Ik weet niet hoe ik het zeggen moet, maar ik mis haar. Alhoewel ik niet weet wat ik zou zeggen mocht ze nu voor de deur staan. Is het de tijd van het jaar of met het ouder worden dat ik te sentimenteel word? Feit is dat ik er meninge traan voor gelaten heb (in stilte).
Dé oplossing voor : de ziekenzorg, de pensioenen, de staatskas in't algemeen, de vergrijzing, enz... In plaats van gezond te eten, eten we vanaf nu allemaal hamburgers, frietjes, taart enz... en roken en drinken we er op los. We worden amper 65 jaar wat de pensioenkas te zeerste te goede zal komen. Ook het probleem van huisvesting zal opgelost zijn. En niet alleen dat, denk er eens goed over na.
Meestal het ik commentaar op vanalles en nogwat, maar een dag of zo later zie ik dat ik mis geweest ben. Jammer genoeg is het vaak onmogelijk om de fout te herstellen.
't is vandaag weer offerfeest voor de moslims en zoals in alle apelanden worden er weer massaal schapen geslacht. Op de voorziene slachtplaatsen waar de schapen verdoofd konden worden werdt er geen enkel schaap aangeboden. Neen ze snijden liever de beestjes levend de strot door....eerlijk gezegd zou ik ze liever zelf op het rek leggen en de schapen hun goesting laten doen. Altijd veel bla bla met die moslims maar der is geen ene die zich aan de wet kan houden. Ik vraag me af hoe het hier met die kerels zal aflopen.
Toen ze nog een jaar of vijf zes was, nam ik haar wel eens mee naar het zwembad. Bang als ze was voor het diep en het onbekende van onder water te zijn, leerde ik haar in het zwembad te springen en haar te tonen dat het helemaal niet zo gevaarlijk was. Haar armen rond mijn nek waagden we de sprong en ze klampte zich zo aan me vast alsof ze me nooit meer zou loslaten. Ik voelde me toen haar grote redder of hoe moet je dat noemen. In ieder geval het was één van de weinige, in haar jonge leven, keren dat ik mijn echt nuttig voelde en iets voor haar betekende. Jammer genoeg is het gevoel nooit meer teruggekeerd of de situatie zo geweest dat ik haar held kon zijn. Integendeel vrees ik. Ik heb haar in de steek gelaten, uit onkunde onmacht of onbenul, noem maar op. Maar het ergst van al is dat ik haar nooit gezegd dat ik van haar hield...en nu zal ze het waarschijnlijk nooit weten want de kloof tussen ons is al zo groot. Ik vind het jammer voor haar, want ik vrees dat ze geen liefde zal kennen in haar relaties. Ik heb het haar in ieder geval niet kunnen leren.
Tunsië heeft een nieuw volkslied na jaren onder het juk van een dictator geleefd te hebben. Het gaat als volgt, (allee zo klinkt het toch) : "De kampioenen, de kampioenen, kampioen zijn is plezant..." Zou dat geen plagiaat zijn?
Een 84 jarige man steekt inbreker van 16 dood...Goe van die ouwe zou ik zeggen, dat ze met hun pollen van een ander zijn zuur verdiende geld blijven. Dood door eigen stommiteit mag er op zijn graf staan.
Vandaag werdt het proces van janssens uitgezonden, allee de uitspraak, live op tv één. Maar 't was alleen voor doven die konden liplezen. Komt er dan onderaan het scherm nog zo'n tekst dat je het proces kan volgen op "de redactie.be" maar dan ook zonder een geluidje. Afin we zullen het straks wel horen hoeveel dagen hij tegoed heeft. Vandaag eindelijk mijn wilsbeschikking euthanasie binnengedaan en meteen ook nog een orgaandonatie gedaan. Ze mogen het allemaal hebben. Ik hoop dat ze er gelukkig mee worden. Ik was het in ieder geval niet.
Als ik ooit zal sterven, wat meer dan waarschijnlijk zal zijn, wil ik gecremeerd worden. En tijdens de verbranding zou ik graag het stukje "Air a danser" van de Pinguin Café Orchestra willen horen. Aub. Het lijkt me een leuk stukje om afscheid te nemen van deze wrede wereld.
Als ik ooit zal sterven, wat meer dan waarschijnlijk zal zijn, wil ik gecremeerd worden. En tijdens de verbranding zou ik graag het stukje "Air a danser" van de Pinguin Café Orchestra willen horen. Aub.
