Oorlog maakt het beest in ons wakker. Moet het nog gezegd worden. Mij in elk geval niet. Mij vielen de schellen niet van de ogen na het uitbreken van het Abu-Ghraib schandaal. En de verhalen over wraakacties op onschuldige Irakese families verbazen mij evenmin. Oorlog maakt meer kapot dan je lief is. Ook je gevoel voor goed en kwaad. Want je ethiek moet toch al behoorlijk aan diggelen liggen voor je onschuldige vrouwen en kindjes een kogel door het hoofd jaagt. Verstandsverbijstering, blinde woede nadat je je vriend zag uiteengereten worden door een bom, mais oui, mon général, ik ken het liedje. De strofes worden geschreven sinds het eerste uur van de mensheid. Het moordtuig wisselt, de oorlogskreten klonken al in elke wereldtaal. Maar het refrein verandert nooit en wordt gezongen in de universele taal van tranen, geweeklaag en ellende. Oorlog is een lelijk ding. Je kan het fleurig verpakken, je kan de burger proberen te strikken met een laagje vernis en een aroma van meiklokjes. Het is camouflage. Het geweld gaat er niet minder van stinken en dat dunne laagje lak heeft nog nooit een granaatscherf gestopt. Wreedheid en terreur horen bij oorlog als Adam bij Eva. Du moment dat het woord moord plaats moet ruimen voor termen als uitschakelen of neutraliseren gaat het geweten onverbiddelijk op een laag pitje branden. De mens aan de andere kant van de geweerloop wordt een vijand zonder gezicht, zijn vrouw en kroost 'collateral damage'. Elke oorlog verwekt zijn eigen My Lai, zijn Shabra en Shatila, zijn Wounded Knee. Gruweldaden als deze afdoen als geïsoleerde grillen van flippende soldaten is het licht van de zon ontkennen. Iedere soldaat wordt klaargestoomd om op commando zijn inwendige barrière tegen het doden van zijn medemens te doorbreken. Een soldaat die niet doden kan is ballast op het slagveld. Het bevel over te gaan tot de slachtpartij moet zwaarder wegen dan het zeurende geweten van de mens in uniform. Ook de duistere kant van de mens echter heeft een stem in het kapittel, een schreeuwertje dat zich van een megafoon bedient en bij iedere gelegenheid oproept tot vergelding en bloedvergieten. En als je geweten dan voldoende afgebot is .... Wie oorlog voert verbreekt het zegel van de doos van Pandora en kan zich aan razernij verwachten. Combineer die met een geladen machinepistool en het bloed stroomt al snel door de straten. Als u zoals ik af en toe wat uit moet razen, dan doet u dat best in een wapenvrije omgeving. En richt uw woede op de ware vijand. Want als er al nood is aan razen, dan is het toch wel tegen het huidige denken in oorlogstermen. Rage against the war-machine !
Als een vorst uit hengelen gaat dan bijten ze meteen, ganse scholen grage grietjes zwermen om hem heen. Zelfs de diepst gevroren visjes, smelten voor de vorst, hij vangt het neusje van de zalm en drukt het aan zijn borst.
De goesting groeit, de lusten laaien, als vorsten met hun scepter zwaaien
O, wat is de passie groot aan boord van sires vissersboot, haar vinnig deinen op zijn schoot krijgt meer dan slechts de kroon ontbloot. Het bootje raakt geheel op drift, van lekker diertjes gulle gift het wurmpje laait en ' t duurt niet lang, of haantje kraait van sturm und drang.
De koning pleegt vaak raak te richten als gage voor zijn dure plichten.
De vader van het vaderland verlangt naar verse vis, want bij gebrek aan onderkant, is het leven één gemis. Hij strooit royaal zijn lokaas rond, en gooit zijn netten uit, straks smult hij weer zijn buikje rond met een miss in zijn kajuit.
Dat promiscue spelevaren zal majesteit nog zorgen baren.
la,la,la,la,la,la,la .... (solo)
Leve de koning, van dit land van melk en honing ! (het volk) Leve de vissen, k' zou ze niet meer kunnen missen ! (de vorst)
Je stem klinkt warmer in de nacht, je huid gloeit zoeter zonder licht, je handen banen zich gericht, een weg naar waar je wordt verwacht, en spellen zin-in-jou in braille. Ik lees verlangen in je taille en vlecht mijn vingers door je haar, we vloeien over in elkaar en we zijn thuis.
