de culturele centrale - aangesloten bij linx+ - van acod Kortrijk Achturencultuur is de culturele centrale van ACOD Kortrijk - aangesloten bij Linx+.
09-06-2011
Atoomtrein door K. 07.06.11
ATOOMTREIN DOOR K!
'UITZONDERLIJK' Transport door de Stad.
Gisteren, 07.06.2011 stoof de Atoomtrein richting Frankrijk, ietsje na 15.30.
De burgervader van Gent probeerde hem, juridisch tegen te houden, Waregem en Kortrijk gaven de trein vlug een duwke naar Mouscron...
Hierbij een foto van de Atoomtrein aan café de Lille, Venning te Kortrijk.
Zie ook op: http://www.focus-wtv.tv/programma/wtv/kerntrein-probleemloos-door-regio , het zijn nu ook éénmaal UITZONDERLIJKE transporten met UITZONDERLIJKE maatregelen in deze tijd van UITZONDERLIJKE ... maar er werden UITZONDERLIJKE maatregelingen genomen.... enfin, klik ne keer op het UITZONDERLIJKE nieuws van WTV, met een UITZONDERLIJKE burgemeester, of een Waarnemende Burgemeester van Kortrijk - Lieven Lybeer die een UITZONDERLIJKe visie heeft over het feit dat een Atoomtrein door Kortrijk raast als een gek!
Zondagmorgen 5 juni is onze kameraad Ludo Martens overleden na een langdurige ziekte. Ludo stond aan de basis van de stichting van de Partij Van De Arbeid, waarvan hij ook jarenlang voorzitter was. Hij stond bekend als gedreven en erg streng. Geen middelmatigheid. Men moet de lat hoog leggen, nauwgezet en ernstig studeren en werken, was zijn visie. Vaak koppig ook, was hij, maar niet te beroerd om zijn eigen fouten te erkennen. En hij stond steeds open voor ervaringen van over de hele wereld. Ludo Martens werd 65. Hij laat twee kinderen achter: Amada en Jokoba.
Ludo Martens (1946-2011)Ludo Martens groeit, als oudste zoon van een meubelmaker, op in het kleine West-Vlaamse Wingene. Als scholier was hij gepassioneerd door taal, en werd hij hoofdredacteur van het blad voor het Algemeen Beschaafd Nederlands (ABN). Die liefde voor taal zal hem bij blijven, in de stijl die hij geleidelijk uitzet. Het schetsen van engagementen, van mensen en hun leefomgeving, van het kleine verzet, de nederlagen, de weerstand en de overwinningen.
Met dat talent zal hij later Abo, een vrouw in Congo, een literair geuzenboek over het verzet tegen de meedogenloze dictatuur van Mobutu, optekenen. Ludo weet de lezer mee slepen in zijn sympathie voor een volksvrouw, die door de strijd van Pierre Mulele tegen de dictatuur het voorplan van de politieke scène kwam te staan. De Internationaal Nieuwe Scène zal het boek nadien op toneel zetten, begeleid door de percussie van Chris Joris, vriend van jazzliefhebber Ludo Martens. Schrijven is zich engageren. In 1994 zal hij samen met de zwarte Amerikaanse dichter Amiri Baraka (LeRoi Jones) lezingen organiseren over kunst in een naar rechts oprukkende wereld. De lezingen worden vertaald in een Manifest voor een internationalistische poëzie met de droom geëngageerde dichters uit de hele wereld te verbinden tot een tegenstroom.
Ludo als oprichter van de Studentenvakbeweging (SVB)
In 1965 trekt de jonge student Ludo Martens naar Leuven om geneeskunde te studeren. Als sociaal engagement. Hij is talentvol, en zowel medestudenten als professoren zien in hem een uitstekend toekomstig dokter. Maar het loopt anders, want Ludo is de man er niet naar om een rustige universitaire carrière uit te bouwen. Hij wordt actief in de grootste studentenorganisatie van die tijd, het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond. Het KVHV was toen de motor van de beweging voor Leuven Vlaams. Samen met onder meer Walter De Bock en Paul Goossens (beiden nadien journalisten bij De Morgen), en Herwig Lerougebezielde hij de studentenbeweging meteen met een nieuwe richting. Tegen de conservatieve en bekrompen ideeën in, weet Ludo Martens een vooruitstrevend, open en internationalistische richting aan te geven. De groeiende progressieve stroming wordt vertaald in de Studentenvakbeweging (SVB). Het hatelijke Walen buiten wordt vervangen door bourgeois buiten. Niet alleen het Franstalige katholieke establishment wordt geviseerd, maar ook de Vlaamse bourgeois en het elitaire karakter van de Vlaamse universiteit waar je bijna geen arbeiderskinderen tegenkomt.
Dat schiet in het verkeerde keelgat van de clerus, van de academische overheden en van nationalistisch rechts. Alles wordt in het werk gesteld om de groep rond Ludo te laten verwijderen uit de beweging, en uit de door hem geleide krant Ons Leven. Zij slagen daar uiteindelijk in na het verschijnen van een nummer van Ons Leven dat vooral ging over de pedofilie in de kerk. Dat onderwerp was toen nog zon taboe dat de universitaire overheid zijn artikels in Ons Leven als voorwendsel kan gebruiken om hem van de universiteit uit te sluiten.
Tegen alles wat ons verdeelt: stop nationalisme, stop racisme
De strijd tegen het bekrompen nationalisme in ons land is sindsdien een rode draad in het werk en het leven van Ludo Martens. Achter het separatisme schuilt een gevaarlijke antisociale en antisyndicale agenda, zal hij meermaals zeggen. En als andere partijen zich de ene na de andere op taalbasis opsplitsen, blijft de PVDA onder zijn leiding als enige een eengemaakte nationale partij, waar de leden van alle regios samenwerken voor dezelfde bevrijding.
Niet alleen het enge nationalisme is een doorn in het oog van de jonge Ludo Martens. Ook het racisme, dat het volk verdeelt. Op de universiteit trekt hij de beweging open naar de bevrijdingsbeweging van de zwarten in de Verenigde Staten. En veel later, na de eerste zwarte zondag de electorale doorbraak van het Vlaams Blok in 1991 wordt hij een van de initiatiefnemers van de beweging voor gelijke rechten. Met Objectief 479.917 probeert hij om 479.917 handtekeningen op te halen voor het recht op de Belgische nationaliteit voor de migranten die minstens vijf jaar in België verblijven. Even veel handtekeningen als het stemmenaantal voor extreemrechts. Terwijl pessimisten zeggen dat dit onmogelijk is, trekken duizenden actievoerders van alle horizonten en van alle leeftijden de straat op. Zij verzamelen meer dan een miljoen handtekeningen. Samen met tien migrantenmeisjes schrijft hij het boek Tien gekleurde meisjes als een wapen in de strijd tegen het racisme.
Arbeiders en studenten: één front
De ontmoetingen uit de periode van mei 68 hebben op een beslissende manier zijn denken en handelen beïnvloed.
In Berlijn ontmoet hij Duitse marxistische studenten die hem in contact brengen met de teksten van Marx en Lenin. Ludo inspireert zo ook de Studentenvakbeweging in ons land, en weet de blik van de studerende jeugd te verruimen naar de wereld van de arbeid: Arbeiders-Studenten: één front!
Ludo maakte duidelijk dat de echte vrijheid van intellectuelen erin bestaat te verstaan hoe de samenleving in elkaar zit, waar het onrecht vandaan komt, welke de wetten van de geschiedenis en van de verandering zijn en dan daarnaar te handelen. Wanneer de arbeiders van de ABR-fabriek in Leuven in staking gaan, verklaren de jonge studenten van de SVB zich solidair. Dat is een hele omwenteling in de rechtse universiteit. Want nog geen tien jaar eerder, in 1960, hadden de KVHV-leden nog als stoottroepen dienst gedaan tegen de stakingspiketten van 1960-1961 (de eenheidswet). De Studentenvakbond heeft het tij weten te keren, en er zullen veel solidariteitsbewegingen volgen, onder meer met de arbeiders van Ford Genk.
Na zijn verbanning van de KUL, trekt Ludo Martens naar de Rijksuniversiteit Gent (RUG), waar de studentenbeweging zich doorzet. Ludo wordt een van de leiders van de strijd tegen de censuur aan de universiteit. De Gentse Studentenbeweging (GSB), met onder meer Renaat Willockx en Bob Roeck, schrijft zich snel in in de globale beweging voor een democratische universiteit, en ontwikkelt een actieve solidariteit met de werkende bevolking.
De oprichting van een arbeiderspartij
Ludo is er zich echter van bewust dat de bepalende levenskeuze voor studenten zich vooral stelt op het einde van hun studies. Welke keuze maken we in ons leven? Hoe behouden we ons maatschappelijk engagement? In dat debat onder linkse studenten is de invloed van Ludo Martens bepalend. Samen bestuderen ze onder meer Wat te doen? van Lenin. En verschillende jongeren besluiten om in de fabriek te gaan werken. Maar eenmaal in de fabriek, wat gaan we daar doen?, is de vraag.
In januari 1970 gaan 25.000 mijnwerkers in een zes weken durende wilde staking. Tegenover de nationalistische invloed die de Volksunie (de voorloper van de N-VA) in de mijnen heeft, wordt de Mijnwerkersmacht opgericht, een stakerscomité waar jonge mijnwerkers, sociaal voelende studenten en leden van de Studentenvakbond elkaar vinden. Kris Hertogen ontpopt zich als boegbeeld.
Tegen de achtergrond van een moeilijke en lange staking woedt een ander debat. Moeten overal nieuwe stakerscomités worden opgericht, om tot een strijdbare vakbond te komen? Of moet geprobeerd worden om de fusie tussen de arbeidersbeweging en de geëngageerde studentenbeweging duurzaam te vertalen in een arbeiderspartij? Na heel veel discussies, en onder beslissende invloed van Ludo Martens, wordt gekozen om een nieuwe partij op te richten. Een partij van de werkende klasse, geen vakbond. Met een nationale krant, de huidige Solidair, niet met een bulletin dat louter ervaringen coördineert. Alle Macht Aan De Arbeiders, AMADA, is geboren en zal na tien jaar voorbereidend werk in 1979 uiteindelijk omgedoopt worden tot een volgroeide arbeiderspartij, de PVDA. Een partij in dienst van het volk, dat is de ambitie.
Uit dat concept wordt in 1971 ook Geneeskunde voor het Volk geboren, met Kris Merckx die in de arbeiderswijken van Hoboken een groepspraktijk met gratis eerstelijnsgezondheidszorg uitbouwt. Geneeskunde voor het Volk telt ondertussen 11 gezondheidscentra, waar 60 zorgverstrekkers meer dan 25.000 patiënten verzorgen. De PVDA telt vandaag meer dan 4.500 leden, is actief in 30 steden en in 120 bedrijven en kantoren, zowel in Vlaanderen, in Brussel als in Wallonië. In zijn boek De Partij van de revolutie laat Ludo Martens zijn erfenis na over zijn dertig jaar ervaring van strijd voor de oprichting van een communistische arbeiderspartij.
Ludo: gedreven, en erg streng op het studiewerk
In de jonge partij hamert Ludo op doorgedreven, concrete studie op basis van feiten. Hij voert strijd tegen het dogmatische holle discours dat soms te horen valt. Er moet een open geest zijn, en men moet leren wat er te leren valt. Zo tekent hij in 1988 in Tien jaar revolutie in Congo. De strijd van Patrice Lumumba en Pierre Mulele het leven op van de Congolese revolutionair Pierre Mulele. Hij consulteert tal van experts, ook diegenen met wie hij grondig van mening verschilt. Die stijl herneemt hij later bij het werk over Kabila. Hij luistert naar niet minder dan 1.500 getuigen, en noteert alles nauwgezet in zijn typische kleine schriftjes. Ludo is gedreven en erg streng. Geen middelmatigheid, iedereen moet proberen zichzelf te overtreffen. Men moet de lat hoog leggen, nauwgezet en ernstig studeren en werken, zo klinkt zijn visie op kaderpolitiek.
Ludo is streng, vaak koppig, maar niet te beroerd om ook zijn eigen fouten te erkennen. Wanneer de mijnstaking van 1971 niet door de vakbonden wordt erkend, zal dat de jonge partij-in-opbouw tot een koers tegen de vakbond leiden. De staking van de scheepsbouwers op Boel Temse bewijst echter dat het ook anders kan. Een strijdbare en democratische vakbondsdelegatie, die in eenheidsfront de steun heeft van alle arbeiders. Die ervaring overtuigt Ludo om het debat aan te gaan. Geen antisyndicalisme, maar de progressieve krachten in de vakbond versterken en de vakbeweging steeds beschermen tegen de aanvallen van rechts en van het establishment. Leren uit de ervaringen, en de fouten bijschaven.
De fluwelen contrarevolutie
Vanaf de jaren 60 zien de jonge oprichters van de PVDA hoe in de Sovjet-Unie de marxistische principes stap voor stap verwateren, hoe het regime verwijderd is van het volk en zich wentelt in steeds meer privileges, hoe ook de internationale solidariteit wordt uitgehold in een politiek van verzoening met het imperialisme. Het revisionisme van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie wordt zwaar onder vuur genomen, en dat leidt tot vaak erg bitsige conflicten met de Kommunistische Partij in ons land. Onder invloed van China wordt zelfs gesteld dat de Sovjet-Unie onherroepelijk de verkeerde weg is opgegaan, en zichzelf imperialistisch is gaan gedragen. Wanneer midden jaren 80 in Moskou het debat wordt geopend, aarzelt Ludo niet om de standpunten van de partij opnieuw kritisch te onderzoeken. De kritiek op de sclerose van het systeem en het uithollen van de principes blijven, maar de werkelijkheid is genuanceerder dan een simplistische of gauchistische analyse. Wanneer het kapitalisme echt zou binnendringen in de Sovjet-Unie, zou dit een ramp zijn voor miljoenen mensen in het Oosten, maar ook voor de arbeidersbeweging hier. Dat wordt de centrale stelling van het boek De Fluwelen contrarevolutie, die de fluwelen omwenteling in het Oosten nauwgezet analyseert. In andere boeken en artikels neemt Ludo de verdediging op van wat volgens hem onbetwistbare realisaties zijn van de verschillende socialistische landen, maar zonder blind één ervaring te volgen, zoekt hij tegelijk naar de oorzaken van de ontaarding. Die analyses hebben communisten over de hele wereld geïnspireerd om de balans op te maken van de eerste ervaring met de opbouw van het socialisme in de recente geschiedenis. Die oriëntatie ligt ook aan de basis van het jaarlijkse Internationaal Communistisch Seminarie, dat in tijden van globalisering wil bijdragen aan de uitwisseling en versterking van de communistische wereldbeweging.
Samenwerken met mensen van een ander gedacht
Ludo had principes die hij nooit zou opgeven. Maar in Leuven heeft hij geleerd een brede beweging te leiden. Hij leert bondgenootschappen te sluiten, samen te werken met mensen van een ander gedacht. Wanneer in 1986 het water aan de lippen van de noodlijdende krant De Morgen komt te staan, lanceert hij een steunoproep en beslist hij om de hele partij te mobiliseren voor deze campagne. Tal van mensen hebben met Ludo grondig van mening verschild, maar bijna allen getuigen van zijn respect in de wederzijdse samenwerking.
Dat zal ook een leidraad zijn van zijn handelen in de partij. De discussie niet schuwen, steeds nuchter blijven (sommigen liepen het plafond op van die zakelijkheid), maar tegelijkertijd steeds de argumenten zoeken, en de ideeën bijstellen. Een meningsverschil is een meningsverschil, en ook niet meer dan dat. Ludo zocht altijd naar de manier om iedereen de plaats te geven waar hij het beste van zichzelf kon geven. Hij was ervan overtuigd dat de bekwaamheid om samen te werken met mensen met een andere achtergrond en met andere capaciteiten de PVDA in staat heeft gesteld haar organisatie bijeen te houden, terwijl de meeste organisaties die uit mei 68 zijn voortgekomen, na enkele jaren zijn verdwenen als gevolg van interne spanningen en ruzies.
Op de verschillende congressen van de partij wordt Ludo Martens steeds herverkozen als voorzitter. Niet in de eerste plaats wegens zijn historische verdiensten, maar om de projecten en impulsen waarmee hij de partij richting blijft geven. Hij blijft een man van tomeloze ambitie. Toch vraagt hij, vanaf 1999, aan de partijleiding om vooral actief te kunnen zijn in Congo. Dat moet ook de kans en de ruimte geven aan nieuwe kameraden om de partij te leiden. Tussen 1999 en 2003 leidt Nadine Rosa-Rosso, als algemeen secretaris, de partij. Vanaf 2004 zal een Dagelijks Bestuur met Boudewijn Deckers, Lydie Neufcourt en Peter Mertens de partij leiden. In 2008 wordt dan Peter Mertens als nieuwe voorzitter van de partij verkozen op het partijcongres.
Wat wellicht minder bekend is, is dat Ludo zelf de eerste steen heeft gelegd voor de grondige partijvernieuwing. In 1999, voor hij naar Congo vertrok, maakte hij na de slechte verkiezingsuitslag een uitvoerig document over het diepgeworteld sectarisme in de partij. De partij moest af van het grote gelijk en het belerende vingertje, zo vond hij, en moest een meer eigentijdse, open partij worden zonder haar principes te verloochenen. Het is die vernieuwing die tussen 2004 en 2008 werd uitgediept, en op het partijcongres in 2008 werd aangenomen. In de periode daarna verdrievoudigde de PVDA haar ledenaantal tot 4.500 leden.
Congo: de geschiedenis teruggeven aan wie ze maakt
Achter het soms strenge uiterlijk van Ludo, schuilt een man die altijd open is voor ervaringen van over de hele wereld. Het is in discussies met de Latijns-Amerikaanse studenten van Leuven dat Ludo en de linkse generatie ook de strijd van Che Guevara leren kennen, en de ervaringen die Mao Zedong bundelde in de strijd tegen het kolonialisme en het imperialisme. Die onvoorwaardelijke internationale solidariteit, die ook in de solidariteit met het Vietnamese volk tot uiting kwam, zal Ludo blijven typeren. De studentenleider van de jaren 60, die met zijn capaciteiten gemakkelijk een burgerlijke carrière had kunnen uitbouwen niet weinigen van zijn compagnons de route van mei 68 hebben nadien deze weg gekozen kiest bewust voor een sober leven. Hij laat zich niet verleiden door dure salarissen, of uiterlijk vertoon. Zijn blik is die van de wereld, zijn levensstijl is eenvoudig. Dat is ook zo in Congo, waar hij vanaf 1999 het laatste decennium van zijn actieve leven doorbrengt.
In 1968 is de jonge Ludo er reeds van overtuigd dat wij, als revolutionairen en antikolonialisten de plicht hebben om de bevrijding van het Congolese volk te steunen. Het Belgische kolonialisme was bijzonder wreed, het had de Congolezen ook geen kans gegeven om te studeren. Dat is deels de voedingsbodem voor de catastrofale situatie van het rijke Afrikaanse land. Door het gebrek aan kaderleden heeft Mobutu in zijn regeerperiode een laag van gecorrumpeerde politici kunnen creëren, die altijd bereid waren om de rijkdommen van hun land aan westerse bedrijven te verpatsen. Ludo engageert zich om de bevrijding actief te helpen. Hij springt Congolezen bij die ernaar uitkijken om hun land uit het moeras te trekken en om weer aan te knopen met het revolutionaire verleden van Congo. De geschiedenis teruggeven aan wie ze maakt. Dat was de doelstelling van zijn boeken over Pierre Mulele, over Abo en over Laurent-Désiré Kabila, waarvan de experts de grondigheid erkennen en de tegenstanders de geduchte efficiëntie. Helaas kon hij door zijn ziekte dat werk niet meer afmaken.
Vandaag moeten wij helaas de geschiedenis teruggeven aan Ludo zelf. Maar zijn boeken, de organisaties die hij heeft helpen oprichten en de duizenden militanten die hij wereldwijd heeft geïnspireerd, vormen stevige fundamenten om de strijd voor de bevrijding verder te zetten.
Herdenking op 26 juni
De herdenkingsplechtigheid voor Ludo Martens zal plaatsvinden op zondag 26 juni van 11 u tot 13 u in het Auditorium Passage 44, Kruidtuinlaan 44, 1000 Brussel.
1 kip van 2 kg, versneden 50 g boter 5 plakken rookspek, in reepjes gesneden 1 ui, gesnipperd 3 teentjes look, gesnipperd 1 kruidentuiltje 175 ml Marc de Bourgogne of cognac 20 kleine uitjes, gepeld 1 theelepel zout 1 snufje peper uit de molen 2 eetlepels bloem 1 eetlepel tomatenpuree 1 fles rode Bourgogne 200 ml water
Dit is een van de klassiekers uit de Franse keuken. Een groot voordeel van dit gerecht is dat het nog lekkerder is na een nachtje trekken. Je kan het dus de dag tevoren klaar maken. De wijn hoeft niet duur te zijn : de alcohol verdampt en het zijn de vaste stoffen die smaak afgeven. Een tip om de uitjes te pellen. Doe ze enige ogenblikken in een teil met warm water en giet ze af. Het warme water maakt de schillen los en het pellen gaat dan heel gemakkelijk.
Laat de boter smelten in een zware pan op matig vuur. Bak daarin de stukken kip rondom bruin. Schep de stukken kip met de schuimspaan en leg ze op een schaal. Zet apart.
Doe het spek in het achtergebleven vet en bak het 3-4 minuten. Roer regelmatig om. Meng er de gesnipperde ui en de look door en laat de ui 1 minuut zweten. Doe het bouquet garni erbij. Giet de Marc of cognac erbij en maak alle aanbaksels los. Steek voorzichtig de alcoholdampen aan en wacht tot de vlamen doven.
Leg de stukken kip weer in de pan. Doe de uitjes erbij. Kruid met zout en peper. Strooi de bloem over de kipdelen. Schep alles goed om. Voeg tomatenpuree, rode wijn en water toe. Breng alles aan de kook onder voortdurend roeren. Draai het vuur lager en laat de inhoud onder af en toe roeren 40-45 minuten sudderen, deksel op de pan.
Geef bij dit gerecht gekookte (nieuwe) aardappelen, rijst of pasta naar eigen keuze.
einde van de maand pastamenu: Chilopites me melitzanes
Chilopites me melitzanes Pasta met aubergines
1 kg aubergines zout 1,25 dl olijfolie extra vierge 2 teentjes knoflook, fijngehakt 500 g tomaten, ontveld en gepureerd 500 g chilopites 3 eetlepels boter 250 g kefalotiri, geraspt versgemalen zwarte peper
Was de aubergines, verwijder de steelaanzet en het kroontje, schil ze en snijd ze in de lengte in dunne plakken. Doe ze in een vergiet en bestrooi ze ruim met zout. Laat ze 1 uur staan zodat het zout het vocht uit de aubergineplakken trekt. Spoel het zout weg onder stromend water en dep de plakken aubergine droog.
Bak de fijngehakte look in de hete olijfolie. Roer goed en laat ze niet bruin kleuren, want dan krijgen ze een bittere smaak. Voeg de gepureerde tomaten toe, strooi zout en peper en laat het geheel 10 minuten pruttelen op een matig vuur. Doe de aubergines erbij, draai het vuur lager en laat het gerecht 40 minuten smoren.
Kook de chilopites gaar volgens de gebruiksaanwijzingen. Giet af, indien nodig, doe ze over in een warme schaal en roer de boter erdoor.
Breng de pasta ter tafel samen met de auberginesaus en de geraspte kaas. Kalie oreksie !
Kefalotiri is een harde kaas bereid uit rauwe geiten- of schapenmelk, of een mengeling van de twee. Voor dit gerecht is belegen kefalotiri nodig. Indien deze niet beschikbaar is, gebruik dan een andere belegen geiten- of schapenkaas, bv. Italiaanse Pecorino of Spaanse Manchego.
Chilopites zijn Griekse korte pasta. Gewoonlijk worden ze door moeder de vrouw thuis bereid met melk, tarwegriesmeel, witte bloem, eieren en wat zout. Chilopites worden in zo weinig water gekookt dat ze niet moeten afgegoten worden. Ze zijn ook in de handel te verkrijgen. Andere korte pasta kunnen ook gebruikt worden.
Wie wil kan dit gerecht ook serveren bij lamskoteletjes, een mooie gigot, etc.
We wenden ons tot u om te
protesteren tegen een nieuwe ontwerprichtlijn waarover Europa zich momenteel, ten
koste van de burgers, buigt.
Achter een aanlokkelijke
slogan, die een enige Europese spoorruimte in de toekomst voorspiegelt, gaat
een heel andere realiteit schuil. Het gaat hier immers om een volgende stap in
de liberalisering van het spoor, dat nochtans gebukt gaat onder de talrijke
herstructureringen die uit de verschillende spoorpakketten zijn voortgevloeid.
Neen, de liberalisering
heeft niet geleid tot de verbeteringen die de Europese technocraten van Brussel
zo hebben beloofd. Wel integendeel. Zoals we
gezien hebben met het Britse model, verdwijnen in Europa duizenden
betrekkingen. De weerslag van dit banenverlies wordt stilaan merkbaar op het
vlak van de dienstverlening aan de klanten.
De reizigers ondergaan de
gevolgen hiervan en wij willen echt dat dit ophoudt!
Elke dag opnieuw ondervindt
u dat de dienstverlening erop achteruitgaat en deze nieuwe Richtlijn dreigt de
toestand nog te verergeren. Niet het spoorwegpersoneel, maar wel de
beslissingnemers zijn hiervoor verantwoordelijk!
Laten we samen een
kwalitatieve dienst opeisen, die tegemoet komt aan de noden van de gebruikers,
en ook ijveren voor stiptere treinen en meer veiligheid. Daarnaast kunnen meer
comfort en netheid in de treinen en de stations bijdragen alleen maar ten goede
komen van het welzijn van iedereen.
We verzetten ons met kracht
tegen alle maatregelen, die uitsluitend financiële doelstellingen beogen en
waarvan u/wij de kosten moeten dragen. En deze kosten zijn niet voor de poes! De
liberalisering van het nationale reizigersverkeer wordt eveneens overwogen. Als
we vergelijken met de energie en de postsector, blijkt dat de liberalisering
hier niets heeft opgeleverd. In tegendeel zelfs. De tarieven zijn gestegen en
de kwaliteit van de dienstverlening is erop achteruit gegaan.
In heel Europa ijveren de spoorbonden,
die zijn aangesloten bij de Europese federatie van Transportwerknemers (ETF),
voor betere spoorwegen in het belang van alle burgers.
Als het spoorwegpersoneel morgen
reageert, dan is dat uiteraard ook om de eigen arbeidsplaatsen en bedrijven te
vrijwaren. Maar vooral om u te dienen, beste reiziger. Onze knowhow staat borg
voor de veiligheid van de gemeenschap!
We willen vermijden dat van
de kwaliteit van het vervoer per trein wordt af gezien ten bate van een beleid
dat zich toespitst op de beurs en financiënwereld. Onze veiligheid is in het
gedrang!
Syndicaal pamflet, niet op de
openbare weg werpen. Verantwoordelijke Uitgever voor het gemeenschappelijk
vakbondsfront G. Gelmini Voorzitter van de ACOD/CGSP Fontainasplein, 9/11
1000 Brussel.
PVDA start juridische procedure tegen tariefverhoging Dure stroom voor rechter
BRUSSEL - De linkse partij PVDA vecht de recente verhoging van de elektriciteitsprijs aan voor de rechtbank. Het gaat om de bundeling van 15.000 individuele klachten.
Van onze redacteurs
De PVDA heeft de Creg, de federale energieregulator, op 5 mei in gebreke gesteld omdat er nog altijd geen officiële mededeling is gebeurd over de recente stijging van de elektriciteitsprijzen. De distributiebedrijven Eandis en Infrax hadden de Creg om een tariefverhoging gevraagd omdat hun subsidiekosten voor de opwekking van stroom uit zonnepanelen te hoog worden. Een officiële Creg-mededeling is nochtans nodig om de prijsverhoging te kunnen aanvechten voor de rechtbank.
'We vermoeden dat de Creg met opzet nalaat de beslissing te publiceren om zo rechtszaken te vermijden', zegt Tom De Meester, de energiespecialist van de PVDA. 'De elektriciteitswet schrijft voor dat beslissingen van de Creg binnen dertig dagen na de bekendmaking voor het hof van beroep aangevochten kunnen worden.'
Maar een officiële bekendmaking van de prijsverhoging is er dus niet geweest. De Creg heeft nooit een persbericht rondgestuurd en op de website van de instelling is ook geen spoor van de beslissing te vinden. De enige die geïnformeerd heeft over de beslissing, is de pers.
Op de vraag van De Standaard wanneer de beslissing officieel zal worden bekendgemaakt, antwoordde de Creg droogweg dat 'ze geen persbericht heeft verspreid, maar op de vragen van de pers individueel heeft geantwoord'.
Intussen hebben heel wat gezinnen van hun elektriciteitsleverancier wél al de boodschap gekregen dat hun factuur omhoog gaat. De reden die daarbij opgegeven wordt, is de prijsverhoging door de distributiebedrijven. Eandis hanteert die sinds april en Infrax in sommige regio's sinds deze maand. Voor Eandis bedroeg die prijsverhoging gemiddeld 75euro per jaar.
De PVDA beroept zich op de wet op de openbaarheid van bestuur om de officiële beslissing van de Creg in handen te krijgen. De regulator heeft tot begin juni gekregen om spontaan over de brug te komen. Zo niet stapt de PVDA naar de rechter in kort geding om het document in handen te krijgen. Als dat lukt, heeft de partij een basis om de beslissing aan te vechten voor het hof van beroep.
Uitzonderlijk?
Ingewijden geven de PVDA veel kans om haar slag voor de rechtbank thuis te halen. De distributienettarieven mogen in principe maar om de vier jaar aangepast worden, tenzij er uitzonderlijke omstandigheden zijn. De vraag is nog maar of een uit de hand gelopen overheidsbeslissing - de oversubsidiëring van de zonnepanelen - zo'n uitzonderlijke omstandigheid is.
'We hebben al 15.000 deelnemers verzameld voor onze collectieve klacht', zegt De Meester. 'We hebben ons bij hen geëngageerd om alle rechtsmiddelen uit te putten.'
Maandmenu: Lenin en zijn lievelingssoep - Sjtsji van zuurkool
Sjtsji van zuurkool
Volgens Terra's Cook Companion is dit de soep die Vladimir Iljitsj Oeljanov, beter bekend als Lenin, het liefste at. Als een ware revolutionair bereidde hij zijn soep zelf.
Foent is het Russische woord voor pond. 1 foent = 409,5 gram
Bereid een bouillon van het rundvlees, de gedroogde paddestoelen, pimentkorrels en laurierblaadjes. Haal het vlees uit de bouillon en snijd het, zodra het wat afgekoeld is in hapklare stukjes. Zeef de bouillon.
Druk zoveel mogelijk vocht uit de zuurkool en hak de zuurkool fijn.
Smelt de boter en bak daarin zuurkool en ui samen met de versgemalen zwarte peper. Doe de vleesblokjes erbij, schenk de bouillon erover, roer om en breng aan de kook. Laat alles zachtjes sudderen, deksel op de pan, tot vlees en zuurkool helemaal gaar zijn.
De soep kan eventueel gebonden worden met 1 lepel bloem en zure room.
"Fietsen naar het Noorden Christelle Bossuyt en Bart Hautekiet
NOORDWAARTS 2009
"In 2009 fietsten we langsheen de Noordzeeroute, door de Zweedse wildernis, de Noorse fjorden en eilandengroepen naar het Noordelijkste punt van het Europees vasteland. Hoog in het noorden, in het land van de ' leegte' maakten we kennis met de Samencultuur in het nog ongerepte Lapland. Dwars door Finland bereikten we de Botnische golf en via de 3 Baltische Staten fietsten we van Oost naar West door talloze natuurgebieden in Polen en Duitsland. Toen we na 5 maanden thuis kwamen in Kuurne hadden we 9400 km. gefietst. Meer dan een reis werd het voor ons een manier van leven, een proces van verlangzamen. Ver van alle haast en stress. Graag nemen we jullie mee, niet op twee wielen, maar tijdens de fotoreportage van ons boeiend avontuur door het ongerepte Noorden van Europa of ... hoe je van op de fiets de wereld met het leven verbindt." WEBLOG: http://noordwaarts2009.blogspot.com
volgende aktiviteiten:
3 juni 2011: geen Reiscafé (Hemelvaart weekend)
juli - augustus : geen Reiscafé
2 september 2011: Burkina Faso (Ivan Verschoore)
7 oktober 2011: Oekraïne (Erik Trenson)
4 november 2011: De Nacht van Antipode (doorlopende korte reportages)
Israel
West Canada
Tasmanie
Serengetti
... en misschien uw fotoreportage => mail naar reiscafe_antipode@yahoo.com indien je "iets over reizen" van maximum 20 minuten wil komen voorstellen. Alle bestemmingen zijn welkom.
5 december 2011: Zuid India (Jos Teuwen)
alle activiteiten gaan door in VC-Mozaïek - Overleiestraat 15A - KORTRIJK start om 20.00 uur - inkom 3,00
Erik De Bruyn: Van SP.A-Rood naar Rood!
- Tijd om het anker te lichten!
Erik De Bruyn, in 2007 uitdager van Caroline Gennez
bij de voorzittersverkiezingen - hij behaalde een derde van de stemmen - geeft
zijn partijkaart terug. 'SP.A mist elke kans op een scherp profiel, al járen.
Ik wilde het tij doen keren. Maar met de huidige partijtop lukt dat niet.' Met
Rood! wil hij aan een nieuwe weg timmeren.
De
creatie van Rood is een goed moment om eens de koppen bijeen te steken met een
breed geheel aan groepen en organisaties. Het komt erop aan van 'klein links'
naar 'groot links' te evolueren. Als dat niet gebeurt dan is dit allemaal
onbetekenend.
1 theelepel arachideolie 10 lente-uitjes, in stukken van 4 cm, licht gekneusd met de platte kant van een hakmes 10 teentjes knoflook, in dunne plakjes 6 plakjes gemberwortel, gekneusd met de platte kant van een hakmes 1,5 theelepel chili-bonenpasta (toban jiang) 2 kassie- of kaneelstokjes 2 stuks steranijs 1,25 dl lichte sojasaus 2,25 l water 1 kg rundervoorrib, vet verwijderd, in blokjes van 4 cm 250 g gedroogde rijstnoedels 250 g jonge spinazie 3 eetlepels gesnipperde lente-ui
Dit is een Chinees gerecht en de chili-bonenpasta, steranijs, sojasaus en rijstnoedels zijn uiteraard in de exotische winkel te vinden. Tussen haakjes : het verschil tussen lichte en donkere sojasaus is dat de lichte geen suiker bevat, de donkere wel.
Verhit de wok op een middelhoog vuur en laat hierin de olie heet worden. Roerbak de gekneusde lente-uitjes, de gemberwortel, de chili-bonenpasta, de kassie of kaneel, de steranijs in 10 seconden geurig. Schep dit mengsel in een kom, giet de sojasaus en het water erbij en breng aan de kook. Voeg het vlees toe en breng weer aan de kook. Zet het vuur lager en laat alles onder af en toe afschuimen afgedekt 1u30 pruttelen tot het vlees gaar is. Verwijder gemberwortel, kassie of kaneel en steranijs.
Laat de noedels 10 minuten weken in heet water of volg de gebruiksaanwijzingen op de verpakking. Laat ze uitlekken en verdeel ze over zes kommen. Doe de spinazie bij het vlees en breng het geheel weer an de kook. Schep het vleesmengsel over de noedels en strooi de gesnipperde lente-ui erover.
Persmededeling: Linkse PVDA stelt aan Eric De
Bruyn kartellijst PVDA-Rood voor naar Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen
2012
De linkse PVDA reageert verheugd op
de beslissing van Eric De Bruyn om de SP.a te verlaten. "Deze breuk
zit er al een tijd lang aan te komen", zegt Peter Mertens, voorzitter
van de linkse PVDA en boegbeeld van de PVDA in Antwerpen. "SP.a Rood
heeft een hele tijd geprobeerd om de SP.a een andere koers te laten varen.
Maar de SP.a heeft duidelijk gekozen. Zij zijn jarenlang meegegaan in het
privatiseringsverhaal, in het afbouwen van de openbare dienstverlening en
in de liberale koers van de Europese Unie. En de kliek rond Gennez, Tobback
en Van den Bossche heeft linkse stemmen binnen de SP.a, waaronder Eric De
Bruyn, nooit een ernstige kans gegeven om meer te zijn dan een schaamlapje
voor de achterban. Het siert Eric De Bruyn dat hij de eer aan zichzelf houdt,
en zich niet laat verleiden om levenslang de rol van alibi-socialist te
moeten spelen in een partij van zoetwatersocialisten."
Een verkiesbare plaats voor Eric De
Bruyn op een kartellijst PVDA-Rood
Aan de vooravond van 1 mei start de
linkse PVDA opnieuw gesprekken met Eric De Bruyn met het oog op een linkse
samenwerking tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. "Precies
drie maanden geleden, op 28 januari, heeft Wouter Van Damme - de voorzitter
van de PVDA-afdeling Antwerpen - de hand uitgestoken om een
gemeenschappelijk kartel te vormen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen.*
Bij de parlementsverkiezingen in 2010 haalde de PVDA in Antwerpen 4,13%.
Dat is goed voor twee gemeenteraadszetels. Een kartel tussen de PVDA en de
nieuwe beweging Rood zou misschien drie of vier zetels kunnen halen. Ons
aanbod om Eric De Bruyn een verkiesbare plaats aan te bieden op een
kartellijst PVDA-Rood geldt nog steeds. Ik hoop echt dat de beweging van
Eric De Bryn daar op in gaat. Zo zouden we echt een rode wig kunnen drijven
tussen het partijtje schaduwboksen dat burgemeester Janssens en Bart de
Wever aan het uitvechten zijn ten koste van de stad", zegt Peter
Mertens nog.
Naar een goede samenwerking met
Rood om een Jef Sleeckx-scenario te vermijden
De PVDA wenst de nieuwe beweging,
Rood, alle succes en wil met haar afdelingen uit Antwerpen, Berchem,
Borgerhout, Deurne, Ekeren, Hemiksem, Hoboken, Kapellen en Wilrijk nauw
samenwerken met de nieuwe linkse beweging. "De PVDA is met haar 1.000
leden in Antwerpen de meest georganiseerde linkse kracht in Antwerpen. En
die is goed voor bijna 4,5% van de stemmen. Er bestaat dus al een linkse
anti-establishmentspartij in Antwerpen, met een helder en consequent
socialistisch verhaal. We kunnen alleen maar hopen dat Eric De Bruyn niet
kiest voor een Jef Sleeckx-scenario, en met grote trompet alleen de
verkiezingen intrekt. Iedereen weet hoe het toen met CAP is afgelopen, en
ook hoe snel dat proces is gegaan. De linkse militanten van de SP.a en van
Rood verdienen beter. Vandaar dat wij open staan voor verdere samenwerking,
zoals we dat ook al hebben gedaan in de strijd voor het openhouden van Opel
Antwerpen, in de beweging tegen het Lange Wapper-viaduct of in de acties
voor het openhouden van de lokale postkantoren, zwembaden en bibliotheken.
Ik ben er zeker van dat we met Rood en met Eric De Bruyn tot een goede
samenwerking kunnen komen", aldus nog Peter Mertens.
* voor de persmededeling van 28
januari 2011: klik hier
Al sinds 1993 geeft het stadsfestival Mayday Mayday het 1 mei-feest extra schwung. Inmiddels is het een begrip geworden in de ruime omgeving, en vinden zowat 6000 mensen elk jaar de weg naar het festival. Er wordt opnieuw gekozen voor het gezellige groene kader van het Begijnhofpark. Op de affiche staan enkele straffe namen:
MG Company 13u00
Pop en rock covers in hun eigen stijl. Deze 8-koppige band staat garant voor entertainment van de bovenste plank.
Het Zuid-Afrikaanse antwoord op De Jeugd Van Tegenwoordig. Scoorde met de hit Cool as Ekke en is vriendjes met The Opposites. Trapt zijn tournee af op dit festival.
Een exclusief concert voor Kortrijk, enige show voor de zomer. Feelgood pop en bedenker van de Music For Life-single Home. Zijn jongste single, Bow Beat, is te horen op bijna alle radiozenders.
Een hip elektro-trio rond StuBru-presentator Sam De Bruyn. Ze brengen een enorm dansbare show met live remixen, dreunende electronica en visuele waanzin. Boys Noize meets Vitalic met een knipoog naar Discobar Galaxie en Mish Mash Soundsystem.
Het 1 mei-festival brengt niet enkel muziek. Gezinnen en ouderen kunnen s middags genieten van een reuze barbecue.
Voor de kinderen wordt een heus kinderdorp gebouwd met een springkasteel, draaimolen, ballenbad, badges maken, popcornmachine,
Dit jaar besteden we opnieuw aandacht aan mensen met een beperking. Een rolstoelpodium wordt op de festivalweide geplaatst. Pictogrammen helpen deze mensen hun weg te vinden en een aangepast toilet is aanwezig.
Op 1 mei kan je het museum Kortrijk 1302 gratis bezoeken.
Daar kan je de tentoonstelling Carmoeflage Troef bezoeken, in het kader van Erfgoeddag 2011.
