 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 19-02-2011 |
 Denk wat je zegt! |
Hij durft tenminste te zeggen wat wij denken, ken je die uitdrukking? Dat wordt nogal eens gezegd over Gekke Geert en zijn evenknieën, een xenofobe primatensoort. Hoe bedoel je, vraag ik me dan altijd af. Waarom durf je het zelf niet te zeggen? Ben je een beetje schijtlijster? Die vrijheid van meningsuiting waar zo vaak op gehamerd wordt, die hebben we toch?
Laat ik qua meningsuiting weer eens een ingezonden brief overtikken. Uit de Krant van vrijdag, van Peter Simon uit Apeldoorn:
Geert Wilders wil onze beschaving verdedigen tegen de islam. Even los van de vraag of er wel een reële dreiging is, wat wil hij eigenlijk verdedigen? Wat verstaat hij onder onze beschaving? Niet de rechtsstaat. Hij vindt de rechtbank niks en hij vindt de rechter niks.
Niet de cultuur van Bach, Mozart, Beethoven, Rembrandt, Van Gogh, Heijermans en vele anderen. Geld voor deze elitecultuur is weggegooid geld. Er kan niet genoeg op worden bezuinigd. Hetzelfde geldt voor ontwikkelingssamenwerking, het schoolvoorbeeld van christelijke naastenliefde. Voor Wilders een zinloze linkse hobby.
Ook onze democratie hoort er niet bij. Zijn eigen PVV zit met 24 zetels in de Tweede Kamer, maar ze is niet democratisch. De heer Wilders is de absolute alleenheerser en zijn fractieleden durven nauwelijks een zelfstandige uitspraak te doen. De enige die het woord voert, is de grote leider zelf.
Dus geen rechtsstaat, geen cultuur, geen christelijke naastenliefde, geen democratie. Maar ook geen koningshuis, geen natuur, en vooral geen tolerantie voor mensen met een ander geloof. Meneer Wilders, wat verstaat u eigenlijk wel onder onze beschaving?
Zo. Die zit. Die kan-ie in zijn zak steken. Peter Simon durft tenminste te zeggen wat ik denk. Alleen jammer, dacht ik aanvankelijk, van tweemaal het woord rechtsstaat. Een rechtse staat, dat is precies wat Wilders wil. Geef mij maar een rechtstaat, een staat waarbinnen het recht zegeviert. Edoch, ik zat ernaast, volgens meneer van Dale is het wel degelijk rechtsstaat. Nederlands, een moeilijke taal, ik leer nog elke dag. Rechtsstaat tegenover rechtbank: het is niet logisch. Overigens zie ik die Hero Drinkman zich nog wel afscheiden van de PVV. Om het mobile perpetuum te houden.
Gemütlich. Voeg samen: SA, SS en Heim, en dan krijg je toch een mooi Bollenstreekdorp.
De lp van de dag. Het dient geen enkel nut, maar ik wil de komende tijd dagelijks een lp vermelden die ik de dag ervoor heb gedraaid. Gisteren was dat er een waarop nadrukkelijk staat vermeld: This stereo recording can also be played in mono, provided a modern, lightweight pickup is used. Grappig hè? Hij stamt dan ook uit de grijze oudheid, 1966 - het jaartal dat op de hoes staat. Wanneer en waar ik hem heb gekocht, weet ik niet meer. In elk geval tweedehands, want er zit een sticker op die aangeeft dat de verkoopprijs DM18,- was. Ik kan me niet voorstellen dat ik op vakantie in Duitsland met een lp heb lopen sjouwen. Het is: The songs of Leonard Cohen, zijn debuut. Wat ziet hij er nog jong uit, hè. Hij zal 32 zijn op deze foto.
Alle songs kon en kende ik destijds, in de jaren zeventig en tachtig. Suzanne, So long, Marianne, Hey, thats no way to say goodbye etc. Het is allemaal vrij eenvoudig te tokkelen. Zou ik nu schrijven: ik zou ze weer eens moeten gaan oefenen, gitaar en zingen, weet dan dat ik uit mijn nek zit te lullen. Zulke voornemens breng ik nooit ten uitvoer. Bovendien: het gaat allemaal van de leestijd af.
Vogeldagboek. Klik je nog weleens op het Vogeldagboek van Adri, hier links bij de links? Doe jezelf het plezier. Hij fotografeert meer dan alleen vogels. Gisteren had hij mooie plaatjes van ravottende zeehonden in de spuisluis aan de Zeeuwse Noordzeekant van de Brouwersdam. Ook op de blog van Herman Rijs, hier links enz., vind je fraaie fotos.
Wielerhoekje. De ploeg van de Boerenleenbank heeft ook de vierde etappe van de Ronde van Oman gewonnen. Na twee sprintoverwinningen van Theo Bos was het nu de beurt aan klimmer Robert Gesink. Met ruime voorsprong op Edvald Boasson Hagen van Team Sky, 47 seconden, kwam hij in Jabal al Akhdar, de Groene Berg, over de streep. Derde werd de Belg Dries Devenyns van Quickstep-Innergetic op 0:51. De top-drie van de etappe is meteen de stand in het algemeen klassement. Nog twee etappes te gaan.
Robert Gesink droeg zijn overwinning op aan zijn vader Dick. Met zijn rechterwijsvinger naar de hemel gewezen kwam hij over de meet. 'Lieve Pap, deze is voor jou!', twitterde hij. Dick Gesink overleed 23 oktober 2010 in een ziekenhuis van Maastricht . De vader van de renner was daar 10 oktober opgenomen na een zware val in de tocht voor recreanten van de Bart Brentjens Challenge, een toertocht voor mountainbikers in Zuid-Limburg.
|
|
|
|
|
| 18-02-2011 |
| Een ouderwetse bak pleuris herrie |
De alevieten, ken je die? De Gids: Ze zijn moslim, maar ze bouwen geen moskeeën, houden geen ramadan, gaan niet naar Mekka, hoeven geen hoofddoekjes op, kennen geen alcoholverbod. De koran is voor hen een boek waarin je wijsheid kunt vinden, maar dat zeker niet bepalend is voor hoe je je leven moet leiden.
Vroeger noemden we ze mohammedanen. Weet je nog? En nog vroeger, op de middelbare school bij de geschiedenisles, hadden we het over moren. Die veroverden in de Middeleeuwen onder andere Spanje en lieten ons het Alhambra na, een prachtig fort aan de rand van Granada in Zuid-Spanje. Tijdens de kruistochten zal er van heidenen gesproken zijn. Maar de dag van vandaag hebben we het over moslims. En dat is één pot nat, volgens velen en Wilders. De Ikon bracht donderdag een docu over de alevieten, een stroming binnen de islam. Een derde deel van de in Nederland wonende Turken is aleviet. In feite zijn het aanhangers en belijders van een soort religieus humanisme.
Dan zou je toch denken dat de anderhalf miljoen angsthazen, PVV-stemmers, de bulk van lieden die moslims maar enge en gevaarlijke mensen vinden, even naar die docu kijkt om een beter beeld te krijgen. Om gerustgesteld te worden. Welnee. Er hebben slechts 119.000 mensen gekeken. Wellicht allemaal mensen die net als ik al een genuanceerder beeld hadden, de eigen, linkse parochie dus. Oké, de uitzending was wat laat, zoals vaker met goede programmas gebeurt. Om elf uur ligt de gemiddelde, hardwerkende PVV-stemmer al op één oor.
Wat te stemmen op 2 maart? Klik even hier.
Yo! ende Yes! Hij is binnen! De nieuwe Motörhead: The world is yours. Een ouderwetse bak pleuris herrie. Ik heb hem vanmorgen meteen opgezet, maar zoiets moet ik niet doen: geen zwaar metaal s morgens, want dan ben ik voor de volgende uren onrustig. Zoals nu, terwijl ik toch de cd al na twee nummers heb afgezet. Vanmiddag heb ik een volgende go, dan sta ik wat steviger in mijn legerkistjes.
In de VPRO-gids heeft in vier afleveringen een interview met Lemmy Kilmister gestaan, in het kader van de economische ontwikkelingen. Lemmy weet daar iets van af, omdat hij zich er na enkele financiële debacles in heeft verdiept. De vierde aflevering is die van de Gids van komende week. Interviewer Dautzenberg:
Lemmy Kilmister en zijn band Motörhead staan niet bekend om hun genuanceerde opvattingen over andere culturen. Hun publiek bestaat voornamelijk uit white trash, blanke rockers met een voorliefde voor drank en dikke tieten. Lemmy cultiveert dat imago maar al te graag. Hij laat zich op fotos het liefst omhullen met blonde bumpers, in het bezit van een zichtbaar laag IQ - tegen een achtergrond vol beerdrinkers & hellraisers. En inderdaad, ik begin over islamitisch bankieren en Mister Rock-n-roll loopt leeg. Achterlijke cultuur, geitenneukers, etc. Ik laat hem even uitrazen en probeer vervolgens de econoom in hem te revitaliseren.
Ach ja. Ga weer even terug naar het begin van deze log. Ik ben geen white trash, maar drink graag een biertje. Vrouwen met een borstomvang die hun IQ zwaar in de schaduw stelt zijn aan mij niet besteed. Maar ik hou wel van, zoals ik schreef, een ouderwetse bak pleuris herrie. Onder andere. Voor de Moldau (Smetena) of de Peer Gynt Suite (Grieg) mag je me ook wakker maken. De Ouverture 1812 (Tchaikovsky) en het Concierto de Aranjuez (Joaquín Rodrigo) van hetzelfde laken een pak. Waar ik de laatste tijd cello sonates (Bach) schreef, bedoel ik natuurlijk de cello suites. Maak je me echter wakker voor Franz Bauer zal ik je verminken.
Wielerhoekje. In de Ronde van Qatar is hij uitgeprobeerd, maar het heeft geen vruchten afgeworpen. Nu, in de Ronde van Oman, al twee keer succes in drie ritten: het treintje van Theo Bos. Want gelukkig is hij niet afhankelijk van ProRail, maar van zijn ploeg. En die ploeg doet zijn werk uitstekend. In het kort gezegd, voor de leek, komt het hier op neer. De laatste kilometers naar de meet rijden er in principe vijf Boerenleenbankrenners achter elkaar. Voorop Rick Flens die vanaf twee kilometer van het eind zich volkomen uit de naad rijdt en de anderen met zich meesleept. Dan laat een lege Flens zich terugzakken en nummer twee, Maarten Tjallingii neemt de kop over. Tot kilometer één: Tjallingii weg, Lars Boom op kop. Die heeft dan nog twee ploeggenoten achter zich. De eerste is Greame Brown, die de tweede, Theo Bos, naar de streep moet loodsen. Brown is zelf ook een goede sprinter: mocht het Bos niet lukken kan hij zelf voor de overwinning gaan. Zoals gezegd: de opzet is al twee van de drie keer gelukt.
Vandaag? Finish bergop. De hele Boerenleenbankploeg zal zich vandaag uit de naad rijden voor Robert Gesink.
|
|
|
|
|
| 17-02-2011 |
| Youâd better close your eyes |
and bow your head
and wait for the ricochet
(Child in Time - Deep Purple in rock, 1970)
Ricochet was het eerste officiële live-album van de Duitse band Tangerine Dream, maar daarnaar wordt niet verwezen in deze top2000-song: het album van de Duitsers is uit 1975, Child in Time uit 1970. De ricochet waarnaar Deep Purple verwijst is het afketsen van een kogel, een onbedoeld effect bij het afschieten van een wapen. Zo kan je jezelf nog lelijk in de rug schieten. Ik citeer het als waarschuwing aan het adres van PVV-stemmers: wacht tot jij aan de beurt bent, op een koekje van eigen deeg.
Het lijkt wel Wildersweek deze week. De BBC kwam zelfs met een documentaire over de plaag: Geert Wilders: Europe's Most Dangerous Man? Bafta-winning filmmakers Mags Gavan and Joost van der Valk follow Wilders on his campaign trail during the recent Dutch elections, meet members of the international anti-Islamic network who support him, and find out about a conspiracy theory promoting the belief that Europe is being taken over by Islam. Ik heb de docu gezien, ik ga slordig om met mijn nachtrust.
Steeds breekt me het zweet uit als ik een Wilders aanhanger zijn verbale kots hoor spuien. De haat die eruit spreekt! Veelal haat tegen mensen die betreffende kotser niet eens kent. Niet alleen trekt Wilders engerds als kiezers, ook hebben gekende engerds hun handtekening gezet onder ondersteuningsverklaringen voor de PVV: verklaringen die in alle kieskringen nodig zijn om mee te kunnen doen aan de verkiezingen. Het is allemaal uitgezocht en gepubliceerd door de onderzoeksgroep Kafka.
Kafka is een antifascistische groep die onderzoeksjournalistiek bedrijft naar extreemrechtse stromingen in Nederland. De resultaten van dit onderzoek publiceren wij op deze website en in bladen. Met onze publicaties willen wij bijdragen aan een goed inzicht in de handel en wandel van rechtsextremisten en hun organisaties. Ons doel is om op deze manier bij te dragen aan de bestrijding van rechtsextremisme. Wij doen dit werk onafhankelijk en ongesubsidieerd. Naast ons eigen onderzoek en onze publicaties zijn wij ook een vraagbaak voor journalisten, wetenschappers en anderen die geïnteresseerd zijn in deze onderwerpen.
Klik hier als je het complete Kafka-artikel wilt lezen. Zijn dit soort feiten er de komende, kleine twee weken niet bij de proteststemmers in te wrijven. Dat het middel erger is dan de kwaal? Dat het zelfs maar de vraag is of er een kwaal is? Dat het gedachtegoed van Wilders wel degelijk zijn wortels is een recent en afschuwelijk verleden liggen?
Cero punto cero cero cero cero cero cero cero cero cero cinco gramo. Ik hoor het hem nog zeggen, Alberto Contador. In cijfers: 0,0000000005 gram, per milliliter. Dat is de hoeveelheid Clenbuterol, een stof die aan paarden wordt toegediend in geval van astma, die na een controle tijdens de Tour de France in het bloed van de Spaanse renner werd gevonden. Want bij mensen werkt het spul ook: hoe en waarom moet je zelf maar opzoeken. Zet het ook zoden aan de dijk in de hoeveelheid cero punto cero cero cero cero cero cero cero cero cero cinco gramo? Kom nou toch! De renner was aanvankelijk geschorst, maar is inmiddels vrijgesproken. Wie betaalt zijn gederfde inkomsten?
Dat doping vooral met wielrennen wordt geassocieerd heeft maar één logische verklaring: in geen andere sport wordt er zo verbeten op gejaagd. Daardoor is het wielrennen veel schoner dan in het verleden, veel schoner dan andere sporten.
Dan wil ik aan weerszijden van mijn voordeur twee verborgen, krachtige speakertjes. Dat als je op mijn bel drukt, Arthur Brown tot je schreeuwt: I am the god of hell fire, and I bring you... Een gat in de markt: ringtones voor deurbellen?
|
|
|
|
|
| 16-02-2011 |
| Return to fantasy |
(Stand up for) Exiter! Fall to your knees and repent if you please. Judas Priest via de strot van Robert Halford van de lp Stained Glass. Uit 1978 alweer, waar blijft de tijd. Het is een genot, buurvrouw, om eindelijk weer eens mijn lps te kunnen draaien. Ja ja, dat is de herrie die je hoort; de oude man houdt van metal, als het maar heel, heel zwaar is. Meteen ben ik er aan herinnerd dat ik niet kan lezen als ik muziek heb opstaan. Soms lukt het wel. Als Rostropovich op mijn verzoek nogmaals de cello sonates van Bach speelt, kan ik tegelijkertijd genieten van een goed boek. Dan kan ik me wel op twee dingen concentreren. Maar als ik een bak herrie op de draaitafel leg...
