Sabine Van Lingen deelt haar ervaringen in Rallycross met ons.
Eind 2002 werd ik gebeten door de rallycross-microbe door deel te nemen aan een Folksrace-wedstrijd op het Duivelsbergcircuit te Maasmechelen. Ik kwam toen aan de start in de damesklasse Ladys Cup met een Ford Escort XR3i. Wat me meteen aansprak was dat men in deze tak van autosport op circuits racet die deels uit asfalt (60%) en deels uit gravel (40%) bestaan,spektakel verzekerd!Elke piloot rijdt 3 kwalificatie-heats van 4 ronden,er wordt gestart me zn vijven tegelijk. Een heat-overwinning is uiteraard heel mooi, maar de tijd is veel belangrijker vermits enkel de 16 snelste piloten aan de finales mogen deelnemen.
In deze finales telt enkel de positie nog, dus wordt er op het scherpst van de snee gereden en al eens een tik uitgedeeld. Er mag niet gebotst of geduwd worden maar in het heetst van de strijd is enig contact onvermijdelijk,dus niet voor doetjes weggelegd
Na deze eerste wedstrijd wilde ik zo snel mogelijk mijn licentie behalen en deelnemen aan het volgend seizoen in het VAS-kampioenschap,deze keer tussen de venten! Heel de winter werd er hard gewerkt om een Ford Fiesta klaar te stomen. De eerste races van het seizoen verliepen uitstekend, een beetje te goed zelfs zo bleek later.
De rallycrosswereld is een echt mannenbastion en de komst van een vrouwelijke pilote werd niet door iedereen op prijs gesteld
Het seizoen 2003 eindigde abrupt toen een medepiloot het beu was om telkens door een vrouw afgetroefd te worden en me loeihard de vangrails inramde. De Fiesta was zo zwaar beschadigd dat de motor zich niet meer voorin,maar naast me in de cockpit bevond! Zelf had ik ook heel wat letsels die gelukkig snel genazen. Het ergste vond ik dat het seizoen voor mij al in september stopte. Doordat mijn vriend de overstap maakte naar het internationale kampioenschap was er geen tijd meer om voor mij een nieuwe wagen te bouwen.
Sindsdien ben ik vaste mecanicien in ons team. Elke wagen heb ik eigenhandig helpen bouwen en doe ook herstellingen en service tijdens de races. Dit is de ideale manier om de werking van een racewagen te leren begrijpen, als men ieder onderdeel afzonderlijk in de handen heeft gehad zie je pas echt hoe alles op elkaar is afgestemd en samenwerkt.
Sindsdien rijd ik nog enkel Folksrace-wedstrijden met de wagens van ons team. Het eerste jaar in dit gebeuren trad ik aan met een Peugeot 306GTI waarmee ik meteen de derde plaats veroverde. Deze wagen werd na het seizoen verkocht maar enkele weken voor de volgende race werd er nog vlug een Peugeot 205GTI klaargestoomd, waarmee ik dat jaar opnieuw derde werd.
Sindsdien rijd ik met de BMWs waarmee mijn vriend het internationale kampioenschap betwist. Voor mij een hele aanpassing,plots bestuurde ik in plaats van kleine voorwiel-aangedreven wagens met plusminus 200pk, dikke achtertrekkers met meer dan 300pk!
De eerste wedstrijd waaraan ik deelnam was met de BMW M5 waarmee ik meteen won na een hele dag gedomineerd te hebben. Vermits ook deze wagen ondertussen verkocht is (whats new ) zal ik nu op 20 oktober starten met onze topper, een BMW 3-serie met een M5 motor, de wagen waarmee mijn vriend dit seizoen de ereplaatsen aaneenrijgt. Dit zal de snelste wagen zijn waarmee ik ooit reed, 1200kg, 320pk en van 0 tot 100 in minder dan 4 seconden!
Ondertussen begint het ook te kriebelen om circuit wedstrijden te rijden zoals bv. BTCS, op 29 oktober a.s. zal ik dankzij Team Surinckx de kans krijgen om met deze tak van autosport kennis te maken en te zien of het bevalt. Maar, zoals eerder gezegd,eerst op 20 oktober proberen een beest te temmen en nog eens laten zien hoe een vrouw haar mannetje staat!
Dus collega-piloten,opgepast!The bitch is back!
