Neem ook een kijkje op Rubenmaakteenreisje om meer te lezen over de fietsreis van LA tot Rio de Janeiro
21-10-2010
Next
Vandaag doen we het lekker rustig aan in de immense Medina van Fez. Morgenvroeg rollen we onze matten op en trekken we het Atlas-gebergte in. Vaarwel dus aan de lekkere temperaturen. Niet voor lang echter, want daarna gaat het via de oases aan de rand van de Sahara naar Marrakech. Dat alles gebeurt met een ondertussen compleet belachelijk snorretje. Ik had gehoopt om met deze geniale zet de integratie onder de Marokkanen te vergemakkelijken, maar uiteindelijk ben ik nu gewoon nog even duidelijk een toerist, alleen met een belachelijk snorretje. Foto's volgen, maar langs deze weg wil ik toch de oproep lanceren om op het blog de optie "Scheer maar snel weer af" aan te klikken en mij (n Renée) uit mijn lijden te verlossen. Dank bij voorbaat!
Naast de 2 behaalde visa bracht de doortocht door Rabat ook nog een vreemde situatie met zich mee. Eerst gingen we op zoek naar een camping waarvan we gps-coördinaten van internet geplukt hadden. Bij aankomst bleek die camping met de grond gelijk gemaakt te zijn. Dat is niet zo heel vreemd natuurlijk, maar daardoor gingen we op zoek naar een andere camping. We rijden de mooie kustbaan tussen Rabat en Casablanca af; genieten van de schitterende zonsondergang en groeten vriendelijk naar de agenten die op elk kruispunt staan te leuteren. Uiteindelijk houden we halt bij 'Camping Palmeiras'. We zijn er de enige bezoekers, er is geen stromend water en ook geen elektriciteit. De 6 die we overeen komen is dus écht alleen om veilig te staan, maar het zicht op zee en de openlucht fitness naast de deur nemen we er graag bij. Zo graag zelfs dat we de volgende dag al met 6 in de hand naar het vrouwtje lopen om voor nog een nacht te betalen. Maar blijkbaar heeft het vrouwtje midden in de nacht beslist dat we voor de volgende nacht 10 moeten betalen. Nu zou die 10 op zich nog niet zo'n gigantisch probleem zijn, maar we snappen absoluut niet vanwaar die plotse prijsstijging komt. We proberen verhaal te halen en wat te onderhandelen, maar ze houdt het been stijf en weigert van haar prijs af te komen. Omdat ook wij het been stijf houden, besluiten we te vertrekken en een 10-tal kilometer verderop iets méér te betalen voor een camping waar we ook alleen staan, maar waar wel (koud) water en electriciteit is en waar ze tenminste vriendelijk en correct zijn...
Vanuit Tanger ging het richting het Rif-gebergte waar we boven het mooie stadje Chefchaouen kampeerden. De buren daar waren een heel aardig Nederlands stel met een pak Afrika-ervaring die ons heel wat nuttige informatie konden verschaffen. Merci! PS:Dit waren dus niet de buren, maar die foto heb ik nu even niet bij. Komt nog!
Rabat stond niet hoog op ons verlanglijstje van te bezoeken plekken, maar toch hebben we er 2 dagen doorgebracht. 2 heel vruchtbare dagen, want uiteindelijk hebben we visa bemachtigd voor zowel Mauretanië als voor Mali. Als we geen van beide visa verlengen moeten we tegen 17 december de oversteek van Mali naar Burkina-Faso maken. Als alles volgens plan verloopt moet dat prima haalbaar zijn, zonder ons op te jagen.
* De allereerste keer dat we op deze reis bestolen werden was al in Madrid. Om het deurtje van Renée goed winddicht te houden hadden we velcro (klitteband voor de Nederlanders) aan de deur gelijmd. Om het goedje samen te houden hadden we voor 1 nachtje alle wasknijpers op de deur gezet. De volgende morgen waren deze allemaal spoorloos verdwenen. De inhoud van de wagen bleef intact.
* In Frankrijk hebben we ons een leuke lederen voetbal aangeschaft. Leuk voor mij om mee te spelen. Goede ijsbreker en misschien een leuk geschenkje voor iemand die het op een bepaald moment verdiend heeft. Om binnenruimte te besparen ligt de voetbal gewoon bovenop het bagagerekje geklemd. Bij het stapvoets binnenrijden van Rabat (de hoofdstad van Marokko) snelt een kleine ondeugd naar de auto en zet het op een lopen met onze bal. Dat was echter buiten de waard gerekend. Ik zit achter het stuur, maar fluit het boefje achterna en een boze blik en wat grote gebaren zijn al voldoende om de bal terug te krijgen. Ik hoop dat het even makkelijk gaat als iemand het ooit op de auto in z'n geheel gemunt heeft.