Daarom ben ik ook nooit in het bezit geweest van een walkman, van een of andere mobiele geluidsinstallatie. Heet dat een iPad tegenwoordig? iPhone? Als ik door het Haagse Bos fiets wil ik geen afleidende herrie aan mijn kop. En als ik de Hobbemastraat moet oversteken al helemaal niet.
Nog een voorbeeld. Een groot deel van het jaar 1975 ben ik in de lappenmand geweest. Een motorongeluk, een lange ziekenhuisopname die uiteindelijk resulteerde in de amputatie van mijn rechterbeen, daarna revalidatie. De ziekenhuizen van 1975 waren niet de luxe verblijven van anno 20-nu. Je lag met zijn zessen op een zaal, voor televisie moest je naar het dagverblijf, wat voor mij pas na enkele maanden mogelijk was, en de muziek aan bed kwam uit een oortje in de vorm van een oor dat je over je oor moest plaatsen.
In die tijd mocht je nog roken op het dagverblijf. De heksenjacht is pas later ingezet.
Dan mag het geluid aan bed uiterst belabberd zijn geweest, de populaire zenders brachten in die tijd wel goede muziek. In de zomer van 75 kwamen deze regels regelmatig langs: Moonlight night after moonlight night, side by side they will see us ride, but if they cared to look then they would see: its our return to fantasy. Je raadt het meteen goed: het is inderdaad Return to Fantasy van Uriah Heep, de band die was vernoemd naar de schurk in David Copperfield van Charles Dickens. Klik hier voor een YouTube en hier voor een Wiki. Ik zal niet zeggen dat de song me door het ziekenhuis heeft gesleept, maar het was wel een tijdlang mijn dagelijkse zonnetje. De gelijknamige lp was de eerste plaat die ik kocht toen ik weer op de been was. En ik heb hem nog steeds.
Het is stil in de kamer als ik metal of punk draai. Ik bedoel: er zijn geen katten in de kamer. Balzac heeft me nog even vanaf de trap misnoegd zitten aankijken. Heus, ik draai het dan wel luid, maar voor de muzieksoort op een redelijk beschaafd volume. Ik ben geen achttien meer, ik hoef niet zo nodig meer bij de jeugd te horen. Oudere mannen die de vlotte bink uithangen tussen twintigers, ik gruw ervan. Het is ook verdacht. Zoals de man zei: jaah, oom Robert houdt ook heel veel van Nijntje.
|
|
|
|
|
| 15-02-2011 |
| De dood begrijpt het leven niet |
Sinds gisteren loopt mijn muziekinstallatie weer op rolletjes. Na lange droogstand heb ik me eindelijk weer kunnen onderdompelen in de cello sonates van Bach, in de uitvoering van Mstislav Rostropovich. Dat, een dubbel-cd, is veruit het mooiste dat ik op een schijfje in huis heb. Om de buren te plezieren zal ik in de loop van de avond Motörhead weer eens uit de kast trekken. Ze zullen het hebben gemist.
Te jong overleed afgelopen zaterdag ex-wielrenner Fedor den Hertog aan de gevolgen van prostaatkanker. Te jong? Hij was nog maar 64, zes jaar ouder dan ik, dat noem ik te jong. Fedor Iwan waren zijn voornamen. En wel hierom. Zijn vader was tijdens de oorlog als timmerman tewerkgesteld in Duitsland en daar leerde hij zijn Oekraïense vrouw kennen. Fedor is dan wel in Utrecht geboren, maar heeft in zijn jeugd lange tijd in Oekraïne gewoond. Vader Willem was een eikel van het zuiverste wijwater: hardvochtig en godsdienstwaanzinnig. Zoals de Krant schreef: Toen zoon Fedor in een Belgische koers bovenop een auto botste en zijn leven dagenlang aan een draadje hing, werd een anoniem briefje bezorgd bij het ziekenhuis in Luik. Dit is je straf. God wil niet dat je op zondag fietst. Fedor den Hertog herkende het handschrift.
Vader Willem was een fanatieke gristen. Bij andere hopeloze religies, een pleonasme, noem je dat orthodox of fundamentalistisch, maar het pak van al deze levensgevaarlijke fanatici is uit hetzelfde laken gesneden. Dit soort hardcore religiosos dienen in heropvoedingskampen te worden opgesloten, de bekende Wilders Tuig Parken, waaruit een mens pas vrij komt als hij hardgrondig, vanuit zijn tenen kan vloeken.
Jan Mulder had een mooie anekdote over Fedor. 'Hij was een van de weinige wielrenners, nee, hij was de enige ter wereld die nog weleens vóór de winnaar over de streep kwam. Dan hield hij het vijftig, zestig kilometer voor de finish voor gezien en sloeg een zijstraat in om een stuk af te snijden.'
Uit een artikel uit een Wielerexpress van 2006: Er zijn talloze wieleruitdrukkingen, waarvan Gerrie Knetemann er veel heeft gelanceerd, hoewel hij ze vaak leende van stadgenoot Joop Rijnink, maar dat is weer een ander verhaal. Een wieleruitdrukking die wij een jaar of vijf geleden voor het eerst hoorden was de ketting strak houden. De uitspraak kwam uit de mond van Fedor den Hertog en deze slogan is steeds meer te beluisteren in wielerland (Ga je nog een stukkie fietsen? Ja, ik denk dat ik nog wel even de ketting strak ga houden). In Vaassen (Gelderland) is zelfs een bij de KNWU aangesloten wielerclub, genaamd De strakke ketting.
Fedor is en blijft een van onze favorieten. Menigeen heeft er moeite mee als hij, al of niet via een bepaalde uitspraak, deelneemt aan het gesprek en niet zelden gaat men dan naar de grond kijken, of men wordt onrustig. We maken daar samen wel eens grapjes over bij bepaalde gelegenheden. Het is altijd weer amusant om te signaleren hoe Fedor een bepaalde blokkade kan opwerpen als hij aan het woord is. Een frappant voorbeeld daarvan deed zich voor bij de crematie van de oudste KNWU regent Mr.van Ballegoijen de Jong. We waren vroegtijdig aanwezig en Fedor kwam aan met Koos Tacx en Karel Hamelink. We gingen met nog een aantal mensen koffie drinken in het nabij gelegen etablissement en raakten in gesprek. Toen Fedor zich daarin mengde en onder andere zei: Tja, de dood begrijpt het leven niet en het leven begrijpt de dood niet en daarom zijn we hier, ontstond er even een lichte verwarring, viel het gesprek stil en ging men luisteren en kijken - de omgeving van Bloemendaal is heel mooi - naar vogels die er niet waren.
Mooie man die Fedor, maar teveel mensen willen te graag hun eigen verhaal kwijt en nemen de moeite niet om ook even naar hem te luisteren. Wij kunnen daar wel begrip voor opbrengen, Fedor zelf begrijpt het ook en daarom blijft hij onze favoriet. Ach ja, de hemel geeft en wie vangt die heeft. Aldus Fedor...
De Tour of Oman gaat vandaag van start en eindigt zondag. Voor de liefhebber: Eurosport2 brengt om 23.00h een samenvatting van een half uur. De Nederlanders: Joost Posthuma van Team Leopard-Trek, Maarten Tjallingii, Bram Tankink, Rick Flens, Theo Bos, Lars Boom en Robert Gesink van de Boerenleenbank, Marc de Maar van Quickstep-Innergetic, Karsten Kroon van BMC Racing Team, Tom Veelers, Ronan van Zandbeek, Kenny van Hummel, Albert Timmer en Koen de Kort van Skil-Shimano.
|
|
|
|
|
| 14-02-2011 |
| Verloren zoon |
Snoeren! Wat kan zelfs een eenvoudig mens als ik belachelijk veel snoeren in huis hebben. Ze zijn deze dagen praktisch allemaal door mijn handen gegaan. Internet lag er voor de zoveelste keer uit en het werd toch eens tijd dat mijn muziekinstallatie weer eens zijn zwoele sjoeche gaf. Enfin.
Wat ik natuurlijk al veel eerder had moeten doen, dacht ik, is mijn versterker open schroeven en er eens flink met de borstel en de contactspray over zwaaien. Een kwestie van zes schroeven losdraaien, drie aan elke kant. Vergeet het maar. Dan heb ik best veel kracht in mijn handen, die moeten tenslotte al jaren het gemis van een been opvangen, maar ik kreeg geen beweging in die dingen. Nog geen millimeter.
Wat een gedoe, de versterker uit de stapel trekken. Daar staat alle andere apparatuur op aangesloten. Tuner, draaitafel, cd-speler, taperecorder, speakers. Plus nog de diverse powersnoeren. Een hele kluwen snoeren ligt er achter de bank.
Buurman F. is een van de oudste bewoners van het hofje. Niet dat hij echt oud is: hij is net 65 geworden. Hij is een van de oudste qua anciënniteit, hofbewoner van voor het eerste uur. Simpel: hij woonde hier al voor de renovatie in 1987. Na die renovatie ben ik er pas komen wonen. De huiskamer van F. is een werkplaats. Het is een techneut van het zuiverste water. Laat ik F. vragen die schroeven even voor me los te draaien. Zo gedaan, maar hij was net bezig een stevige preisoep te maken. Laat maar even staan, dan breng ik hem straks wel terug met zes losse schroeven. Graag. Dan kan ik hem daarna eens goed onder handen nemen, want het piept en knort en krast. Misschien heb ik dat al gedaan als ik hem terugbreng.
Hij heeft hem helemaal gepoetst, het werkt weer, voor de helft. Een van de speakers weigert dienst, dat probleem zal ik vanavond even tackelen. Of is er iets belangwekkends op de buis?
Rond mijn pc maken ook allerlei snoeren een ondoorzichtig bos. Uiteindelijk heb ik er nog vrij lang over gedaan om erachter te komen dat één lullig stekertje uit de kom bleek geschoten. Er zal wel een kat met haar boerenpoten op gestaan hebben. Maar alles werkt gelukkig weer in huis. Dan kan ik met een gerust hart een boek pakken.
Sweet dreams are made of this. Op zoek naar de verloren zoon. En dat ik dan die wedstrijd win. Dat Henk-Jan en Tooske en Marc-Marie en die bolle Brard op me stemmen. Maar ik ga niet in een musical spelen! Over mijn lijk, en dan nog niet.
Zeg eens, vroeg ze, tijdens de tweede sessie, wel wat snel, vertel, voel je je ook een verloren zoon, de verloren zoon? Met een overleden vader en een moeder in das Alzheim ben je niemands zoon meer. Verloren? Ach ja, met een goede argumentatie valt daar wel een draai aan te geven.
De verloren zoon, dat is toch een verhaal uit de Bijbel? Hoofdletter, titel van een boek, dat je niet denkt dat ik iets van eerbied voor de Bijbel heb. Het verhaal waarin de zoon die niet verloren was gelopen als een fait accompli werd beschouwd, een deel van het meubilair, en de zoon die de wijde wereld is ingetrokken en daar flink de bloemetjes heeft buitengezet, en berooid en plat van zak bij zijn ouders komt aankloppen, met open armen wordt ontvangen, en laten we feestvieren, ruk vlees aan, gebraden en in haar blootje. En die brave oppassende zoon? Hier laat de Bijbel ons zien dat het niet verstandig is braaf en oppassend te zijn. Maar dat wist ik al lang.
Wielerhoekje. Verheugende mededeling van Omroep Brabant: Daphny van den Brand zal in het cyclocross-seizoen 2011/2012 ook nog onderdeel uit maken van het deelneemstersveld. De 32-jarige Europees kampioene van ZZPR.nl-Merida-ProLease, die er over twijfelde om na dit seizoen al een punt achter haar carrière te zetten, neemt in 2012 afscheid van het crossen. Van den Brand miste eind januari het WK in het Duitse Sankt Wendel omdat ze last had van bronchitus. Afgelopen weekend maakte ze haar rentree in het Belgische Lille met een tiende plaats. ZZPR.nl-Merida-ProLease, de ploeg van Daphny van den Brand, is nog druk op zoek naar sponsoren om ook volgend jaar in het peloton aanwezig te zijn.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