P.S. Vermits in autosport alles rond budgetten draait zijn nieuwe sponsors steeds welkom
Teamleader Danny Luyckx en zijn vriendin Marijke Thaens hebben beiden ander werk gevonden. Ze nemen afscheid van hun Caterpillar-collega's en trakteren op een 'parkingdrink'.
Het zijn weer drukke tijden bij Caterpillar Lummen. Zo druk zelfs, dat Start People niet alle openstaande vacatures ingevuld krijgt. Daarom willen ze de mensen aanmoedigen om vrienden en familie bij Cat te laten werken. En om ons op voorhand te bedanken, trakteren ze op een ijsje.
Guy Schrooten verteld over zijn hobby Scheidsrechter.
Hoe ik de smaak te pakken heb gekregen om scheidsrechter te worden is eigenlijk doordat de kinderen begonnen te voetballen. Mijn oudste zoon was eerste jaar duiveltje en tijdens de eerste thuiswedstrijd, was de zoon van de trainer, scheidsrechter. Hij kon de wedstrijd niet volledig fluiten en toen hij zelf moest gaan voetballen, zei zijn vader dat hij het fluitje maar aan mij moest geven. Na de wedstrijd kreeg ik natuurlijk de vraag of ik elke thuiswedstrijd zijn ploegje wilde fluiten. Dit heb ik 2 seizoenen gedaan. Natuurlijk is voor de kleinste voetballertjes (tot en met de preminiemen) geen officiële scheidsrechter nodig. Het tweede jaar dat ik die duiveltjes aan het fluiten was, kreeg ik de smaak te pakken. Ik heb info ingewonnen via de secretaris van de club en heb mij ingeschreven voor een cursus als scheidsrechter.
Ik heb mij telefonisch aangemeld bij de Limburgse voetbalbond in Hasselt en kreeg de dag later een brief met de datum van de cursus. De cursus bestaat uit 6 lessen en is zowel voor de meisjes als voor de jongens. De theoretische lessen waren 4 zaterdagen na mekaar van 9.00 u tot 12.00 u in Hasselt. De 5de les is een wedstrijd bekijken en het evalueren van een scheidsrechter. De 6de les is het examen. Deze bestaat uit een theoretisch examen (multiple choice) waar men minstens 28/40 moet halen om dadelijk daarna een gesprek aan te gaan met mensen van de bond. De voorwaarden die gesteld zijn om aan de cursus deel te nemen zijn: Belg zijn, min. 15 jaar oud en aangesloten zijn bij een club. Je moet tijdens de cursus ook een foto en een bewijs van goed gedrag en zeden afgeven.
Het duurt na het slagen van het examen een drietal weken voor je je eerste wedstrijd krijgt. Je begint natuurlijk bij de jeugd. Tijdens de cursus wordt er ook gevraagd of je alleen zaterdag of alleen zondag kunt fluiten. Je kan natuurlijk ook doorgeven dat het op beide dagen kan. De wedstrijden worden doorgegeven via Internet op je eigen persoonlijke pagina. De eerste 3 wedstrijden gaat er een peter mee. Deze is een ervaren scheidsrechter. Je kan zelf een naam doorgeven, of je er ene laten toekennen door de bond. Deze peter helpt je met het scheidsrechterblad en bespreekt voor de wedstrijd wat je allemaal moet doen. Tijdens de rust bespreekt hij hoe je het er in de eerste helft hebt afgebracht. Na de volledige wedstrijd helpt hij je om het scheidsrechterblad te vervolledigen en bespreekt dan de volledige wedstrijd.
Het 1ste jaar als scheidsrechter ben je eigenlijk een stagiair. Tijdens dat jaar krijg je drie begeleidingen. Deze begeleidingen gebeuren door mensen van de bond. Zij stellen zich voor de wedstrijd voor en beoordelen je wedstrijd. De 3de begeleiding is eigenlijk voor uw aanvaarding als scheidsrechter. Als je aanvaardt wordt als scheidsrechter, en dat is meestal wel het geval, wordt je gezegd wat je mag fluiten. Ofwel blijf je bij de jeugd, en dat is van miniemen tot scholieren, ofwel mag je de junioren en reserven fluiten. Mijn 1ste seizoen had ik de kadetten en de scholieren, zowel de gewestelijk als de provinciale reeks. Tijdens mijn aanvaardig op het einde van het seizoen, kreeg ik te horen dat ik de reserven mocht gaan fluiten. Als het seizoen nu in september start, is dit pas mijn 3de seizoen.
Als scheidsrechter wordt je voortdurend begeleid. Je krijgt onverwachts iemand van de bond die je tijdens een wedstrijd komt volgen. Dit weet je dan pas na de wedstrijd. Hij evolueert je wedstrijd en vertelt je waar je moet op letten en ook wat je goed doet. Na een tijdje stellen ze je de vraag of je de 1ste ploegen wil gaan fluiten. Dan start je in 4de provinciale. Als scheidsrechter krijg je van de club waar je gaat fluiten een vergoeding en reisonkosten. Deze zijn vastgesteld door de bond. Hoe hoger je geraakt, hoe groter de vergoeding. Elk seizoen zijn er ook 4 gewestelijke cursussen die doorgaan bij het gewest van je streek (bv. Gewest Genk, gewest Tongeren, gewest Maaskant, )
Wat mij vooral opviel tijdens de cursus, was eigenlijk, dat toen ik zelf nog competitie voetbalde, de scheidsrechter het toch meestal bij het rechte eind had. Je moet het graag doen en een brede rug hebben, want het blijft tenslotte een hobby. Er zijn altijd supporters die het nooit eens zijn met de scheidsrechter en dat hoor je dan wel, ook al hebben ze ongelijk. Je moet ook je ongelijk durven toegeven en dat wordt ten zeerste geapprecieerd door de supporters en clubs. Je moet natuurlijk beslissen in een fractie van een seconde. Je hebt geen tijd om na te denken, want dan is het al te laat. Als scheidsrechter moet je een wedstrijd kunnen leiden zonder dat je opvalt. Hiermee wil ik zeggen dat je de wedstrijd niet moet maken, maar de spelers. En jij moet die in goede banen leiden. Je moet consequent zijn en geen partij kiezen voor een bepaalde ploeg. Je moet ook geen compensaties geven als je een foute beslissing hebt genomen. Zo blijf je de wedstrijd onder controle hebben en krijg je een uitslag die de spelers hebben gemaakt en niet jij. De spelers hebben snel door of ze met je voeten kunnen spelen of niet. Als je rechtvaardig bent en respect heb voor de spelers en de clubs, krijg je respect terug (dit zowel van de verliezende als van de winnende ploeg). Dit maakt de hobby zo mooi.
Bij Caterpillar Lummen werd op woensdag 20, donderdag 21 en vrijdag 22 juni een workshop georganiseerd omtrent kwaliteit.
Deze workshop werd bijgewoond door Carolien Putzeys, Ann Reynaers, Roel Cuppens, Peggy Mentens, Hans Vander Perre, Dominique Bernier, Margot Truyens, Davy Qiuntens, Peter Weyens, Dave Aert en de leiders van de workshop waren Koen en Etiënne.
Omdat we (de werknemers van Cat Lummen) het eerste kwartaal goede cijfers afgeleverd hebben, wordt er een barbeque met aansluitend een fuif georganiseerd op zaterdag 16 juni 2007, in Hof ter Schaarbeel te Paal.
Ludwig Sterk wil zijn grote passie met jullie delen, met name MUZIEK.
Van de menselijke natuur is deugd de kern.
Van de deugd is muziek de bloesem.
Het muzikale landschap zou je eigenlijk een beetje kunnen omschrijven als een boom:
-De wortels en de stam zijn de essentiële muziek zoals Jazz, Blues, klassieke muziek,
-De vertakkingen zijn multiculturele muziek, samensmelting van verschillende genres zoals Rock, Techno,
-De bladeren zijn pure commerciële muziek. Even vergankelijk als de eendagsvliegen van de commerciële radios.
Er is muziek die de zeden bederft en er is muziek die de deugd bevordert. Het is nog moeilijk weg te cijferen in onze maatschappij. We worden er dagdagelijks mee geconfronteerd. Ik ben er dusdanig van kindsbeen af, collectief mee bezig.
Naast mijn grote hobby muziek, is er ook nog plaats voor enkele ander hobbys zoals lopen, fietsen, DVDs bekijken en boeken lezen over allerlei aspecten, maar vooral fauna en flora.
Ook de innerlijke mens bevoorraden behoort tot één van mijn favoriete bezigheden:
-Eten: massas, alles gaat er gewoonweg in.
-Honger: zoals een wolf die van op een afstand naar een kudde schapen ligt te loeren.
-Drinken: laveloos zuipen, zwaar drinkgelag.
Terug naar de muziek, anders gaan de collegas verkeerde gedachten krijgen.
Er is goeie muziek gemaakt ten alle tijden. Er is eigenlijk gen specifiek jaartal. Je moet ernaar leren luisteren. Het Trendy fenomeen moet je als echte muziekliefhebber gewoon loslaten. De gevoelswaarde om toch ergens bij te horen telt voor mij ook niet. Openstaan, maar toch kritisch blijven. In ieder genre zijn er wel goeie dingen gemaakt.
Ik koop mijn CDs en LPs in winkels en op beurzen. De prijzen van de CDs dalen enorm vlug tegenwoordig, omwille van de slechte verkoop natuurlijk, wat de beurzen niet ten goede komt. Voor LPs en Collector Items moet je op beurzen zijn. (Een Collector Item is een zeldzame persing van een LP, m.a.w. een beperkte oplage.) LPs hebben nu nog altijd voor vele muziekliefhebbers een meerwaarde. Ga maar eens een kijkje nemen, de prijzen swingen de pan uit, zeker voor die Collector Items. Het is zelfs zo dat rijke Japanse liefhebbers of freaks wereldwijd de hele grote beurzen afschuimen en massaal zeldzame persingen opkopen om ze daarna in kluizen te steken. Later zullen ze nog meer opbrengen. Het is wat de gek er aan geeft natuurlijk.
Door het jarenlange luisteren ga je toch automatisch kritischer worden. Ik probeer zo weinig mogelijk nog naar echte commerciële muziek te luisteren. Vroeger moest je talent hebben, nu gooien ze het allemaal gewoon op TV; alles is goed. Het TV-imperium is sowieso een beloning voor de artiesten. Eerst bewijzen dat je goed bent, inventief zijn, spelen van stad tot stad Daarna een contract afsluiten. In combinatie van dit alles is TV dan uiteindelijk de kers op de taart. De grote doorbraak.
Nu wordt alles gekatapulteerd. Hoe onnozeler, hoe beter. Zoiets als Idool, Staracademie, Je reinste waanzin. De muziek wordt hier gedegradeerd tot een misbaksel, letterlijk en figuurlijk. De mooie uitspraak Het neusje van de zalm is hier al lang niet meer tot de orde. Hierover kunnen we enkel nog lameren over de kont van de katvis. De productiehuizen hebben hier fameus hun best gedaan.
Misschien voor de toekomst het volgende repertoire: Hoor wie kakt daar kinderen, Zeg ezelken wilde bij staken, Kom van die bar af, Ziektedagen wô beste bleven, De wilde stagiaire en We gaan nog niet op prepensioen. Hiermede is succes verzekerd in Vlaanderen.
Natuurlijk niet te vergeten en niet te overschatten: de videoclips. Videoclips waarin visuele effecten vaak de vocale techniek overheersen, en producties die niet meer vrijwel uitsluitend gedragen worden door de vedette, maar een samenstelling zijn van vormgeving, techniek en eigen interpretaties van jonge regisseurs. Een mooi voorbeeld zijn die rappers, die op MTV daar zo een beetje voor zich uit staan te lullen. Maar ze moeten wel omringd worden door de plaatselijke schonen, om het hele gebeuren aantrekkelijk te maken. Maar muziek???
De muziekclip Window In The Skies van de groep U2, vind ik prachtig. Deze clip is een eerbetoon aan vele generaties muziekgebeuren. Subliem !
Het volledige aspect muziek moet ook gepaard gaan met optredens natuurlijk. De meeste van mijn lievelingsartiesten heb ik wel live gezien. Maar toch zijn er enkele artiesten die een enorme indruk hebben achter gelaten. Vb. Bruce Springsteen in 1999. Een 3-uur durend optreden (non-stop). Hij was terug op tournee met zijn E Street band. Zij hadden 14 jaar niet meer samengespeeld (sinds 1985). Die volledige overgave, intens, kippenvel momenten, mooi, puur, M.a.w. The Boss was Back !
Buiten werden er tickets verkocht aan 10.000 bfr per stuk.
De ticketprijzen zijn extreem duur geworden de laatste jaren. Artiesten verkopen minder CDs, met hogere toegangsprijzen voor concerten tot gevolg. 100 euro en meer voor een concert is normaal geworden.
De laatste jaren heb ik weinig of geen echte goeie artiesten meer ontdekt. Iedere noot en akkoord is gespeeld. Er worden ook geen nieuwe trends meer gezet. Vroeger had je Punk, New Wave, Hard Rock en Disco. Dat waren echte trendsetters. De jongeren waren daar zodanig door begeesterd dat ze zich anders gingen gedragen en kleden. Het werd zelfs een bepaalde levensstijl.
Dat grote contrast is verdwenen. Die onstuimigheid zie ik weinig of niet meer. We zijn allemaal min of meer globalisten geworden. We zijn allemaal een beetje op elkaar afgestemd. Auto, GSM en Internet heeft het zowat overgenomen. Waarom nog winkels en beurzen aflopen als je het gewoon van het Internet kan downloaden?
Voor eender welke hobby dan ook, moet je de nodige inspanningen leveren. De beloning achteraf is eens zo mooi.
Zoals de Dalai Lama ooit schreef.
Onder de vele kunstvormen,
In welke de menselijke geest zich heeft proberen uit te drukken
Zijn meest innerlijke verlangens en ziel heeft bloot gelegd,
Is muziek misschien wel het meest universele.
Als laatste wil ik nog een woordje richten tot mijn Cat-collegas: Ik hoop dat we in de toekomst wat minder Q-Music te horen krijgen. Zeker in de morgenpost, oeverloos kwijlen, zagen en zeuren. Zeveren met de kraan open. (Hopelijk leest Sara dit niet!).
Na het schrijven van dit stuk, zet Ludwig een muziekske op, eet een stukske vlaai en drinkt ne goeie Leffe Proost!!!
De hobby van Carlo Wynants: Sfeerband Toeternietoe.
Carlo Wynants: Sfeerband Toeternietoe.
Toeternietoe is een Hasseltse sfeerband, die in 1997 geboren is een uit de carnavalgroep 'De Muzikale Clowns'. Momenteel bestaat de groep uit 22 muzikanten, waaronder trompetten, schuiftrombones, tuba's, saxen,...Toeternietoe onderscheidt zich van de modale harmonie door het feit dat de meeste spelende leden geen noot muziek kunnen lezen. Voor de trompetter is een lage do een '0'(geen piston induwen), een re is '1/2' (eerste en tweede piston),...
Sedert zijn ontstaan heeft Toeternietoe al meer dan 500 keren opgetreden, wat overeenkomt met een gemiddelde van 1 keer per week. Toeternietoe heeft een repertoire van een 80-tal liedjes. Daarbij zitten meezingers, officials,locals, evergreens, walsen, Nederlandstalige hits, maar ook het swingende 'Rock around the clock' en de meeslepende KRC-Genk song. Omdat er behoorlijk wat vraag was vanuit verschillende verenigingen naar het liedje 'Singing in the rain' (waar Toeternietoe een unieke perciflage op verzon) maakte ze enkele jaren geleden een CD. De CD werd uitgebracht op 300 exemplaren en was in een mum van tijd uitverkocht. Op alle grote carnavalshappenings, maar ook in megadancings zoals Karrewiel en Mac Queen werd het nummer grijs gedraaid. Het uitgebreide repertiore laat Toeternietoe toe om op allerlei uiteenlopende evenementen goed te scoren. Toeternietoe speelde zowel voor beperkte gezelschap als voor volle zalen. Legendarische optredens zijn het Belgische bierweekend in Brussel, de performance van 3 minuten in Plopsaland, bij Big Brother, de massale belangstelling op de Blankenbergse dijk en optredens voor Philippe en Mathilde bij de blijde intrede in Hasselt en voor prinses Astrid bij haar bezoek aan Hasselt.Toeternietoe mocht in zijn kort bestaan rekenen op ruime belangstelling van de media.
Naast verschillende vermeldingen op aankondigingsaffiches en folders slaagde de band erin om meermaals de schrijvende pers te halen. Ook lokale readio's en Radio2- limburg lieten de toeterenden bende los op het luisterpubliek. Verder is Toeternietoe te zien geweest in reportages op Afrit 9, TV-Limburg en Vlaanderen Vakantieland. En uiteraard maakten privé-personen reeds foto's van de opvallende Hasselaren.
Toeternietoe bestaat uit een kleine 20 leden, waaronder onze ABVV-er Carlo Wynants.
In de B-shift van Caterpillar Lummen, zijn enkele mensen rond dezelfde periode jarig. Zij (Ria, Kim, Saskia, Helga en Peggy) tracteren hun collega's op een ontbijt tijdens de pauze.
Ergens begin 2006 zijn er enkele mensen bij Caterpillar Lummen (in de B-shift) die een vast contract krijgen. Zij trakteren op een Jupilerke, op de parking van 't Klaverblad.
