Op zaterdag 29 november kwam de Sint weer langs. Dit jaar bracht hij een bezoekje aan het magazijn van Houthalen. Alle werknemers waren uitgenodigd om met of zonder kinderen een hapje en/of een drankje te komen nuttigen.
De laatste tijd zijn er weer wat mensen vertrokken bij Caterpillar. Enkele weken geleden namen we afscheid van ons Cat-monument Ludwig Sterk, en vorige week namen we afscheid van onze sympathieke Jeff Reymen.
Om dit afscheid een beetje in de spottlights te zetten heeft Johny Lambrechts een feestje georganiseerd (bij hem in de tuin). Maar niet alleen dit afscheid werd gevierd, maar er waren ook twee jarigen, waaronder Pascal Luyckx en Johny himself. Dit kon natuurlijk ook niet ongevierd voorbijgaan.
We mogen kennismaken met de sportieve hobby van niemand minder dan ons ABVV-CPBW-lid, Alain Delmot: Boogschieten.
Ik denk niet dat ik mij moet voorstellen maar zal het toch even doen voor diegene die me niet kennen. Ik ben Delmot Alain, papa van een zoontje van vier jaar. Ik werk bijna zes jaar bij Cat, waar ik teamleader ben van het Outbound-team op Small-Parts. Ik vertegenwoordig jullie allemaal op vlak van veiligheid, en dit natuurlijk bij de beste partij: het ABVV.
In mijn vrije tijd doe ik aan boogschieten. Dit doe ik in competitie verband en dit al sedert 1993. Onze club doet alleen mee aan de zomerschietingen. Dit begint ongeveer in Mei en eindigt eind September. Daarna beginnen de winterschietingen, maar daar doen we niet aan mee.
Wat houd dat in? We hebben twee kampioenschappen. Iedere schutter krijgt tien pijlen om zoveel mogelijk punten af te schieten.
Onze gewest schietingen; dat zijn ongeveer een acht tal clubs, die onderling voor de meeste punten schieten. Ook schiet iedereen voor zichzelf en om het meest punten.
En dan hebben we ook nog provinciale schieting; dat zijn ongeveer een veertigtal clubs. Ook daar wordt bovengenoemd systeem gehanteerd.
Ik probeer één maal per week te gaan oefenen
De boog waar ik mee schiet heeft veertig kg trekkracht. Daar kan je zon veertig meter mee omhoog schieten. We gebruiken pijlen met stoppen op, en niet met een scherpen punt. We mikken op stopjes van ongeveer één centimeter, die ongeveer op een hoogte van 27m bevestigd zijn. Deze moet je dan afschieten.
Ook schieten we op liggende wip. Die staat zeventien meter van je af en ook daar staan van die stopjes op. De spelregels zijn het zelfde.
De punten zijn als volgt
-één punt
-twee punten
-drie punten
-vier punten
Op de drie onderste rijen staan achtentwintig punten (dit zijn vogels). Op de derde rij zijn de twee buitenste twee punten (deze noemt men de kal). De vierde rij, of de twee die links en rechts alleen staan, zijn drie punten waard (die noemt men de zijne). Het bovenste stopje is vier punten waard (ook de Koning genoemd).
Iedere Gilde broeder heeft een drinkbeker met zijn eigen naam op. Deze wordt geregeld bijgevuld.
Ook hebben we onze Koning schieting elk jaar. Dit gebeurt op zevenentwintig meter hoog en dan staat er maar één vogeltje op. En wie die het eerst afschiet mag Koning voor één jaar zijn.
In de 15 jaar, die ik bij de club ben, ben ik toch al enkele keren in de prijzen gevallen. Ik heb drie keer Koning geschoten, ben één maal eerste van Brabant geweest, ben drie keer tweede geweest en ben twee keer op de derde plaats geëindigd.
Deze sport eist ook enige voorzichtigheid. Je moet je pijl en bogen regelmatig goed nakijken of er niets aan scheelt.
Ik schiet zon drie tot vier pijlen over per seizoen. Zo is vorige maand de pees van mijn boog afgevlogen en het uiteinde van de boog is in mijn gezicht geslagen. Gevolg: drie draadjes in mijn voorhoofd. Gelukkig is het goed afgelopen en alles is terug in orde (voor zover dit nog kan natuurlijk ).
Onze Directeur Hans Vander Perre geeft er de brui aan. Hij laat Caterpillar achter zich en gaat een nieuwe uitdaging aan bij SKF.
