Vandaag werd ik wakker met roet in mijn ogen. Ik heb nochtans geen schouw. Ik weet nog dat ik in mijn droom in een brandend gebouw zat. Dat beseffend was ik blij dat ik op tijd was wakker geworden. Een beetje later en ik was nu misschien, blijkbaar, zeker wetend hier niet aan het schrijven.

Weet je, als je dag zo begint dan weet je dat het weer leuk gaat worden. Dat er een blauw inktvis-achtig ding op de deur zat merkte ik op zodra ik het roet uit mijn ogen had geschud. Het plakte nog een beetje maar de bedlakens hebben goed dienst gedaan. De emmer urine die naast het bed stond heeft ook een beetje geholpen. Daarna begaf ik me naar het blauwe wezen.

Vandaag werd ik wakker met roet in mijn ogen. Ik heb nochtans geen schouw. Ik weet nog dat ik in mijn droom in een brandend gebouw zat. Dat beseffend was ik blij dat ik op tijd was wakker geworden. Een beetje later en ik was nu misschien, blijkbaar, zeker wetend hier niet aan het schrijven.

Weet je, als je dag zo begint dan weet je dat het weer leuk gaat worden. Dat er een blauw inktvis-achtig ding op de deur zat merkte ik op zodra ik het roet uit mijn ogen had geschud. Het plakte nog een beetje maar de bedlakens hebben goed dienst gedaan. De emmer urine die naast het bed stond heeft ook een beetje geholpen. Daarna begaf ik me naar het blauwe wezen.

Aan de deur aangekomen begon het wezen te fluisteren en ik verstond er niet veel van. Toen ik met mijn hand naar de deurklink wou gaan haastte het wezen zich om over de deurklink te gaan zitten. Het zag er een vies wezen uit en ik had niet veel zin om zo vroeg in de morgen al in vieze dingen te zitten met mijn handen. Ik begaf me dus naar mijn raam en kroop eruit, op het aanstaande dak. Vandaag sprong ik naar beneden, brak ik mijn arm en strompelde ik naar de voordeur. Ik deed deze los en begaf mezelf naar de keuken. Zo ver was ik al geraakt maar die arm voelde niet zo goed aan. Ik dacht even na en besliste om deze in een microgolf te steken en de stralen mij te laten genezen. En een croqueske te bakken.

Na tien minuten in de microgolf te hebben gehangen en met de andere hand en 1 been een croqueske had gebakken zag mijn arm er terug als nieuw uit. Blij dat ik was. Ik heb me nooit beklaagd van die microgolf te kopen. Het is een handig ding en doet ook wonderen in geval van hoofdpijn. Ik heb ook nog een apart grilletje. Leuke dingen. Het grilletje gebruik ik om een hamburger te bakken. Waarom gebruik je het anders. Het is niet zoals een microgolf weet je maar je kan er iets leuks mee doen.

Toen dat alles in orde was nam ik mijn medicatie in en ging ik naar de badkamer om mijn gezicht en handen te wassen. Nadat dat gedaan was vond ik dat de dag al geslaagd was en ik was nog niet buiten geweest! Ik begon me af te vragen of het wel een goed idee was dat ik buiten zou gaan. Er gebeuren rare dingen als ik buiten ga. Nu gebeuren ze al terwijl ik pas wakker word. Had dat blauwe wezen daar niet gezeten dan zou ik er niet over

nagedacht hebben. Ik nam een fles whisky en ging in de zetel zitten. Een half uur later was de fles leeg en toen ben ik naar boven gegaan. Ik heb de deur van de slaapkamer geopend en open laten staan. Aan de andere kant hing het wezen nog altijd.

Toen ik vroeg wat het daar deed scheet het op de grond. Wat het was weet ik niet meer het ging dwars door de vloer. En het was een groot gat, ik kon mijn keukenvloer zien. Ik keek terug op naar het wezentje en het zei: "Ratsjaputin" en verdween.

Ik ben toen direct naar beneden toe gelopen om naar mijn keukenvloer te zien maar daar was enkel een groot gat zichtbaar. Het leek wel of het gat kilometers diep was.

