Na twee jaar op Harvard College Engelse literatuur te hebben gestudeerd, meldde David Webster zich in 1942 aan bij de paratroopers van de 101st Airborne Division. Webster had dit niet hoeven doen, want zijn ouders hadden genoeg connecties om hem uit dienst te houden of een makkelijk kantoorbaantje te regelen. Webster was echter onder de indruk van de Engelse schrijvers die de Eerste Wereldoorlog hadden meegemaakt en aangezien hij zelf schrijver wilde worden, meldde Webster zich aan bij de paratroopers. Hij volgde zijn training met Fox Company in Camp Toccoa in de staat Georgia, waarna Webster naar Europa werd gezonden. Hij nam deel aan Operation Chicago tijdens D-Day met Headquarters Company. Vervolgens werd Webster overgeplaatst naar Easy Company voor Operation Market Garden in Nederland. In Nederland raakte Webster in het gebied van de grote rivieren {The Island genoemd door de Amerikanen) gewond aan zijn been en kwam in een Engels ziekenhuis terecht. Hij miste daardoor de Battle of the Bulge in de Ardennen. Webster kwam in februari 1945 weer bij Easy Company, waarna hij bij de compagnie bleef tot de capitulatie van Duitsland en later Japan in zomer 1945. Webster eindigde de oorlog als soldaat eerste klasse.
Toen David Webster terugkeerde naar de Verenigde Staten, werd hij journalist bij de Wall Street Journal en de L.A. Daily News. Bovendien schreef Webster enkele boeken en artikels over zijn ervaringen tijdens de oorlog en zijn hobbies:
Parachute Infantry: An American Paratrooper's Memoir of D-Day and the Fall of the Third Reich: een boek over zijn oorlogservaringen. In het tweede hoofdstuk, getiteld The windmills were wonderfull beschrijft hij zijn ervaringen in Nederland. Dit boek werd echter pas 33 jaar na de dood van David Webster uitgebracht, aangezien eerder niemand geïnteresseerd leek in het manuscript. Stephen Ambrose, auteur van Band of Brothers, schreef het voorwoord.
Myth and Maneater, the Story of the Shark (1962): een niet-fictioneel boek over haaien.
We Drank Hitler's Champagne (mei 1953): een artikel over zijn oorlogservaringen.
They Ride the Wild Waves (juni 1958): een artikel over surfen.
The Night Before D-Day (oktober 1959): een artikel over zijn oorlogservaringen.
Op 9 september 1961 ging hij bij Santa Monica de Grote Oceaan op om te vissen op haaien. De volgende morgen werd zijn boot beschadigd en leeg aangetroffen op zee en Webster werd nooit terug gevonden. David Webster liet een vrouw en drie kinderen achter.
Sgt Eagle met dank aan Wikipedia de online encyclopedie.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Compton tweede luitenant van Easy Company. Hij ontving een Silver Star voor zijn deelname aan de acties in Manoire Brécourt op D-Day, waarbij Duitse kannonen die gericht waren op Utah Beach onschadelijk werden gemaakt. Buck Compton raakte tijdens Operation Market Garden in Nederland gewond. Gedurende de Battle of the Bulge in de Ardennen verliet Compton Easy Company met psychische problemen. Pas aan het einde van de oorlog, toen Easy zich in Oostenrijk bevond, keerde hij terug bij de paratroopers.
Na de oorlog ging Compton aan de slag bij de Los Angeles Police Department en Loyola Law School in Los Angeles. Later kwam hij bij de rechtbank van de staat Californië terecht, waar hij in 1968 hoofdaanklager was tegen Sirhan Sirhan. In 1970 werd Compton door Ronald Reagan, de toenmalige gouverneur van Californië, aangesteld als rechter van het California Court of Appeals. Compton ging in 1986 met pensioen.