Het is nu halfvijf en zijn hoofd is hol. Zo hol en iel dat het onder de atmosferische druk dreigt in mekaar te klappen. De klanken die langs zijn oren de leegte binnensuizen echoën tegen de naakte binnenwanden van het ruim dat gisteren nog een geest bevatte en brengen zijn schedel in trilling. De beelden die zich aan zijn ogen opdringen, projecteren zichzelf op het doek van een verlaten bioscoopzaal en sterven een onbekeken dood. Niets uit het heden wordt gearchiveerd en niets uit het verleden laat zich herinneren. Hier zit een mens zonder mens. Hij drinkt koffie, slurpend, zwart en zonder koekje. Het smaakt hem niet, hij vult zich. De machine overleeft. Omdat ze zo geprogrammeerd is, in liefdeloze codezinnen zonder auteur. Wie zou zich vader willen noemen van zo'n gedrocht ? Hij lacht bij gebrek aan tranen en prevelt: "God heeft alle mensen lief, God die de wereld schiep." "En niet bestaat", voegt hij er meteen aan toe, snel, voor de hoop zich tot waan kan ontwikkelen. Geen erger gif dan valse hoop. "Wanneer de nood het hoogst is, is het einde nader dan de redding." "Schrijf dat maar op jullie tegeltjes", tergt hij zijn imaginair publiek en trotseert hun boegeroep. Niet eens een doekje voor het bloeden gunt hij hen. Pijn moet rauw zijn en ongefilterd, snedes liefst tot op het bot. Spottend spreekt hij zijn gehoor toe. "En gaat nu allen heen in vrede". Een stoet van kille harten verlaat het theater. En op de planken sterft een held.
Er zit geen rust in dit lijf. Zelfs al zit het stil, iets daar vanbinnen is voortdurend in beweging. Wist ik wat, ik zou het u terstond vertellen, daar hebt u tenslotte recht op, u die zo gewetensvol dit stekje frekwenteert. Maar ik weet het zelf ook niet en moet u dientengevolge het antwoord schuldig blijven. Een naam heeft het wel. X doopte ik het. Ik dacht, als ik het een naam geef, krijg ik het wel te pakken, dan grijp ik het bij de lurven en slinger het mijn lijf uit. Nou, X zit er nog, hoor, en comfortabel. Het is me de baas. X bezorgt me knikkende knieën, X maakt knopen in mijn darmen, X gebruikt mijn maag als trampoline. Kortom, X rules ! En werkt mij onderwijl behoorlijk op de zenuwen. Bij gebrek aan diagnose zoek ik blind naar therapie. Ik probeerde chocoladepudding. Noppes. Ik smeerde ettelijke boterhammen Champignons à la Grec. Zonde van de paddestoelen. Tegen X blijkt geen kruid gewassen. Rest me enkel de witte vlag te hijsen.
Wie een duikboot wil besturen, moet nuchter wezen. Dat zou een mogelijke verklaring kunnen zijn voor het alcoholverbod dat dezer dagen in vier Poolse steden geldt. Het wemelt daar namelijk van de periscopen. Ze kosten je vijf zloty's en je gebruikt ze om over de hoofden heen van massa's vrome landgenoten een glimp op te vangen van zijne pauselijke hoogheid Benedictus de zestiende. En als dat niet lukt kan je er altijd nog van achter de haag je sexy buurvrouw mee bespieden wanneer die deze zomer aan het monokiniën slaat. Dubbel plezier dus, en dat voor slechts vijf Zloty's, dat is toch geen geld, je kan er amper een glas vodka van betalen. Tenminste als de paus niet in de buurt is, want in elke stad die de kerkvader aandoet tijdens zijn bezoek aan Polen wordt de alcohol gebannen. Volgens verkeersdeskundigen, vanwege het risico op duikbootcrashes, volgens cynici om de paus niet te confronteren met de weinig katholieke traditie van drankmisbruik in het vaderland van zijn voorganger, Johannus-Paulus de tweede. Volgens de officiële instanties worden de steden drooggelegd uit respect voor de kerkvorst. Om diezelfde reden moeten vele Polen het tijdelijk stellen zonder erotische televisieprogramma's en reclames voor tampons. Dat laatste lijkt me een logisch gevolg van het alcoholverbod, na het zien van zo'n tamponspot kan je meestal wel een borrel gebruiken. Hoe zat dat ook weer met die scheiding tussen kerk en staat ? Blijkbaar heeft men in Polen daar toch heel andere ideeën over. Vreemd, want het land is een lid van de Europese Unie en ik had altijd de indruk dat de unie deze scheiding ten zeerste op prijs stelde. Als katholieke Polen tijdens pauselijke visites liever geen tamponreclames willen zien, nou, dan kijken ze toch gewoon een paar dagen niet naar de reclameblokken. Dat lijkt me sowieso beter voor de mentale hygiëne. Niet katholieke Polen daarentegen hebben ten allen tijde recht op hun dagelijkse portie tampon-propaganda inclusief de neut om daarna de slechte smaak in hun mond weg te spoelen. Ook dat is respect. Respect voor andersdenkenden, niet gelovigen en andersgelovigen, zoals die meer dan één miljoen Joden die in Auschwitz werden vernietigd tijdens de Holocaust. Genoeg stof tot nadenken voor het Hitler-jugend-lid van weleer ....
