 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 23-04-2011 |
 I wanna hold your claw |
Ze hoeft niet eens het koppie scheef te houden: alleen al in haar ogen drijf je weg. Dan heb ik het over Hanks, de jongste van het stel. Ze komt dan wel uit hetzelfde nest als Balzac, maar ze oogt zo petite. Vanaf het moment dat ze kon lopen en nog steeds mag ik haar niet aanraken, terwijl ik zus Balzac af en toe niet van me af kan slaan. Nu sla ik geen katten, dus je kan op je vingers natellen wat voor toestanden dat geeft. 'Nee Balzac, laat me nou even, ik zit te lezen.' Als er niet geaaid wordt krijgt het boek kopjes, tel uit je winst.
Ze wil wel. Ze weet misschien niet wat ze wil, maar ze wil het wel. Als ik lees of tv kijk zit ze aan mijn voeten. Dan kijkt ze naar me op, met die ogen. Aaivragende ogen. Steek ik een hand uit, duikt ze weg. Leg ik mijn hand weer in de schoot komt ze terug en kijkt weer. Om de band te bestendigen klets ik dan tegen haar. Hele verhalen hang ik op: alle logs die ik schrijf zijn tevoren met Hanks doorgesproken. Nou ja, doorgesproken? Enig inhoudelijk commentaar geeft ze niet. Zo lang ik praat is het goed.
Maar er is hoop. Er is een nieuw programma op een der commerciëlen - ik weet niet zo gauw op welk net, je moet zelf maar even in de gids kijken dat De Kattenfluisteraar heet. Iets paranormaals, daar ben ik gevoelig voor. Het is een vrouw die kan zien wat een kat denkt. Misschien was ik mijn handen met een voor Hanks onwelriekende zeep. Misschien moet ik mijn handen helemaal niet wassen. Binnenkort geeft ze readings, Virginie van Kempen, in een buurtcentrum in de wijk. Gewapend met een foto van Hanks zal ik er heen gaan.
Dan zal ik meteen vragen of Kim nu gelukkig is. Of Sophie ooit de weg naar huis terug zal vinden.
|
|
|
|
|
| 22-04-2011 |
| Tien over rood |
Mijn goede vader placht te zeggen: rooien en valen zijn donderstralen. Wellicht dat daar mijn fascinatie voor roodharige vrouwen zijn oorsprong vindt. Want zoeken wij allen niet dat in de vrouw: de donderstraal? Ik sta daar in elk geval niet alleen in. Vandaag is Midas Dekkers jarig, hij is 65 geworden, en ter gelegenheid daarvan verschijnt er een boek van zijn hand: Rood. Een bekoring. Want hij heeft het ook, die fascinatie.
Ongetwijfeld mag Dekkers vanavond over zijn boek komen praten in DWDD of Waus en Pitteman: in hun onderwerpkeus zijn ze vaak nog minder origineel dan ik. Daarom zie ik die programma's nauwelijks. Afgelopen dinsdag stond er een interview met de sympathieke schrijver in de Krant. Daarin sprak hij over de vooroordelen die over vrouwelijke roodharigen bestaan. Ze zijn hartstochtelijk, wulps en seksueel dominant. 'Als je nu dom bent, roei je tegen de stroom in, maar domme vrouwen zijn blond, dat is algemeen bekend, die zijn niet rood, niemand heeft het ooit over een dom roodje. Dus wat doen verstandige, roodharige vrouwen: die beginnen zich een beetje te gedragen volgens de vooroordelen die iedereen in de omgeving heeft.' Zoals ik graag uitdraag dat een lichamelijk gehandicapte ook niet goed bij zijn hoofd is. Het geeft mensen een kick in hun vooroordeel bevestigd te worden: zie je wel, ik zei het toch.
De rooie die momenteel op slapeloze momenten in bed de revue passeert, in mijn revue meespeelt, is Kelly Reilly, die de laatste tijd iedere zaterdagavond op d'n Bels schittert als DC Anna Travis in de politieserie Above Suspicion. Morgenavond dus weer. In de serie vallen de mannen bij bosjes voor Anna Travis, daar zorgt zij wel voor, hier thuis vallen wij (ik) op Kelly zelf.
Tuinhoekje. Het gaat waanzinnig hard in mijn tuin. Voorbeeld. De wisteria heb ik tot op het hout teruggesnoeid. De nieuwe loten groeien deze dagen zeker vijf centimeter per dag! De acanthus, die door de winter bovengronds was verdwenen, groeit misschien nog wel meer. Momenteel geef ik per dag minstens vijftig liter water. Nu heb ik het wel steeds over mijn tuin, gecreëerd door tegels te lichten, maar de oppervlakte is al met al slechts zo'n twintig vierkante meter. Met een grote soortenrijkdom, dat wel. Ik verlies me regelmatig in die tuin. Dat ik bij de klimhortensia sta en denk: wat ligt daar nou? En dat ik het zelf blijk te zijn Wausje, ga eens kijken of ik onder de hortensia lig.
Strijkstok. Grote bezuinigingen op het leger en dan steekt Hillen toch geld in een tweede JSF. Dit stinkt naar smeergeld. En dan de überanimalcop Dion Graus, hoe hij namens zijn partij de uitbreiding van het aantal koopzondagen tegenhoudt. Desgevraagd houdt hij vol: ik ga het niet uitleggen. Hoe is dat dan elders in het land, bij jullie? Hier, bij mij in de Schilderswijk, zijn de winkels zeven dagen per week open. De buurtsuper? Zes dagen per week van acht uur 's ochtends tot acht uur 's avonds, op zondag van twaalf tot zes.
|
|
|
|
|
| 21-04-2011 |
| Bouillon de pigeon à la moi |
Dat het brein van katten tienduizenden jaren achterloopt waar het de evolutie betreft, is me gistermorgen nogmaals pijnlijk duidelijk geworden: Skitty heeft weer een duif gevangen. Vanaf het moment dat zij van moeder Wausjes tiet ging heb ik bakjes voer voor haar neergezet, maar desondanks volgt zij trouw haar primitieve instinct. Hardleers is zij ook. Ze weet dat ik me bij haar prehistorische gewoontes heb neergelegd, maar je brengt de buit niet binnen! Een van haar voorgangsters bracht nog weleens een muis mee en daarmee was goed te leven. Steeds prees ik het beestje dat moet een heftige strijd zijn geweest, meid om vervolgens de muis bij de staart te pakken en in de kliko te gooien. Of het groene archief zoals anderen zeggen.
Een duif is een ander paar mouwen. Het is regelmatig voorgekomen dat ik 's morgens een door veren overspoelde keuken binnenkwam. Maar nu sleepte ze overdag het beest ons hol in, terwijl ik koffie aan het zetten was en, o ironie, de bakjes van de beesten volschepte. Nog vóór de vogel één veer had gelaten trok ik hem uit Skitty's bek. Het deksel van het groene archief was al open toen ik me bedacht. Boven de bak heb ik de duif onthoofd en daarna minutieus geplukt. Met een scherp mesje heb ik van strot tot kont de buik opengesneden en alle ingewanden verwijderd. De duif heeft afgelopen nacht in de koelkast liggen besterven.
Momenteel staat hij op het fornuis te pruttelen: ik maak een pan soep. Nu heb ik nooit duivensoep gemaakt, maar het lijkt me voor de hand liggen de receptuur van kippensoep te volgen. Later op de dag zal ik weten of het is gelukt, of je van een stadsduif, een vliegende rat, een smakelijke soep kunt maken. Zo ja, dan zal het mijn verhouding met Skitty drastisch veranderen.
Wielerhoekje. De Waal heeft het hem weer geflikt: na de Brabantse Pijl, de Amstel Gold Race won Philippe Gilbert gisteren met overmacht de Waalse Pijl. In één week tijd! Is dat niet saai, zul je me vragen, steeds dezelfde winnaar. Welnee joh. Het is een genot de man aan het werk te zien. Er waren slechts twee koplopers toen de laatste kilometer in ging: Cédric Pineau (of was het Jérome?) en Marco Marcato. Met een kleine tien seconden voorsprong. Dan ter illustratie hoe er is geknald op de Muur: Pineau heeft in die laatste kilometer 52 seconden verloren, Marcato zelfs 1:24! Het belooft zondag een mooie Luik-Basternaken-Luik te worden. De broertjes Schleck menen dan Gilbert wel te kunnen verslaan. Ik moet het nog zien.
Ook de vrouwen hebben de Waalse Pijl gereden. Daarbij is ons aller Marijn de Vries (hier links bij de links) in de laatste tien kilometer lelijk ten val gekomen. 'Pols gebroken, zes hechtingen in mijn elleboog en vijf hechtingen in mijn kuit. Ik zat nog wel in de kopgroep. Kak.'
|
|
|
|
|
| 20-04-2011 |
| Als een kartouw, ofwel: roze olifantjes |
Met het schitterende weer van de afgelopen dagen begint het te kriebelen. Nog even geduld, nog enkele maandjes slapen en dan zijn ze er weer, de zoele zomeravonden. Avonden waarop ik de tuinstoel uitklap en onder de draaiwilg ga zitten lezen. Romantische lectuur, wat dacht je dan. Soms maak ik eerst een fietstocht door bos en duin en haal op de terugweg een ijsje bij Florentia, dè ijssalon hier in de stad der steden. Later, in de zoele zomernacht, klim ik in de boom.
