 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 03-06-2011 |
 Van tuthola's en de dingen die voorlopig nog niet voorbij zijn |
Gisteren heb ik me boos gemaakt, omdat er geen Krant was. Hemelsvaartsdag, wist ik veel. Maar is dat dan een reden om geen Krant uit te brengen? Wat een onzin. En waarschuw me dan van te toren. Vandaag is er wel een Krant en ik heb me weer boos gemaakt. Er staat een interview in met de staatssecretaresse van volksgezondheid, de tuthola Veldhuijzen van Zanten. Man!, vrouw ook, ze kunnen het allemaal zo goed, die politici, ze worden erop uitgezocht: recht lullen wat krom is.
De kop boven het artikel en ook de strekking van haar verhaal: 'Ik wil mensen minder afhankelijk maken.' Jeetje, meisje, wat een nobel streven. Ze wil mensen die door lichamelijke tekortkomingen afhankelijk zijn, minder afhankelijk maken. Hoe dan? Ze is lid van het CDA, een gristen. Wordt haar Grote Baas uit de hemel geroepen om orde op zaken te komen stellen? Neem uw bed op en wandel? Natuurlijk niet, zo bij de tijd is ze dan nog wel. Wat ze wil is bezuinigen en daartoe neemt ze keiharde, onredelijke maatregelen. Ze laat grote groepen in de stront zakken en dat noemt ze: 'Ik wil mensen minder afhankelijk maken.' Valse profeet!
Je merkt, ik ben echt boos, wat een eufemisme voor kwaad is. Met iedere maatregel die dit kabinet neemt, blijkt dat zij er enkel naar streven de graaiers het graaien makkelijker te maken en zij die niet tot graaien in staat zijn een poot uit draaien, ten faveure van de graaiers. De combinatie christenen, liberalen en xenofoben: we zijn er mooi klaar mee. Laat ik hier voor vandaag maar mee ophouden. Dit wordt niks meer.
Iets heel anders. Google is leuk hoor, maar je kan geen plaatjes googlen. Ja, je kan één of meer woorden opgeven en vragen: zoek er plaatjes bij. Maar je kan geen plaatje invoeren met de vraag: wat is dit, zoek er woorden bij. In mijn tuin ontdekte ik insecten die ik nog nooit had gezien. Volgroeide exemplaren lijken op het eerste gezicht lieveheersbeestjes. Edoch. Lieveheersbeestjes hebben gladde rugschilden en kunnen vliegen, maar deze zijn geribbeld en plakken een beetje dommig tegen de schutting. Ga eens kijken op mijn plaatjesblog, aan te klikken hier links bovenaan mijn links. Weet jij wat het zijn?
|
|
|
|
|
| 02-06-2011 |
| Mannen die willen ter heem'len varen |
De in Hongarije geboren schrijver Stephen Vizinczey opent zijn essaybundel Waarheid en leugen in de literatuur (Nederlandse bundeling, 2010) met De tien geboden voor een schrijver (A writers ten Commandments, 2008). Joost Zwagerman schreef er gisteren over in de Krant. Tips voor de aankomend schrijver, maar ook de meer ervaren schrijver kan er zijn voordeel mee doen. Het zevende gebod: 'Gij zult geen dag voorbij laten gaan zonder een meesterwerk te herlezen'. Zo is dat. Hoe vaak heb ik hier al niet de woorden van de grote Nabokov aangehaald: de goede lezer is een herlezer? Dat geldt zeker voor de schrijver, hoewel dat geen garantie is voor een goed resultaat.
'Andermans glorieuze zinnen blijven altijd inspirerend, ook, nee, juist na een dertigste lezing.' Deze dagen herlees ik alles dat ik heb van Bob den Uyl (1930-1992). Zijn werk is altijd heel inspirerend voor me. En niet alleen doordat hij onder andere ook last had van straatangst en een groot wielerliefhebber was. Uit de Wiki: 'Zijn schrijfstijl is ironisch en observerend, met als belangrijkste thema de zinloosheid en absurditeit van het bestaan.' Dat spreekt me voornamelijk aan.
In de bundel De bloedende trein (1980), in het verhaal Schommelingen in het waarnemeningsvermogen, in de paragraaf Een Engelse dame stoot haar neus, maakt hij aan de Bretonse kust een lelijke val van een glibberig rotsblok. Hij meent er niet minder dan invaliditeit aan over te houden, maar dat blijkt alles mee te vallen. Hij schrijft: '...vergenoegd constateerde ik weer eens hoe nuttig het is overal direct het ergste van te denken. Hoe vaak lopen oppervlakkige naturen die overal de zonzijde van zien niet tegen zware teleurstellingen op waartegen zij geen verweer hebben, terwijl zwartkijkers herhaaldelijk worden verblijd met meevallers, waaruit zij de kracht kunnen putten om verder te gaan op hun pad.'
Zo meteen, in het zonnetje voor de deur, eerst een kop koffie, mijn tweede van de dag, en een dubbele bruine boterham met oude kaas en plakjes komkommer. Dan herlees ik weer eens De laatste zomer (1934) van Boris Pasternak. Overigens, gelet op de titel, niet uit zwartgallige overwegingen.
Als ik tijdens het scheren - wat haat ik dat - het mes op een van mijn konen zet moet ik steeds even denken aan een scene uit Un chien andalous (1929) van Luis Buñuel en Savador Dalí.
De term komkommertijd heeft ineens een heel andere betekenis gekregen. Hoewel?
|
|
|
|
|
| 01-06-2011 |
| Ik heb ZIN |
Gisteren was officieel de laatste dag van het voorjaar, maar daar wil ik het vandaag niet over hebben. Wel: ZIN, ken je die afkorting? Het is iets dat ik heb, dus dan weet je dat je niet moet denken in de richting van begeerte: ik heb d'r zin an. Nee, de afkorting staat voor zorg in natura. In mijn geval is dat thuiszorg: eenmaal per week brengt een aardige dame mijn huis op orde. Aanvankelijk had ik een PGB: persoonsgebonden budget. Daarvan kon ik zelf de thuiszorg betalen. Maar aangezien de organisatie die mij dat leverde diensten in rekening bracht die zij helemaal niet leverde ('je heb dat geld toch gekregen?', 'ja, maar het te veel stort ik wel weer terug') ben ik overgestapt naar een andere organisatie en meteen naar de ZIN. Ik heb al gedoe genoeg.