Ik denk dat ik een handeltje ga beginnen. De dingen die je niet leuk vind of misschien zelfs de mensen die je niet leuk vind mag je in mijn gat komen steken. Je ziet hen of het voorwerp dan wel nooit meer terug. Zoiets als een laatste avondmaal maar dan zonder eten en met een gat.

Mail me maar voor de prijzen.

01-12-2014, 21:17 geschreven door JimBeta  

Er zijn zo van die dagen dat het lijkt alsof je nog steeds aan het dromen bent. Vandaag was zulke dag voor mij. Het was wel raar want de dag begon zoals alle andere dagen; met wakker worden. Het is echt raar om wakker te worden met het gevoel dat je nog steeds aan het slapen bent. Mijn hersenactiviteit seinde daarom niet direct naar mijn zenuwen door om recht te staan waardoor mijn bewustzijn wel klaar was maar de spieren niet. Toen mijn lip begon te bloeden van het smakken tegen de grond wist ik al genoeg, ik was wakker want ik bloedde en de pijn was heel reëel. Ik was blij dat ik met men bakkes op de grond was gegaan en dit daardoor realiseerde alvorens ik van het dak van men huis was gesprongen, wat ik eigenlijk net wilde gaan doen. Levensgered stond ik recht en vervolgde daarna men weg richting badkamer.

Toen ik daaraan kwam en in de spiegel keek leek het alsof ik men ogen nog halfdicht had; hierdoor schakelde mijn brein in illusie functie en informeerde me met de naar de gelegenheid juiste informatie: ik was nog aan het slapen. De twijfel sloeg me terug in het hart waardoor het harder begon te pompen en ik van angst voor een hart aanval in mijn broek begon te zeiken. De warme druppels ochtend dauw bewezen (alweer) dat ik niet aan het slapen was en ik was blij. Omdat ik zeker was dat ik wakker was ging ik dan maar vlug naar het toilet voor deel 2 van Jurassic Park. En daar was ik blij om...

Na men dagelijkse dino behoefte te hebben vervolledigt begaf ik me naar de keuken van men woonst. Ik nam het brood uit de broodtrommel en maakte me klaar om lekker te ontbijten. Na 5 minuten stond op het tafel een flesje Jupiler en brood. Ik vond het flesje Jupiler eerst niet daarom dat het zolang had geduurd. Doordat ik achterop tijd schema was geraakt had ik me voorgenomen om de rest van de bak Jupiler onder het tafel te zetten en tijdens het ontbijt 1/4de van mijn dagelijkse hoeveelheid alcohol achterover te slaan zodat de tijd aan dat was uitgespaard. Na één boterham, 24 flesjes Jupiler en 22 minuten had ik alreeds genoeg gouden vocht in mijn lijf om tot de middag toe te komen. Gelukkig was het al middag binnen een uur.

Ik vertrok vol goeie moed naar buiten, en alweer leek het alsof ik nog aan het dromen was. Ik realiseerde me opeens dat ik nog naakt was en ik alleen realiseerde dat niet. De hele buurt was van het zelfde gedacht. Ervan overtuigt dat dit niet meer dan een sensationele droom kon zijn (wie wil er nu niet naakt over straat lopen, toch?) deed ik er nog een schepje bovenop door terug binnen te gaan en men kousen en schoenen aan te trekken. Nog altijd zeker dat ik eigenlijk aan het dromen was begaf ik me terug naar buiten en jogde ik een stukje rond in de buurt. Toen mijn zweine gedrocht tussen de deur van een auto kwam te zitten (vraag me niet hoe dat kwam...) realiseerde ik me plotseling dat ik niet aan het dromen was. Met een blauwe visdraad tussen de benen droop ik dan ook maar af omdat ik besefte dat aan een draadje niets sensationeel is. Ons leven hangt aan een draadje, ik vind dat niet zo sensationeel. Zeker niet als je weet dat er iemand rondloopt met een schaartje om dat draadje door te knippen. Bang voor
mijn draadje liep ik terug naar huis waarna veel liefde (en K3 video's) het draadje weer veranderde in een zweine gedrocht. Blij overtuigde ik mezelf dat dit nu echt wel geen droom was.

Nadat de schaamte uit mijn lichaam was (ongeveer 0,00000000001 seconde later) kleedde ik me aan en begaf ik mezelf wederom naar buiten toe. Er was niemand meer te zien en hoe blij ik op dat moment ook was ergens verontruste het me een beetje. Stel je voor dat de mensen enkel het kleine draadje hadden gezien, wat zouden hun kinderen daar dan van denken. Ik zou ze niet willen traumatiseren met het idee dat hun pingels ooit op een dag ook zo schriel en dun konden zijn. Dat zou een leugen zijn. Ik pepte mezelf op dat ze heus wel het zweine gedrocht eerst hadden gezien en nadat ik gerechtigheid daarin vond trok ik men broek nog is naar omlaag om zeker te zijn dat iedereen het had gezien. Omdat er niemand op straat rondliep heb ik er een opname van gemaakt en in elke brievenbus gedropt om er zeker van te zijn dat de waarheid geweten is. Ik zou de laatste persoon willen zijn die een ander zijn kind bij de psychiater wilt laten terecht komen. Of het moest het kind van een psychiater zijn, zo kunnen ze elkaar wat beter leren kennen.

Nadat ik dat had gedaan was het middag en dronk ik de volgende bak Jupiler leeg waarna ik een uur ging siësta houden in de zetel. Alvorens ik men ogen sloot herinnerde ik mij dat ik nooit een siësta houd normaal. Achterdochtig viel ik in slaap denkend dat ik misschien nu echt wakker zou worden in mijn bed. Na een uurtje dromen werd ik dan ook wakker maar niet in het bed. Ik werd wakker in dezelfde zetel en dat baarde me zorgen. De Spaanse stierenvechter in de andere zetel baarde me nog meer zorgen, maar na vele malen met men ogen te knipperen leek deze vanzelf te verdwijnen. Ik stak het dan ook maar op de alcohol en verblijd dat dit zijn goede werk deed sprong ik recht uit de zetel. Ik was toch nog een beetje dronken. En dat, dat maakte mij blij.

24-11-2014, 14:00 geschreven door JimBeta  

Het was weer een raar dagje vandaag. Mijn medicatie was op dus had ik, volgens mijn welwetende psychiater een probleem. Niet dat ze dat vandaag gezegd heeft, dat heeft ze al velen malen in het verleden gezegd omdat ze niet gelooft dat ik ze in neem. Kijk de realiteit in de ogen, is mijn advies. Dat is gezonder.

Maar ik had dus een probleem. Zodra ik wakker werd wist ik het eigenlijk al. Er heeft deze nacht een verschrikkelijke storm plaatsgevonden boven mijn huis. De winderige krachten speelden met de lucht en openden zo mijn raam. Nu heb ik niks tegen winderige dingen, men moet accepteren wat nu eenmaal is, maar die vogelpoep die er door was gevallen vond ik minder leuk.

Ik slaap namelijk onder mijn raam. U kan dus begrijpen dat mijn gezicht vol duivenpoep hing en dat was niet zo leuk. Shit happens, maar duiven shit is geen goede shit. Ik durf zelfs te  wedden dat er zwaluwen bij zaten. Als je zoiets meemaakt, 's morgens vroeg, dan weet je dat die dag niet zo goed zal zijn. Toen ik de drek uit mijn ogen had gesmeerd en mijn mond area had gereinigd ging ik naar beneden. De rest zou ik daar wel doen. Tot ik daar zag dat mijn medicatie op was.

Nu moet je begrijpen dat ik niet slecht wil overkomen. Ik ben er namelijk zeker van dat de psychiater vorige keer een videozendertje heeft geplaatst op mijn voorhoofd. Om videomateriaal te verzamelen. Gewoonweg omdat ze niet geloofd dat ik mijn pilletjes in neem. Ik wil dus zoals ik al zei, niet slecht overkomen. Ik wist dat ze meekeek en mijn reactie was vliegensvlug naar de apotheek gaan. Dat deed ik dan ook.

Natuurlijk stond ik daar mooi voor paal in de apotheker met mijn gezicht vol duivendrek. Nu ja, je word zulke dingen gewend. De pillen die je moet nemen zeggen genoeg. Er werd dus geen enkele vraag gesteld.

Maar toen gebeurde het. Ik ging de apotheker buiten en zag mezelf binnenkomen zonder duivendrek op mijn gezicht. Ik bleef even staan om te kijken wat er zou gebeuren. Hij vroeg dezelfde medicatie en toen hij terug buiten kwam zei hij tegen mij: "Man, jij ziet er slecht uit."

Soms kan ik mezelf echt haten. Ik ben hem namelijk nog al tegengekomen. Het is mijn onderbewustzijn dat realiteit word. En dan haat ik mezelf want die andere heeft geen probleem. Het zou verdorie net andersom moeten zijn!

Waarom moet ik dat allemaal meemaken, Kan die andere Ik dat dan niet overkomen? Dan zie ik dat en schrijf ik daarover. Ik zit daar echt niets mee in met het zo te doen maar de realiteit is blijkbaar anders.

Ik heb hem dan maar gewoon in zijn edele delen gestampt. En toen werd ik wakker met veel pijn aan mijn kruis. Alsof er een truck was over gereden. Ik merkte ook op dat er duivenpoep op mijn gezicht hing maar het raam was gesloten. Het beste van twee werelden zeker?

17-11-2014, 19:27 geschreven door JimBeta  

In ons dorpje woont een hele oude dame. Ik weet uit goede bron, namelijk mezelf, dat ze aan voodoo doet. Telkens je daar binnen komt ruikt het er naar gebraden kip en saté kruiden. Ik heb haar 1 maal gevraagd waarom het er zo rook. Al dat ik begreep van die uitleg was dat dat kwam omdat de portalen openstonden. Welke portalen dat waren dat moet u me niet vragen want ik zou het helemaal niet weten. Soms vraag je best niet te veel. Soms vraag je zelfs beter niets. Het hangt allemaal van de situatie af.

Maar kom, ik was bezig over de voodoo dame in men dorpje. Ik ben er vandaag naartoe geweest. Te voet van bij mij thuis. Dat was een hele opgave want ik was in een berenklem gelopen die ik gisteren voor de deur heb gelegd. Ik heb die daar gelegd omdat ik bang heb van beren. En ook al woon ik niet in een bosrijke omgeving en is het gevaar van een beer onbestaand je moet het maar eens voor hebben. Dat daar opeens een beer staat.

Ja ik ben altijd voorbereid maar ik had gisteren een fles wodka en een fles whisky op. Dat was het probleem. Ik was die klem totaal vergeten. Ik wilde gewoon naar de voodoo dame om een remedie tegen de hoofdpijn te krijgen. En het misselijk zijn.

Je kan begrijpen dat het een raar zicht was toen de klem dichtklapte rond mijn voet. Ik heb namelijk metalen benen en dat maakt allemaal niet veel uit. Ze klapte dicht en ja dat was het dan. Ik moest enkel wat gaatjes vullen met het huidopvulselweefsel X11, dat bijna op was. De klem was wel kapot. Ik denk bij nader inzien dat ik toch geen nieuwe klem ga kopen want de kans dat ik vergeet wat ik de vorige dag gedaan heb wegens drank gebruik is vele malen groter en realistischer dan dat daar een beer komt te staan. Zo schrijven heeft nog iets therapeutisch, je lost er je problemen mee op.

Maar ik dwaal weer af. Nadat ik men been had klaargestoomd in de oven op 180 graden, ging ik naar de voodoo dame want ik had nog altijd een fameuze kater waarop Zatte Jef van op den hoek jaloers kon zijn. Toen ik daar aankwam rook ik helemaal niets. Geen gebraden kip en geen saté kruiden. Ik zag de voodoo dame zitten, met een droevige blik in haar ogen maar een verbeten teken op haar lippen. Alsof ze eerst heel kwaad was geweest en daarna droevig.

Ik vroeg haar wat er gebeurt was en ze zei: " Alle portalen zijn gesloten en ik heb vernomen dat dat voor de komende 2 weken zo zal zijn omdat ik deze maand niet heb kunnen betalen aan de portaal meester. Dat betekent dat ik failliet ga want ik haal mijn ingrediënten daar.

Toen keek ze opeens naar mij en werd vurig rood. Ze begon te roepen: "Waarom ga je niet elke dag je ladderzat drinken, dan heb ik tenminste een redelijk inkomen. Als je morgen hier niet terug staat met hoofdpijn en misselijkheid dan spreek ik een vloek over u uit."

Ik heb daar simpelweg op geantwoord dat het goed was. Ik ga nu nog ene drinken. Ik heb weer een nieuwe hobby bij. Zo leer je elke dag weer iets nieuws.

10-11-2014, 21:31 geschreven door JimBeta  

Soms heb je zo van die dagen dat alles goed gaat. Wel bij mij is dat al lang geleden. Er gebeurt altijd wel eens iets waar men moet over nadenken. Ze zeggen dat alles voor een reden gebeurt maar ik hoop ten zeerste dat dat niet zo is. Want dan zou het er niet goed uit zien voor mij. Dat is een denkpiste die ik niet wens te betreden zodat mijn lieftallige hersenen niet in hun vocht beginnen te koken.

Niet dat het slecht gaat met mij, begrijp me niet verkeerd, maar echt goed gaat het ook niet. Als je de dingen ziet een meemaak die ik meemaak dan komt er al eens stront aan de knikker te hangen en dan moet je wel beginnen nadenken. Zeker na wat er vandaag gebeurt is.

Ik stond deze middag op en deed mijn kledij aan. Eten intresseerde me niet zo dus eenmaal beneden aangekomen liep ik naar de badkamer om mij te wassen. Ik plaste eerste eens in de gootsteen want dat komt toch allemaal in het zelfde riool terecht, waste hem terug uit want ik ben een propere jongen, en liet het vol lopen met water. Ik was mijn gezicht namelijk niet, ik gebruik de evolutische vooruit strevende techniek van het water in mijn gezicht te spatten. Als een janet zit ik met mijn handjes in het water te spetsen zodat die druppels en vlagen water mijn gezicht aanraken. Ik ben zo niet voor washandjes en je handen voor jezelf te reinigen. Daar zitten bacterieeën op hoor! En zeep?! Daar geloof ik al helemaal niet in. Zeep is al lang geen zeep meer maar een cosmetisch middel. Zit daar nog wel echte zeep in of is het allemaal extra zever dat er inzit zoals proteine B en zuckasluckose? Is daar nog wel plaats in voor zeep of is het gewoon allemaal brol dewelke schoon klinkt in een reclame spotje of schoon opt fleske staat? Kmoet daar allemaal niet van weten. Gewoon met de handjes spetteren als een janet voor 2 minuten en dan is dat vele beter gedaan.

Nadat ik dat had gedaan droogde ik mezelf af en dacht ik, laat me een wandeling gaan maken. Ik doe dat namelijk vaak. Ik doe dat graag. Maar vandaag zag ik iets raar in de spiegel. Normaal kijk ik daar niet in want ik haat spiegels maar vandaag zag ik iets in mijn ooghoek en het was weer eens iets dat niet goed was.

Ik zag een man met een masker op en een mes in zijn handen. Hij stond dreigend over me heen gebogen met een bochel op zijn rug. Toen ik mij omdraaide stond er niemand. Maar in de spiegel bleef deze figuur staan. Ik ging vlug in de keuken kijken of ik mijn medicatie wel had ingenomen en niet teveel van het verkeerde had genomen maar nee. Wat ik zag moest wel echt zijn.

Met een beetje saus in de broek, maar nog niet veel, ging ik terug naar de badkamer. Ik keek terug vanuit mijn ooghoek in de spiegel en toen zag ik hem weer. Ik vroeg hem waarom hij daar zo stond. Hij zei me dat hij me wou doodsteken maar dat er iets in zijn rug geschoten was. Nu kon hij zichzelf niet meer bewegen. Ik heb hem dan maar een klap op zijn bochel gegeven. Ik hoorde hem auw roepen en draaide me terug om. In de spiegel zag ik hem grijnzen en het mes in mijn rug plantte. Ik voelde een pijnscheut in mijn rug maar meer ook niet. Ik heb wel heel de dag met pijn in men rug gezeten maar al bij al valt dat nog mee. Ik moet echt eens leren niet in spiegels te kijken. Stof tot nadenken.

10-11-2014, 00:12 geschreven door JimBeta  

Ik zat vandaag achter mijn computer op ebay te zoeken naar een ultralitium batterij voor in mijn Maz 7 Q Machine te steken. Het draait de laatste tijd wat traag en ik heb al geprobeerd handmatig de batterij op te laden door aan de zwingel te draaien maar deze is tijdens de laatste zwingel partij van onderhalf uur, afgebroken. Ik heb toen nog zeker een half uur door gezwingeld maar het mocht allemaal niet meer baten. Maar kom, ik dwaal af. Ik zat dus achter mijn computer.

Ik was net op de site aangekomen toen er opeens 4 mannen met bivakmutsen aan mijn deur stonden. Ze waren zo onbeschoft dat ze niet aanbelden en gewoon binnenstormde. Toen ze recht voor mij stonden zag ik dat ze mitrailette op mij gericht hadden. Ze begonnen te roepen, in het Amerikaans, dat ik mee naar buiten moest komen. Onmiddelijk.

 Al dat ik wou was die verdomde batterij vinden, want ze zijn niet altijd in stock. Soms is er zelfs maar 1 beschikbaar en die is dan direct verkocht want wie heeft nu geen Maz 7 Q Machine?

 Toen ze opeens een gat in mijn plafond schoten met hun mitrailette toen wist ik dat het menens was. De schimmel viel op mijn gezicht. Ik moet dus dringend eens naar mijn plafond laten kijken. Toen ik dit alles dacht en naar het gat in het plafond stond te staren werden de 4 mannen redelijk agressief.

 Twee van de mannen stormde naar mij en grepen mij beet. Ik wou hun nog zeggen dat ik wat last van mijn arm had maar ik begreep dat dit blijkbaar daar niet de goede moment voor was. Mijn arm deed echt wel serieus zeer en ik vroeg me af wat zo belangrijk kon zijn om een gat in mijn plafond te schieten en daarna mijn arm pijn te doen. Echt waar, ze knepen heel hard.

 Eens buiten gekomen sleurde ze me naar de tuin. 1 Van hen gooide een klein schopje naar mij om kleine gaten te graven waar je dan bloemen kan inzetten. Blijkbaar moest ik met dat ultra klein schopje een gat graven. Ik keek naar het schopje en dan naar de 4 mannen. Verwachte ze nu echt dat ik met dat klein schopje een gat ging graven? Waarschijnlijk mijn eigen graf? Ik zei tegen hen dat mijn arm eigenlijk pijn deed en dat ik niet kon graven met zulk klein schopje. Toen de mannen opnieuw hun mitrailette op mij richtte heb ik gewoon beginnen graven. Wat maakte die zere arm nog uit, ik was toch al zo goed als dood.

 Toen ik nog geen 30cm diep was merkte ik een object op in de grond. Ik wist eerst niet goed wat het was maar toen ik het volledig had uitgegraven herkende ik het meteen. Het was een wc rol houder, zo eentje waar je meerdere rollen kan insteken. Toen de 4 mannen dit zagen sleurde ze me direct van het gat weg. Ze namen de wc rol houder en staken deze in een doorzichtige plastieken zak. Toen draaide ze zich om en gingen rustig terug naar hun wagen. Dit was het moment om in te grijpen.

 Ik liep naar de groep toe en pakte een mitrailette af van 1 van de mannen. Daarna begon ik direct te schieten. Ik mikte niet maar ik schoot in het rond. Buiten is er geen plafond dus maakt dat allemaal niet uit. Ze liepen toen naar hun wagen en toen ze erin zaten besloot ik om daar op te schieten. Als compensatie voor het gat in mijn plafond. Toen ik dit deed merkte ik op dat de wagen gepantserd was. Ook stond er een klein Amerikaans vlaggetje op. Ik hoorde nog net iemand roepen: “Let the Beast go!”

 Toen ik dit alles in me opgenomen had was de auto al weg. Ik zal nooit weten wat er nu in godsnaam zo belangrijk was aan die wc rol houder. Ik weet nu ondertussen toch wel dat er schimmel in mijn plafond zit.

09-11-2014, 22:52 geschreven door JimBeta