 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 13-01-2012 |
 Geblondeerde debiel |
'Het was een hete zomer waarin uit redactioneel oogpunt niets, maar dan ook niets gebeurde, waarin niet aan politiek werd gedaan en zich niet eens een Europese crisis voordeed; en toch is het zo dat krantenlezers ook in deze tijd, terwijl ze in een agonie van verveling aan het strand of in de schaarse schaduw van een bosje liggen, gedemoraliseerd door hitte, natuur, de rust van het platteland en het gezonde en eenvoudige buitenleven in de vakantie in het algemeen, met de dagelijks teleurstellende hoop verwachten dat er tenminste in de krant iets nieuws en verfrissends zal staan, een moord of een oorlog of een aardbeving, kortweg íéts; en wanneer dat er niet in staat, gooien ze de krant neer en roepen geërgerd uit dat er niets, maar dan ook echt níéts in staat en dat je die krant net zo goed niet kunt lezen en dat ze hun abonnement zullen opzeggen.' Aldus de Tsjechische schrijver Karel Čapek in Oorlog met de salamanders (Válka s mloky, 1936).
Het is momenteel geen hete zomer. Volgens de kalender is het winter. In werkelijkheid lijkt het herfst, maar dan gecombineerd met het voorjaar, want overal bloeien de bollen te vroeg. In mijn tuintje beperkt het zich nog tot de sneeuwklokjes, maar de krokussen, narcissen, hyacinten en tulpen doen hard hun best. Je kan rustig spreken van komkommerweer, zo die term zou bestaan. En het nieuws? Dat ligt allemaal zo voor de hand dat je het nauwelijks nog nieuws kan noemen. De Europeese crisis, het steeds verder afknijpen van minvermogenden door het kabinet, de voorverkiezingen in het Amerikaanse republikeinse kamp: gaap, hartgrondige gaap.
Maar gelukkig twittert de geblondeerde debiel. Jullie koningin (je weet hoe ik tegenover het koningshuis sta) bezocht met zoon en schoondochter de Seikh Zayed Moskee in Abu Dhabi. Beide dames gingen gesluierd, hare met een sluier over haar hoed. Prompt twittert de gek dat dit een 'wanvertoning' was. Terwijl hij zelf bij een bezoek aan een synagoge een keppeltje op zijn peroxide zet. Immers: in Rome do as the Romans do. De gek zag hier een unieke gelegenheid om zijn Trixbashen en Islambashen te combineren. De zielepoot.
Enkele leden van de patiëntengroep in de Tweede Kamer die PVV heet hebben vragen gesteld aan Rutte en Leers over 'de islamitische hoofddoek van ons staatshoofd': 'Bent u bekend met het bericht Beatrix draagt hoofddoek voor moskeebezoek Abu Dhabi (Elsevier, 8 januari 2012)? en In hoeverre bent u het eens met de PVV dat de hoofddoek een symbool van islamisering, onderdukking en discriminatie van de vrouw is? en En realiseert u zich dat ons staatshoofd op deze wijze de onderdrukking van vrouwen legitimeert? en Had deze trieste wanvertoning niet voorkomen kunnen worden? Zo neen, waarom niet?' Een trieste vertoning. Nu weer gaan kleien, jongens.
De Grote Leider had al aangekondigd dat 2012 het jaar van de waarheid zou worden. Hij doet zijn best. Dan valt misschien in de loop van het jaar het kabinet. En bij de nieuwe verkiezingen? Dan zal toch weer een hele meute op de gek stemmen. Het is waar: het is in ons land beroerd gesteld met het onderwijs. Veel mensen worden er niet echt slimmer door.
Een ieder van buiten dient zich in dit land aan te passen tot in zijn of haar tenen. Dan doet Beatrix het in dat land...
|
|
|
|
|
| 10-01-2012 |
| Wilhelm Gustave Kierdorff aka Pim Hofdorp |
De buit is binnen. Op oudejaarsdag meldde ik op deze plek dat vriend A. de serie Haagse Mysteries van Pim Hofdorp voor me had en gisteren is hij ze komen brengen. De serie is niet compleet, maar ik ben geen kniesoor. De boeken komen uit de collectie van wijlen zijn vader en in verschillende exemplaren vond ik krantenknipsels. Daardoor weet ik inmiddels meer over Wilhelm Gustave Kierdorff (1912-1984), zoals de echte naam van Hofdorp luidde. Over wat ik van hem te weten ben gekomen staat geen letter op deze Wiki. De mantel der liefde?
Over zijn hoofdpersonage, commissaris Aremberg, zei Kierdorff: 'Het is mijn jongere broer, die op mijn vader lijkt.' Zijn vader is een tijdlang hoofdinspecteur bij de Haagse politie geweest, van 1903 tot 1938. Daaruit trek ik de voorzichtige conclusie dat de schrijver zelf in De Haag is geboren. Er zijn pikzwarte bladzijden in de levensloop van Kierdorff waarover nauwelijks wordt gesproken. Zo is hij NSB-lid geweest en hij schreef voor die club.
In zijn eerste policier, Moord in Miniatuur (jawel, spelend in de omgeving van Madurodam), uit 1959 speelt de oorlog een prominente rol. Ook in latere boeken komt de oorlog terug. Vreemd, want zou hij die tijd niet liever hebben vergeten? Hij was in die donkere jaren immers hoofd van de Cultuur Politieke Dienst bij de Nederlandse Omroep. Dit was een onderafdeling van Ontwikkleling en Voorlichting. Hij schreef hoorspelen die propaganda maakten voor de Duitse zaak. Een van die spelen is bijvoorbeeld 24 uur Londen, dat werd uitgezonden op 17 mei 1942 op Hilversum II. Ongelovigen kunnen dit nalezen in het archief Nederlandse Omroep bij het NIOD, het Nationaal Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Op de radio voorspelde hij de overwinning van 'het Duitsche luchtwapen' op Engeland. 'Geweld van mokerslagen' en 'wrekende vergelding'; het was geen lichte kost die hij de luisteraar bracht.
Een reden om zijn boeken meteen maar in het groene archief (de kliko) te kieperen? Welnee, waarom zou ik. De Haagse Mysterie-reeks is geen nazi-propaganda. De boeken geven stuk voor stuk een gedegen beeld van de verschillende Haagse wijken in die tijd, ruwweg de jaren zestig. Voor een nieuwe boek liep hij met zijn assistente dagenlang door wijk waarin het mysterie zich afspeelt. Deze assistente, Nel van Buitenen, een goed pianiste (Kierdorff zei bij de eerste ontmoeting: dan kunt u vast ook goed typen, en zo is het gekomen) vertelde later: 'Je zult in zijn boeken geen plek vinden die niet klopte met de werkelijkheid. Hij noteerde de positie van een brievenbus, of welke cognacreclame er in een bar hing.'
Voel ik mij geroepen zijn lemma bij Wikipedia wat vollediger te maken? Nee. Het staat nu toch hier.
|
|
|
|
|
| 09-01-2012 |
| Van het jonge ding en het slechte pad |
Jammer dat ik geen vrouw ben. Dan had ik misschien wel geprobeerd wereldberoemd in Nederland te worden. Zo wereldberoemd in Nederland dat ik voor de Playboy werd gevraagd. Natuurlijk had ik dat gedaan; ranzige trekjes zouden mij ook als vrouw niet vreemd zijn. Ranzig? Ja, het lijkt me voor een vrouw een ranzig idee om bij iedere foto van de shoot te weten: hier gaan zich straks mannen op aftrekken. Waarom ik het als vrouw zou doen? Voor de poen, wat dacht je? Maar ook voor nu.
Over enkele maanden word ik zestig. Als die vrouw zou ik dan hebben gepland om voor het eerst sinds al die jaren de betreffende Playboy weer open te slaan, onder het genot van. En dat ze/ik denk: wat heb ik een mooi lijf gehad. Vooral niet denken: en kijk dat lijf nu eens. Geniet ervan dat je dat lijf bent geweest, dat je het hebt meegemaakt. Maar terug naar mijn eerste publicatie in dat blad. Jane Seymour zag toen er zo (klik) uit en dat verhaal van mij? Alles is vallen en opstaan. In dit geval was het vallen, maar dat had ik toen niet door.
Gisteravond ben ik meegesleept naar een discotheek, of hoe noem je zo'n tent. Dat was een tijd geleden. Mijn laatste maal? Het moet ergens aan het begin van het laatste kwart van de vorige eeuw zijn geweest. Toen Play that funky music, van Wild Cherry een hit was. Wikipedia zegt: 1976. Het jonge ding dat me op dit slechte pad had gelokt werd boos toen ik de soort niet wist te benoemen van de muziek die werd gedraaid. Voor mij was het house maar dat schijnt tegenwoordig een té algemene term te zijn. Ik ken de muziek niet en daarom herken ik het niet en daarom is het allemaal één pot nat voor me. Zoals ook de traditionele Turkse volksmuziek één pot nat voor me is. Het jonge ding werd zo boos dat ze zonder nog een woord te zeggen pleite ging. Weg uit de tent. En we waren met háár wagen. Wat te doen? Onverschroken ben ik op de eerste de beste alleenstaande mooie meid afgestapt. Ik viel in goede aarde. Zij had net een zelfde aanvaring gehad met haar vriend. Ook hij op hoge poten weg. Maar ze waren met háár auto.
Nou ja, dit is het: de aanzet tot een verhaal. Ik heb geen idee hoe het verder moet. Er zijn hier, in mijn hoofd, niet in overleg met mijn katten of het plaatselijk medium, verschillende opties de revue gepasseerd, maar die heb ik stuk voor stuk weggestreept: mijn god, moet ík dat gaan schrijven? Maar misschien zijn er lezers (m/v) die zelf ook schrijven en die...
Zullen we zoiets doen, als je toch al schrijft? Dat je een verhaal begint met de eerste alinea die hier boven staat. En dan maximaal 1000 woorden, en dat ik ieder verhaal op deze weblog zet?
Topsport, volkssport, betekent in Nederland voetbal en schaatsen, daarvoor moet alles wijken. Bij gelegenheid wordt er soms (Tour de France) wat uitgebreider aandacht besteed aan andere sporten. Toevallig altijd buiten het voetbal- en schaatsseizoen. Noch de NOS noch den Bels heeft gisteren live verslag gedaan van de nationale kampioenschappen veldrijden. Het is een schande! Kan Wilders zich daar niet eens druk over maken, in plaats van te zeiken over Trix en Máxima die gesluierd een moskee bezoeken. Ook ik, een atheïst, zet een keppeltje op mijn hoofd als ik uit culturele interesse een synagoge bezoek. Rekening houden met, heet dat. Een goed gebruik.
Het Belgisch NK: Bart Wellens reed niet mee. Hij had een griepje, de koorts liep zo ver op dat hij naar het ziekenhuis werd gebracht. Daar kreeg de griep zijn hart in de greep, zodat hij op de intensive care belandde. Bizar. Hij schijnt het momenteel goed te maken.
|
|
|
|
|
| 08-01-2012 |
| He's not drunk, he's scottish |
Hoe ik er opkom weet ik niet, daar heb ik vaker last van, een goede eigenschap als je dagelijks een log wil schrijven, zo is er niets, zo kom je zo maar op iets, maar ik heb een aantal keren in een jury gezeten, waar het literair gedoe betrof, een keer of vier, bij de eerste keer al ontdekte ik dat het niets voor mij is, andermans werk te beoordelen, maar ik heb het toch nog drie keer gedaan, ik begrijp soms mijn eigen handelen niet, het is leuk en spannend om Adriaan Bontebal te zijn, bij tijd en wijle, en bij twee van de gelegenheden was het iemand die ik kende, om niet te zeggen een vriend, die de prijs in de wacht sleepte. Om de twee heren waarom het hier gaat hun warme gevoelens jegens mij te ontnemen: het is nooit vriendjespolitiek geweest. Steeds heb ik mijn stem gegeven aan wat ik het beste vond; ik heb geen spijt, de jaren daarna hebben mijn gelijk bewezen.
Ook, zoals vaak, het volgende heb ik, denk ik, weleens geschreven: ik heb een stuitend gebrek aan ambitie. Wat mijn schrijven betreft: een aantal jaren achtereen heb ik met mijn gedichten en verhaaltjes op podia gestaan in elke uithoek van het land, en daartussen. Meer dan duizend maal. Ik heb veel op de radio gedaan, met als hoogtepunt een tijdlang iedere maand een nieuw verhaal in De Avonden, met Wim Brands en Wim Noordhoek. Dingen op tv gedaan. In bladen gepubliceerd (ik heb samen met Jane Seymour in de Playboy gestaan, dat wil zeggen in hetzelfde nummer, dat wil zeggen ik met woorden.) Nooit heb ik het idee gehad: laat ik eens wereldberoemd in Nederland worden. Een stuitend gebrek aan ambitie. Met mijn schrijven heb ik altijd en nog steeds alleen maar mijn eigen zin gedaan: als ik het maar naar mijn zin heb. Wat is de zin van het leven? Zorgen dat je doet waar je binnen de perken zin in hebt. De meeste lol haal ik momenteel uit mijn weblog. Natuurlijk schrijf ik meer, voornamelijk verhalen, en die staan ergens op mijn harde schijf. Het is nog te weinig/niet goed genoeg voor een bundel. Laatst dacht ik: stel nou dat je, door een ziekte of zo, weet ik veel, een idee hebt wanneer je ongeveer dood zal gaan, wat doe je nog? Wat ik zal doen is, wanneer de tijd naakt, mijn pc aanzetten en al die verhalen, gedichten ook, wissen. Dan verzamel ik alles dat ik op papier heb: aantekeningen, ongepubliceerde verhalen en gedichten en stook een fikkie voor mijn deur. Alles is ijdelheid, misschien ook dit.
Met welke woorden eindigt de compositie Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with a Pict (1969) van Pink Floyd? Het kwam als quizvraag in me op (4/1) toen ik de lp Ummagumma weer draaide en me herinnerde dat ik die woorden jarenlang verkeerd heb verstaan. Verkeerd? Het zal meer wishful thinking zijn geweest. Er klinkt de stem van een man in een dialekt, Schots denk ik. Ik heb een tijdlang verstaan: 'and the wind cried Mary'. Een begrijpelijke fout voor wie de fout begrijpt. Lees hier de echte tekst. Lees vooral ook regel zes!
In de reacties onder deze tekst meldt onder andere iemand dat er een dronken man te horen is. Een ander reageert met: 'He's not drunk, he's scottish. Anyways, he's not scottish either, it's Roger Waters doing his best scot impression.' I rest my case.
Het heelal dijt uit, met steeds grotere snelheid zeggen de geleerden. Maar waarbinnen dijt het heelal uit? En als ik bij oneindig één optel, is dat toch veel oneindiger?
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
