Helga Caelen vertelt over haar geslurfde verzameling.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De microbe om olifanten te verzamelen kreeg ik te pakken toen ik zwanger was van mijn zoon, Anthony, nu ondertussen al meer dan 17 jaar.

Vanaf het prille begin van mijn zwangerschap wist ik gewoon dat deze baby een slurfje had.

Het is dan ook begonnen met de doopsuiker die vastgemaakt was aan leuke porseleinen olifantjes. Er waren drie verschillende modellen. Dus mijn verzameling ging van start met drie olifantjes, ik kan ze allemaal niet meer geteld krijgen maar het zullen er wel om en bij de driehonderd zijn.

Alles wat jullie je kunnen inbeelden heb ik van olifanten.

In de living zijn mijn gordijnen en matten bedrukt met olifantjes, in de keuken vind je tassen, glazen en zelfs mijn broodplankjes hebben de vorm van een olifant. Ook heb ik een heel tof melkkannetje en tandenstokerhouder. Mijn koffie drink ik thuis alleen maar in een olifantentas want daar smaakt mijn koffie pas honderd procent in.

De matten op de badkamer hebben olifanten en zelfs mijn wc-bril heeft een mooie afbeelding van een olifant evenals mijn zeepbakje, bekertje, toiletzak en zelfs handdoeken.

Mijn sieraden (niet zo uitgebreid) hebben de vorm van een olifant, oorbellen, armbanden, een ring en hangertjes (ééntje heb ik zelfs van mijn collega Sara gekregen, een mooi mat glazen exemplaar).

In mijn slaapkamer staat mijn grootste olifant op de kast, deze mooie, lieve, pluche en schattige olifant heb ik namelijk van mijn collega’s gekregen als in thuis was met mijn voet in de gips. Dus als in met pensioen ben kan ik nog steeds aan mijn toffe collega’s denken.

Eveneens heb ik ook heel veel beeldjes, bloempotten, kaartjes, kandelaars, fotokaders allemaal met olifanten. Eén van mijn mooiste aanwinsten zijn de drie olifantjes “horen, zien en zwijgen”.

Op mijn terras zit een heel schattige, grijze, aarden olifant, steeds als ik buiten ga, kijkt hij me zo lief aan met zijn slurfje in de lucht.

Als één van mijn zussen of vrienden op vakantie gaan hebben ze zeker een olifantje bij, dus tussen mijn verzameling zitten of staan er ook verschillende internationale beeldjes bij, zoals van Cuba, Marokko, Tunesië, Spanje, India (zelfs geldbiljetten met een afbeelding van een olifant), Turkije, Kongo en Griekenland.Ook heb ik een hele collectie van de Coté d’Or chocolade, afbeeldingen, blikken dozen, een ijzeren treintje, tassen, postkaarten van 100 jaar Coté d’Or, posters (ga nu zelfs in de Delhaize vragen om die posters van de eindejaarsfeesten van de lekkere chocolade), enz….

Indien er een verjaardagkaart verstuurd moet worden, zal er steevast een olifant op staan.

Brengt een olifant met de slurf omhoog geluk? En is het zo dat het geluk brengt als jee een olifant van iemand krijgt? Het idee dat een olifant geluk brengt, komt uit het oosten. In het hindoeïsme heeft de god van voorspoed en wijsheid, Ganesha, de kop van een olifant. Volgens het boeddhisme kondigde een witte olifant de geboorte van de Boeddha aan. Ook in China geldt de olifant sinds oudsher als symbool van kracht en wijsheid. In Thailand brengen witte olifanten geluk en zijn het exclusieve eigendom van de koninklijke familie.

Waarschijnlijk is de olifant als gelukssymbool in de negentiende eeuw vanuit het koloniale India overgewaaid naar het westen. Maar in de plaats van de beeltenis van Ganesha met een slurf die naar beneden wijst (doorgaans iets naar links gekruld, een teken van succes), kwam de weergave van een olifant met geheven slurf. In die vorm werden geluksolifantjes een ware rage in Amerika in de jaren 20 van de twintigste eeuw. Hoe het idee ontstaan is dat zo'n geluksbeeldje de slurf omhoog moet hebben 'opdat het geluk er niet uitloopt' is niet te achterhalen. Mogelijk is dat idee ontleend aan de gewoonte om een hoefijzer met de uiteinden omhoog op te hangen. Het is in ieder geval niet gebaseerd op Aziatische voorbeelden. De stelling dat een beeldje het wordt ook gezegd van boeddha-beeldjes alleen geluk brengt als het cadeau wordt gedaan, is ook van westerse makelij. Misschien vanuit de gedachte dat geluk niet te koop is. In boeddhistische en hindoeïstische tempels is een levendige handel in voorwerpen die geluk brengen. En of het echt werkt? Daarvoor is geen enkel wetenschappelijk bewijs, maar het staat eenieder vrij om te geloven wat hij of zij wil. Mijn grootste droom is ooit eens (als ik veel eurootjes heb gespaard) nog eens naar één van deze landen te gaan en mij tussen mijn makkers te begeven.Ook is er nog een handtas van olifantenlullenleer die ik me graag zou willen aanschaven, als ik dan wat met mijn handtas speel heb ik een grote tas om mijn boodschappen in te doen, dus twee in één. Milieuvriendelijk, hé.

Toen kwam de olifant met zijn grote snuit en blies dit werkstukje uit…

P.S. :  Onlangs wist Helga ons nog trots te vertellen dat ze op 25 februari 2008, meter geworden is van een olifantje genaamd Ndomot. De rondbuikige spruit werd geboren in oktober 2003.