Als de duisternis valt begint het wachten. De lichten in de omringende huis- en slaapkamers doven een voor een. De laatste hofbewoners komen al dan niet lallend terug uit de stad. De buurtwacht doet zijn ronde; ik groet en gebaar 'alles oké'. Vaak blijven in één huisje de lichten branden. Dat is bij buurman M. Geen probleem, want ik weet: het bier staat hem weer tot de lippen, hij beleeft boe noch bah.
De rust is neergedaald en ik verdwijn voor een moment in mijn huisje. Broek, schoenen en sokken en beenprothese uit, en aan: andere broek met een broekspijp opgerold. Een trui, ook zoele nachten kunnen fris zijn. Shag en aansteker in een kontzak. Met een hink-stap-sprong zonder stap of sprong hup ik naar de stam. Ik sla mijn armen er omheen en als een inboorling in een kokospalm wandel ik naar boven. Mankend, dat wel. Daar, hoog in de kruin, overweeg ik iedere keer weer een boomhut te maken, hèt gat in mijn jeugd.
Eenmaal, slechts één maal, dreigde het mis te gaan, dreigden mijn nachtelijke escapades onthuld te worden. Terwijl ik samen met mijn kat die Kat heet zat te mijmeren in een vork klonk er een schrille stem beneden ons: M.! Ik heb hem alleen maar dreigend aangekeken, onthutst waggelde hij door. De volgende dag heeft hij zich in een ontwenningsklinkiek gemeld.
Wielerhoekje. Vandaag wordt de Waalse Pijl, La Flèche Walonne, verreden. Door de Ardennen, van Charleroi naar Huy, over 201 km. Met een altijd weer spetterende finale op de Muur van Hoei, le Mur de Huy, die als maximaal stijgingspercentage 19% heeft. Dat redt je niet op je gewone fiets, buurvrouw. En ik al helemaal niet. Weet je nog, vorig jaar? Het eindschot van Cadel Evans? In de regenboogtrui won hij nipt voor Igor Anton en Alberto Contador. Ook Gesink zat bij de laatst overgeblevenen: hij werd uiteindelijk 15de op 11 sec van Evans. Misschien wint Philippe Gilbert gewoon weer vandaag. Het is hem gegund. Nog 73 dagen te gaan tot de Tour de France.
|
|
|
|
|
| 19-04-2011 |
| Van oude mensen en de dingen die zich voortslepen |
Volgend jaar maandag word ik 60. Op de tweede pinksterdag, maar dat zal weinigen nog iets zeggen. Op mijn vorige hoogtijdag, mijn vijftigste verjaardag, liep ik met een blauw oog. 'Keukenkastje,' verklaarde ik desgevraagd. 'Chuchichäschtli,' toen een Zwitser het vroeg. De waarheid omtrent mijn blauwe oog was in werkelijkheid nog prozaïscher, ik zal het je besparen.
Maar to the point: dan ben ik nu dus achter in de 58. Een man van middelbare leeftijd. Op welke leeftijd de middelbare leeftijd begint, weet ik niet, maar wel dat ik er middenin zit. Who the fuck is 58?!? Dat getal voel ik me in elk geval niet. Lichamelijk wel, maar geestelijk niet. Vergis je niet: het is niet zo dat ik me nog jong van hart voel, even hups en flups als het onvolwassen gespuis. Alsjeblieft zeg. De jeugd is meer iets voor de jeugd en laten we dat zo houden.
Punt is dat ik het gevoel heb, de zekerheid heb, dat ik nooit geestelijk volwassen ben geworden. Volwassen wordt een man in verantwoordelijkheid: een vrouw, kinderen, een vaste baan, een hypotheek. Niets van dit alles heb ik me ooit laten welgevallen. Hooguit zo nu en dan een vriendin, maar ik zou je de reden van dat blauwe oog op mijn vijftigste verjaardag besparen.
Stel je voor dat ik, ouwe gek, een mooie meid van pak 'm beet, pak d'r beet, tussen de twintig en dertig aan de haak zou willen slaan. Dat ik de buit mee naar huis neem. Wil je iets drinken? Zal ik een muziekje opzetten? Wat je nu hoort? John Coltrane. Zegt je niks? Zal ik dan Miles Davis opzetten? Ascenseur pour l'échafaud? Wat? Nee, hij zingt geen Frans op deze cd.
Als het uiteindelijk tot de daad moet komen, ben ik al veel te moe. Jong of oud, het beste is je diervriendelijk op te stellen en niet te vissen, niets aan de haak te slaan. Als het echt een noodzaak zou hebben, zouden we, al evoluerend in de tijd, als aan elkaar vergroeide stelletjes geboren worden. Dat je dat zinloze zoeken niet hoeft te doen, iets waaraan velen een heel leven verknoeien.
Terzijde. 'Naast beresterk, bloedmooi en ongelooflijk aardig ben ik ook nog eens extreem intelligent. Welbeschouwd heb ik eigenlijk maar één kleine tekortkoming: ik weet het verschil tussen links en rechts niet. No shit. Als iemand mij vraagt mijn rechterarm uit te steken, moet ik daar altijd over nadenken. Moet ik mijn linkerknie buigen: zelfde verhaal.' Dit is geen tekst van mij: ik heb geen moeite met links en rechts, maar van wielrenster Marijn de Vries. Kortom: vergeet niet zo nu en dan hier links op de links te klikken.
|
|
|
|
|
| 18-04-2011 |
| Primitivo's |
Volgens de psychiater René Kahn loopt ons brein tienduizenden jaren achter waar het de evolutie betreft. Met name bij vrouwen is dat het geval. 'Vrouwen zijn gevoeliger voor invloeden uit de omgeving. Een vrouw moet een ander goed kunnen inschatten. Zoals in het dierenrijk: betekent dit mannetje gevaar? Eet hij mijn kinderen op?' Een betere vraag zou zijn: zal hij zijn lusten op mijn kinderen botvieren? Maar dat was iets waarmee vrouwen zich tienduizenden jaren geleden niet bezighielden: het hoorde erbij. Daarom heeft de mensheid zo lange tijd met lage voorhoofden rondgelopen.
Beschaving is het al dan niet bewust overstijgen van het primitieve in jezelf. Daarin ben ik op bepaalde punten nogal goed, mag ik in alle bescheidenheid wel zeggen. Het primitieve brein is erop gefixeerd zichzelf voort te planten, maar ik had al jong in de gaten dat ik dat beter niet kon doen. Het voert te ver alle overwegingen hier aan je voor te leggen, maar geloof me als ik zeg dat het een prima beslissing is geweest me reeds vroeg te laten sterilliseren.
Wetenschappelijk onderzoek aan de universiteit West Bromwich Albion heeft aangetoond dat hoe lager het IQ, hoe primitiever in daden het brein. Het is wekelijks op tv te zien in het programma Oh Oh Cherzo. De neanderthalers in de hoofdrol schijnen tegenwoordig in Tirol huis te houden. Ik heb enkele fragmenten gezien, niet een hele aflevering, maar dat was voldoende om te weten: dit zijn prototypes. Jongens èn meisjes die slechts bezig zijn met de directe genotsbevrediging (zuipen!) en de voorplanting (neuken!) Daarbij slaken zij louter oerkreten.
René Kahn is wetenschapper, heeft diverse grondige studies verricht. Maar ook wij die niet hebben gestudeerd kunnen veel ontdekken over het menselijk brein: door alleen maar ogen en oren open te houden.
|
|
|
|
|
| 17-04-2011 |
| Hoog bezoek |
Beatrix, de nationale voorleesmoeder van de derde dinsdag in september, is werkbezoek geweest in mijn deel van de Schilderswijk. Dat heeft tevoren heel wat bezems en poetsdoeken in de aarde gehad: zij ziet de dingen nooit zoals ze werkelijk zijn. Tot mijn verrassing, of zal ik zeggen verbijstering, liep zij aan het begin van de middag met haar gezelschap door het hofje. Op de daken rondom lagen scherpschutters. Hare kwam met gevolg langs mijn huisje en zij zag mij staan: met de armen over elkaar voor het huiskamerraam, de katten waren naar de slaapkamer gevlucht. Ze knikte, ik knikte terug. Na enkele woorden met een handlanger kwam ze naar mijn voordeur. Ik bleef staan waar ik stond. In verwarring liep zij door.
Onbeleefd? Natuurlijk. Maar je bent republikein of je bent het niet. Als je meteen al bij de eerste de beste vorstin door de knieën gaat ben je een republikein van likmevesje. Daarmee komt de republiek geen stapje dichterbij. Want die republiek zal er komen, goedschiks dan wel kwaadschiks.
Hoe gaan we dat doen, straks, na de revolutie die alles beter maakt? Zo'n president (m/v) zal door het volk worden gekozen. Dat kan anno 20-nu een stuk flitsender dan via zo'n duffe stembus in school of bejaardencentrum. Laten we iets doen op een van de commerciëlen met Linda de Mol en Henk Jan Smit en sms-en. Het heeft bovendien een extra voordeel. We weten allemaal: van de winnaar (m/v) van een tv-talentenjacht hoor je een jaar later niets meer. Ben Saunders? Wie was dat ook alweer? Een zoon van Jennifer? Zo'n president (m/v) zal ook snel weer in de vergetelheid raken, dus herhalen we het feest. Voor de afwisseling met Kabaal van Kasbergen en Bassie. Heb je ook geen gedoe met ambtstermijnen.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
