nog enkele fotootjes en korte filmpjes te maken . Jong zijn is soms zalig,niet. Tot 3 X toe dacht ik de top te zien en begon dan de hoogte af te tellen. Elke keer kwam er nog een stukje berg bij. 'T was alsof deze jongen nog in zijn groei zat. Gelukkig was ik niet de enige met problemen. Ik zag nog enkelingen sterven op deze muur van steen. Het was zwoegen ,geloof me. "ZWARE ARBEID". Ik zat aan het einde van mijn latijn. EINDELIJK "TOP IN ZICHT" nog 150 m door stenen en dikke sneeuw....elke keer kijken waar je je voeten zet. Een enkele keer schoof ik terug enkele meters naar beneden. Boven stonden enkele Gore-tex leden ons aan te moedigen (super-super) riepen ze dan. Zij waren de gelukkigen die met de HELIKOPTER hier werden afgezet . Er stond zelfd een Gore-tex vlag.De laatste 20 meter en de zwaarste berg van deze transalpine-run zit er bijna op. Ik zal hem niet vlug vergeten (5uur klimmen op je snelste tempo) . Nu waren we zeker niet de laatsten maar toch ook niet bij de eersten, ik zag er verschillende teams helemaal door zitten. Iemand dronk een cola en gaf alles over.Enkele taems hadden de laatste dagen last van maag en darmen, was mijn lichaam in een gevecht verwikkeld met deze ziekte "WIE WEET" maar ik voelde me heel slap.MAAR OP DE TOP WAS IK.

    25-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 7: Mals(I)-Schlanders(I) deel 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We daalden af in de sneeuw. Sanne kon zich lekker laten gaan en verkoos een mooie helling met ONGEREPTE SNEEUW. Ik volgde hem.......onder de sneeuw voelde je de stenen die kris kras op de berg lagen. Het was oppassen geblazen dat je hier niet ging vallen. Sanne ging snel en begon van me weg te lopen. Bij mij bleef het maar moeizaam gaan, dit was niet normaal meer. Bergaf had ik zelfs geen fut. Ik had nog een powergel in mijn jaszak steken.....gekregen van onze nederlandse vrienden omdat ik geen vast voedsel kon verdragen tijdens de wedstrijd. Ik nam daar een half van. Sanne gaf me wat bergwater want we zaten door ons rantsoen. Enkele teams gingen ons nog voorbij, hij ging dan met hen mee en deed dan even een babbeltje om vervolgens op mij weer te moeten wachten. Of er nu echte power in die gel zat of niet ik begon mijn krachten terug te vinden en het begon terug te vlotten. Ik begon stevig af te dalen en haalde vlot de teams in die ons voorbij staken. Alles ging zonder moeite , sanne die achter mij nog een babbeltje maakte met een zweeds team repte zich en moest stevig alles uit de kast halen om mij te volgen (althans dat zei hij). Net voor 6u etappe tijd hadden we CHECKPOINT 2. Net op tijd. Het stond er vol van de TRAILRUNNERS met grote honger en dorst. Deze berg had bij iedereen het maximum gevraagd. We hadden allemaal nog een zeer steile 10 km te lopen naar Schlanders. We namen ook heel wat drank en fruit tot ons en vertrokken. We liepen enkele stoere bonken voorbij, maar wat verderop moest ik plassen. Ze passeerden ons terug en grapten "he thats a short run" waarbij sanne grapte " Yes , its because whe don't have anny condition". 100m verder gingen we ze terug voorbij. Ook zei moesten plassen en dezelfde grap werd herhaald, de sfeer tussen de teams was altijd zeer vriendschappelijk en dat hoorde ook zo. Het ging snel naar beneden op een brede aardeweg. Ik had er terug zin in. Sanne had bij checkpoint 2 mijn rugzakje teruggegeven en met de sticks in de hand liepen we naar beneden. We haalden nog 7 TEAMS in op eenZEER STEIL PARCOUR.Dit worden weer BLAUWE TEENNAGELS die pas volgend jaar april aangegroeid zullen zijn. Maar het kan ons niet schelen.Het ging hier soms tot 50% HELLINSGRAAD naar beneden. Bekijk de grafiek maar eventjes. Alles deed pijn. Een tijdje bleef de filmploeg ons volgen op hun trailer, maar helaas werd dit niet uitgezonden op de pasta-avond. We liepen zoals altijd de kast uit ons lijf en aangekomen in Schlanders kregen we van menige toerist een staande ovatie en applaus. Het zonnetje scheen aangenaam en we gingen nog snel de laatste kilometer in. Einde wedstrijd , stikkapot maar voldaan 7u 5min We ploften ons in de strandstoeltjes , dronken en aten zoveel we konden, zaten met onze voeten in een elektrisch bubbelbadje . HET WAS ER ZALIG genieten in het zonnetje. Ik ben nog in slaap gevallen . ( s'avonds verscheen ik in de eindgeneriek van de film v/d dag) We hebben nog gewacht op het amsterdamteam die een MOEDIGE tijd hadden van 8u30min (door blessures konden ze niet vlot dalen) en zijn dan samen naar het Gore-tex camp gebracht met de shutlle. Een mooie sporthal werd ons slaapvertrek. De pasta-party werd om 18u buiten gehouden samen met de briefing in een grote open tent. Iedereen was moe en had het koud. Om 21u15min lag iedereen lekker warm in zijn slaapzak. MORGEN DE LAATSTE (JOEPIE)

    25-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    27-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 8: Schlanders(I)-Latsch(I) Laatste start
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 28,62 km......een makkie!!!!!!!......ALS LAATSTE ETAPPE. De start is een heel stuk van het basiskamp verwijderd. Het uitgebreid ontbijt mochten we buiten opeten. De sfeer was gelaten, de etappe van gisteren zat bij velen nog fris in het geheugen. En de vermoeidheid ook. 8 u START......vanaf 6 u ontbijt. Sanne ging nog zoals altijd naar het medisch team om zijn arm te laten verzorgen......zoals gewoonte stonden er steeds dezelfde personen aan te schuiven. De dokters en verplegers hadden al enkele dagen hun handen vol. Bij sanne duurde het geregeld 15 a 20 minuten voor hij startklaar was. EN JA, WE LIETEN ONS WEER EENS SCANNEN IN BOX B....helaas zijn we niet in de A box geraakt....een uurtje teveel tijd verkwist in de eerste etappes....MOCHTEN WE NOG EEN ETAPPE LANGER IN KOERS ZIJN DAN HADDEN WE ZEKER IN A TERECHT GEKOMEN. Enkele teams zijn de dans ontsprongen en konden we net niet inhalen in het klassement. We kwamen wel in tijd steeds dichter maar we stonden soms 1u30min achter halfweg. Onze laatste etappes en vooral afdalingen lieten ons tot op minuten terugkomen en kwamen we resoluut in de ranking telkens voor hen binnen, toch slaagden we er niet in de net te grote tijdskloof te dichten. Voor onze laatste start kreeg iedereen van Gore-tex een oranje bandana als extra cadeaux....sommigen zetten die direkt op en anderen maakte er een ludieke grootmoederskap van, enfin het hoefde voor ons niet en we hielden gewoon onze zwarte petjes op waar we onze zonnebril op hadden gezet. Er werd gefilmd -gefotografeerd en de terugkerende oppeppende HIGWAY TO HELL werd als laatste keer gespeeld. Ik stond naast sanne die van dit spektakel nog een filmpje maakte met ons kleine fototoestelletje (jammer dat we die niet op de blog kunnen afspelen). We gaven elkaar nog een hand als een symbolische laatste groet van dit geweldig gebeuren en dan......START...en iedereen vertrok richting LATSCH.

    27-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen GRAFIEK 8ste stage SCHLANDERS-LANTZ

    27-09-2007 om 23:56 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    28-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 8: Schlanders(I)-Latsch(I) Deel 1
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zoals de grafiek aangeeft begon de etappe in Schlanders direkt met een hoogteverschil ,we liepen goed mee. Iets verderop was het wat vlakker maar dat was enkel de aanloop naar de voet v/d berg. We volgden de asfaltbaan zigzaggend bocht na bocht als een spiraal de hoogte in.Soms werden we stijl naar boven door een bergweide gestuurd die aansloot op een bospad dat kronkelend tussen de bomen kroop. We liepen weer in groepjes als een ketting het bos in.Zoals altijd lag de snelheid van stijgen op ong. 600 hm/u. We klommen 1817 hoogtemeters en daalden 1894 hoogtemeters op een parcour van 28,62 km. Ik voel me veel sterker dan gisteren en ga vlot mee? Sanne die de vorm van zijn leven te pakken heeft neemt regelmatig wat afstand maar wacht dan telkens weer. Het is een zeer afwisselend parcour dat van minder steil naar steil gaat, waar de ademhaling telkens op de proef genomen wordt en het doseringsvermogen getest.In de verte is CHECKPOINT 1 in zicht. Meestal is dat vlak voor de beklimming. We nemen nog wat fruit en drank tot ons en gaan er als de bliksem vandoor zoals alle teams. DIT IS EEN WEDSTRIJD MENSEN GEEN ZACHT AANLOOPJE VOOR JE EERSTE PICKNICK. Ik voel me goed en ga met sanne in zeer goed en ook mooi gezelschap naar boven. Enkele sterke vrouwenteams die hier voor de ereplaatsen strijden gaan met ons de beklimming aan. Telkens het wat minder steil is wordt er gelopen .Voor elke meter wordt gestreden , geen cadeautjes en het gaat gemeen snel. Ik moet af en toe lossen maar kom telkens terug aansluiten en overleef het grootste deel v/d beklimming. Enkele mannen en vrouwenteams gaan iets sneller naar boven.Maar de laatste 200m zijn in zicht en ik hou de tred er wel goed in. WAT EEN VERSCHIL MET GISTEREN. Er ligt natuurlijk nog steeds sneeuw, en van een pad is niet echt sprake. Zo kronkelen we ons naar boven tot we eindelijk op de laatste top zijn aanbeland. ( de GÖFLANER SHARTE 2396 M HOOG).Geen tijd om te genieten. Iedereen rent direkt de eerste helling af . Ook enkele toeristen stonden reeds boven en riepen SUPER-SUPER. Het zonnetje scheen en het was een mooi zicht op deze berg maar jammer Sanne was er al vandoor en ik ging hem zeker tot de laatste meter volgen. Een zware 18 km lange afdaling stond ons nu te wachten en er stond op ons verlanglijstje.... TEAMS INHALEN.....VEEL TEAMS INHALEN.

    28-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    29-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etappe 8: Schlanders(I)-Latsch(I) Deel 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen EEN LANGE VERSCHRIKKELIJKE AFDALING. Iedereen heeft moeite om de steile helling goed naar beneden te lopen. De pijn in de hamstrings ,kuiten en voeten voel je in het begin van de afdaling eens zoveel.De coördinatie + concentratie worden weer eens tot het uiterste gedreven. Het is een strijd en het gaat snel.We halen enkele teams in en voelen ons super. Maar soms komen ze stevig terug en moeten we extra vaart zetten in onze afdaling. Het doet pijn bij elke stap en het blijft oppassen dat je niet struikelt . Eens we terug afstand nemen is meestal hun weerstand gebroken en geven ze het op.Eindelijk kunnen we op een normaal daaltempo en lage hartslag naar beneden lopen. Sanne heeft last aan de linkerknie en bij mij begint mijn rechterkuit moeilijk te doen. Soms stoot ik met mijn NORTH FACE alpineschoenen tegen mijn enkels die nu na 8 dagen helemaal op liggen. Het doet geen deugd maar ik bijt telkens door de hevige pijn om sanne te volgen. Opeens komt in volle snelheid een top 3 vrouwenteam ons voorbij gesneld.Sanne heeft teveel last v/d knie en we kunnen niet aanpikken. Het parcour draait van links naar rechts van bocht naar bocht. Wij nemen nog enkele teams voor onze rekening en lopen zo checkpoint 2 binnen. Vlug iets drinken en weg. Maar tot onze grote verbazing komt er nog een vrouwenteam ons achterna. We lopen zo de laatste kilometers op en neer van links naar rechts op een zwaar bosparcour richting 2 kasteelruines die elk op een heuvel liggen. Prachtig maar geen tijd om te genieten. Het gaat weer ontzettend snel. Elke voetstap die je zet moet tot op de milimeter juist gecorrigeerd worden door je hersencellen elke steen die je ziet liggen op het bergpad of bospad moet je ontwijken elke bocht wordt door zeer geconcentreerd af te dalen een iets makkelijker te nemen hindernis en pijnstillende stoffen die je lichaam zelf aanmaakt verbijten de pijn die anders niet te harden zou zijn. Deze dames zijn blijkbaar in de bergen geboren en beheersen deze technieken dan ook volledig. Het zijn 3 mooie blondines van scandinavische oorsprong en we horen één van hen naar ÖLGA roepen. Waarschijnlijk heeft deze haar teampartner in een etappe moeten achterlaten met een blessure en mocht ze met haar 2 andere vriendinnen de 240km uitlopen. Het is leuker met deze meiden naar het eindpunt te lopen dan met 3 andere scandinavische heren. Wat had je wel gedacht. Nog 3 a 4 km te gaan door de appelboomgaarden van Latsch, tijd om deze meiden achter ons te laten. Het bospad loopt hier ten einde en we komen op een bredere asfaltweg. Even versnellen ......en we laten ze achter ons. In de verte zien we de LONDEN BOYS die even oud zijn als sanne (21j) en het jongste team zijn van deze alpinewedstrijd . Nog 3km te gaan. Deze jongens staan een 15 min voor ons in het klassement op de 22ste plaats. Sanne loopt er gezwind naar toe maar ik moet op mijn tanden bijten om niet stil te vallen.Het lukt me dan toch met wat karakter. Deze Boys zitten door hun beste krachten en we lopen ze dan ook zonder moeite voorbij. In tijd kunnen we ze niet meer bedreigen in het klassement want onze alpinetrip van 240km zit er bijna op. We geven hen nog een schouderklopje en gaan de laatste 1,5 km in. We zitten in de laatste rechte lijn en zien de finish voor ons liggen . We horen de muziek , de presentator en ook het publiek staat ons aan te moedigen en te verwelkomen. We worden bij ons teamnaam afgeroepen ( Welcome to the NEVERESTTEAM....... WELCOME BELGIUM TEAM) We sprinten er nog alles uit en springen vol blijdschap over de FINISH. Sticks - zonnebril en de muts van SANNE vliegen in het rond, we worden gefilmd -gefotografeerd en aangemoedigd door tal van mensen. WE DID IT - het was een ONBESCHRIJFELIJK GEVOEL EN ONZE VREUGDE WAS DAN OOK HEEL GROOT. WE WERDEN ONTHAALD ALS HELDEN EN KONDEN NU EINDELIJK VAN ONZE PRESTATIE GENIETEN. S'avonds was het een verzorgd feest met 3 gangen menu T-SHIRT UITREIKING VAN ALLE FINISHERS en een groot bal. OP de t-shirt staat I AM A FINISHER GORE-TEX TRANSALPINE RUN

    29-09-2007 om 00:00 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    27-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nabeschouwing
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Nu we reed november naderen, ligt onze trailrun al eventjes in de geschiedenisemmer. We zijn dan ook zeer verheugd nog steeds nieuwe bezoekers te ontvangen op onze blog. Nog steeds in de ban van onze prestatie beschouwen we dit niet als een laatste bastion in onze extreme moments.Er zal nog wel iets uit de hemel vallen om onze drang naar zelfbevestiging te vervullen. Er zijn in het verleden 6 huttentochten met zware bepakking tot een goed einde gebracht , en misschien kunnen we daar nog enkele foto's op deze blog van laten zien.( Pyreneeën GR 10 en Corsica de befaamde GR 20).De alpine-run is wel een andere categorie van prestatie maar alles speelt zich af in een gebergte. We zijn dan ook tevreden met ons behaalde resultaat, maar de volgende editie moet beter kunnen. Sanne zal dan in de mannenranking met een nieuwe teampartner naar de top 10 dingen. Hoogtestage vooraf , en misschien mits een mooie sponsor zal deze prestatie in de mogelijkheden liggen. Het was een leuk gebeuren met 28 nationaliteiten en bedankt GORE-TEX voor de prachtige organisatie, die was echt tot in de puntjes verzorgd. BEDANKT OOK VOOR DE GEINTERESEERDE LEZERS EN BEZOEKERS OP ONZE BLOG. Geef ons adresje www.bloggen.be/alpine gerust door aan jullie vriendenkring.En misschien tot een latere afspraak.

    27-10-2007 om 12:35 geschreven door rudy  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)


    Archief per week
  • 22/10-28/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    giliok
    www.bloggen.be/giliok
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    {TITEL_VRIJE_ZONE}

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs