Mijn Greyhound, Mijn Trots Mijn Clown Mijn kleine meid heeft nog altijd de enthousiasme van een puppy
Ze houd van Nero mijn 11 jarige kruising labrador Ze houd van gezelschap Ze
houd van alles wat buiten leeft en beweegt, maar houd gepaste afstand
nadat ze er keihard op af is gerend en het niets van haar moet hebben Ze
houd van theelepels pikken en verstoppen en heeft sinds kort buiten de
stokken ontdekt, vooral die niet groter zijn dan 10 cm. Ze houd van Slapen, rennen, en wandelen Ze houd van papier versnipperen als ze alleen thuis is Ze houd veel van kinderen, uhm, eigenlijk van alle mensen
Haar nadeel, ja die is er ook Haar nadeel is dat als ze alleen is hoe kort ook, nog altijd gewoon plast in huis wanneer ze wil 's nachts gaat ze soms ook zonder mij een seintje te geven gewoon uit bed, ga naar de achterkamer en plast daar gewoon. Zolang ik thuis ben is ze gewoon goed zindelijk, ze heeft daar dan een gewoon dagritme in. Als ze het dan al zelf aangeeft, is het door naar de achterkamer te lopen, en me dan aankijken. Ik denk wel eens zou ze dat 's nachts dan ook doen, want ze is wel zo, van zie je het niet dan doe ik het gewoon in huis. Nogmaals als ik samen met haar ben gaat het goed. Ze blijft maximaal 6, bij uitzondering 7 uur alleen op een dag. Dat is voor een volwassen hond toch niet extreem lang Maar ook als ik weg ben hou ik rekening met dat ritme en ben dan op haar uitlaattijden gewoon thuis, toch haalt dat niks uit En als ik na 3 uur thuis komt is het ook al wel eens mis terwijl ze dan vlak daarvoor is uitgelaten Op de dag tref ik het steeds vaker wel schoon aan thuis, maar nog niet altijd Maar
ga ik 's avonds weg, en laat ik haar daarvoor nog uit, is het net alsof
ze er geen geloof in heeft dat ik die avond nog thuis kom, want of ik
dan maar 3 maximaal 4 uur weg ben, dan heeft ze zelfs meerdere keren
geplast en zelfs gepoept. En poepen doet ze anders nooit in huis. Toen ze jonger was op alle manieren hier op gereageerd, behalve haar neus erin duwen want dat is tegen mijn principe. Eerder, boos, negerend, haar erbij roepend en zeggen "wat heb je nu gedaan?" En nu, nu negeer ik het, ruim het op en geef er geen aandacht aan. Als iemand een tip heeft GRAAG.
Toch brengt het bovenstaande geen smet op de mega liefde die ik voor haar voel. Iedere
wandeling, kort of klein weet ze me aan het lachen te maken door haar
gehuppel aan de lijn op een manier dat ze toch niet trekt. Ze is raar, maar zo geweldig.!