* Onderweg hebben we al wat illegale cd's gekocht, maar sinds gisteren zijn die spoorloos verdwenen. Ze lagen gewoon los voorin de wagen (denken we) en nu zijn we plots veroordeeld tot het tot vervelens toe beluisteren van die ene schijf die nog in de radio zat. Omdat er toch nog wat spulletjes vooraan in de auto lagen en die allemaal blijven liggen zijn lijkt het ons nogal sterk om al over diefstal te spreken. Misschien kunnen we ze gewoon even niet vinden, maar voor de zekerheid hebben we in Fez toch al wat nieuwe muziek op de kop getikt.
* Het is trouwens merkwaardig dat we nog niet meer bestolen zijn. Al te vaak betrappen we onszelf erop dat we onze schitterende constructie op de kofferbak weer maar eens niet afgesloten hebben. Als we de auto ergens maar heel even achterlaten besparen we ons ook de moeite om het dak er terug op te zetten. Als klap op de vuurpijl kwamen we van een lange tussenpauze bij een indrukwekkend viewpoint terug bij de auto en moesten we even zoeken naar de sleutels. Uiteindelijk vonden we ze netjes op het contact, duidelijk in het zicht van jan en alleman. We hebben alvast het voornemen om goed op te letten...
Met de nieuwe poll aan de rechter kant van dit blog leg ik mijn lot een heel klein beetje in jullie handen. Ik doe altijd en overal bijzonder goed mijn best om mij wat aan te passen en omdat het Arabisch me voorlopig nog wat moeilijk valt heb ik besloten om de trots van menig Marokkaan over te nemen. Na 2 dagen zie ik er uit als de gemiddelde Marokkaan van 14 jaar. Het is nu aan jullie om te beslissen of de snor er af gaat, zo belachelijk blijft als hij nu is, of nog langer moet worden en ik probeer om het ding te laten uitgroeien tot een volwaardige snor...
Terwijl we op het strand van Tanger zaten uit te blazen van het geslenter door de stad werd Renée op 2 verrassingen getrakteerd. Eerst gunde een overenthousiaste Marokkaan haar het volle zicht op zijn edele delen. Nog niet helemaal van de schok bekomen kruiste haar blik die van een klasgenoot vanuit haar Madrid-periode. George schreeuwde een paar keer haar naam en vloog haar meteen in de armen. Een blij weerzien en wel heel erg toevallig, maar ik weiger nog steeds om te zeggen dat het een kleine wereld is. Je moet er maar eens proberen rond te rijden met je fiets. Zelfs tot het einde van een ander continent rijden met een jeep zou wel al eens een hele opgave kunnen worden...
3500 km op de teller, 5 landen achter de rug: Het avontuur kan écht beginnen!!
Het binnenkomen in Tanger had iets meer voeten in de aarde dan we hadden verwacht. Doordat we nogal holderdebolder Spanje hebben verlaten zijn we niet echt voorbereid op de aankomst in Marokko. Als echte amateurs kennen we de koers van de munt niet, weten we niet precies waar de camping ligt die we willen zoeken en weten we eigenlijk bijna niets over Tanger, de stad van aankomst Gelukkig zijn de mannetjes aan de douane heel behulpzaam. Toch slagen we er niet in om de péageweg te vermijden en vinden we de camping nergens. Helemaal doodop nemen we toch maar onze intrek in een te duur hotel, maar zo staat de auto tenminste in een bewaakte garage.
De volgende dag brengt al heel wat licht in de duisternis. Voor de helft van de prijs gaan we naar het veel betere hostal Hollanda mét dakterras met zicht op zee (als je wat moeite doet). De heel erg aardige receptionist helpt ons wat op weg en we kuieren gezellig door het doolhof van de mooie medina.
Alles bleef voorspoedig verlopen: vlot verkeer, lekker weer, de jeep in vorm, wij in vorm... We besloten dus om ons geluk erop te wagen en meteen tot aan de haven van Algeciras te rijden. Grensovergangen zijn altijd een stressvolle bedoening, een verandering van continent zou dus wel niet anders zijn. Een heleboel opdringerige mannetjes proberen voor een aalmoes hulp aan te bieden en je op te lichten voor te dure tickets. Wij bedankten vriendelijk maar kordaat voor alle aangeboden hulp en kochten via de officiële weg kaartjes voor een totaal van 90 voor de auto en 2 personen. Dit is toch zo'n slordige 50 goedkoper dan de beste internetaanbieding die we hadden kunnen vinden... Het aanschuiven voor de ferry en de paspoortcontrole aan boord zorgen ook weer voor een flinke portie stress bij heel wat reizigers. Zoals je ziet maakten ook wij ons heel wat zorgen...
... wegen absoluut niet zwaar. Nadat we donderdagochtend door Sylvia nog op Churros con chocolate getrakteerd werden konden we met een volle maag de costa tropical en de costa del sol gaan verkennen. In Nerja ging het dakje van de jeep en gingen we ons vergapen aan het 'balcon de Europa'. Daarna was het één en al toerisme. Tijdens een tussenstop op één van de vele stranden vroegen we ons hardop af of we zouden doorrijden tot Tarifa om nog 1 nacht in Spanje door te brengen of als we toch ons geluk zouden wagen en meteen de oversteek naar Afrika zouden maken...
In een nog veel verder verleden was ook ik student. Ik trok in het kader van mijn studie naar Granada om daar het beste van mezelf te geven. Jaime was toendertijd de ideale huisbaas en leerde me ook de hele stad en alle kneepjes van het studentenvak in Zuid-Spanje kennen. Een doortocht doorheen Spanje moest dus absoluut ook een tussenstop in Granada hebben. Net als in 'de goeie ouwe tijd' speelden Jaime en Sylvia de perfecte gastheren. Ook al heeft de eeuwige lamzak het nu superdruk als 'senor el director' konden een paar rondjes tapa's absoluut niet ontbreken. Jammer dat Pedro er niet bij kon zijn, maar voor mij was het super om er terug te zijn en Renée kreeg een mooie impressie van wat Granada allemaal in petto heeft. Muchas gracias y hasta la proxima!
De laatste info die jullie van ons kregen was toen we onderweg waren van Barcelona naar Madrid. Ook in Madrid werden we weer feestelijk onthaald. In haar studentenperiode (in lang vervlogen tijden ) studeerde Renée ook in Madrid. Daar was ze af en toe aan de slag als gids op de fiets voor http://madrid.mad-bike.com/ Haar toenmalige baas en zijn vriendin zijn intussen goeie vrienden geworden en hebben ons 2 nachtjes te slapen gelegd en uitgebreid verwend. Ter ere van de verjaardag van Mart werd ook een taart aangesneden en moesten natuurlijk ook een paar biertjes soldaat gemaakt worden. De grootste verandering sinds de studententijd van Renée is dat de familie ondertussen is uitgebreid. Rodrigo Houwen Medrano is een heel gezellig kereltje en we willen hem bij deze bedanken voor de hartelijke ontvangst!!
Voor het traject Barcelona-Madrid hebben we 2 dagen uitgetrokken zodat we het opnieuw rustig aan kunnen doen. Eventjes voorbij Zaragoza rijden we de velden in en zoeken we een leuk plekje om de tent op te zetten. Echt een leuk voorproevertje voor wat ons te wachten staat.
Het toeval wil dat 1 van de beste vriendinnen van Renée net samen met ons in Barcelona is. Simone heeft hier een master in toerisme gevolgd en was met de hele familie nog even terug om af te studeren. Gezellig een paar biertjes en wat coktails samen, maar niet al te geweldig, want de volgende morgen moeten zij al heel vroeg terug naar Nederland en willen wij uitgebreid de toerist uithangen in Barcelona. Andermaal gefeliciteerd Simone!
Omdat een city-tripje ook altijd leuk is laten we Barcelona met veel plezier in ons programma passen. Een hele dag slenteren langs al het moois wat deze stad te bieden heeft...
Vanuit Frankrijk bolden we dus rustig door tot in Barcelona. Dakje eraf, zon op de kop, echt vakantie! Het rustig cruisen stond in schril contrast met het rijden in Barcelona zelf. Een avontuur op zich is dat! Omdat parkeren in het centrum mission impossible lijkt, gaan we even op een plek voor laden en lossen staan om te voet op zoek te gaan naar een geschikte parkeerplaats. Dit is ten zeerste tegen de zin van Renée, maar van het rondrijden in Barça krijg ik stress en dat kan toch absoluut niet de bedoeling zijn! We zijn nog maar 3 minuten van de auto weg als ik besef dat ik mijn portefeuille met belachelijk veel cash gewoon in het ongesloten voorste deel van de auto heb laten zitten. Ik kuier dus terug en vind naast onze auto een politiewagen en een takelwagen... Mijn portefeuille is dus in elk geval veilig, maar het vereist heel wat vriendelijk geglimlach en overredingskracht om uit te leggen dat ik hier echt wel aan het laden en lossen ben en dat ze het écht niet kunnen maken om me te takelen. Lichtjes teleurgesteld moeten ze ons laten vertrekken en nemen ze dan maar de Spanjaard van voor me mee... Voor onze doortocht in Barcelona kunnen we bij Ferenz terecht. Ferenz is een Nederlander die Barcelona kent als zijn broekzak en die ons in zijn flat in het centrum wel héél erg goed ontvangt. We kunnen zelfs in zijn eigen bed gaan slapen.
Tijdens een lunchpauze langs de Franse wegen kreeg ons jeepje gezelschap van een collega. 2 Finnen zijn samen met ons van bij hen thuis vertrokken richting Kaapstad en hebben ons dus al ingehaald... Tot onze grote verbazing hebben ze exact dezelfde route in gedachten! Tot zover de prijs voor de originaliteit dus... Ze zijn echter van plan om de trip in 6 maanden af te werken, dus is de kans klein dat we elkaar vaak zullen tegen het lijf lopen. De voorbereidingen zijn duidelijk heel gelijkaardig verlopen, alleen wat de auto en zijn bepakking betreft hebben ze het grootser aangepakt. Ik troost me met de wetenschap dat hij al op zoek moet naar stukken om de airco van zijn LandRover te herstellen. Dat is alvast één iets waar wij ons geen zorgen moeten om maken check mss ook eens hun site als je Fins kunt: http://hkicapetown.nettisivu.org
Van 'le coin tranquille' ging het dus via en gezellige afscheidslunch met mijn collega's naar de ANWB. Heel leuk om ook daar nog eens goeiedag te zeggen en uiteindelijk kregen we ook een lekker plekje om te slapen bij Sylvie en Katrien. Merci (ook aan Heike!) voor de gezellige avond!
Encore un grand merci aux collègues de Renault Trucks! Ca nous a fait beaucoup de plaisir que vous étiez aussi nombreux pour nous souhaiter bonne route. Merci beaucoup et à la prochaine!
Zondagochtend zijn we rond een uur of 11 naar de camping ' Le coin Tranquille' gereden. Onderweg hebben we het dakje van de auto gehaald en heerlijk genoten van het mooie weer. Rond een uur of 17h kwamen we dan aan op de camping. Daar werden we meteen in de watten gelegd met aperitiefjes,lekker eten en een heerlijk bed! ' Nu moeten jullie er nog van genieten, want in Afrika zal het allemaal anders zijn was hun commentaar. Gille, Martine, Nadege, Didi en de rest van het team van 'Le coin Tranquille' ik vond het super leuk jullie allemaal nog te zien en hartstikke bedankt voor de verwennerij!!
Vandaag doen we het lekker rustig aan in de immense Medina van Fez.
* De allereerste keer dat we op deze reis bestolen werden was al in Madrid. Om het deurtje van Renée goed winddicht te houden hadden we velcro (klitteband voor de Nederlanders) aan de deur gelijmd. Om het goedje samen te houden hadden we voor 1 nachtje alle wasknijpers op de deur gezet. De volgende morgen waren deze allemaal spoorloos verdwenen. De inhoud van de wagen bleef intact.
mét dakterras met zicht op zee (als je wat moeite doet). De heel erg aardige receptionist helpt ons wat op weg en we kuieren gezellig door het doolhof van de mooie medina.
De laatste info die jullie van ons kregen was toen we onderweg waren van Barcelona naar Madrid. Ook in Madrid werden we weer feestelijk onthaald. In haar studentenperiode (in lang vervlogen tijden 
) studeerde Renée ook in Madrid. Daar was ze af en toe aan de slag als gids op de fiets voor 
Zondagochtend zijn we rond een uur of 11 naar de camping ' Le coin Tranquille' gereden. Onderweg hebben we het dakje van de auto gehaald en heerlijk genoten van het mooie weer. Rond een uur of 17h kwamen we dan aan op de camping. Daar werden we meteen in de watten gelegd met aperitiefjes,lekker eten en een heerlijk bed! ' Nu moeten jullie er nog van genieten, want in Afrika zal het allemaal anders zijn was hun commentaar. Gille, Martine, Nadege, Didi en de rest van het team van 'Le coin Tranquille' ik vond het super leuk jullie allemaal nog te zien en hartstikke bedankt voor de verwennerij!!
