Adriaan Bontebal
Foto

Zoeken in blog


links
  • Bontebals foto's
  • alfred birney
  • casper beaumont - muziek
  • de haag in foto's
  • Elin Neumann
  • ellen van toor
  • erik vlaksteeter
  • hagazine, niek 't hart
  • jimmy tigges

  • herman rijs - foto's
  • architectuurplaatjes
  • john dear mowing club
  • julius pasgeld
  • kleintje muurkrant
  • konfrontatie digitaal
  • lester - supermarination
  • marijn de vries - fietsen
  • papieren man

  • raarlems dagklad
  • stad der steden - hofstijl
  • stad der steden - de haag direct
  • ralf vanuit japan
  • speld, satire
  • stichting skepsis
  • theo van rijn (nieuw!)
  • vogeldagboek van Adri

    A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi
    26-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nationale Gedichtendag

    Mijn bijdrage aan deze dag van de poëzie is een herhaling. We weten: in de herhaling toont zich de meester. Waarom zou je geen gedichten herhalen? Bij liedjes, of Schlagers zoals anderen zeggen, groeit het succes juist in de herhaling. Niet dan? Zeg eens eerlijk: hoe vaak heb je deze week al de laatste hit Nick & Simon gehoord, hun internationale doorbraak: Volendam to major Tom? Nou dan. Hier nogmaal mijn Boksbal:

                     Wanneer ik buiten fiets
                     - ik fiets altijd buiten
                     ik ben klein behuisd -
                     en de regen me doorweekt
                     terwijl ruk- en valwinden
                     op me inbeuken
                     zodat ik slalom
                     als een beschonkene
                     bedenk ik

                     Zolang ik tegen
                     de elementen vecht
                     vecht ik niet
                     tegen mezelf

    Het lijkt me een toepasselijk gedicht in dit momenteel warrige klimaat. Als het goed is, en waarom niet, de postbezorging is uitstekend geregeld in Nederland, valt precies vandaag een brief (snalemail) bij Talpa op de mat met een nieuw programma-idee. Van mij, jawel! Werktitel is: The verse of Holland. Dat dichters en -essen zich presenteren voor een jury bestaande uit, nou ja, ik wil er wel in gaan zitten. Het zet de poëzie in één klap op de kaart en je kan het sowieso direct aan de BBC verkopen. Het kapitaal dat ik met dit idee zal verdienen, wordt volledig aan mezelf besteed: dichters zijn introverte mensen.


    24-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de telefoon niet gaat, ben ik het

    Een tekst:
        Look through your own eyes
        Speak with your own tongue
        Walk with your own legs
        Write your own songs
    Alles goed en wel, maar ik beweeg me al jaren voort op een eigen been en een exemplaar dat is gefinancierd door het ziekenfonds. Dat is te doen, maar mijn opmerking is te ver gezocht. Het is me wel duidelijk wat Melle de Boer, die schreef het, ermee boedoelt. Het is het eerste couplet van Do it yourself, van het nieuwe album Melleville van de John Dear Mowing Club, waarvan de link al sinds tijden hier links bij de links staat. Ongetwijfeld is er ergens op die blog te vinden hoe je de cd, verpakt in een prachtig boekwerkje, harde kaft, teksten en tekeningen van Melle, kunt bestellen. Als je hier klikt kun je werk van Melle/John Dear Mowing Club horen. De titel van deze log komt van dit album: If the phone doesn't ring, it's me.
        Don't wait another moment
        Someone is waiting for you
        You may think about another world, girl
        But if the phone doesn't ring, it's me
    De zin is een objet trouvé, een readymade. Melle schrijft bij de tekst: 'This was recorded in the middle of the night. I first recorded it with MTfeet, my first real band but must have recorded it over 25 times since then. The song is about an invisible boy trying to reach a girl he loves. The title comes from a movie. Whilst trying to find the title of the film on the internet, I see that Jimmy Buffet wrote a song with the same title in 1985. The movie title is untraceable.'
        Melleville is een album met louter juweeltjes, zoals dat heet. Alle songs zijn ergens in huiskamers opgenomen en de eindmix is voornamelijk gedaan door Henk Koorn, die je nog moet kennen van Hallo Venray.

    Weer eens een ingezonden brief. Uit de Krant van vandaag. Van Wim Amerongen uit Diemen, met als kopje: Het radicale midden.
        'Een oxymoron is een stijlfiguur waarbij twee woorden die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken toch worden gecombineerd tot één begrip. Voorbeelden: een exacte schatting, oudere jongere, oorverdovende stilte. Een oud-collega vond 'leuk werk' ook een oxymoron. Het CDA heeft een nieuw oxymoron bedacht: het radicale midden.'


    23-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zin? De zin

    Eigenlijk, maar ja, dan spreek ik vanuit mijn eigen positie, die van Bontebal en ik, met een stuitend gebrek aan ambitie, van jongsaf aan zonder planning voor het leven, zonder de drive: dat wil ik en dat moet ik bijleren en dat moet ik uiteindelijk bereiken, welnee, zorgen dat je het naar je zin hebt moet je vandaag doen, als je het uitstelt naar morgen stel je het morgen ook weer uit naar morgen, leer mij de mens kennen, ik ben zelf een gecompliceerd exemplaar, tot in vele roots Hollander, maar niet eens blond, wel grijs, eindelijk, aan de slapen, dat heet erg sexapealend te zijn, als je jonger bent, maar als oude man, nog in het bezit van al zijn haar, word je een uitzondering en over uitzonderingen worden sketches geschreven, waar komieken dan heel rijk van worden, maar jij kan niet meer over straat, zoals het echtpaar dat in Man bijt Hond was, heel verlekkerd de verzameling Hummels toonde, dat dat het is als je zeventiger bent, je helemaal gooien in een rare verzameling, dan roep ik mezelf tot de orde, want schreef ik het zelf niet enkele regels geleden: zorgen dat je het naar je zin hebt moet je vandaag doen, dat zijn voor die lui de Hummels, ik kan niet zo geil praten over mijn boekenverzameling, want uiteindelijk gaat het erom dat je een passie hebt, dat er iets is waar je keer op keer alles ingooit, voor de één is dat iedere avond de hele avond lang RTL een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven en acht kijken, soms naar Veronica, een ander poetst zijn Hummels nog eens op, de derde aait een kat terwijl hij een bladzijde omslaat, wat je doet maakt niet uit, als je er maar in kan opgaan, want buiten valt er geen reet te beleven, wat dat betreft.

    Welk seizoen is het momenteel, in hemelsnaam? Het heeft toch alsjeblieft niets met het radicale midden van het CDA te maken. Hullie afgodsbeeld, hij, de god die direct straft en dat hij het nodig vindt ons met dit kutweer op te zadelen? Wat hebben we nu weer verkeerd gedaan? Nalatigheid in de renovatie van de Afsluitdijk?


    22-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Vale Ouwe

    Afgelopen vrijdag weer eens naar de Veluwe geweest, meer bepaald: Otterlo. Er was helaas geen tijd om nog even rustig door het Kröller-Müller Museum te banjeren, na het Haags Gemeentemuseum toch een van de mooiste musea van Nederland. Als je per auto van De Haag naar Otterlo en vice versa rijdt en files wilt vermijden heb je sowieso niet veel tijd.
        De Veluwe, wat een pracht! Zou ik er kunnen wonen? Mijn gedachten over de ideale woonplek zijn al jaren geleden tot stilstand gekomen: ik ben een stadsmens en blijf een stadsmens. In De Haag, de stad der steden. Bovendien besloot ik in 1987, toen ik mijn huisje in het hofje kreeg: hier ga ik nooit meer weg, tenzij gestrekt. Maar ach, stadsmens? Zo vaak kom ik niet in de stad, daar waar de massa's shoppen. In de loop der jaren ben ik een kluizenaar geworden, die een kabbelend bestaan leidt tussen katten, boeken en het tuintje voor de deur. Kluizenaar op de Veluwe spreek me eigenlijk wel aan. Een kabbelend bestaan tussen katten en boeken, een tuin rond het huis en het Nationaal Park daar omheen. Toch zal het niet gebeuren; de behoudzucht en mijn aversie tegen gedoe (al die boeken verhuizen en zes katten laten wennen aan een nieuwe omgeving) houden mij  tegen.
        Ik heb natuurlijk veel vogels op de Veluwe gezien. Maar de meeste indruk maakte een groep van ruim honderdvijftig Gouldamadines. Van oorsprong een allochtoon, net als de Turkse tortel en de halsbandparkiet. De andere benaming is dan ook Australische prachtvink. Hier in de buurt, en misschien ook bij jou, begint de hoeveelheid halsbandparkieten erg op overlast te lijken. Hun krijsende vlucht van boom tot boom is niet bepaald een uitnodiging voor andere vogels om er eens gezellig bij te gaan zitten – nee Geert, dit kun je niet vertalen naar jouw problemen met de allochtone medemens. De Australische prachtvinken zaten echter niet massaal en overheersend in een bossage. Ze zaten in de volière van mijn zwager. Zonder (verre)kijker waren ze rustig te bewonderen.

    Deze ochtend was onder andere Willem Jan Otten te gast in het programma Boeken van Wim Brands. Dit naar aanleiding van zijn vorig jaar april verschenen dichtbundel Gerichte Gedichten, die is genomineerd voor de VSB-poëzie prijs, en de in december verschenen roman De Vlek. Een Vertelling. Otten heeft zich eind jaren '90 tot het katholicisme bekeerd. Daarover vroeg Wim Brands: 'Weet je nog het moment te herroepen dat je katholiek werd?' Nu wordt het spannend, dacht ik. Maar Otten begreep dat Brands de vraag verkeerd had geformuleerd. Een gemiste kans.


    19-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over poten en potten

    Het is toch wat, buurvrouw. Dan is het inmiddels 2012, we hebben het gehaald, en dan wordt er nog steeds binnen de grote wereldreligies op homoseksuelen gezeken. Natuurlijk niet letterlijk, zoals Amerikaanse militairen dat doen: zich met zijn vieren rond enkele doodgeschoten Talibanstrijders opstellen, de rits openritsen en op die doden gaan staan pissen. Mark my words: binnenkort zal de maatregel worden ingevoerd dat iedere militair op 'missie' bij de poort zijn mobieltje en andere uitwassen moet inleveren. Want van praktisch alles zijn er tegenwoordig du moment beelden en dat kan je als oorlogvoerende natie niet hebben. Wat als er al mobieltjes zouden zijn geweest tijdens de Politionele Akties in een zich losmakend Indonesië? Enfin.
        Alle ongein rond homoseksualiteit hou ik niet bij, een mens kan wel aan de gang blijven, ik behoor niet echt tot de doelgroep, maar die gaat me wel zeer aan het hart, en verzamelen vind ik meer iets voor anderen. Zie daartoe de toevoeging over Hummels in een naschrift van deze log. In de islamitische hoek: er waren wat imams die meenden dat homo's van de hoogste flat gegooid moesten worden. (Wat als een van mijn katten daar toevallig onder loopt?) In landen waarbinnen een strenge islam heerst en regeert kun je je geaardheid maar beter onder stoelen en banken steken: al je lusten afplakken en in beton gieten, dan kom je er misschien zonder kleerscheuren vanaf.
        Aan de christelijke kant is net het schandaal naarbuiten gekomen dat zorgverzekeraars betalen voor een therapie waarbij homoseksuelen van hun geaardheid worden 'genezen'. Want het is een ziekte in je hoofd, het wordt ook geen geaardheid maar gerichtheid genoemd, waarvan je kan herstellen. Dat gebeurt bij de organisatie Different, een erkende instelling op het gebied van geestelijke gezondheidszorg. Het is onderdeel van de orthodox (lees: fundamentalistische) christelijke organisatie Tot Heil des Volks. Ooit had ik die naam al gehoord, Tot Heil des Volks, en meteen gedacht dat het iets volksverheffends van de linkse parochie was. Niet dus, erger dus.
        En dan is er net weer een opperrabbijn/zakenman, Aryeh Ralbag, overheen gekomen. Ook de derde monotheïstische wereldreligie werpt zich, nog maar eens, in de strijd. Samen met een aantal gelijkgestemde schriftgeleerden heeft hij de verklaring de wereld ingestuurd dat homo-zijn een ziekte is. Met Thora-kleppen op. Ze doen het allemaal, de extremisten, met hun Boek, of het nou de Thora, de Koran of de Bijbel is, brullen en zwetsen: dat mag niet van god! want het staat in dit boek en dat heeft hij zelf geschreven of minimaal geïnspireerd en als je daar niet naar leeft ben je verdoemd. Nog steeds, buurvrouw, anno 2012. 'Slechts weinigen...' dat heb ik dan weer uit mijn christelijke opvoeding meegekregen. 'Slechts weinigen zullen het koninkrijk des heren...' Ik dacht al snel: slechts weinigen? Wat zal ik me druk maken.

    Zo aandoenlijk. Bij Man bijt Hond zag ik twee zeventigers, een echtpaar, dat helemaal verslingerd is aan de Hummels. Ze lopen er beurzen voor af, ze sparen om beeldjes te kunnen kopen. Je kent de Hummel niet: zie hier enkele hanggroepHummels. Hé: met de hand geschilderd hè. Ik vind het iets vertederends, samen op je oude dag ergens verslingerd aan zijn. Ze hebben al ruim negentig Hummeltjes. Had ik maar zo'n passie. Mijn passie? Vraag (er wordt zelden op mijn vragen gereageerd): heb je op zolder een schilderij staan van een ravisante zigeunerin, Roma wordt ze elders genoemd, Shinti ook wel, of van een huilend jongetje: breng het langs, ik hang het aan de muur. Zelfs als er wat boeken voor moeten verdwijnen (die vinden hun weg wel.) Overigens heb ik nog geen van de schilderijen, laat staan een verzameling.


    18-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Josefine Mutzenbacher

    Duiken ze nog op in de hedendaagse literatuur of belleterie? Jongens die op zekere leeftijd hoogstpersoonlijk door hun vader naar een bordeel worden gebracht om te worden ingewijd in de liefde? Op visite bij Josefine Mutzenbacher voor 'de eerste keer' en 'de fijne kneepjes'? Die woorden alleen al: inwijden in de liefde. Wat heeft neuken in een bordeel met liefde te maken? Volgens mij helemaal niets, maar ik ben geen ervaringsdeskundige. Dat mij dit in een vreemde positie zet binnen de mannenwereld bleek afgelopen zomer weer eens. Met een vriend, met wat ik beschouwde als een vriend, zat ik op een Haags terras en genoot van een goed glas bier en de flanerende, doch luchtig geklede vrouwen; so far so good.
        'Ga je straks nog even mee naar de Doubletstraat?' Het straatje is vernoemd naar de familie Doublet, die aan de wieg heeft gestaan van landgoed Clingendael. Het landhuis Clingendael werd in de oorlog bewoond door rijkscommissaris Seys-Inquart, maar sinds begin jaren tachtig is er het Instituut Clingendael gevestigd. Werknemers van het instituut schuiven regelmatig aan in een nieuwsstudio als er iets aan de hand is met de internationale betrekkingen, destijds was dat veelvuldig Rob van Wijk. Dit allemaal terzijde voor de weetgrage lezer.
        De Doubletstraat is een straatje in de binnenstad waarin de vleesverwennende industrie welig tiert. De gemeente wil de panden sluiten om het straatje weer bij de binnenstad te betrekken. 'Wat heb ik in Saai Baba's naam te zoeken in de Doubletstraat?' vroeg ik hem. Nou zeg, dat wist ik zelf toch wel, wat moet je anders in de Doubletstraat? Het verbaasde hem hoogstelijk dat ik nooit 'naar de hoeren' was geweest en dat het ook niet op mijn verlanglijstje staat. De meeste mannen wel? Als je regelmatig deze weblog leest, heb je gemerkt dat ik op meer terreinen niet spoor. Ik ben ook te kort (ruim een week) in militaire dienst geweest.
        Politieman Henk Werson, die al zestien jaar tegen seksuele uitbuiting strijdt, zegt vandaag in de Krant: 'Ik begrijp überhaupt niet dat mannen naar een prostituee gaan. Ik kan me niet voorstellen dat je vijftig euro betaalt om tien minuten later weer buiten te staan.' Ik? Als bij mij de nood het hoogst is, is de rechterhand nabij. Vijf minuten klussen, een sigaret om het af te blussen en weer over tot de orde van de dag.

    Wat zijn de makers van alle rubrieken verguld met de ramp met het cruiseschip. Je kan gerust spreken van verlekkerd. Gefundenes Fressen, een inkoppertje. Er zijn gelukkig voldoende Nederlandse overlevenden om alle stoelen te vullen. Gaap. Is de wereld vergaan? Hoeveel aandacht krijgt hier te lande de doorsnee gezonken veerboot in de Filipijnen?


    17-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuw elan

    Tussen Krant en Gids en reclamezooi lag er een bedrukt a-viertje op de mat van het buurtcomité tot oprichting van een buurtplatform. Het waarom en waarvoor werd me niet duidelijk. Het buurtcommité tot oprichting van een buurtplatform streeft naar het oprichten van een buurtplatform. De flyer ging voornamelijk over de plek waar het buurtplatform zou moeten worden opgericht en het materiaal dat we ervoor zullen gebruiken. Die krachtterm: we. Dat we gezamenlijk dat buurtplatform oprichten. Over het materiaal lijkt men het al eens: duurzaam hardhout. Met het juiste keurmerk. Het is nog even zoeken welk keurmerk het juiste keurmerk is, maar daar is al een commissie voor opgericht. Onder voorzitterschap van de oud-stratenmaker John 'Hazes' Termorshuizen.
        Het is erger: er is vanavond een buurtvergadering in een zaaltje om de hoek. De horeca in het pand heeft Verlof A. Dus met een droge strot na een heftig betoog kan je de wodka wel schudden. Verantwoorde koffie, enkele kisten thee en wat biologisch geproduceerde sapjes, dat zal de enige spoeling zijn. Of zal er toch nog bier zijn van een overproducerend merk? In de biologische hoek stampt men iedere vrucht tot moes tot biologische vruchtensap. Hou vooral zo lang mogelijk de dop op de fles, anders vliegen de vitamines eruit. Dat Wausje, Kim, Skitty, Kat, Balzac en Hanks door de kamer rennen, links en rechts happend naar vitamine. Moeten katten ook vitamines hebben? Nee toch? Die van mij leven op witbrood geweekt in volle melk. Te zijner tijd stap ik over op regeringswit en water.
        Wat ik er nou mee aan moet, dat platform? Eén van de vragen is: waar? Een lokatie die circuleert is de speelplaats bij de ingang van de hof. Redelijk ruim, met mijn timmerloos oog: 50 bij 100 meter. Met gedoe, wippen en kippen en de kinderen en banken voor de moeders die meekomen. De moeders houden met een schuin oog de kinders in de gaten, maar kletsen voornamelijk met elkaar. Met rot weer is er helemaal niemand, als het zweemt naar droog en aangename temperaturen, zijn er zeker dertig mensen: kinderen en moeders.
        Kinderen en moeders. Met kinderen kan ik goed opschieten als het contact kort is en ze van een ander zijn. Wat dat laatste betreft ben ik door ogen van naalden gekropen: er lopen geen kinderen van mij rond. Zet mij in een groep kleuters, kinderen en ik ga verhalen vertellen en ik sleep ze mee. Maar na een uurtje moeten ze weer weg zijn. Mijn eventuele kinderen? Ik zou me zeer intensief met ze bezig houden, een uur, daarna moeten ze weer drieëntwintg uur voor zichzelf zorgen. Nee, een goed vader zou ik nooit zijn en ik zal ook nooit een warme cursus gaan volgen hoe het wel te doen.
        Het probleem? De wereldproblemen, de honger, het opstrijken van bonussen, de verwoesting van het regenwoud, de speculatie op voedselprijzen. Als ik er echt iets tegen wil proberen, krijg ik smerige handen en na even diep ademhalen was ik ze onschuld. Maar ik doe niets. Ik schrijf een weblog waarop ik vertel dat ik niets doe. Doe ik in elk geval nog iets: ik schrijf dat ik niets doe. En daar kan ik geen kinderen bij gebruiken.

    De werkelijke reden waarom ik nog steeds niets mobiel communicabels heb aangeschaft? Je hebt nauwelijks bereik, hier in de Schilderswijk.

    De nieuwe anti-coalitiecolatie? SP, Groen Slinks en de PvdA? Misschien ben ik bevooroordeeld, maar: wat moeten we ermee, wat schieten we ermee op? Hebben ze concrete plannen gepresenteerd? De renovatie van de Afsluitdijk?!? Is dat een speerpunt? Is dat wat er aan dit kabinet schort? De renovatie van de Afsluitdijk?
        Met de nieuwe anti-coalitiecolatie gaan we de oorlog winnen. En gij geleuft dâh?


    16-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blue monday

    Voor het programma Boeken van en met Wim Brands blijf ik thuis. Nu had ik toch al niet de gewoonte op zondagochtend de deur uit te gaan; de buurtsuper gaat pas om twaalf uur open. Gisteren was een van de twee gasten de filmmaker Ramon Gieling, die kwam praten over zijn prozadebuut De hoofdletter pijn: een bundel onverfilmbare verhalen met een mystieke en ongrijpbare kern. Mij trof het motto van de bundel. Het is een citaat van de filmer Luis Buñuel: 'Als ik morgen op straat een overleden vriend zou tegenkomen, zou ik niet denken aan een wonder, maar: Luis, het is nou weer typisch iets dat je niet begrijpt.' Goed hè? Denk er maar even over.
        Waar of wanneer ik het laatst las of zag, weet ik niet meer, maar ook trof mij een uitspraak van de oude George Bernard Shaw: 'De jeugd wordt verspild aan de jeugd.'
        Een variatie van mezelf: de aftakeling komt als water naar de zee.

    Vrienden van mij (en van anderen) hebben de afgelopen weken in Thailand doorgebracht. Reizend en genietend; alles in het nette want het zijn beschaafde vrienden (m/v). Zodoende dachten zij, toen ze me vanuit Bangkok mailden 'is er iets dat we voor je mee kunnen brengen?' en ik antwoordde 'graag een jonge Thaise dame die me elke dag to the end kan masseren' - het consumeren van de massage heet dat in vaktaal - dat ik een grapje maakte. Enfin, ze zijn toch met leuke dingen thuisgekomen.
        Ken je die plaatjes nog? Niet zo groot, ongeveer drie bij vier centimeter, geribbeld, opgebouwd uit verschillende laagjes, met daarop een foto. Als je de foto bewoog, veranderde het beeld. Een soort 3D avant la lettre. Nou ja, 3D was er al vóór de letteren, maar je begrijpt wat ik bedoel. Zij brachten zo'n plaatje voor me mee, maar dan ongeveer dertig bij veertig centimeter. Het hangt nu aan de muur. Als ik er langs loop zie ik eerst één katje, dan twee, dan drie en tenslotte vier, van die kleine rode duveltjes. Wat je noemt: superkitsch. But I love it!
        Ik ben benieuwd wat Wausje, Kim, Skitty, Kat, Balzac en Hanks er van hun hoogte in zien. Natuurlijk heb ik het hen gevraagd, maar de conversaties met mijn katten zijn nogal eenzijdig.

    Heb je hem al gezien, die advertentie van Brand new day? Ongetwijfeld, want hij komt enkele keren daags langs. Het is reclame van een firma die iets met je geld doet zonder je te bedriegen (wink, wink, say no more.) Daarbij gebruikt men beelden en geluid van de groep Drukwerk met Je loog tegen mij (1981). Het eerste dat ik in me opkwam was: zo zo, hebben die jongens ook hun ziel aan de moneymen verkocht? Het tweede: Brand new day? Met een hitje van dertig jaar geleden?


    15-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meester, ze doen het weer

    Voor het tweede jaar op rij traineert de PVV de jaarlijkse Arondéuslezing van de provincie Noord-Holland. De lezing is vernoemd naar de Haarlemse kunstenaar en verzetsstrijder Willem Arondéus (1894-1943, een veelzeggende slottijd) en is bedoeld als een hommage aan de vrijheid van meningsuitting. Dat wil de PVV niet, onder aanvoering van Statenlid én Tweede Kamerlid Hero Brinkman. De spreker van dit jaar (vorig jaar ging Thomas von der Dunk in de ban), trendwatcher René Boender, heeft na een aantal dreigtelefoontjes besloten zich terug te trekken. 'Ik heb geen zin in dit politieke wespennest van de PVV versus de provincie.'
        Dan is deze week uitgelekt dat het Limburgse PVV Statenlid Cor Bosman zijn PvdA-collega Selçuk Öztürk in een voor de zomer rond gestuurde mail een uitgekotst stuk halal vlees heeft genoemd. Met als toevoeging: maar dan wel van een Turks varken. Eh? Halal vlees van een varken? Destijds was het al bekend binnen de Limburgse PVV, maar omdat de mail is uitgelekt is hij nu pas geschorst. Onderwijl  weet de Grote Leider niets beters te doen dan te zeiken over de sluier die jullie vorstin bij een bezoek aan een moskee in Abu Dhabi droeg. En ze deed het, godzammepielekes, en dag later wéér!
        Van die dingen, ja! Wat een stelletje vullis is het toch bij elkaar. Dan zijn we inmiddels al vergeten dat PVV-Kamerlid Hernadez een cafébezoeker een stoot en een kopstoot gaf; nee, hij gaf geen borreltje met een pilsje, maar hij raakte hem met zijn Lombrosokop midden in de maag. We zijn vergeten dat PVV-Kamerlid Lucassen zich als legerinstructeur bleek te hebben vergrepen aan twee soldates in opleiding. Wie was dat PVV-Kamerlid ook alweer die bij een buurtgenoot door de brievenbus heeft staan pissen? Was dat niet dezelfde Hero Brinkman die op de vuist ging met de barman van Perscentrum Nieuwspoort, omdat hij na sluitingstijd geen drank meer kreeg? Enzovoorts, enzoverder.

    Merk op dat ik om mij moverende redenen praktisch nooit opmerkingen maak over iemands uiterlijk. Hier komt de uitzondering om die regel te bevestigen. Kijk eens naar deze foto van Statenlid Cor Bosman. Dat is toch een typetje van Kees van Kooten waarvan je nog geen tweedehands puntenslijper zou kopen. Maar Kees van Kooten heeft hier niets mee uit te staan.

    Breaking news: een ramp met een cruiseschip voor de Toscaanse kust. Je moet er toch niet aan denken dat je aan boord zou zijn geweest. Een cruise, love boat?!? Dan kan je nog beter naar de bejaardenbingo in het buurthuis gaan: dan mag je na afloop weer naar huis.


    13-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geblondeerde debiel

    'Het was een hete zomer waarin uit redactioneel oogpunt niets, maar dan ook niets gebeurde, waarin niet aan politiek werd gedaan en zich niet eens een Europese crisis voordeed; en toch is het zo dat krantenlezers ook in deze tijd, terwijl ze in een agonie van verveling aan het strand of in de schaarse schaduw van een bosje liggen, gedemoraliseerd door hitte, natuur, de rust van het platteland en het gezonde en eenvoudige buitenleven in de vakantie in het algemeen, met de dagelijks teleurstellende hoop verwachten dat er tenminste in de krant iets nieuws en verfrissends zal staan, een moord of een oorlog of een aardbeving, kortweg íéts; en wanneer dat er niet in staat, gooien ze de krant neer en roepen geërgerd uit dat er niets, maar dan ook echt níéts in staat en dat je die krant net zo goed niet kunt lezen en dat ze hun abonnement zullen opzeggen.' Aldus de Tsjechische schrijver Karel Čapek in Oorlog met de salamanders (Válka s mloky, 1936).
        Het is momenteel geen hete zomer. Volgens de kalender is het winter. In werkelijkheid lijkt het herfst, maar dan gecombineerd met het voorjaar, want overal bloeien de bollen te vroeg. In mijn tuintje beperkt het zich nog tot de sneeuwklokjes, maar de krokussen, narcissen, hyacinten en tulpen doen hard hun best. Je kan rustig spreken van komkommerweer, zo die term zou bestaan. En het nieuws? Dat ligt allemaal zo voor de hand dat je het nauwelijks nog nieuws kan noemen. De Europeese crisis, het steeds verder afknijpen van minvermogenden door het kabinet, de voorverkiezingen in het Amerikaanse republikeinse kamp: gaap, hartgrondige gaap.
        Maar gelukkig twittert de geblondeerde debiel. Jullie koningin (je weet hoe ik tegenover het koningshuis sta) bezocht met zoon en schoondochter de Seikh Zayed Moskee in Abu Dhabi. Beide dames gingen gesluierd, hare met een sluier over haar hoed. Prompt twittert de gek dat dit een 'wanvertoning' was. Terwijl hij zelf bij een bezoek aan een synagoge een keppeltje op zijn peroxide zet. Immers: in Rome do as the Romans do. De gek zag hier een unieke gelegenheid om zijn Trixbashen en Islambashen te combineren. De zielepoot.
        Enkele leden van de patiëntengroep in de Tweede Kamer die PVV heet hebben vragen gesteld aan Rutte en Leers over 'de islamitische hoofddoek van ons staatshoofd': 'Bent u bekend met het bericht “Beatrix draagt hoofddoek voor moskeebezoek Abu Dhabi” (Elsevier, 8 januari 2012)? en In hoeverre bent u het eens met de PVV dat de hoofddoek een symbool van islamisering, onderdukking en discriminatie van de vrouw is? en En realiseert u zich dat ons staatshoofd op deze wijze de onderdrukking van vrouwen legitimeert? en Had deze trieste wanvertoning niet voorkomen kunnen worden? Zo neen, waarom niet?' Een trieste vertoning. Nu weer gaan kleien, jongens.
        De Grote Leider had al aangekondigd dat 2012 het jaar van de waarheid zou worden. Hij doet zijn best. Dan valt misschien in de loop van het jaar het kabinet. En bij de nieuwe verkiezingen? Dan zal toch weer een hele meute op de gek stemmen. Het is waar: het is in ons land beroerd gesteld met het onderwijs. Veel mensen worden er niet echt slimmer door.

    Een ieder van buiten dient zich in dit land aan te passen tot in zijn of haar tenen. Dan doet Beatrix het in dat land...


    10-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wilhelm Gustave Kierdorff aka Pim Hofdorp

    De buit is binnen. Op oudejaarsdag meldde ik op deze plek dat vriend A. de serie Haagse Mysteries van Pim Hofdorp voor me had en gisteren is hij ze komen brengen. De serie is niet compleet, maar ik ben geen kniesoor. De boeken komen uit de collectie van wijlen zijn vader en in verschillende exemplaren vond ik krantenknipsels. Daardoor weet ik inmiddels meer over Wilhelm Gustave Kierdorff (1912-1984), zoals de echte naam van Hofdorp luidde. Over wat ik van hem te weten ben gekomen staat geen letter op deze Wiki. De mantel der liefde?
        Over zijn hoofdpersonage, commissaris Aremberg, zei Kierdorff: 'Het is mijn jongere broer, die op mijn vader lijkt.' Zijn vader is een tijdlang hoofdinspecteur bij de Haagse politie geweest, van 1903 tot 1938. Daaruit trek ik de voorzichtige conclusie dat de schrijver zelf in De Haag is geboren. Er zijn pikzwarte bladzijden in de levensloop van Kierdorff waarover nauwelijks wordt gesproken. Zo is hij NSB-lid geweest en hij schreef voor die club.
        In zijn eerste policier, Moord in Miniatuur (jawel, spelend in de omgeving van Madurodam), uit 1959 speelt de oorlog een prominente rol. Ook in latere boeken komt de oorlog terug. Vreemd, want zou hij die tijd niet liever hebben vergeten? Hij was in die donkere jaren immers hoofd van de Cultuur Politieke Dienst bij de Nederlandse Omroep. Dit was een onderafdeling van Ontwikkleling en Voorlichting. Hij schreef hoorspelen die propaganda maakten voor de Duitse zaak. Een van die spelen is bijvoorbeeld 24 uur Londen, dat werd uitgezonden op 17 mei 1942 op Hilversum II. Ongelovigen kunnen dit nalezen in het archief Nederlandse Omroep bij het NIOD, het Nationaal Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Op de radio voorspelde hij de overwinning van 'het Duitsche luchtwapen' op Engeland. 'Geweld van mokerslagen' en 'wrekende vergelding'; het was geen lichte kost die hij de luisteraar bracht.
        Een reden om zijn boeken meteen maar in het groene archief (de kliko) te kieperen? Welnee, waarom zou ik. De Haagse Mysterie-reeks is geen nazi-propaganda. De boeken geven stuk voor stuk een gedegen beeld van de verschillende Haagse wijken in die tijd, ruwweg de jaren zestig. Voor een nieuwe boek liep hij met zijn assistente dagenlang door wijk waarin het mysterie zich afspeelt. Deze assistente, Nel van Buitenen, een goed pianiste (Kierdorff zei bij de eerste ontmoeting: dan kunt u vast ook goed typen, en zo is het gekomen) vertelde later: 'Je zult in zijn boeken geen plek vinden die niet klopte met de werkelijkheid. Hij noteerde de positie van een brievenbus, of welke cognacreclame er in een bar hing.'

    Voel ik mij geroepen zijn lemma bij Wikipedia wat vollediger te maken? Nee. Het staat nu toch hier.


    09-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van het jonge ding en het slechte pad

    Jammer dat ik geen vrouw ben. Dan had ik misschien wel geprobeerd wereldberoemd in Nederland te worden. Zo wereldberoemd in Nederland dat ik voor de Playboy werd gevraagd. Natuurlijk had ik dat gedaan; ranzige trekjes zouden mij ook als vrouw niet vreemd zijn. Ranzig? Ja, het lijkt me voor een vrouw een ranzig idee om bij iedere foto van de shoot te weten: hier gaan zich straks mannen op aftrekken. Waarom ik het als vrouw zou doen? Voor de poen, wat dacht je? Maar ook voor nu.
        Over enkele maanden word ik zestig. Als die vrouw zou ik dan hebben gepland om voor het eerst sinds al die jaren de betreffende Playboy weer open te slaan, onder het genot van. En dat ze/ik denk: wat heb ik een mooi lijf gehad. Vooral niet denken: en kijk dat lijf nu eens. Geniet ervan dat je dat lijf bent geweest, dat je het hebt meegemaakt. Maar terug naar mijn eerste publicatie in dat blad. Jane Seymour zag toen er zo (klik) uit en dat verhaal van mij? Alles is vallen en opstaan. In dit geval was het vallen, maar dat had ik toen niet door.

    Gisteravond ben ik meegesleept naar een discotheek, of hoe noem je zo'n tent. Dat was een tijd geleden. Mijn laatste maal? Het moet ergens aan het begin van het laatste kwart van de vorige eeuw zijn geweest. Toen Play that funky music, van Wild Cherry een hit was. Wikipedia zegt: 1976. Het jonge ding dat me op dit slechte pad had gelokt werd boos toen ik de soort niet wist te benoemen van de muziek die werd gedraaid. Voor mij was het house maar dat schijnt tegenwoordig een té algemene term te zijn. Ik ken de muziek niet en daarom herken ik het niet en daarom is het allemaal één pot nat voor me. Zoals ook de traditionele Turkse volksmuziek één pot nat voor me is. Het jonge ding werd zo boos dat ze zonder nog een woord te zeggen pleite ging. Weg uit de tent. En we waren met háár wagen. Wat te doen? Onverschroken ben ik op de eerste de beste alleenstaande mooie meid afgestapt. Ik viel in goede aarde. Zij had net een zelfde aanvaring gehad met haar vriend. Ook hij op hoge poten weg. Maar ze waren met háár auto.
        Nou ja, dit is het: de aanzet tot een verhaal. Ik heb geen idee hoe het verder moet. Er zijn hier, in mijn hoofd, niet in overleg met mijn katten of het plaatselijk medium, verschillende opties de revue gepasseerd, maar die heb ik stuk voor stuk weggestreept: mijn god, moet ík dat gaan schrijven? Maar misschien zijn er lezers (m/v) die zelf ook schrijven en die...
        Zullen we zoiets doen, als je toch al schrijft? Dat je een verhaal begint met de eerste alinea die hier boven staat. En dan maximaal 1000 woorden, en dat ik ieder verhaal op deze weblog zet?

    Topsport, volkssport, betekent in Nederland voetbal en schaatsen, daarvoor moet alles wijken. Bij gelegenheid wordt er soms (Tour de France) wat uitgebreider aandacht besteed aan andere sporten. Toevallig altijd buiten het voetbal- en schaatsseizoen. Noch de NOS noch den Bels heeft gisteren live verslag gedaan van de nationale kampioenschappen veldrijden. Het is een schande! Kan Wilders zich daar niet eens druk over maken, in plaats van te zeiken over Trix en Máxima die gesluierd een moskee bezoeken. Ook ik, een atheïst, zet een keppeltje op mijn hoofd als ik uit culturele interesse een synagoge bezoek. Rekening houden met, heet dat. Een goed gebruik.

    Het Belgisch NK: Bart Wellens reed niet mee. Hij had een griepje, de koorts liep zo ver op dat hij naar het ziekenhuis werd gebracht. Daar kreeg de griep zijn hart in de greep, zodat hij op de intensive care belandde. Bizar. Hij schijnt het momenteel goed te maken.


    08-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.He's not drunk, he's scottish

    Hoe ik er opkom weet ik niet, daar heb ik vaker last van, een goede eigenschap als je dagelijks een log wil schrijven, zo is er niets, zo kom je zo maar op iets, maar ik heb een aantal keren in een jury gezeten, waar het literair gedoe betrof, een keer of vier, bij de eerste keer al ontdekte ik dat het niets voor mij is, andermans werk te beoordelen, maar ik heb het toch nog drie keer gedaan, ik begrijp soms mijn eigen handelen niet, het is leuk en spannend om Adriaan Bontebal te zijn, bij tijd en wijle, en bij twee van de gelegenheden was het iemand die ik kende, om niet te zeggen een vriend, die de prijs in de wacht sleepte. Om de twee heren waarom het hier gaat hun warme gevoelens jegens mij te ontnemen: het is nooit vriendjespolitiek geweest. Steeds heb ik mijn stem gegeven aan wat ik het beste vond; ik heb geen spijt, de jaren daarna hebben mijn gelijk bewezen.

    Ook, zoals vaak, het volgende heb ik, denk ik, weleens geschreven: ik heb een stuitend gebrek aan ambitie. Wat mijn schrijven betreft: een aantal jaren achtereen heb ik met mijn gedichten en verhaaltjes op podia gestaan in elke uithoek van het land, en daartussen. Meer dan duizend maal. Ik heb veel op de radio gedaan, met als hoogtepunt een tijdlang iedere maand een nieuw verhaal in De Avonden, met Wim Brands en Wim Noordhoek. Dingen op tv gedaan. In bladen gepubliceerd (ik heb samen met Jane Seymour in de Playboy gestaan, dat wil zeggen in hetzelfde nummer, dat wil zeggen ik met woorden.) Nooit heb ik het idee gehad: laat ik eens wereldberoemd in Nederland worden. Een stuitend gebrek aan ambitie. Met mijn schrijven heb ik altijd en nog steeds alleen maar mijn eigen zin gedaan: als ik het maar naar mijn zin heb. Wat is de zin van het leven? Zorgen dat je doet waar je binnen de perken zin in hebt. De meeste lol haal ik momenteel uit mijn weblog. Natuurlijk schrijf ik meer, voornamelijk verhalen, en die staan ergens op mijn harde schijf. Het is nog te weinig/niet goed genoeg voor een bundel. Laatst dacht ik: stel nou dat je, door een ziekte of zo, weet ik veel, een idee hebt wanneer je ongeveer dood zal gaan, wat doe je nog? Wat ik zal doen is, wanneer de tijd naakt, mijn pc aanzetten en al die verhalen, gedichten ook, wissen. Dan verzamel ik alles dat ik op papier heb: aantekeningen, ongepubliceerde verhalen en gedichten en stook een fikkie voor mijn deur. Alles is ijdelheid, misschien ook dit.

    Met welke woorden eindigt de compositie Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with a Pict (1969) van Pink Floyd? Het kwam als quizvraag in me op (4/1) toen ik de lp Ummagumma weer draaide en me herinnerde dat ik die woorden jarenlang verkeerd heb verstaan. Verkeerd? Het zal meer wishful thinking zijn geweest. Er klinkt de stem van een man in een dialekt, Schots denk ik. Ik heb een tijdlang verstaan: 'and the wind cried Mary'. Een begrijpelijke fout voor wie de fout begrijpt. Lees hier de echte tekst. Lees vooral ook regel zes!
        In de reacties onder deze tekst meldt onder andere iemand dat er een dronken man te horen is. Een ander reageert met: 'He's not drunk, he's scottish. Anyways, he's not scottish either, it's Roger Waters doing his best scot impression.' I rest my case.

    Het heelal dijt uit, met steeds grotere snelheid zeggen de geleerden. Maar waarbinnen dijt het heelal uit? En als ik bij oneindig één optel, is dat toch veel oneindiger?


    07-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Krinklende winklende waterding (met 't zwarte kabotseken aan)

    Voor de goede orde en nogmaals: alleen een reactie op deze weblog insturen als het een reactie op deze weblog betreft. Dat klinkt logisch, hè. Voor andere zaken is er email: bontebal@bart.nl

    Een traumatische ervaring, zo mag je het wel noemen. Of het mijn leven heeft getekend? Daar ben ik nog niet uit. De kans is groot, ik was tenslotte pas ruim acht maanden oud, een leeftijd waarop ieder kind ervaringen opdoet die de rest van het leven tekenen. In je prille jeugd word je gevormd. Laten we er geen doekjes om winden: ik ben uitgegroeid tot een merkwaardige man. Eigengereid en teruggetrokken. Die gebeurtenis? De Watersnoodramp, in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953. Ben Sombogaart heeft er onlangs (2009) nog een mooie film over gemaakt: De Storm. Met de wonderschone Sylvia Hoeks in de hoofdrol.
        Of het stormde die nacht! De rammelbeestjes boven mijn bedje leidden een geheel eigen leven. En ik maar lachen, want zo was ik geconditioneerd: als de beestjes rammelen moet het kind lachen. Lachte het kind niet, zat het met een probleem. Tegenwoordig wordt er onverwijld een kinderpsycholoog of het plaatselijke medium bij geroepen, maar in die tijd betekende afwijkend gedrag overbiddelijk een tehuis. Of gesticht, wat een meer gangbare benaming was.
        Als de rammelbeestjes tijdens een storm binnenshuis rammelen, doe je het raam toch dicht zou je zeggen. Maar daar lag het niet aan. Het hele huis kreunde, steunde en zwabberde: we woonden op een woonboot in een nu volgebouwde polder op het oude dorp. De ark dreigde te worden losgeslagen van de trossen. We zouden in vliegende vaart de sloot zijn uitgestoomd om vervolgens op een van de oevers van de Vliet, het Rijn-Schiekanaal, te pletter te slaan.
        We waren in die tijd nog met zijn vijven: Pa en Ma, mijn oudste zus R., ik en de herdershond Kazan. In later jaren hebben we nooit meer een hond gehad, maar er zijn nog zeven kinderen bijgekomen, dat vergoedt veel. In feite waren we tijdens de storm met zijn vieren, want Pa hield met wat collega's de pakhuizen van zijn baas in de gaten, een grote zaadteler. Midden in de nacht is hij even thuisgekomen: we werden geëvacueerd. Zus en ik werden in een deken gewikkeld en door storm en regen zijn we naar Oma gelopen, die een stevig huis op de wal had. Ik werd gedragen; het zou sowieso nog ruim twee jaar duren eer ik mijn eerste stapjes zette.
        Dat kwam gisteren allemaal weer boven bij de berichten over de wateroverlast en de ontruiming van de Groningse dorpen Wottersum en Wittemierum. Geloof me: zoiets draagt een kind zijn hele leven met zich mee.


    06-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Progressief vs degeneratief

    Heb je het nog meegekregen? De wetenschap kent twee soorten theoriën: progressieve en degeneratieve. De eerste, in mijn woorden: Iemand formuleert een theorie en vervolgens worden er allerlei zaken ontdekt die de theorie aanvullen. Een duidelijk voorbeeld is de evolutietheorie. In de loop der tijd zijn er steeds nieuwe inzichten gekomen, waarnemingen en toetsbare voorspellingen gedaan die de theorie onderstrepen en verder invullen. De evolutietheorie staat inmiddels als een huis.
        Voorbeeld van een degeneratieve theorie is de leer dat er een god bestaat. Voor velen is het werkelijkheid, maar het blijft een onhoudbare theorie. Zoals ik eerder zei: hij heeft nog nooit bij Matthijs draait door gezeten. Zelfs niet bij Knevel en Van de Brink, een duo dat toch in dezelfde bedrijfstak zit. De theorie omtrent god krijgt de een na de andere bijstelling die nodig is om god te laten voortbestaan. Door ontwikkelingen in de geologie, de astrologie, de neurologie enzovoorts enzoverder. Echt, hij is het niet die zorgt voor donder en bliksem. Kortom, een degeneratieve theorie is gelul.
        Er bestaat echt geen god. Als je er toch in gelooft, als je er steun bij vindt: prima. Wat en hoe de godgelovigen denken wordt ons dagelijks op tv verteld, door daartoe opgerichte omroepen. Het zit er bij ons ingebakken: 'zo waarlijk helpe mij god almachtig.' Dat een beroep op god, de eed, een getuige ineens betrouwbaarder maakt. In tegendeel zou ik zeggen. Op deze plek wil ik laten horen dat er ook mensen zijn die er heel anders over denken. Ik bijvoorbeeld, maar velen met mij.
        En de bijbel? Een boek waarin staat dat een man niet van een man mag houden? Dat nog veel meer discriminerende regels voorschrijft? Dat moet wel een abject boek zijn.

    Hoewel ik vaak het woord 'ik' gebruik, gaat deze weblog niet over mij. Het is eerder de figuur Bontebal die figureert. Persoonlijke ontboezemingen zijn meer iets voor andere weblogs, weblogs van anderen. Het schijnt dat twitter ook zo'n medium is: ik ken het niet, ik lees erover. Toch, als ik het over mijn katten heb ben ik wel heel persoonlijk. Hoe dat zo? Het is zo egoïstisch om verhalen over beesten voor jezelf te houden.

    Soms zit het mee, soms zit het tegen. Erg tegen. Zoals. Dat Maxime Verhagen ineens met de verklaring komt dat hij geen lijsttrekker wordt. Dat kan toch niet?!? Hij is op zijn plek gezet om het CDA naar de knoppen te helpen. Geheel ten overvloede kreeg hij de raad zich te gedragen als een gluiperd. Alsof je tegen een kat zegt: wees maar kat. Hij zit goed op schema, hij heeft zijn best gedaan. Het CDA behoort inmiddels tot de duistere groep van splinterpartijen. Zou Maxime er nog enkele jaren zijn schouders onder te zetten, gaat het CDA met stille trom naar de voetnoten van de geschiedenisboeken. Maar helaas, het rotjoch houdt het voor gezien. Er is nog hoop, vrienden, er is nog hoop. Die hoop heet Henk Bleker. Als die lijsttrekker wordt is de klus in een floep en een zucht geklaard. Henk is anders dan Maxime, maar Henk is goed!

    Als jij en je moeder mee willen naar Angola kan dat.


    05-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even katten

    Weet je. Per seconde wijzer is een geinige quiz, ik kijk ook iedere keer. Leuke presentator ook, Kees Driehuis. Hou me ten goede: misschien is hij in de persoonlijke omgang een plaag, maar als quizmaster is-ie gezellig. Driehuis is overigens een dorp, onder de rook (letterlijk) van Velzen, met de bekende begraafplaats annex crematorium Westerveld. Ik ben er één keer geweest om mijn uitgever, Jos Knipscheer, uit te varen. De begraafplaats kreeg landelijke bekendheid toen Pim Fortuyn er in 2002 tijdelijk werd begraven, Fortuyn is in Driehuis geboren. Hij is later toch in Italië begraven? Verder liggen er onder andere Boudewijn Büch, Eduard Douwes Dekker, Lodewijk van Deyssel, Anthony Fokker en Rosa Spier.
        Per seconde wijzer. De deelnemer krijgt telkens negen vragen over een bepaald onderwerp. Als dat toevallig een onderwerp is dat je niet goed ligt, waar je weinig van af weet, dat overkomt mij soms, zit je met de mond vol tanden, doe je even voor spek en bonen mee. Daarom hou ik meer van Twee voor twaalf en met Het mes op tafel. Daar zijn de vragen steeds heel divers en aan het eind heb ik meestal een behoorlijke score. Wat Twee voor twaalf betreft: zonder naslagwerken (dat zoeken we even op.) Mijn pc en de diverse naslagwerken staan boven, op mijn slaapkamer/kantoor. Ik doe het dus helemaal met losse handjes. Ik kom hier op, doordat er een artikeltje over Twee voor twaalf in de Krant staat. Weet je nog, de oude presentator? Joop Koopman, meneer Joop Koopman. Onder andere raadgever van Youp van 't Hek en Wim Kan. Onlangs overleden. Uitgevaren op Driehuis? Geen idee.
        Dan nog even dit. Mijn katten krijgen alle liefde en soms meer aandacht dan, voor hen, wenselijk is. Kortom: ze hebben het goed hier. Zoals dat betaamt heb ik geen voorkeur, ze zijn me alle zes even lief. Hoewel, Hanks? Hanks is de jongste en een beetje zorgenkind. Schichtig; ik heb haar nog steeds niet mogen aaien. Dat probeer ik dan ook niet, maar ik klets haar iedere dag de oren van de kop. Om haar toch een veilig en welkom gevoel te geven.
        Dan is daar Skitty. Dat is een zeer zelfstandige dame. In het voorbijgaan geef ik haar altijd een aai over de bol, die ze steeds wat nuffig accepteert. Gisteravond kwam ze in bed naast me liggen. Toen ben ik haar eens uitgebreid gaan aaien. Joh, ze lust er wel pap van, dat wist ik niet. Na een uur heb ik tegen haar moeten zeggen: nou is het wel weer even genoeg. Dat was het voor haar niet, maar ze had zich erbij neer te leggen.
        Voor de zoveelste keer: is er leven mogenlijk zonder kat? Nee!


    04-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blogger/postbesteller

    Het is wel handig dat er Google is – er schijnen nog meer zoekmachines te zijn – maar je kan nauwelijks nog voor de lol een raadseltje opgeven. In een floep en een klik is vaak het antwoord te vinden. Toch wil ik het nog een keer proberen. Doe je zelf en mij een plezier en probeer het antwoord zonder Google te vinden. Als je uiteindelijk toch het antwoord googlet moet het het maar niet als reactie inzenden. Want dat is flauw. Bij geen goede oplossing van een lezer, geef ik zelf binnenkort het antwoord. Komt-ie.
        Met welke woorden eindigt de compositie Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with an Pict (1969) van Pink Floyd. Het is het laatste stuk van kant 3 van de dubbel-lp Ummagumma.
        Had ik dit weleens verteld? Tijdens het intens beluisteren van Ummagumma ben ik voor het eerst van mijn leven knetterstoned geworden. Let wel: ik had niets gerookt of geslikt of anderszins - in die tijd blowde ik sowieso nog niet, dat is pas later gekomen – het was puur de muziek die mij in die toestand bracht. Hoe vind je dat voor een jongen die is opgegroeid met Rudolf Schock, Marika Rökk en andere hoogtepunten van het dieptepunt dat operette heet? De piepknor jazz sprak mij ook meteen aan. Vreemd.

    Van vriend G.J. kreeg ik een eenvoudige doch prachtige collage. Zo noem je dat, dacht ik: een collage. Twee boombladeren geplakt op een stevig wit A4tje. Onder het ene blad staat in potlood Sjanghai dec '11, onder het andere Den Haag dec '12. Dat Haagse blad is opgeraapt op de Groothertoginnenlaan, het Chinese blad komt uit het Huaihai Park (north gate). Het zijn bladeren van de Ginkgo biloba, my magic tree!

    Het postbedrijf, ik ben de naam even kwijt, zoekt parttime krachten. De vaste krachten zijn op straat gegooid of hebben een uitgekleed contact gekregen. Je bent dus bunkerbouwer als je zo'n parttime baan aanneemt. Maar toch, er moet brood op de plank. In advertenties bieden ze leuke combinaties. Zoals daar zijn moeder/postbesteller, student/postbesteller. Zelf opteer ik voor pianist/postbesteller. Dan graag met een piano in bruikleen, noten lezen kan ik al.


    03-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Orthodoxe fundamentalisten

    Echte tollerantie stelt intollerantie tegenover intollerantie. Om meteen door te gaan met vrijheid, want dat zit in hetzelfde pakket. Vrijheid is altijd vrijheid met beperkingen. Jouw vrijheid eindigt zodra de vrijheid van een ander in het geding komt. Als jij er plezier in hebt om op zolder met treintjes te spelen: ga je gang. Maar als jij er zin in hebt om eens fijn op een zaterdagmiddag een automatisch wapen leeg te schieten in een druk winkelcentrum... Enfin, uitersten maken de zaak duidelijk.
        Een heikele vrijheid is de vrijheid van godsdienst. Dat ligt voornamelijk aan de gelovigen zelf. Daar zitten lieden en voorlieden tussen die met die vrijheid in de hand zich alles menen te kunnen permitteren. Die menen de normen, waarden en regels van hun religie ook anderen op te kunnen leggen. In ons land zie dat dat bijvoorbeeld bij medisch-ethische kwesties. Christen-politici schieten in een stuip als euthanasie, abortus, discriminerende ambtenaren en andere zaken aan de orde zijn. Ze proberen al dan niet met de bijbel in de hand wetgeving te beïnvloeden. Het lullige is dat zij door coalitiebelangen vaak nog (enigszins) hun zin krijgen ook. Euthanasie? Het is 'god' die over leven en dood beslist, menen zij. O ja? Dat moet jij dan weten, handhaaf het vooral als een van de spelregels van je club, maar ik denk daar heel anders over. Dát is mijn vrijheid.
        Het ergst zijn de hardcore gelovigen. Het is, tussen haakjes, heel typisch. Als er wordt gesproken over heel enge christenen of joden valt meestal de term: orthodox. Gaat het over andere religies heet het ineens fundamentalistisch. De laatste tijd zijn fundamentalistische joden in Israël nogal onfris in het nieuws. Zo haalde eind december een jonge vrouw de voorpagina's, omdat ze door orthodoxen werd gedwongen achterin een stadsbus plaats te nemen, en dat weigerde. Er is politie aan te pas moeten komen om haar haar plaats te laten behouden. Eind december werden we geconfronteerd met de achtjarige Naama uit Beit Sjemesj, die vertelde bang te zijn om naar school te gaan. Onderweg was ze meerdere malen bedreigd door ultra-orthodoxe joden, voor hoer en bastaard uitgescholden en bespuugd. Ze zou zich niet gepast kleden. Al zou het meiske in minirok en met een blote navel naar school gaan, hebben die baardapen er nog geen reet mee te maken, maar het kind, zelf van orthodoxe huize ging ook nog eens vreselijk kuis gekleed.
        Nu zijn de baardapen kwaad omdat er commentaar op hun handelen is. Hun vrijheid van godsdienst staat op het spel. De lijpo's. Zelf intollerant tegenover anders- en niet-gelovigen. Zelf de vrijheden van anderen met voeten tredend: het zijn voornamelijk orthodoxe joden die stukken bezet gebied annexeren, de zogenaamde kolonisten.
        Je hebt ze ook aan mijn kant van het universum. Dan zijn het geen gelovigen maar idealisten. Hoedt u voor idealisten. Ze zijn net zo erg. A one track mind noemen de Engelsen het treffend. Het brein op één spoor dat constant wordt bereden. Het ideaal komt in elk gesprek naar voren, als het hele gesprek er al niet door beheerst wordt. Idealisten zijn mensen die slechts één ideaal kennen en alles moet daarvoor wijken. Een beetje idealist zal je vertellen dat-ie meer idealen heeft, maar op de vraag: nou, zeg het maar, komt een lijst van zaken die allemaal onder hetzelfde ideaal vallen.

    En? Geert? Denk-ie? Moeten ze daar in Israel, jouw geliefde Israel, een pijpekrullen/baarden/hoedenbelasting invoeren? Dat we het lorreboerentax noemen?

    De Krant meldt dat Willem Holleeder eind deze maand vrijkomt. Wie zal hem als eerste hebben: Waus & Pitteman, Matthijs Draait Door, Knevel en Van de Brink of toch Nieuwsuur? RTL-Boulevard? Plaats nu je weddenschappen.


    02-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.As best as best can be

    Ook dit jaar zal ik weer (bijna) dagelijks preken voor eigen parochie. De linkse parochie, hoewel rechtse mensen en middenmoters niet ophouden te verklaren dat je in deze tijd niet meer van links of rechts kunt spreken. Ik ben links, zit in de anarchistische hoek. De eigen parochie: het is tof dagelijks even bij elkaar te komen. Wereldverbeteraars? De wereld kunnen we niet veranderen, hooguit zo nu en dan wat opschudden. Zo lang er continue zo veel mogelijk geld moet worden verdiend, voor heel weinig zakken, zal de wereld er alleen maar verder op achteruitgaan. Wees goed op het persoonlijk vlak, dan zit je al bijna op de top van je kunnen. Schaam je er niet voor. (Merk je dat ik echt een oude man ben?)

    Dingen die me boven de pet gaan, de saga. Onlangs hoorde ik dat er in de vensterbanken van mijn huisje asbest is verwerkt. Mooi is dat. Een mens zou er een enge ziekte aan kunnen overhouden. Hier is asbestcement gebruikt. 'In deze toepassing zijn de vezels stevig en komen ze niet vrij zolang het materiaal in goede staat en onbeschadigd is.' Aldus een bron. Het wordt afgeraden het spul te bewerken: breken, zagen, er een hap uit nemen, want dan gaan de vezels op de loop. Dat was ik ook niet van plan. So far so lalala. Maar of die vensterbanken in goede staat zijn? Ze liggen er al sinds de renovatie van het hofje in 1987.
        In die tijd was het gevaar van asbest al lang en breed en klip en klaar bekend. Welke Jolige Jodocus haalt het dan in zijn rare hoofd het spul toch te gebruiken? Ik maak altijd een onderscheid in onderklassen: je hebt mensen en fietsbellen, maar fietsbel is een te aardige benaming voor deze Jodocus. Als er ooit iets engs bij mij wordt geconstateerd, stop ik subiet met het betalen van huur. Dat zal ze leren. Hoop ik dan maar. Stukje geschiedenis?
        In Nederland waarschuwde de Arbeidsinspectie al in de jaren '30 voor de gezondheidsgevaren van asbest. In de jaren '60 deed de bedrijfsarts J. Stumphius onderzoek naar de effecten van het gebruik van asbest als isolatiemateriaal bij scheepswerf De Schelde. Hij toonde aan dat werken met asbest kan leiden tot mesothelioom, een zeldzame, maar dodelijke vorm van kanker van het long- of buikvlies. Hij promoveerde in 1969 op dit onderzoek, dat werd gepubliceerd onder de titel Asbest in de bedrijfsvoering. In dit boek waarschuwde hij voor de enorme gevaren en riep hij de Nederlandse overheid op maatregelen te nemen. Pas 15 jaar (!) na bekend worden van de resultaten van het onderzoek, in 1993, werd de toepassing van asbest in andere vormen niet langer toegestaan.
        En dan verwerkt die Jolige Jodocus in 1987 het spul toch in woonhuizen. Wat een prutser.
        We leren van de lessen, schade en schande en zo. O ja? Onlangs is de Arbeidsinspectie weer met een rapport gekomen. Dat doen ze daar goed, rapporten produceren. Conclusie: de situatie bij veel aannemers en slopers die asbest verwijderen is zorgwekkend. Voorbeeld. Op 400 locaties van asbestsaneerders die eerder de fout ingingen, bleek het onlangs in tweederde van de gevallen nog steeds  mis. Er struinen nogal wat klungelaars rond in dit land. Power to the fietsbellen!
     
    Geloof in de goedheid van de mens? Dé mens? Nou, nee. Het is wel zo dat je merkt dat, als je jezelf wat soepel opstelt, er veel meer aardige mensen blijken te zijn dan klootzakken. Maar dé mens? Zet ze in een groep en er komt rottigheid.

    Heb je ook gezien hoe Gregor Schlierenzauer (dixit Bordewijk, meester Bint) de overwinning heeft behaald in Garmisch-Partenkirchen? Eén van de wedstrijden in het Vierschansentoernee? Ik niet. Qua sport op tv, qua sport überhaupt, interesseert me alleen wielrennen. Maar daarvan zie ik dan ook alles dat wordt uitgezonden.


    01-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A new one just begun

    Goede voornemens? Belachelijk idee. Die heb ik nooit gemaakt. Als je iets wil doen, als je iets wil veranderen, dan moet je dat doen, dan moet je dat veranderen. Niet: vanaf 1 januari... Kut op zeg! Rond de jaarwisseling de beste wensen is een heel ander verhaal. Je wenst die mensen het beste die je iedere dag het beste toewenst. Rond de jaarwisseling is het een prettig extraatje.

    En dat je dan na Youp op Nederland 1 blijft hangen, geluid uit, een soort van uitbuiken, maar dan toch doorschakelt naar BBC 2, de Hootenanny van Joolz Holland, en voor de zoveelste keer bedenkt: zo kan het dus ook.

    Nooit vraag ik 's ochtends aan mijn katten: En? Lekker geslapen? Kom nou! Die beesten hebben het slapen uitgevonden. Als er vijfentwintig uur in een dag zouden zitten... Ik heb best geslapen, maar vanwege warm onder de dekens (en wodka in de avond) heb ik vreemd gedroomd. Vooraf en voor de goede orde: stuur mij geen interpretatie van mijn droom. Traumdeuting ist Quatsch. Op het niveau van astrologie en wiggelroedelopen. Char en Ogilvie. Heb je lol in die dingen: ga je gang, maar val mij er niet mee lastig. Als ik droom dat ik een lekkere meid lig te, hoe zeg je dat netjes, lig te pompen, dan betekent het dat ik graag een lekkere meid pomp. Niets meer en zeker niets minder. Het komt niet zo vaak meer voor, zo'n droom. Jammer, het zal de leeftijd zijn. Enfin. Nog een voorafje.
        Er zijn maar twee dingen die ik echt mis sinds ik in '75 (VAN DE VORIGE EEUW) ten gevolge van een motorongeluk mijn rechterbeen ben kwijtgespeeld: schaatsen op natuurijs en motorrijden. Wat dat eerste betreft: ik heb de tijd meegemaakt dat er nog winters waren. De winter van '63 (VAN DE VORIGE EEUW) was een geweldige. Reinier Paping won de Elfstedentocht. En ik? Dagen aan een stuk schaatste ik over de Vliet, het Rijn-Schiekanaal, van het oude dorp naar Leiden om door de polders weer naar het dorp terug te keren. Weer bij het startpunt gekomen schaatste ik meestal nog een uurtje uit. Dat mis ik.
        Tussendoor. In mijn revalidatietijd, de tijd dat ik leerde lopen met een prothese, zat er een maatschappelijk werkster op mijn nek. Ze begon het gesprek altijd met: hoe gaat het? En ik iedere keer: best. Dat was ook zo. Om haar een plezier te doen ben ik eens over dat schaatsen begonnen. Haar reactie: mensen denken te vaak aan de dingen die ze niet meer kunnen, terwijl ze moeten kijken naar de dingen die ze nog wel kunnen. Mijn bek viel open en ik zei: joh, ga jij lekker je grootmoeder beffen - eerlijk waar, ik was 23, het was de eerste keer dat ik de uitdrukking gebruikte. Ik heb haar nooit meer gezien.
        En het motorrijden dus. Vannacht deed ik mee aan een wegrace, een soort ralley. Hopeloze wegdeksels. Maar hé, ik reed wel motor. De oude man genoot. Totdat ik op wegen kwam die zojuist waren gebruikt voor de bietencampagne: modder. De modder veranderde langzaam in pure stront. Een decimeter dikke laag. En ik dacht: laat ik maar iets anders gaan dromen.

    Heb je het gisteren op deze blog gelezen, over het speculeren met voedselprijzen? Als je eens een middagje over hebt, of een avond, 's ochtends kan ook, moet je gaan googlen op wat er met jouw centen gebeurt. Je weet nu dat de Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO) zo betrouwbaar is als een junk die hunkert naar zijn volgende shot. De Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) is betrouwbaarder en zo zal er wel meer te vinden zijn. Trek dan je conclusies, als eerste goede daad in het nieuwe jaar.

    Mooie opmerking van Claudia de Breij in haar cabaretshow, afgelopen vrijdag op Nederland 1. Deze. 'Twee van de honderd geleerden zeggen dat het allemaal wel meevalt met de opwarming van de aarde: de meningen zijn dus nogal verdeeld.' Claudia, that's my girl! Ik was er bij toen zij voorzichtig haar eerste dingen voor publiek probeerde te doen: in Café Averechts in Utrecht, ik mocht daar ook voordragen (dank je Syl, dichteres en organisatrice). Hetzelfde heb ik meegemaakt met Paul de Leeuw. Begin jaren tachtig (VAN DE VORIGE EEUW), ter gelegenheid van een festival ter gelegenheid van de kraak van de oude Korzo-bioscoop, hier in de stad der steden. Paul was nog een krullebol, Korzo is tegenwoordig een gerenomeerd theater met een apart maar stevig programma.

    Qua opwarming van de aarde: zie ook het partijprogramma van de PVV.

    'Weet je je pincode?' Jahaa, dat is sterretje, sterretje, sterretje, sterretje.' 'Nee lieve schat, vier sterretjes betekent dat je vier cijfers moet intoetsen.' 'Oh, dat zijn de cijfers die je daarna doet. Nee, die weet ik niet, die zit bij mijn pasje in mijn portemonnee. Slim hè.'

    (Ga mij niet mailen, of reageren, dat je Paul de Leeuw en Claudia de Breij maar niets vindt: het interesseert me niet.)


    Inhoud blog
  • Recensie 'Tot hier en niet verder' Volkskrant 10 november 2012
  • Beelden van memorial en laatste bundel
  • Memorial Adriaan Bontebal - 23 september 2012 De Regentes
  • Laatste bundel en Memorial
  • 'Tot hier en niet verder' ~ 'een leven in woorden'
  • Herplaatsing poëzietegel in Den Haag
  • Herinnering aan Adriaan - door Boskater
  • Bergman & Bontebal - Henny Kok
  • De koning van het kleine verhaal - Alexander Franken
  • Second best - Theo van Rijn
  • Laatste bundel Adriaan
  • Bontebal - Jimmy Tigges
  • Aad's lach - Jan Dobbe
  • Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Weer een vrijdags kliekje

    Laatste commentaren
  • Tot hier en niet verder (Rikje Maria Ruiter)
        op 'Tot hier en niet verder' ~ 'een leven in woorden'
  • Reactie op Theo (Theo)
        op Laatste bundel Adriaan
  • Bontebal (theo kemmeren)
        op Laatste bundel Adriaan
  • Aads lach (Jan Dobbe)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Lijkt me leuker als (Ab)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Link (Theo)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Lezen (Ab van der Burg)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Afscheid (ev)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Boskater (Boskater)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Boskater (Boskater)
        op Weer een vrijdags kliekje

  • Archief per week
  • 05/11-11/11 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs