Wij hebben een aantal tips samengesteld om jullie duidelijk te maken waar jullie de eerste weken of zelfs maanden rekening mee moeten houden. Gelieve jullie zo goed mogelijk aan deze tips te houden en als jullie op bezoek willen komen liefst op voorhand verwittigen.

-Zorg dat het kind aankomt in een rustige omgeving.

-Niet te veel bezoek in de eerste maanden.

-Als het kind problemen heeft hulp in roepen.

-Het kind tijd geven om de omgeving gewoon te worden.

-Stel het kind op zijn gemak.

-Zoek zelf tips op naargelang hoe het kind reageert.

-Laat het kind de eerste maanden niet in de armen nemen door andere mensen als adoptieouders.

-Laat het kind zich veilig voelen.

26-01-2016 om 09:04 geschreven door Jens  

Het is zover! We zijn juist weer thuis gekomen. We zijn geland op zaventem en alles verliep vlotjes. We gaan tegen al onze kennissen  zeggen dat ze de eerste weken of zelfs maanden niet moeten langskomen omdat Berhanu eerst nog moet wennen aan de nieuwe situatie, omgeving, verzorgers.
Dit doen doen we om ervoor te zorgen dat Berhanu zich zo snel mogelijk “thuis” zal voelen. En op deze manier zal hij zich ook beter kunnen hechten aan ons. Omdat hij dan alleen met ons omgaat en ons gewoon wordt en ons beter leert kennen.
Vanaf dat hij zich beter gehecht geeft aan ons zullen we eerst een paar mensen uitnodigen voordat we hem aan iedereen gaan laten zien. 

25-01-2016 om 00:00 geschreven door Jens  

24-01-2016 om 00:00 geschreven door Jens  

Bijlagen:
grafiek.docx (26.2 KB)   

Na lang nadenken en na een lang proces zijn we tot het punt gekomen om zelf een kindje te adopteren.

De achtergrond van elk adoptiekind is anders, zo heeft ons adoptiekind (Berhanu) zijn beide ouders verloren op jonge leeftijd. Zijn moeder stierf bij de geboorte en zijn vader stierf 2 jaar later aan een infectieziekte. Zijn tante kon niet voor hem zorgen dus werd hij naar een weeshuis gestuurd. Zijn zus bleef achter bij de tante omdat zij kon helpen in het huishouden
Hij heeft zijn echte ouders dus nooit echt goed gekend.

Na het lezen van de tekst 'Over de oceaan van de kindertijd' dachten wij aan Berhanu en deze vraag kwam in ons op.

-Berhanu is een gesloten jongen door de omstandigheden die gebeurt zijn de voorbije jaren. Kan dit nog veranderen?

Wat kunnen adoptieouders doen om het rouwen van hun adoptiekind te ondersteunen?

Nu is Berhanu 3 jaar en binnen een paar weken mogen we hem gaan halen. Aangezien dit zijn 2^de keer is dat hij van verzorgers verandert heeft dit een zeer grote impact op hem. Hij heeft het nog altijd moeilijk met het verlies van zijn ouders en vertoont klampgedrag. Hij is een stille en teruggetrokken jongen en worstelt met zijn gevoelens en onwetendheid van wat er is gebeurd, hij kan de gebeurtenissen niet goed plaatsen.
We hebben een beetje opgezocht van wat we zouden kunnen doen om hem te helpen het verlies te accepteren en we gaan onze conclusies even hierin plaatsen. We gaan een boekje maken om het makkelijk aan hem te kunnen uitleggen van wat er allemaal gebeurd is. We gaan het in simpele taal vertellen en we gebruiken dieren omdat kinderen verhalen met dieren in de hoofdrol leuk vinden. Als het adoptiekind de situatie hierna niet begrijpt of verkeerd opvat kan het dat hij zal kampen met grotere problemen dan dat hij al had.

Als de adoptieouders merken dat het adoptiekind zich afzondert of zich niet hecht aan de adoptieouders, dan kunnen de adoptieouders best eens een afspraak maken met een therapeut die veel weet over kinderen. Zo kunnen ze samen met de therapeut erachter komen wat er mis is en kunnen ze er samen iets aan doen zodat het adoptiekind zich toch thuis gaat voelen. De adoptieouders moeten vooral goed antwoorden op al zijn vragen, als ze een paar vragen niet kunnen beantwoorden dan moeten ze zeker raad vragen bij mensen die hier wel een antwoord op weten bv: ouders die al een adoptiekind hebben, therapeuten of bij de sociaal medewerker van het adoptiebureau.

De adoptieouders moeten in staat zijn om de heftige gevoelens van verdriet en boosheid te begeleiden van het adoptiekind. Dit kan helpen voor als het adoptiekind een trauma heeft opgelopen en zoals we eerder ook al zeiden is het best dat je hulp zoekt als je er geen raad meer weer weet.

Bron: Damstra J. (onbekend) Complexiteit verlies, verdriet en rouw. Adoptie.nl ,Geraadpleegd op 19 januari 2016,http://www.adoptie.nl/p/1663/complexiteit_verlies_verdriet_en_rouw/

We kijken er allemaal heel hard naar uit om Berhanu te gaan halen en we hopen dat we niet naar een therapeut of dergelijke te gaan omdat Berhanu problemen heeft met zijn gevoelens.

17-01-2016 om 00:00 geschreven door Jens  

We zullen eerst een korte inhoud geven van het verhaal. Baby zit op een boot met mama en papa (biologische ouders). Op een dag wordt hij wakker in het water en zijn ouders zijn nergens te zien. Hij wordt opgevist door een andere boot met een andere kapitein (Weeshuis) en andere kinderen die net zoals hem waren opgevist uit het water. Het was leuk maar ook deze boot zonk na een tijd. Na lang wachten op een stevige boot was het moment aangebroken en ging hij de zee op met de nieuwe boot en de nieuwe kapitein (adoptieouders).

Na het lezen van de tekst ‘over de oceaan van de kindertijd’ kwamen er in onze groep allerlei gevoelens naar boven. We vonden het allemaal heel erg en het zette ons tot denken dat de adoptiekinderen meestal een harde start hebben gehad in hun leven. En ze hebben het moeilijk om de adoptieouders te vertrouwen.
Adoptieouders beginnen vol goede moed aan de eisen van het kind maar het kind vertrouwt hen nog niet helemaal omdat zijn vertrouwen al meerdere keren is gebroken. Dit maakt hun relatie niet makkelijker.
We vinden het verhaal zeer goed uitgewerkt en het de waarheid goed weerspiegelt. Want iedereen denkt dat adoptie leuk is terwijl het juist het omgekeerde is.

12-01-2016 om 00:00 geschreven door Jens