Op vrijdag 8 januari 2010 werd er nog eens ne parkingdrinkt gehouden. Dit keer geen zomerse verfrissing, maar een echte, sfeervolle, winterse borrel ! De sfeerbeelden spreken voor zich.
Op zaterdag 28 november was 't weer zover. De bende van Cat werd nog eens losgelaten op een personeelsfeest, dat dit keer in het teken stond van 'Sinterklaas'. Het kind in ons werd boven gehaal en we gingen helemaal uit de bol.
Als trouw ABVV-lid en zoals ik beloofd had aan Peggy iets voor men vertrek , zou ik in de volgende editie van het Rood Slimmeke nog een laatste verhaal neerschrijven, zoals jullie dat ook gedaan hebben in MIJN Rood Slimmeke... Alvast nog eens allemaal bedankt daarvoor, want dat was de mooiste herinnering die ik kon krijgen!!! En vooral gij Peggy voor al dat typ- en knutselwerk nog na u zware werkuren toen! J
Ik ben jullie zeker nog niet vergeten hoor! Ik denk zelfs dat dat ook nooit gaat gebeuren, ik heb tenslotte 3 jaar bij Cat gewerkt en dat vergeet ge niet zomaar! Ik weet dat ik soms een heel ambetant iemand kon zijn, maar ik hoop toch dat de meesten onder jullie me beter herinneren als dat (buiten gij dan Stijn, u begrijp ik als ge me zo blijft herinneren, maar al bij al heb ik toch ook wel een lachend gevoel overgehouden aan alle discussies die wij gehad hebben zenne!) J Greet & Fusia zullen die ambetante trekken zeker wel van me overgenomen hebben dus jullie zijn op één of ander manier nog niet van me af.
Als jullie moesten denken dat ik op men lui kont gezeten heb na men vertrek, zal ik jullie geruststellen dat dat zeker niet zo geweest is! Ik was hopeloos op zoek naar een voltijdse, 20 dagen durende job, maar dan ook maar 20 dagen en geen dag langer, dacht ik... Ik heb uiteindelijk 22 dagen gewerkt als verkoopster in een klerenwinkel. Wel ik kan jullie verzekeren, op Cat vond ik het niet altijd even leuk te moeten doorwerken (daarom deed ik het gewoon niet altijd) maar werken als verkoopster is het saaiste wat ik ooit gedaan heb!!! Ikmocht nochtans van men hobby men beroep maken want in tegenstelling van bij ulle, moest ik hier heeeel veel praten met de klanten, ge zou dan denken dat ik de job van men leven gevonden had misschien maar dat was totaal niet zo! Het was er dan ook nog eens verschrikkelijk koud door die aircos in de winkel aja want klant is koning he, mensen kwamen bezweet binnen maar ikzelf was stijfbevroren met men teenslippers aan de eerste dag! Zo verkocht men baas al winterkledij, dacht hij... Uiteindelijk zat men 4de weekcontract erop, men geluk kon niet op, eindelijk kon ik gaan doen wat ik wou en al maanden naar streefde en veel voor over gehad heb.
En zo begon ik dan op 1 september terug met school, na 5 jaar, echt wel wennen ze zo terug op de schoolbanken J Deze week heb ik dan men eerste lessen gehad, ondanks ik voordien, en nu nog meer besefte dat het zwaar gaat worden en dat ik men hersenen terug helemaal op gang moet brengen na al die feestjes de afgelopen jaren, ben ik er helemaal klaar voor! Na men eerste stagedag verleden week nog meer, vanaf de eerste dag had ik door dat dit echt iets is wat ik graag doe, waarin ik mij wil specialiseren en waarin ik me wil bewijzen. Ik vind het enorm boeiend om met deze jongeren bezig te zijn, hun problemen te delen en proberen op te lossen, dus ik denk dat ik eindelijk na al die jaren men ding gevonden heb! Hoop dus met me mee dat alles goed blijft gaan, want terugkomen naar Cat zie ik echt niet zitten (en de supervisjes zeker ook niet denk ik J )
Maar...
Dit wil niet zeggen dat ik jullie niet mis, dat ik niet meer denk aan alle toffe momenten die we samen gehad hebben en de streken dat we uitgestoken hebben!!! Jullie zullen steeds in men achterhoofd blijven! Ik blijf enorme goede herinneringen aan Cat overhouden, want alle slechte ben ik alvast vergeten want zo zit ik nu eenmaal in elkaar, no hard feelings!
Wanneer er binnenkort nog eens een Cat-feestje is zal ik er zeker aanwezig zijn, en dit samen met men beste vriend ... jaja minimaal 1 fles witte wodka! ;)Dan gaan we der allen nog eens een dik feestje van maken zodat jullie me zeker niet vergeten, want ik vergeet jullie nooooiiitttttt!!!!
Vriendinnen, collegas, vijanden, exen, houd de moed erin, ziet da gelle ulle tracks blijft halen zoals ik steeds gedaan heb J en ook al is er eens een minder moment, altijd positief blijven denken en wetende dat ik jullie blijf steunen als trouw ABVV-tje ;)
Zoals de meeste onder jullie wel weten is onze lieve ex-collega Veerle Raemen vorig jaar voor een jaar naar Thailand vertrokken. Omdat we een jaar zolang vonden zijn we haar in april achterna gereisd, om haar een bezoekje te brengen en te zien hoe haar leven daar is.
We zijn op 7 april 2009 vertrokken. De vlucht heeft 11 uur geduurd. We waren stikop toen we eraan kwamen, maar gans blij toen we haar terug zagen!
Onze reis kon beginnen. We waren in Bangkok aangekomen, van daaruit hebben we een 6u durende rit met de bus ondergaan, naar Chumpon. Doodop waren we. Ons eerste guesthouse was een kamertje met drie eenpersoonsbedden en een poster van Finding Nemo tegen de muur. Geslapen als roosjes en de volgende ochtend vroeg opgestaan om de boot te nemen naar Kho Phan Nang. Het werd een helse rit, iedereen was ziek op de boot. Blij dat we waren aangekomen, hebben we eerst ons tweede guesthouse gezocht. Eens alles geïnstalleerd zijn we er op uit getrokken. Wa gewinkeld, gegeten en goed gedronken. Dan terug gaan slapen om fit te zijn voor de Full Moon Party de volgende dag!!
Die dag regende het pijpenstelen, dachten echt da het feestje ni ging doorgaan! Maar tegen de avond was het terug goed en konden we beginnen!! Een feestje zoals we nog nooit een hebben meegemaakt! De grootste standfuif, met kraampjes waar ze bukkets verkochten (emmerkes vol met drank. Mmmhhh).
De volgende ochtend goed uitgeslapen. We hebben daar brommerkes gehuurd om de buurt wat te verkennen. Het ging niet zonder slag of stoot maar wel heelhuids terug geraakt. Dit was de laatste avond in Kho Phan Nang, dus daar weer goed gevierd zodat we de volgende dag de boot konden nemen naar Kho Toa.
Een echt droomeiland!! De eerste avond de buurt wat verkend en een snorkel tripje geboekt voor de volgende dag. Het snorkelen was geweldig. Ons Caroline heeft haar angst voor water overwonnen. We zijn met de boot rond het eiland gevaren en 3 keer gestopt om te snorkelen. De 4e keer stopten we aan een eiland en moesten we betalen om erop te kunnen. Maar zo koppig als we zijn hebben we dat ni gedaan. Lol. We zijn met de kapitein en zijn hulpje naar een afgelegen plek iets verder gevaren, daar gestopt is de kapitein achter vis gaan duiken en zijn Veerle en ik terug gaan snorkelen.
s' Avond terug gekomen, helemaal verbrand, zijn we met 2 Thaise mannen (vrienden van Veerle) een feestmaaltijd gaan eten. Met pijn in ons hart zijn we daar moeten vertrekken. We hadden een nachtboot terug genomen naar Chumpon. s' Oochtends aangekomen hebben we terug een bus genomen naar Bangkok.
Het was normaal de bedoeling om daar een nachtje te blijven, maar met de rellen daar hebben we het toch ni geriskeerd en die avond braaf vertrokken naar Chang Mai.
Daar zijn we 3 dagen gebleven. Caro en ik hebben een training tot Hamut gedaan. Da betekend da we op de olifant mochten zitten. We hebben die mogen wassen en insmeren met modder. Dit was echt geweldig! Wist niet dat olifanten zo lief konden zijn! En de begeleiders waren geweldig!
Van Chang Mai zijn we verder gereisd naar Pai. Dit is een hippie stadje! Een echt rustig plekje waar je volledig kon genieten van de bananencake met chocolade. Veerle en ik zijn er een dagje opuit vertrokken met de brommerkes en Caro heeft een dagje kunnen genieten van de rust!! We hebben uitzichten gezien als nooit tevoren.
Ons guesthouse was geweldig, de beste van allemaal!! We hadden een bamboe hutje met een terrasje met daar een hangmat aanvast gemaakt. Niks beter als s' morgens wakker worden en dan zo in je hangmat te kruipen met weer een geweldig uitzicht!
Het was weer tijd om te vertrekken en zijn terug gereisd naar Chang Mai. Daar was het op dat moment Thais Nieuwjaar. Dat betekend da ze rondrijden en langs de kant staan met duizenden liters water om je nat te maken. De volgende dag zijn we weer naar Bangkok gereisd. Daar hebben Caro en ik wat tempels bezocht.
De reis was bijna gedaan en om het af te sluiten hebben we de laatste avond gevierd op de Khoasanroad!! Een straat vol cafe's!! Echt iets voor ons! De bukkets vloeiden weer rijkelijk en ons Caro heeft er eentje gewonnen met een weddenschap.
We hebben er mensen leren kennen, onder andere AJ, een Americaan. Die hebben we wat Nederlands geleerd: Poemel, sjeet en oep ouw bakkes kan hij vloeiend zeggen. Lol.
Na een avondje vol met drank zijn we al waggelend naar ons guesthouse gegaan. We moesten normaal om kwart voor 7 ons busje halen om naar de luchthaven te gaan. Maar dat is ons niet gelukt. Had 4 wekkers gezet maar die hebben we niet gehoord. Als ik dan uiteindelijk dan toch wakker werd was het al half 9. Vol paniek Caro wakker gemaakt. Heel snel afscheid moeten nemen van Veerle en zo in volle vaart met de taxi naar de luchthaven gereden. Om 5 na half 10 moesten we ingecheckt zijn en om 5 voor half 10 waren we daar!
Gans blij da we waren. Zo de vlucht terug naar huis. Thuis gekomen de souvenirs uitgedeeld en 3 dagen geslapen! Lol.
Het was een geweldige reis om zeker nog is over te doen!!
Hoi Catjes (al dan niet om zonder handschoenen aan te pakken...),
Op deze website kan je allerlei foto's vinden, die getrokken zijn op Cat-party's, parkingdrinks, recepties, sinterklaasfeest, ... Ook de hobby's van enkele van je collega's kan je hier terugvinden (deze hobby's kregen eerder al een plaatsje in ons 'Rood Slimmeke').
Heb je zelf nog leuke foto's van een Cat-activiteit? Of wil jij ook je hobby met je collega's delen? Mail ze mij dan door, dan zal ik ze zeker op de site bijzetten. (Dit is uiteraard enkel voor de werknemers van Caterpillar Lummen en Houthalen).
De foto's van deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Dwz dat ze NIET gekopieerd mogen worden!!! Indien er collega's zijn, die deze foto's graag in hun bezit hebben, hebben wij hier geen enkel probleem mee. Doch, gelieve dan even een seintje te geven, zodat we ervan op de hoogte zijn. Als er mensen zijn die liever niet hebben dat hun foto op deze website verschijnt, gelieve dit dan ook even te melden, dan zullen wij de betreffende foto verwijderen.
BEKIJK OOK ONZE LINKS!!!! (deze links vind je terug in de rechterbalk op deze pagina, onder 'zeer leuke en nuttige links') - www.ABVV.be (de website van ABVV) - www.vlaamsabvv.be (de website van Vlaams ABVV) - www.btb-abvv.be (de website van de Belgische TransprotarbeidersBond) - www.abvvlimburg.be (website van ABVV Limburg. Hier vind je alle openingsuren en aan woordje uitleg over alle centrales.) - www.bloggen.be/Abvvsyndicaleinformatie (hier vind je allerlei informatie betreffende vakantie, contracten, klein verlet, ...) - www.bloggen.be/abvvcaterpillarpictures (Hier kan je de gekke bekken van je collega's bekijken.)
We hebben het met z'n allen gepresteerd om 1 jaar door te komen zonder werkongevallen. Hiervoor werden wij (de werknemers van Cat Lummen en KTG) beloond met een lekker stukje cake.
Stephanie Tessens vertelt over haar Argentijns avontuur.
Normaal gezien lees je hier over iemand zijn hobby. Deze keer gooien we het over een andere boeg, hoewel mijn Argentinië avontuur een beetje kan opgevat worden als een soort hobby. Ik ben Stephanie Tessens, de meeste kennen me als Steph de teamleadster van VOR , en ik hou van alles wat me een kick bezorgd. Argentinië en het Wipe Out gebeuren hebben me dan ook de kick gegeven die ik na het skydiven zocht!
Wipe Out is een tv programma ontstaan op Amerikaanse bodem. Wie is er anders zo gestoord om zon programma uit te vinden?! Het is een afvallingsrace van vier ronden waar de winnaar 10 000 euro krijgt. Er zijn een vijftal afleveringen. Per aflevering heb je tien Belgen en 10 Nederlanders met telkens evenveel mannen als vrouwen. De meeste denken dat het een soort van Expeditie Robinson proeven zijn, maar het is totaal iets anders. Beschreven in twee woorden: hilarisch gestoord! Vooral voor de mensen die er naar gaan kijken. Een afvallingsrace met modder, water, springballen in de lucht, sweepers, draaimolens, immens hoge glijbanen en dergelijke. Het stuntteam van Fear Factor was aanwezig om alles zo veilig mogelijk te laten verlopen, voor zover dit mogelijk was! Mijn roommate is tijdens ronde 1 al naar het ziekenhuis gevoerd voor een check up.
Hoe ben ik hier in terecht gekomen? VTM heeft een tijdje terug een trailer uitgezonden om mensen te recruteren voor de castingday. Je moest je inschrijven met een foto en je motivatie. Ik kreeg snel te horen dat ik naar de castingday mocht komen. Hier moest je een vragenlijst invullen met vragen zoals: wat was het meest beschamende moment uit je leven, wat ik hier niet nog eens ga neerschrijven. Maar de vragen alleen al waren absurd! Daarna volgde een fysieke proef, een soort reis rond de wereld op tijd. Een week later kreeg ik te horen dat ik geselecteerd was en 20 september zou vertrekken naar Argentinië. Ik zat gewoon met mijn verjaardag in Argentinië! Het euforische gevoel dat ik toen had, komt nu nog steeds terug als ik aan Wipe Out denk. Zeker toen ik van de supervisors mijn verlof een beetje mocht verschuiven, anders was dit alles niet mogelijk geweest.
We kregen een heleboel richtlijnen mee en natuurlijk een dik contract. Waardoor ik niet veel kan en mag zeggen over het Wipe Out gebeuren zelf. Het gebruik van de logos in onze fotos is al zeer gevoelig. Alles moet strikt geheim blijven tot na de uitzending, die normaal voorzien is begin maart.
Wij zaten in Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië. Het is een mooi en vrij goedkoop land. We hadden een leuke hechte groep waardoor elke dag een feest was. Ik heb er echt leuke mensen leren kennen, zeker mijn room mate. De reis op zich was al een pracht ervaring, maar Wipe Out heeft me de kick bezorgd die ik zocht. Ik dacht op een gegeven moment f*ck, waar ben ik mee bezig. We hebben alle twintig een kwalificatieronde moeten doen op tijd. De deelnemers die nog niet geweest waren zaten in tent 1. Degene die de proef hadden afgelegd werden begeleid naar tent 2 via een andere weg zodat we elkaar niet zagen. We hebben dus de andere deelnemers de kwalificatie niet zien afleggen en onze tijden weten we nog altijd niet. De beste 12 gingen door naar ronde 2 en vanaf dan valt er telkens de helft af, tot je de finale speelt met drie overblijvers. De beelden die gemaakt zijn en effectief uitgezonden gaan worden, zijn voor ons ook nog onbekend. In ons contract staat dat de producers niet eens verplicht zijn beelden van iedereen uit te zenden! Het blijft dus nog afwachten of ik wel degelijk op je televisiescherm ga verschijnen. Maar als ik ga verschijnen dan zal het zeker lachwekkend zijn!
Ik zou het hele avontuur zeker opnieuw willen overdoen! De tv set, de mensen achter de schermen, de mooie presentatrices en de feestjes met de crew. De kick is de hoofdmotivatie want voor andere tv programmas zal ik me zeker niet inschrijven. Filmpjes van Wipe Out vind je met hopen op You Tube als je niet kan wachten tot maart. Dus wie weet zie je me in maart wel verschijnen op VTM, ondertussen ga ik al op zoek naar een nieuwe uitdaging!
Op zaterdag 29 november kwam de Sint weer langs. Dit jaar bracht hij een bezoekje aan het magazijn van Houthalen. Alle werknemers waren uitgenodigd om met of zonder kinderen een hapje en/of een drankje te komen nuttigen.
De laatste tijd zijn er weer wat mensen vertrokken bij Caterpillar. Enkele weken geleden namen we afscheid van ons Cat-monument Ludwig Sterk, en vorige week namen we afscheid van onze sympathieke Jeff Reymen.
Om dit afscheid een beetje in de spottlights te zetten heeft Johny Lambrechts een feestje georganiseerd (bij hem in de tuin). Maar niet alleen dit afscheid werd gevierd, maar er waren ook twee jarigen, waaronder Pascal Luyckx en Johny himself. Dit kon natuurlijk ook niet ongevierd voorbijgaan.
We mogen kennismaken met de sportieve hobby van niemand minder dan ons ABVV-CPBW-lid, Alain Delmot: Boogschieten.
Ik denk niet dat ik mij moet voorstellen maar zal het toch even doen voor diegene die me niet kennen. Ik ben Delmot Alain, papa van een zoontje van vier jaar. Ik werk bijna zes jaar bij Cat, waar ik teamleader ben van het Outbound-team op Small-Parts. Ik vertegenwoordig jullie allemaal op vlak van veiligheid, en dit natuurlijk bij de beste partij: het ABVV.
In mijn vrije tijd doe ik aan boogschieten. Dit doe ik in competitie verband en dit al sedert 1993. Onze club doet alleen mee aan de zomerschietingen. Dit begint ongeveer in Mei en eindigt eind September. Daarna beginnen de winterschietingen, maar daar doen we niet aan mee.
Wat houd dat in? We hebben twee kampioenschappen. Iedere schutter krijgt tien pijlen om zoveel mogelijk punten af te schieten.
Onze gewest schietingen; dat zijn ongeveer een acht tal clubs, die onderling voor de meeste punten schieten. Ook schiet iedereen voor zichzelf en om het meest punten.
En dan hebben we ook nog provinciale schieting; dat zijn ongeveer een veertigtal clubs. Ook daar wordt bovengenoemd systeem gehanteerd.
Ik probeer één maal per week te gaan oefenen
De boog waar ik mee schiet heeft veertig kg trekkracht. Daar kan je zon veertig meter mee omhoog schieten. We gebruiken pijlen met stoppen op, en niet met een scherpen punt. We mikken op stopjes van ongeveer één centimeter, die ongeveer op een hoogte van 27m bevestigd zijn. Deze moet je dan afschieten.
