|
Sabine Van Lingen deelt haar ervaringen in Rallycross met ons.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eind 2002 werd ik gebeten door de rallycross-microbe door deel te nemen aan een Folksrace-wedstrijd op het Duivelsbergcircuit te Maasmechelen. Ik kwam toen aan de start in de damesklasse Ladys Cup met een Ford Escort XR3i. Wat me meteen aansprak was dat men in deze tak van autosport op circuits racet die deels uit asfalt (60%) en deels uit gravel (40%) bestaan,spektakel verzekerd! Elke piloot rijdt 3 kwalificatie-heats van 4 ronden,er wordt gestart me zn vijven tegelijk. Een heat-overwinning is uiteraard heel mooi, maar de tijd is veel belangrijker vermits enkel de 16 snelste piloten aan de finales mogen deelnemen.
In deze finales telt enkel de positie nog, dus wordt er op het scherpst van de snee gereden en al eens een tik uitgedeeld. Er mag niet gebotst of geduwd worden maar in het heetst van de strijd is enig contact onvermijdelijk,dus niet voor doetjes weggelegd
Na deze eerste wedstrijd wilde ik zo snel mogelijk mijn licentie behalen en deelnemen aan het volgend seizoen in het VAS-kampioenschap,deze keer tussen de venten! Heel de winter werd er hard gewerkt om een Ford Fiesta klaar te stomen. De eerste races van het seizoen verliepen uitstekend, een beetje te goed zelfs zo bleek later.
De rallycrosswereld is een echt mannenbastion en de komst van een vrouwelijke pilote werd niet door iedereen op prijs gesteld
Het seizoen 2003 eindigde abrupt toen een medepiloot het beu was om telkens door een vrouw afgetroefd te worden en me loeihard de vangrails inramde. De Fiesta was zo zwaar beschadigd dat de motor zich niet meer voorin,maar naast me in de cockpit bevond! Zelf had ik ook heel wat letsels die gelukkig snel genazen. Het ergste vond ik dat het seizoen voor mij al in september stopte. Doordat mijn vriend de overstap maakte naar het internationale kampioenschap was er geen tijd meer om voor mij een nieuwe wagen te bouwen.
Sindsdien ben ik vaste mecanicien in ons team. Elke wagen heb ik eigenhandig helpen bouwen en doe ook herstellingen en service tijdens de races. Dit is de ideale manier om de werking van een racewagen te leren begrijpen, als men ieder onderdeel afzonderlijk in de handen heeft gehad zie je pas echt hoe alles op elkaar is afgestemd en samenwerkt.
Sindsdien rijd ik nog enkel Folksrace-wedstrijden met de wagens van ons team. Het eerste jaar in dit gebeuren trad ik aan met een Peugeot 306GTI waarmee ik meteen de derde plaats veroverde. Deze wagen werd na het seizoen verkocht maar enkele weken voor de volgende race werd er nog vlug een Peugeot 205GTI klaargestoomd, waarmee ik dat jaar opnieuw derde werd.
Sindsdien rijd ik met de BMWs waarmee mijn vriend het internationale kampioenschap betwist. Voor mij een hele aanpassing,plots bestuurde ik in plaats van kleine voorwiel-aangedreven wagens met plusminus 200pk, dikke achtertrekkers met meer dan 300pk!
De eerste wedstrijd waaraan ik deelnam was met de BMW M5 waarmee ik meteen won na een hele dag gedomineerd te hebben. Vermits ook deze wagen ondertussen verkocht is (whats new
) zal ik nu op 20 oktober starten met onze topper, een BMW 3-serie met een M5 motor, de wagen waarmee mijn vriend dit seizoen de ereplaatsen aaneenrijgt. Dit zal de snelste wagen zijn waarmee ik ooit reed, 1200kg, 320pk en van 0 tot xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />100 in minder dan 4 seconden!
Ondertussen begint het ook te kriebelen om circuit wedstrijden te rijden zoals bv. BTCS, op 29 oktober a.s. zal ik dankzij Team Surinckx de kans krijgen om met deze tak van autosport kennis te maken en te zien of het bevalt. Maar, zoals eerder gezegd,eerst op 20 oktober proberen een beest te temmen en nog eens laten zien hoe een vrouw haar mannetje staat!
Dus collega-piloten,opgepast!The bitch is back!
P.S. Vermits in autosport alles rond budgetten draait zijn nieuwe sponsors steeds welkom
|
