Ik ben Tom Goethals
Ik ben een man en woon in Sijsele-Damme (België) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 26/08/1986 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, natuur (fauna & flora, geografie, ...), culturen (geschiedenis), kunst/artistieke, genieten, ....
°('',)° African Roots °(,'')°
The Gambia Journey
Welcome
04-06-2008
Back in Europe ...
Goeiemiddag iedereen,
Sinds vorige week vrijdag ben ik terug in Europa - België. Integenstelling tot België (als ik in Gambia was), mis ik Gambia al vanaf de eerste stap op het vliegtuig. Vooral het besef dat je een cultuur/maatschappij verlaat, waar je zelf eigenlijk perfect in past (en het liefst zou blijven ook) en waarvan je niet weet wanneer je ze terug zal zien/ervaren. Natuurlijk heb ik ook wel 'iets' gemist; namelijk gras :) "Geurig zacht gras om eens een siesta'tje te houden in de zon" ;) Voor de rest was er enkel de utopische wens om familie en vrienden daar te krijgen ;):);) Voor de rest, zoals je wel hebt kunnen volgen, kon ik mij daar in het verre Gambia perfect handhaven :)
Nu met deze laatste post wil ik de mensen bedanken die deze stage voor mij mogelijk maakten; Daarvoor moet ik mij natuurlijk als eerste richten tot mijn lectoren... Mevrouw Jordy, mevrouw Cabuy, mevrouw Van de Velde en mevrouw Vandamme. Zonder hun toelating zou een buitenlandse stage binnen de opleiding onmogelijk geweest zijn. Bedankt daarvoor! Zoals vele ondertussen weten, betekent deze stage veel meer dan enkel maar 'de opdracht voor school'. Voor mij is dit verblijf in Gambia op vele vlakken een richtingsaanwijzer geweest voor de toekomst. En ik zal daar ook grondig gebruik van maken. De roep van het buitenland is sterk verluid :)
Ook wil ik de hele 'crew' van 'The Swallow' bedanken; zowel hier in België als in Gambia zelf. Daartoe behoort natuurlijk Kristien (onze gastvrouw in het gasthuis in Kotu) die ons perfect heeft opgevangen in de eerste dagen (en daarna ook nog hoor ;) en ons wegwijs en kennis heeft laten maken in en met Gambia.
Als laatste wil ik alle Gambianen (en Senegalezen en 'guinee-bisauers') bedanken die mijn verblijf mee hebben helpen maken. In eerste instantie denk ik hierbij natuurlijk aan Uncle Lamin gibba, het hoofd van het gastgezin in Kembudjeh, en zijn familie. Ook aan de leerkrachten en de leerlingen in Kembudjeh, die mij een prachtig onthaal in de lokale school hebben bezorgd. Ook aan alle mensen (zowel in Kotu als in Kembudjeh) die mij meer van hun land en cultuur hebben laten zien. Ook wil ik mijn familie en vrienden bedanken die mij (zelfs al maak ik de verkeerde beslissing) altijd hebben gesteund en dit ook altijd zullen doen. Bedankt!
Uiteraard gaat het met mij nog steeds meer dan prima (ik zit dan ook in Afrika ;) :):) En hoe gaat het met de bloglezers? :)
Maandag ben ik vanuit Kotu terug vertrokken richting Kembudjéh mijn tweede thuis ;)
Maandag was het naar het schijnt Pinksteren? dus ook wij moesten blijkbaar niet naar school (wat niet echt logisch is als je vooral Islamitische leerlingen in je klas hebt ;)
Dinsdag ben ik dan begonnen met observatie en meteen ook lesgeven in de tweede graad (7-8 jaar). Tijdens de observatie werden er enkele afspraken duidelijk :) Er mag enkel in het engels worden gesproken. Zoniet, een ketting van conservebikjes en een schapenwervel rond je nek (waarbij de kinderen toch moeilijk hun lach kunnen inhouden :) Het is ook zo dat het niet de leerkracht is die deze fraaie ketting ronddeelt, maar een leerling uit de klas :);) De leerkracht, die houdt wel de stok ter hand En dit wel letterlijk. Volgens onze westerse normen lijkt dit wel erg, maar ons geheugen is ook niet zo slecht dat we de verhalen van ons opa zijn vergeten ;);) Het is trouwens slechts één op de zoveel leerkrachten die echt als generaal optreedt :) ;) (gedrild zijn ze wel) ;)
Naast dinsdag is het deze week niet echt tot lesgeven gekomen. Woensdag was de hele dag gewijd aan de president die op bezoek kwam in Kembudjéh (euforie voor de Gambianen :) Normaal kwam hij omstreeks 2 u in de middag In school aangekomen (om 8u) bleek dat hij om 9 u zou komen. Dus, vlug een evacuatie van de school richting de plaats (de Highway van Kembudjéh, te vergelijken met een verharde boerendreef bij ons,:);) in natuurlijk weer een prachtige omgeving). Na 2 u wachten besloot de directeur om terug richting de school te gaan, om na een half uur toch terug op de plaats te gaan staan. Na nog eens 5 u wachten (tegen die tijd was er ook een massa toeschouwers komen opdagen) verscheen de president :):):) (Met de ene helft van het leger voor en de andere helft achter hem) :) Het onthaal was natuurlijk een spektakel op Afrikaanse wijze Vrolijk, kleurrijk en nog altijd, ja vol ritme en enorm veel energie :):)
Op donderdag heb ik dan toch één uurtje kunnen lesgeven (ofja misschien slechts 50 min.) Daarnaast heb ik de tijd doorgebracht met het ronddelen van koekjes (die de dag voordien door de president aan de school was geschonken) :) Ne ideale job voor mij! ;) (vergelijkaar met de vroegere reclame van coca-cola met de soundtrack I want you, padapadadam to be (kortom ne stevige vent ;) met ne koekendoze op zen nek)
Vrijdag was dan een totale rustdag. Voor hen (de islam) is de vrijdag als onze zondag, (bovenop de Afikaanse levenswijze) wat dus ontbijt (tapalapa met bonen en hotsauce) en attaya op school betekent (de hele voormiddag). Aangezien er op vrijdag enkel les gegeven wordt in de morgen, was het na dit rustmoment tijd voor het weekend :) en meteen ook het einde van mijn stage in Kembudjéh.
Op geen school heb ik me zo op mijn gemak gevoeld als daar Daar midden in de brousse :);):)
Naast mijn lesgeven heb ik weer genoten van het dagelijkse leven in Kembudjéh. Zéééér rustig ;) en oooo zo zalig! ;) Uitnodigend om te blijven ;) maar ooooo zoveel om uit te leggen per post. Dus ... wacht tot ik terug ben ;) :)
De komende week ga ik dan nog wat meehelpen (met projecten in het kunstenaarsdorpje (zie post twee of drie of één kan ook)) in The Swallow hier in Kotu. Wat precies; geen idee :) En dan volgende week ga ik de toerist uithangen :);):) K moe toch eens genieten ook é ;) haha :)
De volgende keer dat je iets van me hoort zal dus in België zijn (binnen 2 weken al) want ik ga waarschijnlijk richting het binnenland, waar het internet me zal ontgaan :);):) Maar we zien waar de Gambiaanse zandwegen me brengen Alleszins een nachtje aan zee hoort er ook nog bij ;)
Greetings from The Gambia,
Santy (ghettoname ;)
^One love One heart Lets get together and feel all right^
Hier zijn we met een nieuw stukje uit
deGambian Journey :) Eerst en vooral;
het is hier nog altijd SUPER! :)
Zoals reeds vermeld verblijf ik sinds twee
weken in het lokale dorpje Kembudjé waar ik het echte lokale leven meemaak.
Kembudjé is als één grote prachtige bomen-, planten- en dierentuin :)
In Kembudjé verblijf ik bij de familie
Uncle Lamin Siba. Ik heb daar een kamer met een eigen deur naar buiten zodat
ik kan komen en gaan wanneer ik wil :) (ze noemen me er trouwens Independent
Man). Het is echt een ongelofelijk vriendelijke en warme familie (eigenlijk
het hele dorp) die voor me zorgen als voor hun eigen kinderen ;) Eigenlijk zijn
het twee families want hij heeft twee vrouwen. Ik zeg twee omdat je heel goed
merkt dat de vrouwen geen of toch nauwelijks contact hebben met elkaar. Dit
komt omdat een man slechts kiest voor een tweede vrouw (wat in de Islam wordt
geaccepteerd) als de eerste niet meer aan zijn wensen voldoet. Dit is
natuurlijk zeer confronterend voor de eerste vrouw. Deze situatie zorgt er dan
ook voor dat ik om de twee dagen een andere moeder heb die voor eten zorgt ;)
(Maar natuurlijk is mijn beste moeder mijn moederke thuis ;):)
Sinds vorige week maandag ben ik dan
begonnen met lesgeven in de lokale basisschool. Ook daar wordt ik weer zeer
goed ontvangen door iedereen (overal voel ik me erg thuis en geaccepteerd :);)
In de school (staatsschool) wordt nog de harde hand gehanteerd (eigenlijk de
stok) Ik persoonlijk kan daar geen negatieve of positieve mening over geven,
aangezien ik vind dat iedere cultuur zijn eigen evolutie moet meemaken. Wel
is het zo dat de kinderen enorm veel discipline hebben, alsook een beter kennis
(in vergelijking met The Swallow in Kotu, die meer een vorm van
Steineronderwijs hanteert) De zwakke kennis van de kinderen in The Swallow
heeft meerdere oorzaken. Gebrek aan basiskennis en discipline, maar vooral ook
omdat de leerkrachten niet weten hoe ze met dit soort van onderwijs moeten
omgaan waardoor er geen motivatie is. In het algemeen trouwens worden de
kinderen hard (in westerse normen) behandeld. Maar ze zijn dan ook gehard
:):) Het is ongelofelijk hoe en hoe snel zelfstandig de kinderen hier zijn. In
Kembudjé merk je ook meer dat je in een mannencultuur bent. De man drinkt
voornamelijk thee (zekere ironie) ;) en de vrouwen en eigenlijk voornamelijk de
kinderen (soms heel jong) doen al het (huishoudelijke) werk. Maar door deze
hardheid zie je natuurlijk de liefdevolle omgang tussen de mensen :) Vanuit
de cultuur is het zo dat je als jongere altijd de oudere met enorm veel respect
en eigenlijk als je eigen ouders behandeld (vandaar dat de familieband zich
buiten de eigenlijke familie strekt) waardoor het familiegevoel zich in het
hele dorp uit (prachtig!!!) ;);) Sinds mijn verblijf in kembudjé behoor ik tot
deze mooie familie :)
De eerste week heb ik van maandag tot
woensdag (elke dag 3 klassen, 2 in de morgen, 1 in de middag) lesgegeven in
grade 3, kinderen van 9-10 :) Ik geef science (biologie). Dit lesgeven
bevalt mij zeer goed meer dan zelfs ;):) En natuurlijk voel ik me meteen weer
kinds ;) tussen al die kleine mannekes (ook vrouwkes hoor) :):) De enige
moeilijkheid is vaak het engels. Zowel de onvoldoende beheersing als de
verschillende uitspraak tussen hen en mij (al gaat dat jamaïcaanse engels me
redelijk goed af :);) Als het echt niet lukt om iets uit te leggen vraag ik een
tijdelijk tolkje :), wat uiteraard soms tot grappige situaties leidt. Het leuke
is dat ik alleen voor de klas sta (de leerkrachten zijn er niet als ze weten
dat jij lesgeeft ;):) of ze zitten buiten attaya te drinken :) Ik gun het hen
van harte!
Maandag ben ik dan gestart met lesgeven in
grade 5 (ook science) en volgende week start ik in grade 2. Ik ben
benieuwd! :);)
In deze twee weken heb ik naast het
lesgeven uiteraard genoten van de vrije tijd in Gambia. Maar dit vertel ik in
geuren en kleuren als ik terug ben in België (als ik al terug kom ;) Wel weet
ik dat er vanavond weer spektakel zal zijn; 11 mei Bob Marley Day ! :)
Have a nice day en
take care eh! :) See ya around! ;)
Eerst en vooral; het gaat me hier nog altijd
zéér goed af (met nadruk op zeer ;) In deze twee weken heb ik echt al vele
lokale mensen leren kennen en daarbij ook meteen de echte cultuur :) En nog es
ter bevestiging; de Gambianen zijn werkelijk intrensiek zéér vriendelijk!!!
Deze week zijn we dus begonnen met de
eigenlijke stage in de verschillende scholen (de meeste in The Swallow, enkele
in Nyodéma (beiden schooltjes in Kotu) en enkele anderen in Kembudjé (een zeer
lokaal dorpje een eindje van Kotu meer het innerland in)).
Maandag zijn we begonnen met de observatie in
The Swallow. Dit houdt in dat iedereen zijn taken krijgt, terwijl kan nadenken
hoe hij/zij deze zal aanpakken en natuurlijk de observatie van het schoolgebeuren
zelf. Normaal heb/had ik mijn job in The Swallow. Namelijk PR (public
relations) en healthteacher (wondverzorging, wegen van de kinderen, vitaminen
geven, enz ). Ook zou ik helpen met een project binnen de school omtrent het
leefmilieu. Ik heb/had dus een zeer interessante en gevarieerde job. Maar
nog voor ik kon beginnen met mijn voorbereidingen kwam er al weer verandering
(in positieve zin voor mij). Wat is Africa toch zalig! Alles kan niets moet
:)
Woensdag zijn we allen op bezoek geweest naar Kembudjé
;) waar twee studenten zouden lesgeven in het plaatselijk schooltje (die echt
KNAL in de natuur is gelegen). In vergelijking met The Swallow is deze school
echt nog in een primitievere fase. Persoonlijk vind ik dit zeer interessant
:) Echter, door dit bezoek is een studente wat beginnen twijfelen of ze al dan
niet in deze omstandigheden (zeer warm, primitief en vol loslopende dieren
tjah :) ) wil lesgeven en ook leven (in een gastgezin). Dus wij hebben
gewoon gewisseld van taak, aangezien ik de enigste wqas die het wel zag
zitten). Ik vertrek morgen (zondag) met men hele huishouden richting Kembudjé
(in vergelijking met Kotu, het echte Gambia; het is daar werkelijk zoals ik me
primitief Afrika had voorgesteld, prachtig dus! ; ). Ik zal daar lesgeven aan
kinderen van 7 tot 13 jaar. Ik heb reeds de lesonderwerp(en);Health in het
verkeer, persoonlijke hygiëne, afval, natuur, biologie dus :) Zou ik in The
Swallow in Kotu (een zeer toeristische trekpleister) blijven, zou ik niet
kunnen zeggen dat ik in Gambia heb les gegeven, maar in een Europees stukje op
het Afrikaanse continent ;). Dus wat de stage betreft, eind volgende week kom
ik met meer nieuws (tussendoor is een update onmogelijk ;) er is geen
elektriciteit in Kembudjé :)
Naast het schoolgebeuren deze week (er wordt
maar lesgegeven tot 2u in de middag), heb ik verder genoten van de Gambiaanse
cultuur, de natuur, het eten en natuurlijk de blijvend klinkende reggaemuziek
:) In Kembudjé zijn we trouwens richting de mangrove getrokken (op 1 km van
mijn gastgezin (waarvan ik toen nog niet wist dat ik daar terecht zou komen :)
(zeer vriendelijke open mensen trouwens)). Werkelijk te mooi voor woorden. Daar
hebben we kunnen zwemmen (serieus warm water trouwens, vergelijkbaar met de
Ourthe op een bijzondere zomerdag ;):) en genieten van de echte
paradijselijke natuur. Ook hebben we weer een theesessie gehouden met enkele
lokale oestervangers (de thee wordt hier Attaya genoemd en is zeer
tegenstrijdig van smaak; enerzijds zeer bitter, anderzijds erg zoet, maar
vooral heel lekker voor degene die ervan houdt :) (k zal wat meenemen voor de
toekomstige liefhebbers thuis :) Ook heb ik hun oesterfabriekje kunnen
bezichtigen (een hoop oesterschelpen ;) ). De oesters hebben hier verschillende
functies; als eten en als grondstof voor verf, plaster en cement De schelpen
worden verbrand en de as wordt voor de laatste 3 functies gebruikt.
Zo dit was weer een kort stukje info over mijn
verblijf hier; natuurlijk geeft dit mijn ervaring niet weer, maar toch ;) Tot de volgende (volgende week in het weekend,
dan kom ik terug naar Kotu) en houd jullie allemaal goed é en Keep on Smiling!
De voorbije week hebben we vooral genoten van wat Gambia ons te bieden heeft
Woensdag hebben we vroeg in de morgen de lokale markt in Bambu (een dorpje net voor Serrakunda) bezocht. Dit is pas een markt zoals het hoort te zijn (waarschijnlijk wordt er hier geen rekening gehouden met de volks- en voedselveiligheid :). Het vlees wordt ter plaatse ontbeend en gefileerd, de vis ligt te bakken in de zon met de nodige vliegen errond, Maar, heeft dit niet meer charme? Het smaakt hetzelfde als je het bakt hoor, en gezondheidsproblemen (in ruime zin) heb ik nog niet gehad, integendeel. Vermageren zal ik( wel niet ;)
Donderdag hebben we de Djembéfactory bezocht. Daar kun je volgens je eigen idee een djembé laten maken. Ik heb zelf mijn tekeningen voorgetekend, zodat zij deze zullen inkerven en schilderen (ik ben benieuwd). Daar stond per toeval een gitaar waar ik natuurlijker wijze op ben beginnen tokkelen. Plots was iedereen geintersseerd in gitaar :) De man die mijn djembé maakt zal mij trouwens , in ruil voor gitaarlessen, djembé leren spelen (ze verschieten wel al van mijn voorgaande drumkunsten ;). (voor de gang thuis; mannen hier ist pas muziek ;) De zomer wacht op muziek hoor, maak maar tijd allemaal ;) In de middag hebben we een relaxmoment gehad aan het strand (wat volleyballen met de Gambianen, af en toe een duikje en vooral genieten van de zon :)
Gisteren zijn we naar een national park in Kololi geweest waar je 4 parcours kon volgen; van redelijk kort, naar behoorlijk lang :) Aangezien de mensen (van Aalst) al redelijk moe waren, verkozen ze het korte parcours. Ik daarentegen heb het hele park op mijzelf gedaan, waar ik 2 soorten apen ben tegengekomen, tientallen vogelsoorten, een kuddetje eekhoorns, gekkos en andere hagedissen en de mooiste vlinders die je maar kan bedenken, en GEEN mensen ;) . Ik had niets van geld mee (gelukkig zoals ik ben zonder), dus kon ik niet profiteren van een taxi of dergelijke. Ik ben dan maar terug gewandeld naar Kotu (waar ik verblijf), een 6-tal km verder. Mijn terugtocht bestond uit wandelen langs de kust, schelpen verzamelen (prachtige) en af en toe een duik ter afkoeling ;) (In ruil voor de schelpen, worden mijn kleren trouwens gewassen :) De lokale vrouwtjes zijn hier zeer bij gebaat :)
Vandaag heb ik een intrigerend bezoek gehad; we zijn met een busje naar het artiestendorp geweest. In Gambia zelf voel ik me grondig thuis, maar die plek was wel letterlijk het paradijs. Een man die in Nederland een artistieke opleiding heeft gevolgd, heeft een oud lokaal dorpje opgeknapt (die verlaten was doordat er slechte geesten zouden dwalen) en tot een artistiek dorpje opgericht. De authentieke huisjes heeft hij omgebouwd tot mooie slaapplaatsen, demonstratiekamers voor de schilderwerken en schuurtjes voor de materialen. Naast allerhande schilderkunsten, hield hij zich ook bezig met houtsnijwerk om de omgeving aangenaam te maken. Werkelijk magnific, ongelofelijk en een diep respectgevoel naar deze persoon toe. Van niets, zoveel kunnen maken met dergelijk enthousiasme met een vak die in Gambia niet echt wordt geapprecieerd is al een kunst op zich! Ik heb gepraat met deze persoon, en de laatste verblijfweek in The Gambia, zal ik daar doorbrengen. Ik was van plan om het binnenland in te trekken per fiets, maar dit heeft veel meer in zich heb ik de indruk. Ik zal helpen bij de verdere bouwwerken, ik zal artistiek bezig zijn (schilderen, houtsnijwerk en het betekenen van T-shirts met Afrikaanse kunst (ik heb al enkele tekeningen gemaakt tijdens mijn verblijf en de gemiddelde Gambiaan is zéér enthousiast :)
Ook houdt hij zich bezig met allerhande inheemse planten en bomen (ook degene die volgens de volksoverdracht slechte geesten bevatten, waardoor je deze in het land niet echt ziet).
Na dit bezoek zijn we richting Tanjé geweest, een lokaal vissersdorpje. Ongelofelijk hoe de mensen hier eigenlijk nog één leven met hun zijn, de natuur. Prachtig om te zien dat dit werkelijk nog bestaat, en dat ik niet met gedachten rondloop die persé utopie zijn.:)
Ook de natuur rondom dit dorpje was zeer mooi en is zeker ook een stukje die ik in die laatste week zal verkennen.
Tot de volgende
En voor het thuisfront; alles is nog steeds oké hoor :) Als ik een gevoel van janken zou hebben, dan zou het enkel van geluk zijn! Het is ongelofelijk welke invloed Gambia heeft op mijn zekerheid. Ik ben werkelijk ne blanke Afrikaan :)
Voor tjepn en jo gij ook :) zend een mailke rhnp at hotmail dot com, want da gastenboek kan ik nie aanvullen blijkbaar. Fotos volgen normaal nog!
Eerst en vooral; een zekere verontschuldiging voor de vorige post. Het was behoorlijk tijdrovend om in het internetcafé te werken met de zéér snelle internetverbinding, het qwertyklavier en de gok om de juiste tekens te vinden (de k-toets was bijvoorbeeld een vraagteken, ).
Zoals reeds gezegd, ik voel mij hier perfect thuis. De landing voelde als een ware thuiskomst; dus van cultuurschock of dergelijke is er totaal geen sprake. Ondertussen heb ik al brousse-primitiviteit meegemaakt, en dit maakt mij enkel maar gelukkig ;) Ik weet niet of ik mij ergens (behalve thuis natuurlijk ;) al zo op mijn gemak heb gevoeld. Ik hoop dat dit gevoel blijft, wat ik niet betwijfel : )
Maar concreet, wat heb ik hier al gedaan ?
De vorige 3 dagen hebben we eigenlijk nog niet echt veel gedaan qua stagewerk. Dit komt omdat we zogezegd hebben moeten wachten op nog 6 mensen van Aalst (die hier gisteren zijn toegekomen), waardoor we eigenlijk vooral de vakantiesmaak te pakken hebben. Natuurlijk pleit dit niet zo positief voor mijn stage, maar ik ben eerlijk ;) :)
We hebben vooral kennis gemaakt met de eigenlijke cultuur; de taxis, omgang met het geld, sfeer op de markt, genieten van het strand (gisteren, deze nacht eigenlijk, trouwens een dolfijn gezien (weliswaar dood)) maar vooral genieten van het muzikale. Reggaefans kom naar Jamaica 2 ! Overal (tussen de moskee-sjalaamteksten door), hoor je reggae en reggae en reggae ;) De reggaecultuur leeft hier echt! aangenaam : ) Gisteren ben ik trouwens naar een reggaefest geweest een vijftal km langs het strand; Vergelijk het met de sfeer die je te zien krijgt in de clips van Bob Sinclair (Feel free, Enjoy and have fun!). Eén ding hebben ze hier praktisch allemaal, een serieus gevoel voor ritme :) Boven dit alles (buiten het feit dat we hier momenteel echt in een toeristische trekpleister verblijven) natuurlijk de natuur; Spectaculaire bomen, struiken, vruchten, alsook allerhande dieren (gieren, een samenraapsel van een kraai en een ekster, allerhande andere vogels, spinnen, hagedissen, ). De natuur verandert hier trouwens snel (komt uiteraard door de zee), van tropische palmstranden naar meer dorre vegetatie (accasias) (mooi dus ;)
De komende week komt er echter geen echte verandering in de activiteiten; We beginnen dan met de eigenlijke introductieweek. Om deze week te vullen hebben we de keuze tussen verschillende onderwerpen (Natural Gambia, Historical Gambia, Cooking Gambia, ) om een juist idee te krijgen van de echte Gambiaanse cultuur en levenswijze. We hebben de mogelijkheid om deze onderwerpen op onze eigen manier te ervaren (we krijgen wel enkele suggesties voorgeschoteld, zoals bijvoorbeeld voor Natural Gambia, een of ander national park. Daarvoor wordt er verwacht dat we alles zelf regelen. UITERAARD ;)
We zijn hier eigenlijk zeer vrij en zelfstandig (wat houd ik daarvan) en ik merk dat je je hier binnen de drie dagen perfect kan behelpen en dus ook perfect kan thuis voelen.
Ondertussen weet ik trouwens wat er van mij wordt verwacht. En dit blijkt zeer interessant te zijn. Samen met Adriaan, mijn kamergenoot van Aalst, sta ik in voor de aanvulling en aanpassing van de site (the swallow), alsook zijn we verantwoordelijk voor de zorg van de kinderen (bij wonden ofzo) en de public relations. Gevarieerd dus ;) Positief is ook dat wij zo de kans zullen krijgen om op verschillende plaatsen te werken. Zowel in The Swallow, als in lokale dorpjes. Op die manier zal ook de primitiviteit verbeteren ;) Want oooo wat verlang ik naar de pot zonder bril ;) : )
De mensen zijn hier inderdaad wel arm, maar wat hen zeker niet onbreekt is voldoende voeding. En het is nog zeer lekker ook :) Ik heb al 3 x de kans gehad (die heb ik dan ook aangenomen, met natuurlijk een zeker risico (je weet nooit)) om lokaal te eten. De ene keer was toen we per ongeluk door de brousse tot aan Senegal zijn geraakt (in de vorige post heb ik dit reeds vermeld), de andere twee keren was ik aan het wandelen door de compounds, waar je natuurlijk aangesproken en vergezeld wordt. Vroeg of laat wordt je uitgenodigd en jij kiest of je er al dan niet op ingaat Dit is het risico die ik bedoel, maar Is het leven niet ietsje spannender indien je wat risicos neemt? ;) Zo heb ik wel al 3 x een zeer lekkere gratis maaltijd voorgeschoteld gekregen; Rijst met pindasaus en schape- en koeievlees (met een achttal uit de pot; geloof me met de handen eten lijkt makkelijker dan het is, maar je hebt het snel onder de knie ;) Het is ook zo dat iedereen dan water krijgt uit éénzelfde kannetje, waardoor je je echt één voelt met die mensen (een gevoel die in Europa al lang ontbreekt). (tussendoor; zitten we echt niet Te ver met onze technologie en luxe? Want dit zorgt er echter voor dat iedereen strak voor zich kijkt. Een retorische vraag trouwens)
De tweede maal heb ik rijst gekregen, met pepers, paprika, kruiden, aardappelen, kip en stukjes koeievlees bij een jongegast thuis. Waar dan plots een serieuze spin zat te loeren ;) De derde keer was het een grote visschotel met een soort van uiensaus (ook zeer lekker, al ben ik in België niet verzot op vis). Dus je merkt de mensen zijn echt zeer gastvrij en vriendelijk (hier in het toeristische deel, is het in eerste instantie voor geld, maar je merkt dat indien je daar niet op ingaat ze niet veranderen in hun gedrag (buiten hier en daar een enkeling, wat ik ook al heb meegemaakt en me plots zelfs bang begon te voelen (ik wist totaal niet waar ik was, en die vent flipte wel wat in zijn hoofd had ik de indruk : )) Maar deze zal ik in de toekomst dus vermijden ;) In de lokale dorpjes heb je totaal gene last van de mensen, integendeel, één en al vriendelijkheid (een salam malecoum doet al heel véél ;) Zo heb ik trouwens een uurtje met een oude vrouw zitten praten, (wat een grappig madameke) over geloof en visies op het leven (nogmaals ik denk dat ik Afrikaanse wortels heb ;) Toch een verwisseling in het ziekenhuis? : ). Zo ben ik ondertussen ook wat juiste prijzen te weten gekomen, want iedereen probeert natuurlijk geld te winnen uit de wandelende blanke portefuille ;) Maar nu staat het voor me vast; ongeveer 1/3 van wat er wordt gevraagd. Indien ze niet akkoord gaan, en eigenlijk gewoon stilvallen, betekent dit dat ze echt niet lager kunnen Ze dringen dan eigenlijk ook totaal niet meer aan (wat niet zo is in bijvoorbeeld de Arabische landen (met Teveel temperament).
Goed ik zal het hierbij laten voor vandaag, want het is zonde om achter een pc te kruipen in zon mooie omgeving, met een mooi volkje en een mooi weertje J
Tot ziens en houd jullie goed daar! Have a nice day, and take care eh!
P.S. Verwacht de volgende post niet te snel. Ik zal proberen om de 4 dagen ofzo iets te posten Maar geen garantie J Alsook, fotos enzo heb ik nog niet echt getrokken. Persoonlijk vind ik dit nog niet de moeite Vanaf deze week zal ik wel wat beginnen met de kunst der fotografie J Het is dan nog te zien of ik deze al dan niet zal kunnen posten Well see!
Alles goed in Belgie- Let vooral niet op de manier waarop dit blog wordt aangevuld, knoppen ontbreken + qwerty... :)
AfriCa is voor mij als een warme thuiskomst - letterlijk en figuurlijk - Ik heb de indruk dat ik mijzelf wat beter kan begrijpen, ik merk dat ik een stuk de Afrikaanse mentaliteit in mij draag. Deze metaliteit geeft mij in deze 2-3 dagen al heel veel laten zien. Iedereen komt inderdaad naar je toe, uiteraard in eerste instantie voor de wandelende portefuille-reden, maar zoals velen mij kennen is er bij mij nooit echt veel te vinden :) Alsook, men kijkt er hier los door ... En ziet je ware ik...
Gisteren ben ik aan de praat geraakt met enkele muzikanten 2 compounds hiervandaan, waardoor ik in de avond met hen, de hele groep in een vollo camionette met instrumenten en musici :) toevallig in senegal ben geraakt. Eerst was mijn grote teleurstelling hier de non-primitiviteit... Ze hebben hier ALLES net als bij ons ... LUXE - Bah! Maar... de weg naar senegal was weldegelijk letterlijk de brousse! We zijn naar een local village geweest, hebben daar kunnen meeeten met die mensen, op Afrikaanse wijze natuurlijk . Met 8 man max uit een grote schotel. Ook heb ik het geluk gehad te mogen meespelen met de groep, althans tijdens de soundcheck, wat al super was op zich.
Maar, men tijd is bijna op, ik had maar een kwartiertje voorwien, maar het qwerty kost me veel tijd, alsook... het denken gaat een stuk sneller dan het typen!
Trouwens, thuisfront, zoals je merkt ben ik veilig en goed toegekomen : No need to worry man, Im in The Gambia!!!
Eindelijk, het is bijna zover! Volgende week donderdag vertrek ik richting Afrika, meerbepaald Gambia, op 'alternatieve stage' in functie van mijn studieopleiding (lerarenopleiding). Ik zal meewerken binnen 'The Swallow', een organisatie die instaat voor educatieve programma's en projecten in het land. Wat ik precies zal moeten doen of wat er van mij wordt verwacht is voor mijzelf nog niet helemaal duidelijk. Deze onwetendheid maakt het natuurlijk alleen maar spannender en het verlangen groter!!!
Geografie
Gambia, officieel 'The Gambia', ligt aan de West-kust van het Afrikaanse continent. Het land wordt langs drie kanten ingesloten door Senegal en wordt van oost naar west doorsneden door de gelijknamige rivier, de Gambia. Als men het over gambia heeft wordt er vaak over 'the smiling coast' gesproken.
De oevers van de Gambia bestaan uit mangrovebossen en moerasachtige gebieden. Vanaf de Gambia richting het noorden wordt het al snel droger en ter hoogte van Senegal zelfs woestijnachtig. Richting het Zuiden wordt het meer tropisch met meer vegetatie. De kust bestaat uit prachtige zandstranden met daarachter palmbomen en tropische bossen.
Klimaat
Het land heeft een (sub)tropisch klimaat met een droog seizoen en een regenseizoen (juni t/m oktober). Aangezien ik 1 juni terug in belgië ben hoef ik niet te genieten van de regenval :) De droogste maanden zijn maart en april.
Flora en Fauna
Door het tropische klimaat is er een zeer gevarieerde vegetatie die bestaat uit palmen, kolabomen, mahoniebomen, bamboe, mangrovebossen, baobabs, ... In Gambia is er geen groot wild te vinden zoals in Kenia of Tanzania. Wel komen er apen, krokodillen, nijlpaarden, dolfijnen, reptielen, amfibiën en meer dan 450 soorten vogels voor.
Bevolking en cultuur
Gambia telt ongeveer 1 miljoen inwoners, waarvan er 42.000 in de hoofdstad Banjul wonen en 200.000 in de grootste stad, Serrekunda. De meeste Gambianen wonen met hun familie in lemen of cementen hutjes. Zon familie bestaat uit een hoofd, 1 tot 4 vrouwen, de kinderen en eventueel jongere broers met hun familie. De meeste Gambianen zijn moslims. De markt is dè sociale ontmoetingsplaats in Gambia.
Winkels
Winkels zijn in dit land stalletjes met golfplaten waar de waren uitgestald staan. Er zijn hier veel maatkledingwinkels en er wordt veel verhandeld op de vrijwel dagelijks gehouden markten Eten
De traditionele Gambiaanse keuken bestaat uit gerechten die op de een of de andere manieriets te maken hebben met de belangrijkste producten van het land; pindas, rijst, cous-cous,kip en vis. Het wordt klaargemaakt boven een open vuur of gekookt. Er is een ruime keuze aan lokale en internationale restaurants, zoals Chinees, Italiaans, Libanees, Mexicaans of Indisch. Vers geperst fruit en alle soorten frisdranken zijn er te verkrijgen.
Onderwijs in Gambia
In Gambia bestaat er geen leerplicht. Net als bij ons wordt het onderwijs in Gambia onderverdeeld in lager, middelbaar en hoger onderwijs. De meeste kinderen volgen enkele jarenonderwijs, waarbijervoorrang wordt gegeven aan jongens. De meestekinderen gaan rondhunvijfde jaarnaar school. Veel van de kinderenop het platteland maken hun school niet af omdat hun inbreng bij het werk op het land en/of huishouding vaaknoodzakelijk is. Het lager (basis)onderwijs is gratis. Wel wordt er aan de ouders eenbijdragegevraagd voor schoolfonds en uniform. Hett uniform is verplicht enstaat voor degelijkheidvan de kinderen. Ook moeten de ouders betalen voorboeken, schriften, pennen, ... Dus wanneer je naar landen gaat zoals Gambia hoef je geen schoolgerief mee te nemen. Door het ter plaatste te kopen kun je de plaatselijke economie steunen.
In Gambia zijn er voldoende scholen en onderwijzers. Ook zijn er méér dan genoegkinderen die graagonderwijs willen krijgen. Helaas is dit niet voor iedereenmogelijk door de hoge kostprijs van het onderwijs. Er is in Gambia al gebrek aan geld ompennen, potloden en andere schoolbenodigdheden te kunnenkopen.Er wordt aan erg veel kinderen les gegeven, veelal zonder de benodigde materialen enonder slechte omstandigheden. Het is dan ook nodig omerscholen te bouwen en teherbouwen. Door de kinderen financieel te ondersteunen kunnen we ze een kans gevennaar school te gaan. Ik zal er alles aan doen om zoveel mogelijk hulp te kunnen bieden. Natuurlijk zal er meer nodig zijn om de echte problemen op te lossen, maar alle beetjes helpen!