AfricanAdventures
RoadTrip through the heart of the black continent
Inhoud blog
  • Afgelopen
  • Table mountain
  • Ik spring uit een vliegmachien...
  • Robben Island
  • Verkocht
  • Pinguins
  • Final destination!
  • Waterellende
  • Bestemming avontuur!
  • Still going strong! CapeTown here we come!!!
  • Een goeie bok moet stinken
  • Wandelsafari
  • Winter
  • Great Zimbabwe
  • Safari te paard
  • Olifanten temmen
  • Aaaike leeuwtje
  • Aaaike leeuwtje
  • Antelope parc
  • jieha
  • Schorpioen
  • Neushoorns(?)
  • Zimbabwe!
  • Booze cruise
  • Victoria Falls
  • Sit back and enjoy the show
  • Olifant vs Korando
  • African Adventures!!!
  • Botswana alleen voor rijkelui?
  • Travelling blues
  • The big 5 !
  • Nooit geziene stortregen
  • Etosha National Park
  • Cape Cross
  • Zondag rustdag?
  • Morgen - Afrikaanse tijd
  • pics vdb
  • Swakopmund
  • Sossusvlei
  • Dan maar te voet :-)
  • Finally on the road
  • Swakopmund
  • Gastvrijheid (!)
  • VDB komt naar...
  • MijnAlbum.nl
  • De sprint door Angola
  • Windhoek
  • Wachten op het laatste benodigde visum
  • Geluk bij een ongeluk
  • Eindelijk over de Congo
  • Paniek in het dorp
  • Langzaam maar zeker
  • Escorte
  • Destination Adventure
  • 4 4x4's
  • Toch weer van de boot af
  • Hit the road again!
  • Gaat hij of gaat hij niet?
  • Plannen in Afrika...
  • Hippocampe
  • This is Africa!
  • Opgeladen batterijen
  • Eindelijk nog eens olifanten
  • Visum-shopping (Part XXIII)
  • Foufou
  • Entering Gabon
  • Kameroen moet je doen!
  • Campo Ma'an - en terug :-(
  • Beach camp
  • Unlucky Rob
  • Batterijen opladen
  • Presbyterian church Buea
  • Mount Cameroon
  • Happy feet
  • Foto's Yaoundé en Mt Cameroon
  • Foto's Nigeria en RingRoad (Kameroen)
  • Sfeerbeelden Ouidah en Ganvié
  • Foto's Abomey en Grand Popo
  • Foto's Noord-Benin en Togo
  • Visa-jacht
  • Vuile diesel
  • Noordwest Kameroen
  • Corrupt?
  • k*thotel
  • Dorp op stelten
  • De boom in
  • Jean&Pascal
  • Anne&Aidan
  • Op tv
  • Voodoo
  • Geduld
  • Visvangst
  • Awalé Plage Rocks!
  • Abomey
  • Over termieten, principes en scheten
  • Evenwicht
  • Maken vele handen licht werk?
  • De voordeur versieren
  • Tata Somba
  • Nigeria
  • Fijn 2011
  • Eerste safari
  • Zonder remmen
  • foto's
  • Oldskool or new gimmick?
  • New pics
  • Merry Christmas!
  • Ouagadougou
  • Rustig
  • Poll Mali
  • visa regelen
  • Check out the new pics
  • Nieuwe poll
  • Ver weg?
  • foto's
  • Goed doel
  • Djenné
  • Slowed down
  • Hamady le bandit
  • Mijn schooltje
  • Habib Koité
  • De oude buren
  • Vervolg van de huizenjacht
  • Terug in Bamako!!
  • Le retour de Renée à Bamako
  • Videootje
  • Nieuwe foto's
  • Tuuuut Tuuuut
  • De 'weg' tonen
  • l'école
  • Ferry
  • Band plakken
  • Hobbelen
  • Wist je dat...
  • Reutelen
  • Wildkamperen: 'Vind ik leuk'
  • Réparation Africaine
  • Grensformaliteiten
  • This is Africa!
  • Meer hardcore offroad
  • Feest
  • Tabaski
  • Vlaanderen + Holland = OK
  • Poep tegen lucifers
  • MEER FOTO'S
  • Moustache
  • de garage
  • Verjaardagsfeestje
  • Wit vlees
  • Water!
  • Asfalt?!
  • Into the desert
  • De politie, uw vriend!
  • Sukran!
  • Alive and kicking!
  • To do or not to do?
  • Chillen
  • Jammer
  • Ontbijtje
  • Wakker worden
  • De boom in! Geit!
  • Ooohhh
  • Sapjes
  • Moustache
  • Marrakesh
  • Hup Holland, Hup!
  • Filmset
  • Oases
  • De Postboys weten waarom!
  • Beach-fun
  • Hoe groot is Afrika eigenlijk?
  • Hoe doet de jeep het?
  • Toch maar langs de weg...
  • La gazelle
  • Nog inspiratie Dries?
  • Alternatief vervoer
  • Gastvrijheid? Het verhaal.
  • 3s
  • Next (Part II)
  • In het zand spelen
  • Even bekomen
  • The morning after
  • Vuurtje maken
  • Overnachten op de berg
  • De weg uitleggen...
  • Gorges
  • Lekker weer
  • Berberse tradities
  • Gastvrijheid (of toch niet?)
  • Schending van de privacy?
  • On the road
  • Next
  • Chefchaouen
  • Visa
  • Diefstal
    Zoeken in blog

    Neem ook een kijkje op Rubenmaakteenreisje om meer te lezen over de fietsreis van LA tot Rio de Janeiro
    08-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VDB komt naar...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vanaf zondag 10 april 2011 verschijnen hier ook twee weken lang de verhalen van "VDB komt naar Namibië".

