 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 01-10-2010 |
 Oom agent |
Gaat het er dan echt komen, het bruine kabinet? Ja, het gaat er echt komen. Maar hé, dan mag er wel weer gerookt worden in kleine kroegen. En dat terwijl er sprake van was dat er ook in de openlucht geen peuk meer mag worden opgestoken. Tel uw zegeningen.
Er is nog zoveel dat ik zou willen doen voordat mijn resten in de oven worden geschoven. Procuratiehouden of virtueel in het geel rijden. Een voordracht doen op de Stompwijkse Paardendagen.
Tot op zeer hoge leeftijd, zeker tot mijn twintigste, wilde ik als iedere gezonde jongen politieman worden. Meer nog dan brandweerman of postbode. Toen ik echter hoorde dat ze zich aan bepaalde regels dienden te houden - daar had ik nooit iets van gemerkt - verging mij de lust en ben ik gaan schrijven.
Niet meer vandaag? Niet meer vandaag.
|
|
|
|
|
| 30-09-2010 |
| Dan krijg ik vlinders in mijn buik |
De vlinderboom
wordt hij genoemd
de Buddleia
Niet vanwege vorm
of bloemen
maar vanwege
zijn kleurrijke bezoekers
Hordes
roedels
meutes
vlinders
fladderen rond
de struik
als hij, in augustus
in bloei staat
Steeds
als ik
er een tegenkom
blijf ik
even staan
met open mond
Als ik er tenslotte
mijn buik vol van heb
vlied ik hene
zo lichtvoetig als
voor een ongetrainde
maar mogelijk is
En in weerwil
tot de tijd
van het jaar
zing ik:
het is lente
pluk mij
|
|
|
|
|
| 29-09-2010 |
| Het congres danst... |
De. Meisjes van plezier. Die. Tierelierelier. Die. Tierelieretombe.
Ik heb niets
tegen kinderen
maar dan moeten het
ook echt ukkies zijn
Hoe kleiner het grut
hoe liever het me is
en onder een ander dak
Op vijfhonderd meter afstand
vind ik ze prachtig
fröbelen ze op
een kilometer of verder
begin ik echt te genieten
Wanneer ze echter
te dichtbij komen
krijg ik de kriebels
Als ik kleine kinderen
met elkaar
zie vechten
maar vooral ook
het gejengel hoor
dan wens ik
dat ze een stuk
sterker zouden zijn
En wapens
wisten te gebruiken
|
|
|
|
|
| 28-09-2010 |
| Een wakkere kijk op de samenleving |
Voor de deur en onder het keukenraam bloeien drie herfsttijlozen. Eigenlijk vind ik het maar lelijkerds. Een soort krokussen op een veel te lange steel. Maar het zijn bloemen en ik hou van bloemen: ik omhels ze met duizend armen.
De Krant kopt vanmorgen op de voorpagina: Kabinet-Rutte zo goed als rond. Nu heb ik al 35 jaar een abonnement, dus ik heb een dikke huid gekregen. Ik kan wel iets hebben bij mijn eerste bakkie koffie. Maar toch komt zoiets hard aan. Nu verwacht ik niet dat Rutte lang stand zal houden, maar ook in korte tijd kan het bruine kabinet veel leed aan richten. Dat zal het ook doen. Afgelopen zaterdag in dezelfde Krant een interview met de nummer twee van de PVV: Kamerlid Martin Bosma. Als het aan hem ligt worden de geschiedenisboekjes herschreven. Lusten de honden hier brood van?
Bij links kom je heel veel de gedachte tegen: wij zijn goed want wij zijn niet rechts. Rechts is Hitler. Ik hoor al dertig jaar dat extreem-rechts in opkomst is. Mijn stelling is dat extreem-rechts helemaal niet bestaat. Wat ze extreem-rechts noemen, is gewoon een vorm van socialisme: nationaal-socialisme.
Het nationaal-socialisme is een vorm van socialisme en daarmee een linkse stroming. Hoe simpel kunnen gedachten gaan. Wat raad je ons aan, beste Martin. Zullen we en masse op jouw partij gaan stemmen? Nou ja, partij?
Als je kijkt naar de ideeën zijn wij een saaie, burgerlijke, Hollandse partij. We zijn cultureel conservatief, we staan kritisch tegenover de islam en de massa-immigratie, we zijn voor veiligheid, we willen de verzorgingsstaat handhaven. Dat lijkt me allemaal mainstream. Soms is de manier waarop we aan de weg timmeren misschien een beetje controversieel.
Nu woon ik dertig jaar in de Schilderswijk, in PVV-termen een no-go area, maar de roep om meer blauw op straat is nooit in me opgekomen. Maar weet je. Anderhalf miljoen mensen hebben op Wilders gestemd. En je kent de stelling: de kiezer heeft altijd gelijk. Misschien zit ik er wel naast. Misschien zou ik na al die tijd eens van ochtendkrant moeten veranderen en me op de Telegrof abonneren. Om een wakkere kijk op de samenleving te krijgen.
Heb ik ooit een kinderwens gehad? Nooit. In tegendeel. Al op zeer jonge leeftijd wist ik dat ik er nooit aan zou beginnen: de niet geboren kinderen zullen mij daar dankbaar voor zijn. Want niet alleen wil ik ze niet, ik ben er ook totaal ongeschikt voor. Vaak vertoef ik niet in het hier en nu. Voor de katten is dat niet erg, die amuseren zich wel met elkaar. Maar voor kinderen kan het desastreus zijn. Je moet er altijd voor ze zijn, ook al denken veel ouders daar blijkbaar anders over. Steeds merk ik dat mijn keuze geen verkeerde keuze is geweest:
Wanneer je
op een zaterdagmiddag
die stellen ziet lopen
die met een
maandagochtend gezicht
een wagen kindervlees
voortduwen
dan is het toch
schier onmogelijk
je voor te stellen
dat er ooit
een moment
van heftige passie
aan ten grondslag
heeft gelegen
Wielernieuws? In een notendop, geplukt van De Wielersite:
Cornu: 'Top tien in WK-tijdrit zou mooi zijn'
Cavendish schrikt: 'WK-omloop is te zwaar'
Rik Verbrugghe ruilt Quick-Step in voor BMC
Gilbert: 'Pipo ge-sms't dat hij koers moet maken'
Voor de leek: Pipo is de Italiaanse renner Filippo Pozzato. En waar gaat dit voornamelijk over? Over de wereldkampioenschappen wielrennen die morgen van start gaan. In Australië. Nee, natuurlijk hoor je daar nauwelijks iets over. Alles draait immers rond het voetballen. Ook vanavond is Nederland 3 weer helemaal ingeruimd voor de Amsterdam Losers. Gaat Paul de Leeuw dan wel door? Heb je die nieuwe show van hem al gezien? Ik wel, zeker een kwartier, dat was genoeg.
|
|
|
|
|
| 27-09-2010 |
| Het zijn de dingen die het doen |
Een dagje ziekenhuis. Dan hoor ik later van de huisarts of de fotos zijn gelukt. Het inspireert me tot
De film
Le diable au corps
gaat over een
studentenvereniging
Het Leidse Minerva
dacht ik
Daar is dan
de duivel
ingeslopen
Min of meer
figuurlijk
Niet één duivel
te midden
van het studentenvolk
maar het
duivel-zijn
als groep
Ik kwam ze naderhand
zelf tegen
op de Lange Mare
zingend
lallend
pissend
Als ze eens echt
van zichzelf
wilden kotsen
proclameerden ze
zich solidair
met de arbeider
|
|
|
|
|
| 26-09-2010 |
| Zo, lelijke punk! |
Wie zich aan symbolen bezondigt zal erdoor gestraft worden. En wie bezondigt zich niet aan symbolen? Symbolen zetten Das Militär in beweging: God, vlag en vaderland. De vlag kan desgewenst vervangen worden door vorstin. Dan krijg je kromme redeneringen als: we strijden in Afghanistan om óns land te verdedigen. Geen militair die na de lange vlucht vanuit Nederland op het idee komt: dit ligt toch wel heel ver van het vaderland. Nu hebben de Taliban zeer moderne wapens, ooit gekregen van de Amerikanen voor hun strijd tegen de Russen, maar zulke lange afstandsraketten hebben ze niet. (Ja ja, de Nederlandse militairen worden daar bestookt met wapens die met gulle hand door de Amerikanen zijn uitgedeeld. Met zulke vrienden heb je geen vijand nodig.)
Mohammed B. en Osama bin Laden als symbolen van de islam. En dat Rutte, Verhagen en Wilders dan symbool staan voor ons land, of misschien voor het gristendom als geheel. Het levert onfrisse praktijken op. Waarom staan jongetjes te dringen om een baan te vinden binnen Das Militär? De volgende analyse vind ik verrassend, maar niet onmogelijk:
(...) het kind heeft een dwingende behoefte aan speelgoed in de vorm van geweren, zwaarden, kanonnen en pantserwagens, of loden soldaatjes en allerhande moordenaarswerktuigen. Men zal zeggen dat hij slechts de grote mensen nadoet, maar ik vraag me nu juist af of niet het omgekeerde het geval is, want tenslotte trekt de volwassene minder vaak ten oorlog dan dat hij naar zijn werkplaats of kantoor gaat. Ik vraag me af of de oorlog niet uitbreekt met het enige doel om de volwassene in de gelegenheid te stellen zich opnieuw kind te voelen, met opluchting terug te vallen tot aan de leeftijd van speelgoedgeweren en loden soldaatjes. Moe van zijn beslommeringen als bureauchef, als echtgenoot en als vader, legt de gemobiliseerde al zijn functies en hoedanigheden af en amuseert zich, vrij en onbezorgd nu, tussen kameraden van zijn leeftijd met het manoeuvreren van kanonnen, pantserwagens en vliegtuigen, die niets anders zijn dan de vergrote kopie van het speelgoed uit zijn kinderjaren. Michel Fournier, De Elzenkoning (Le Roi des Aulnes, 1970) bij monde van Abel Tiffauges in zijn Sinister Dagboek. Het citaat in het begin komt uit hetzelfde boek, zij het niet bij monde van Tiffauges.
Deze redenering verklaart niet waarom er tegenwoordig veel meisjes, vrouwen ook, in het leger gaan. Om maar niet te spreken van homos die er hun plek opeisen. Iemand die als kind met poppen heeft gespeeld zie ik, deze lijn volgend, toch eerder in de prostitutie of de vrouwenhandel belanden. Maar misschien ga ik nu wat te ver. Vinden die jongetjes, laat ik me beperken tot de jongetjes, bij Das Militär ook wat zij zoeken? Fournier/Tiffauges:
Het tragische is dat deze terugval mislukt. De volwassene neemt het speelgoed van het kind weer op, maar hij heeft niet meer het instinct voor het spel en de scheppende fantasie die deze voorwerpen hun oorspronkelijke zin gaf. In zijn grove handen nemen ze de monsterlijke afmetingen aan van kwaadaardige gezwellen die het vlees en het bloed verslinden. De bloedige ernst van de volwassene heeft de plaats ingenomen van de speelse echtheid van het kind waarvan hij de naäper, dat wil zeggen het geïnverteerde beeld is.
Militairen kunnen en zullen weliswaar groot leed veroorzaken, maar het zijn eigenlijk heel trieste figuren. Hier in deze stad, de stad der steden, lopen veel militairen met hoge rangen gewoon in het wild rond. Vanwege de aanwezigheid van het Ministerie van Oorlog en andere instanties. In het verleden deed ik het wel. Dan kwam ik zon figuur tegen, zwaar behangen met vierdaagse medailles, en dan beet ik hem toe: Zo, lelijke punk! Dat vinden ze niet leuk. In hetzelfde kader nog eens een verhaaltje uit mijn onvolprezen bundel Charmante Jongen, Sportief Tiep (nog altijd gratis af te halen):
Wat is in de binnenstad uiteindelijk de beste rijrichting voor een fietser? Uit, gewoon uit. Ik bedoel: de stad uit. Met een paar pedaalslagen zit je al in het Haagse Bos. Laten we het ambtenarenkorps op onze blote knietjes danken dat dit groen nog niet voor de bijl is gegaan. Nog niet: de kantoren in de omgeving schreeuwen om parkeerplaatsen.
Niet te hard rijden in het bos, pasterop. De honden lopen los, potloodventers springen voor je wielen en peuters doen hun eerste stapjes op de fietspaden. In het tweede deel, dat je bereikt als je zonder ongelukken de Laan van Nieuw Oost-Indië bent overgestoken, kom je langs het woonhuis van jullie Hare. Ze heeft ook een werkpaleis, Noordeinde, maar wat ze daar doet? Zelfs Joost tast in het duister. Stap bij dat woonhuis, Huis ten Bosch, even af. Vraag de dienstdoende marechaussee achter het hek: Moet je daar nou veel voor leren, om de hele dag de spijlen van het hek te tellen? Tien tegen één dat je als antwoord krijgt: Rot op! Bij mooi weer komt Bontebal dat iedere dag vragen.
Er zijn uniformgeile mannen die zelfs niet capabel genoeg zijn om de godganse dag aan een hek te lummelen. Die vinden emplooi bij bewakingsdiensten.
Den Bels is met een nieuwe Engelse misdaadserie, Luther, begonnen. Slechts zes afleveringen, maar dat is toch vijf weken genieten. Over de geniale, maar tegelijkertijd schimmige detective John Luther. De titelrol wordt gespeeld door Idris Elba, die bekend is geworden als Stringer Bell in de serie The Wire. Het zijn geen zes losse afleveringen, maar het is één verhaal. Toch denk ik dat je aanstaande zaterdag gewoon kan inpikken. De essentie van wat er tot nu toe is gebeurd? Een echtpaar én hun hond zijn vermoord, doodgeschoten. De dochter vindt de lichamen en belt de politie. Al snel heeft Luther in de peiling dat de dochter zelf de moorden heeft gepleegd. Zij heeft een narcistische persoonlijkheid en meent zichzelf geniaal. Ze daagt hem uit: bewijs het maar.
Uit de Gids: Luther is hyperintelligent, ongeduldig, eigengereid, zo wars van autoriteit dat het grenst aan insubordinatie, in wezen wanhopig door het verlies van zijn vrouw, en op de rand van moreel faillissement. Het kan hem, anders gezegd, geen donder meer schelen, nu hij haar niet meer heeft; het enige dat hem gaande houdt is zijn beroepseer als detective en de drang om de dader te vinden. Die dader, Alice Morgan, wordt overigens gespeeld door Ruth Wilson, die ik me nog herinner in haar rol als Jane Eyre in het gelijknamige kostuumdrama. Ze heeft een typische, niet onflatteuze mond.
Boek van dit moment? Na Fournier heb ik Michel Houellebecq weer eens ter hand genomen: het heftige Elementaire Deeltjes (Les Particules élémentaires, 1998).
Wielerhoekje. De Gids kondigt voor vanmiddag op Eén de Ronde van Spanje aan. De etappe van San Sebastián de los Reyes naar Madrid. Ik weet de uitslag al: Marc Cavendish. Maar alle gekheid op een stokje: het veldseizoen is nu echt van start gegaan. Gisteren werd de cross van Harderwijk gereden. Uitslag:1. Dieter Vanthourenhout (B), 2. Tom Van Den Bosch (B) en 3. Patrick van Leeuwen (NL). Dieter is de broer van Sven. De grote kanonnen ontbraken op het appèl: genoemde Sven Vanthourenhout, Sven Nijs, Niels Albert en mijn favoriet Zdenek Stybar. Dat zal vanmiddag anders zijn:
Om 15:45 op Canvas een verslag van de GP van Neerpelt. Er wordt ook nog op de weg gekoerst: om 17:15 ook op Canvas een verslag van de Omloop van het Houtland.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