Ook schieten we op liggende wip. Die staat zeventien meter van je af en ook daar staan van die stopjes op. De spelregels zijn het zelfde.
De punten zijn als volgt
-één punt
-twee punten
-drie punten
-vier punten
Op de drie onderste rijen staan achtentwintig punten (dit zijn vogels). Op de derde rij zijn de twee buitenste twee punten (deze noemt men de kal). De vierde rij, of de twee die links en rechts alleen staan, zijn drie punten waard (die noemt men de zijne). Het bovenste stopje is vier punten waard (ook de Koning genoemd).
Iedere Gilde broeder heeft een drinkbeker met zijn eigen naam op. Deze wordt geregeld bijgevuld.
Ook hebben we onze Koning schieting elk jaar. Dit gebeurt op zevenentwintig meter hoog en dan staat er maar één vogeltje op. En wie die het eerst afschiet mag Koning voor één jaar zijn.
In de 15 jaar, die ik bij de club ben, ben ik toch al enkele keren in de prijzen gevallen. Ik heb drie keer Koning geschoten, ben één maal eerste van Brabant geweest, ben drie keer tweede geweest en ben twee keer op de derde plaats geëindigd.
Deze sport eist ook enige voorzichtigheid. Je moet je pijl en bogen regelmatig goed nakijken of er niets aan scheelt.
Ik schiet zon drie tot vier pijlen over per seizoen. Zo is vorige maand de pees van mijn boog afgevlogen en het uiteinde van de boog is in mijn gezicht geslagen. Gevolg: drie draadjes in mijn voorhoofd. Gelukkig is het goed afgelopen en alles is terug in orde (voor zover dit nog kan natuurlijk ).
Onze Directeur Hans Vander Perre geeft er de brui aan. Hij laat Caterpillar achter zich en gaat een nieuwe uitdaging aan bij SKF.
Op 1 oktober zal hij officieel Cat verlaten. Toch hadden we al een presentje voorzien op 25 september. Toen Carolien Putzeys hem zijn afscheidscadeau wou overhandigen, bleek hij plots 'te emotioneel' om dot in ontvangst te nemen. Zijn geschenk werd dan maar symbolisch overhandigd aan 'een onbekende' Mick.
Onze collegas Johny Lambrechts en Katja Schevenels hadden voor het 10-jarig bestaan van ons magazijn in Lummen een liedje in elkaar gestoken. Zij zongen dit liedje op het personeelsfeest, maar jammer genoeg was daar niet iedereen aanwezig. Daarom zetten we de songtekst on-line.
Op zaterdag 13 september werd er een teambuildingdag georganiseered.
Namiddag werden er enkele activiteiten georganiseerd in Meeuwen, waaronder lasershooten. (Waarvan ik jammer genoeg geen foto's heb)
's Avonds was er een party, in feestzaal St.-Baaf te Eversel-Heusden. Daar werden we voorzien van spijzen (lekker pasta-buffet) en dranken. De beelden hoeven verder geen uitleg.
Onze collega Johny Lambrechts verteld even zijn biografie.
Mag ik mij even voorstellen
Mijn naam is Lambrechts Johny, gehuwd en papa van twee kindjes, Femke en Seppe.
Ik ben tewerkgesteld bij Caterpillar Lummen van april 2006 na een carrier van twaalf jaar Toyota en twee jaar Tyco. Bij Cat ben ik begonnen bij outbound en nu sinds 1½ jaar werk ik bij inbound waar ik me voornamelijk bezig houd met het offsite gebeuren.
Mijn grootste passie is muziek discobar-karaoke-mixing-en zingen.
Het begon allemaal 22 jaar geleden toen ik voor de eerste maal achter de draaitafels mocht staan als 16 jarige op een plaatselijk KAJ-Fuifje. Al gauw had de microbe me te pakken en al snel volgde het ene feest na het andere. Ik zocht een naam en al gauw speelde ik onder de naam van Discobar Smash. Tijdens mijn legerdienst lukte het allemaal niet zo goed meer omdat ik geen vaste dienst had en me niet aan vaste boekingen kon binden. Na mijn legerdienst kriebelde het weer om alle zalen in de buurt af te schuimen. Ik startte terug met discobar spelen en binnen de kortste keer stond de agenda al gauw weer vol.
In 2001 legde ik mij ook toe op geluidstechniek en werd vaste geluidstechnieker bij The Tributes. Een Oldie en Coverorkest waar ik soms als leadzanger mocht opdraven. Dit duurde zo een 4 jaar tot het orkest splitte en ik nog enkel losse opdrachten deed met de Discobar en P.a.
Tijdens deze periode had ook de zangmicrobe toe geslagen. Tijdens feesten nam ik al eens de micro ter hand en deed een paar live-nummers per avond. Nu is mijn zangrepertoire uitgegroeid tot een volwaardig programma en sta regelmatig op het podium op feesten en evenementen. Zo is ook de Karaoke in mijn gamma terechtgekomen.
Discobar, Karaoke, mixing en zingen zijn mijn leven en als je aan mij nu vraagt wat mijn favoriete muziek is dan krijgt u steevast het antwoord Alles waar ik mensen kan laten op dansen en zich amuseren ..
Op vrijdag 30 mei 2008 heeft onze collega Helga Caelen hare laatste werkdag geklopt bij Caterpillar Lummen.
Voor haar vertrek hebben we haar nog fotografisch vastgelegd op hare NO.
Na de shift, geeft Helga nog een drink in de Bosstraat in Lummen. Al haar collega's komen afscheid nemen van haar, en ze krijgt hierbij nog de verdiende kaarten en geschenkjes.
Fanny Put, van shift B, is 50 jaar geworden. Dit heeft ze uitbundig gevierd met vrienden, familie en natuurlijk haar collega's van de small parts. Ze gaf een ton op vrijdag 19 april 2008.
De sfeer zat er al gauw in en het werd een super-leuke party.
Met de nakende verkiezingen in het vooruitzicht, is het misschien de moment om jullie eens te vertellen over mijn hobby. Ik (Peggy Mentens) ben zowel voor, als onder, als na de werkuren druk in de weer met mijn hobby: Het ABVV !!!
Vier jaar geleden, even voor de vorige Sociale Verkiezingen, vroeg een collega me of dat niets voor mij zou zijn: Syndicalist. Ik wist hier niet direct een antwoord op, omdat ik geen flauw idee had wat het inhield om te zetelen in de Ondernemingsraad en/of het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk. Ik heb me dan ook goed geïnformeerd bij de secretaris van de BTB (Belgische Transportarbeidersbond), Eddy Graller, vooraleer ik me hals over kop ergens in zou storten. Nadat ik er lang en diep over nagedacht had, heb ik toch de stap gezet en me als kandidaat Sociale Verkiezingen 2004 op de lijsten gezet.
Na enkele weken van propaganda voeren, was het eindelijk zover: de dag van de Sociale Verkiezingen. Ik heb me die dag niet erg kunnen concentreren op mn werk, maar was vol spanning aant wachten op de uitslag. Tot Carlo, mn collega-kandidaat, me het verdikt kwam vertellen. Het ABVV was als grote winnaar uit de bus gekomen. We hadden twee van de drie zetels binnen gehaald!!!
Voor het CPBW was ik verkozen, samen met Alain Delmot. En op de Ondernemingsraad mocht ik samen met Carlo Wynants de belangen van de werknemers verdedigen.
Maar toen begon het nog maar pas. Ik was verkozen, ja. Maar hoe of wat er allemaal bij kwam kijken wist ik toen nog niet. Ik had (en heb) nog heel wat te leren. Hoe verdedig je je collegas? Hoe ga je met de baas om? Wat zegt de wet betreffende veiligheid? Wat zijn de rechten en plichten van een werknemer? Wat zijn de rechten en plichten van je baas? Waar kan ik wetgevingen terugvinden? . En nog veel, veel meer vragen.
Gelukkig voorziet het ABVV vorming voor zijn kandidaten. Samen met Pierre Crama en Patrick Maris (vorming-gevers) en vele andere militanten leren we antwoorden zoeken op al deze vragen. Ikzelf heb ondertussen al 3 jaar basisvorming achter de rug, waarin ik veel over het ABVV, de wetgeving, andere bedrijven, andere sectoren, andere deleges en nog veel meer heb bijgeleerd.
Ongeveer een jaar na de verkiezingen werd ik door onze secretaris, Eddy Graller, aangeduid als Delegé, samen met mijn collega Rebecca Beelen van Caterpillar Houthalen. Ook hier viel ik weer even in een zwart gat, want hoe doe je dat, delegeren? Maar gelukkig kon ikhier weer rekenen op de kunde van Pierre en Patrick, toen ik me inschreef voor de vorming Syndicale Delegatie. Tijdens deze vorming hebben we samen met deleges van andere bedrijven, geleerd wat je als goeie delegé kan, mag en moet doen. Als opvolging voor deze cursus heb ik gekozen voor Onderhandelen en Communicatie. Hiervan heb ik vorig jaar het eerste deel gezien (het was overigens heel interessant), en ga ik in juni van dit jaar het tweede deel volgen. In december 2007 en januari 2008 hebben we ook al een cursus Sociale Verkiezingen voor gevorderden gehad. Om ons ten volle te kunnen voorbereiden op de komende verkiezingen.
Tot zover het theoretische gedeelte. Maar wat doe ik in de praktijk zoal allemaal?
Om te beginnen zetel ik in de ondernemingraad, waar ik ook ben aangeduid als secretaris. Dit houdt in dat ik elke maand de agendapunten van alle afgevaardigden verzamel, de agenda samenstel en verdeel. Een week later worden deze agendapunten besproken. Eerst in de voorvergadering, waar we (Carlo en ik) samen een standpunt over deze punten innemen. Nadien, op de ondernemingsraad, verdedigen we deze standpunten, om zo te trachten het werk op de vloer makkelijker en aangenamer te maken. Van deze vergadering maak ik dan, samen met Mike, een verslag op)
Als tweede zetel ik in het CPBW, waar we (Alain en ik) in de voorvergadering een gezamenlijk standpunt innemen en op de echte vergadering dit standpunt verdedigen, om alzo een veiligere en stressbestendigere werksfeer trachten te verkrijgen. Ook deze vergadering vind maandelijks plaats.
Mijn derde maandelijkse afspraak vind plaats op de Syndicale Delegatie. Hier behartig ik de persoonlijke belangen van de werknemers (onterecht geweigerd verlof, te weinig loon, onterechte schriftelijke verwittigingen, enz. Maar de algemene belangen probeer ik hier ookte behartigen, zoals tracks die te hoog liggen, pauze bij overwerk, 3 weken verlof Ik probeer ook om andere dingen te realiseren, zoals soepverdeling in de winter, ijsjes in de zomer, een broodjesautomaat, Het lukt me niet altijd om resultaat te boeken, maar ik doe mijn uiterste best en het heeft toch al zijn vruchten afgeworpen.
Ook doe ik, samen met Carlo, het onthaal van de nieuwe werknemers. Eén keer per maand worden alle nieuwe werknemers uitgenodigd voor een kennismaking met de vakbond. In dit onthaal vragen we ook naar de negatieve punten, die de werknemers hier ervaren. Deze zaken worden aangekaart en ook hier hebben we al resultaat geboekt (er wordt meer en betere training gegeven, mensen krijgen een onthaalbrochure met verklarende woordenlijst, bij lange opstarten mag het 1ste kwartier als meeting worden in gescand, )
Dat waren de maandelijkse afspraken. Voor andere zaken kan je op elk moment van de dag bij mij terecht. Wanneer je mij niet ziet, of je zit in de andere shift, kan je steeds terecht bij Carlo of Alain. Zij zullen het probleem dan zeker aan mij doorkoppelen en dan ga ik zo spoedig mogelijk, samen met je supervisor, naar een gepaste oplossing zoeken. In dringende gevallen, zullen Carlo of Alain zelf naar de supervisor of HR stappen.
Voor en na de werkuren ben ik nog druk bezig met het maken van t Rood Slimmeke. Om de 3 maanden probeer ik dit boekje vol te krijgen met interessante en nuttige informatie voor de werknemers. Hiermee ben ik toch wel ettelijke uurtjes bezig.
Sinds kort heb ik me ook gewaagd aan een eigen ABVV-Caterpillar website (www.bloggen.be/ABVVCaterpillarLimburg). Deze site voorziet zowel nuttige informatie, als verslagen van OR en CPBW alsook fotos van je collegas, De site is nog lang niet af en zal ook nooit af zijn, gezien er altijd nieuwe dingen zullen bijkomen.
In de week-ends zijn er ook nog vergaderingen en bijeenkomsten, waar ik zoveel mogelijk aan deelneem. Ook voor betogingen en opmarsen kan het ABVV steeds op mij rekenen.
Zoals je ziet, steek ik heel wat tijd en energie in het ABVV. Ik probeer altijd en overal het onderste uit de kan te halen. Ik hoop dat jullie ook beseffen, dat ik niet altijd en overal mij gelijk zal halen. Ik heb zeker nog veel te leren, en de beste lessen trek je nog altijd uit je eigen praktijk-ervaringen. Uit je fouten kan en moet je leren. Ik kan niet meer, dan mijn best doen (en dat doe ik zeker!!!). Ik hoop dat jullie mij ook de komende vier jaar weer de gelegenheid geven om mijn syndicaal werk verder uit te bouwen. Daarom wil ik jullie bij deze vragen om het bolletje achter mijn naam (Peggy Mentens) te kleuren bij de komende verkiezingen (1ste plaats ondernemingsraad en 5de plaats CPBW).
Als laatste wil ik jullie nog meegeven, dat dit alles mij niet zou lukken zonder de steun van mijn collegas Carlo, Alain en Rebecca. Zij doen ook de nodige duiten in het zakje en verdienen ook zeker uw stem om 15 mei. En we kunnen onze militantengroep nog beter uitbreiden, als u ook onze nieuwe kandidaten (Sara, Kristof, Engin, Petra, Rayim, Philippe, Tom, Adri, Kelly, Guy, Brenda, Jo en Alinda) een kans geeft.
Kortom, maak de juiste keuze en stem voor de mensen van het ABVV !!!!
Helga Caelen vertelt over haar geslurfde verzameling.
De microbe om olifanten te verzamelen kreeg ik te pakken toen ik zwanger was van mijn zoon, Anthony, nu ondertussen al meer dan 17 jaar.
Vanaf het prille begin van mijn zwangerschap wist ik gewoon dat deze baby een slurfje had.
Het is dan ook begonnen met de doopsuiker die vastgemaakt was aan leuke porseleinen olifantjes. Er waren drie verschillende modellen. Dus mijn verzameling ging van start met drie olifantjes, ik kan ze allemaal niet meer geteld krijgen maar het zullen er wel om en bij de driehonderd zijn.
Alles wat jullie je kunnen inbeelden heb ik van olifanten.
In de living zijn mijn gordijnen en matten bedrukt met olifantjes, in de keuken vind je tassen, glazen en zelfs mijn broodplankjes hebben de vorm van een olifant. Ook heb ik een heel tof melkkannetje en tandenstokerhouder. Mijn koffie drink ik thuis alleen maar in een olifantentas want daar smaakt mijn koffie pas honderd procent in.
De matten op de badkamer hebben olifanten en zelfs mijn wc-bril heeft een mooie afbeelding van een olifant evenals mijn zeepbakje, bekertje, toiletzak en zelfs handdoeken.
Mijn sieraden (niet zo uitgebreid) hebben de vorm van een olifant, oorbellen, armbanden, een ring en hangertjes (ééntje heb ik zelfs van mijn collega Sara gekregen, een mooi mat glazen exemplaar).
In mijn slaapkamer staat mijn grootste olifant op de kast, deze mooie, lieve, pluche en schattige olifant heb ik namelijk van mijn collegas gekregen als in thuis was met mijn voet in de gips. Dus als in met pensioen ben kan ik nog steeds aan mijn toffe collegas denken.
Eveneens heb ik ook heel veel beeldjes, bloempotten, kaartjes, kandelaars, fotokaders allemaal met olifanten. Eén van mijn mooiste aanwinsten zijn de drie olifantjes horen, zien en zwijgen.
Op mijn terras zit een heel schattige, grijze, aarden olifant, steeds als ik buiten ga, kijkt hij me zo lief aan met zijn slurfje in de lucht.
Als één van mijn zussen of vrienden op vakantie gaan hebben ze zeker een olifantje bij, dus tussen mijn verzameling zitten of staan er ook verschillende internationale beeldjes bij, zoals van Cuba, Marokko, Tunesië, Spanje, India (zelfs geldbiljetten met een afbeelding van een olifant), Turkije, Kongo en Griekenland.Ook heb ik een hele collectie van de Coté dOr chocolade, afbeeldingen, blikken dozen, een ijzeren treintje, tassen, postkaarten van 100 jaar Coté dOr, posters (ga nu zelfs in de Delhaize vragen om die posters van de eindejaarsfeesten van de lekkere chocolade), enz .
Indien er een verjaardagkaart verstuurd moet worden, zal er steevast een olifant op staan.
Brengt een olifant met de slurf omhoog geluk? En is het zo dat het geluk brengt als jee een olifant van iemand krijgt? Het idee dat een olifant geluk brengt, komt uit het oosten. In het hindoeïsme heeft de god van voorspoed en wijsheid, Ganesha, de kop van een olifant. Volgens het boeddhisme kondigde een witte olifant de geboorte van de Boeddha aan. Ook in China geldt de olifant sinds oudsher als symbool van kracht en wijsheid. In Thailand brengen witte olifanten geluk en zijn het exclusieve eigendom van de koninklijke familie.
Waarschijnlijk is de olifant als gelukssymbool in de negentiende eeuw vanuit het koloniale India overgewaaid naar het westen. Maar in de plaats van de beeltenis van Ganesha met een slurf die naar beneden wijst (doorgaans iets naar links gekruld, een teken van succes), kwam de weergave van een olifant met geheven slurf. In die vorm werden geluksolifantjes een ware rage in Amerika in de jaren 20 van de twintigste eeuw. Hoe het idee ontstaan is dat zo'n geluksbeeldje de slurf omhoog moet hebben 'opdat het geluk er niet uitloopt' is niet te achterhalen. Mogelijk is dat idee ontleend aan de gewoonte om een hoefijzer met de uiteinden omhoog op te hangen. Het is in ieder geval niet gebaseerd op Aziatische voorbeelden. De stelling dat een beeldje het wordt ook gezegd van boeddha-beeldjes alleen geluk brengt als het cadeau wordt gedaan, is ook van westerse makelij. Misschien vanuit de gedachte dat geluk niet te koop is. In boeddhistische en hindoeïstische tempels is een levendige handel in voorwerpen die geluk brengen. En of het echt werkt? Daarvoor is geen enkel wetenschappelijk bewijs, maar het staat eenieder vrij om te geloven wat hij of zij wil. Mijn grootste droom is ooit eens (als ik veel eurootjes heb gespaard) nog eens naar één van deze landen te gaan en mij tussen mijn makkers te begeven.Ook is er nog een handtas van olifantenlullenleer die ik me graag zou willen aanschaven, als ik dan wat met mijn handtas speel heb ik een grote tas om mijn boodschappen in te doen, dus twee in één. Milieuvriendelijk, hé.
Toen kwam de olifant met zijn grote snuit en blies dit werkstukje uit
P.S. : Onlangs wist Helga ons nog trots te vertellen dat ze op 25 februari 2008, meter geworden is van een olifantje genaamd Ndomot. De rondbuikige spruit werd geboren in oktober 2003.