Dankzij militaire training tijdens zijn middelbare schooltijd kreeg Ronald Speirs een aanstelling bij een Infanterie Divisie. Hij verkoos echter een andere carrière en Speirs meldde zich aan bij de Paratroopers. In 1942 werd hij aangesteld als pelotonleider van D Company in Camp Toccoa, Georgia. Na de training vertrok Speirs met zijn compagnie naar Europa om zich voor te bereiden op de oorlog. Op D-Day kwam Speirs met zijn D Company luitenant Richard Winters te hulp bij de acties in Manoire Brécourt, waarbij Duitse 105mm kannonen die gericht waren op Utah Beach onschadelijk werden gemaakt. Speirs en D Company maakte het vierde kanon onschadelijk. Tijdens de Battle of the Bulge in de Ardennen werd Speirs door kapitein Winters aangesteld als leider van Easy Company. Toen de oorlog was afgelopen had Ronald Speirs inmiddels de rang van kapitein.
Ronald Speirs was een man waarover onder de soldaten vele verhalen de ronde deden. Hij zou in Frankrijk tientallen Duitse krijgsgevangenen hebben neergeschoten, na ze eerst een sigaretje te hebben aangeboden, Speirs zou in zijn eentje dwars door de Duitse linies zijn gerend tijdens het beleg van het Belgische Foy, en bovendien zou hij een opstandige, dronken soldaat uit zijn eigen regiment dood hebben geschoten om een voorbeeld te stellen. Speirs heeft de vele geruchten nooit bevestigd noch ontkend.
Na de Tweede Wereldoorlog besloot Ronald Speirs in het leger te blijven. Hij nam deel aan de Koreaanse Oorlog, waar hij een "Rifle Company" leidde. In 1956 volgde Speirs in Californië Russische les, waarna hij werd overgeplaatst naar Potsdam. Daar werkte hij als verbindingsofficier tussen het Amerikaanse en het Russische leger. Twee jaar later werd Speirs aangesteld als de Amerikaanse gouverneur van de Spandau-gevangenis in Berlijn. In deze gevangenis was onder andere Rudolf Hess, de voormalige rechterhand van Adolf Hitler, levenslang gevangen gezet. In 1962 vertrok Speirs met het Amerikaanse leger naar Laos.
Het 506th PIR werd in 1942 opgericht en gestationeerd in Camp Toccoa in de staat Georgia. Hier kreeg het de bijnaam The Currahees, naar de berg Currahee die zich in het trainingskamp bevond. Na hun training te hebben voltooid, vertrokken de paratroopers van het 506th naar Engeland om zich klaar te maken voor de oorlog. Het 506th PIR werd in drie grote veldslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog: D-Day, Operation Market Garden in Nederland, en de Battle of the Bulge in de Belgische Ardennen ingezet. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond het 506th PIR onder bevel van kolonel Robert Sink en daardoor werd het 506th PIR ook wel aangeduid als de Five-Oh-Sink.
Richard Winters kwam als luitenant bij Easy Company in Camp Toccoa in de staat Georgia, nadat hij zijn opleiding tot officier in Fort Benning had voltooid. In eerste instantie had Winters kapitein Herbert Sobel als directe superieur boven zich, maar deze werd kort voor D-Day vervangen door eerste luitenant Thomas Meehan. Toen Meehan op D-Day omkwam bij de crash van de C-47 waarin hij zat, kreeg Winters het bevel over Easy Company. Op D-Day leidde Winters de acties in Manoire Brécourt, waarbij Duitse 105mm kannonen die gericht waren op Utah Beach onschadelijk werden gemaakt. Hij werd hiervoor voorgedragen voor de hoogste Amerikaanse onderscheiding, de Medal of Honor. De Amerikaanse legerleiding kende slechts één Medal of Honor aan een divisie toe. In de 101st kreeg luitenant-kolonel Robert G. Cole de Medal of Honor. Richard Winters werd een Distinguished Service Cross toegekend. Voorafgaand aan Operation Market Garden werd Winters gepromoveerd tot kapitein. Een van de meest memorabele acties van Winters in Nederland was de succesvolle aanval met ongeveer twintig paratroopers op twee Duitse Volksgrenadiers-compagnieën (circa 175 soldaten) in het gebied van de grote rivieren ("The Island"). Door zijn inspanningen in de Battle of the Bulge in de Ardennen, werd Winters gepromoveerd tot majoor. Dick Winters zwaaide af als Majoor binnen de 75ste Infantery Division en kwam eind 1945 terug naar de USA.