Op 1 oktober zal hij officieel Cat verlaten. Toch hadden we al een presentje voorzien op 25 september. Toen Carolien Putzeys hem zijn afscheidscadeau wou overhandigen, bleek hij plots 'te emotioneel' om dot in ontvangst te nemen. Zijn geschenk werd dan maar symbolisch overhandigd aan 'een onbekende' Mick.
Onze collegas Johny Lambrechts en Katja Schevenels hadden voor het 10-jarig bestaan van ons magazijn in Lummen een liedje in elkaar gestoken. Zij zongen dit liedje op het personeelsfeest, maar jammer genoeg was daar niet iedereen aanwezig. Daarom zetten we de songtekst on-line.
Op zaterdag 13 september werd er een teambuildingdag georganiseered.
Namiddag werden er enkele activiteiten georganiseerd in Meeuwen, waaronder lasershooten. (Waarvan ik jammer genoeg geen foto's heb)
's Avonds was er een party, in feestzaal St.-Baaf te Eversel-Heusden. Daar werden we voorzien van spijzen (lekker pasta-buffet) en dranken. De beelden hoeven verder geen uitleg.
Onze collega Johny Lambrechts verteld even zijn biografie.
Mag ik mij even voorstellen
Mijn naam is Lambrechts Johny, gehuwd en papa van twee kindjes, Femke en Seppe.
Ik ben tewerkgesteld bij Caterpillar Lummen van april 2006 na een carrier van twaalf jaar Toyota en twee jaar Tyco. Bij Cat ben ik begonnen bij outbound en nu sinds 1½ jaar werk ik bij inbound waar ik me voornamelijk bezig houd met het offsite gebeuren.
Mijn grootste passie is muziek discobar-karaoke-mixing-en zingen.
Het begon allemaal 22 jaar geleden toen ik voor de eerste maal achter de draaitafels mocht staan als 16 jarige op een plaatselijk KAJ-Fuifje. Al gauw had de microbe me te pakken en al snel volgde het ene feest na het andere. Ik zocht een naam en al gauw speelde ik onder de naam van Discobar Smash. Tijdens mijn legerdienst lukte het allemaal niet zo goed meer omdat ik geen vaste dienst had en me niet aan vaste boekingen kon binden. Na mijn legerdienst kriebelde het weer om alle zalen in de buurt af te schuimen. Ik startte terug met discobar spelen en binnen de kortste keer stond de agenda al gauw weer vol.
In 2001 legde ik mij ook toe op geluidstechniek en werd vaste geluidstechnieker bij The Tributes. Een Oldie en Coverorkest waar ik soms als leadzanger mocht opdraven. Dit duurde zo een 4 jaar tot het orkest splitte en ik nog enkel losse opdrachten deed met de Discobar en P.a.
Tijdens deze periode had ook de zangmicrobe toe geslagen. Tijdens feesten nam ik al eens de micro ter hand en deed een paar live-nummers per avond. Nu is mijn zangrepertoire uitgegroeid tot een volwaardig programma en sta regelmatig op het podium op feesten en evenementen. Zo is ook de Karaoke in mijn gamma terechtgekomen.
Discobar, Karaoke, mixing en zingen zijn mijn leven en als je aan mij nu vraagt wat mijn favoriete muziek is dan krijgt u steevast het antwoord Alles waar ik mensen kan laten op dansen en zich amuseren ..
Op vrijdag 30 mei 2008 heeft onze collega Helga Caelen hare laatste werkdag geklopt bij Caterpillar Lummen.
Voor haar vertrek hebben we haar nog fotografisch vastgelegd op hare NO.
Na de shift, geeft Helga nog een drink in de Bosstraat in Lummen. Al haar collega's komen afscheid nemen van haar, en ze krijgt hierbij nog de verdiende kaarten en geschenkjes.
Fanny Put, van shift B, is 50 jaar geworden. Dit heeft ze uitbundig gevierd met vrienden, familie en natuurlijk haar collega's van de small parts. Ze gaf een ton op vrijdag 19 april 2008.
De sfeer zat er al gauw in en het werd een super-leuke party.
Met de nakende verkiezingen in het vooruitzicht, is het misschien de moment om jullie eens te vertellen over mijn hobby. Ik (Peggy Mentens) ben zowel voor, als onder, als na de werkuren druk in de weer met mijn hobby: Het ABVV !!!