De laatste dagen zijn er verontrustende berichten rond het PGB. Staatssecretaresse Veldhuijzen van Zanten-Hyllner (dure naam!) wil 2 miljard op deze zorg bezuinigen. Of heet dat nog steeds eufemistisch: ombuigen? Over de ZIN wordt niet gesproken. Maar helemaal achterlijk ben ik niet, ik bedoel, het is niet daarom dat ik thuiszorg krijg. De ZIN zal ook worden afgeknepen, dan wel geheel overboord worden gegooid. En ik denk: dan verslonst de boel hier toch, kan mij dat schelen. Hoeveel jaar heb ik tenslotte nog helemaal te gaan.
Het kabinet moet bezuinigen en steeds weer blijkt dat ze dat geld willen besparen op de rafelranden van de maatschappij. Onder het motto: zoeken jullie het lekker zelf uit. Maar ze noemen het: eigen verantwoordelijkheid. Er zijn miljarden nodig om de hypotheekrente te subsidiëren, miljoenen om een tweede JSF aan te schaffen en weet ik veel waaraan ze het allemaal over de balk gooien. De rafelranden: ach, die zijn toch onmondig. Een ieder die op een van de regeringspartijen heeft gestemd: je wordt bedankt.
PS Die eerste thuiszorgorganisatie heeft op een gegeven moment zelfs een deurwaarder ingeschakeld om de ten onrechte gefactureerde kosten binnen te halen. Geprotesteerd, natuurlijk, qua gedoe. Daarna rechtskundig advies ingewonnen. Dat luidde: laat maar gaan. Zo gedaan. Onlangs viel er toch weer een nieuw dreigement van de deurwaarder op de mat. Een bedrag van vier cijfers beginnend met een twee. Daar gaan we weer. Nu heb ik een afspraak gemaakt bij de rechtsbijstand. Want dat kan nog. Ook dat zal wegbezuinigd worden. Dan zijn wij van de rafelrand helemaal de lul (m/v).
|
|
|
|
|
| 30-05-2011 |
| Een mens moet mogen kiezen |
Een paar dagen pauze gehad qua blog, ken je dat? Er schijnt al een flink aantal jaren een vijfdaagse werkweek te zijn, wist ik veel? Ik schreef gewoon iedere dag een log. Dan wel ieder weekend veel mensen die mijn blog lezen, alsof lezen geen werken is. Affijn, ik begin wat luier te worden. Als ik de laatste tijd op hetzelfde net twee programma's na elkaar wil zien, op de publieken, Nederland, België en Engeland, geen Duitsland, als ze niet nasynchroniseren zitten ze er doorheen te lullen, zap ik niet meer weg bij de advertenties. Dat is voornamelijk op Nederland. Sterker nog: ik ben zelfs te lui om het geluid wat zachter te zetten. Er is een wereld voor me dichtgegaan.
Voorbeeld: advertentie van een energiemaatschappij. Want om de een of andere reden hebben we geen gemeentelijke energiemaatschappijen meer, maar we kunnen kiezen. Wie maakt er in godsnaam tijd vrij om over een energiemaatschappij na te denken? Geef gewoon gas, want er is al zoveel om over na te denken. Vergeef me dat ik niet onthouden heb welke maatschappij het is, maar in de advertentie, die ik nu al een aantal keren heb zien langskomen, komt een adhd-manneke met blijkbaar een nieuwe verovering in zijn huis. Hij: alles groen. Spaarlamp, alles in zijn koelkast is groen. Bij het gasfornuis vraagt zij: gas ook groen? Hij kijkt en ziet: nee, dat is blauw. En dan slaat ze hem in zijn bek!! Mis ik hier iets?? Waarom slaat die muts??
Reclame voor 'natuurlijke valse wimpers'. Spuitbussen die alle zweetuitstoot tegenhouden; ik heb op school bij biologie geleerd dat zweten een functie heeft. Een zeepmiddel met een pompje om je handen te wassen, waarbij je niet meer op het pompje hoeft te drukken, het geeft automatisch, als je met je handen in de buurt komt, een hoeveelheid zeep. Want het is zo vies om op die vierkante centimeter te drukken waar iedereen al op drukt. Hallo! Je gaat je handen wassen! Hoeveel reclame krijg je bij de Nederlandse publieken tussen de programma's? Maximaal vijf minuten? Dan gaat het steeds minimaal vierenhalve minuut over dingen die ik niet begrijp. Het ligt niet aan de leeftijd, vrees ik.
PS. Een vraag die me maar blijft bezighouden: wat was er mis met het oude ziekenfonds? Want daar moet je tegenwoordig ook in kiezen. Dan is er wel een speciale belastingdienstafdeling in het leven geroepen die iedere maand een bijdrage op mijn giro stort, als tegemoetkoming. Waar zit em de winst?
|
|
|
|
|
| 28-05-2011 |
| Baard |
Ik scheer me niet meer tot ik zestig word, laat ik eens gek doen. Heb ik dat ook eens meegemaakt: een baard. Dat er dan restjes soep in blijven hangen. Ik heb overigens jarenlang een snor gehad, dus zo vreemd is het me niet. En tussen jou en mij: ik ben altijd al fan van ZZ Top geweest. Give me all your lovin', all your hugs and kisses too, maar dat bedoel ik platonisch.
|
|
|
|
|
| 27-05-2011 |
| All that jazz |
Het is niet alleen John Coltrane geweest die mijn muzikale landschap heeft veranderd. Miles Davis ook. Kijk, luister en geniet bijvoorbeeld eens van dit JouwBuisje. Miles samen met John Coltrane! De bassist Stanley Clarke ook, zoek zelf maar op JouwBuis. Dizzy Gillespie. Count Basie. All that jazz. Nee, ik hou niet van dixyland. Dixyland staat tot jazz als operette tot opera. En ik hou van opera. Dixyland is de onderbroekenlol die op VVD-bijeenkomsten wordt gespeeld.
Vandaag is mijn oudste zuster jarig. Ze is een jaar en een dag ouder dan ik. Dan ben ik, mutatis mutandis, morgen jarig, jawel. Dan bereik ik de gezegende leeftijd van 59. Dan ben ik nog maar zeven jaar jonger dan mijn vader. Aanvankelijk had ik plannen voor morgen. De KRO is zo aardig om ter gelegenheid van mijn verjaardag weer een detectievenacht uit te zenden. Mijn plan was vrienden uit te nodigen: breng iets te zuipen mee, voor jezelf en de anderen, dan gaan we onderuit gezakt al die uren beleven. Maar nee, ik heb weer zo'n bui dat ik in mijn eentje wil zijn. Daarom ben ik nooit getrouwd, daarom heb ik nooit kinderen gemaakt: omdat ik van die buien heb. Zelfs mijn beste vrienden stuur ik dan van de deur: nu even niet. En zij begrijpen.
Nog even over waar ik allemaal geweest ben. Naar aanleiding van de arrestatie van de beul van Srebrenica. Die zal in de Scheveningse gevangenis terecht komen en daar ben ik ook binnen geweest. Niet als gevangene! Ik heb dan wel in de cel gezeten, maar dat is een politiecel geweest. Ik heb geen misdaden begaan, maar ik heb dingen gedaan die de autoriteiten niet zien zitten, ik zou ze morgen weer doen. In de Scheveningse gevangenis ben ik terecht gekomen om voor te dragen voor gevangenen. Steeds kleine groepjes, een man of acht per keer. Met de uitdrukkelijke eis: ik wil niet weten waarom die gasten tegenover me hier zitten. Misdadigers worden in Nederland in de watten gelegd? Geloof me, je wilt daar op Scheveningen nog geen minuut zijn. Het zijn zo ongeveer de zwaarste momenten van mijn leven geweest. En ik mocht gewoon weer naar buiten.
|
|
|
|
|
|
| Then came the last days of may |
Weer muziek? Ja weer muziek. In deze tijd van het jaar, maar ook op andere tijden, draai ik vaak en op een onverantwoord level The last days of may van Blue Öyster Cult. Het gaat over avontuurlijke jongens die dope van Mexico naar Amerika smokkelen. Let wel: dit gaat over weed. Dit speelt voor de tijd van de nietsontziende Mexikaanse cokebendes. Ik heb de Blue Öster Cult live gezien, in de Voorburgse Vliegermolen. Dat waren nog eens tijden. Ga er maar eens op googlen wat er allemaal in die sportzaal heeft gespeeld. Ik heb het allemaal gezien, van The Who tot en met The Golden Earrings, zoals zij toen nog heetten.
Blue Öster Cult? Het zal broer Gerard geweest zijn die me op hun spoor heeft gebracht. Broer Theo heeft me kennis laten maken met New Model Army en The Levellers. Met broer Mark ben ik naar concerten van Maiden en Motőrhead geweest. Broer Niek heeft Creedence Crealwater Revivel in huis gebracht. Meer broers heb ik niet. Ik heb ook vier zussen. Echt, stuk voor stuk, prachtige meiden. Goede meiden. Maar muzikaal hebben ze me niets bijgebracht. En van mij hebben ze ook niets willen leren. Mijn broers trouwens ook niets. Jazz?? Gatver!! Ik heb van hen geleerd, zij niets van mij. Het zal aan mij liggen.
They're okay, the last days of may.
|
|
|
|
|
| 26-05-2011 |
| Gabba gabba hey hey |
Je kan echt alles op JouwBuis vinden. Soms doe ik het. Dan ga ik een avondlang my favorite things zitten kijken en luisteren. Zoals my favorite things, niet door een soort Yvonne Jaspers in The sound of music, maar John Coltrane. Kennismaking met John Coltrane heeft in één klap mijn muzikale landschap veranderd. Ineens was ik bij de basis. Soft Machine is trouwens ook niet mis.
Gabba gabba hey hey? Ja, hoor eens, ik hou ook van herrie.
In mijn rijtje belevenissen: ik ben nooit bij een concert van John Coltrane, Soft Machine of The Ramones geweest. Een mens kan niet alles hebben.
|
|
|
|
|
| 24-05-2011 |
| Een mensenleven |
Geloof me, ik heb alles gedaan. Ik heb in de zaal gestaan bij concerten van AC/DC, Iron Maiden en Motörhead. Ik heb dagenlang hoog in de Pyreneeën gelopen op een been en een prothese. Ik heb in een kano op een groot Zweeds meer 's nachts de zon niet zien ondergaan. Ik heb doorgehaald in Barcelona. Ik ben in mijn eentje heel Schotland doorgereisd. Ik heb oog in oog gestaan met de Mona Lisa (Parijs), de Guernica (Madrid), de Nachtwacht (Amsterdam) en de Stier van Potter (hier in de stad der steden). Ik ben tig keer op tv geweest, nog vaker op de radio. Ik heb in een helikopter boven het oude dorp gevlogen, in een Cesna boven Zuid-Holland. Ik heb, en daar ben ik nog steeds het trotst op, sluip door kruip door met prothese, de Mont Juich beklommen. Ik heb op meer dan duizend podia in het land gestaan, tot in de Kleine Kommedie. Ik heb parket gelegd bij mijn broers en de muren behangen. Ik heb, vriendelijke man als ik ben, oog in oog met de ME gestaan, ben in elkaar geslagen, heb in de cel gezeten. Ik heb het bed gedeeld met enkele zeer prachtige vrouwen. Er zijn verhalenbundels en gedichtenbundels van me uitgekomen. Ik heb een aantal malen als zanger/gitarist met een band op het podium gestaan. Ik heb als schrijver naast mijn favorieten op het podium mogen staan.
Kortom: ik heb zo'n beetje alles bereikt. In tevredenheid kijk ik terug. Nee! Dit is geen afscheid. Dat ik zo meteen mijn hoofd aan het gas leg. Ik heb nog nooit zelfdoding gedaan, waarvan acte, en ben het ook niet van plan. Wat ik vertel is dat ik veel heb meegemaakt, ik heb de helft niet eens verteld, en ik vind het mooi zo. Ik geniet nu nog van mijn boeken, mijn cd's, mijn planten en mijn katten, meer wil ik niet. Hallo: ik word over vier dagen 59.
|
|
|
|
|
|
| Ik ben geen Brinkman |
Het zijn verwarrende tijden. In verband met de topman van het IMF lees ik in de Krant dat ook vrouwen met macht seksueel aantrekkelijk zijn. Alsof de Duvel ermee speelt, en natuurlijk speelt Hij ermee, gisteravond beelden op tv van het stel Brink en Storms. Nina Brink, een vrouw met toegedichte macht, een oplichtster die ermee is weggekomen. Ze had natuurlijk allang moeten zuchten in de cel naast Dirk Scheringa, maar zo waterdicht is ons rechtssysteem niet. En dan zou ik bij het zien van die Brink in de touwen moeten klimmen? Heus, geloof me, ik ben hetero, weliswaar niet praktiserend, niet in gezelschap, maar hetero. Die Brink heeft een a-seksuele uitwerking op me. Om met Van Kooten te spreken: dan wordt-ie weer maatje pink.
En dan is Van der Staaij ineens aantrekkelijk als politieke partner. Dat was-ie al in de Tweede Kamer, maar nu met een mager zeteltje ook in de Eerste Kamer. De SGP. De partij die er niet voor schroomt vrouwen terug te wijzen naar het aanrecht. De partij die floreert in plaatsen met een rare APV. Als je als oprecht liberaal VVD hebt gestemd, hou voor een volgend keer stemmen in de gaten wat je voorman allemaal uitspookt. Hij is in zee gegaan met de PVV, die complete bevolkingsgroepen degradeert, om het netjes te zeggen, en dan ook met de SGP, dat ideëen heeft waar je als normaal mens met je verstand niet bij kan.
Nee, dan mijn blog met plaatjes, foto's. Dat is leuk om te zien, al zeg ik het zelf. Links bij mijn links de bovenste link. Ik heb de afgelopen dagen weer wat aardige dingen toegevoegd en ik heb nog wat in portefeuille. Nogmaals: ik ben geen fotograaf. Met mijn foto's vertel ik anekdotes. Niets meer, maar ook niets minder.
PS. Van een vriend kreeg ik een tennisracket. Met batterijen in het handvat. Vliegen en muggen krijgen een niet door te komen stroomstoot als ik ze ermee raak. Het werkt. Met de zomer in het zicht, is het leven weer draaglijker.
|
|
|
|
|
| 23-05-2011 |
| Gij zult de naam van god |
Wat hebben de volgende gemeenten gemeen? Barneveld, Bodegraven, Elburg, Ermelo, Goedereede, Graafstroom, Krimpen aan den IJssel, Nieuw-Lekkerland, Nijkerk, Nunspeet, Putten, Reimerswaal, Rijssen-Holten, Staphorst, Tholen en Urk. Antwoord: op bestuurlijk niveau sporen ze niet. Al deze gemeenten hebben een vloekverbod in hun Algemene Plaatselijke Verordening (APV). Hoe dat er in concreto uitziet? Neem bijvoorbeeld Barneveld. In hoofdstuk 3 van de APV, Openbare zedelijkheid en gezondheid, in paragraaf 5, Openbare zedelijkheid en gezondheid, in artikel 95, Vloeken; ruwe of onzedelijke taal:
1. Het is verboden in het openbaar de naam van God vloekende te gebruiken.
2. Het is verboden in het openbaar ruwe of onzedelijke taal te gebruiken.
3. Het bepaalde in het eerste en tweede lid geldt niet voor zover gedachten of gevoelens worden geopenbaard als bedoeld in artikel 7 van de Grondwet of indien het Wetboek van Strafrecht van toepassing is.
Waar de schoen wringt is artikel 147 van het Wetboek van Strafrecht. Dat gedrocht is uit de pen gekomen van de toenmalige (1930) minister van justitie Jan Donner, jawel de vader van. Hij is gekomen met de Wet inzake smalende godslastering. Op openbare godslastering in woord of beeld werd een gevangenisstraf (maximaal 1 tot 3 maanden) of een geldboete gesteld. Donner wilde uitingen bestraffen "die in haar uitdrukkingswijze zelf een honen van de persoon Gods bevatten." Kritiek leveren op God en het geloof werd door de nieuwe wet niet verboden.
Een compilatie van de teksten in de verschillende leden: verbiedt bespotting van predikanten, priesters en dergelijke '"in de waarneming van hun bediening", verbiedt beschimping van aan de eredienst gewijde voorwerpen, het uitgeven of ten gehore brengen van godslasterlijke publicaties: daarop staat maximaal twee maanden gevangenis en het bepaalt dat iemand die binnen twee jaar herhaaldelijk wordt veroordeeld voor een dergelijke publicatie uit zijn beroep (van uitgever) gezet kan worden. Qua boel shit.
Nog één keer. De mens heeft zich een god geschapen naar zijn evenbeeld. Je kan hoog springen, je kan laag springen, maar god is een verzinsel. Iets dat niet bestaat kan je niet lasteren. Tot die conclusie waren onze vrienden van de VVD ook gekomen, zoals dat goed liberalen betaamd. Maar de grote roerganger, Mark Rutte, heeft voor een wankele meerderheid de steun nodig van het christelijk gefriemel in beide Kamers. Dan doet de eigen mening er plots veel minder toe.
|
|
|
|
|
| 22-05-2011 |
| De Dag des Oordeels |
Het is een dagje nagelbijten geweest, maar uiteindelijk ben ik zaterdag de 21ste mei 2011 goed doorgekomen. Want je hebt het toch wel meegekregen: gisteren was 'Doomsday', de Dag des Oordeels. De dag waarop wij ter helle gaan en alle kwezels naar de hemel. Het was voorspeld door de Amerikaanse prediker en zelfbenoemd ziener Harold Camping. Hele hordes, roedels zelfs, geloofden hem. In de VS hebben mensen zich in huis opgesloten met hun familie om afscheid te nemen van hun wereldse bestaan. Anderen hebben huis en haard verkocht. En ziet: het is een beetje winderig vandaag, de 22ste mei 2011, die niet meer zou bestaan, maar het is wel degelijk zondag geworden. Ach, die Harold Camping heeft al eerder het einde der tijden voorspeld. De vorige keer was in 1994.
Belangrijker, nagelbijtender, was de vijftiende etappe van de Giro. Met die vreselijke afdaling van de Monte Crostis. Afgelopen zondag heeft het hele peloton een video van die afdaling te zien gekregen en van de maatregelen vangnetten, matrassen die voor de veiligheid zijn genomen en de renners gaven groen licht voor de rit. Dan zijn er toch in extremo enkele ploegen geweest die protest hebben aangetekend. Op vrijdag, slechts één dag voor Uur U. Grootste bezwaar: er konden geen volgwagens mee over de Monte Crostis. Dus werd de beklimming en afdaling van de berg alsnog afgeblazen. Dat zat de streekbewoners niet lekker. Veel vrijwilligers zijn vanaf begin april beziggeweest de passage mogelijk te maken en op het laatste moment wordt hen die door de neus geboord. Ze hebben het alternatieve parcours geblokkeerd, zodat het peloton onderweg moest afsteken.
Steven Kruijswijk heeft weliswaar weer tijd verloren, maar is in het algemeen klassement vier plaatsen gestegen: hij staat nu veertiende!
Dan is onlangs de Ronde van Azerbaijan verreden, donderdag was de zesde en laatste etappe. De eerste drie plaatsen waren voor Iraniërs van het Tabriz Petrochemical Cycling Team. Verwonderlijk? Niet als je weet waar de Ronde van Azerbaijan plaatsvond: in Iran. In de twee noordelijke provincies, die en West- en Oost-Azerbaijan heten. Heb je weer wat opgestoken.
Foto's. Mijn fotoblog ben ik begonnen met foto's die ik heb gemaakt met een geleende camera daarvoor mijn hartelijke dank. Maar, het UWV zij geprezen, het is mei, de zilvervloot is binnen gevaren: vakantiegeld. Nu moet je je daar ook weer niet te veel bij voorstellen: een percentage van weinig is nog minder. Toch voldoende om zelf een cameraatje aan te schaffen. Als je belangstelling hebt voor de foto's, moet je eens in de week even gaan kijken, klik links bij de links: ik zal met zekere onregelmaat nieuwe beelden plaatsen. Vandaag, bij hoge uitzondering, foto's van mijn huiskamer en op een daarvan sta ik zelf!
|
|
|
|
|
| 21-05-2011 |
| Gastvrijheid |
Nederland is door de eeuwen heen altijd een gastvrij land geweest, ken je dat waanidee? Als voorbeeld wordt dan altijd de gevluchte Portugese joden gegeven, onderdrukte Franse hugenoten. Nou, sla de boekjes er maar op na: die hebben zich niet zonder slag of stoot hier kunnen vestigen. De intollerantie, het waangoed van Wilders, is niet van de laatste tijd. Zullen we wat voorbeelden uit de twintigste eeuw doorlopen?
Op 4 november 1956 maakten Sovjet-tanks een bloedig einde aan de Hongaarse opstand. Voor de jongere lezers: met Sovjets wordt het communistisch Rusland bedoeld en de opstand was gericht tegen het communistische regime: Hongarije was een vazalstaat van de Sovjet Unie. Tienduizenden Hongaren vluchten naar het buitenland. O jawel: Nederland opende de grenzen. Maar voor een zeer select aantal vluchtelingen. 'We' wilden wel helpen, maar de schatkist bleef dicht.
In de jaren vóór de tweede wereldoorlog was het voor de joden ook al geen goed toeven in Duitsland, om er een eufemisme tegenaan te gooien. Velen vluchten naar Amerika, maar ook veel naar buurland Nederland. Degenen die het lukte de grens over te komen, werden hier te lande in kampen gestopt, waaruit zij uiteindelijk wel vrij kwamen, maar velen werden aan de grens terug gestuurd, een zekere dood tegemoet. Het gastvrije Nederland.
Vriend B. mag dan een oude man zijn, hij stapt nog vaak op zijn racefiets om een eind te rijden. Momenteel maakt hij de Ardennen onveilig. Laatst mailde hij me: 'Overigens fietste ik zondag o.a. over de Amersfoortse Berg (!) en passeerde daar bovenop het Belgenmonument. Nooit van gehoord? Ik ook niet! Maar wel interessant.' Daarbij gaf hij mij een link naar een Wiki. Met stijgende verbazing heb ik het stuk zitten lezen. Over de behandeling van Belgische vluchtelingen tijdens de eerste wereldoorlog. Ik wist daar wel iets van, maar dat het zo erg was... En dan belonen ze ons nog met een monument ook. Goeierds zijn het, die Belgen. Maar Nederland gastvrij? Kom nou toch!
Om de Toelatingscommissie voor Nieuwe Nederlanders, of hoe heet die instantie, meer een afspiegeling van de maatschappij te laten zijn, wil ik voorstellen mij in de gelederen op te nemen. Ik zal mij specialiseren in vragen omtrent cul- en natuur. Wie niets weet over Han Bennink, over Jeroen Brouwers, over Atelier van Lieshout, wie het verschil niet ziet tussen een boterbloem en speenkruid, tussen tureluur en grutto, tussen Berlage en de Amsterdamse School, wordt teruggestuurd naar zijn tijdelijke verblijfplaats, binnen Nederland, om zijn huiswerk over te doen. Ik mag toch hopen dat dit soort dingen in het inburgeringspakket zitten.
|
|
|
|
|
| 20-05-2011 |
| Safety first |
Ook als je niet speciaal van wielrennen houdt, moet je even naar het JouwBuisje aan het eind van dit stukje kijken. Maar eerst een verduidelijking. Italië bestaat dit jaar 150 jaar en de organisatie van de Giro heeft graag een duit in het festiviteitenzakje willen doen met een exeptioneel zware ronde door bijna alle provincies van het land. Zwaar naar de huidige maatstaven. In het verleden waren etappes van 300, 400 kilometer geen uitzondering.
De zwaarte ligt hem vooral in de hoeveelheid kilometers die moeten worden geklommen. Er zitten in het totaal veertig beklimmingen in het parcours en in zeven ritten ligt de finish bergop. Gisteren was de laatste vlakke rit. De sprinter Mark Cavendish, die deze rit won, is meteen daarna uit de Giro gestapt: hij kan alleen tegen een berg naar boven komen als hij aan een auto hangt. Ook de afsluitende tijdrit in Milaan is nog vlak. Dit mag allemaal geen bezwaar zijn voor de renners. Grote rondes worden nu eenmaal gewonnen door jongens die goed kunnen klimmen. Het hoort bij het werk. Echter.
Als je een berg op gaat, moet je hem ook weer af. Dat is logisch, zou Cruijff zeggen. De rit van morgen eindigt op een hoogte van 1730 meter, op de Monte Zoncolan, maar niet ver daarvoor zit nog een nijdige berg: de Monte Crostis (1982 m.) De afdaling van de Monte Crostis is levensgevaarlijk: een smale weg met een rampzalig wegdek. Dat heeft de voorzitter van het organisatiecomité, Angelo Zomegnan, zich na het tragisch ongeluk van Wouter Weylandt ook gerealiseerd. Er zijn de volgende maatregelen genomen:
Op verschillende plaatsen zijn vangnetten geplaatst. Verdeeld over de verschillende bochten zijn 300 matrassen aangebracht. Er zullen vijf teams van alpinisten klaarstaan en een extra traumahelikopter. Afgelopen zondag, na de beklimmingen van de Etna, was er een gezamenlijk avondeten voor alle renners. Tijdens het eten is een video vertoond van de huidige stand van die afdaling, gefilmd vanuit de auto. Na het zien van de video hebben de renners groen licht gegeven. Je kunt hem hier bekijken. (Als de video niet meteen wil starten, even een of twee keer op de adresbalk bovenin klikken.) Morgenmiddag live op België Een.
PS. Voor Ralph. Jullie nationale held, Fumiyuki Beppu, staat momenteel 80ste op 42.40 van leider Contador.
'De manier om het beste deel van het leven te besteden aan geld verdienen om in het minst waardevolle deel ervan een twijfelachtige vrijheid te genieten, doet mij denken aan de Engelsman die eerst naar India gaat om een fortuin te verzamelen ten einde dan naar Engeland terug te keren om het leven van een dichter te leiden. Hij had dadelijk naar zijn zolderkamertje kunnen gaan.' Walden, David Henry Thoreau.
Gisteren. If you cannot beat them join them: ken je die uitdrukking? Langharig werkschuw tuig, zo werden mensen met een uiterlijk zoals ik toentertijd door het klootjesvolk genoemd. Terwijl ik vanaf de lagere school iedere dag na schooltijd en in de vakanties heb gewerkt. Zakgeld was er niet bij, geen stuiver, omdat dat geld er domweg niet was voor negen kinderen. Daarna heb ik nog tien jaar fulltime in het stramien gezeten. Op een gegeven moment dacht ik: ik kan me wel druk maken over hun ongelijk, maar ik kan er ook voor zorgen dat ze het bij het rechte eind hebben. Zo gedaan. Zij tevreden, ik tevreden.
|
|
|
|
|
| 19-05-2011 |
| Langharig werkschuw tuig |
'Het grootste deel van wat mijn buren goed noemen voel ik van binnen als slecht en indien ik van iets berouw heb, dan is het waarschijnlijk mijn braafheid. Welke duivel heeft mij bezeten dat ik mij zo netjes gedraag? U, oude man, u mag de wijste dingen zeggen die u kunt u die al zeventig jaar heeft geleefd en niet zonder een bepaalde eer maar ik hoor een onweerstaanbare stem in mij die mij uitnodigt dat allemaal te verlaten. De ene generatie doet afstand van de ondernemingen der vorige als van gestrande schepen.'
Dit schreef David Henry Thoreau in zijn bekendste werk, Walden (1854). De eerste maal dat ik het boek las was in 1981 en wel rond deze tijd. Hoe ik dat zo precies weet? Terwijl ik een grote boodschap deed, of zat te poepen zoals anderen zeggen, wierp ik een blik op de verjaardagskalender, met de vraag: welke verjaardagen zal ik rond deze tijd missen, per ongeluk vergeten? Onder andere de mijne. Toen zag ik het staan, bij 16 juni: baanvrij 1981. Op die zestiende juni ben ik 's morgens naar mijn baas gegaan en heb mij ziek gemeld. Vanaf dat moment ben ik via ziektewet en bijstand, via een korte periode als gesubsideerd eigen baas, de wao ingerold. Het boek was slechts de druppel in een proces dat zich al langer in mijn hoofd afspeelde. Dus binnenkort vier ik mijn dertigjarig jubileum. Een lintje zal er niet inzitten.
O, het legt me windeieren, financieel gezien, maar ik heb sindsdien alle vrijheid, sporadische bemoeienis van een instantie en lichamelijke gebreken daargelaten.
'De meeste mensen, zelfs in dit naar verhouding vrije land, zijn door louter onwetendheid en misverstand zo bezet met de conventionele zorgen en de overdreven grove lasten van het leven, dat ze aan het plukken van fijnere vruchten niet toekomen. (
) De ploeterende mens heeft geen vrije tijd om van dag tot dag tot een balans in zich zelf te komen.' Geschreven in 1854, 157 jaar geleden! Goed, de huidige mens heeft wat meer vrije tijd, maar het brein is zo vervild dat iedere dag de kijkcijfers de pan uit rijzen: de fijnere vruchten.
In verband met het bespioneren van de eigen klanten door KPN en Vodafone heb ik de afgelopen dagen op tv wat merkwaardige opmerkingen gehoord over mobieltjes, of hoe die dingen ook mogen heten. 'Iedereen heeft er tegenwoordig een.' 'Het is een eerste levensbehoefte.' Wat een boel shit! Ik heb er geen, ik wil er geen, ik mis er geen.
Economie. De Amerikaanse staatsschuld bedraagt momenteel 10.000.000.000.000,- Dat spreek je uit als: tien biljoen euri. Die Yanks mogen we straks ook te hulp schieten.
Gisteren. De naam van de Plus-supermarkteigenaar, Pel 't Lam, heb ik echt niet zelf verzonnen. Google maar. De naam lijkt te verwijzen naar de aktie die aartsvader Abraham uitvoerde, nadat hij in eerste instantie van God de opdracht had gekregen zijn eigen zoon te slachten (Genesis 22:1-13). Zij het dat het geen lam was maar een ram. Het was een lolbroek, de God van het Oude Testament. Om van die Abraham maar te zwijgen.
|
|
|
|
|
| 18-05-2011 |
| Het getal van het beest |
Ken je deze uitdrukking: 'Hier is de wijsheid: wie verstand heeft, berekene het getal van het beest, want het is een getal van een mens, en zijn getal is zeshonderd zes en zestig.' Het staat in de Bijbel, helemaal achterin het Nieuwe Testament, zeg maar: de apotheose. Voor niet ingewijden: De Openbaring van Johannes 13:18. Het beest is de antichrist, een persoon die zich laat leiden door de duivel. Deze persoon zal proberen de hele mensheid in zijn macht te krijgen en zal de gelovigen uitroeien.
Ach.
Als je in onzin gelooft, in dit geval Christus en zijn mensgeworden zoon Jezus, geloof je mutatis mutandis ook in het tegendeel: de duivel en de antichrist als zijn menselijke verschijningsvorm. Ieder heeft recht op zijn bijgeloof. Het komische in dit geval is dat die antichrist een rugnummer blijkt te hebben dat door verstandige mensen te berekenen is. Nu heb ik altijd uitgeblonken in wiskunde, maar...
Met veel plezier kijk ik altijd naar de reportages van Louis Theroux. Reportages over de uitwassen van de menselijke soort, van nazi's tot überchristenen. Zo'n vier jaar geleden bezocht hij de Westboro Baptist Church in Topeka, Kansas. Onlangs is hij teruggegaan om te zien hoe ze sindsdien gevaren zijn. Zal ik het verklappen? Ze zijn nog even gestoord als toen. De enige vooruitgang is dat zij de antichrist hebben ontdekt: Barack Obama.
Waarin deze groep baptisten zich onderscheidt van minder gestoorde gelovigen, is dat zij iedere ramp, elk ongeluk, welk overlijden dan ook toejuichen. We zijn immers allemaal zondaars en het is een goede zaak dat God zoveel mogelijk mensen tot zich roept. Met uiteraard Petrus op het vitale kruispunt: om de ene bocht wacht de hel, om de andere de hemel. Het zal je niet verbazen dat die malloten de enigen zijn die richting hemel mogen.
Zouden ze hun vrolijkheid in achterkamertjes praktiseren, zou ik zeggen: a la. Maar nee. Ze verstoren begrafenissen. Terwijl de rouwenden afscheid nemen van hun geliefde komen zij op korte afstand uitbundig zijn, met plakkaten en liederen. Je zult begrijpen dat vooral ook homoseksuelen het moeten ontgelden. In 1998 werd in Wyoming ene Matthew Shepard vanwege zijn geaardheid vermoord. De gekken hebben een vergunning proberen te krijgen om een monument te plaatsen. Een brok graniet met daarop de tekst: 'Matthew Shepard: ging de hel binnen op 12 oktober 1998, vanwege zijn verzet tegen Gods waarschuwing: je mag het bed niet delen met een man zoals een vrouw, dat is gruwelijk.'
De familie van een soldaat die in Afghanistan is gesneuveld en op wiens begrafenis zij een feestje kwamen vieren, heeft een rechtzaak tegen hen aangespannen. Vooralsnog hebben ze die verloren: de vrijheid van meningsuiting is het hoogste goed bij de Yanks. Als je maar geen 'fuck' in het openbaar zegt, of 'shit'. Daarop is de familie in beroep gegaan bij het Hooggerechtshof. Die heeft nog geen uitspraak gedaan.
De vrijheid van meningsuiting: het zijn vaak degenen die deze misbruiken die er de mond van vol hebben. Zum kotzen!
PS. De geniale natuurkundige Stephen Hawkins zei onlangs in een interview in The Guardian, over de hemel en leven na de dood: 'Het is een sprookje voor mensen die bang zijn in het donker.'
PPS. Een aantal Plus-supermarkten doet niet mee aan een landelijke spaaraktie, omdat die in strijd zou zijn met de Bijbel. De klant krijgt sinds maandag bij besteding van iedere 15 euri een muziekmunt, voor muzikaal behang. De eigenaar van de Plus-supermarkten in Dubbeldam en Stadspolders, Pel 't Lam (what's in a name): 'Veel popmuziek strookt niet met de inhoud van de Bijbel. De hele sfeer rondom popmuziek en mijn persoonlijke overtuiging kon ik niet verenigen.' Dan gaat het nota bene en onder andere over K3, Mega Mindy en Jeroen van den Boom. Jochie toch.
|
|
|
|
|
| 17-05-2011 |
| Er is er een jarig |
Het feit dat de vorige paus laatst supersnel zalig werd verklaard, bracht ik, mijns inziens terecht, in verband met de impopulariteit van de sikkeneurige Rat Zinger, de huidige paus. Door Popie Jopie figuurlijk uit zijn graf op te graven hoopt men het volk weer rond de Heilige Stoel te scharen. Dat zal mischien lukken in Zuid-Amerika en Afrika, maar ik zie in West-Europa de kerken na zo'n show niet zo snel weer volstromen. Sterker nog: ze raken onverminderd leger en leger. Goede zaak.
Ongeveer dezelfde rol krijgt in ons land Máxima door monarchisten (en zij die dat ontkennen te zijn) toebedeeld. Beatrix is niet bepaald een populaire koningin en haar toekomstige opvolger scoort ook al niet zo hoog in de polls. Nee, dan Máxima. Zelfs verstokte republikeinen noemen haar een lekker wijf. Ik niet, het is mijn type niet. De afgelopen dagen werden we mediabreed met beelden en verhalen van en over de toekomstige koningin bestookt. Ook mijn Krant heeft al enkele malen gemeend een paar pagina's aan haar te besteden. De magere reden: ze is vandaag veertig geworden. Wordt er ergens in het land gedefileerd?
Mijn verwachting is, mijn hoop is, dat op een gegeven moment de gewenning wel zal toeslaan. Dat het volk weer met beide benen op de grond belandt en alleen de deihards zullen overblijven. Bijvoorbeeld de medemens die ook ieder jaar weer uit zijn dak gaat rond het Eurovisie Songfestival. Of maak ik nu een foute opmerking? Ik denk bijvoorbeeld aan een Johan Vlemmix - leeft-ie overigens nog? Ook dit jaar heeft Nederland weer niet mogen meedoen aan dat zang'festijn', de 3J's zijn niet door de voorronde gekomen. Van enige nationale rouw heb ik niets gemerkt.
Verdachte. Wat gaan die Amerikanen toch typisch om met hun verdachten. Laatst nog werd Osama bin Laden standrechtelijk geëxecuteerd, hoewel de baardaap ongewapend was. En nu weer de toestand rond Strauss-Kahn. In de westerlijke wereld is een verdachte toch onschuldig totdat zijn schuld is bewezen? Neemt niet weg dat hij al enkele malen uitgebreid in beeld is gebracht in weinig flaterende situaties. De borgzitting werd nota bene live uitgezonden op CNN. Ja, ik heb het gezien. Mocht hij schuldig worden bevonden (en ervaringen uit het verleden...) ben ik bereid de eerste nagel in zijn schandpaal te slaan. Maar zo ver is het nog niet.
Wielerhoekje. Dan is vannacht de Ronde van Californië echt van start gegaan. Met de tweede etappe, de eerste etappe werd afgelast. Het had flink gesneeuwd in de bergen rond Lake Tahoe en de renners weigerden van start te gaan. Groot gelijk hadden ze. Met Wouter Weylandt nog op het netvlies geëtst... De ingekorte etappe van Nevada City naar Sacramento eindigde in een massasprint, die werd gewonnen door Ben Swift (Team Sky), Peter Sagan (Liquigaz) werd tweede, Matthew Goss (HTC-Highroad) derde.
Er rijden vier Nederlanders mee, allen van de Boerenleenbank: Maarten Tjallingii, Lars Boom, Coen Vermeltvoort en Laurens ten Dam. Als wielrenner kom je nog eens ergens. Eurosport zendt de etappe iedere dag rond het middernachtelijk uur live uit.
|
|
|
|
|
| 16-05-2011 |
| Nogmaals: de Bergman en de dood |
Nou, dit kun je wel een zeperd noemen. Enkele weken geleden togen Harry Zevenbergen en ik voor het Haags Dichtersgilde naar de begraafplaats Oud Eik en Duinen, met het plan een saluut te brengen aan de dichter Bergman. Affijn, zie de log van gisteren. Ik meende me te herinneren waar het graf zo ongeveer lag, maar we hebben een kwartier vruchteloos gezocht. Daarop is Harry naar het kantoortje gegaan: we zochten wel degelijk in de goede hoek. We vonden het graf van Geertrui Kok-Van Lier. Vreemd, want de vrouw van Bergman heette Jo. Harry ging nogmaals naar het kantoortje en de dienstdoende juffrouw bezwoer hem: dat is wel degelijk zijn graf, de heer Kok ligt onder zijn vrouw. Toch vreemd dat zijn naam er niet opstaat.
Op het graf van Geertrui heb ik Bergmans gedicht actie-radius uit de bundel leyenburg (1985) voorgelezen (zonder hoofdletters), Harry heeft de opname gemaakt. Het resultaat is, op het moment dat ik dit schrijf, nog op JouwBuis te bekijken. Stom! We hebben ons beet laten neem door de juffrouw van de begraafplaats, maar het blijft natuurlijk onze fout.
Bergman, Aart Kok, en zijn vrouw Jo, Johanna Hendrika van Leeuwen, liggen wel degelijk gezamenlijk onder een mooie steen, met beider namen erop. Bergmans zoon Henny stuurde mij de foto, die te zien is op mijn plaatsjeblog. Harry en ik moeten binnenkort maar eens terug en een nieuwe opname maken bij het juiste graf. Mijn oprechte excuses. Dan is er nu gelegenheid tot uitlachen en sliepuiten.
|
|
|
|
|
| 15-05-2011 |
| De Bergman en de dood |
Nee, ik heb geen obsessie met de dood. De doden die de afgelopen korte tijd op mijn blog zijn langs gekomen, zijn me overkomen. Stuk voor stuk, Cobra, Wouter Weylandt en Rob, heb ik met een in memoriam willen eren. En dan vandaag nog een dode: Bergman.
Het Haags Dichtersgilde is bezig met een projekt, te vinden op JouwBuis. Voordrachten van Haagse dichters. Mij werd gevraagd een saluut aan Bergman te geven. Mind you, dit is al enkele weken geleden, voordat de doden bij bosjes om me heen vielen. Waarom Bergman en ik? We zijn elkaar in de eerste helft van de jaren tachtig tegengekomen en het klikte meteen. We bleken hetzelfde beeld van de mens en de mensheid te hebben. Aart Kok, dat was zijn eigen naam, Bergman, omdat hij zich in de bergen thuis voelde.
Kijk naar de clip, later zal ik vertellen hoe de middag verlopen is. Op de grafsteen lees je: Geertrui Kok van Lier. Dat is Jo, zijn vrouw, die vrij kort na hem overleed. Bergman ligt eronder. Welk gedicht ik zou doen is mijn eigen keus geweest.
|
|
|
|
|
| 14-05-2011 |
| Rob Schoemaker (1960-2011) |
De afgelopen dagen heb ik er wat vaag over gedaan, omdat ik het niet bepaald een onderwerp voor mijn blog vind, maar vorige week woensdag is mijn buurman overleden. We hebben 24 jaar naast elkaar gewoond. Gisteren hebben we hem begraven. Een man met humor, een man die altijd en overal voor iedereen klaar stond, een lieverd. Voorbeeld? Als het glad is buiten, kan ik niet lopen. Voorzichtig schuifelen, maar zo kom je niet bij de buurtsuper. Zodra de gladheid zijn lelijke kop opstak, stond Rob al voor de deur: moet ik iets voor je halen?
Ruim een jaar geleden heb ik een tijdlang dagelijks op mijn blog een lijstje met de favoriete muziek van vrienden en bekenden gepubliceerd. Voorwaar een leuk projekt. Zo ook een lijstje van Rob, een man die van muziek vervuld was. Klik maar. Het heeft ons afgelopen week geholpen bij het maken van een keus welke muziek we op zijn uitvaart zouden draaien. Volkomen overbodig eigenlijk: zoals je misschien weet zijn de muren zijn hier van bordkarton; ik weet dus precies welke muziek hij regelmatig draaide. Maar het was goed om in zijn huisje bij elkaar te zijn. En in drie uur tijd vier nummers uit te zoeken.
In het begeleidende stukje bij zijn lijstje kan je lezen over Rob en Skitty. Hij was dol op de katten, maar Skitty was speciaal voor hem. Dat was zeer wederzijds. Hij had altijd een pak brokjes in de keuken staan. Zodra hij thuiskwam sprintten mijn katten naar buiten, allemaal, want ze wisten: snoepen! Vooral Skitty en Kim zitten nog iedere dag lange tijd voor zijn deur. Zou hij op vakantie zijn? Ik heb het ze wel verteld, maar het is blijkbaar niet doorgedrongen.
Hoe ironisch. Rob is overleden op 4 mei, dodenherdenking, en dan gisteren op vrijdag de dertiende begraven. Het is een open deur, maar zijn dood was een klap. Nog steeds heb ik het gevoel in een rare trip te zitten, dat dit allemaal niet waar is. Hij laat een niet te vullen gat achter, bij velen en bij mij. Bij deze: bedankt, jongen!
We hebben afscheid genomen van Rob op de begraafplaats St. Petrus Banden aan de Kerkhoflaan. De meest groene begraafplaats van Den Haag, met uitzicht op de Scheveningse Bosjes. Google luchtbeelden maar: het is in een van de grote groene zones in de stad. We, dat zijn: de familie, die heel close is, zijn vrienden, zijn collega's van de boekenmarkt in Den Haag, zijn collega's van de boekenmarkt aan het Spui in Amsterdam en buren. Het was heel samen, het was een veilige omgeving om verdrietig te zijn. Het was een mooi afscheid. Nu moet alles nog een plaats krijgen.
Rob, goser, ik zal nog dagelijks met je kleppen. Je bent voorlopig nog niet van me af. Maar je krijgt wel je plek: dank je jij was.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