Na afloop van de oorlog werkte Richard Winters enige tijd voor het familiebedrijf van zijn goede oorlogsvriend Lewis Nixon. In aanloop tot de Korea-Oorlog werd Winters opgeroepen om als ervaren officier een rol in die oorlog te gaan betekenen voor de VS. Maar voordat hij uitgezonden werd kreeg hij de kans om deze rol op te geven; Winters had genoeg van oorlog. Als research voor het boek Band of Brothers bezocht hij o.a. Nederland, waaronder de Hoeve 'Schoonderlogt' in de Betuwe waar een bekende foto van hem gemaakt is tijdens de actie in de Betuwe (najaar 1944). Uiteindelijk trok Richard Winters zich terug op zijn boerderij in de staat Pennsylvania. Begin 2006 verscheen er een memo van de familie van Dick Winters dat Dick 'zich terugtrok uit het publieke leven' en geen brieven meer beantwoorden of op verzoek boeken zou signeren. Dick Winters is voorgoed met pensioen. Zijn gezondheid is helaas achteruit gegaan en tijdens het afronden van zijn auto-biografie werden de geruchten over zijn slechte gezondheid steeds sterker.
Carwood Lipton kwam uit een arm arbeidersgezin uit Huntington in de staat West Virginia. Zijn vader kwam vroegtijdig bij een auto-ongeluk om het leven. Naar aanleiding van een artikel in Life Magazine, meldde Lipton zich in 1942 aan voor de paratroopers. Hij werd ingedeeld bij de E Company van de 506th PIR in Camp Toccoa, Georgia. Na hun training vertrokken de mannen van Easy Company naar Engeland om zich voor te bereiden op de Tweede Wereldoorlog. Lipton was bij alle grote acties van Easy Company tijdens de oorlog aanwezig: D-Day, Operation Market Garden in Nederland, Battle of the Bulge in de Belgische Ardennen en de tocht door Duitsland naar het Adelaarsnest en Oostenrijk. Lipton was één van de twaalf paratroopers die onder leiding van luitenant Richard Winters vier Duitse 105mm kannonnen bij Manoire Brécourt onschadelijk maakte. Lipton ontving hiervoor de "Bronze Star". In de loop van de campagne was het vaak Lipton die de mannen van Easy Company bijeen hield. Uiteindelijk klom Lipton op tot de rang van tweede luitenant.
Na afloop van de Tweede Wereldoorlog ging Carwood Lipton het zakenleven in. Hij werd directeur van diverse glasfabrieken en verhuisde naar Europa. In 1983 ging Lipton met pensioen en vestigde zich in Southern Pines in de staat North Carolina. Carwood Lipton overleed uiteindelijk op 16 december 2001 aan ademhalingsproblemen, kort nadat de serie Band of Brothers op televisie was uitgezonden.
Camp Claiborne was een militair trainingskamp tijdens de tweede wereldoorlog gelokaliseerd te Rapides Parish in centraal Louisiana. Het kamp viel onder de bevoegheid van het 8th Service Command en omvatte 23.000 aren aan gronden. Het kamp lag ten Noorden van het stadje Forest Hill aan de intersectie van de autosnelwegen 165 en 112 en ten Zuiden van Alexandria Louisiana.Het werd opgericht op 10 juni 1930 onder de naam Camp Evangeline, naar het district van het Kisatchie National Forest waar het gelokaliseerd was.Het werd later hernoemd naar de gouverneur van het grondgebied Orleans en tevens de eerst gouverneur van de Staat Louisiana William Charles Cole Claiborne. In 1939 werden bouwploegen naar het kamp gestuurd om het verder uit te bouwen om het als opleidingskamp te activeren in 1940.Tussen 1939 en 1946 zouden meer dan een half miljoen mannen langs dit kamp passeren. Het kamp was eerst een basistrainingskamp en een artillerie trainingskamp, ook de genie en de special service forces en spoorweg eenheden werden hier opgeleid. De US 34th Infantry Division zou ook hier haar basisopleiding verkrijgen en zou tevens de eerste te kamp Claiborne getrainde eenheid worden die naar Europa zou vertrekken, de 101st Airborne Division zou één van de volgende eenheden worden. Zoals reeds vermeld werd de 101st Airborne division hier in Augustus 1942 opgericht en geactiveerd onde de leiding van Generaal Bill Lee. In 1941, voorafgaand op de oorlogsverklaring van de Verenigde Staten, maakte het kamp deel uit van de Louisiana maneuvers.Het werd opgesplitst in twee fictieve vijandelijke landen die mekaar bevochten. Beide legers lagen tegenover elkaar gescheiden door de Red River. Tegen het einde van de tweede wereldoorlog werden Duitse krijgsgevangenen hier te Camp Claiborne ondergebracht.
Het kamp werd in 1945 gedesactiveerd en terugegeven aan het Kitsatchie National Forest, als eigendom van de bosbeschermingsdiensten.
Generaal-Majoor William "Bill" Carey Lee ============================= Generaal Majoor Bill Lee werd over het algemeen aanzien als de vader van de Amerikaans luchtlandingstroepen. Hij werd geboren in Dunn, Noord-Carolina op 12 maart 1895.Hij studeerde af aan het statscollege van Noord-Carolina met de graad van onder-luitenant in 1917.
Hij nam deel aan de eerste wereldoorlog onder de Amerikaanse vlag van de expeditionaire legers in Frankrijk. Op het moment dat Amerika zich in de tweede wereldoorlog mengde had Lee de graad van generaal.Lee was de bezieler en promotor van de luchtlandingstroepen in het Amerikaanse leger en hoewel zijn oversten niet echt overtuigd waren van het parachutisten concept en hij dus geen steun had uit deze hoek, slaagde hij er in de toenmalige bewoner van het Witte Huis, President Franklin Delano Roosevelt, te overtuigen van et nut van luchtlandingstroepen. Hieruit onstond een test parachutisten peleton gevormd door generaal Lee. Dit peleton zou de basis vormen van de voorlopige parachutisten groep en het United States Airborne Command.Lee werd de eerste commandant van de parachutistenschool van Fort-Benning in Georgia.Generaal William " Bill" Carey Lee zou hiervoor het Army distinguished service cross krijgen.
In augustus 1942 werd de 101st Airborne division opgericht in Camp Claiborne te Louisiana, Lee zou de eerste bevelhebber van het 101ste worden. Tijdens zijn toespraak zou hij die dag verklaren : .Het 101ste heeft geen geschiedenis, maar zij heeft een afspraak met de geschiedenis.
Generaal Bill Lee zou met zijn 101ste mee naar Engeland vertrekken en er actief deelnemen aan de voorberiding van de luchtlandingsoperaties voor D-Day en hij zou ook de landingszones voor de luchtlandingstroepen uitkiezen.De generaal zou echter niet van de partij zijn op de grote dag. Getroffen door een hartaanval zou hij naar de Verenigde-Staten teruggestuurd worden en vervangen worden door Generaal Maxwell D.Taylor, op D-Day zouden vele van zijn parachutisten zijn nam roepen voor hun sprong op Normandië.Lee zou in 1948 in de Verenigde-Staten overlijden.