Vier jaar geleden, even voor de vorige Sociale Verkiezingen, vroeg een collega me of dat niets voor mij zou zijn: Syndicalist. Ik wist hier niet direct een antwoord op, omdat ik geen flauw idee had wat het inhield om te zetelen in de Ondernemingsraad en/of het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk. Ik heb me dan ook goed geïnformeerd bij de secretaris van de BTB (Belgische Transportarbeidersbond), Eddy Graller, vooraleer ik me hals over kop ergens in zou storten. Nadat ik er lang en diep over nagedacht had, heb ik toch de stap gezet en me als kandidaat Sociale Verkiezingen 2004 op de lijsten gezet.
Na enkele weken van propaganda voeren, was het eindelijk zover: de dag van de Sociale Verkiezingen. Ik heb me die dag niet erg kunnen concentreren op mn werk, maar was vol spanning aant wachten op de uitslag. Tot Carlo, mn collega-kandidaat, me het verdikt kwam vertellen. Het ABVV was als grote winnaar uit de bus gekomen. We hadden twee van de drie zetels binnen gehaald!!!
Voor het CPBW was ik verkozen, samen met Alain Delmot. En op de Ondernemingsraad mocht ik samen met Carlo Wynants de belangen van de werknemers verdedigen.
Maar toen begon het nog maar pas. Ik was verkozen, ja. Maar hoe of wat er allemaal bij kwam kijken wist ik toen nog niet. Ik had (en heb) nog heel wat te leren. Hoe verdedig je je collegas? Hoe ga je met de baas om? Wat zegt de wet betreffende veiligheid? Wat zijn de rechten en plichten van een werknemer? Wat zijn de rechten en plichten van je baas? Waar kan ik wetgevingen terugvinden? . En nog veel, veel meer vragen.
Gelukkig voorziet het ABVV vorming voor zijn kandidaten. Samen met Pierre Crama en Patrick Maris (vorming-gevers) en vele andere militanten leren we antwoorden zoeken op al deze vragen. Ikzelf heb ondertussen al 3 jaar basisvorming achter de rug, waarin ik veel over het ABVV, de wetgeving, andere bedrijven, andere sectoren, andere deleges en nog veel meer heb bijgeleerd.
Ongeveer een jaar na de verkiezingen werd ik door onze secretaris, Eddy Graller, aangeduid als Delegé, samen met mijn collega Rebecca Beelen van Caterpillar Houthalen. Ook hier viel ik weer even in een zwart gat, want hoe doe je dat, delegeren? Maar gelukkig kon ikhier weer rekenen op de kunde van Pierre en Patrick, toen ik me inschreef voor de vorming Syndicale Delegatie. Tijdens deze vorming hebben we samen met deleges van andere bedrijven, geleerd wat je als goeie delegé kan, mag en moet doen. Als opvolging voor deze cursus heb ik gekozen voor Onderhandelen en Communicatie. Hiervan heb ik vorig jaar het eerste deel gezien (het was overigens heel interessant), en ga ik in juni van dit jaar het tweede deel volgen. In december 2007 en januari 2008 hebben we ook al een cursus Sociale Verkiezingen voor gevorderden gehad. Om ons ten volle te kunnen voorbereiden op de komende verkiezingen.
Tot zover het theoretische gedeelte. Maar wat doe ik in de praktijk zoal allemaal?
Om te beginnen zetel ik in de ondernemingraad, waar ik ook ben aangeduid als secretaris. Dit houdt in dat ik elke maand de agendapunten van alle afgevaardigden verzamel, de agenda samenstel en verdeel. Een week later worden deze agendapunten besproken. Eerst in de voorvergadering, waar we (Carlo en ik) samen een standpunt over deze punten innemen. Nadien, op de ondernemingsraad, verdedigen we deze standpunten, om zo te trachten het werk op de vloer makkelijker en aangenamer te maken. Van deze vergadering maak ik dan, samen met Mike, een verslag op)
Als tweede zetel ik in het CPBW, waar we (Alain en ik) in de voorvergadering een gezamenlijk standpunt innemen en op de echte vergadering dit standpunt verdedigen, om alzo een veiligere en stressbestendigere werksfeer trachten te verkrijgen. Ook deze vergadering vind maandelijks plaats.
Mijn derde maandelijkse afspraak vind plaats op de Syndicale Delegatie. Hier behartig ik de persoonlijke belangen van de werknemers (onterecht geweigerd verlof, te weinig loon, onterechte schriftelijke verwittigingen, enz. Maar de algemene belangen probeer ik hier ookte behartigen, zoals tracks die te hoog liggen, pauze bij overwerk, 3 weken verlof Ik probeer ook om andere dingen te realiseren, zoals soepverdeling in de winter, ijsjes in de zomer, een broodjesautomaat, Het lukt me niet altijd om resultaat te boeken, maar ik doe mijn uiterste best en het heeft toch al zijn vruchten afgeworpen.
Ook doe ik, samen met Carlo, het onthaal van de nieuwe werknemers. Eén keer per maand worden alle nieuwe werknemers uitgenodigd voor een kennismaking met de vakbond. In dit onthaal vragen we ook naar de negatieve punten, die de werknemers hier ervaren. Deze zaken worden aangekaart en ook hier hebben we al resultaat geboekt (er wordt meer en betere training gegeven, mensen krijgen een onthaalbrochure met verklarende woordenlijst, bij lange opstarten mag het 1ste kwartier als meeting worden in gescand, )
Dat waren de maandelijkse afspraken. Voor andere zaken kan je op elk moment van de dag bij mij terecht. Wanneer je mij niet ziet, of je zit in de andere shift, kan je steeds terecht bij Carlo of Alain. Zij zullen het probleem dan zeker aan mij doorkoppelen en dan ga ik zo spoedig mogelijk, samen met je supervisor, naar een gepaste oplossing zoeken. In dringende gevallen, zullen Carlo of Alain zelf naar de supervisor of HR stappen.
Voor en na de werkuren ben ik nog druk bezig met het maken van t Rood Slimmeke. Om de 3 maanden probeer ik dit boekje vol te krijgen met interessante en nuttige informatie voor de werknemers. Hiermee ben ik toch wel ettelijke uurtjes bezig.
Sinds kort heb ik me ook gewaagd aan een eigen ABVV-Caterpillar website (www.bloggen.be/ABVVCaterpillarLimburg). Deze site voorziet zowel nuttige informatie, als verslagen van OR en CPBW alsook fotos van je collegas, De site is nog lang niet af en zal ook nooit af zijn, gezien er altijd nieuwe dingen zullen bijkomen.
In de week-ends zijn er ook nog vergaderingen en bijeenkomsten, waar ik zoveel mogelijk aan deelneem. Ook voor betogingen en opmarsen kan het ABVV steeds op mij rekenen.
Zoals je ziet, steek ik heel wat tijd en energie in het ABVV. Ik probeer altijd en overal het onderste uit de kan te halen. Ik hoop dat jullie ook beseffen, dat ik niet altijd en overal mij gelijk zal halen. Ik heb zeker nog veel te leren, en de beste lessen trek je nog altijd uit je eigen praktijk-ervaringen. Uit je fouten kan en moet je leren. Ik kan niet meer, dan mijn best doen (en dat doe ik zeker!!!). Ik hoop dat jullie mij ook de komende vier jaar weer de gelegenheid geven om mijn syndicaal werk verder uit te bouwen. Daarom wil ik jullie bij deze vragen om het bolletje achter mijn naam (Peggy Mentens) te kleuren bij de komende verkiezingen (1ste plaats ondernemingsraad en 5de plaats CPBW).
Als laatste wil ik jullie nog meegeven, dat dit alles mij niet zou lukken zonder de steun van mijn collegas Carlo, Alain en Rebecca. Zij doen ook de nodige duiten in het zakje en verdienen ook zeker uw stem om 15 mei. En we kunnen onze militantengroep nog beter uitbreiden, als u ook onze nieuwe kandidaten (Sara, Kristof, Engin, Petra, Rayim, Philippe, Tom, Adri, Kelly, Guy, Brenda, Jo en Alinda) een kans geeft.
Kortom, maak de juiste keuze en stem voor de mensen van het ABVV !!!!
Helga Caelen vertelt over haar geslurfde verzameling.
De microbe om olifanten te verzamelen kreeg ik te pakken toen ik zwanger was van mijn zoon, Anthony, nu ondertussen al meer dan 17 jaar.
Vanaf het prille begin van mijn zwangerschap wist ik gewoon dat deze baby een slurfje had.
Het is dan ook begonnen met de doopsuiker die vastgemaakt was aan leuke porseleinen olifantjes. Er waren drie verschillende modellen. Dus mijn verzameling ging van start met drie olifantjes, ik kan ze allemaal niet meer geteld krijgen maar het zullen er wel om en bij de driehonderd zijn.
Alles wat jullie je kunnen inbeelden heb ik van olifanten.
In de living zijn mijn gordijnen en matten bedrukt met olifantjes, in de keuken vind je tassen, glazen en zelfs mijn broodplankjes hebben de vorm van een olifant. Ook heb ik een heel tof melkkannetje en tandenstokerhouder. Mijn koffie drink ik thuis alleen maar in een olifantentas want daar smaakt mijn koffie pas honderd procent in.
De matten op de badkamer hebben olifanten en zelfs mijn wc-bril heeft een mooie afbeelding van een olifant evenals mijn zeepbakje, bekertje, toiletzak en zelfs handdoeken.
Mijn sieraden (niet zo uitgebreid) hebben de vorm van een olifant, oorbellen, armbanden, een ring en hangertjes (ééntje heb ik zelfs van mijn collega Sara gekregen, een mooi mat glazen exemplaar).
In mijn slaapkamer staat mijn grootste olifant op de kast, deze mooie, lieve, pluche en schattige olifant heb ik namelijk van mijn collegas gekregen als in thuis was met mijn voet in de gips. Dus als in met pensioen ben kan ik nog steeds aan mijn toffe collegas denken.
Eveneens heb ik ook heel veel beeldjes, bloempotten, kaartjes, kandelaars, fotokaders allemaal met olifanten. Eén van mijn mooiste aanwinsten zijn de drie olifantjes horen, zien en zwijgen.
Op mijn terras zit een heel schattige, grijze, aarden olifant, steeds als ik buiten ga, kijkt hij me zo lief aan met zijn slurfje in de lucht.
Als één van mijn zussen of vrienden op vakantie gaan hebben ze zeker een olifantje bij, dus tussen mijn verzameling zitten of staan er ook verschillende internationale beeldjes bij, zoals van Cuba, Marokko, Tunesië, Spanje, India (zelfs geldbiljetten met een afbeelding van een olifant), Turkije, Kongo en Griekenland.Ook heb ik een hele collectie van de Coté dOr chocolade, afbeeldingen, blikken dozen, een ijzeren treintje, tassen, postkaarten van 100 jaar Coté dOr, posters (ga nu zelfs in de Delhaize vragen om die posters van de eindejaarsfeesten van de lekkere chocolade), enz .
Indien er een verjaardagkaart verstuurd moet worden, zal er steevast een olifant op staan.
Brengt een olifant met de slurf omhoog geluk? En is het zo dat het geluk brengt als jee een olifant van iemand krijgt? Het idee dat een olifant geluk brengt, komt uit het oosten. In het hindoeïsme heeft de god van voorspoed en wijsheid, Ganesha, de kop van een olifant. Volgens het boeddhisme kondigde een witte olifant de geboorte van de Boeddha aan. Ook in China geldt de olifant sinds oudsher als symbool van kracht en wijsheid. In Thailand brengen witte olifanten geluk en zijn het exclusieve eigendom van de koninklijke familie.
Waarschijnlijk is de olifant als gelukssymbool in de negentiende eeuw vanuit het koloniale India overgewaaid naar het westen. Maar in de plaats van de beeltenis van Ganesha met een slurf die naar beneden wijst (doorgaans iets naar links gekruld, een teken van succes), kwam de weergave van een olifant met geheven slurf. In die vorm werden geluksolifantjes een ware rage in Amerika in de jaren 20 van de twintigste eeuw. Hoe het idee ontstaan is dat zo'n geluksbeeldje de slurf omhoog moet hebben 'opdat het geluk er niet uitloopt' is niet te achterhalen. Mogelijk is dat idee ontleend aan de gewoonte om een hoefijzer met de uiteinden omhoog op te hangen. Het is in ieder geval niet gebaseerd op Aziatische voorbeelden. De stelling dat een beeldje het wordt ook gezegd van boeddha-beeldjes alleen geluk brengt als het cadeau wordt gedaan, is ook van westerse makelij. Misschien vanuit de gedachte dat geluk niet te koop is. In boeddhistische en hindoeïstische tempels is een levendige handel in voorwerpen die geluk brengen. En of het echt werkt? Daarvoor is geen enkel wetenschappelijk bewijs, maar het staat eenieder vrij om te geloven wat hij of zij wil. Mijn grootste droom is ooit eens (als ik veel eurootjes heb gespaard) nog eens naar één van deze landen te gaan en mij tussen mijn makkers te begeven.Ook is er nog een handtas van olifantenlullenleer die ik me graag zou willen aanschaven, als ik dan wat met mijn handtas speel heb ik een grote tas om mijn boodschappen in te doen, dus twee in één. Milieuvriendelijk, hé.
Toen kwam de olifant met zijn grote snuit en blies dit werkstukje uit
P.S. : Onlangs wist Helga ons nog trots te vertellen dat ze op 25 februari 2008, meter geworden is van een olifantje genaamd Ndomot. De rondbuikige spruit werd geboren in oktober 2003.
