de culturele centrale - aangesloten bij linx+ - van acod Kortrijk Achturencultuur is de culturele centrale van ACOD Kortrijk - aangesloten bij Linx+.
02-01-2011
2011: feestdagen
De 10 officiële feestdagen van 2011
Sommige dagen duidt je best meteen aan in je agenda. De
officiële feestdagen, bijvoorbeeld. Dan moet je niet gaan werken!
Op de volgende dagen wordt er niet gewerkt:
Zaterdag 1 januari 2011, Nieuwjaar
Maandag 25 april 2011, Paasmaandag
Zondag 1 mei 2011, Feest van de Arbeid
Donderdag 2 juni 2011, O.L.H. Hemelvaart
Maandag 13 juni 2011, Pinkstermaandag
Donderdag 21 juli 2011, Nationale Feestdag
Maandag 15 augustus 2011, M. Hemelvaart
Dinsdag 1 november 2011, Allerheiligen
Vrijdag 11 november 2011, Wapenstilstand
Zondag 25 december 2011, Kerstdag
In bepaalde sectoren worden ook bijkomend
communautaire feestdagen toegekend, zijnde: maandag 11 juli 2011
(Vlaamse Gemeenschap), dinsdag 27 september 2011 (Franse Gemeenschap) en
dinsdag 15 november 2011 (Duitstalige Gemeenschap).
Hierbij kan je enkele foto's vinden van een betoging uit Kortrijk, ACOD trok er de kop...
De foto's zijn genomen door een goeie vriend van mijn vader... Roger Van Wietendaele, een voorganger van mezelf als voorzitter van ACOD Kortrijk.
Naar het schijnt heeft mijn moeder nog altijd stakingsgeld tegoed van die tijd.... :), ik was ook maar een klein jaar later geboren...
Frank Mulleman,
ACOD Kortrijk
De staking van 60-61 tegen de Eenheidswet
Woensdag 20 december is het precies 50 jaar geleden dat de arbeiders van
ACEC van Charleroi in gemeenschappelijk vakbondsfront het werk neerlegden. De
staalarbeiders van Luik, de dokwerkers van Antwerpen en de elektriciens van
Gent volgden hun voorbeeld, dezelfde dag nog. Zo begon de historische algemene
staking van 60-61, tegen de Eenheidswet.
De staking duurt tot 23 januari 61. Vijf weken van indrukwekkende massabetogingen,
van sabotagedaden en botsingen met de rijkswacht, oproepen tot desertie aan
het adres van de soldaten die tegen de stakers werden ingezet. De internationale
solidariteit is enorm.
De staking begint tegen de wil van de vakbondsleiders. Van bij de start
probeert de socialistische partij, de BSP, die dan in de oppositie zit, de beweging
te recupereren door de val van de regering-Eyskens-Lilar (christendemocraten-liberalen)
als enig doel te stellen. Tijdens de staking zaait de Waalse vleugel van die
partij, gevolgd door een aantal vakbondsleiders, verdeeldheid door het federalisme
als ordewoord te lanceren.
De regering spant de kerk voor haar kar, kardinaal Van Roey lanceert een
oproep tegen de staking en de leiding van het ACV werkt ze met al haar krachten
tegen. Rijkswacht en leger worden tegen de stakers ingezet. Vier arbeiders worden
gedood, honderden anderen gewond. Maar de stakers houden vol.
De regering schrijft uiteindelijk vervroegde verkiezingen uit, voor 26
maart 1961. De socialistische partij komt als overwinnaar uit de bus. Ze voert
dan toch de Eenheidswet door, maar bij kleine pakjes. Ze stemt ook nieuwe antistakingswetten.
Het is belangrijk dat de arbeidersbeweging haar geschiedenis bestudeert
om eruit te leren voor de strijd van vandaag. Solidair vroeg drie jongeren
om de geschiedenis van deze historische staking voor ons op te tekenen. Hieronder
het eerste deel van hun werk. De rest volgt in januari. (H.L.)
Foto - December 1960, opgeëiste vuilnismannen onder protest aan het
werk. (Foto archief)
Eenheidswet, onrechtswet
Op 4 november 1960 dient de christelijk-liberale regering-Eyskens-Lilar bij
de kamer een wetsontwerp in, dat de titel draagt "wetsontwerp op de economische
expansie, de sociale vooruitgang en het financieel herstel". Het gaat de
geschiedenis in als de Eenheidswet.
David Breuls
De wet telt zeven titels en 133 artikels. Het merendeel van de behandelde
punten is terug te vinden in het memorandum van het Verbond der Belgische Industrie.
Het VBI eiste onder meer een sanering van de sociale zekerheid en van de werkloosheidsverzekering,
de schrapping van de terugbetaling voor kleine ziekterisicos en een verhoogde
steun voor het patronaat.
Met een eerste reeks maatregelen wilde de regering de toekomst van de
bedrijven verdedigen of versterken, in de eerste plaats door leningen aan de
industrie, door financiële steun en door het aanbieden van goedkope arbeidskrachten
(vooral oudere werklozen), wier loon deels door de staat werd betaald. De Eenheidswet
brengt het staatsaandeel in privé-investeringen van 45 op 50 procent.
De wet komt ook tegemoet aan de wens van de patroons om de staatsschuld
op één jaar met 14 miljard te verminderen, door meer inkomsten
en door minder uitgaven.
Aan de inkomstenzijde mikt de Eenheidswet op een drastische verhoging
van de belastingen. 85 procent van de 9 à 10 miljard nieuwe belastinginkomsten
komen van indirecte belastingen: verhoging van de overdrachttaks (nu btw), betaald
door de gebruiker. Deze taks wordt doorgerekend in de prijzen, maar niet in
de index. In scherp contrast daarmee staat de maatregel om de roerende voorheffing
op aangegeven dividenden te reduceren tot 10 procent. Verder voert de regering
voor 1,2 miljard besparingen door in het onderwijs en voor 1,3 miljard in de
ziekte- en invaliditeitsverzekering.
Tenslotte staat er in het wetsontwerp nog een rist maatregelen die nooit
met de vakbonden werden besproken, maar die wel overgenomen zijn uit het memorandum
van het VBI.
In de overheidssector wil het ontwerp de pensioenleeftijd van de ambtenaren
optrekken van 60 naar 65 jaar. Het deelt de werkloosheidsperiodes op in twee
delen: tijdens de eerste periode ontvangt de werkloze een volledige uitkering,
daarna een verminderde.
Allemaal de schuld van Congo?
Op het einde van de jaren vijftig was de werkloosheid gedaald en gingen de
industriële ontwikkeling en de bedrijfswinsten erop vooruit. Waarom eisten
de zakenlui toch een strenge bezuinigingspolitiek?
Eyskens zegde dat het verlies van Congo hem ertoe dwong offers te
vragen. Het is natuurlijk juist dat de onafhankelijkheid van Congo de superwinsten
uit de koloniale uitbuiting in gevaar bracht: de nettowinstmarge bedroeg daar
meer dan 20 procent op het kapitaal, terwijl dat voor een bedrijf in België
maar 8 procent was. Maar de kolonies vertegenwoordigden slechts zes procent
van de totale invoer naar België, en slechts vier procent van de uitvoer.
De specialisten waren het erover eens dat een volledige verbreking van alle
handelsbetrekkingen tussen de twee landen voor België niet veel meer dan
4 procent verlies zou meebrengen.
Het echte motief voor de eenheidswet was dat het patronaat eiste dat de
overheidsfinanciën "zo streng mogelijk" zouden gesaneerd worden.
De overheidsschuld draaide tussen 1950 en 1957 rond de 10 miljard, maar steeg
naar 22 miljard in 1958 en in de loop van het voorjaar van 1960 zelfs naar 15,5
miljard.
Het patronaat vreesde ook dat de Belgische economie niet goed voorbereid
was op de uitbouw van de eenheidsmarkt. De groei van de Belgische economie verliep
net iets minder snel dan die van de Europese buurlanden. Sinds 1953 nam de industriële
productie in België slechts toe met 3 procent, tegenover 5,5 in Nederland,
7 in Frankrijk en 8 in Duitsland. Dat kwam doordat de industrie in België
minder te lijden had gehad onder de Tweede Wereldoorlog en dat het patronaat
in ons land minder had geïnvesteerd in de modernisering en in de ontwikkeling
van nieuwe producten dan in Frankrijk of Duitsland het geval was. Daarom precies
schrijft de nota van het VBI van 20 september 1960: "In deze kritieke
periode waarin we aanzienlijke economische schade lijden door de gebeurtenissen
in Congo en waarin de vorming van de gemeenschappelijke markt snel opschiet,
moeten we een speciale inspanning leveren." Die speciale inspanning
in praktijk brengen, dat is de opdracht die het patronaat de regering meegeeft,
dat is het programma van de Eenheidswet.
Foto - De eenheidswet was als een steen in het aangezicht van de arbeiders.
Die lieten het daar niet bij en organiseerden vijf weken lang de algemene staking.
(Foto archief)
Kortrijk, 11.12.2010, na de voorstelling van de Unie kwamen enkele vedetten van de Unie een kijkje nemen in het Textielhuis. Daar werden ze ontvangen door Gewestelijk Secretaris Eric Van Deurzen ABVV.
Jef Bossuyt was in oktober voor de zesde keer te gast in
DPRK (Democratic Peoples Republic Korea), beter gekend als Noord-Korea. Van
7.10.2010 vertoefde hij in de buurt van Pyonyang en als ervaringsdeskundige van
het land, ook van het Zuiden, is hij misschien wel de specialist van Korea. Jef
spreekt een mondje Koreaans en is ook militant van ACOD/Post.
Hij is ook actief in de organisatie Korea Is One. Een vriendschapsvereniging
die strijdt voor een eengemaakt Korea.
Je was te gast, op de eretribune, de partij bestaat er 65
jaar (De Partij Van De Arbeid). Hoe gaat dit er aan toe?
Vanop de tribune kijk je toe naar
het défilé. Eerst de muziek en dan de parade van de land-, zee- en luchtmacht.
Dit is de voorkant die we te zien krijgen in onze pers de legerparade,
iedereen in gelijke tred!
Maar de keerzijde, de "after-party" nadien is het interessantste om
te zien.
De after-party? Hoe moeten we ons dit voorstellen?
Het legermateriaal, raketten en
tanks, moeten terug naar de hangars. Alles wordt ingepakt. De mensen willen dit
zien. Waar er veel volk langs de straat staat, stopt het leger. Met hier en
daar zelfs een orkestje erbij. De chauffeurs draaien hun raampje omlaag, houden
een babbeltje met het volk, krijgen bloemen Het doet wat denken op de beelden
van de bevrijding van WO 2.
Het Koreaanse probleem komt veel in het nieuws. Waar gaat
het naartoe?
De USA kijkt met lede ogen toe
hoe China de eerste economische macht aan het worden is, terwijl ze controle
over de Azië verliezen. In de regio proberen de USA hun basissen te behouden in
Zuid-Korea, Japan, Indonesië . In Korea, zowel Noord en Zuid, willen ze er in
een vredevol land leven.
Maar Noord-Korea dreigt toch met een nucleaire bom.
Onder leiding van USA zijn er
militaire oefeningen, op 11 km
van de Noordkoreaanse kust. Zelfs volgens de New-York Times heeft Zuid-Korea
eerst geschoten.
Wie is hier de bedreiger en de bedreigde?
Sinds 2003 was je al 6 maal in Noord-Korea. Zie je al veel
veranderingen?
De economische ontwikkeling is
vooruit gegaan. Betere elektriciteit, zodoende ook meer verkeerslichten, meer
tractoren, GSM is ingevoerd en meer computers in scholen en bedrijven.
Hoe zijnde
arbeidsomstandigheden in de bedrijven?
Weefgetouwen, draaibanken,
worden er numeriek gestuurd. In de fabrieken zijn er voorziening voor
kindercrèche, school en een kinderarts.
Solidariteit
Steunen jullie met Korea Is One projecten in Noord-Korea?
We zijn verbroederd met de
boerderij van Ontchon. De geschoolde boeren beschikken niet over goed
materiaal. Met KIO hebben we 7 jaar gespaard (lidgelden, tombola, ) en zo
hebben we een tractor kunnen kopen waar ze 300 hectare land mee
kunnen bewerken om rijst te verbouwen.
De N-VA wil ons land en zijn werknemers economisch doen wegzinken
De
N-VA wil ons land en zijn werknemers economisch doen
wegzinken
maandag, 13
december 2010
Het ABVV nam kennis
van de verklaringen van de topman van N-VA in het Duitse weekblad Der Spiegel.
Zijn pogingen tot vernedering verbazen niemand meer. Maar de vakbond vindt de
verklaringen, uit de mond van één van de onderhandelaars die werken aan een
regeringsvorming, leugenachtig en onverantwoord.
Leugenachtig, omdat
België niet ziek is en er zelfs in slaagde de schade van de crisis te beperken.
Als ons land kon overleven, is dat onder meer toe te schrijven aan ons sociaal
zekerheidsmodel, aan de automatische loonindexering en aan het
minimumloon.
De uitingen van de
N-VA zijn ook onverantwoord ten opzichte van de arbeidsmarkt en meer bepaald ten
opzichte van de sociale gesprekspartners die een interprofessioneel akkoord
proberen te onderhandelen, in een context die steeds moeilijker wordt.
Dergelijke verklaringen kunnen er alleen maar op gericht zijn de economische
en sociale situatie van ons land te verzwakken, wat financiële gevolgen zou
hebben zowel voor het Noorden als het Zuiden van ons land en voor
Brussel!
Voor het ABVV
riskeren dergelijke onverantwoorde uitlatingen ernstige financiële schade te
berokkenen aan België en aan alle werknemers en sociale uitkeringsgerechtigden.
In plaats van, tot vervelens toe uit te weiden over de transfers van Noord
naar Zuid, zouden de werknemers graag de mening van NV-A horen over andere
transfers (nl. de transfers ten voordele van grote fraudeurs) en over het geld
dat de werknemers dagelijks in rook zien opgaan, door het uitblijven van een
doeltreffende bestrijding van grote fiscale fraude
Het KBLux-dossier dat
de gemeenschap zon 400 miljoen zal kosten, is daar de beste illustratie van (de
feiten van fraude werden daarbij duidelijk vastgesteld maar de bewijzen werden
verzameld op een manier die als onontvankelijk werd verklaard). Het valt te
vrezen dat de verschuldigde bedragen zullen moeten opgehoest worden door
diegenen die noch de financiële fraudetechnieken, noch de achterpoortjes van de
wet kennen.
Reactie van de Algemene Centrale - ABVV op de nieuwe strategie van Delta Lloyd België
Delta Lloyd
Piet Verbrugge
Chief Executive Officer België
Sterrenkundelaan 23
1210 Brussel
Brussel,
14 december 2010
AC/ADV/029/NB
Betreft: Reactie van de Algemene Centrale -
ABVV op de nieuwe strategie van Delta Lloyd België
Geachte Heer Verbrugge,
Dit
schrijven is een reactie op de nieuwe beleidsstrategie die Delta Lloyd België
vandaag heeft bekend gemaakt via de pers. Als medestichter van deze financiële
instelling willen wij uiting geven aan onze afkeur alsook aan onze verontwaardiging.
We
hebben immers vernomen dat de bank ervoor kiest zich voortaan enkel te richten
op kapitaalkrachtige klanten en de uitsluiting overweegt van die klanten die
niet beantwoorden aan de nieuwe criteria. Zo blijkt o.a. uit de persberichten
dat een roerend vermogen van meer dan 75.000vereist is en dat men in staat moet zijn om minstens
1.200 per maand te sparen. Bovendien kondigt de bank aan dat de minder
begoeden en lager geschoolden zullen worden geweerd.
Gelet
op de draagwijdte van dit nieuwe commerciële beleid, stellen we ons vragen over
het naleven van de ethische regels en de gevolgen van uw beslissingen voor onze
militanten die een rekening hebben bij Delta Lloyd. We kunnen ons evenmin
terugvinden in deze elitaire strategie die zich enkel focust op kapitaal. Bovendien
maken we ons ook zorgen over de toekomst van het bankpersoneel, zowel in de
agentschappen als in de zelfstandige kantoren.
Uw
nieuwe handelswijze waarvan de prioriteiten niet compatibel zijn met onze
waarden noopt ons tot nadenken over een bijsturing van de betrekkingen tussen
de Algemene Centrale - ABVV en Delta Lloyd België.
Wij
hopen dat u middels dit schrijven beseft hoe groot de verontwaardiging is die
uw beslissingen hebben teweeggebracht in onze rangen. In afwachting van uw
reactie, geachte heer Verbrugge, verblijven we inmiddels met de meeste
hoogachting.
Op 4 januari
1971 opende Kris
Merckx de eerste
groepspraktijk van Geneeskunde voor het Volk in Hoboken. Het project is een
succesverhaal geworden, met veel concrete realisaties. Het staat voor gratis
geneeskunde van hoge kwaliteit en voor gelijke toegang voor iedereen. Het
betekent in groep werken: medisch, wetenschappelijk, sociaal en
internationaal.
Geneeskunde voor
het Volk raakte bekend omdat de patiënten er geen remgeld moeten betalen.
Gezondheidszorg is een sociaal recht, geen liefdadigheid. Ziekte en gezondheid
hebben voor een groot stuk te maken met de levensomstandigheden. Geneeskunde
voor het Volk, dat is dokteren aan mens en maatschappij.
Een boek dat
heel wat mensen al bewoog en tal van positieve reacties kreeg bij de vakbonden,
mutualiteiten, professoren.
De
ontmoeting met Kris
Merckx
belooft alvast een gezonde dosis engagement!
Hij
gaat in op vragen:
Hoe
organiseer je mensen, een gemeenschap voor een betere
gezondheidszorg?
Hoe
stimuleer je mensen, een gemeenschap voor een gezonder
leefmilieu?
Hoe
strijd je tegen armoede onder je mensen, in je wijk?
Hoe
kun je werken aan een socialere leefgemeenschap
De meeste Belgische banken zijn van plan om vanaf 17/1/2011 de
Maestro-functie op de bankkaart te blokkeren in de meeste landen buiten
Europa. Daardoor is het niet langer mogelijk om in deze landen met onze
bankkaart te betalen of geld op te nemen. Als argument wordt aangehaald: extra
veiligheid voor de gebruikers.
In werkelijkheid: - wordt iedereen hierdoor verplicht een
kredietkaart te bezitten om geld op te kunnen nemen in de meeste landen
buiten Europa. - wordt geld opnemen buiten Europa hierdoor
duurder. - zullen onwetende reizigers die op Maestro
vertrouwen, in het buitenland zonder geld staan. - kunnen
jongeren onder 18 jaar en jongeren die geen vast
inkomen hebben niet langer geld opnemen buiten Europa. Zij krijgen
immers geen kredietkaart van de banken. Voor hen blijft enkel over: 'voldoende
cash geld meenemen', een wel bijzonder onveilige werkwijze! * - vinden de
Belgische takken van Deutsche Bank en Citibank het, zoals de banken in andere
landen, niet nodig om deze service te blokkeren.
Wegwijzer vindt dat het argument veiligheid niet klopt.
Nadat Maestro zowat wereldwijd werd ingevoerd en gepromoot, is het aan de
banksector om ervoor te zorgen dat Maestro wereldwijd ook veilig werkt. Het
systeem blokkeren en de duurdere werkwijze met een kredietkaart voorstellen is
geen oplossing. Nog minder voor jongeren, die al helemaal geen kredietkaart
kunnen verkrijgen. Daarom verzet Wegwijzer zich tegen het plan van de banken en
willen we dat de Maestro-functie wereldwijd actief blijft. Het
is aan de banksector ervoor te zorgen dat dit veilig kan.
Wil je deze blokkering ook niet?Teken dan de
online-petitie op www.wegwijzer.be/petitie Door deze petitie te ondertekenen, ben je het eens met Wegwijzer dat de
Maestro-functie op de bankkaart wereldwijd moet blijven functioneren en dat de
banksector ervoor moet zorgen dat dit veilig kan. Zie ook ons dossier Geld op reis
* Jongeren zijn bij uitstek de klus van deze beslissing!
Veilig reizen wordt voor hen quasi onmogelijk! Voorbeelden: - Na het
laatste jaar humaniora maakt een groep jongeren een rondreis in Marokko. De
helft van de groep moet later op het jaar nog 18 jaar worden. Enige
mogelijkheid: cash meenemen. - Een groepje hogeschoolstudenten van 21-22
jaar maakt in de vakantie een rondreis in de Verenigde Staten. Wegens geen vast
inkomen, hebben ze geen kredietkaart. Enige mogelijkheid: cash meenemen. -
Een jongere van 17 jaar volgt, na zijn vijfde jaar, een uitwisselingsjaar in
Zuid-Amerika. Idem: al het geld moet hij/zij cash meenemen. (Travellers
cheques zijn door de Belgische banken immers ook al enkele jaren afgevoerd)
Congo is vijftig jaar onafhankelijk. In 1955 was het nog een Belgische kolonie. Niets liet de kolonisator toen vermoeden dat het immense Afrikaanse land amper 5 jaar later op eigen benen ging staan. Enkele maanden na de 'Bwana Kitoko'-reis van koning Boudewijn, ging ook een rode senator van Kortrijk het land bezoeken. Overweldigd door al het exotische van Congo, bleef hij toch nuchter genoeg om heel andere toestanden te zien dan de propaganda die de koning en zijn entourage verkochten. Zijn reisindrukken verwerkte Arthur Clays in een spreekbeurt waarmee hij de partij-afdelingen afliep. Hij verzamelde twee grote dozen documentatie en honderden foto's. Marc Lemaitre kreeg die van Gerard Clays, zoon van Arthur. Vooraleer de documenten naar het professionele archief AMSAB gaan, kunnen wij er nog een laatste keer in piepen.
Unie der Zorgelozen i.s.m. ABVV en De Kringloopwinkel
wo 1 t/m za 4 - wo 8 t/m za 11 - wo 15 t/m za 18 dec 2010 om 20u15 in De Kringloopwinkel, Gentsesteenweg 176, 8500 Kortrijk
Er
was een tijd dat koningen echt nog macht hadden en tot de verbeelding
spraken. Er werden dramas en tragedies over hen geschreven. Daarin
werden ze vermoord of verraden of ze werden gek. Intussen volgden de
crisissen elkaar op. Eeuwenlang. Jarenlang. Traag maar zeker zaagden ze
aan de poten van de koninklijke tronen. En Nobel pijnigt zn hersenen.
Want andere leeuwen scherpen hun klauwen. En bijen wetten de angel. Dit
keer lijkt het koningsdrama zich werkelijk te voltrekken. Tot niet de
kroon, maar de mens, in al zijn kwetsbaarheid, wordt ontbloot. En
schaften alles is wat nog rest. In refters van fabrieken en paleizen,
goed beschut voor de drash nationale...
Schaften is
het resultaat van een lange periode van improviseren en repeteren.
Tijdens de voorbije Kortrijk Congé (juli 2010) gaf de Unie al een
theatrale lezing van het materiaal. De voorbije maanden werd het verder
uitgewerkt tot een voorstelling die zal spelen op locatie in de
Kortrijkse Kringloopwinkel.
wo 1 t/m za 4 december 2010 wo 8 t/m za 11 december 2010 wo 15 t/m za 18 december 2010 om 20u15 in De Kringloopwinkel Kortrijk, Gentsesteenweg 176, 8500 Kortrijk download hier de wegbeschrijving tickets: 3 euro info en reserveren: elke werkdag van 12u tot 18u - 056/220 400 - info@uniederzorgelozen.be
wo 5 en do 6 januari 2011 om 20u30 in de KVS_BOX, Brussel info en reserveren: 02 210 11 12
Lille, 06.11.2010: nabij het stadhuis van Lille (Rijsel) kwamen vanmiddag 6000 syndicalisten samen, om er te betogen tegen de pensioenplannen van de Franse regering. Volgens de politie waren er vandaag in Lille maar 3800. Ze hebben misschien de 250 Belgen vergeten van mee te tellen :).
Met een delegatie vanuit Kortrijk waren we er ook!
Hieronder kan je zien wat er door de lens van socfo fotograag, Frank, opgemerkt was tijdens deze betoging.
En ja, volgens de politie waren er maar amper 375 000 in meer dan 100 steden in Frankrijk. De CGT, de communistische vakbond telde er in de vele departementen 1 200 000.
Lille, 06.11.2010: nabij het stadhuis van Lille (Rijsel) kwamen vanmiddag 6000 syndicalisten samen, om er te betogen tegen de pensioenplannen van de Franse regering. Volgens de politie waren er vandaag in Lille maar 3800. Ze hebben misschien de 250 Belgen vergeten van mee te tellen :).
Met een delegatie vanuit Kortrijk waren we er ook!
Hieronder kan je zien wat er door de lens van socfo fotograag, Frank, opgemerkt was tijdens deze betoging.
En ja, volgens de politie waren er maar amper 375 000 betogers in meer dan 100 steden in Frankrijk. De CGT, de communistische vakbond telde er in de vele departementen 1 200 000.
Di 23.11.2010
Er
was een tijd dat koningen echt nog macht hadden en tot de verbeelding
spraken. Er werden dramas en tragedies over hen geschreven. Daarin
werden ze vermoord of verraden of ze werden gek. Intussen volgden de
crisissen elkaar op. Eeuwenlang. Jarenlang. Traag maar zeker zaagden ze
aan de poten van de koninklijke tronen. En Nobel pijnigt zn hersenen.
Want andere leeuwen scherpen hun klauwen. En bijen wetten de angel. Dit
keer lijkt het koningsdrama zich werkelijk te voltrekken. Tot niet de
kroon, maar de mens, in al zijn kwetsbaarheid, wordt ontbloot. En
schaften alles is wat nog rest. In refters van fabrieken en paleizen,
goed beschut voor de drash nationale...