Generaal William " Bill " C. Lee werd in zijn geboortedorp Dunn begraven, waar ook een standbeeld ter zijner ere werd opgetrokken.
De schouderpatch zoals we reeds hogerop vertelden werd dus ingevoerd in augustus 1942 bij de activering van the 101st Airborne division te Camp Claiborne in Louisiana. De schouderpatch is een zwart schild dat het witte hoofd van de witkoparend Old Abe draagt , zoals ik reeds zij het hoofd is wit de bek geel en de rode tong van de arend is ook zichtbaar, het geheel word door een boog met het opschrift AIRBORNE overkoepeld.Er zijn verscheidene versies van gemaakt , de schouderpatch van het 101ste kent 14 varianten, één van hen stelt Old Abe voor met een witte tong, deze schouderpatch werd naar verluid gedragen door de pathfinders en dit om hen te onderscheiden van de infanterie eenheden. Old Abe werd onder de tweede wereldoorlog zowel in Amerika als in Groot-Britannië gefabriceerd.Er zijn ook nog enkele vooral in Groot-Britannië gefabriceerde fantasie of gepersonaliseerde Old Abe schouderpatchen.
De eenheid over de welke ik hier vooral ga bloggen worden the screaming eagles genoemd (de schreeuwende arenden).Hun kenteken de allom bekende witkoparend,een eerbetoon aan Old Abe de oorlogsarend, deze arend heeft een hele symboliek en geschiedenis. De geschiedenis Old Abe start in 1861 wanneer het indianen opperhoofd Chief Sky van de Chippewa indianenstam hem als jong gevangen nam en hem naderhand aan een blanke verkocht in ruil van maiskolven,deze blanke man Mr. Mills schonk de arend aan het Wisconsin 8th Color Guarddie naar de oorlog zou vertrekken, de Amerikaanse burgeroorlog.Het Wisconsin 8th Color Guard maakte deel uit van de Unionistische legers of de blauwen.De arend kreeg zijn naam, een naam die door de toenmalige bewoner van het Witte Huis geïnspireerd werd, Abraham Lincoln, Old Abe werd de doopnaam van de nieuwbakken mascotte van de Wisconsin 8th Color Guard. Old Abe vergzelde het Wisconsin 8th Color Regiment in al haar gevechten fier en schreeuwend gezeten op een draagstok boven de Amerikaanse vlag.Old Abe werd tijdens deze burgeroorlog tweemaal gewond, de eerste maal in Vicksburg en de tweede maal in Corinth, er werd gefluisterd dat de geconfedereerde leiders een prijs hadden uitgeloofd voor de scherpschutter die Old Abe zou doden, met die gedachte dat het verlies van de arend de unionisten zou ontmoedigen. Old Abe zou echter de burgeroorlog overleven.En zou nog een lang en gelukkig leven tot 1881. Old abe werd het Amerikaans symbool voor vrijheid en een standbeeld werd voor hem opgericht. In 1942 zou de 101st Airborne Division hem opnieuw ere door er hun schoudersymbool van te maken, Old Abe de schreeuwende witkoparend zou opnieuw ten strijde trekken deze maal louter symbolisch met deze eenheid van Amerikaanse parachutisten.
Hierbij wil ik alle bezoekers welkom heten op mijn blog, mijn passie is de tweede wereldoorlog en vooral D-Day en de bevrijding, ik verzamel militaria en ik ben tevens lid van de Lubbeekse legervrienden, wanneer ik met hen optrek zal ik steeds gekleed gaan als paratrooper van de 101st Airborne Division, 506 PIR, Easy company. Mij graad sergeant. In deze blog wil ik mijn passie delen met iedereen die dit wil alsook met andere gepassioneerden van dezelde periode, onafhankelijk van de eenheden of nationaliteiten die zij uitbeelden.
Ik ben Mark, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sgt Eagle.
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is Politie agent.
Ik ben geboren op 20/02/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Militaria & reconstituties.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