Tussen 13.30 u en 14.30 u mochten alle werknemers van Caterpillar Lummen (en Genk) naar de nieuwjaarsreceptie komen op de packvloer van de Medium Parts. We werden voorzien. We werden voorzien van een lekker fruitsapke en een warm snackje (bitterballekes, mini-loempiakes, mini-hamburgerkes, ...).
Na de speech van Hans, waarin hij vertelde wat zijn doelstellinge voor 2008 waren, werden de cadeaucheques uitgedeeld aan de mensen die in 2007 niet ziek geweest waren. Daarna werd de prachtige gateau aangesneden en verdeeld.
En als laatste werden de gifts van de transporteurs verloot onder alle werknemers, waardoor iedereen een presentje kreeg (dit waren o.a. pennen, t-shirts, petten, wijnflessen, agenda's, memory-sticks, ...).
De Sint kwam naar het magazijn van Caterpillar Lummen. Alle werknemers, van Lummen en van Houthalen, werden verwacht. De mensen die kinderen hadden, mochten hun kroost meebrengen. Zij die geen kinderen hadden, waren ook welkom voor een hapje en een drankje.
Dit idee kwam al tot stand in 2005, toen het feestcomité nog bestond en nadien werd dit besproken op de Syndicale Delegatie. Het is dus niet het idee van één enkele persoon, die op het feestje zelf in de kijker werd gezet. Dit verhaal wordt bevestigd door de mensen van het toenmalige feestcomité.
Dit is slechts een kleine greep uit de foto's. Er is van elk kindje een foto getrokken bij de Sint. Als je graag enkele foto's wilt hebben, laat je maar iets weten.
In 2007 waren er enkele mensen bij Caterpillar Lummen, die 10 jaar in dienst waren. Zij (Gilbert Cleenders, Carolien Putzeys, Erwin Gijbels, Sonja Theunis, Peter Quetin, Wendy Smellers, Peter Smeets en Fanny Gielis) gaven een ton in cafe 't Derp in Herk-de-Stad.
Sabine Van Lingen deelt haar ervaringen in Rallycross met ons.
Eind 2002 werd ik gebeten door de rallycross-microbe door deel te nemen aan een Folksrace-wedstrijd op het Duivelsbergcircuit te Maasmechelen. Ik kwam toen aan de start in de damesklasse Ladys Cup met een Ford Escort XR3i. Wat me meteen aansprak was dat men in deze tak van autosport op circuits racet die deels uit asfalt (60%) en deels uit gravel (40%) bestaan,spektakel verzekerd!Elke piloot rijdt 3 kwalificatie-heats van 4 ronden,er wordt gestart me zn vijven tegelijk. Een heat-overwinning is uiteraard heel mooi, maar de tijd is veel belangrijker vermits enkel de 16 snelste piloten aan de finales mogen deelnemen.
In deze finales telt enkel de positie nog, dus wordt er op het scherpst van de snee gereden en al eens een tik uitgedeeld. Er mag niet gebotst of geduwd worden maar in het heetst van de strijd is enig contact onvermijdelijk,dus niet voor doetjes weggelegd
Na deze eerste wedstrijd wilde ik zo snel mogelijk mijn licentie behalen en deelnemen aan het volgend seizoen in het VAS-kampioenschap,deze keer tussen de venten! Heel de winter werd er hard gewerkt om een Ford Fiesta klaar te stomen. De eerste races van het seizoen verliepen uitstekend, een beetje te goed zelfs zo bleek later.
De rallycrosswereld is een echt mannenbastion en de komst van een vrouwelijke pilote werd niet door iedereen op prijs gesteld
Het seizoen 2003 eindigde abrupt toen een medepiloot het beu was om telkens door een vrouw afgetroefd te worden en me loeihard de vangrails inramde. De Fiesta was zo zwaar beschadigd dat de motor zich niet meer voorin,maar naast me in de cockpit bevond! Zelf had ik ook heel wat letsels die gelukkig snel genazen. Het ergste vond ik dat het seizoen voor mij al in september stopte. Doordat mijn vriend de overstap maakte naar het internationale kampioenschap was er geen tijd meer om voor mij een nieuwe wagen te bouwen.
Sindsdien ben ik vaste mecanicien in ons team. Elke wagen heb ik eigenhandig helpen bouwen en doe ook herstellingen en service tijdens de races. Dit is de ideale manier om de werking van een racewagen te leren begrijpen, als men ieder onderdeel afzonderlijk in de handen heeft gehad zie je pas echt hoe alles op elkaar is afgestemd en samenwerkt.
Sindsdien rijd ik nog enkel Folksrace-wedstrijden met de wagens van ons team. Het eerste jaar in dit gebeuren trad ik aan met een Peugeot 306GTI waarmee ik meteen de derde plaats veroverde. Deze wagen werd na het seizoen verkocht maar enkele weken voor de volgende race werd er nog vlug een Peugeot 205GTI klaargestoomd, waarmee ik dat jaar opnieuw derde werd.
Sindsdien rijd ik met de BMWs waarmee mijn vriend het internationale kampioenschap betwist. Voor mij een hele aanpassing,plots bestuurde ik in plaats van kleine voorwiel-aangedreven wagens met plusminus 200pk, dikke achtertrekkers met meer dan 300pk!
De eerste wedstrijd waaraan ik deelnam was met de BMW M5 waarmee ik meteen won na een hele dag gedomineerd te hebben. Vermits ook deze wagen ondertussen verkocht is (whats new ) zal ik nu op 20 oktober starten met onze topper, een BMW 3-serie met een M5 motor, de wagen waarmee mijn vriend dit seizoen de ereplaatsen aaneenrijgt. Dit zal de snelste wagen zijn waarmee ik ooit reed, 1200kg, 320pk en van 0 tot 100 in minder dan 4 seconden!
Ondertussen begint het ook te kriebelen om circuit wedstrijden te rijden zoals bv. BTCS, op 29 oktober a.s. zal ik dankzij Team Surinckx de kans krijgen om met deze tak van autosport kennis te maken en te zien of het bevalt. Maar, zoals eerder gezegd,eerst op 20 oktober proberen een beest te temmen en nog eens laten zien hoe een vrouw haar mannetje staat!
Dus collega-piloten,opgepast!The bitch is back!
P.S. Vermits in autosport alles rond budgetten draait zijn nieuwe sponsors steeds welkom
Teamleader Danny Luyckx en zijn vriendin Marijke Thaens hebben beiden ander werk gevonden. Ze nemen afscheid van hun Caterpillar-collega's en trakteren op een 'parkingdrink'.
Het zijn weer drukke tijden bij Caterpillar Lummen. Zo druk zelfs, dat Start People niet alle openstaande vacatures ingevuld krijgt. Daarom willen ze de mensen aanmoedigen om vrienden en familie bij Cat te laten werken. En om ons op voorhand te bedanken, trakteren ze op een ijsje.
Guy Schrooten verteld over zijn hobby Scheidsrechter.
Hoe ik de smaak te pakken heb gekregen om scheidsrechter te worden is eigenlijk doordat de kinderen begonnen te voetballen. Mijn oudste zoon was eerste jaar duiveltje en tijdens de eerste thuiswedstrijd, was de zoon van de trainer, scheidsrechter. Hij kon de wedstrijd niet volledig fluiten en toen hij zelf moest gaan voetballen, zei zijn vader dat hij het fluitje maar aan mij moest geven. Na de wedstrijd kreeg ik natuurlijk de vraag of ik elke thuiswedstrijd zijn ploegje wilde fluiten. Dit heb ik 2 seizoenen gedaan. Natuurlijk is voor de kleinste voetballertjes (tot en met de preminiemen) geen officiële scheidsrechter nodig. Het tweede jaar dat ik die duiveltjes aan het fluiten was, kreeg ik de smaak te pakken. Ik heb info ingewonnen via de secretaris van de club en heb mij ingeschreven voor een cursus als scheidsrechter.
Ik heb mij telefonisch aangemeld bij de Limburgse voetbalbond in Hasselt en kreeg de dag later een brief met de datum van de cursus. De cursus bestaat uit 6 lessen en is zowel voor de meisjes als voor de jongens. De theoretische lessen waren 4 zaterdagen na mekaar van 9.00 u tot 12.00 u in Hasselt. De 5de les is een wedstrijd bekijken en het evalueren van een scheidsrechter. De 6de les is het examen. Deze bestaat uit een theoretisch examen (multiple choice) waar men minstens 28/40 moet halen om dadelijk daarna een gesprek aan te gaan met mensen van de bond. De voorwaarden die gesteld zijn om aan de cursus deel te nemen zijn: Belg zijn, min. 15 jaar oud en aangesloten zijn bij een club. Je moet tijdens de cursus ook een foto en een bewijs van goed gedrag en zeden afgeven.
Het duurt na het slagen van het examen een drietal weken voor je je eerste wedstrijd krijgt. Je begint natuurlijk bij de jeugd. Tijdens de cursus wordt er ook gevraagd of je alleen zaterdag of alleen zondag kunt fluiten. Je kan natuurlijk ook doorgeven dat het op beide dagen kan. De wedstrijden worden doorgegeven via Internet op je eigen persoonlijke pagina. De eerste 3 wedstrijden gaat er een peter mee. Deze is een ervaren scheidsrechter. Je kan zelf een naam doorgeven, of je er ene laten toekennen door de bond. Deze peter helpt je met het scheidsrechterblad en bespreekt voor de wedstrijd wat je allemaal moet doen. Tijdens de rust bespreekt hij hoe je het er in de eerste helft hebt afgebracht. Na de volledige wedstrijd helpt hij je om het scheidsrechterblad te vervolledigen en bespreekt dan de volledige wedstrijd.
Het 1ste jaar als scheidsrechter ben je eigenlijk een stagiair. Tijdens dat jaar krijg je drie begeleidingen. Deze begeleidingen gebeuren door mensen van de bond. Zij stellen zich voor de wedstrijd voor en beoordelen je wedstrijd. De 3de begeleiding is eigenlijk voor uw aanvaarding als scheidsrechter. Als je aanvaardt wordt als scheidsrechter, en dat is meestal wel het geval, wordt je gezegd wat je mag fluiten. Ofwel blijf je bij de jeugd, en dat is van miniemen tot scholieren, ofwel mag je de junioren en reserven fluiten. Mijn 1ste seizoen had ik de kadetten en de scholieren, zowel de gewestelijk als de provinciale reeks. Tijdens mijn aanvaardig op het einde van het seizoen, kreeg ik te horen dat ik de reserven mocht gaan fluiten. Als het seizoen nu in september start, is dit pas mijn 3de seizoen.
Als scheidsrechter wordt je voortdurend begeleid. Je krijgt onverwachts iemand van de bond die je tijdens een wedstrijd komt volgen. Dit weet je dan pas na de wedstrijd. Hij evolueert je wedstrijd en vertelt je waar je moet op letten en ook wat je goed doet. Na een tijdje stellen ze je de vraag of je de 1ste ploegen wil gaan fluiten. Dan start je in 4de provinciale. Als scheidsrechter krijg je van de club waar je gaat fluiten een vergoeding en reisonkosten. Deze zijn vastgesteld door de bond. Hoe hoger je geraakt, hoe groter de vergoeding. Elk seizoen zijn er ook 4 gewestelijke cursussen die doorgaan bij het gewest van je streek (bv. Gewest Genk, gewest Tongeren, gewest Maaskant, )
Wat mij vooral opviel tijdens de cursus, was eigenlijk, dat toen ik zelf nog competitie voetbalde, de scheidsrechter het toch meestal bij het rechte eind had. Je moet het graag doen en een brede rug hebben, want het blijft tenslotte een hobby. Er zijn altijd supporters die het nooit eens zijn met de scheidsrechter en dat hoor je dan wel, ook al hebben ze ongelijk. Je moet ook je ongelijk durven toegeven en dat wordt ten zeerste geapprecieerd door de supporters en clubs. Je moet natuurlijk beslissen in een fractie van een seconde. Je hebt geen tijd om na te denken, want dan is het al te laat. Als scheidsrechter moet je een wedstrijd kunnen leiden zonder dat je opvalt. Hiermee wil ik zeggen dat je de wedstrijd niet moet maken, maar de spelers. En jij moet die in goede banen leiden. Je moet consequent zijn en geen partij kiezen voor een bepaalde ploeg. Je moet ook geen compensaties geven als je een foute beslissing hebt genomen. Zo blijf je de wedstrijd onder controle hebben en krijg je een uitslag die de spelers hebben gemaakt en niet jij. De spelers hebben snel door of ze met je voeten kunnen spelen of niet. Als je rechtvaardig bent en respect heb voor de spelers en de clubs, krijg je respect terug (dit zowel van de verliezende als van de winnende ploeg). Dit maakt de hobby zo mooi.
Bij Caterpillar Lummen werd op woensdag 20, donderdag 21 en vrijdag 22 juni een workshop georganiseerd omtrent kwaliteit.
Deze workshop werd bijgewoond door Carolien Putzeys, Ann Reynaers, Roel Cuppens, Peggy Mentens, Hans Vander Perre, Dominique Bernier, Margot Truyens, Davy Qiuntens, Peter Weyens, Dave Aert en de leiders van de workshop waren Koen en Etiënne.
