 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 12-02-2011 |
 De kat krabt de krullen van mijn kruin |
Op zaterdag steeds een begeesterd verhaal, dat is het streven. Komt-ie. Even diep ademhalen. Oké. Concentreren. Een verhaal dat uit mijn tenen komt, een beschouwing waarin het ideaal handjes en voetjes krijgt. Een goeie openingszin, daar hangt alles op. Dat de lezer zin krijgt verder te lezen. Zoiets: ik kreeg een inval... Nee. Dat lijkt te veel op: Ive got a dream. Gezever van een dominee. Waar ik het eens met je over wil hebben. Beter. Maar de bok en zijn kloten. Ik heb al vaker op deze plek iets aangezwengeld. Respons? Nakko, niente en een enkele grappige opmerking. In mijn polkadot ben ik in mijn nopjes. Dat was de reclameslogan toentertijd. Ook toen al werden reclamejongens ingehuurd om voor de hand liggende opmerkingen te verzinnen. Ik dwaal nu definitief af. Het begeesterde verhaal, daar ging het om. Kan je dat van mijn verwachten? Mág je dat van mij verwachten? Ergens warm voor lopen, ken je die uitdrukking? Heb je mij weleens zien lopen? De enige plek waar ik nog warm loop is in mijn dromen. Maar dan nog is het object sneller dan ik bij kan benen. Mijn marche funèbre. Maar lopen wij niet allen een dodenmars? Waartoe zijn wij op aarde: om te sterven. En om er op een doordeweekse zaterdag achter te komen dat er ook vandaag weer van enige coherentie geen sprake is. Nog iets over een kat dan maar? Weer uit Greenwich Killing Time van Kinky Friedman, The Kinkster for friends.
Leuke kat heb jij, zei ze, terwijl ze haar schoenen uit deed.
Mijn kat kijkt hoog tegen je op, zei ik. De kat lag al op haar schoot. Daar zou ik zelf ook geen bezwaar tegen gehad hebben.
Nu ik dit tweetal zo zag zitten besefte ik, niet voor het eerst, dat vrouwen en katten veel gemeen hebben. Zo hebben beide categorieën een slecht ontwikkeld gevoel voor humor. Voorts laten beide categorieën zich in het leven uitsluitend leiden door zaken die hen op hun gemak stellen dan wel intrigeren. Ze willen allebei graag geaaid en geknuffeld worden en ze slaan allebei op de meest onverwachte momenten hun nageltjes uit. Maar over de hele heb ik toch liever katten dan vrouwen, omdat katten slechts zelden het woord relatie in de mond nemen.
|
|
|
|
|
| 11-02-2011 |
| De kat geeuwde en rekte zich uit |
Als Julian Assange daadwerkelijk twee Zweedse vrouwen seksueel onheus heeft bejegend, dient hij daarvoor veroordeeld te worden. Laat daar geen misverstand over bestaan. Ik heb wel zo mijn twijfels over de juistheid van de beweringen, maar hé, ik ben slechts een onwetende als jij en ik. Er zijn instanties die dat soort dingen tot op de bodem kunnen uitzoeken, in dat kader doet mijn mening er niet zo veel toe. Waarom heb ik zo mijn twijfels? Ik krijg het idee dat de boodschapper afgeschoten moet worden, een traditie die teruggaat tot het roemruchte jaar 480 v. Chr., in de nasleep van de slag bij Thermopylae, de clash tussen de Griekse stadstaten en het Perzische rijk. Hoe het precies in elkaar stak weet ik niet: ik heb geen klassieke opleiding, zoals je wellicht weet.
Dan toch heb ik ook ineens emotionele kanttekeningen bij de heer Assange. Door iets dat voormalig WikiLeaks medewerker Daniel Domscheit-Berg heeft geschreven in zijn zojuist verschenen boek Inside WikiLeaks: Meine Zeit bei der gefährlichsten Website der Welt. Julian Assange zou namelijk de kat van Domscheit-Berg hebben gekweld, toen ze kort samenwoonden in de Duitse stad Wiesbaden. Het was een constante strijd, en Assange zou het goedmoedige dier tot een psychose hebben gedreven.
Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Dan ben je een boerenlul. Dan dien je je gedurende minstens een jaar ieder weekend bij het dichtstbijzijnde dierenasiel te vervoegen om de hokken schoon te maken. En een levenslang verbod op het houden van huisdieren aan je broek.
Waarom, zo vraag ik ons af, heeft Assange die kat zitten zieken? Volgens Domscheit-Berg wil hij zich gewoon altijd meten met de machtigsten. Dat was dus ook het geval met de kat. Assange wilde hem trainen, zo zei hij zelf, om hem oplettend te maken. Hij wilde de kat leren hoe hij kon domineren in de strijd. En juist daarom viel hij het dier keihard aan. Het is het soort gedrag dat we leerden kennen in het boek Karakter (1938) van Ferdinand Bordewijk. De ontaarde vader Dreverhaven zit zijn zoon Jacob Willem Katadreuffe op alle mogelijke manieren dwars om hem te leren domineren in de strijd.
Maar of Assange zich nu vergrepen heeft aan twee Zweedse vrouwen en of hij een kat heeft geterroriseerd, dat doet allemaal niets af aan het belang van WikiLeaks. Die fout wordt helaas wel gemaakt. Domscheit-Berg is met medestanders een nieuwe site begonnen, OpenLeaks, die echter nog steeds onder constructie is.
Dan Kinky Friedman, schrijver van humoristische thrillers en voorman van de Texaanse band Kinky Friedman and The Texas Jewboys: They Aint Making Jews Like Jesus Anymore. Kinky is zelf de hoofdpersoon van zijn romans: als groot liefhebber van sigaren, katten en Ierse whiskey bouwt hij een moeizame carrière op als amateur-detective in de New Yorkse stadsjungle vol moord, malaise en meligheid. In Greenwich Killing Time (1992) lezen we:
De kat geeuwde en rekte zich uit, ik geeuwde en rekte me uit, en we keken elkaar aan. Soms dacht ik geen man, vrouw of kind ter wereld zo hartstochtelijk lief te hebben als die kat. Wat de kat soms dacht was natuurlijk een heel ander verhaal. Ik bemoeide me zelden met de privézaken van de kat en zij deed dat ook zelden met de mijne. We waren geen van beiden zo gek om aan onze huisdieren menselijke emoties toe te schrijven. Zo kan het dus ook. Zes katten is nog toffer.
Wielerhoekje. Er is weer eens gedoe rond Riccardo Riccó. Gedoe met bloeddoping. Als het waar is dat hij toch weer naar dat middel heeft gegrepen is het een ongelooflijke lul, maar verder kan het me niet interesseren. Nee, dan de Ronde van Qatar. Het is ideaal voor de sprinters, blijkbaar, daar in die zandbak. De eerste vier van donderdag: 1. Mark Renshaw van HTC-High Road, 2. Daniele Bennati van Team Leopard-Trek, 3. Tom Boonen van Quickstep-Innergetic en 4. Heinrich Haussler van Team Garmin-Cervélo, allen in dezelfde tijd. Lars Boom kwam als 23ste binnen op 0:10.
Het algemeen klassement wordt ook gedomineerd door die sprinters. 1. Mark Renshaw van HTC-High Road, 2. Heinrich Haussler van Team Garmin-Cervélo op 0:06 en 3. Daniele Bennati van Team Leopard-Trek op 0:15. Beste Nederlanders: 22. Maarten Tjallingii op 6:59, 23. Lars Boom op 7:07 en 30. Rick Flens op 10:27, allen van de Boerenleenbank.
Nog twee weekjes slapen, dan staat de eerste voorjaarsklassieker op het programma: de 66ste Omloop Het Nieuwsblad, voorheen Het Volk. Op de voorlopige deelnemerslijst staan de namen van 22 Nederlandse renners. In de aankomende editie zullen minder hellingen beklommen hoeven worden dan in 2010. De Berendries, de Valkenberg, de Muur van Geraardsbergen en de Pottelberg zijn niet in het 203 kilometer lange parkoers opgenomen. De Muur wordt in Geraardsbergen vervangen door de beklimming van de Guilleminlaan. De zeven stroken met kasseien zullen ook in 2011 weer in het parkoers opgenomen worden, de renners zullen echter ook drie keer over de kasseistrook Haaghoek rijden.
|
|
|
|
|
| 09-02-2011 |
| Ik neem liever het risico niet |
Vandaag zou mijn goede vader achtentachtig zijn geworden, ik heb hem net gefeliciteerd. Laatst vroeg ik mij af: wat kreeg die man in zijn loonzakje toen de kinderen nog klein waren? Pak hem beet: in 1960. Begin 1960 was de jongste bij ons thuis net één en de oudste acht. Met een totaal van negen kinderen. Een cijfer dat ik kon vinden is het bruto uurloon van een mannelijke industriearbeider in dat jaar: 2,13. Mijn vader werkte in de tuin, maar het loon zal ongeveer hetzelfde zijn geweest. Er werd begin 1960 nog op zaterdag gewerkt: de vrije zaterdag werd pas aan het eind van dat jaar ingesteld. Tot op dat moment gold nog de 45-urige werkweek. Hij verdiende dus 95,85 bruto in de week. Tja, en hoeveel zal dat dan netto zijn geweest? Niet veel in elk geval, het was geen vetpot.
Laat ik eens een uitspraak aanhalen van Ronald Reagan, de schertsfiguur die het van B-film acteur tot gouverneur van Californië en president van de VS heeft geschopt. De voormalig cowboy die juist deze dagen, rond zijn virtuele 100ste verjaardag, weer eens extra over het paard wordt getild. Ze zeggen dat van hard werken, zei hij eens, nooit iemand is doodgegaan, maar ik neem liever het risico niet. Daarin had die ouwe gek dan weer gelijk. Er zijn wel degelijk veel mensen doodgegaan aan hard werken. De rug van mijn vader was op zijn veertigste al versleten en hij is zelf niet ouder dan zesenzestig geworden. Om de zaak enigszins recht te trekken doe ik het al jaren rustig aan.
Het blijft merkwaardig: een wielerronde met zestien topploegen in land dat in het geheel niets betekent in de wielerwereld. Is er überhaupt iemand te vinden in Qatar die kan fietsen? De publieke belangstelling is er dan ook naar, ik schreef het al. De tientallen aan de kant van de weg bij de finish zijn volgens mij allemaal werknemers van de strijdende teams. Gisteren zag ik ook een klein groepje mannen in witte gewaden. Het waren waarschijnlijk de sjeiks die de Ronde van Qatar sponsoren. Want zo gaat dat in die regio: grote sportevenementen worden gewoon gekocht. Ze hebben immers ook het wereldkampioenschap voetbal 2022 bij Sepp Blatter geritseld.
Op dinsdag finishte het peloton bij de Doha Golf Club. Stel je voor, zoek maar een plaatje: midden in die gigantische zandbak is een golfbaan aangelegd met 18 holes! Iedere druppel zoetwater uit de verre omgeving wordt aangewend om de greens groen te houden. Natuurlijk spelen jaarlijks de toppers van de wereld er een vet betaald potje. Wist je overigens dat de kans groot is dat het wereldkampioenschap korfbal in 2019 in Qatar zal plaatsvinden. Ons Eibernest for ever!
De sjeiks bij de finish hebben dinsdag een massasprint kunnen zien. De mannen van de Boerenleenbank probeerden daartoe Theo Bos in een goede positie te brengen. En het moet gezegd: hij zat goed toen de sprint eenmaal werd aangezet. Maar hij moest de duimen leggen: hij werd vierde. Na respectievelijk Heinrich Haussler van Team Garmin-Cervélo, Daniele Bennati van Team Leopard-Trek en Denis Galimzyanov van Katusha. De top-drie van het algemeen klassement:1. Tom Boonen van Quickstep-Innergetic, 2. Heinrich Haussler van Team Garmin-Cervélo op 0:01 en 3. Mark Renshaw van HTC-High Road op 0:04. Beste Nederlanders: 21. Tom Stamsnijder van Team Leopard-Trek op 5:15 en 22. Maarten Tjallingii van Rabobank ProTeam op 5:17. Lars Boom is weggezakt: 41ste op 6:42.
In een woestijn staan geen bomen. Nee, lieve Balzac, buurvrouw ook, daarom heet het een woestijn. En als er geen bomen staan, kan je niet zien waar de wind vandaan komt. Wat doe je dan? Je maakt een vinger nat en houdt deze in de lucht. Dan voel je het. Op deze foto zie je de mannen van Skill-Shimano en de Boerenleenbank eendrachtig de windrichting bepalen. Voor Skill-Shimano is dat Kenny van Hummel, Kamikaze Kenny (nr 56) en voor de Boerenleenbank Dennis van Winden (67). Onder andere Rick Flens (64) en Maarten Tjallingii (66) kijken vol schaamte weg.
Nog een bol die in mijn tuintje op uitkomen staat: de drakenwortel, oftewel de Dracunculus vulgaris.
|
|
|
|
|
| 08-02-2011 |
| Daglelies, narcissen, krokussen... |
De wind is gaan liggen, de hemel is strakblauw, kortom: het lijkt wel lente. De neiging steekt zijn lelijke hoofd op om vrolijk te zijn, maar dat kan ik goed tackelen. In mijn tuintje vechten de bollen elkaar de tent uit. De sneeuwklokjes bloeien en in de starblokken staan: de daglelies, narcissen, krokussen, blauwe druifjes, hyacinten en tulpen. Vergeet ik nog iets? Wanneer bloeit de helleborus, het stinkend nieskruid? In de winter en het vroege voorjaar, dacht ik. Die twee van mij hebben een behoorlijke tik gehad met al die sneeuw. Zo zien ze er momenteel ongeveer uit. Ze gaan het wel redden.
Er zitten twee Eurosporten in mijn digitale Ziggo-pakket. Dat wist ik niet, maar al zappend kwam ik daar zondagochtend achter. Eurosport2 heet de andere. En die zendt de Ronde van Qatar live uit, wat een mazzel. Zo kon het dus zijn dat ik op de zondagmiddag Lars Boom de proloog van twee kilometer zag winnen. Terwijl ik zat te kijken, kreeg ik het gevoel: er is iets raars aan de hand. Maar wat? En ineens viel het muntje. Het parkoers leidde over betegelde straten en was afgezet met pylonen. Aan gene zijde van de pylonen: geen mens!
Wielrennen, de rondes, kijk ik niet alleen vanwege de sport, maar vooral ook vanwege het landschap. De renners hebben daar geen tijd voor, maar ik geniet van de omgeving. Dat valt soms knap tegen, zoals dat het geval kan zijn bij de Vuelta, de Ronde van Spanje. Daar gaan sommige etappes over ellenlange rechte autowegen, met aan weerszijden troosteloze vlaktes. Nou, de Ronde van Qatar hoef je ook niet te kijken vanwege het landschap. Eindeloze zandvlaktes, met hier en daar een betonnen nederzetting. En dus nauwelijks publiek. Bij de eerste etappe in lijn, maandag, ontwaarde ik bij een rotonde op 3,5 km van de meet wel twee toeschouwers. Vijfhonderd meter verderop, weer bij een rotonde, toch zeker tien mensen. Aan de finish stonden geen duizenden, geen honderden, maar enkele tientallen. Nee, de onrust zal van Egypte niet overslaan naar dit staatje aan de Perzische Golf: de mensen komen van huis uit hun huis al niet uit, laat staan voor een revolutie.
De etappe van gisteren ging met een flinke wind in de rug. De renners zoefden met een vaartje van ruim 70 km/u over een driebaans autoweg. Een kopgroep van achttien renners, waarvan minstens acht sprinters. Lars Boom, na zondag drager van de gouden trui, ontbrak in de voorste linies: hij had spijsverteringsproblemen. De Australiër Graeme Brown was de enige Boerenleenbankrenner in die kopgroep. Uiteindelijk zagen die tientallen mensen aan de meet Tom Boonen met enkele lengtes voorsprong winnen. De eerste drie:1. Tom Boonen dus, van Quickstep-Innergetic. In dezelfde tijd: 2. Heinrich Haussler van Team Garmin-Cervélo en 3. Mark Renshaw van HTC-High Road. Het algemeen klassement:1. Tom Boonen van Quickstep-Innergetic, 2. Mark Renshaw van HTC-High Road op 0:04 en 3. Fabian Cancellara van Team Leopard-Trek op 0:08. Lars Boom is nog steeds beste Nederlander: plaats 19 op 5.:03.
|
|
|
|
|
| 06-02-2011 |
| Schrijvers houden van katten, en vice versa |
Het is alweer een tijd geleden dat ik op deze plek enkele regels heb gewijd aan Bohumil Hrabal, volgens Milan Kundera de koning van de Praagse letteren. Al lang loop ik met het plan een stukje te citeren uit zijn roman Kaalslag (Proluky, 1995). Zijn laatste roman en wel hierom. Uit de flaptekst: Bohumil Hrabal liet vorig jaar het leven door - per ongeluk of opzettelijk - uit het raam van het ziekenhuis te vallen waarin hij was opgenomen. Een einde zo bizar, zo grotesk, dat hij het zelf verzonnen zou kunnen hebben. Ongeluk of zelfmoord, het is nooit duidelijk geworden.
In Kaalslag lezen wij over de periode waarin Hrabals ster rijzende is. Hij wordt een Grote Schrijver en verwerft internationaal aanzien. Pipsi, zijn vrouw, die het verhaal vertelt, ziet echter alleen zijn zwaktes, zijn angsten. Ze heeft geen begrip voor zijn schrijverij en verafschuwt zijn angsten. Dat is een van de sterke kanten van het boek. Weliswaar door Hrabal geschreven, maar hij laat het verhaal vertellen door zijn vrouw Pipsi (echte naam Elika) en neemt daarbij geen blad voor de mond. Hij spaart zichzelf niet.
Goed, een citaat uit het boek. Als Pipsi bij Hrabals moeder langsgaat om vijf kilo vroege peren op te halen, geeft deze haar een jong katje mee voor haar man. ...wanneer een poesje, een katertje, bij mijn man niet baatte, dat dan niets meer baatte, want al die jaren, die tientallen jaren, had hij thuis van niemand zo veel gehouden als juist van poezen, van jonge katjes.
Sinds ik dat jonge katje mee naar huis had genomen, was mijn man veranderd, ging hij niet zo vaak meer naar de kroeg, hij deed zijn best om nog voor het donker thuis te zijn, en stak beide kachels aan en boog zich over het jonge katje, voor wie mijn man zo ongeveer zijn kattenmamma probeerde te vervangen, en zo kwam het dat mijn kleinood opeens niet alleen elke avond zijn tanden zorgvuldig poetste, maar ook enkel maar bier tot het begin van de avond dronk, zodat er geen bierlucht meer om hem heen hing.
Telkens wanneer ik wakker werd en naar hen keek, dan sabbelde dat katje aldoor aan mijn mans knokkel en lagen ze samen te slapen, en zo sliepen ze ook nu het katje in een echte kater was veranderd, en die kater viel nooit eerder in slaap dan nadat hij op mijn man was gekropen en op zijn knokkel was gaan sabbelen. En Etan, zoals we de kater hadden genoemd, was zo verliefd op mijn man dat hij zich al op de avond verheugde wanneer ik met de bedden aan de gang ging, en als ik dan het laken omhoog hield, glipte Etan er gauw onder en speelde daar nog wat in het donker, ook ik werd op die kater verliefd, ook ik hield van hem, alsof hij ons kindje was, ook ik had plezier in die kater, die zich overdag graag op het afdakje in de zon lag te warmen, op de plek waar mijn man op zijn schrijfmachine bezig was, zelfs schreef hij nu ook als ik thuis was, maar dan wel omdat de kater naast hem zat, deze keek dan heel wijs naar de toetsen, keek liefdevol naar mijn man, ging bij mij op schoot zitten om vervolgens weer op te staan en naar mijn schrijvende man te gaan, als een soort muze van mijn man was dat beestje.
Mooi hè, op een verloren zondagmiddag in februari. De vertaling is van Kees Mercks. Dan heb ik nog een vraag. Vragen op deze plaats heeft weinig zin, ik weet het, ik ontbeer nog steeds een versterker en een printer, terwijl er op zeker wel iemand van mijn lezers zon ding overbodig in een hoek heeft staan, edoch respons ho maar, doch in het kader van het participerend lezen toch een vraag. In 2000 maakte John Albert Jansen over Hrabal de televisiedocumentaire Het leven is overal. Over leven en dood van de Tsjechische schrijver Bohumil Hrabal. Deze ontbreekt in mijn Hrabal verzameling. Is er iemand die de docu voor mij op dvd kan zetten?
Wielerhoekje. Vancansoleil doet het goed in dit nog zo prille seizoen. Dat belooft. Helaas is Johnny Hoogerland gisteren zijn eerste plaats in de Ster van Bessèges kwijt geraakt. Nipt. Anthony Ravard neemt de leiding in het algemeen klassement weer over van Hoogerland. De 27-jarige Fransman van AG2R-La Mondiale wist in de laatste tussensprint een bonificatieseconde mee te pikken waardoor hij weer op gelijke hoogte kwam met Johnny Hoogerland (Vacansoleil-DCM). Hoogerland's ploeggenoot Marco Marcato staat in het algemeen klassement op de derde plaats op twee seconden achter Ravard. Vandaag de laatste etappe.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
