Aangezien waarschijnlijk niemand mijn blog leest, zou ik eigenlijk even goed op papier kunnen schrijven... Maar ik wil het nog een laatste kans geven. Als er iemand dit leest, reageer dan, stuur een mailtje whatever laat me weten dat er iemand is. Dat er een reden is waarom ik mij hier mee bezig houd.
Ik heb besloten om dit weekend cupcakes te maken. Waarschijnlijk 'duust' veel calorieën, but who cares! :D ik dus.. Aangezien ik weer de kilo bijgekomen ben die ik kwijt was. Nu ja, cupcakes dus. Ik heb uitgekeken naar het programma van Goe gebakken op vt4 omdat ik in de reclame had gezien dat Sofie Dumont cupcakes ging maken. Ik heb het altijd al eens willen proberen, dus wie weet zijn ze wel superlekker (ofwel grandioos mislukt en moet ik ze aan de hond geven :D)
Oh ja, wat ik ook nog wou vertellen. Ik heb een schrijfwedstrijd gewonnen!! Met een korte aanzet van Pieter Aspe konden alle leerlingen een kortverhaal schrijven. Ik deed mee en nu ja, ik had totaal niet verwacht dat ik ging winnen. Maar ik heb GEWONNEN!!! JIPPIEEEEEEEEE!! zoals je ziet ben ik heel erg blij! Het is gewoon een bevestiging van wat ik kan en doe. Het moedigt me wel aan om verder te blijven schrijven. Daarmee dat ik ook zekerder ben geworden van mijn studiekeuze nl. journalistiek.
Ik zit met een paar vragen. Niet echt om voor jullie te beantwoorden, maar ik wil wel jullie mening horen. Want nu heb ik het gevoel dat ik gewoon voor mijzelf aan het schrijven ben, wat eigenlijk niet zo erg is, maari k zou wel graag een paar vaste lezers hebben. Of tenminste een paar lezers. Dus als jullie dit lezen, antwoord dan, reageer, doe iets! Want ik begin hier serieus depressief van te komen. Nee, da's gelogen. Ik ben niet depressief aan het komen, alleen een beetje geïrriteerd.
Dus de titel: twijfels. Waarom? Wel omdat ik mezelf een paar dingen afvraag. Hoe kun je nu op je gemak in de tuin zitten bloggen als die vol ligt met hondenpoep van je lieve hond die je soms het bloed vanonder je nagels haalt. Man, die hond verhaart! Het heeft geen naam!
Ik vraag me ook af of ik slecht van inborst ben. Iedereen denkt altijd dat ik zo'n lief meisje ben, maar soms op de vreemdste momenten voel ik een soort vreemd genoegen. Ik zal een voorbeeld geven. Vandaag in godsdienst liet ik een liedje horen: Chris Medina met What are words. Echt een prachtig liedje, ook om een beetje van te huilen. Maar aangezien ik alleen maar kan huilen bij films (vb. Frank en Frey)
Ik ben heir nu al een uur aan het klungelen met een werk voor school. Het vlot gewoon echt niet! Het is voor Nederlands. Meestal heb ik daar niet echt problemen mee, maar dit keer is het echt vervelend. Ik moet een besluit schrijven over mijn presentatie over het feminisme. Het moet een volledig blad zijn en ik zit nog niet eens in de helft. Ik heb echt zin om mijn laptop van mijn schoot te gooien en er een paar keer op te stampen. Zucht. Ik heb ook nog ander werk maar ik wil het echt afhebben zodat ik mijn punten kan krijgen. Ik wil ook nog mijn kamer reorganiseren. Ik heb nog geen idee hoe, maar het zal alleszins beter worden dan het nu al is.
Ik ga het binnenkort heel druk hebben. De 100-dagen komen eraan, ik heb veel schoolwerk en ik ben begonnen met een nieuw verhaal waardoor ik al duizenden ideeën in mijn hoofd heb spoken. Mijn hoofd is net een hutsepot. Alles is door elkaar gemixt.
Nu ja, c'est la vie!
Ik ga nog wat gaan werken. Maar voor ik ga wil ik jullie eerst aanraden om ZEKER naar The black swan te gaan kijken. Als je niet weet waarover ik het heb, heb je waarschijnlijk de laatste maand in een grot ver weg van de bewoonde wereld gezeten. Ik vond hem prachtig!
Ik weet het, ik heb de afgelopen dagen niets van me laten horen, maar ik heb er een goede reden voor. Ik zat in Italië, een schoolreis. Gisterenavond was ik thuis, maar ik was te moe om te bloggen. Ik moet nog een artikel schrijven over het reisje, ik ga een soort blog schrijven. Haha, inspiratie :D
Ik sliep op een kamer met drie andere meisjes en ik heb in mijn leven nog nooit zo lang geroddeld! Meisjes samen komt niet goed! De reis was een en al intriges en gehiechel. Eigenlijk best spannend :D Iedereen was toch wel blij dat ze naar huis konden. Drie hele dagen rust, elkaar even niet zien. Heerlijke stilte.
Dat was natuurlijk buiten mijn vader gerekend. Hij neemt ons (mijn zus en ik) uit eten samen met onze stiefmoeder en twee stiefzussen en misschien, maar dat is niet helemaal zeker mijn stiefbroer. Die stief maakt alles zo gemeen. Ze vallen allemaal nog goed mee, hoor. Ik kan niet klagen. Door haar gaan we nu regelmatig naar toneelstukken gaan kijken, durf ik me ietsje alternatiever kleden, assertiever geworden,... Allemaal positieve dingen dus. Het probleem is dat zij te goed is voor mijn vader. Hij is te manipulatief en te nonchalant voor een serieuze relatie. Hij verdient haar niet. Life is what life is.... Het enige waar hij goed mee kan omgaan zijn dieren ( voornamelijk honden) en planten. Hij weet echt alles over plantsoorten.
Het spijt me echt, maar ik zal vanavond niet te lang bloggen. Mijn armen voelen aan als jelly. Ik heb net samen met een vriendin gaan zwemmen en we hebben welgeteld 32 lengtes gezwommen. Na een kleine vleeskeuring ^^ zijn we in de stoomcabine geweest. Man, dat was daar heet!! Ook heb ik vandaag 2 uur LO gekregen (lichamelijke opvoeding). Ik heb gefietsd, geroeid, etc... Het was een sportieve dag vandaag! :D
Ik heb vandaag mijn koffer voor de Italiëreis in een klein uurtje gemaakt. De bagage mag maar 15 kilo wegen. Ik zit al aan 12 kilo en ik heb nog niet eens alles. Ik zal de kleine pruts in mijn handbagage steken die mag 10 kilo wegen. Dat vind ik eigenlijk niet echt logisch. Wie steekt er nu 10 kilo in zijn handtas? Het verbaasde me hoeveel ik eigenlijk nodig heb. Hoe ik afhankelijk ben van materiële zaken. Ik was verrast dat bijna mijn hele leven in één koffer kan. Eigenlijk zouden we al die materiële ballast moeten opgeven, maar dat zou ons leven heel wat moeilijker maken.
Het spijt me, beste lezers. Ik ga afsluiten.
Blessed be and Bye Bye!
Godin van de dag: Artemis, godin van de jacht, maar ook van sport.
Vandaag is het de tweede dag dat mijn metekindje op deze aarde is gekomen. Ik ben van plan een soort scrapbook te maken met foto's in van haar. Maar ik twijfel of ik het zelf zou houden of aan haar zou geven als ze wat ouder is. Als ik het binnen x aantal jaar geef, is er alleen nog de moeilijkheid om het ergens op een veilig plekje te bewaren, zonder dat het zo goed is weggestoken dat ik het kwijt raak. Ik zal jullie nog wel laten weten wat ik ermee zal doen. Vandaag wil ik praten over een trilogie die ik aan het lezen ben. Maria V. Snyder is de schrijfster. Het eerste boek heet studie van gif. Dat is het enige boek van de trilogie dat ik nog niet gelezen heb, wat eigenlijk niet echt logisch is. Het tweede heet studie van magie, en het laatste studie van vuur. Het is echt een zalige reeks! Het sleept je echt goed mee in die andere wereld. ZEKER lezen dus!
Weet je wat ik vreemd vind? Hoe het leven plots in een seconde, een minuut zo kan veranderen. Ik was tot vorige maand een gewoon mens met de nodige problemen in de liefde of met af en toe eens een hapering in mijn brein. Maar toen begon ik te werken aan mijn spreekbeurt over het feminisme. Verandering 1: Ik begon me een echte feministe te voelen. Verandering twee: een lul van een jongen (mijn bijna-vriendje) wou dat ik thuis bleef van een zotleuke fuif (omdat hij heel jaloers is.) Hij vertelde me die avond ook dat hij geen vaste relatie wou, maar wel een trouwe. Met andere woorden: hij wou dat ik braafjes thuis bleef terwijl hij vrolijk de bloemetjes kon gaan buiten zetten. Ik zei dat hij 'ons' moest vergeten en dat ik niks meer van hem wilde horen ( in mijn vorige blog staat dat hij dat dus duidelijk niet begrijpt en gisterenavond bleek dat ik nog maar eens gelijk had) Verandering 3: Ik besloot om de rest van mijn leven single te blijven toen op die fuif een gast met me begon te dansen die met zijn stijve lul tegen mijn kont zat te schuren ( ieuw!) Ik besloot ook om carrière te maken en mss op mijn 30ste een kind te adopteren ofwel naar een spermabank te gaan, daar ben ik nog niet uit. Verandering 4: ik werd meter. Verantwoordelijkheid...
Je kan wel zeggen dat ik de laatste tijd veel heb meegemaakt. Of dat nu positief of negatief is moet ik nog uitmaken, maar die veranderingen zijn er toch en ik kan ze niet meer terugdraaien. Ik zal ermee moeten leren leven. Ik kan niet anders.
OMG ik had juist een hele lange blog gemaakt en die is nu weg! Shit! Oké, dan begin ik maar opnieuw, sorry jongens dit wordt een verkorte versie.
Hallo beste lezers,
Het was vandaag een lastige dag, met op het einde een heerlijke verrassing. Lastig omdat de dag volgepropt zat met stomme taken, vervelende lessen en een tekort aan slaap helpt daar ook niet echt bij. Ook een jankend bijna-vriendje (soon to be ex-bijna-vriendje) helpt niet om de dag wat leuker te maken. Die gast wil me nu echt niet met rust laten, is dat zo moeilijk? Ben ik zo irresistable :D haha. Nee, ik denk dat hij het begint door te hebben, na de derde keer te hebben gezegd dat hij me met rust moet laten. Jongens kunnen toch zo hardhorig zijn! (Sorry voor de veralgemening!)
Nu, de dag was niet helemaal naar de vaantjes. Tijdens mijn voorlaatste uurtje les keek ik eens naar mijn gsm, wat zag ik daar, een berichtje! Eureka, ik had een sms. Raad eens wat er in stond? Niemand? Er stond dat ik juist meter was geworden van een wolk van een kind! Amélie. Vervuld van vreugde vond ik het moeilijk om op mijn keiharde, houten stoel te blijven zitten. Vliegensvlug verliet ik het schoolterrein toen de laatste bel ging. Waarschijnlijk heb ik nog nooit zo hard gelopen. Dat is eigenlijk een verontrustende gedachte, misschien moet ik iets doen aan mijn fysiek. Nu ja, that's out of the question. Helaas moest ik nog wachten tot zes uur vooraleer ik mijn allerliefste metekindje kon zien. Ik wou eigenlijk graag vastpakken typen, maar ze is nog te licht (2,860 kg). Stiekem heb ik haar toch even vast kunnen houden, mijn God wat is dat een klein boeleke!
Ik begrijp dat er bij het meterschap heel wat verantwoordelijkheden komen. Niet enkel zal ik het voelen aan mijn portemonnee, maar ook zal ik dichter bij de opvoeding willen staan. Ik heb al gevraagd aan mijn zus ( de mama) of ik later met Amélie naar toneelstukken mag gaan kijken, samen mogen gaan eten, ... Ik wil haar meenemen naar de bibliotheek, boeken voorschotelen, samen naar de bioscoop gaan. Luisteren naar oude hits ( die nu nog nieuw zijn, maar bij haar misschien verouderd zullen zijn.) en vooral vertellen over mijn fouten en mijn levenswijsheden, haar advies geven en haar beschermen. Ik zal ooit een boek voor haar schrijven. Ik voel het. Maar ik mag mijn nichtje zeker niet vergeten (Marie-Lou, de oudere zus van Amélie). Als ze wil mag ze ook mee, ik zal er geen probleem van maken, maar zij heeft mijn zus als meter. Bij Marie-Lou ben ik tante. Het kind heeft mij al laten lachen. Ik hou van haar, net zoals ik van Amélie zal houden.
Mijn allerbeste lezers, morgen ben ik er weer. Ik ga na school weer naar het ziekenhuis Amélie bezoeken. Ik ben van plan om een heel fotoboek te maken. Met alle foto's van haar eerste dagen met allemaal leuke commentaren. Op het einde wil ik een brief schrijven waar ik haar beloof mijn plichten als meter goed te volgen. Er staat dus nogal wat op het plan morgen.
godin van de dag: Maeve, godin van verantwoordelijkheid.
Hoj iedereen! Ik denk dat het gemakkelijk is als ik mezelf even voorstel. Ja, ik weet het ik ga clichés gebruiken, maar dat is de gemakkelijkste manier :) Ik gebruik mijn echte naam niet omdat ik toch wel een beetje privacy wil. Sorry iedereen! Dus, hier ben ik Aine. Ik ben 18 jaar en zit in mijn zesde jaar. Ik hou van toneel en boeken. Ik vind het fantastisch om zelf ook te schrijven, maar ik weet niet of het altijd even goed is. Erg vind ik het niet, maar ik zal er binnen een paar jaar wel de kost mee moeten verdienen. Schrik niet, ik zou volgend jaar graag journalistiek studeren. ^^
Ik heb deze blog aan gemaakt omdat ik net de film: "Julie and Julia" heb gezien. Die vrouw had daar ook een blog in en het leek me geweldig om er ook een aan te maken. Ik wil me ook meer verdiepen in wicca, maar ik vind het altijd zo moeilijk om er aan te beginnen. Ik laat het liever op me af komen. Als ik trouwe lezers heb, zoals jullie, kan ik misschien meer discipline hebben om mezelf erin te gooien.
Als er iets is, als ik een gigantische spellingsfout heb gemaakt, laat het me weten! Ik wil mezelf verbeteren maar daar heb ik wel jullie hulp bij nodig. Als er iets is, een probleem thuis of what so ever, stuur me een mailtje, zet iets in mijn gastenboek. Ik zal mijn uiterste best doen om goed advies te geven.
Misschien stuur ik deze berichten de leegte in, misschien leest er iemand het. Allemaal misschiens, maar ik zal alleszins een leuke tijd gehad hebben. :)
