A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi
12-03-2012
Herinnering aan Adriaan - door Boskater
Dan belde ik hem, nam hij de telefoon maar weer eens niet aan, wellicht bang voor vervelende mensen of gewoon geen zin. Blijkbaar net zo eigenzinnig als ik. Jaartje of acht geleden slingerde ik maar eens wat geschrijf het www op, heer Adriaan reageerde vrijwel direkt. Ik hield mijn blog gesloten, maar een enkeling gaf ik de kans om openlijk te reageren, de reactie van heer Adriaan was altijd welkom. Niet altijd even aardig of vrolijk, maar wel oprecht. Ik noem hem heer Adriaan omdat hij zich naar mij toe altijd als een heer opgesteld heeft. Nooit flauw, dubbelzinnig gedoe, nooit onder de gordel. Nee, hij wilde geen vader worden, maar hij heeft zich in de afgelopen acht jaar wel bekommerd om mijn dochter, haar wel en wee gingen hem zeer ter harte, ik kon als alleenstaande moeder mijn hart altijd uitstorten, hij had meestal wel vaderlijk advies paraat. Zelfs in de laatste weken van januari was hij nog uitermate opgetogen over haar plotselinge succes in de modellenwereld. Ik ben een keertje bij hem in zijn kleine paleisje op bezoek geweest, net als hij bij mij. Ik weet wat dat destijds voor hem betekende en voor mij als herinnering zeer waardevol. In de middag naar Scheveningen met een taxi, broodje haring eten aan het strand, terug, opgevouwen en wel in de stadstuktuk. In de laatste weken van zijn leven nam hij de telefoon altijd aan, misschien uit nieuwsgierigheid, ik weet het niet, hij wist dat ik gratis kon bellen, dus we spraken elkaar vrijwel dagelijks. De gesprekjes werden steeds korter, maar nog altijd belangrijker dan te vertellen hoe het met hem ging, was zijn vraag naar hoe het met mij ging. Ik mis hem in de mail, blog en aan de telefoon.
