De creatieve wedstrijd is in elke klas voorgesteld, behalve bij de kleuters. Dit heeft vooral met het onderwerp te maken. "Teken iets dat jij belangrijk vindt." Mits wat voorbeelden om ze in de richting te zetten, is er heel wat ruimte voor creativiteit. Ik ben reuze benieuwd wat er uit de bus komt. Veel verschillende en kleurrijke tekeningen, zou mooi zijn, maar dat hangt een beetje af van wat voor handen is.Veel kinderen waren enthousiast, dus binnen enkele dagen hopelijk ook de eerste tekeningen in de wedstrijddoos. Aan de leerlingen van leerjaar 6 werd gevraagd om ook een tekst te schrijven of een gedicht.
Vorige week zijn de werken gestart om nieuwe dakgoten te plaatsen, als ook het metsen van de muurtjes voor de regentonnen. Weer een heel fijn team dat in de weer is! Op de foto naast Jos zie je Kenneth en Harvey de aannemers van dienst. Ondertussen hebben de kleuters ook een boerendeur en kunnen de kleuters nu sneller naar het toilet.
Juf Molijn wacht met de leerlingen uit de 6 de klas op de oogst. Iedereen van de klas heeft nu zijn eigen plantje om te verzorgen.
De juffen van de kleuterklas moest hier en daar wat spijkeren en creatief denken omdat er na de uren jongeren of buurtbewoners in de klas waren geweest. Af en toe kom je wat winti-rituelen tegen, die niet altijd fijn te noemen zijn. De leerkrachten bekijken alles met argusogen, maar hopelijk kunnen ze weldra weer op beide oren slapen.
Met als doel het lezen en schrijven te bevorderen zijn we gestart om aan sommige kinderen van de 1ste klas (groep 3 voor de mensen uit Nederland) wat extra ondersteuning aan te bieden. En hoe fijn is dat! Die kinderen zijn zo enthousiast om te leren. Het gaat ook makkelijker met 3 dan met 26. Het blijft wel moeilijk. Hoe schrijf je een b,d,p of q. Voor deze kinderen lijkt het 1 letter. En is het u of n? Hangt er maar vanaf hoe je je blad draait. Of toch niet?
Een lange klank of en korte klank, een tweeklank ...pfff. Omdat voor deze kinderen Nederlands op de derde plaats komt, kunnen ze soms de woorden lezen, maar hebben ze geen idee waar het over gaat. Een andere is dan weer meester in het memoriseren. Geef je hem een ander blad met dezelfde woorden kan hij ze niet terugvinden. Er wordt wat op los gegokt. Wat we wel ontdekt hebben is dat de kinderen mooi kunnen tekenen. Wanneer ze schrijven, tekenen ze eigenlijk de letters, alleen kom je hopeloos in de problemen wanneer je niet snapt dat er ook een systeem in dat schrijven zit. Hoe je de letter vormt bepaalt of je ook vlot een woordje kan schrijven.
Juf Lea heeft een fijne methode om de kinderen spelenderwijs inzicht te geven over hoe de letters gevormd worden en wat woorden betekenen. Zo fier zijn deze jongens over hun kleine opdracht.
Zo is er ook een kleine rap-versie met gebaren om enkele woordjes als man, huis, mier, mes, doek, oog, teen, ... aan te leren.
Reeds enkele jaren komt er een schoolgroep bij B&B Banabeki logeren voor ze een kleine week het binnenland intrekken om vervolgens een schoolproject aan de Suriname rivier uit te werken. Zo ook dit jaar. Alleen kreeg ik plots de melding dat ze wat boeken voor de Afobakawegschool hadden opgestuurd. En die waren dus al onderweg. Menig boekenstroom hadden we wat afgeblokt omdat we eenvoudigweg met plaatsgebrek zitten zolang het half verlaten klaslokaal niet in orde geraakt. Toen bleken het ook nog 50 dozen te zijn. Ik was heel blij met het nieuws en de boeken, maar vroeg me toch wel af waar we met die massa naar toe moesten. Ook voelde ik me een beetje schuldig ten opzichte van die andere bereidwillige mensen, waarvan we de boeken on-hold gezet hebben. Op de school kon en kan het nog steeds niet in 1 keer verwerkt worden. Te weinig ruimte in de lokalen, slechte vloer en hier en daar nog een lek in het plafond en nog steeds die vervelende houtluizen. (Ja, ik weet, ik val in herhaling).
Maar... gelukkig hebben we ook enthousiaste lezende kinderen en leerkrachten die met de boeken aan de slag willen gaan. De dozen waren gelukkig geen verhuisdozen, maar kleinere boekendoosjes, waardoor het volume te behappen viel. De boeken stonden in de stad gestokkeerd bij de busschauffeur van de groep en zijn lieftallige vrouw die ook leerkracht bleek te zijn. Zij kwamen door de levering in opslagnood, dus het verzoek om de boeken zo snel mogelijk af te halen bleef niet lang uit.
Alles ging net in ons busje, dat plots ook een stukje was gezakt. Een 15-tal dozen kon naar de school en de rest staat voorlopig in onze garage gestockeerd. Ook de kinderen uit de buurt krijgen even de kans om wat boeken te lenen. Zo heeft iedereen er wat aan. In de school werden een groot deel boeken uitgedeeld met de melding, dat wanneer het boek terugkomt ze een nieuw boek mogen kiezen. Bibliothecaris van dienst: Juf Kenter. Het enthousiasme bij sommige kinderen is groot. Ik zie er af en toe ééntje staan lezen onder de boom, andere komen hun boeken inwisselen want willen meer. Zo ook konden we met enkele boeken de kinderen afleiden tijdens het verwijderen van sikas. Geloof me, de waarde van een boek is niet te onderschatten.
Bedankt iedereen van de '' Expeditie Noordik, team Suriname'' voor jullie bijdragen! Benieuwd naar dit schoolproject uit Nederland? Neem een kijke op:Expeditie-Suriname-Noordik.
Vandaag vierden de kleuters carnaval. Niettegenstaande Carnaval een hele belevenis is op het Zuid-Amerikaanse continent is het geen vakantiedag waard in Suriname. Dus ook geen vakantieweek zoals in Europa. Om het voor de kinderen toch wat feestelijk te houden mochten de kleuters zich verkleden en was er voor de oudere schoolgangers de mogelijkheid om wat roti te bestellen. De gezichtjes van de kleuters werden met wat gekleurde lijnen beschilderd en de zelfgemaakte maskers mochten op de neuzen worden geplaatst.
Een hele bezigheid met 60 vinnige en enthousiaste ukkepukken. Rond 11 uur waren ze vertrekkensklaar en had iedereen gegeten en gedronken, dus was het tijd voor een kleine optocht door de buurt. Niet mijn ding om die bende te leiden, daar zorgden de 3 feeën van dienst voor. De juffen hadden zich voor de gelegenheid uitgedost met een mooie tutu, een masker en veren. Menig auto ging automatisch trager rijden bij het zien van zoveel kleur. Het plan was om langs de buurt bewoners te lopen, maar na de eerste nederzetting werden we door een lokale buurtbewoner letterlijk het bos ingestuurd. We liepen een mooi weggetje langs de Savanne. Geen gevaar voor aanrijdingen en voor de kleintjes was het sowieso een fijne uitstap.
Eens op het schoolterrein aangekomen was de 6de klas ijverig aan het kappen en harken om hun kostgrondje in orde te brengen. Want doordat SWM een deel van het terrein heeft vrijgemaakt komt er eindelijk wat ruimte vrij voor een eigen moestuin.
''Juf Naomie Orie was een zeer geliefde juf die vanaf haar aantreden in 2007 haar krachten heeft gegeven aan de OS. Afobakaweg. Ze was betrouwbaar, behulpzaam en heel sociaal. We verliezen in haar een goede leerkracht die alles graag voor de kinderen deed. Zij was onze handenarbeid leerkracht. Had fantasie en drijfkracht.. wij zullen haar naam vaker noemen. Wij bedanken een ieder die haar heeft gekend en belangstelling heeft getoond bij haar ziekte, heengaan en crematie(19-1-2019). Uw bijdrage was een hele steun. Namens de OS Afobakaweg'' Juf Lea Williams Ruimwijk
Het nieuwe jaar is begonnen en alles trekt zich weer op gang. Dankzij 'Water is our World'' is er een bestelling geplaatst voor een groot aantal nieuwe stoelen en bankjes. Het 2de leerjaar krijgt een facelift tegen april. Ook de andere werken zullen vanaf februari opstarten.
Ander goed nieuws. Er zijn contacten gelegd met de school IBSO-Woudlucht te Kessel-Lo Campus Ter Beuke. Vierde jaar secundair Type 9 voor jongeren met autisme. De volgende richtingen zullen zich via een schoolproject inzetten voor de Afobakawegschool: TSO Handel en BSO Plant, dier en milieu. De richting Handel gaat didactisch materiaal maken voor in de klassen en de richting PDM denkt na om iets uit te werken rond recyclage. Het is de bedoeling op termijn de leerkrachten rechtstreeks met elkaar te laten communiceren, zodat het een echte uitwisseling wordt van ervaringen.
Voor de mensen die ons achter de schermen steunen. We gaan deze week inzetten op de deur van de kleuterklas. Die is door omstandigheden nog niet vervangen, maar dat gaan wij voor onze rekening nemen met de spaarcentjes. Zo kunnen de kleutertjes snel de toiletten bereiken en kunnen ook de leerkrachten makkelijker een oogje in het zeil houden.
Er is een opruimactie gestart in het directielokaal, deels om de ratten te verdrijven, maar ook omdat ze daar namelijk met het probleem zitten dat er een nieuwe leermethode is opgestart en dat ze de boeken van de oude methode niet durven weggooien uit schrik dat deze terugkomt. Wat niet zo'n abnormale gedachte is hier.
Het lijkt nog steeds even vol, maar we hebben ondertussen iets meer overzicht. Het zag er even naar uit of ze alles gingen opsparen voor één of andere oorlog. Onder het motto: ''Er komt niets meer aan materiaal bij, dus gebruiken we ook niets meer.''
De goede leerboeken hebben we natuurlijk niet weggegooid, want daar kunnen leerlingen extra oefeningen in maken of ze kunnen dienen als naslagwerk, maar ze komen op een plek te liggen die minder aandacht opeist. Dit lokaal is ook de enige opslagruimte voor de boeken van de lagere school. Vandaar dat wij op dit moment ook vragen om geen bibliotheekboeken op te sturen, want ze zouden beschadigd raken. Van zodra we een opslagruimte hebben kunnen we hier verder op inzetten. Nu, voorlopig is er in heel Suriname geen gebrek.
In het eerste leerjaar is ook al hard gewerkt aan wat verbetering. Vanuit Europees oogpunt valt het misschien niet onmiddellijk op maar het is er iets aangenamer lesgeven en les volgen (foto's volgen nog). En zo schuiven we een beetje op. Volgende week zetten we in om de leerkrachten extra te ondersteunen.
De leerkrachten hebben zelf geld ingezameld om een training te kunnen volgen op een zaterdag in februari. Ik hou wel van dit soort eigen initiatieven.
Een nieuw jaar en nieuwe start... of dat zou je mogen verwachten. Jammer genoeg zijn de buschauffeurs door de overheid niet uitbetaald. Dit resulteert dat noch docenten, noch kinderen (buiten enkelen), niet op de school geraken. Door de lage lonen wenst ook niemand met eigen vervoer te komen. Een leerkracht verdient hier gemiddeld een vierde of een vijfde van wat een beginnende leerkracht in België verdient en neen, dat is ook niet helemaal in verhouding tot de levensstandaard.
Maar om een lang verhaal kort te maken: dit jaar nog geen les. Zo vlak na de Kerstvakantie is niet iedereen daar, geloof ik, rouwig om.
Om van een nood een deugd te maken, is de directrice toch met eigen vervoer naar de school gekomen, om met ons nog wat puntjes op de spreekwoordelijke ''i" te plaatsen. Zo konden we uiteindelijk 2 nieuwe borden plaatsen, die door de lokale houtluis waren opgepeuzeld, het plafond wat stutten in de kleuterklas (dankjewel Jos om dit in je ééntje klaar te spelen terwijl de vrouwen zich meer toelegden op de didactische en esthetische kant van de klaslokalen.).
De zonnepaneeltjes zijn nu van de verlichtingspalen gehaald en hopelijk vinden we een manier om ze op een batterij aan te sluiten om ze vervolgens op het dak te plaatsen en het directielokaal van een beetje stroom te voorzien. Als iemand hier inzicht in heeft, gelieve zich te melden ;-).
Er zijn nog geen mirakels geschiedt, maar we zetten met z'n allen stapjes in een betere richting.
Als we nu ook nog de prestaties van de leerlingen opgekrikt krijgen, dan zou dat helemaal mooi zijn. Ik blijf er alvast in geloven.
Voor ik het vergeet. Voor jullie allemaal het beste voor 2019!!
Laten we het zo voor de feestdagen wat luchtig houden. De kinderen hebben hun repetities (toetsen voor de Belgen onder ons) afgelegd. De cijfers voor het eerste kwartaal zijn gekend en iedereen is toe aan wat rust. Sommigen brachten het er goed van af, anderen wat minder, maar tot augustus bestaat de mogelijkheid om het in te halen. Nieuwe start vanaf 2 januari. Er is wel wat nood aan bijles en dat lijkt op dit moment een probleem. De leerkrachten komen uit de stad met de bus (70 km) en bijles impliceert dan ook kilometervergoeding, gezien ze dan met eigen wagen moeten komen. De ouders van de kinderen die het echt nodig hebben, hebben geen middelen en het is nog maar de vraag of ze het nut er van inzien. Wanneer is ook de vraag. In het weekend? Of in de week? In het laatste geval zouden de kinderen op de school het middagmaal moeten kunnen nuttigen. Je kan ze moeilijk 4 km naar huis laten wandelen om te eten (als dat er al is) en 4 terug om dan 2 uurtjes bijles te krijgen.
Het had handig geweest indien er iemand uit de buurt de bijlessen zou kunnen verzorgen, maar die blijkt er op dit ogenblik niet te zijn.
Nu mijn idee: Wanneer je een oplossing wil zal je die wel vinden. Omgekeerd geldt immers hetzelfde.
En nu... tatatata. Ik heb tekeningen van 19 kinderen ontvangen. De opdracht werd in eerste instantie begeleid door de leerkracht tekenen om ze op weg te helpen. Dit levert geen uiteenlopende tekeningen op, maar je ziet duidelijk dat er hard is gewerkt. Ik wil dan ook graag alle tekeningen met je delen. Er zitten toch wat creatievelingen tussen lijkt me. Ik hoop een foto te kunnen nemen van de tekenaar en tekening. Dat maakt het toch wat persoonlijker. In tweede fase zullen we ons wagen aan een meer creatieve opdracht, maar dat is voor volgend jaar.
Zo ik wens jullie allen prettige feestdagen!! Binnen twee weken meer nieuws.
Op een mistige ochtend. De Surinaamse vlaggengroet. Dat het zo stil kan zijn in een school. Een filmpje geeft de sfeer beter weer alsook het zingen van het Surinaamse volkslied. Eerste deel in het Nederlands, tweede deel in Sranang. Wordt vervolgd.
Een kort berichtje. Om het onszelf gemakkelijk te maken besloten we (Jos en ik) om dit weekend wat in de school te gaan werken i.p.v. stoeltjes mee naar huis te nemen.
Het blijft wel een gedoe, want door gebrek aan werkmateriaal, elektriciteit en de afstand, ben je snel genoodzaakt een kleine volksverhuizing te beginnen.
We zijn er in geslaagd om:
26 stoeltjes en 4 tafeltjes een roestbeschermlaag te geven,
2 zonnepanelen te verwijderen van de verlichtingspalen om nadien elders te plaatsen,
ander slot te plaatsen op de deur waar waterton dient te komen,
een bord op te hangen,
kast te schilderen,
bord met houtluis te verwijderen.
Een klein nieuw krijtbordje te maken.
Al bij al een druk maar geslaagd weekendje.
De leerkrachten in de kleuterklas zijn al begonnen met de kerstversiering en schilderwerk op de muur, waardoor het er toch wat vrolijker uit ziet. Er mist nog een degelijke kast in het directielokaaltje van de kleuterafdeling en 2 grote kleutertafels. Dak en wanden zijn voorlopig voor een later stadium.
Een onverwachte wending krijgt vorm. De Nederlandse stichting Water is our World, die reeds lange tijd actief is in Suriname heeft besloten om de watervoorziening te verbeteren. Een engagement dat op enkele weken al heel concreet vorm krijgt. Het doel: bijplaatsen van dakgoten, de huidige lijken meer op een vergiet, goede aansluiting op watertonnen en beveiliging van de ton.
Daar komt bij dat SWM (Surinaamse Watermaatschappij) ook al jaren met hen samenwerkt en voor de stichting WioW een waterput wil boren, in het voordeel van de school. Wat nog niet wil zeggen dat er onmiddellijk water tevoorschijn komt, want daar heb je een pomp voor nodig, maar het ziet er toekomstgericht veel belovend uit. Nu duimen dat ze water vinden.
Daar mogen we nog aan toevoegen dat Guesthouse Famiri zich wil engageren om een waterfilter te plaatsen in één ton, waardoor er ook drinkbaar water zal zijn. Met wat geluk mogen we ook enkele dagen rekenen op een vrijwilliger die kan helpen om het project mee vorm te geven.
Je begrijpt ons geluk kan niet op, want er staat iets te gebeuren. We kunnen met z'n allen een lichtpuntje creëren en dit met het oog op de feestdagen. Mooi is dat!
Vanuit de groep van onze donateurs kreeg ik de vraag of de kinderen geen mail konden sturen met wat zij van de school vinden.
Nu, de kleine verschillen zijn voorlopig enkel merkbaar in de kleuterklasjes en zonder elektriciteit in de regio ligt dat een beetje moeilijk. Toch vind ik het een heel goed idee om de kinderen meer te betrekken en hen eventueel te vragen een opstel of tekening te maken. Met als thema mijn school of de ideale school. Het plan is om dit op kinderdag 5 december te introduceren. Het is geen verplichte opdracht, maar ik hoop dat ik weldra wat teksten en tekeningen kan publiceren op de blog. De meeste kinderen worden wel enthousiast van al dat werkgrief en zijn oprecht nieuwsgierig, dus het zou me verbazen mocht er niets uitkomen.
Ook de leerkrachten krijgen een vragenlijst en mogen mee het interieur bepalen. Of we dit allemaal gerealiseerd krijgen hangt van verschillende factoren af, maar zo hebben we alvast een duidelijke richting voor 2019.
Naast het gebouw zijn we natuurlijk ook met het lesgeven zelf bezig. Ook het zorgplan wordt al iets concreter. De leerlingen die het moeilijk hebben in de klas zijn in kaart gebracht. Het was even schrikken, want het zijn er wel wat. Voornamelijk door de achterstand in taal. Het doel is om zo alvast meer visueel te gaan ondersteunen met didactisch materiaal en korter op te volgen.
De donateurs krijgen ten laatste begin volgende week van mij nog een mailtje met een stand van zaken.
Eerst en vooral wil ik die mensen bedanken die een bijdrage hebben geleverd. Met de eerste 50 euro hebben we moeren, spijkers, scharnieren voor de deur van de 5de klas, verf voor stoelen en tafels gekocht. De leerkrachten van de kleuterklas zijn, met eigen middelen, ook aan de slag gegaan in hun lokaaltjes om ze wat op te vrolijken.
Daarnaast zijn we aan het bekijken hoe we het water kunnen aanpakken. Twee tonnen werden recentelijk door de school gevuld en gezien het regenseizoen zich op gang trekt zitten we voorlopig save wat de voorraad betreft. Nu nog kijken hoe we dit structureel kunnen aanpakken en we ook filters op de tonnen kunnen plaatsen, zodat het ook echt drinkbaar water wordt. Hiervoor is een stichting, een guesthouse uit de stad en een lokale aannemer in de weer. Meer hierover als het wat concreter wordt. Ook uit de stad komt er reactie en worden er boeken ingezameld en bewaard tot we meer plek hebben. Een mogelijkheid om samen te werken met vrijwilligers wordt bekeken.
Voor december proberen we wat mensen rond één tafel te krijgen om wat afspraken te maken en duidelijkheid op papier te krijgen. Het is allemaal nog wat vaag, maar als dit lukt voor de Kerstvakantie denk ik dat we het nieuwe jaar mooi kunnen inzetten.
Allemaal bedankt voor jullie medewerking en inzet!! Zonder al die steun zou het een onmogelijke opdracht zijn.
Als volgt een samenvattend filmpje met in de hoofdrol de kleuters in de Zoo.
Even zag het er naar uit dat het niet zou lukken bij gebrek aan een betaalbare bus, maar gelukkig is deze excursie toch kunnen doorgaan. Voor de kleuters die zelden of nooit in de stad komen was het een hele belevenis. De lange rit over de high way eiste zijn tol op de terugweg. De kinderen genoten van de dieren, speeltuin, het drankje en het hapje.
Voor deze kleine stap in het veranderingstraject is een samenwerking tussen ons, de leerkrachten van het kleuteronderwijs en Unu Pikin.
Na wat praten en nadenken kon Unu Pikin ons een zitjes-set (zie foto en bijlagen)
verkopen voor 40 SRD ipv 170 SRD voor een volledig afgewerkte stoel. De afwerking moesten we zelf doen.
We besloten de slechtste stoelen met afgebroken zitting en rugjes te vervangen en met het materiaal dat nog kon dienen een nieuwe te knutselen, zeg maar upcycling.
De school had nog wat middelen van de diverse acties en een beetje overschot van het vorige jaar en betaalde zo voor 8 setjes.
Ik ging aan het schilderen en Jos aan het boren en schroeven. Dit alles tussen vrijdagnamiddag en maandagochtend, want de stoelen moesten terug. Het onmiddellijke doel: 9 stoeltjes maken met iets meer kleuterklasgehalte. Het grotere doel is om stelselmatig alle stoeltjes aan te pakken. Eerst de noodgevallen! Ik wil voor dit werk mijn man extra bedanken, voor zijn geduld en doorzettingsvermogen, want het liep moeilijker dan verwacht.
Ook klaarde Jos op maandag reeds enkele klusjes op de school. Zoals het herplaatsen van de bel. Iets kleins met groot gevolg, want nu hoort iedereen wanneer de les begint en eindigt. Zijn grote gereedschapskist wekte veel interesse op. Nieuwsgierig bleven ze hem in de gaten houden en stonden te trappelen om te mogen helpen. Ook het bureau van de directrice werd gedraaid zodat ze, op een meer professionele manier, ouders kan ontvangen.
Op maandag was er een kledingverkoop voor de leerlingen en ouders. Tweedehandskledij werd voor 1 tot 3 SRD verkocht, net niet gratis.
Doel: (1)Het betaalbaar houden van kopijen en (2) de betrokkenheid van de ouders verhogen, door ze naar de school te halen.
Waarom worden er nog kopijen genomen? Degelijke werkboeken zijn voorhanden, maar gezien ze niet elk jaar worden aangeleverd wordt er gewerkt met een kopij. Of worden de boekjes ingevuld met potlood. Niet ideaal om uit te leren, maar beter dan niets. Zo kost een geschiedenisles snel 40 SRD per kind, wetende dat veel ouders de vaste bijdrage aan de school van 35 SRD al moeilijk bij elkaar krijgen, hoef ik dit verder niet uit te leggen.
Er werd veel verkocht, het eindtotaal bleef door de kleine vraagprijsjes steken op een 400 SRD, wat op zich in verhouding niet slecht is. De leerkrachten hebben zich in al die drukte ontpopt als rasechte verkoopsters.
Misschien vraag je je af of het niet beter is om les te geven i.p.v. een kledingverkoop te doen? De realiteit is jammer genoeg dat het zonder die verkoop niet lukt. In een ideale wereld krijgen ook de leerkrachten ondersteuning en training om deze prachtige kinderen nog beter te begeleiden en hadden alle kinderen een goed studieboek en degelijke klaslokalen, een stoel om op te gaan zitten, eten zoals in de meeste scholen en mooi didactisch materiaal. In de realiteit pakt het net iets anders uit. Toch blijven we koppig werken aan een ommekeer.
Hiervoor verwijs ik even naar mijn andere blog. Niet om reclame te maken, maar omdat deze site niet toestaat dat ik mijn eigen tekst kopieer en ik graag alles wat de school betreft bij elkaar plaats.
https://onderweg9.webnode.nl/l/projecten/
Foto van het directielokaal. Het enige lokaal waar voorwerpen veilig kunnen worden achtergelaten.
Beelden geven vaak een beter idee dan een hele uitleg, vandaar deze korte blog.
Foto 1: leerkrachten in hun schooloutfit, uiterst rechts ziet u de directrice Lea Ruimwijk.
Foto 2: leerkrachten in feestkledij
Foto 3-7: schoolgebouw en enkele mankementjes zoals een plafondplaat die loskomt o.w.v. het vocht. Alsook barsten en scheuren in de muur.
Foto 8: tekenen van houtluis
Foto 9: toiletten voor de leerkrachten en berghokje
Ik ga in zoverre de werkzaamheden het toelaten minimaal eenmaal per week naar de school, soms vaker.
Zij die wensen te sponsoren met 5 euro per maand en me iets hebben laten weten, zullen weldra van mij een mailtje ontvangen met alle details. Ik ben jullie alvast ongelofelijk dankbaar en de leerkrachten en kinderen ook.
Ik ben Gwenny, kom uit België en woon sinds een jaar samen met mijn man op Zanderij, waar we een Bed & Breakfast uitbaten. Ik heb mij als vrijwilliger geëngageerd in de school. Ik zit mee in de zorggroep en probeer samen met mijn man te kijken of we kleinere klusjes kunnen opknappen. Daarnaast proberen we wat geld in te zamelen om materialen voor de school aan te kopen. Dit om 250 kinderen te helpen hun kansen in de maatschappij te vergroten en hun dromen waar te maken.
De bedoeling van de blog is om de werkzaamheden in de Afobaka lagere school toe te lichten. Mensen, die nauwer betrokken zijn bij de school, op de hoogte te houden van aankopen, veranderingen, het wel en wee. Ik zal trachten hierin zo transparant mogelijk te zijn. Mocht ik hier op één of andere manier niet in slagen, laat het dan even weten. Het kan ook zijn dat ik af en toe een vraag lanceer en om feedback vraag.
Het gaat niet enkel om geld inzamelen, maar ook in welke volgorde zaken dienen te worden aangepakt om een blijvend resultaat te bewerkstelligen. Geld geven is meestal geen lange termijn oplossing, maar kan wel een aanzet tot verbetering zijn. Een nieuwe start. Wij zijn tot op heden geen stichting, wel wensen we met andere stichtingen of vzw's samen te werken.
De situatie in Suriname is niet schitterend, maar het is geenszins de bedoeling om de politieke kaart te trekken. Als mensen die noodzaak voelen, staat het hun vrij een eigen blog op te starten. Met beschuldigende vinger wijzen lost het probleem niet op en bemoeilijkt de samenwerking. We willen het zo hoopvol mogelijk bekijken.
In het volgende bericht tracht ik jullie eerst even te schetsen waar de school zich situeert. Stel ik jullie graag de leerkrachten voor, als ook de kinderen.
Wil je de school steunen met een bijdrage éénmalig of maandelijks? Stuur een mailtje naar gwenny.vankogelenberg@hotmail.com
De creatieve wedstrijd is in elke klas voorgesteld, behalve bij de kleuters. Dit heeft vooral met het onderwerp te maken. "Teken iets dat jij belangrijk vindt." Mits wat voorbeelden om ze in de richting te zetten, is er heel wat ruimte voor creativiteit. Ik ben reuze benieuwd wat er uit de bus komt. Veel verschillende en kleurrijke tekeningen, zou mooi zijn, maar dat hangt een beetje af van wat voor handen is.Veel kinderen waren enthousiast, dus binnen enkele dagen hopelijk ook de eerste tekeningen in de wedstrijddoos. Aan de leerlingen van leerjaar 6 werd gevraagd om ook een tekst te schrijven of een gedicht.
Vandaag vierden de kleuters carnaval. Niettegenstaande Carnaval een hele belevenis is op het Zuid-Amerikaanse continent is het geen vakantiedag waard in Suriname. Dus ook geen vakantieweek zoals in Europa. Om het voor de kinderen toch wat feestelijk te houden mochten de kleuters zich verkleden en was er voor de oudere schoolgangers de mogelijkheid om wat roti te bestellen. De gezichtjes van de kleuters werden met wat gekleurde lijnen beschilderd en de zelfgemaakte maskers mochten op de neuzen worden geplaatst.
