Alles stond klaar, een kanjer van een pot, tachtig liter eendenvet,
zijn hele kruidencollectie en toen werd er aangebeld. "'t ben ik het,
Alextjen" klonk het door de parlofoon. Enige ogenblikken later stonden
we beiden in mijn gezellige keuken.
-Beste
kijkers, et wordt vandaag een beetje een speciale uitzending. Alextjen
hier wou mien ulp en als ze mie roepen,dan kom 'k é. Gie zult nu
zeggen, niks bijzonders toch, maar, Alextjen ... zegt gie get mor aan
de mensen ... - Ah, gie mocht het niet weten hé .. - Mor zo gaan de mensen 't nog nie verstaan ze, Alextjen. Wat mocht ik dan nie weten ? - Awel, wa we gaan preprareren hé, Piet. - Gie wilt mij dus verrassen ... - Awel jo, verrassen hé. - 't es goed, zet joen maar in gange. Hoe begint gie met dat gerecht van u ? - Normale pak ik eerst de keukenladder. - De keukenladder, zeg. Dat is al vree speciale. -
Jo, 't is een gerecht dat 'k teruggevonden 'eb tussen d ' erfenisse van
Nonkel Fons. Die et jaren in de Congo gezeten. Ik dacht, da gaat Piet
vree tof vinden. - Da 's zeker datte. En wat gaat ge nu doen met die keukenladder, Alextjen ? - Wel die schuif ik dan tegen die pot hier. - Goed, goed, en wat nu. - A, nu moet gij die ladder op hé, Piet. - Ok, ik die ladder op, en wat nu ? - Sprengt er mor inne, manneke. - (plons) Amai, gie ziet ook nie op een calorietjen hé, Alextjen ? - Boh, neen, ik dachte, die Piet die komt altijd af mé zien boter, 'k zal 'm voorzin. - Gie ziet een deugnietjen é, Alextjen. Mor gie gebrukt geen boter hé ? Zeg 't eens aan de mensen. - 't is eendenvet, Piet. - Ook goed, ook goed. En hoe gaan we verder ? - Dan zet ik 't fornus op 't grootste verzet ! - O, da was wat ek voelde ! En dan ? - Krudden erbie doen. 't mokt iegenliek nie ut wadde. Dus ek zal er dien kruddenbrol van u mor biekappen hé, Piet. - Dat begint hier al lekker te rieken zeg ! Als ik één dingtjen zou mogen aanraden, Alextjen. - Tuurlijk, Piet. - Mien koffertje legt op 't aanrecht. Ziet ge 't ? - 'k heb het. - Doet maar ne keer open en pakt er mien keukenbouillon uit. D'r mag hier nog gerust wat smaak bij. - Zo genoeg, Pietje ? -
Nog één scheptjen. Huppakee ! Mor gie doet da perfect, Alextjen. Gie
'et mie toch elemaal nie nodig ! Alle ingrediënten zien aanwezig.
Eendenvet, Piets krudden, Piets groentebouillon, een mals stuktjen
vlees. Waarom moest ik nu iegenlijk naar ier komen ? - Ba, omdat da vlees nooit wil blieve zitten, tiens. -
Ah, mor dat is omdat gie wild vlees gebrukt, Lextjen. Ik zal u ne keer
een schoon truuktjen aan d' hand doene om wild te temmen. Ziet nog ne
kere in mien koffertje, manneke. Ziet ge dien deegrol ? - Bedoelt ge deze, Piet ? - Juste , Alextjen. Geeft daar eens ne ferme tik mee op 't schedelken van uw vleesmassa ! - Ah, en dat is alles, Piet ? -
Ge zult zien, dat gaat perfect zien, Alextjen, miene maat. Wel nie
verheten van het deksel op de pot te doen, ok ? We wellen dat het vocht
van het vlees zich vermengt met het vet zodat er een heerlijke jus
ontstaat. Hebt ge dat onthouden, Alextjen ? - Ik denk van welle, Piet. -
Gie denkt dat, maar ik zou Piet niet zin als ik daar niet graag eens et
bewis zou van oren. Zegt ne keer, wat hebben wij eleerd vandaag ? - Toenk !
De
rust keerde weer in mijn gezellige keuken. En terwijl mijn stoofpotje
lekker stond te pruttelen, bezweek ik voor de verleiding van de Clos de
Vougeot, die ik had uitgekozen als ideale metgezel van mijn
veelbelovende wildmaaltijd.
Weet u, Bush heeft overschot van gelijk. Zijn landgenoten lijden aan
een ernstige vorm van oorlogsmoeheid. Maar niet de oorlogsmoeheid waar
hij op doelt . Waar ontieglijk veel Amerikanen hun buik van vol hebben,
dat is de constante strijd tegen de fabels van hun president, de man
die in 2003 al victorie kraaide. U herinnert zich vast nog wel zijn
triomfalistische toespraak op het vliegdekschip "Abraham Lincoln".
"Mission accomplished" kon de wereld toen lezen op het reusachtige
spandoek achter de commander-in-chief. Dat liep dus even anders. Irak
zonk weg in een maalstroom van geweld. Ieder ander zou er moedeloos van
worden. Niet, de 43 ste president van de Verenigde Staten. Niet
geplaagd door enige zin voor realiteit ziet de man al jaren licht aan
het eind van de tunnel. Het heeft alles van een politieke
bijna-dood-ervaring. Bij mensen die op de rand tussen leven en dood
balanceren zou dat verschijnsel te wijten zijn aan zuurstofgebrek ter
hoogte van de hersenen. Niet zelden heb ik het vermoeden dat George
Bush met een aangeboren variant van deze conditie worstelt. Hoe anders
kan men zijn rozige toekomstvisie verklaren ? Hoe diep is de roes van
een man die ervan overtuigd is dat nog eens twee maanden doorvechten
'het' verschil zal maken in Irak ? De president waant zich een
zielenknijper. De burgers lijden aan oorlogsmoeheid en dat beïnvloedt
hun psychologie, zo stelt hij. Zal ik ook eens psychiatertje spelen ?
Mij geeft George Bush het beeld van de pathologische gokker die ondanks
torenhoge schulden bij de bank, steeds de inzet blijft verhogen. Met
dit verschil dan: Hij speelt met het geld van anderen.
VRTnieuws.net: ik lees de hoofdpunten van het nieuws.
"We vrezen toename van heroïnegebruik" en vlak daaronder "Herman Van Rompuy mag de Kamer leiden"
Op
zulke ogenblikken plegen mijn mondhoeken opwaarts te krullen. Het brein
zoekt onaflatend naar verbanden. Voor het geval u nog zou twijfelen.
Herman is dus de magere van de twee broers, een man wiens zuurtegraad
niet met standaard lakmoespapier gemeten kan worden. Wat een contrast
met de huidige kamervoorzitter, de goedlachse Herman De Croo.
Ideologisch sta ik mijlenver van laatstgenoemde vissenzwelger, maar als
kamervoorzitter vond ik hem het best aardig doen. Veel belang had het
allemaal niet, wat er in de kamer gebeurde, maar 't was toch plezant.
Met Van Rompuy aan het roer zal de lol er snel af zijn, vrees ik. Maar
er is nog hoop. Want volgens de goede bron van de VRT zal de benoeming
van Herman Van Rompuy voorlopig zijn. De man zou nog in de running zijn
voor een ministerspost. Die van Begroting bijvoorbeeld. Daar zou 's
mans diepe ernst de rol van tegengif kunnen vervullen na de misschien
iets te frivole invulling van de portefeuille door Freya Van den
Bossche. Dat deze mogelijke gang van zaken het kamervoorzitterschap tot
een tweede keuze baan zou degraderen, in se is dat een beleding van de
democratie. Maar als die valse noot het parlement kan behoeden voor
vier jaar 'zuurpruim met hamer', dan zal ze mij als engelengezang in de
oren klinken. Wie er vervolgens in aanmerking komen voor het baantje
van De Croo ? Azijnpisser Pieter De Crem of broeder Stefaan De Clerck.
Misschien geen slecht idee om wat extra ministersposten te creëren,
meneer Leterme.
Misschien begon u al te twijfelen aan de effectiviteit van uw CO2
emissies. Dat hoeft niet langer. Want de zomer zal spoedig zijn intrede
doen. Vanaf het eind van de week schieten de temperaturen de hemel in.
Hoge twintigers, zelfs dertigers worden ons in het vooruitzicht
gesteld. Geen dag te vroeg. Ik houd er niet van mij in het zweet te
moeten 'werken'. Moeiteloos zweten, daar verlang ik naar. Renners
kanjers van cols zien beklimmen, druppels gutsend van hun gelaat en dan
het zweet voelen uitbreken tijdens een tripje naar de koelkast. Met een
transpirerend lijf terug in je favoriete zetel ploffen en denken, kijk
sukkels, dat kan ik ook en ik hoef er niet eens voor op een rijwiel te
kruipen. De trapleuning die tranen laat, het zoemen van ventilatoren,
Peggy de Meyer die me 's avonds komt verzekeren dat het einde van de
hittegolf nog lang niet in zicht is. En af en toe een donder en bliksem
concert, als om boete te doen. Zulk een zomer, daar zit ik op te
wachten. Zodat ik ergens midden volgende week al kan beginnen te
klagen. Dat ze hier in België geen maat weten te houden. Dat de hitte
in het zuiden zoveel draaglijker is, want minder vochtig. Dat het veel
te heet is om te 'werken'. Gans tevreden zal ik klagen. Want de winter
kan zo kil zijn en zo vreselijk lang.
Jan
is slager. Jan werkt 10 uur per dag. Hard. Jan houdt niet van de
fiscus. De fiscus daarentegen is dol op Jan. En nog meer op de euro's
die Jan verdient. Arme Jan ! De man kan het niet langer harden. Als een
ware Breydel weet hij zijn gild te mobiliseren. Niet langer zullen zij
dit onrecht dulden. "Opwaarts, Brusselwaarts", voert hij zijn troepen
aan. Ze nemen de bus. Twee uur later bereikt het slagerscollectief de
Wetstraat. Daar ontvouwen de slagers hun spandoek waarop in runderbloed
geschreven staat.
"GRAAG VERKREGEN WIJ EEN GUNSTIGER FISCAAL REGIME VOOR DE SLAGERS VAN DIT LAND !"
Vraag: Bereken de kans dat onze stoere slagers hun slag thuis halen. Het gebruik van de zakjapanner is verboden.
Tenzij
u slager van beroep bent, durf ik erop te vertrouwen dat u het absurde
van deze opgave inziet. Waarom zou de staat een voordelig
belastingsregime creëren voor één bepaalde beroepsgroep ... Gaf men de
slagers hun zin, de Wetstraat zou snel te klein zijn. Met miljoenen
zouden ze postvatten voor de deuren van het parlement. Aalmoezeniers,
bakkers, bouwvakkers, call center operatoren, ... , zelfs de laatsten
der zeeldraaiers zouden hun kans wagen. Te gek voor woorden, niet ?
Brussels
Airlines ziet dat anders. De Belgische luchtvaartmaatschappij vraagt
een ander -lees gunstiger- belastingsregime voor haar piloten. BA 's
bekommernis om het financiele welzijn van haar vliegtuigchauffeurs
ontroert me zeer. Op naar Brussel zou ik zeggen. Met z'n allen de bus
op. En vergeet uw spandoek niet.
Arme mens van nu, gij dwaler die meent dat uw 'heden' zo bijzonder is ,
dat het het ideale gezichtspunt biedt ter overschouwing van alles wat
voorafging. Hoe hebt gij u vandaag weer getrakteerd op een staaltje van
uw waandenken: zeven nieuwe wereldwonderen hebt gij uit de grond
gestampt.
Persoonlijk vond ik het oude lijstje al niks. Niet
omdat ik mijn twijfels zou hebben omtrent de kwaliteit van de
kunstwerken die erop voorkomen. Wie ben ik om Philon van Byzantium
tegen te spreken. Als Philon de Kolossus van Rhodos een machtig bouwsel
vond, dan leg ik mij daar graag bij neer. Vooral ook omdat er sinds
Philon van Byzantium 22 eeuwen verstreken zonder dat iemand een
onbedwingbare drang voelde om de historische shortlist te
'actualiseren'. Enter Bernard Weber. Die vond dat het tijd werd voor
een fris nieuw lijstje. En als om te tonen hoe sterk de mensheid er
ondertussen op vooruit is gegaan, mocht u allen meebeslissen. Leve de
democatrie, leve ons !
Wij die onze wereldwonderen kiezen
middels het internet terwijl er op deze planeet miljarden mensen
rondlopen die nog nooit een computer hebben aangeraakt. Leve de
democratie.
Wij die menen dat iedere idioot met toegang tot het
internet in staat is kunstwerken op hun mate van wereldwonderigheid te
beoordelen. Leve de leeghoofdigheid.