    Verschenen eerder in deze reeks:

    VDB komt naar Granada (2004)

    VDB komt naar Le Carbonnier (2006) 
    http://www.mijnalbum.nl/Album=IWFR3CQT

    VDB komt naar Mexico (2006) 
    http://www.mijnalbum.nl/Album=6JHVQ33F en http://www.mijnalbum.nl/Album=KW8TN47M

    VDB komt naar Brazilië (2007)
    http://www.mijnalbum.nl/Album=UNXL3Y7L , http://www.mijnalbum.nl/Album=43RG7PRV en veel meer...

    VDB komt naar Lyon (2010)



    08-04-2011, 22:39 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MijnAlbum.nl
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ruim 300 aandachtige kijkers hadden al gezien dat er op http://www.mijnalbum.nl/Album=QVH8D6ZB weer 270 foto's te vinden zijn.
    De minder aandachtigen kunnen gewoon op de link in dit bericht klikken en meegenieten van Renée in bikini of Ruben onder de douche (want het offroaden, de landschappen en de zonsondergangen hebben toch beduiden minder hits).

    08-04-2011, 22:21 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De sprint door Angola
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het dure 5-dagen transitvisum voor Angola was uiteindelijk de woensdagnamiddag klaar zodat Renée en ik nog voor het donker de rit van ongeveer anderhalf uur van Matadi naar Luvo aan de Congolees-Angolese grens maakten. In Luvo mogen we andermaal gratis overnachten. Dit keer in een missiepost die ooit werd opgericht door pater Jozef uit Handzame. Hierdoor kunnen we 's morgens vroeg aan de grens verschijnen en onze 5 dagen in Angola optimaal benutten.
    Birte en Sebastian waren al een dag eerder vertrokken in hun LandCruiser. De Defenders met het Nederlands-Amerikaanse gezelschap zag het niet zitten om hun hele kamp in Matadi op te breken en weer op te zetten in Luvo en verkoos een hele vroege start vanuit Matadi. Door de langzame procedures aan de grens werden de Defenders en de Korando daar weer met elkaar herenigd.
    Het eerste stukje Angola was kort maar krachtig. De weg naar M'Banza Congo is op zich niet zoooo uitzonderlijk slecht maar is vooral heel erg hobbelig. We hebben in Matadi niet de moeite gedaan om de enorme hoeveelheden modder van onze auto te halen en nu de smurrie versteend is weegt alles zwaar door voor een roestende Korando. Eerst begeven de steunbaren waarmee de voettredes aan het chassis bevestigd zijn het aan beide kanten onder het hevige gedokker. Later verliezen we ook de beschermingskappen voor de remschijven. De combinatie van roest van 17 jaar ver, kilo's versteende modder en het gehobbel wordt ze fataal. Eéntje moeten we met de hand verwijderen, maar de ander koos zelf het hazenpad. De voettredes zijn nog in M'Banza Congo zelf gelast omdat het een heel irritant tikkend lawaai met zich meebracht. Nog steeds in M'Banza Congo kunnen we voor het eerst in Angola tanken. Dankzij de overvloed aan olie in het land vindt de overheid het een goed idee om diesel met verlies (30 eurocent per liter) te verkopen in de hoop het transport in het land wat te stimuleren. Mij lijkt het geen slecht idee om ook de investeringen in het wegennet nog wat op te drijven, al moet het gezegd worden dat ze goed bezig zijn...
    Zowat 1700 van de 2000 km van noord naar zuid kun je in Angola over onberrispelijk asfalt afleggen. De overige kilometers zijn echter zo slecht dat alles wat er iets té snel over wil naar de verdoemenis moet.
    Dat het de Korando niet zo goed bevallen is weten jullie al, maar ook de LandCruiser heeft de vering naar de filistijnen geholpen. Andere Duitse vrienden in een Mercedes-bus zijn onder andere hun uitlaat en nummerbord verloren. 2 Britse motorrijders die we al enele keren waren tegengekomen hebben na dag 1 een poging ondernomen om de ene motor die het nog deed de andere te laten trekken met als gevolg een zware valpartij en de rest van het traject achterop een tergend langzame truck en een zware boete er bovenop omdat ze het aantal dagen overschreden hadden. De LandRovers brachten het er dan nog het best van af. De rode Defender heeft alleen de remblokken helemaal opgebruikt en de blauwe Defender die te pas en te onpas gaat oververhitten was zo lief om tergend langzaam achter de kapotte Korando aan te bollen zodat hij niet eens de kans kreeg om te gaan oververhitten.
    De Korando zelf brak bij het begin van dag 2 een bladveer rechtsachter. Door deze breuk rechtsachter schoof de hele achteras schuin naar achter waardoor het rechter achterwiel op een centimeter van de carosserie van de auto kwam (nadat we de slepende bumper eraf gehaald hadden). Nog steeds door diezelfde breuk trok de hele auto scheef en weigerde ook de 4x4-functie dienst.Gelukkig mochten we van Niels alle zware bagage, het reservewiel en Renée in de blauwe Defender deponeren terwijl hij achter me aan reed voor als het allemaal slechter zou worden. De volgende 4 dagen heb ik dus helemaal in mijn eentje in een kapotte Korando mogen doorbrengen. Aandacht laten verslappen was daarbij geen optie, want elke stuurfout kon ons geliefde karretje fataal worden. 4 dagen na mekaar van zonsopgang tot zonsondergang supergeconcentreerd moeten rijden is geen pretje en ook al zag ik soms van uit een ooghoek dat de landschappen schilderachtig waren en de kleurschakkeringen bij zonsondergang schitterend waren, ik kon er niet echt van genieten.

    Uiteindelijk waren we nog voor 16u op dag 5 aan de grens met Namibië. Daar speelde zich weer een nieuwe mini-anekdote af in de avonturen van Ruben&Renée in Afrika, maar ik word moe, dus zal dat moeten wachten tot morgen...



    08-04-2011, 22:13 geschreven door Ruben&Renée  
    23-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Windhoek
    We hebben onze deadline van 5 dagen om doorheen Angola te geraken gehaald, maar zowel de auto als wij hebben ervan afgezien. In Noordelijk Namibie kregen we de schade aan de Korando niet hersteld, dus zijn we vandaag tot in Windhoek doorgereden en we zijn hier veilig en wel aangekomen. We kamperen bij een gezellig backpackers hostal waar we heel uitgebreid de tijd gaan nemen om op adem te komen en de auto te laten herstellen.

    Details volgen binnenkort.




    23-03-2011, 18:56 geschreven door Ruben&Renée  
    15-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    http://www.mijnalbum.nl/Album=XWYCU6VC
    Zo goed en zo kwaad als we ze güploaded krijgen van in Kameroen en Gabon. Jammer genoeg niets van het stuk bij het binnenkomen van Congo of van de ferry, maar dat komt nog wel eens.

    http://www.mijnalbum.nl/Album=NIHUYA76
    De afgelopen dagen in een notendop.



    15-03-2011, 17:22 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wachten op het laatste benodigde visum
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op zondagavond zijn we dus 1 week later dan verwacht toch heelhuids in Matadi aangekomen met ons hele konvooi. Maandagmorgen is onze eerste stop het consulaat van Angola. Dit is het visum waar iedereen het al de hele reis over heeft en waarvan iedereen ons voor gek verklaarde dat we in Nigeria niet de omweg tot Abudja hadden gemaakt om het daar te gaan kopen. Gelukkig blijkt het bekomen van een 5-daags transitvisum hier geen probleem te zijn. Een volwaardig toeristenvisum van een maand is hier net als op alle andere plaatsen in de wereld een bijzonder omslachtige procedure waarvoor letters of invitation, proof of funds en alle soortgelijke nonsens nodig zijn. Kort samengevat komt het erop neer dat Angola rijk genoeg is dankzij de inkomsten uit olie en andere grondstoffen en dat ze toeristen liever kwijt dan rijk zijn. Een transitvisum kost ons 100$ per persoon voor 5 dagen. Dat schijnt net voldoende te zijn om de 2000 km van noord naar zuid te overbruggen. Per dag dat je langer in het land blijft betaal je een boete van 100$ per persoon per dag…
    Wij hopen dat ons visum op woensdag klaar zal zijn en dat de anderen geduldig genoeg zijn om tot dan te wachten zodat we donderdag met zijn allen de sprint door Angola kunnen aanvatten…



    15-03-2011, 17:00 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geluk bij een ongeluk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Net als we aan het eind van dag 4 weer maar eens een betoverend mooie plek hebben gevonden om wild te kamperen laat de SsangYong het dan toch afweten. In Kameroen hadden Renée en ik onze kapotte koppelingskabel opgelapt met een oude kapstok en wat spanbandjes, maar nu drie weken later houdt onze herstelling waar we zeer trots op waren op te bestaan. Het zou echter weer Lucky Ruben en Renée niet zijn als dit soort pech net hier en nu voorvalt. We zijn al bij de kameerplek en een defender trekt ons helemaal tot op de spot waar we graag de nacht willen doorbrengen. Daar gaat een Duitse mechanica-ingenieur met een ongekende drang tot perfectie aan de slag met alle materiaal van de ziekelijk goed uitgeruste Nederlanders. Ik surveilleer de werken met mijn warme pint in de aanslag en zie dat het goed is. Sebastian verzekert me dat hij me een garantie van 6 maanden geeft op mijn koppeling en hem kennende mag ik ervan uitgaan dat het sterker zal zijn dan het ooit voorheen was.
    Die nacht barst onverwacht de hel los over onze kampeerplek. Ik doe nog snel het dakje op de auto en maak de tent helemaal dicht, maar voor haringen in de tent of raampjes in de auto ben ik te slaperig. Al gauw beklaag ik me mijn gemakzucht, want zo zonder haringen begeeft de tent het onder de beukende windstoten en de binnenkant van zowel de tent als de auto wordt één zompige boel. Deze ellende is maar van korte duur, want de volgende dag droogt alles langzaam op en wordt ook de weg steeds beter, zelfs bijna saai. Vooraleer we helemaal op het asfalt komen moeten de jeeps nog een laatste keer door waterpassage die alle verbeelding tart. Ik hoop hier binnenkort de filmpjes te kunnen laten zien.



    15-03-2011, 16:56 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindelijk over de Congo
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op dag 4 geraken we tegen de middag dan uiteindelijk in het stadje Luozi. Vanwege de Italiaans klinkende naam hadden we al zitten fantaseren over een pizzeria met een authentieke steenoven en dergelijke, maar we nemen graag genoegen met het marktje waar je Belgische wafels kunt scoren. We slagen er ook in om hier dure diesel van slechte kwaliteit te vinden, we kunnen hier ons geld wisselen aan een misdadig slechte koers en na lang praten hoeven we uiteindelijk toch geen smeergeld te betalen om onze paspoorts en autodocumenten gestempeld te krijgen. Als ook de jerrycans gevuld zijn met kraantjeswater van bedenkelijke komaf zijn we helemaal klaar om te gaan uitvissen hoe dat nu precies zit met die ferry. Renée en ik zijn op dat moment al aan dag 9 toe van onze poging om de Congo-rivier over te komen en zijn ondanks onze aangeboren optimistische insteek toch een beetje argwanend.
    We komen om 14u aangereden bij een veerpontje dat zowaar over een officiële timetable beschikt. Volgende afvaart is om 14u30. Stanley en ik gaan met een bang hart informeren over de prijs en de hippe kapitein met cowboyhoet en funky roze zonnebril laat ons met de glimlach weten dat we voor slechts 20$ per auto kunnen oversteken. Omdat er maar 2 auto’s per keer mee kunnen zal hij dan wel 2x varen. Omdat afdingen een tweede natuur geworden is, wil ik bijna gaan onderhandelen, maar Stanley merkt terecht op dat dit een zéér redelijke prijs is, dat ze een zeer goeie service leveren en dat deze mensen het geld goed kunnen gebruiken. Dit zijn allemaal punten waar niets tegen in te brengen is en ik reken snel even uit dat deze oversteek grofweg 20x goedkoper is dan de oversteek tussen Brazzaville en Kinshasa. Ik stem dus toe en enkele minuten later staan beide Defenders al op het veer midden op de onvoorstelbare brede Congo-rivier. Wij maken van de wachttijd gebruik om ons na 4 dagen eindelijk nog eens te wassen en vergezellen de local kids dus aan de rand van de rivier voor een heerlijk verfrissende zwempartij. Nog eens een kwartier later staan ook de LandCruiser en de Korando aan de andere kant. Reden genoeg om te vieren met een heerlijk warme pint (je normen gaan snel vervagen op dit soort reizen)



    15-03-2011, 16:50 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paniek in het dorp
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Gelijkaardige scenario’s spelen zich dus dagen na elkaar af. We rijden door prachtige landschappen met groene heuvels, bezaaid met palmbomen en her en der doorspekt met riviertjes en dorpjes waarvan de bewoners ons vol verbazing aanstaren. Op dag 3 slaan we moe maar tevreden ons kamp op in de heuvels naast één van die dorpjes waarvan je het bestaan niet meer voor mogelijk zou houden, maar we maken de fout om niet eerst toestemming te gaan vragen. Enkele dorpelingen lopen schuchter voorbij, maar niemand lijkt ons veel aandacht te geven. Even later wordt echter een dorpsoudere die behoorlijk Frans kan op ons afgestuurd om verhaal te halen. In het dorp is commotie ontstaan over de vreemdelingen die in hun heuvels gestrand zijn en angst overheerst. We slagen er echter in om uit te leggen hoe de vork in de steel zit en de brave man snapt het hele scenario. Hij dacht al dat het zoiets zou zijn, want hij was ooit in de stad al eens een blanke op een motorfiets tegengekomen die een zelfde  gekke reis aan het maken was. De kalmte keert terug in het dorp en wij genieten van de schitterende vergezichten en een mooie zonsondergang. Bij gebrek aan tv moeten we ’s avonds wel met elkaar praten, maar gelukkig brengt een indrukwekkend schouwspel van bliksemschichten verstrooiing. Terwijl de dames blijven tateren zetten de heren de stoelen op een rijtje en waarschijnlijk wel een uur lang genieten we van het natuurfenomeen dat geweldig tekeer gaat zonder ons nat te maken.



    15-03-2011, 16:47 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Langzaam maar zeker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren, maar is het wachten geblazen op de politiechef en zijn gewapende vrienden in hun LandCruiser langskomen om ons te vergezellen tot bij het binnenrijden van de Democratische republiek Congo, het voormalige Zaïre. Net als gisteren is het behoorlijk glijden op de modderige wegen, maar de Korando staat bijzonder goed zijn mannetje tussen al de grote monsters. Het is echter herhaaldelijk wachten geblazen als onze begeleiders zich weer eens vastrijden. Bij één van die gelegenheden stijgt de spanning wat, want terwijl de chauffeur en de chef hun auto aan het uitgraven zijn gaat hun collega nerveus zijn mitrailleur laden en op het hoge gras richten – vals alarm gelukkig...
    Van wegen is al een tijdje geen sprake meer, we zijn ons nu al een hele poos een weg aan het banen door hoge grasvelden. De Defender trekt onze nieuwe politievrienden nog eens uit de modder en ze rijden nog even voor tot we veilig en wel officieel in de voormalig Belgische kolonie zijn. Het blijft een hele opgave om over de paden met diepe kuilen te klauteren, maar tot ieders verbazing en opluchting komt de SsangYong overal waar een LandCruiser of een Defender kan komen. Sterker nog: 1 van de defenders moet gesleept worden waar de Korando vrolijk door blijft tuffen. Hier en daar is een extra duwtje of een tweede of zelfs derde poging nodig, maar dat is bij de collega’s niet anders.
    We worden door locals een andere weg opgeholpen dan we eerst zelf wilden nemen en de gemiddelde snelheid wordt aanzienlijk opgeschroefd. In 1 dag kunnen we nu toch al zo’n 40 km afhaspelen…



    15-03-2011, 16:43 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Escorte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We weten dat we door gereputeerd rebellengebied trekken en elke politiepost en militaire controle dringt erop aan om ons te escorteren. Wij hebben nog minder vertrouwen in de Congolese milities dan in de “ninja’s” en wimpelen dus elk voorstel in die richting af. Bij de eerstvolgende regenbui houden Renée en ik halt om de softtop op te zetten en laten de anderen dus even uit het zicht verdwijnen. Even verderop zien we dat ze met z’n allen tegengehouden werden door een vrachtwagen. De chauffeur en zijn militaire escorte vertellen ons dat we op een uiterst gevaarlijke plek gestopt zijn en dat we dat absoluut niet meer mogen doen. Ze waren ongerust over ons, maar durfden daar zelf niet te stoppen uit angst om de vrachtwagen met de hele inhoud te mogen achterlaten en wachtten ons dus maar iets verder op. Wij hebben zelf niets anders gezien dan vriendelijk lachende en wuivende dorpelingen en nerveuze soldaten, maar misschien waren we weer gewoon ‘lucky’.
    Bij een volgende militaire controle kunnen we ons niet meer van onder een escorte uitlullen en we moeten wachten op onze begeleiders. Gelukkig komt een twintigtal minuten later een vrachtwagen met begeleiding langs en kunnen we daar weer gaan achterhobbelen. Die eerste dag komen we tot aan de grenspost net buiten Mindouli, waar we niet meer verder mogen omdat het al bijna 16u is en de grenszone ’s avonds niet onder controle is. We slaan ons eerste tentenkamp dus op in de tuin van de gendarmerie en het wordt een heel gezellige boel met lekker eten, een behoorlijke hoeveelheid wijn en een sfeervol kampvuur.



    15-03-2011, 16:38 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Destination Adventure
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Iets later dan verwacht vertrekken we dan de woensdagochtend met z’n allen uit Brazzaville, destination: adventure!
    Na 75 km komt een einde aan de asfaltweg en zijn we na 5 maanden Afrika toch nog verbaasd dat een land zijn 2 grootste steden verbindt door een zandweg waar enkel vrachtwagens en 4x4’s overheen kunnen in droog weer en waarvan er niemand is die eraan hoeft te denken om hier te rijden als de grote regens helemaal losbarsten. Anyway, die hoofdweg is de volgende 65 km tot Mindouli nog wel te berijden, maar om richting Luozi te rijden gaan we echt gaan offroaden. We vragen richtlijnen aan de militairen die de weg bewaken en deze stellen ons gerust dat we 3 à 4 uur later in Luozi zullen zijn. Ik kan jullie nu al verklappen dat we er bijna 4 dagen over gereden hebben… 



    15-03-2011, 16:33 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.4 4x4's
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Hippocampe worden op maandagavond en dinsdag dan maar alle voorbereidingen getroffen om met de 4 4x4’s de avontuurlijke route aan te vatten.
    Het gezelschap bestaat uit:
    Sebastian en Birte: 2 supergeorganiseerde Duitse ingenieurs in een Toyota LandCruiser.
    Stanley en Julia met Eowyn en Senna:  Een Nederlands-Amerikaans gezin in een LandRover Defender 110 voorzien van alle denkbare wisselstukken en campeeruitrusting.
    Niels: De Nederlandse broer van Stanley - ook in een LandRover Defender 110.
    Ruben en Renée: Een Belgisch-Nederlands topteam in een SsangYong Korando waar alle anderen bezorgd om zijn met het oog op wat ons te wachten staat.
    Als we alle info samen leggen hebben we vooral heel wat vraagtekens. We weten alleen dat we beginnen op een stuk asfalt en dat daarna heel erg slechte wegen tot aan de rivier lopen. Volgens de Michelin-kaart kunnen we in Luozi op een veerboot, maar niemand in heel Brazzaville of omstreken kan dat bevestigen. Wat daarna komt is ook al weer een groot vraagteken, maar met 3 grote sterke jeeps en een Korando hebben we er allemaal vertrouwen in en hebben we er heel veel zin in.



    15-03-2011, 16:31 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toch weer van de boot af

    Om de hele havenhistorie van in Brazzaville af te ronden kan ik nog zeggen dat de directeur uiteindelijk toch maar opdracht heeft gegeven om onze auto kosteloos van de boot te laten halen. Om hem zover te krijgen ben ik maar zijn kantoor binnengewandeld en heb ik hem en zijn assistent enkele uren als een schaduw gevolgd en heel veel vervelende vragen gesteld. Een halve dag stalken was voldoende, maar van een refund van de 90€ die we al besteed hadden was helaas geen sprake.
    Voor wie dezelfde oversteek overweegt herhalen we hier nogmaals: Doe het hele kraanverhaal alleen maar als je veel geld en tijd hebt. Zo niet lees je maar nog een beetje verder voor het verloop van de alternatieve route.



    15-03-2011, 15:52 geschreven door Ruben&Renée  
    08-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hit the road again!
    Ze gaan hier net sluiten, maar ik wou nog snel laten weten dat we de directeur van de haven dan toch zo zot hebben gekregen om onze auto weer van de boot te halen en morgenochtend zetten we met 4 jeeps koers stroomafwaarts op zoek naar een alternatief.

    Stay tuned om te weten of en hoe het is gegaan...




    08-03-2011, 17:04 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gaat hij of gaat hij niet?

    Ondertussen is de parkeerplaats van Hippocampe al omgetoverd tot een bivak voor 4 dikke vette overlandvoertuigen waarvan we er 2 al eerder hadden ontmoet. Iedereen schrikt een beetje van ons avontuur in de haven die dag en 2 koppels willen de volgende morgen graag van onze ervaring profiteren om ook meteen de overzet te maken. We weten dat sommigen al 4 dagen in de haven aan het wachten zijn om te vertrekken en daarom wil iedereen graag mee met de boot die op zaterdag ‘zeker’ zal vertrekken. Opnieuw gaan we doorheen de hele stressboel van politie, douane en prijsdiscussies, maar gelukkig weten we nu alles al zijn en is het op zaterdag veel kalmer in de haven.
    Als echter het gerucht de ronde begint te doen dat de boot niet voor maandag zal vertrekken probeer ik wat extra druk te zetten. Via alle officiële instanties komen we uiteindelijk bij de directeur van de haven hemzelve terecht. Deze brave meneer begrijpt het probleem en probeert zijn beste beentje voor te zetten om ons te helpen. Omdat we ondertussen weten dat er een alternatieve oversteek is in Boko waarvoor je enkele heel moeilijke paden moet trotseren proberen we de directeur zo ver te krijgen dat hij op zijn kosten de auto weer van de boot afhaalt. Dan hebben wij onze vrijheid en kunnen we zelf beslissen of we de moeilijke weg gaan nemen samen met een andere auto of dat we toch maar veel betalen en wachten tot ding uiteindelijk naar Kinshasa kan. In eerste instantie gaat de directeur akkoord met ons voorstel, maar als het puntje bij paaltje komt trekt hij toch weer zijn staart in en zitten wij dus eigenlijk gegijzeld in Brazzaville. We hebben al 90€ betaald om onze auto op die boot te krijgen nog voor hij ook maar 1 meter gevaren heeft en nu kunnen we geen kant meer op omdat niemand de auto er weer af wil halen en omdat de maatschappij die de boot beheert niet wil vertrekken vooraleer de eigenaar van een grote container die erop geladen staat zijn douanekosten heeft betaald. Nu kregen we te horen dat we ‘misschien’ maandag zullen kunnen vertrekken, dus op zondag hebben we een rustdagje zonder de auto in Brazzaville en maandag hebben we weer een lange en stresserende dag in de haven voor de boeg. Als we maandag echter niet kunnen vertrekken en niemand onze auto van de boot wil halen, dan leggen wij onze volgende kaart op tafel…
    To be continued!



    08-03-2011, 17:02 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plannen in Afrika...

    We hebben weer maar eens een prima plannetje uitgewerkt en omdat de voorbije 5 maanden al alles zooo voorspoedig is verlopen is er geen haar op ons hoofd dat er aan denkt dat dat in Congo plots zou gaan veranderen.
    Het plan is om op vrijdag even snel de overzet van Brazzaville over de Congo-rivier naar Kinshasa te maken. We rekenen ruim en voorzien daarom de hele dag van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Op zaterdag zouden we dan in Kinshasa een nieuwe autoverzekering zien te scoren en meteen wat sightseeing doen om op zondag naar Matadi te rijden zodat we dan maandag daar de visumaanvraag voor Angola kunnen doen. Waterdicht plan met zelfs wat foutmarge ingecalculeerd.
    De realiteit in Congo is echter anders. De klassieke autoferrie heeft het een tweetal weken geleden begeven en niemand weet precies wanneer die weer aan de slag zal gaan. Het kan enkele weken duren, maar het kaan ook véél langer zijn…
    Over de alternatieve oversteken iets verder naar het zuiden hebben we maar heel weinig info kunnen bemachtigen, dus gaan we in de haven zelf op zoek naar alternatieven, ook al weten we dat dit bijzonder duur zal worden.
    De haven van Brazzaville is een mierennest en het krioelt er van de parasieten die op één of anderen manier geld van je proberen los te weken. Elke agent of iedereen in uniform heeft wel ergens een document verzonnen waar je écht niet zonder kan en waar je dan toevallig zwaar moet voor betalen aan hen. We blijven vriendelijk en beleefd alle opdringerige boeven uitleggen dat we nix zullen betalen en proberen urenlang de juiste mensen te vinden om over officiële prijzen te praten. Nu gaat zoiets niet zo makkelijk als bij ons. In het zuiden van Spanje rijd je je auto de haven binnen, betaal je je ticket en rijd je de boot op naar Marokko. Hier betaal je om de haven binnen te komen, discusseer je urenlang over de prijs voor de kraan om je auto op te tillen en op een boot te zetten, daarna betaal je tegen je zin toch nog kleinigheidjes voor allerhande prullen, maar aan het eind van de dag hoop je dan toch te kunnen vertrekken. Enige onbekende is dan nog de prijs voor de kraan in Kinshasa waar iedereen heel geheimzinnig over doet. Wetende dat we daar in een heel slechte positie zullen zitten om over prijzen te onderhandelen proberen we het van hieruit al geregeld te krijgen, maar dat is echt mission impossible.
    Als het spannende moment achter de rug is waarop je je auto door de lucht ziet zweven naar de boot toe, ben je helemaal klaar om ook in te stappen en weg te wezen. Net op dat moment wordt beslist dat ze de oversteek( die maar 30 minuten hoeft te duren) vandaag niet meer zullen maken. Zaterdag moeten we maar terugkomen. Meer dan een beetje gehandicapt zo zonder auto en de hele inhoud druipen we bijzonder gefrustreerd terug af en trakteren we onszelf op een uitgebreid Vietnamees buffet. De zorgen om de exitstempel die we al in ons paspoort hebben proberen we te verdrinken of weg te lachen. Ook hier vinden we wel weer een oplossing voor…



    08-03-2011, 17:01 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hippocampe

    In Brazzaville kun je nog één van die mensen vinden die eigenlijk té goed zijn voor deze wereld. Olivier is een voormalige fietsreiziger uit Frankrijk die zich met zijn Vietnamese vrouw in Brazza heeft gevestigd en hier een fantastisch Vietnamees restaurant (Hippocampe) combineert met een heel succesvol hotel. Daarnaast vindt hij het leuk om overlanders op bezoek te hebben en dus kunnen we hier gratis kamperen zo lang we willen. De maaltijden in zijn restaurant zijn trouwens wel prijzig, maar omdat we gratis kamperen en de afgelopen dagen zooo goedkoop hebben geleefd laten we het niet aan ons hart komen en smullen we naar hartelust.



    08-03-2011, 17:01 geschreven door Ruben&Renée  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.This is Africa!

    Met volledig opgeladen batterijen waren we dus helemaal klaar om het avontuur aan te gaan om Congo binnen te rijden. De weg van Franceville naar Léconi was prima asfalt en met een klein ommetje naar de Cirque de Léconi zetten we koers naar de grens. Aan de grenspost van Akou bij het verlaten van Gabon dringt een agent erop aan om zijn dochter mee te nemen tot het volgende dorp. Met de horrorverhalen over de onmogelijke zandwegen die ons te wachten stonden in het achterhoofd hebben we geen zin om nog extra gewicht achterop de jeep te gooien. Het ventje dringt echter aan en wijst er ons op dat het vrouwtje deze toch vaak maakt en dus de douaniers aan Congolese kant goed kent en alles daardoor vlekkeloos zal verlopen. We bedenken ons dat het maar om 25 km gaat en als we vast te komen te zitten hebben we ook nog een extra paar handen om te helpen duwen, dus tonen we maar ons goed hart en zeggen dat ze mee kan. Een paar minuten later komt een volledig bepakt en bezakt vrouwtje met kersverse baby op ons afgelopen. Ik wrijf even in mijn haar, maar Renée biedt meteen aan om zelf achterop te gaan zodat de vrouw niet met de baby achterop hoeft. Tot aan de grens hebben we een prima weg en is er dus geen enkel probleem. Zodra we echter Congo binnenrijden begint de miserie. Na amper 100 meter rijden we ons vast in het diepe zand. Onze passagier merkt hierbij fijntjes op dat er een pad door het gras naast het zand loopt… Rijkelijk laat om deze informatie met ons te delen, maar we bewaren de kalmte, halen de schop van de kofferbak en beginnen de auto uit te graven én het pad voor ons af te scheppen zodat we daar langs kunnen. Na lang graven en heeel veel zweten bij deze hitte raken we uiteindelijk in achteruit terug tot op het asfalt aan Gabonese kant. De volgende 25 kilometer nemen 5 uren in beslag. Ook al krijg ik langzaam weer wat meer handigheid in het zandrijden en vinden we af en toe ook een alternatieve route, toch komen we keer op keer weer vast te zitten in de onvoorstelbaar diepe sporen die door zware vrachtwagens in het zand getrokken worden. Ons kleine Korandootje is sterk genoeg om zich vlot door los zand te bewegen, maar het probleem zit in deze weg in de diepe sporen. Keer op keer komen de assen of de versnellingsbak of de bladveren of alles samen vast te zitten op de berg zand die zich tussen de diepe bandensporen van de vrachtwagens heeft opgehoopt. Helemaal bedolven onder zand en zweet en met hele grote blaren op de handen van al het graven zetten we helemaal uitgeput ons tentje op naast de politiepost die bemand wordt door heel erg aardige en behulpzame ventjes. Althans, voor ons zijn ze aardig omdat alles helemaal in orde is. Onze passagierster heeft geen papieren en heeft af te rekenen met veel minder aardige agentjes… Ons plat opportunisme om iemand die bekend is met de weg en de douaniers mee te nemen naar het volgende dorp heeft zich intussen al helemaal tegen ons gekeerd. We sleuren niet alleen heel wat extra gewicht mee over deze verschrikkelijke wegen, nu blijkt ook dat dit mens de weg helemààl niet kent en omwille van haar onbestaande of vervalste papieren wordt elke politiepost een tijdrovende procedure. Bovendien blijkt dat ze niet gewoon naar het volgende dorp moet, maar helemaal tot aan het einde van de 100 km lange nachtmerrieweg. Als klap op de vuurpeil is het natuurlijk zo dat de beste schippers aan wal staan en ook al heeft dit mens nog nooit auto gereden, begrijpt ze duidelijk niets van de problematiek van deze weg en kent ze in tegenstelling tot wat ze beweerde geen enkel alternatief tot we er helemaal aan de verkeerde kant naast staan, toch slaagt ze er steeds weer in om debiele opmerkingen te maken als we weer eens vast komen te zitten. Wie mij een beetje kent weet dat ik héél er geduldig en vredelievend ben, maar als ik moe word, honger heb en niet alles helemaal gesmeerd loopt is het vaak beter om niet te veel debiele opmerkingen op me af te vuren. Ontelbare keren bijt ik op mijn tanden, glimlach ik gewoon of mompel ik even binnensmonds, maar als ze begint uit te rekenen dat ze te voet misschien al even ver was gekomen is het hek van de dam. Vriendelijk en beleefd, maar behoorlijk kordaat deel ook ik mijn mening even mee en voeg er fijntjes aan toe dat ze morgen dan misschien inderdaad maar te voet verder moet.
    Na een stevige maaltijd en een goeie nachtrust zijn we de volgende dag bij dageraad allemaal een stuk gemoedelijker en met verse moed vatten we de volgende stroken aan, benieuwd of we die dag nog tot aan de asfaltweg geraken. Vooraleer we de moeilijke stroken aanvatten stappen we nu eerst uit om te voet door de hoge grasvlaktes te trekken op zoek naar mogelijke alternatieven. Ook dit is een tijdrovende procedure, maar we komen beduidend minder vaak vast te zitten, ook al is het soms onmogelijk om alternatieven te vinden. Het is ook vaak kiezen tussen cholera en de pest. Om de zandstrook die helemaal door vrachtwagens omgewoeld is te vermijden hobbelen we zo door zo’n hoge grasvlakte en met een iets te hoge snelheid gaan we door een grachtje heen. Heel de auto en alle inzittenden worden heftig door elkaar geschud, maar voor de achteropzittende Renée ziet het er minder goed uit. Eerst lijkt ze zich wonderbaarlijk goed te redden, maar bij de naschok begeeft ze het toch en dondert ze van 1m80 hoog pardoes naar beneden. Eerst ziet het er helemaal niet goed uit en we schrikken ons allemaal een hoedje, maar onkruid vergaat niet en zodra de eerste schrik verwerkt is krabbelt ze weer recht en op enkele flinke blauwe plekken na houdt ze er gelukkig niets aan over.
    De volgende 60 kilometer blijven we voorzichtig doen, maar af en toe ben ik verplicht om de vaart erin te houden om door het zand heen te komen. Een keer lijkt het er nog hopeloos uit te zien. Met een asfaltstrook al in zicht komen we naast de weg in een duin van de regen in de drop. Eerst zitten we gewoon vast, maar bij het uitgraven en wegmanouvreren komen we zo ontzettend schuin te staan dat ik zeker ben dat de Korando elk moment kan omvallen. Gelukkig is het zwaartepunt van dit karretje heel erg laag en slepen we ook geen daktent of zwaar dakrek met bagage mee zoals de meeste overlanders, want anders waren we zeker en vast nog verder van huis geweest.
    Met heel veel zweet, een beetje bloed van de blaren en net geen tranen van wanhoop graven we ons een pad tot op de weg. Daar brengt de zware Nissan Patrol van een Fransman die de wegenbouw in de streek surveilleert redding. Het is absoluut ons geluk geweest dat die brave man net die dag tot hier kwam, want niet alleen slepen zij ons uit de penarie, voor zijn komst is de rest van de afgrijselijke weg tot aan de stad ook bewerkt met een graafmachine zodat 4X4 auto’s erlangs kunnen. Ook al blijft de rest van het pad dus heel erg zanderig, we zijn tenminste van die diepe sporen af. Het vervolg blijft dus veel van ons autootje en zijn chauffeur vergen, maar we komen niet 1x meer vast te zitten.
    Iets verderop begint dan een supermooie asfaltweg die door de Chneesjes wordt aangelegd en op enkele stroken met hele diepe putten na is het daarna een groot feest tot we in Brazzaville aankomen.



    08-03-2011, 17:00 geschreven door Ruben&Renée  
    27-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opgeladen batterijen

    In Franceville mogen we gratis kamperen bij een hotel met een groot zwembad en zicht over de uitgestrekte, groene heuvels rondom het aangename stadje. We gaan dus gewoon verder met het opladen van de batterijen vooraleer we binnen enkele dagen de Congolese wegen aanvallen J
    Ook de auto werd nog eens lichtjes onder handen genomen. We hadden 1 band die langzaam lucht verloor en zowat om de 5 dagen moest bijgepompt worden. Ook voor het reservewiel was dit het geval. In Kameroen zijn alle tankstations voorzien van goeie installaties met gratis lucht voor de banden. Omdat dit in Gabon niet het geval is en omdat onze dure compressor al in Mauritanië de geest had gegeven mocht ik steeds met een fietspomp aan de slag. Op zich niet zo erg, ondertussen had ik ook mijn workout voor die dag, maar bij aankomst in Franceville liep een derde band wel erg snel leeg. Deze morgen dus bij de ‘Michelin’-service langs geweest en daar leverden ze snel en bijzonder efficiënt werk. Tot onze eigen verbazing blijft ons autootje dus nog steeds goed werk leveren. Benieuwd hoe hij straks de modder zal verteren…



    27-02-2011, 18:21 geschreven door Ruben&Renée  

    Afficher African Adventures sur une carte plus grande
    Rondvraag / Poll
    Op hoeveel plaatsen hebben we tussen 20/02/2011 en 20/03/2011 betaald voor onze overnachting?
    Nergens
    1x
    3x
    5x
    10x
    15x
    20x
    Overal
    Bekijk resultaat

    Want more pics?
    Click HERE to see our photopage
    Archief per maand
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Laatste commentaren
  • EYFS (louis vuitton outlet online)
        op Bestemming avontuur!
  • mevr (Elisabeth den Otter)
        op Afgelopen
  • Eindejavascript:emoticon(':roll:') (Marino)
        op Afgelopen
  • proficiat (Johan)
        op Afgelopen
  • Ijdeltuit (Silke)
        op jieha
  • E-mail ons!

    Alleen voor onze ogen of oren bestemd? Klik op de knop hieronder om ons een mailtje te sturen.

    Rondvraag / Poll
    Hoe lang houdt de jeep het vol?
    Het zou al een prestatie zijn als je tot in Frankrijk raakt.
    1000 km
    5000 km
    10000 km
    15000 km
    20000 km
    Helemaal tot Kaapstad
    Bekijk resultaat

    Blog als favoriet !
    Startpagina !
    Mailinglijst

    Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs