Adriaan Bontebal
Foto

Zoeken in blog


links
  • Bontebals foto's
  • alfred birney
  • casper beaumont - muziek
  • de haag in foto's
  • Elin Neumann
  • ellen van toor
  • erik vlaksteeter
  • hagazine, niek 't hart
  • jimmy tigges

  • herman rijs - foto's
  • architectuurplaatjes
  • john dear mowing club
  • julius pasgeld
  • kleintje muurkrant
  • konfrontatie digitaal
  • lester - supermarination
  • marijn de vries - fietsen
  • papieren man

  • raarlems dagklad
  • stad der steden - hofstijl
  • stad der steden - de haag direct
  • ralf vanuit japan
  • speld, satire
  • stichting skepsis
  • theo van rijn (nieuw!)
  • vogeldagboek van Adri

    A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi
    05-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even katten

    Weet je. Per seconde wijzer is een geinige quiz, ik kijk ook iedere keer. Leuke presentator ook, Kees Driehuis. Hou me ten goede: misschien is hij in de persoonlijke omgang een plaag, maar als quizmaster is-ie gezellig. Driehuis is overigens een dorp, onder de rook (letterlijk) van Velzen, met de bekende begraafplaats annex crematorium Westerveld. Ik ben er één keer geweest om mijn uitgever, Jos Knipscheer, uit te varen. De begraafplaats kreeg landelijke bekendheid toen Pim Fortuyn er in 2002 tijdelijk werd begraven, Fortuyn is in Driehuis geboren. Hij is later toch in Italië begraven? Verder liggen er onder andere Boudewijn Büch, Eduard Douwes Dekker, Lodewijk van Deyssel, Anthony Fokker en Rosa Spier.
        Per seconde wijzer. De deelnemer krijgt telkens negen vragen over een bepaald onderwerp. Als dat toevallig een onderwerp is dat je niet goed ligt, waar je weinig van af weet, dat overkomt mij soms, zit je met de mond vol tanden, doe je even voor spek en bonen mee. Daarom hou ik meer van Twee voor twaalf en met Het mes op tafel. Daar zijn de vragen steeds heel divers en aan het eind heb ik meestal een behoorlijke score. Wat Twee voor twaalf betreft: zonder naslagwerken (dat zoeken we even op.) Mijn pc en de diverse naslagwerken staan boven, op mijn slaapkamer/kantoor. Ik doe het dus helemaal met losse handjes. Ik kom hier op, doordat er een artikeltje over Twee voor twaalf in de Krant staat. Weet je nog, de oude presentator? Joop Koopman, meneer Joop Koopman. Onder andere raadgever van Youp van 't Hek en Wim Kan. Onlangs overleden. Uitgevaren op Driehuis? Geen idee.
        Dan nog even dit. Mijn katten krijgen alle liefde en soms meer aandacht dan, voor hen, wenselijk is. Kortom: ze hebben het goed hier. Zoals dat betaamt heb ik geen voorkeur, ze zijn me alle zes even lief. Hoewel, Hanks? Hanks is de jongste en een beetje zorgenkind. Schichtig; ik heb haar nog steeds niet mogen aaien. Dat probeer ik dan ook niet, maar ik klets haar iedere dag de oren van de kop. Om haar toch een veilig en welkom gevoel te geven.
        Dan is daar Skitty. Dat is een zeer zelfstandige dame. In het voorbijgaan geef ik haar altijd een aai over de bol, die ze steeds wat nuffig accepteert. Gisteravond kwam ze in bed naast me liggen. Toen ben ik haar eens uitgebreid gaan aaien. Joh, ze lust er wel pap van, dat wist ik niet. Na een uur heb ik tegen haar moeten zeggen: nou is het wel weer even genoeg. Dat was het voor haar niet, maar ze had zich erbij neer te leggen.
        Voor de zoveelste keer: is er leven mogenlijk zonder kat? Nee!


    04-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blogger/postbesteller

    Het is wel handig dat er Google is – er schijnen nog meer zoekmachines te zijn – maar je kan nauwelijks nog voor de lol een raadseltje opgeven. In een floep en een klik is vaak het antwoord te vinden. Toch wil ik het nog een keer proberen. Doe je zelf en mij een plezier en probeer het antwoord zonder Google te vinden. Als je uiteindelijk toch het antwoord googlet moet het het maar niet als reactie inzenden. Want dat is flauw. Bij geen goede oplossing van een lezer, geef ik zelf binnenkort het antwoord. Komt-ie.
        Met welke woorden eindigt de compositie Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with an Pict (1969) van Pink Floyd. Het is het laatste stuk van kant 3 van de dubbel-lp Ummagumma.
        Had ik dit weleens verteld? Tijdens het intens beluisteren van Ummagumma ben ik voor het eerst van mijn leven knetterstoned geworden. Let wel: ik had niets gerookt of geslikt of anderszins - in die tijd blowde ik sowieso nog niet, dat is pas later gekomen – het was puur de muziek die mij in die toestand bracht. Hoe vind je dat voor een jongen die is opgegroeid met Rudolf Schock, Marika Rökk en andere hoogtepunten van het dieptepunt dat operette heet? De piepknor jazz sprak mij ook meteen aan. Vreemd.

    Van vriend G.J. kreeg ik een eenvoudige doch prachtige collage. Zo noem je dat, dacht ik: een collage. Twee boombladeren geplakt op een stevig wit A4tje. Onder het ene blad staat in potlood Sjanghai dec '11, onder het andere Den Haag dec '12. Dat Haagse blad is opgeraapt op de Groothertoginnenlaan, het Chinese blad komt uit het Huaihai Park (north gate). Het zijn bladeren van de Ginkgo biloba, my magic tree!

    Het postbedrijf, ik ben de naam even kwijt, zoekt parttime krachten. De vaste krachten zijn op straat gegooid of hebben een uitgekleed contact gekregen. Je bent dus bunkerbouwer als je zo'n parttime baan aanneemt. Maar toch, er moet brood op de plank. In advertenties bieden ze leuke combinaties. Zoals daar zijn moeder/postbesteller, student/postbesteller. Zelf opteer ik voor pianist/postbesteller. Dan graag met een piano in bruikleen, noten lezen kan ik al.


    03-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Orthodoxe fundamentalisten

    Echte tollerantie stelt intollerantie tegenover intollerantie. Om meteen door te gaan met vrijheid, want dat zit in hetzelfde pakket. Vrijheid is altijd vrijheid met beperkingen. Jouw vrijheid eindigt zodra de vrijheid van een ander in het geding komt. Als jij er plezier in hebt om op zolder met treintjes te spelen: ga je gang. Maar als jij er zin in hebt om eens fijn op een zaterdagmiddag een automatisch wapen leeg te schieten in een druk winkelcentrum... Enfin, uitersten maken de zaak duidelijk.
        Een heikele vrijheid is de vrijheid van godsdienst. Dat ligt voornamelijk aan de gelovigen zelf. Daar zitten lieden en voorlieden tussen die met die vrijheid in de hand zich alles menen te kunnen permitteren. Die menen de normen, waarden en regels van hun religie ook anderen op te kunnen leggen. In ons land zie dat dat bijvoorbeeld bij medisch-ethische kwesties. Christen-politici schieten in een stuip als euthanasie, abortus, discriminerende ambtenaren en andere zaken aan de orde zijn. Ze proberen al dan niet met de bijbel in de hand wetgeving te beïnvloeden. Het lullige is dat zij door coalitiebelangen vaak nog (enigszins) hun zin krijgen ook. Euthanasie? Het is 'god' die over leven en dood beslist, menen zij. O ja? Dat moet jij dan weten, handhaaf het vooral als een van de spelregels van je club, maar ik denk daar heel anders over. Dát is mijn vrijheid.
        Het ergst zijn de hardcore gelovigen. Het is, tussen haakjes, heel typisch. Als er wordt gesproken over heel enge christenen of joden valt meestal de term: orthodox. Gaat het over andere religies heet het ineens fundamentalistisch. De laatste tijd zijn fundamentalistische joden in Israël nogal onfris in het nieuws. Zo haalde eind december een jonge vrouw de voorpagina's, omdat ze door orthodoxen werd gedwongen achterin een stadsbus plaats te nemen, en dat weigerde. Er is politie aan te pas moeten komen om haar haar plaats te laten behouden. Eind december werden we geconfronteerd met de achtjarige Naama uit Beit Sjemesj, die vertelde bang te zijn om naar school te gaan. Onderweg was ze meerdere malen bedreigd door ultra-orthodoxe joden, voor hoer en bastaard uitgescholden en bespuugd. Ze zou zich niet gepast kleden. Al zou het meiske in minirok en met een blote navel naar school gaan, hebben die baardapen er nog geen reet mee te maken, maar het kind, zelf van orthodoxe huize ging ook nog eens vreselijk kuis gekleed.
        Nu zijn de baardapen kwaad omdat er commentaar op hun handelen is. Hun vrijheid van godsdienst staat op het spel. De lijpo's. Zelf intollerant tegenover anders- en niet-gelovigen. Zelf de vrijheden van anderen met voeten tredend: het zijn voornamelijk orthodoxe joden die stukken bezet gebied annexeren, de zogenaamde kolonisten.
        Je hebt ze ook aan mijn kant van het universum. Dan zijn het geen gelovigen maar idealisten. Hoedt u voor idealisten. Ze zijn net zo erg. A one track mind noemen de Engelsen het treffend. Het brein op één spoor dat constant wordt bereden. Het ideaal komt in elk gesprek naar voren, als het hele gesprek er al niet door beheerst wordt. Idealisten zijn mensen die slechts één ideaal kennen en alles moet daarvoor wijken. Een beetje idealist zal je vertellen dat-ie meer idealen heeft, maar op de vraag: nou, zeg het maar, komt een lijst van zaken die allemaal onder hetzelfde ideaal vallen.

    En? Geert? Denk-ie? Moeten ze daar in Israel, jouw geliefde Israel, een pijpekrullen/baarden/hoedenbelasting invoeren? Dat we het lorreboerentax noemen?

    De Krant meldt dat Willem Holleeder eind deze maand vrijkomt. Wie zal hem als eerste hebben: Waus & Pitteman, Matthijs Draait Door, Knevel en Van de Brink of toch Nieuwsuur? RTL-Boulevard? Plaats nu je weddenschappen.


    02-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.As best as best can be

    Ook dit jaar zal ik weer (bijna) dagelijks preken voor eigen parochie. De linkse parochie, hoewel rechtse mensen en middenmoters niet ophouden te verklaren dat je in deze tijd niet meer van links of rechts kunt spreken. Ik ben links, zit in de anarchistische hoek. De eigen parochie: het is tof dagelijks even bij elkaar te komen. Wereldverbeteraars? De wereld kunnen we niet veranderen, hooguit zo nu en dan wat opschudden. Zo lang er continue zo veel mogelijk geld moet worden verdiend, voor heel weinig zakken, zal de wereld er alleen maar verder op achteruitgaan. Wees goed op het persoonlijk vlak, dan zit je al bijna op de top van je kunnen. Schaam je er niet voor. (Merk je dat ik echt een oude man ben?)

    Dingen die me boven de pet gaan, de saga. Onlangs hoorde ik dat er in de vensterbanken van mijn huisje asbest is verwerkt. Mooi is dat. Een mens zou er een enge ziekte aan kunnen overhouden. Hier is asbestcement gebruikt. 'In deze toepassing zijn de vezels stevig en komen ze niet vrij zolang het materiaal in goede staat en onbeschadigd is.' Aldus een bron. Het wordt afgeraden het spul te bewerken: breken, zagen, er een hap uit nemen, want dan gaan de vezels op de loop. Dat was ik ook niet van plan. So far so lalala. Maar of die vensterbanken in goede staat zijn? Ze liggen er al sinds de renovatie van het hofje in 1987.
        In die tijd was het gevaar van asbest al lang en breed en klip en klaar bekend. Welke Jolige Jodocus haalt het dan in zijn rare hoofd het spul toch te gebruiken? Ik maak altijd een onderscheid in onderklassen: je hebt mensen en fietsbellen, maar fietsbel is een te aardige benaming voor deze Jodocus. Als er ooit iets engs bij mij wordt geconstateerd, stop ik subiet met het betalen van huur. Dat zal ze leren. Hoop ik dan maar. Stukje geschiedenis?
        In Nederland waarschuwde de Arbeidsinspectie al in de jaren '30 voor de gezondheidsgevaren van asbest. In de jaren '60 deed de bedrijfsarts J. Stumphius onderzoek naar de effecten van het gebruik van asbest als isolatiemateriaal bij scheepswerf De Schelde. Hij toonde aan dat werken met asbest kan leiden tot mesothelioom, een zeldzame, maar dodelijke vorm van kanker van het long- of buikvlies. Hij promoveerde in 1969 op dit onderzoek, dat werd gepubliceerd onder de titel Asbest in de bedrijfsvoering. In dit boek waarschuwde hij voor de enorme gevaren en riep hij de Nederlandse overheid op maatregelen te nemen. Pas 15 jaar (!) na bekend worden van de resultaten van het onderzoek, in 1993, werd de toepassing van asbest in andere vormen niet langer toegestaan.
        En dan verwerkt die Jolige Jodocus in 1987 het spul toch in woonhuizen. Wat een prutser.
        We leren van de lessen, schade en schande en zo. O ja? Onlangs is de Arbeidsinspectie weer met een rapport gekomen. Dat doen ze daar goed, rapporten produceren. Conclusie: de situatie bij veel aannemers en slopers die asbest verwijderen is zorgwekkend. Voorbeeld. Op 400 locaties van asbestsaneerders die eerder de fout ingingen, bleek het onlangs in tweederde van de gevallen nog steeds  mis. Er struinen nogal wat klungelaars rond in dit land. Power to the fietsbellen!
     
    Geloof in de goedheid van de mens? Dé mens? Nou, nee. Het is wel zo dat je merkt dat, als je jezelf wat soepel opstelt, er veel meer aardige mensen blijken te zijn dan klootzakken. Maar dé mens? Zet ze in een groep en er komt rottigheid.

    Heb je ook gezien hoe Gregor Schlierenzauer (dixit Bordewijk, meester Bint) de overwinning heeft behaald in Garmisch-Partenkirchen? Eén van de wedstrijden in het Vierschansentoernee? Ik niet. Qua sport op tv, qua sport überhaupt, interesseert me alleen wielrennen. Maar daarvan zie ik dan ook alles dat wordt uitgezonden.


    01-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A new one just begun

    Goede voornemens? Belachelijk idee. Die heb ik nooit gemaakt. Als je iets wil doen, als je iets wil veranderen, dan moet je dat doen, dan moet je dat veranderen. Niet: vanaf 1 januari... Kut op zeg! Rond de jaarwisseling de beste wensen is een heel ander verhaal. Je wenst die mensen het beste die je iedere dag het beste toewenst. Rond de jaarwisseling is het een prettig extraatje.

    En dat je dan na Youp op Nederland 1 blijft hangen, geluid uit, een soort van uitbuiken, maar dan toch doorschakelt naar BBC 2, de Hootenanny van Joolz Holland, en voor de zoveelste keer bedenkt: zo kan het dus ook.

    Nooit vraag ik 's ochtends aan mijn katten: En? Lekker geslapen? Kom nou! Die beesten hebben het slapen uitgevonden. Als er vijfentwintig uur in een dag zouden zitten... Ik heb best geslapen, maar vanwege warm onder de dekens (en wodka in de avond) heb ik vreemd gedroomd. Vooraf en voor de goede orde: stuur mij geen interpretatie van mijn droom. Traumdeuting ist Quatsch. Op het niveau van astrologie en wiggelroedelopen. Char en Ogilvie. Heb je lol in die dingen: ga je gang, maar val mij er niet mee lastig. Als ik droom dat ik een lekkere meid lig te, hoe zeg je dat netjes, lig te pompen, dan betekent het dat ik graag een lekkere meid pomp. Niets meer en zeker niets minder. Het komt niet zo vaak meer voor, zo'n droom. Jammer, het zal de leeftijd zijn. Enfin. Nog een voorafje.
        Er zijn maar twee dingen die ik echt mis sinds ik in '75 (VAN DE VORIGE EEUW) ten gevolge van een motorongeluk mijn rechterbeen ben kwijtgespeeld: schaatsen op natuurijs en motorrijden. Wat dat eerste betreft: ik heb de tijd meegemaakt dat er nog winters waren. De winter van '63 (VAN DE VORIGE EEUW) was een geweldige. Reinier Paping won de Elfstedentocht. En ik? Dagen aan een stuk schaatste ik over de Vliet, het Rijn-Schiekanaal, van het oude dorp naar Leiden om door de polders weer naar het dorp terug te keren. Weer bij het startpunt gekomen schaatste ik meestal nog een uurtje uit. Dat mis ik.
        Tussendoor. In mijn revalidatietijd, de tijd dat ik leerde lopen met een prothese, zat er een maatschappelijk werkster op mijn nek. Ze begon het gesprek altijd met: hoe gaat het? En ik iedere keer: best. Dat was ook zo. Om haar een plezier te doen ben ik eens over dat schaatsen begonnen. Haar reactie: mensen denken te vaak aan de dingen die ze niet meer kunnen, terwijl ze moeten kijken naar de dingen die ze nog wel kunnen. Mijn bek viel open en ik zei: joh, ga jij lekker je grootmoeder beffen - eerlijk waar, ik was 23, het was de eerste keer dat ik de uitdrukking gebruikte. Ik heb haar nooit meer gezien.
        En het motorrijden dus. Vannacht deed ik mee aan een wegrace, een soort ralley. Hopeloze wegdeksels. Maar hé, ik reed wel motor. De oude man genoot. Totdat ik op wegen kwam die zojuist waren gebruikt voor de bietencampagne: modder. De modder veranderde langzaam in pure stront. Een decimeter dikke laag. En ik dacht: laat ik maar iets anders gaan dromen.

    Heb je het gisteren op deze blog gelezen, over het speculeren met voedselprijzen? Als je eens een middagje over hebt, of een avond, 's ochtends kan ook, moet je gaan googlen op wat er met jouw centen gebeurt. Je weet nu dat de Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO) zo betrouwbaar is als een junk die hunkert naar zijn volgende shot. De Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) is betrouwbaarder en zo zal er wel meer te vinden zijn. Trek dan je conclusies, als eerste goede daad in het nieuwe jaar.

    Mooie opmerking van Claudia de Breij in haar cabaretshow, afgelopen vrijdag op Nederland 1. Deze. 'Twee van de honderd geleerden zeggen dat het allemaal wel meevalt met de opwarming van de aarde: de meningen zijn dus nogal verdeeld.' Claudia, that's my girl! Ik was er bij toen zij voorzichtig haar eerste dingen voor publiek probeerde te doen: in Café Averechts in Utrecht, ik mocht daar ook voordragen (dank je Syl, dichteres en organisatrice). Hetzelfde heb ik meegemaakt met Paul de Leeuw. Begin jaren tachtig (VAN DE VORIGE EEUW), ter gelegenheid van een festival ter gelegenheid van de kraak van de oude Korzo-bioscoop, hier in de stad der steden. Paul was nog een krullebol, Korzo is tegenwoordig een gerenomeerd theater met een apart maar stevig programma.

    Qua opwarming van de aarde: zie ook het partijprogramma van de PVV.

    'Weet je je pincode?' Jahaa, dat is sterretje, sterretje, sterretje, sterretje.' 'Nee lieve schat, vier sterretjes betekent dat je vier cijfers moet intoetsen.' 'Oh, dat zijn de cijfers die je daarna doet. Nee, die weet ik niet, die zit bij mijn pasje in mijn portemonnee. Slim hè.'

    (Ga mij niet mailen, of reageren, dat je Paul de Leeuw en Claudia de Breij maar niets vindt: het interesseert me niet.)


    31-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De moordmachine

    In het huisje waarin ik een weekje heb vertoefd stond een tv. Maar dat had je al begrepen. Dinsdag zag ik er een aflevering van Zembla, een herhaling: Handel in honger. Waarmee ik terug ben bij mijn thema van gisteren: dingen die me boven de pet gaan. Waar de handel in honger kort gezegd op neer komt: ten gevolge van speculatie worden de voedselprijzen opgedreven. Op de wereld wordt voldoende voedsel geproduceerd om de hele wereldbevolking afdoende te voeden, maar door het speculeren worden de prijzen zo opgedreven dat veel mensen het domweg niet kunnen betalen. Daardoor lijden er 140 miljoen mensen aan ondervoeding, of erger. De speciale VN-rapporteur voor het recht op voedsel, Olivier de Schutter, vertelde in de uitzending: 'Er wordt 20 keer méér mais of graan verhandeld door financiële spelers dan dat er in werkelijkheid aan mais of graan is. Die zien nooit een korrel mais of graan, maar wedden met zoveel geld dat het de werkelijke prijzen van die gewassen opdrijft.'
        Over klootzakken gesproken! Bij zoiets moet je toch de broekriem aanhalen, ik bedoel, anders zakt je broek toch af. De titel Handel in honger is dus de spijker op de kop. We kunnen het gerust moord noemen, massamoord. Dat doe je toch niet, of ben ik nou zo naief?
        Een ver van ons bed show? Wat vind je van deze wrange grap: De Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO) heeft een vergelijkend onderzoek verricht naar duurzaam beleggen van Nederlandse pensioenfondsen. Voor de vierde keer op rij kwam Pensioenfonds Zorg en Welzijn van de zestig onderzochte fondsen als beste uit de bus. Het fonds haalde een score van 4,7 waar 5 de maximaal haalbare score is. Heeft de VBDO fecaliën in de ogen, stront? Of spelen er andere belangen mee? Zorg en Welzijn heeft 700 miljoen euri van zijn vermogen belegd in voedsel! Dat blijkt uit een onderzoek van de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO), uitgevoerd in opdracht van Zembla en NRC Handelsblad. Zorg? En welzijn? Er zitten in elk geval schoften op de afdeling beleggingen. Ben jij bij dit pensioenfonds aangesloten? Dan moorden zij dus met jouw centen. Trek je conclusie.
        Van de grote Nederlandse banken is de ABN-AMRO de grootste in het faciliteren van voedselspeculatie. Dat is gotverdegotver en god-zal-je-tieten-geven sinds 2010 een staatsbank! Daar hoor je de Politiker niet over. Het centrum van de speculatie in voedsel is de beurs van Chicago. Kunnen de doorgewinterde hackers aller landen die beurs niet plat leggen? En weer plat leggen. En weer plat leggen. En zijn er geen Tweede Kamerleden die over dit onderwerp de minister van financiën, Jan Kees de Jager, op de pijnbank willen leggen?
        Bijna, ik zeg bijna, had de Europese Commissie verregaande wetgeving aangenomen om deze volkerenmoord aan banden te leggen, binnen Europa uit te bannen. Bijna. Maar deze oetlullen en -kutten hebben zich laten inpakken door de lobbyisten van dit moordsysteem en de uiteindelijke wetgeving is zwaar, zeer zwaar afgezwakt. Ook daar kan ik dus met mijn pet niet bij.

    Allen die ik toegenegen ben en die mij toegenegen zijn: een mooi 2012 en doe het goed. Anderen interesseren me niet zo, die moeten het zelf maar zien te rooien. (Wat kan die Bontebal soms knorrig zijn.)

    Vriend A. aan de lijn: 'Hé Bal.' A. zegt altijd Bal tegen mij. Dat klinkt zeer vertrouwd. 'Hé Bal. Ken jij Pim Hofdorp?' Natuurlijk ken ik Pim Hofdorp, pseudoniem van Wilhelm Gustave Kierdorff. Vreemd genoeg zijn op verschillende plekken zijn vital statistics te vinden, 1912-1984, maar waar hij is geboren lijkt een geheim of is onbekend. Onder het pseudoniem Pim Hofdorp heeft hij achttien mysteries geschreven die zich afspelen in De Haag en drie buiten deze stad der steden. De Haag –> Hofdorp, vat je 'm? Voor zijn Haagse mysteries koos hij iedere keer één bepaalde wijk of buurt. Laat ik het zo zeggen: ze zijn allemaal zeer leesbaar en een must voor de Hagenees. De vader van A. had de hele reeks. De vader is niet meer, maar de boeken staan nog op de plank. Of ik ze wil hebben. Wat denk je dat ik heb geantwoord?

    Bestaat (er een) God? Nee hè. Laten we reëel zijn. Dan had-ie toch allang een keertje bij Matthijs draait door aan tafel gezeten. Misschien zelfs als tafelhere, zoals bijvoorbeeld de maagd Jaspers. Of bij Waus & Pitteman. Desnoods bij Knevel en Van den Brink.

    Misverstand. Maria's onbevlekte ontvangenis wil niet zeggen dat zij baarde zonder geneukt te hebben. Het wil zeggen dat zij baarde zonder besmet te zijn met de erfzonde, what ever that is. Zo'n Yvonne Jaspers, die heeft gebaard zonder de daad. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat het naieve meiske 'het' ooit heeft gedaan.


    30-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2012, met rasse schreden

    Er gebeuren regelmatig dingen die ver boven mijn pet gaan, om een verkeerde uitdrukking te gebruiken. Niet dat mijn verstand erbij stilstaat: het draait dan juist in een hogere versnelling, maar ik kom er niet uit. Enkele voorbeeldjes van de laatste tijd. In de Krant las ik over een man die zijn hondje met de stofzuigerslang had doodgeslagen omdat het beest in huis had gescheten. Zoiets dus. Dat ik dan zou suggereren dat de mensen die weten wie het is, en een donker steegje, en, maar dat mag niet, dat is oproepen tot geweld. Het zet bovendien geen zoden aan de dijk.
        Mijn katten hebben een leven als een luis op een zeer hoofd (ken je die uitdrukking?) Het hele huis is ook van hen en ze krijgen soms meer aandacht dan ze lief is. Schijten en pissen doen ze buiten, dus ik heb makkelijk praten. Maar goed. Met al dat wassen, likken, krijgen ze veel haar binnen en dat moet er ook weer uit. Daartoe vreten ze gras, dat in het hofje wel te vinden is, en dan gaan ze kotsen. Vreemd genoeg bij voorkeur binnenshuis. Als het gebeurt zeg ik: ach gossie beestje, gaat het? Natuurlijk gaat het en dan ruim ik het op. Ook wil er nog weleens eentje te schielijk vreten, wat wil je als je het met zijn zessen moet delen. Dan komt het er heel snel onverteerd uit. Op de vloer, op de tafel, op de bank, op het aanrecht. Vooral Wausje heeft er een handje van. Dan zeg ik: ja tut, dat is je eigen schuld en dan ruim ik het op. Mensen die dieren mishandelen dienen een verbod te krijgen zich ooit nog in de buurt van dieren te begeven. Jawel, soms heb ik qua rechtsspraak nogal PVV-ideëen. En ik schaam me niet.
        Iets geheel anders: massa's huilende Noord Koreanen naar aanleiding van het verscheiden van de Geliefde Kloothommel. Als ik weer beelden zie, glimlach ik, soms schater ik. Maar vergis je niet: dit is niet gespeeld, geënsceneerd. De Noord Koreanen vormen een sekte. Afgesloten van de buitenwereld, van jongsaf aan volgepompt met de waandenkbeelden van de diverse Geliefde Kloothommels. De mensen weten domweg niet beter en het verdriet is echt. Als je je dat realiseert: het maakt het alleen maar enger. Toch blijf ik glimlachen.
        Het is een wetmatigheid: uiteindelijk kom je weer op de Tweede Wereldoorlog. NSB-ers vóór de oorlog en vooral tijdens waren echt hartstikke fout. In tegenstelling tot die Noord Koreanen konden ze wel beter weten. Er was redelijk goede pers voorhanden, vóór de oorlog, en er was het gezonde verstand. En nu? Je kan ter verdediging van PVV-stemmers aanvoeren wat je wilt, het komt bij mij niet binnen. Het zijn allemaal eikels. Want: ze kunnen beter weten. Als er met cijfers wordt gegoocheld? Google gewoon even op je gemak de cijfers van het CBS! En hangjongeren? Ik heb het vaker gezegd: ook wij in onze jonge jaren hingen na schooltijd met vriendjes rond. Oké, veel verder dan belletje trekken, drukken, kwamen we niet, liefst met een plakbandje over de bel of een stokje ertussen, maar toch. Heus, als je een behoorlijk IQ hebt, is er zeer wel redelijk na te denken.
        En dan is die Breivik door een flink aantal deskundigen volkomen knettergek verklaard. Dat betekent geen gevangenis. Dat is voor de nabestaanden, maar ook voor jou en mij, een bittere pil. We willen wraak, in dit soort gevallen een gezonde emotie. Maar een gevangenisstraf dringt niet tot het knettergekke brein door. Eerder nog zal hij zich wentelen in het genot van het martelaarschap. Zijn plek is de rest van zijn leven een inrichting, we zullen ons erbij neer moeten leggen. Er is geen wraak te nemen op Breivik.
        Dan diversen.

    Moeder heeft mij leren koken, de basisprincipes. Eenmaal op mezelf heb ik me flink moeten bijscholen, want als er iemand was die iedere maaltijd wist te verkloten... In het weekend kookte Pa, een verademing. Maar. Ik kook slechts eenvoudige doch voedzame maaltijden. Een ossobuco nella champi como fambosi komt niet eens in me op.

    Meest irritante reclame van dit moment? Die Clooney met zijn koffiegedoe. En je wordt ermee doodgegooid. Goede tweede, maar eigenlijk ex equo, is Kabaal van Kasbergen bij de C1000. Dat pikzwart geverfde haar, die vuurrood gestifte mond, al die tanden, die vastgeplakte lach. Qua uiterlijk valt ze in de categorie Bassie (van Adriaan). Maar dan met tieten.

    De afgelopen dagen naar de zesdelige serie naar de trilogie van Stieg Larson gekeken: Millennium, laat op Nederland drie. Vanavond het laatste deel. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik even naar de kijkcijfers gekeken. Steeds rond de 430.000. Zoiets had ik wel verwacht.

    Ook heb ik tot nu toe alle afleveringen van de top2000 a gogo gezien. Vanwege de vele mooie clipfragmenten die voorbijkomen en de prachtige mini-documentaires: Peter Frampton, Percy Sledge, Don MacClean enzovoorts. De oude man geniet. En dan van oud op nieuw, van de zaterdagavond doorlopend naar de zondagochtend, Aftellen naar de top2000 in concert. Met optredens van zoals daar zijn de 3Js, Rob de Nijs, Anita Meyer, Franz Bauer, gepresenteerd door Xander de Buisonje. Waar hebben we dit aan verdiend? De oude man gaat iets anders doen.


    29-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uithuizig

    Enkele dagen uithuizig geweest, daarom niets geschreven. Ik zal mijn best doen de draad weer op te pakken. Morgen of zo.


    22-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitstrekken voorkomt hinkelen

    Hoe dat gaat. Aan het eind van de zondagochtend zet ik de tv aan, want L.H. Wiener is te gast bij Wim Brands in het progamma Boeken. Ik mag Wiener en zijn werk; we hebben elkaar enkele malen ontmoet tijdens voordrachten voor het radioprogramma De Avonden, onder leiding van dezelfde Wim Brands. En Wim Noordhoek. Voor radio werken heeft altijd mijn voorkeur gehad boven tv. Dat heeft niets te maken met mijn beoordeling van mijn uiterlijk, maar bij de radio gaat het allemaal veel relaxter. En je hoeft je niet twee uur tevoren bij de schmink te melden. Gespreksonderwerp deze zondag is zijn nieuwe roman Shanghai Massage. Het werd een prettig gesprek, ik kan niet anders zeggen, ik bedoel, ik zal geen verslag doen. Na het programma moest het: iets herlezen van Wiener. Ik koos de bundel Misantropie voor gevorderden (1982).
        Meteen in het eerste verhaal, Homo Homini Lues, beland ik in een boek in een boek. 'Een anekdote die mijn vader eens over zichzelf had verteld en waarom ik toen nogal erg hard heb moeten lachen. Tijd van handeling: vóór de oorlog. Plaats van handeling: Parijs.' De ik had het verhaal kort daarvoor op papier gezet.
        '… of als de heer (zijn vader) die in een Frans hotel een aantrekkelijke jonge vrouw ontmoette en met haar overeenkwam die nacht samen maar een beetje te gaan versmelten, waarbij ze er ineens op stond vast vooruit te gaan en zich een minuut of tien eerder naar boven begaf  “om zich een beetje af te schminken” en mijn vader haar, toen hij zich boven aandiende, reeds in bed aantrof met de uitdrukkelijke wens toch vooral het licht uit te laten, aan welk verlangen hij, taktvol, gehoor gaf, zich ontkleedde en daarna op de tast zijn weg zocht naar en in het ledikant, daarbij tot de ontdekking komend dat de vrouw nu over één been minder beschikte dan tien minuten tevoren. Even afschminken.'
        Niet dat ik een kater had of zo, maar de woorden vielen niet lekker op de zondagmiddag. Mijn gevoel voor humor is soms afhankelijk van tijd en plaats. Gelukkig werd halverwege de middag de Citadelcross van Namen uitgezonden, met het warme commentaar van Michel Wuyts.

    PS Google je de uitdrukking Homo Homini Lues kom je al snel op een link naar een log van mij van 20 mei 2007. Hoe het bij jou zit, weet ik niet, maar als ik op de link klik krijg ik de mededeling: pagina niet gevonden. Daar ga ik met mijn goede gedrag. Overigens weet ik nog dat die log niet detzelfde inhoud had als deze. Hoewel ik er niet vies van ben mezelf te herhalen.

    Van de achterflap: 'De misantropie beschouwt de mens in eerste instantie weliswaar met louter pessimisme en hoon, maar brengt in een gevorderd stadium vrede en rust.' Een mooie kerstgedachte, toch?


    21-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hulp in de huishouding

    In het koekjespad van de buurtsuper verspert een vrouw mij het koekjespad: 'Is dat een pruik?' vraagt ze, wijzend op mijn hoofd. 'Nee mevrouw, nog niet. Hoezo? Had u interesse?' Ze mompelt me een aandoening toe die uit het zorgpakket dreigt te verdwijnen en loopt hoofdschuddend door naar de groenten. Ik ben niet in mijn eerste vriendelijkheid gestikt, maar het kost me steeds meer moeite.
        Als de caissière het laatste item, een literblik kattenzooi, langs de scanner haalt zeg ik snel: 'En een pakje zware Rancho met Jakobsvloei en twintig euro bijpinnen, graag.' Mijn boodschappen prop ik in twee plastic tassen, zogenaamde hemdtasjes, en neem me voor de zoveelste keer voor voortaan eigen linnen tasjes mee te nemen. Terwijl ik me omdraai om huiswaarts te gaan, zegt de caissière: 'Vergeet uw twintig euro niet.' Verdorie! Hoe vaak heb ik het kind al niet duidelijk gemaakt dat ze 'je' tegen me moet zeggen. Met de bokkenpruik op pak ik het biljet aan.
        Voor mijn huisdeur aangekomen stuit ik op een buurman van enkele huisjes verderop. Hij probeert met een sleutel mijn deur open te maken. 'Ben jij nou aan het doen?' Hij is omgeven door de stank van een ontplofte slijterij. 'Hé Adriaan, aardig van je dat je even langskomt. Ik krijg mijn sleutel niet in het slot. Zouden ze dat achter mijn rug verwisseld hebben?' 'Nou, weet je...' 'En ze hebben mijn hekje ook welgehaald, de rotzakken.' 'Wacht maar even Leroy, laat mij het maar proberen.' Ik zet mijn fiets neer en haal mijn sleutelbos uit mijn zak. Even later zwaait de deur open. 'Kijk eens jongen, probleem opgelost.' Hij strompelt naar binnen en ik stap weer op mij fiets. Dertig meter verderop blijf ik staan. Hoe snel zal hij het in de gaten hebben? Maar er gebeurt niets.
        Na vijf minuten sta ik hevig op hete kolen: wat is die gek in godsnaam aan het doen? Ik fiets terug en ga naar binnen. Hij ligt op zijn rug met open mond op mijn bank te snurken. Ter hoogte van zijn hoofd, maar gelukkig naast de bank, ligt een plas kots. In de keuken vul ik een emmer met heet water, vermengd met allesreiniger. Met de emmer en een mop ga ik terug naar de huiskamer. Onzacht maar ook weer niet te hard schud ik aan de lor. 'Leroy, opstaan, aan het werk.'


    20-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer is een onsterflijke van ons heengegaan

    Van de sport golfen weet ik hoegenaamd niets. Hoewel de doorsnee golfer het zal ontkennen, is het niet bepaald een sport voor ons-soort-mensen: loonslaven en uitkeringstrekkers. Rond de sport hangt de meur van het grote geld, zwart en wit. Geld stinkt niet? Dan moet je maar eens een neus vol gaan halen in een golfkantine. Niets meer weet ik ervan dan dat het de bedoeling is dat je met een afgeslankte hockeystick, de club, een balletje een paar honderd meter verder in een gat moet weten te slaan. De spelers rijden over het algemeen in een scootmobiel over het veld en ze hebben een slaafje bij zich om de tas met verschillende clubs te dragen. Na afloop wordt er zwaar gezopen en zaken gedaan.
        Naar aanleiding van het overlijden van de Grote Leider Kim Jong-il (groot? Net als Sarkozy liep hij op plateauzolen om nog een beetje met de neus in de wind te komen) heb ik de regels van het golfspel opgezocht. Want de dwerg stond zich erop voor een uitmuntend golfer te zijn. In de column van Bert Wagendorp las ik: 'Ooit speelde hij een rondje 38 onder par, met vijf holes in one. Zijn zeventien lijfwachten hadden het zelf gezien.'
        De hole is het gaatje waarin de bal geslagen moet worden, dat wist ik al. Hole in one wil zeggen dat je in één klap het balletje van de afspeelplaats (de tee) enkele honderden meters verder in dat gaatje weet te slaan. Par is Professional Average Result, dat wil zeggen: in zo veel slagen krijgt een professionele speler de bal in het gaatje. Ter informatie: is afstand van de tee tot de hole 80 tot 205 meter geldt par 3. Par 4: 206-420 meter, par 5 421-630 en par 6 langer dan 631 meter. Je weet er niets aan, maar dan weet je het. Sla je dus het balletje in één klap bij par 3 in de hole, zit je 2 onder par. 'Ooit speelde hij een rondje 38 onder par, met vijf holes in one.' Goh. Daar kan Tiger Woods, de Obama van het golfen, nog een punt aan zuigen.
        Gelukkig heb ik meer verstand van poepen: ik doe het dagelijks, soms wel tweemaal. Kim Jong-il niet, ben je gek. Hij hoefde nooit te poepen. Wat de vraag oproept: hoe scheidde hij dan zijn afvalstoffen af? Ik meen de oplossing gevonden te hebben. Heb je weleens of vaker veel te veel gezopen? Dan weet je dat de vaste ontlasting de volgende dag vloeibaar is. De Grote Leider was een Groot Zuiper. Er is een tijd geweest dat hij voor honderduizenden euro's per jaar Hennesy cognac liet importeren. Toen zijn artsen hem dat op een gegeven moment in verband met zijn zwakke gezondheid afraadden, is hij overgestapt op de dure wijnen. Hij moet constant aan de dunne zijn geweest, in de overtuiging dat hij niet poepte maar pieste.
        Nee, ik zal geen grapjes maken over de beelden die ik langs heb zien komen: massa's huilende mensen op grote pleinen. Ik bedoel: die zijn op zich al belachelijk genoeg. En grapjes over de vermoedelijk nieuwe Grote Leider, Kim Jong-un? Ach jeetje, kijk eens naar het kind: zo'n jochie gun je toch zijn Nintendo?

    Archeologen hebben in de omgeving van Edessa, noordoost Griekenland, een zwaard opgegraven dat heeft toebehoord aan de legendarische hoveling Damocles (rond 400 v Chr). Het is mij een raadsel waarom het buiten het nieuws wordt gehouden. Zet dat ding op eBay en los je schulden af!


    19-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Unter dem Teppich gefegt

    Infotainment is niet aan mij besteed, maar stomtoevallig heb ik in maart vorig jaar de uitzending van Waus & Pitteman gezien waarin oud-bisschop Simonis zijn gevleugelde uitspraak deed over het jarenlange kindermisbruik binnen de rooms-katholieke kerk: Wir haben es nicht gewusst. Een beladen uitspraak waarmee Simonis, ongewild, de spijker op zijn kop sloeg. We kennen die kutsmoes immers van vele Duitsers in alle geledingen die na de oorlog beweerden niet op de hoogte te zijn geweest van het bestaan van concentratiekampen en het fabrieksmatig uitroeien van grote groepen van de bevolking aller landen. Let wel: het eerste Duitse concentratiekamp werd reeds in 1933 ingericht in Dachau! Hier werden vooral communisten en in mindere mate sociaaldemocraten gestopt, spoedig gevolgd door joden. En dat zou dan ongemerkt aan je voorbijgaan? Wat zij met Wir haben es nicht gewusst bedoelden is niet meer en niet minder: we hebben het wel geweten, maar we keken de andere kant op.
        Het rapport van de commissie Deetman dat afgelopen week werd gepresenteerd blijkt dat Simonis en velen met hem wel degelijk op de hoogte waren van de vieze spelletjes die in hun kringen met kinderen werden gespeeld. Die velen voor het leven hebben getekend. Simonis bedoelde met zijn uitspraak bij Waus & Pitteman klip en klaar: ik, wij, hebben nooit ergens iets van geweten. Hij zat daar dus botweg te liegen. Alles waarvoor de rooms-katholieke kerk zegt te staan, alles dat zij er bij hun gelovigen instampen, is met voeten getreden.
        Ik meen tot in mijn tenen wat ik enkele dagen geleden schreef: verklaar de rooms-katholieke kerk tot een ongewenste organisatie. Vaardig een verbod uit. Of weer de zwartjurken in elk geval uit bepaalde beroepen: het leiden van een internaat, het onderwijzen van groepen kinderen. En we zijn het er onderhand toch wel over eens dat een verplicht opgelegd celibaat in potentie monsters creëert: a cat in heat makes strange moves, zoals de Engelsen zeggen.
        De aangeboren seksuele voorkeur van een mens is met een hersenscan aan te tonen. Homofilie, pedofilie en de door mij soms gepraktiseerde, saaie heterofilie: het kan allemaal uit een scan naar voren komen. Een seksuele voorkeur ontwikkel je niet, je wordt ermee geboren. Homo of hetero geeft in de dagelijkse praktijk geen bezwaren, maar als je als pedofiel wordt geboren, zit je zwaar in de shit. Je hunkert naar iets dat totaal uit den boze is. Je kan erover fantaseren, je kan er alleen maar over fantaseren, maar je blijft met je poten van kinderen af.
        Dat er bepaalde eigenschappen met een hersenscan zijn aan te tonen, wil niet zeggen dat het ook moet gebeuren. Maar met betrekking tot pedofilie kan het nut hebben. Bijvoorbeeld als iemand een baan ambieert in de kinderopvang. Ben je pedo? Kies een ander beroep.

    Nog op de havo kreeg ik les van broeders, Franciscanen. Er is nooit een zwartjurk geweest die aan mijn piemeltje wilde zitten. Geruchten dat anderen daar wel last van zouden hebben, zijn mij nooit ter ore gekomen. Ik heb het werkelijk niet geweten.

    En sinterklaas die er zijn beroep van heeft gemaakt kindertjes op schoot te trekken: het riekt niet wel.


    18-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik herinner mij

    Zoooo irritant, vervelend ook: het geheugen. Meer specifiek: mijn geheugen. Zijn er studies verricht naar het geheugen? Ongetwijfeld, maar ik kan me er niet zo snel een herinneren. Mijn geheugen laat me zo nu en dan nijdig in de steek. Nee, het is nooit in me opgekomen voor de buis mee te doen met Max' Geheugentrainer. Haperen is één ding...
        Een voorbeeld. Ik zit met een vriendin te kletsen en we komen op het katholicisme. Dat kan nauwelijks anders in de week waarin de commissie Deetman met een lijvig rapport is gekomen. Kunnen de lieden die zich hard maken voor een verbod voor de pedo-vereniging Martijn tussen neus en lippen door ook de Rooms-Katholieke kerk meenemen? Wat een zwijnenstal is dat geweest (?) bij die zwartjurken. Zij: jij was toch ook katholiek? Tot ik tot de jaren des onderscheids was gekomen. Zo vreemd: je hoeft maar één snipper gezond verstand in de strijd te gooien en je begrijpt meteen wat voor een boel shit dat kerkelijke instituut met zijn aannames is. Een euvel waaraan veel religies lijden, zo niet allen.
        Zij: dan neem ik aan dat je je hebt laten uitschrijven. Dat heb ik zeker, maar daar heb ik nog lang over gedaan, ik vond het allemaal niet zo belangrijk. Totdat ik me realiseerde dat kerkgenootschappen nogal wel varen bij een lange ledenlijst, of die leden nou actief zijn of niet. Bij meer mensen in mijn omgeving begon het te wringen dat er nog steeds RK op onze persoonskaart stond. We hebben er een actie van gemaakt. Toen de paus het in zijn rare hoofd haalde Nederland te bezoeken zijn we in een grote groep naar het stadhuis gegaan om deze tattoo te laten verwijderen. In mei 1985 was dat.
        Mei 1985, het floepte er meteen uit. Toen ik er later op googlede bleek ik het bij het rechte eind te hebben. Waarom onthoudt een mens, dit mens, zulke onbelangrijke feitjes? Ik bedoel: het preciese tijdstip is toch van geen belang? Hierna ging het mis. Let wel, zei ik haar, dit was nog in het oude stadhuis aan het Monchyplein. Nadat het IJspaleis was opgeleverd is het tegen de vlakte gegaan. Er staan nu panden die ontworpen zijn door de beroemde architect... En toen viel ik stil. Het gebeurt vaker en het is iets heel lichamelijks. Ik voel op zo'n moment de deuren van mijn bovenkamer dichtslaan en ik weet dat ik er mij het hoofd verder niet over hoeft te breken: het komt toch niet. Hulpeloos voel ik me dan.
        Maar Saai Baba zij dank: er is Google. Want hoewel ik weet dat het zinloos is mijn gedachten te pijnigen, blijft het doorpspelen. Ik moest weten wie die architect is. Aanwijzingen had ik voldoende, want ik wist dondersgoed om wie het gaat. Voorbeelden van zijn werk buitelden door mijn hoofd: het apartementencomplex in Marne-la-Vallée, Walden7 in Barcelona, enzovoorts. Zijn Haagse project ziet er zo uit. Het is dus Ricardo Bofill, geboortig van Barcelona.
        Nog steeds zie ik bijna elke aflevering van Met het mes op tafel, Twee voor Twaalf, Per seconde wijzer. Mijn scores zijn onveranderd hoog. Maar ik zal me nooit opgegen als kandidaat, zeker nu niet meer. Als bij een vraag de deuren van mijn bovenkamer dichtklappen kan ik het schudden, dan ben ik hopeloos verloren.

    De titel boven mijn log van gisteren over (de komst van) Maitreya, Klaas Komt. Het was een gedachte-associatie die ik kreeg. De kreet kwam uit de koker van provo Robert Jasper Grootveld en werd in de jaren zestig regelmatig op muren in de hoofdstad geklad.


    17-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Klaas komt

    Hij komt weer, er staat vandaag een advertentie in de Krant (afdeling: mededelingen.) Hij komt zondag een lezing houden in Centrum de Roos in de Amsterdamse P.C. Hooftstraat, de straat waar Jort Kelder zijn bretels koopt. Lievelingskleur: rood. Hij zou natuurlijk ook goed passende broeken kunnen kopen, dan heb je helemaal geen bretels nodig. Maar kom daar maar eens om bij hullie in de P.C. Dat terzijde, vergeet de patroonheilige van het oude en nieuwe geld: de Maitreya.
        'De komst van de Wereldleraar Maitreya en de rol van UFO's. UFO's, graancirkels en overklaarde verschijnselen zijn tekenen van een uitzonderlijk moment in de wereldgeschiedenis. Maitreya en de Meesters van Wijsheid hebben hun krachten gebundeld met de Ruimtebroeders. Onder Maitreya's leiding is een beschaving van tolerantie, vrijheid en rechtvaardigheid in de maak. Samendelen (sic) is de sleutel.' In het Japans heet hij Miroku Bosatsu, wat mij ook een heel goede naam lijkt voor een gorilla in een dierentuin.
        Begin ik nou over die figuur omdat ik veel over hem te melden heb? Welnee. Dit dan wel: het is de toekomstige Boeddha. Zoals christenen op de wederkomst van Christus wachten, joden op de messias, moslims op de Imam Mahdi, hindoes op Kalki avatar of Krishna, zo wachten boeddhisten dus op Maitreya en zijn boodschapper is Benjamin Creme. Aan de figuur van Maitreya kleven voor mij erg nare herinneringen. Het was 1975 en ik verbleef zes lange maanden in het ziekenhuis. Aan bed gekluisterd, ik kon geen kant op: verplegend personeel moest bij aandrang een beddepan onder mijn kont schuiven. Vernederend, maar onvermijdelijk. Mijn leven werd geleefd en ik voelde me opgesloten in mijn eigen wrakke lijf. Het leven in een gevangenis is daarbij vergeleken ongekend luxe en afwisselend.
        Tijdens de tweede maand in het ziekenhuis kwam er een aziatisch ogende man op zaal liggen: een zaal met zes bedden. De man stelde zich voor als Moen; ik ben er nooit achter gekomen of dat nu zijn voor- of achternaam was of de naam van het hele pakket. Deze Moen werd in het bed naast me gelegd. Hij was helemaal in Benjamin Creme en mutatis mutandis in Maitreya en kon dat niet voor zich houden. De hele dag lulde hij erover en probeerde mijn zieltje te winnen. Heus, ook toen al was ik een vriendelijk man, maar ik zag er reeds na één dag geen been in om hem toe te snauwen: hou je bek, Moen! Een weeklang heeft hij mij met zijn wezenloze praatjes getreiterd, toen was ik het zat. Ik heb een gesprek aangevraagd en gekregen met de behandelend arts en de hoofdzuster van de afdeling: leg hem alsjeblieft op een eenpersoonskamer of voor mijn part op het parkeerterrein, maar haal hem hier weg anders doe ik hem iets aan. 'Hoe wilt u dat doen, meneer Bontebal? Uw rechterarm en -been liggen in tractie, u bent verbonden aan wat infusen...' 'Dat is allemaal wel los te rukken. Met wat infuusslangetjes moet ik hem kunnen wurgen.'
        Moen werd nog dezelfde dag naar een kamertje verhuisd. Het heeft me zeker twee weken gekost om weer een beetje tot rust te komen. Maar iedere keer dat ik de naam Maitreya hoor, schiet ik weer in de stress. Merk op: mijn gespannen taalgebruik. Nog een aardigheidje, uit het werk van Benjamin Creme: 'Maitreya zal geboren worden nadat de boeddhistische leer van Gautama Boeddha geheel vergeten is. De Maitreya zal in slechts zeven dagen de verlichting bereiken. Er worden verschillende kenmerken genoemd zoals het verkleinen van de oceanen.' Dat kan dan nog een tijdje duren, gezien het smelten van de ijskappen en de stijging van de zeespiegel.


    16-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Slopers in het groen

    Ten oorlog! Momenteel zijn wat lieden bezig de platanen te snoeien op het plein van de peuterspeelzaal, net buiten het hofje. Enkele jaren geleden wilden ze deze monumentale bomen nog omhakken, maar daar hebben wij, de buurtbewoners, ons stevig tegen verzet. Met rusultaat dus. Vanmorgen wist een buurman te vertellen dat de snoeiers door zullen gaan: ze komen binnen afzienbare tijd de hof in om mijn draaiwilg omleggen. Wat?!? Inwendig kokend maar uiterlijk rustig heb ik de gemeente gebeld, afdeling vergunningen. Zoiets moet je niet doen met een prepaid mobieltje: je tegoed is naar de vaantjes vóór je de juiste persoon te pakken hebt. Met mijn vaste toestel is het gelukt: er is geen vergunning verleend. Met een naam een een toestelnummer zal ik de hakkers straks bij de boom weghouden. Mocht het de heren niet overtuigen, dan voorspel ik onverkwikkelijke taferelen. Handen af van mijn groen!

    Wonderen houden de wereld in verbazing. Verbazing is goed. De verbaasde kijkt als een buitenstaander naar wat er gebeurt. Ziet dat de keizer geen kleren draagt. Wonderen. Kunnen we een dag zonder? Ze dragen ons op handen van wieg naar graf, ze geven de jeu aan het bestaan. Waarmee ik wil zeggen: na mijn regels over Jutta uit Kaisersklautern stuurde ze me een mail. Ein Wunder, jawohl. Een Nederlandse vriend had haar op mijn log gewezen. Ze wil me na al die jaren graag weer een keer ontmoeten. Het eerste dat ik dan als kijker denkt is: daar zijn programma's over. Met Anita Wittschier of andere vrouwen met een dip in hun tv-loopbaan. Dat ik voor camera herinneringen ophaal en dat dan verfilmd wordt hoe we elkaar op het Hauptbahnhof van Kaiserlautern tegemoet snellen en in de armen sluiten. Memories.
        Maar, twee dingen. We hebben elkaar nooit op het Hauptbahnhof gezien, ik was op mijn Puch in Duitsland. En Jutta heeft mij gekend in de tijd dat ik al mijn benen nog had. Dan snelt zij mij tegemoet en als ze me dan bereikt moppert ze: wat treuzel je nou? In het Duits hè, de taal van Goethe en trawanten. Misschien zou het goed zijn als ik ter voorbereiding alvast wat foto's te zien krijg van haar huidige staat. Als vijftiger en niet als de hupse achttienjarige die ik heb gekend. En vice versa.
        Ach, nu ik er zo over nadenk... Je moet het niet willen, teruggaan in de tijd. Als het wroeten in het verleden zo belangrijk zou zijn, hadden we archeologie wel als hoofdvak op de lagere school gekregen. Uit het oog uit het hart, zo heeft de mens leren overleven. Als reünies belangrijk voor je zijn, moet je je maar eens op het hoofd krabben over je huidige leven.
        En als we dan allemaal op zijn en weg, vervangen door nieuwe exemplaren, dan staan mijn logs nog steeds opgeslagen bij de Koninklijke Bibliotheek. Ik voel me als die patser die zegt: joh, geld is helemaal niet belangrijk. Bij mij is het: onsterflijkheid? Daar hecht ik niet aan. Ik heb overigens de proef op de som genomen. Bij het afrekenen vroeg ik de caissière van de buurtsuper: 'Je kent me nu al een tijd, ik kom hier regelmatig. Wat vind jij nou een in het oog springende goede eigenschap van me?' 'Je eloquentie,' zei ze, 'je eloquentie.' I rest my case.

    Ach kind. In die tijd wreven we onze handen in met uiervet. Een gekend smeermiddel. De enige luxe-varianten waren Nivea en Atrix, je had nog niet van die vette bundels zoals nu.


    15-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tot in de eeuwen der eeuwen

    De Koninklijke Bibliotheek hier in De Haag,  bij het Centraal station, beheert sinds 1974 het Depot van Nederlandse publicaties. Daarin worden niet alleen boeken en tijdschriften opgeslagen, maar ook kranten, rapporten, proefschriften, stripboeken en overheidspublicaties. Als je een bundel van me nergens kunt vinden, kun je het altijd proberen bij de KB. In 2007 is de KB begonnen met webarchivering. Een select aantal websites wordt gearchiveerd en duurzaam toegankelijk gehouden.
        Begin 2011 omvatte de selectie van het webarchief ongeveer 3000 websites. Het streven is om in 2013 ongeveer 10.000 Nederlandse websites gearchiveerd te hebben. Het webarchief zal in 2011 in de KB-leeszaal beschikbaar komen. In een latere fase zal het ook online beschikbaar gesteld worden.
        Kort geleden (6-12) berichtte de KB mij dat men ook mijn weblog zal gaan archiveren. Er zijn inmiddels ruim een miljoen Nederlandstalige weblogs/sites. Daarvan zal er dus uiteindelijk in 2013 1% worden archiveerd. En één van hen ben ik. Da's toch mooi! Waarom ik? In elk geval ben ik een volhouder, ik schrijf al jarenlang bijna dagelijks een stukje. Maar doorslag zullen hebben gegeven mijn bevlogen taalgebruik, mijn diepgevoelde emoties, het 'je steekt er iedere dag weer wat van op', het even weg van de hectiek van alle dag en toch zinvol bezig zijn. Het woord eloquent komt in me op.
        Mocht je reeds lange tijd lezer van mijn bog zijn: je bent trendsetter. In dit geval is dat geen vies woord. Vergeet niet: ook je reacties zullen door de KB gearchiveerd worden. Dan is nog nog één ding dat er door mijn hoofd speelt. Stel je toch eens voor dat ooit iemand aan de hand van mijn blog een biografie zal schrijven. Dat moet een wonderlijk verhaal worden.

    Bij DWDD liet Matthijs een inmiddels beroemd YouTube-filmpje zien: Benton Fenton. Daarin zie je rustig grazende herten, die opeens gaan rennen. Aan het slot van het filmpje zie je de reden: een hondje jaagt de beesten achterna. Je hoort het baasje: 'Benton! Benton! O Jesus Christ! Benton!' Kijk maar even. Het lijkt de redactie een aardig plan om de kijkers zelf een filmpje á la Benton te laten suggereren. Puttend uit bestaand materiaal. Bijvoorbeeld rennende dino's in een tekenfilm met aan het slot de wanhopige eigenaar: 'Benton! Benton! O Jesus Christ! Benton!' Per ommegaande mailde ik mijn suggestie: de Dodenherdenking op de Dam. In een shot van bovenaf zie je ineens de menigte in beroering komen. De Damschreeuwer, je kent de beelden wel. En daar de wanhoopskreten van het baasje overheen: Benton! Ook per ommegaande kreeg ik een reactie van de redactie: walgelijk!
        Geen gevoel voor humor.

    In Kaiserslautern had ik ooit, twee mooie weken, een vakantievriendin. Jutta heette ze, maar mijn reisgenoten zeiden Nutta. Je kent geen Duits? Het is platvloers, erg platvloers. Ach, Jutta. Ze had prachtige borsten, die helaas niet veel later weer in Duitse handen zijn overgegaan.


    14-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het loopt zoals het loopt

    Het zal je misschien verbazen, maar ik veerde op toen ik vanochtend in de Krant las: 'Voor het eerst hebben biologen vastgesteld dat je geen benen of poten nodig hebt om te kunnen lopen.' De zon brak door. Bizar! (het nieuwe stopwoordje.) Mijn enthousiasme ging meteen kopje onder bij het lezen van de volgende zin: 'De Afrikaanse longvis Protopterus annectens blijkt nu en dan over de rivierbodem te lopen op vinnen.' Het ontbreekt mij aan vinnen, ik haal gewoon adem door mijn mond en neus. En de huid, natuurlijk. Een onhandige afwijking, begrijp ik nu.
        Zoals je wel/niet weet is jaren geleden, 1975, mijn rechterbeen geamputeerd. Wonderlijk genoeg was ik vrij snel na de amputatie ook in dromen eenbenig. Het onbewuste brein had zich blijkbaar razensnel aangepast. Toch komt het met enige regelmaat voor dat ik een stukje hardloop, zonder dat ik mijn beenprothese aan heb. Op een voet en een stomp trek ik een sprintje zonder buiten adem te raken, wat ook een wonder mag heten op mijn leeftijd met mijn rookgewoontes. Ook dat gebeurt in dromen, maar andere dromen. Ik ben er nooit eens rustig voor gaan liggen om te bekijken hoe ik dat precies doe; een mens heeft in zijn dromen wel iets anders aan zijn hoofd. In mijn geval is dat vaak iets erotisch, wat ik 's ochtends afkoop met enkele weesgegroetjes.
        Ken je nagaan. Als ik zonder prothese op een platte voet gaan staan, bevindt de onderkant van mijn stomp zich zo'n 75 centimeter boven de grond. Ja, in normale doen zou ik benen hebben tot aan mijn nek, maar wat heb je eraan als man zonder jurk met split? Met een hoogteverschil van 75 centimeter weet ik er dus een gladde sprint uit te persen. Op het moment zelf verbaast het me niets en maak ik vaak uit enthousiasme nog een extra rondje. Maar als ik dan 's morgens wakker word: wat heb nou in godsnaam weer gedaan?
        Nou ja, ik leuter maar wat, ik wil helemaal niet weten hoe ik dat 's nachts doe. Want ik weet dat hoe je het ook wendt of keert het in werkelijkheid godsonmogelijk zal zijn. En onnodig. Ik ben geboren met een stuitend gebrek aan haast. De geboorte zelf ging vlotjes, maar dat moet denk ik geheel op conto van Ma worden geschreven, zelf was ik me nergens van bewust. Al snel bleek dat ik niet vooruit te branden was. Op de leeftijd dat normale kinderen voorzichtig proberen te lopen, begon ik pas met kruipen. BLO-scholen een sociale werkplaatsen lagen in het verschiet. Maar het was allemaal vals alarm, mijn brein werkte sneller dan mijn lijf.
        Komt de handicap ook met voordelen? Wis en welzeker. De eerste, lange jaren van mijn handicap ging ik met twee treden tegelijk de trap op. Maar sinds de knie van mijn echte been versleten is geraakt, doe ik tree voor tree. Als gezegd: haast heb ik niet (tenzij aan de dunne, de wc is boven.) Zo weet ik dus niet of mijn roken, een pakje zware shag in de twee dagen, van enige invloed is op mijn conditie. Ik hijg hoegenaamd nooit.

    Vijf jaar na de amputatie had ik een kleine terugval. Ik was Jomandafähig. Draag het me niet na, het is maar een korte periode geweest. In die tijd heb ik me enkele malen laten injecteren met salamanderextract. Want samalanders die hun staart verliezen enzovoorts. Het heeft geen reet geholpen, hij werd nog geen centimer groter, mijn stomp. Gelukkig ben ik vrij snel weer met beide benen op de grond gekomen.


    13-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over statistieken en peilingen

    Benjamin Disraeli zei ooit: 'Er zijn  leugens, grove leugens en statistieken.' Dat is evident. Hetzelfde geldt voor opiniepeilingen. Ze vormen slechts een vaag houvast, meer niet. Volgens de laatste peilingen van Maurice 'de klusjesman' de Hond  zou de VVD momenteel op 31 Kamerzetels mogen rekenen, de SP 27 zetels, de PVV 26. Dat is de top-drie. Het CDA zou naar de 9 zetels zakken. Morgen spelden Henk & Ingrid de klusjesman weer iets anders op de mouw, maar zo zouden de zaken er momenteel voor staan. Met een flinke korrel zout te nemen dus.
        Nu wil het rare geval dat juist een CDA-er vice-voorzitter van de Raad van State moet gaan worden. In Land van Ooit-termen: onderkoning van Nederland worden. De logica is ver te zoeken. Het ligt eerder voor de hand een VVD-er aan te stellen, want de grootste partij. Desnoods neem je een SP-er of zelfs een PVV-er, gezien de verhoudingen. Oké, de nieuwe vice-voorzitter moet wel de opleiding en kwaliteiten voor de functie hebben. Die zie ik nog niet zo snel opstaan uit de schoot van het Wildersvolk. Tussen SP-ers ontwaar je soms nog wel een licht.
        Naar nu blijkt heeft na de oproep van Markje – iedereen die gekwalificeerd is kan solliciteren en de procedure zal transparant zijn – het zwaargewicht Alexander Rinnooy Kan een brief geschreven. Hij is lid van D66, momenteel toch ook goed voor 15 zetels. Nu ben ik geen headhunter of anderszins expert, maar die Rinnooy Kan lijkt me toch heel wat meer gewicht in de schaal te leggen dan de droogkloot van het kabinet, Piet Hein Donner. Toch melden ingewijden (wie zijn dat toch?) dat de eerste inmiddels is afgewezen als kandidaat. De procedure heeft de transparantie van een autoruit op een winterse ochtend.
        Wat zal er vrijdag gebeuren? Donner zal tot onderkoning worden gekroond, dat lijkt me buiten kijf staan. Maar hoe zal Markje er zich tijdens zijn wekelijkse persconferentie uitdraaien? Zijn er nog journalisten die het Haagse als werkterrein hebben die bereid zijn door te drammen? Of moeten we onze laatste hoop vestigen op Julius Vischjager, hoofdredacteur van de Daily Invisible. Hij heeft het onvervreembare recht (hoewel Balkeellende hem dat heeft proberen af te pakken) om tijdens de wekelijkse persconferentie van de premier de laatste vraag te stellen. Maak er een spijtende van, Julius.

    Die soap rond Ajax – een van de Journaals opende gisteren zelfs met het non-item – is een slinks, vooropgezet plan om de aandacht van het volk weg te trekken bij de Eurocrisis. Daar trap ik mooi niet in!


    12-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Knuppelfjêd

    Ik voel me brak, ken je die uitdrukking? Het is Lullo-taal, studentikoos. Op het oude dorp zeiden we dat nooit. Daar kreunden we: ik heb een kater. Als er al over gesproken werd. Ik voel me brak, omdat ik me gisteren heb overgegeven aan het Knuppelfjêd. Vrienden boden me een lift aan en dan zeg ik geen nee. Waar ik op het Knuppelfjêd ben geweest kan ik niet zeggen, want het is zo illegaal als de pest. Nog wel, want staatssecretaris Bleker heeft laten doorschemeren het van de lijst van verboden volksvermaken te schrappen. Voor dit weekend had hij de animal-cops opdracht gegeven terughoudend op te treden. Wat neerkwam op niet optreden. Gelukkig.
        Je kent het Knuppelfjêd niet? Dan woon je duidelijk niet in Salland. Er word stevig gedronken, maar dat begreep je al uit de inleiding, hoewel het slechts een belangrijke bijkomstigheid is. Het Knuppelfjêd dat wij bezochten vond plaats in een grote boerenschuur ergens in de driehoek Deventer, Dalfsen, Almelo. Na het betalen van een stevige toegangsprijs gingen we los. In het kort komt het hier op neer. Er wordt een konijn met de achterpoten aan een lang touw opgehangen. De Knuppelboas geeft het beest een slinger. De deelnemer die aan de beurt is probeert met een knuppel dat konijn dood te slaan. Er zijn slechts enkele spelregels: je mag maar vijf keer slaan naar het langs zwevend konijn, vóór iedere slag sla je een Salland Bitter achterover, het konijn dat je doodslaat is van jou. Je begrijpt: ik heb een konijn gewonnen, anders zou ik dit niet vertellen.
        Wat ik heb gedaan toen ik vannacht thuiskwam heb ik smakelijk beschreven in mijn onvolprezen bundel De Ark (1990). '… Daarna zette ik het mes op zijn keel en liet hem in een teiltje uitlekken. Ook het villen was een fluitje van een cent. Vanaf zijn nek trok ik in één ruk zijn vacht eraf. Alleen zijn kop en zijn kont, zijn broek, moesten echt gevild worden. Een uurtje later hing het beest, naakt tot op zijn sokken, aan zijn achterpoten in de schuur. Drie dagen besterven en dan in de pan.' Zij het dat ik geen schuurtje heb, ik heb het in de badkamer gedaan. Daar hangt het konijn nu te besterven, achter een gesloten deur in verband met de katten. Het was even slikken toen ik vanochtend niets vermoedend wilde gaan douchen.

    God in de Lage Landen is een aardig EO-programma op de vroege zondagavond. Een serie over hoe het christendom Nederland heeft gevormd. Een wekelijkse, zeer informatieve geschiedenisles. De aflevering van gisteren ging over het ontstaan van universiteiten in de Lage Landen, die van Leuven was de eerste - wist je dat er lange tijd alleen maar een universiteit gesticht mocht worden met toestemming van de paus? De presentator, Ernst Daniël Smid, kwam te spreken over Jacqueline van der Waals, dochter van de Nobelprijswinnaar. Hij zei dat we aan haar Gezang 293, Wat de toekomst brenge moge, hebben te danken. Hij bracht het als een open deur, iets dat we immers allemaal wel weten. Nee, Ernst  Daniël, wij van het (ex)katholieke volksdeel weten dat niet. Katholieken hebben niets met psalmen en gezangen, dat is iets protestants. Maar het is een aardig programma.

    Mijn oudejaars conference staat dit jaar gepland op 28 december. Er zijn nog enkele kaartjes beschikbaar.


    11-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Daar gaat de bruid

    Zo had ik onverwacht bezoek op de zaterdagavond. Eerlijk gezegd: ook ongewenst, want de zaterdagavond is gereserveerd voor policiers op den Bels en die kijk ik het liefst samen met mijn katten; ook zij hebben voorkeur voor het betere Britse en Scandinavische werk. Nu ben ik de rotste niet – kijk in je omgeving en merk dat er veel rottere lui zijn – dus ik haalde het tweetal binnen alsof ik persoonlijk de gastvrijheid heb uitgevonden. Sorry, zei ik meteen, er is niets te drinken in huis, ik had niet op bezoek gerekend. Niets alcoholisch bedoel ik. Je hebt keus uit koffie, thee, volle melk en Kayisi Nektari van de buurtsuper. Koffie was goed. De twee, een stel dat al ruim zes jaar bij elkaar is, viel meteen met de deur in huis: we gaan trouwen. Mijn zegen heb je, antwoordde ik, maar daar was het ze nou juist om te doen: mijn zegen. Of ik getuige wilde zijn bij hun huwelijk. Neen, en dat driewerf. Ik doe niet meer aan huwelijken. Niet als gast en zeker niet als getuige. In een onnozel verleden ben ik wel een keer of zeven getuige geweest en van die huwelijken heeft er maar één stand gehouden. In 'het boze oog' geloof ik niet, maar het resultaat is op zijn minst opmerkelijk. Dat is alleen al een reden om niet met mij in zee te gaan. Het werd nog een genoeglijke avond, een huwelijk is niet meer ter sprake gekomen.
        Toen ze weg waren heb ik ter leering ende vermaeck Lévi Weemoedt weer eens van de plank gepakt, en wel zijn bundel Daar komt de bruid... (De schoorsteen uit, 1985). De ondertitel: Over trouwen en andere sprookjes. Het huwelijk als sprookje. Weemoedt: 'Sprookjes tonen de wereld door de ogen van een vrouw. Het is ook meestal een Moeder die ze vertelt en bovendien een Gans. Alle macht is aan de vrouw in sprookjes. Moeders, stiefmoeders, heksen, feeën, tovenaressen, koningin, prinses. Een man is een dwerg, een kikker, een reus, een gedrocht in elk geval, of: een geslachtsloze prins. Een zacht ei, maar rijk en met een kroontje.' Hoewel ik moet toegeven dat de dame van het tweetal een aardige meid is, zonder dubbele bodem. Zal ik aardig zijn en hen de bundel nog vóór de plechtigheid cadeau doen of zal ik mijn wentelen in het o zo vertrouwde leedvermaak en hen de bundel pas na een jaar in de schoot werpen?
        De bundel van Weemoedt heb ik ooit tweedehands gekocht. Voorin staat met pen een opdracht: 'Leve de liefde! Voor Chris. Van Gerda. Januari 1991.' Daar peins ik dan over. In januari 1991 waren Chris en Gerda dus gek op elkaar, maar Chris heeft de bundel de deur uitgedaan. Welk leed spreekt hier uit? Chris, Gerda, als je dit leest: hoe gaat het ermee?

    In de Krant een interview met Kamp, minister van sociale zaken en werkgelegenheid. Een uitspraak van hem: als je zonder werk zit en je kan een baan krijgen waarvoor je moet verhuizen, dan verhuis je maar anders wordt je uitkering stopgezet. Interviewer: dus gedwongen verhuizen? Nee, nee. Maar anders wordt je uitkering stopgezet. Hij straalt het niet uit, die Kamp, maar het is een droogkomisch talent.


    Inhoud blog
  • Recensie 'Tot hier en niet verder' Volkskrant 10 november 2012
  • Beelden van memorial en laatste bundel
  • Memorial Adriaan Bontebal - 23 september 2012 De Regentes
  • Laatste bundel en Memorial
  • 'Tot hier en niet verder' ~ 'een leven in woorden'
  • Herplaatsing poëzietegel in Den Haag
  • Herinnering aan Adriaan - door Boskater
  • Bergman & Bontebal - Henny Kok
  • De koning van het kleine verhaal - Alexander Franken
  • Second best - Theo van Rijn
  • Laatste bundel Adriaan
  • Bontebal - Jimmy Tigges
  • Aad's lach - Jan Dobbe
  • Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Weer een vrijdags kliekje

    Laatste commentaren
  • Tot hier en niet verder (Rikje Maria Ruiter)
        op 'Tot hier en niet verder' ~ 'een leven in woorden'
  • Reactie op Theo (Theo)
        op Laatste bundel Adriaan
  • Bontebal (theo kemmeren)
        op Laatste bundel Adriaan
  • Aads lach (Jan Dobbe)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Lijkt me leuker als (Ab)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Link (Theo)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Lezen (Ab van der Burg)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Afscheid (ev)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Boskater (Boskater)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Boskater (Boskater)
        op Weer een vrijdags kliekje

  • Archief per week
  • 05/11-11/11 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs