41. dikwijls complimenten maken 42. houden van shoppen 43. niet overdrijven 44. rijk zijn 45. stressbestendig 46. niet naar andere vrouwen kijken
en tegelijkertijd :
47. niet jaloers zijn 48. haar vrijheid geven 49. je familie te vriend houden, zonder haar te verwaarlozen 50. haar troosten en opbeuren in moeilijke tijden en ook heel belangrijk: 51. verjaardagen niet vergeten: de hare en van de rest van de familie, vrienden, huwelijksverjaardagen van jezelf en al je vrienden, verlovingsverjaardagen van jezelf en....alle mogelijke data die zij vergeet
Klik op bovenstaande foto (open in nieuw scherm) en geniet... De tekst vind je hieronder
When the road gets dark And you can no longer see Just let my love throw a spark And have a little faith in me
And when the tears you cry Are all you can believe Just give these loving arms a try And have a little faith in me
Have a little faith in me Have a little faith in me Have a little faith in me Have a little faith in me
When your secret heart Cannot speak so easily Come here darling, from a whisper start To have a little faith in me
And when your back's against the wall Just turn around and you, you will see I will catch, I will catch your fall, baby Just have a little faith in me
Have a little faith in me Have a little faith in me Have a little faith in me Have a little faith in me
Well, I've been loving you for such a long time, girl Expecting nothing in return Just for you to have a little faith in me
You see time, time is our friend 'Cause for us there is no end And all you gotta do Is have a little faith in me
I said I will hold you up I will hold you up Your love gives me strength enough So have a little faith in me
I said hey hey All you gotta do for me, girl Is have little bit of faith in me
I said, I said, hey
Click the album above, open in a new window or tab (and sing along if you like)
Baby here I am I'm the man on the scene I can give you what you want But you gotta come home with me
I have got some good old lovin' And I got some more in store When I get through throwin it on you You gotta come back for more
(chorus)
Boys and things that come by the dozen That ain't nothin but drugstore lovin' Hey little thing let me light your candle cause mama I'm sure hard to handle, now, Gets around
Action speaks louder than words And I'm a man of great experience I know you've got another man But I can love you better than him
Take my hand don't be afraid I'm gonna prove every word I say I'm advertising love for free So you can place your ad with me
(chorus)
Boys come along a dime by the dozen That ain't nothing but ten cent lovin' Hey little thing let me light your candle cause mama I'm sure hard to handle, now, Gets around
Flip blogt over leven, liefde, geluk en hoop in 't stad
17-08-2006
Nocturnale ontmoetingen
Het was laat gisteren. Maar interessant. Naast een bende zeveraars die cafébazin Alexandra continu denigrerend aanspraken met 'kinneke' of 'poepke', zat er ook een boeiende mens: Bird (z'n echte naam moet je hem zelf maar vragen).
De wereld van Bird is niet die van de meesten van u tenzij u zich bezighoudt met graffiti. U ergert zich aan die vervelende kribbels ('tags') op muren en garagepoorten? Terecht, die knoeiers moeten een 'gas' krijgen ofte gemeentelijke administratieve sanctie. Een boete noemden we dat vroeger.
Maar graffiti = also art. En die kunstenaars mogen van mij gesubsideerd elke dooie muur of saai pleintje opvrolijken en inkleuren. Kleur je stad! Al zullen de echte hardcore underground taggers daar natuurlijk hun neus voor ophalen. Maar hey, als ik iets te zeggen krijg in mijn district, mogen ze van mij alle blinde muren van onze geliefde stadsschouwburg eens aanpakken. Toch één van de lelijkste gebouwen van Aantwaarrepe. Maar u zal mij er nog veel lelijkere suggereren.
Gesproken van: het theaterplein voor de schouwburg wordt heraangelegd. Mooi zo, maar 'als 't maar vooruitgaat', hoor ik van de horeca aldaar. Dat de marktkramers, waaronder het oesterkraam (mijn favoriet zaterdagse trefpunt), naar de Graanmarkt verhuisd zijn, vind ik persoonlijk dik okee. Mooie plek, gezellig tussen den Bourla en de stadsschouwburg.
Maar terug naar de graffiti: ga eens langs het Muntplein (of wat er nog van overschiet) of check eens wat je op het web kan vinden. Ik geef je hier al wat tips:
De site van Bird is http://www.graphic-dzn.be/ maar op http://www.fotolog.com/bird_dna krijg je een beter idee van z'n werk. Dat soms abstract, soms impressionistisch en soms 'classic' graffiti is. En soms gewoon om bloedmooie stoeipoezen . Knap! Hij exposeert binnenkort in café Kremers, Leopoldplaats 1 (zie een paar berichten terug). Hij gaf me ook nog een tip: http://www.stanick.com/. Gewoon voor wie van pop art houdt, zich suf wil klikken en niet meteen voor inhoud kiest! Peter Stanick rules in the pure visual stuff!
Via Bird kwam ik ook op http://www.graffititv.net/. Een ruime kennismaking met deze internationale, globalistische en megagrote scene. En de muziek is ook aardig: http://www.myspace.com/findlaybrown. Een tagger wiens werk je nog op sommige plekjes ziet in 't stad, is Rizon. Heb hem al effe niet meer gezien. Maar Rizon is dan ook druk bezig, vermoed ik, vanwege 'doorgegroeid' zullen we maar zeggen (he's gone corporate!) naar de complete digital graphics wereld. Zijn 3D's staan op http://www.rizon.be/. Meer links? http://www.use-it.be/antwerpen/ned/graffiti.php. Geeft ook info als je legaal je artwork kwijtwil. Nu nog een paar politici die dit willen stimuleren...
Graffiti? It's a beautiful unknown world voor de meesten onder u. Van 24 tot 27 augustus is het Meeting of Styles in Aantwaarrepe. Volg de fotolink voor meer info. CU there!
Sorry maar...euh... Bart Somers is een verschrikkelijke oetlul!
Ik had mezelf beloofd om deze blog beleefd, respectvol en positief te houden maar af en toe is de maat vol. Vandaag in De Morgen las ik dit op pagina 3:
'Potentiële kiezers zijn al Belg'
Als één Vlaamse stad opvalt door haar lage score is het wel Mechelen. Amper 3,44 procent van de 1.685 niet-EU-burgers registreerde zich er voor de gemeenteraadsverkiezingen. Burgemeester Bart Somers (VLD) heeft 'geen sluitende verklaring'. "Typisch aan Mechelen is dat de niet-EU-bevolking er voor een erg hoog percentage uit Marokkanen bestaat", legt Somers uit. "En net in die groep zijn er erg veel mensen die al gekozen hebben voor de Belgische nationaliteit. Bij de gemeenteraadsverkiezingen zullen dus wel degelijk duizenden mensen met een migrantenachtergrond gaan stemmen, en daar ben ik blij om." Mechelen is niet de enige gemeente waar Marokkanen het gros uitmaken van de niet-EU-bevolking. In pakweg Molenbeek ligt de interesse echter op 13 procent, toch 10 procent meer dan Mechelen. "Een sluitende verklaring heb ik niet", geeft Somers toe. Het gemeentebestuur opteerde ervoor geen brief aan alle niet-EU-burgers te sturen. Er kwam wel een aankondiging in de streekkrant en er werden een 5000-tal folders 'ter beschikking gelegd' voor geïnteresseerde organisaties. Somers ontkent dat hij als tegenstander van het migrantenstemrecht bewust op een lage belangstelling mikte.
Wat een complete utter utter bullshit, Bartje! Je doet gewoon niks constructiefs om integratie te bevorderen. Integendeel: je bent geen haar beter dan zij die 'vreemde vlamingen' massaal willen doen oprotten. In het boekje van Bart staan vooral boetes en racistische, denigrerende clichés à la 'ze moeten op tijd uit hun bed komen om te gaan werken', 'ze moeten zich aanpassen aan ons', 'ze zouden wél gaan stemmen als ze betaald werden want de weg naar 't ocmw kennen ze allemaal', etcetera.
Soit, voor de gemeenteraadsverkiezingen hebben zich in heel het land 16 % niet-EU-burgers ingeschreven en 20% EU-burgers. None of them will vote Bartje, I hope. Verschrikkelijk ventje, die Bart Somers. Ik moét 'em niet en ik hoop van u hetzelfde. En nee, géén foto en bijbehorende link naar Bartje maar naar iets constructievers. Nè.
14-08-2006
Hoe voorlopig kan je zijn?
Man, man, man, wat ben ik blij: de 'voorlopige' brug, de kipdorpbrug, is weg. Verwijderd uit het zicht, afgebroken en verwezen naar de annalen van onze Antwerpse geschiedenis. En toch...
Eén ding is zeker: als er één Antwerpenaar is die ze weg wou, dan ben ik het wel. Vijf jaar geleden heb ik bovenop dat gedrocht het 'bangelijkste' moment van m'n leven beleefd. Ik reed er putje winter nietsvermoedend over met de wagen, ging twee keer rond m'n as en crashte tegen de zijwand. Die gelukkig standhield. Maar die Smart was wel perte totale. En ik ook want ik trilde uren later nog na. Zo bang was ik nog nooit geweest. De mooie blondine waar ik toen mee had afgesproken begreep dat ik nu niet meer mee naar de cinema wou.
In een niet zo ver verleden was ik autoverhuurder en die dag had ik alles verhuurd behalve een Smartje. Men had me altijd gezegd dat die miniwagentjes vrij baanvast waren. Maar ik betrouwde het toch niet helemaal en reed dus vrij traag over de brug. Die helaas meer een glijbaan was geworden. Net voordien had een klant van me óók een slippartij gehad in de tegenovergestelde richting. Ook total loss. Maandag moest ik ons HQ melden dat ik twee wagens minder had. Dat tastte natuurlijk mijn zakencijfer aan. Die avond zijn er meerdere accidenten en slippartijen gebeurd op de brug. Het had de dagen ervoor gevroren, dan beginnen regenen en de brug was spekglad geworden. De politie sloot ze die nacht af voor alle verkeer. Sindsdien verwenste ik dat misbaksel van voorlopigheid.
En toch... de voorlopige brug was een quasi leeftijdsgenoot van me. Waar ik met een dubbel gevoel naar keek. Ze was een monument, zij het dan een lelijk monument. Een monument van de politiek die maar niet kon beslissen, die bang was om ze weg te halen. Bang voor de verkeerschaos die zou ontstaan.
En ja, het wordt nu waarschijnlijk aanpassen voor de autobestuurder die daar in de buurt moet zijn. Al moeten velen daar natuurlijk niét zijn, laat staan met de auto. Dus volg een andere route of neem de tram of de fiets. En als je daar toch in een file staat, sta dan even -letterlijk en figuurlijk- stil bij het verdwijnen van de brug. Sakker voor mijn part op de werken, op de burgemeester, op je stad en op de vooruitgang. Maar ook op jezelf, je onwil om je rijgedrag aan te passen, je conservatieve reflex om-te-behouden-wat-er-is, je eigen voorlopigheid...
En maak de brug naar de toekomst: de twee pleinen die meer groen gaan krijgen, die mooi zullen samenkomen, de opera die in beeld komt, de tunnel die eronder zal lopen en de Antwerpenaar die in die tunnel in de file zal staan, sakkerend op zijn stad, zijn eeuwige werken, zijn burgemeester,...
Klik op de foto. Neem afscheid van de brug en hoor wat ze ons nog te zeggen heeft.
08-08-2006
Kunst als geleider/Wouter en Olga
I'm a sucker for romance, ik geef het toe: Olga en Wouter gaan trouwen!
Dat was een beetje een verrassing in hun vriendenkring (die voor een stuk ook de mijne is). Zelf ken ik ze nog niet zo lang. Ik had Wouter wel eens ontmoet voor hij voor 3 jaar naar Mozambique vertrok. Wouter is een arts die 3 jaar geleden voor een hulporganisatie naar Maputo vertrok. Daar, in de hoofdstad van Mozambique, werkte hij met HIV- en aids-patiënten. En leerde hij Olga kennen. Ze werden verliefd.
Na 3 jaar wilde hij graag terugkeren naar Antwerpen. En na veel en lang overleggen besloot Olga mee te komen. Eerst een maand om te kijken of het haar beviel en of ze hier een leven kon opbouwen. Het antwoord was `ja'. Ze pakten hun spullen. Ze wonen hier nu 2 maanden. Na de zomer leert ze onze taal.
Ik heb veel respect voor de keuze van Olga. In Maputo was ze een gearriveerde kunstenares. Hier moet ze weer helemaal van nul beginnen. Ze moet een atelier zoeken en het Antwerpse kunstwereldje leren kennen. Niet makkelijk. Maar met de hulp van haar vrienden, en vooral van Wouter, lukt ze dat wel. Ik zie het in haar blik. Ze lijkt me heel vastberaden. En ze heeft talent: ze maakt zeer kleurrijke abstracte tableau's. Afrikaans qua kleur maar niet typisch qua stijl, dus.
Ondertussen leert ze Antwerpen en haar bewoners kennen. Ik geef hier haar ervaringen even weer. Ze verschenen ook in de Gazet van Antwerpen in de weekendeditie van 29 juli onder de titel "Genieten van leven in twee culturen". Hier een ingekort stukje:
"- Ben je blij dat je deze keuze hebt gemaakt?- Ik weet het nog niet. Het is moeilijker om hier te aarden dan ik had verwacht, maar het is ook nog wat vroeg om daarover te oordelen natuurlijk. Ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn om contact te leggen met mensen hier. Ik vind vooral de eerste kennismaking heel stroef en koud verlopen. Je moet mensen toch minstens een keer of vijf spreken, wil er iets van openheid in het contact komen. Van een echt warm welkom kan ik helaas niet spreken.
- Hoe ga je hier de kost verdienen?- In Maputo was ik een bekende kunstenares. Ik was gearriveerd en had dus veel exposities en verkocht mijn werk goed. Hier moet ik van nul beginnen. Ik ben hier niemand en dat is wel een erg raar gevoel. Ik ga veel galeries af om mijn werk aan te bieden, maar dat vlot nog niet echt. In de toekomst zou ik heel graag een eigen galerie openen met een atelier. Misschien zelfs een open atelier zoals in Maputo. Daar komen kunstenaars samen om te werken en te exposeren. In Antwerpen heb ik zo'n plaats nog niet gevonden, wat eveneens betekent dat ik thuis moet schilderen in een klein bijkamertje. Dat is natuurlijk niet ideaal.
- Hoe vind je de sfeer in de stad?- Ik kwam hier aan net voor de moorden op het kleine meisje en haar au pair. Ik was zelfs in de buurt, toen die man begon te schieten. Dat was geen goed begin van mijn verblijf in Antwerpen. Ik was erg geshockeerd en op mijn hoede en vroeg mij af of Antwerpen echt zo'n racistische stad is. Ik heb het gebeuren niet aan mijn ouders verteld, want die zouden zich vreselijk ongerust maken. Nu is dat angstige gevoel gezakt en loop ik vrijer over straat. Ik denk niet dat Antwerpen per se echt racistisch is, maar ik voel wel veel angst bij mensen voor het onbekende. Ze zullen niet snel aan mij vragen wie ik ben of waar ik vandaan kom. Ze baseren hun beeld van mij vaak op vooroordelen.
- Wat zijn je favoriete plekjes in de stad?- Ik ben de stad nog aan het ontdekken, maar vooral hier op 't Zuid, waar we wonen, vind ik het fijn om wat door de straten te wandelen, hoewel ik deze wijk wel erg snobistisch vind (lacht). Verder loop ik regelmatig over het De Coninckplein. Daar voel ik de Afrikaanse sfeer van thuis. Relaxed en blij. Toch wel anders dan de sfeer op andere pleinen. Antwerpenaars lijken me niet echt heel tevreden mensen. Ze lachen weinig, begroeten elkaar niet op de tram en kijken nors. Jammer hoor!
- Mis je Maputo?- Ja, zeker wel en soms wil ik mijn biezen pakken en de deur achter me dicht smijten. Dan wil ik het niet meer proberen hier. Maar dat gevoel is altijd van voorbijgaande aard. Ik wil het de tijd geven. Voor mij is het belangrijk dat ik kan gaan exposeren. Dan voel ik me weer waardevol en hoop ik meer mensen te ontmoeten. Nu loopt er een tentoonstelling van mij in Veurne en binnenkort neem ik deel aan een project van Cinemaf dat een expositie van Afrikaanse en Europese kunstenaars maakt. Verder sta ik morgen op Lambermontmartre. Zo krijgt mijn werk toch wat bekendheid hier.
- Hoe vaak spreek je je familie?- We bellen veel. Mijn zus is getrouwd met een Nederlander en woont in Edam, dus die zie ik geregeld. Dat is erg fijn, want dan voel je je toch thuis ver van huis. Wouter en ik trouwen binnenkort en dan zullen mijn ouders en andere familieleden en vrienden naar Antwerpen komen. Daar kijk ik erg naar uit! Dan kan ik ze de stad laten zien en bijbabbelen over alles wat hier en in Maputo is gebeurd. We trouwen overigens uit pure liefde en niet voor een verblijfsvergunning hoor (lacht).
- Ga je hier blijven?- Vooralsnog wel. Ik wil Antwerpen en mezelf de kans geven aan elkaar te wennen. Samen met Wouter hoop ik hier een mooie toekomst op te bouwen en te slagen als kunstenares in België. Ik wil genieten van de luxe van het leven in twee culturen."
Zo horen we het ook eens van een nieuwkomer: we mogen wat meer tevreden zijn, wat meer lachen en hallo zeggen op de tram en op straat. Relax, Antwerpenaren, we hebben het hier vrij goed, ook al beseffen we dat niet elke dag...
Succes, Wouter & Olga, het geluk dat jullie uitstralen zal zeker veel Antwerpse harten en geesten veroveren en hopelijk ook wat norse blikken omzetten in een glimlach. Een tip: zeg alvast een keer hallo op straat, zelf had ik zo al leuke ontmoetingen en fijne babbels! Tot gauw.
07-08-2006
Kunst als geleider/Art by Olga Dengo
Hier alvast een voorproefje van Olga's werk. Geïnteresseerd? De vele andere werken die ik gisteren bij hen thuis zag, waren en zijn even mooi, mysterieus (en ook wel te koop)
Hugo Schiltz is net overleden. Ik kende hem niet echt want ik ben natuurlijk van een andere generatie. Maar ik leef mee met zijn familie. Die politiek gezien ook mijn familie is. Die dus in rouw is nu. Het zette mij vooral aan het denken. Over het leven. En de dood. En over emotie in de politiek.
Iets anders (maar toch ook niet): vorige week stuurde ik een mailtje naar Bert Anciaux. Hij was toen met vakantie met Damienne en de kinderen maar kreeg toen hier keihard de wind van voren ivm zijn embryonale idee om de luchthaven van Zaventem te verplaatsen. Daar geeft hij nu op zijn weblog meer uitleg over. Die de gazetten niét gaat halen natuurlijk (Zucht).
Twintig jaar geleden vroeg Bert me al om mee in zijn politieke verhaal te stappen. Wat ik toen niet deed omdat het me veel te anti (-franstaligen) leek en te weinig pro(-'samen'-leving). Toen gingen we alleen letterlijk stappen: met een hele bende, in de Brusselse rand. Fijne tijden. Op de terugrit naar huis babbelde hij toen vooral over hoe fantastisch hij Damienne vond. En of hij haar wel kon krijgen... "Ga ervoor, Bert, 't is een prachtvrouw. En bedankt voor de ride home..."
Bert stort nog steeds regelmatig zijn hart uit. En dat is mooi. Ik moet 'den bleiter' steeds weer verdedigen maar ik doe dat graag. Want ik geloof in de mens Bert, in zijn emotie, in zijn bedoelingen... En ik heb liever een bleiter (hoewel Bert op mijn foto's en in het leven zéér veel lacht) dan een zure zagevent. Ik kon mijn gevoelens in de week na de verschrikkelijke moorden in mijn stad toen ook niet verbergen. Ik voelde enorm mee en nu nog. En daar schaam ik me niet over. Emotie mag. Moet. Ook in de politiek. Ook onze burgemeester liet toen tranen op tv. En dat heeft me gepakt. Verschrikkelijke week.
Bon, vele jaren later stapte ik wél mee in Bert zijn verhaal: er zat veel goeie spirit in en nu nog steeds. Hieronder mijn mailtje. Ik las zijn blog net en het deed me deugd dat hij m'n mailtje gelezen heeft...
En Hugo... het ga je goed aan de andere kant. Daar. Waar we niks over weten...
"Beste Bert
Ze zeggen: ministers mogen niet dromen. Zeker niet in het jaar maar ook niet tijdens hun vakantie. Nee, jíj moet zulke dromen binnenskamers voorzichtig aanbrengen, tijdens lange vergaderingen bepreken op het kabinet en vervolgens een heel dure studie bestellen bij de unief. Die gediplomeerde cijferaars kunnen dan inschatten wat het ons gaat kosten of opbrengen aan jobs en centen. Dat wéét jij allemaal. En toch droom je. Maar nee, een minister mag niet dromen, zelfs niet op zijn website. Want alle krantenredacties en vrienden zoals Eric en niet te vergeten alle overzeese investeerders lezen die ook. En als jij toch droomt, moet dat dus veel gestructureerder. Of lacherig en kwansuis in een lang interview. En vooral verontschuldigend: ik weet dat dit nooit of te nimmer kan maar.... Verder mag alleen de gewone man in de straat zulke voorstellen lanceren via een lezersbrief of op een website zoals www.droomdestad.be.
Ben ik ben blij dat mijn minister droomt. Ik heb hier een burgemeester die dat ook soms doet. En ik wens je hierbij proficiat: op de website van de Gazet van Antwerpen kan je nu 'waanzinnige voorstellen' lanceren. Die heten 'een Anciauxke doen'. Toch knap want vroeger heette dat 'een Vivantje doen' of 'een Dedeckeridee lanceren'. Dat je zegt dat ook Verhofstadt droomt van een nieuwe luchthaven verder van Brussel en Bart Somers van de Olympische Spelen in Vlaanderen te halen, doet er voor velen niet toe. En dat je nooit de jobs van mensen in gevaar zal brengen, geloven alle verontwaardigde brievenschrijvers met hun eigen gelijk ook al niet. Maar wat had je gedacht. Ik stel voor om een zeer ernstig toekomstcongres te houden waar futurologen, wetenschappers én dromers welkom zijn en cynici daarna mogen oordelen. Ook met gerenommeerde gasten over de partijgrenzen heen zodat iedereen zijn eigen droom kan claimen en alle ego's zich gewaardeerd kunnen voelen. We nemen het wel een 'Anciauxdag'. A ja...!
Met zomerse groet van een dromer met vakantie Flip
P.S. Mijn eigen, voorlopig laatste, waanzinnige voorstel staat in ons Antwerpse verkiezingsprogramma op pagina 27: Een wild idee van spirit (nog niet onderzocht maar als prikkel voor een debat): waarom niet meer opritten en tegelijkertijd minder afritten voor de Antwerpse ring. Zo scheidt de stroom: de uitrijders kunnen vlot weg, de binnenkomers denken na en worden afgeleid naar de singel Mobiliteit: een vraagstuk waar bij uitstek out of the box moet gedacht worden!.We schreven dit lange werkstuk met veel dromers waarvan je de grootste heel goed kent."
05-08-2006
A Moeder!
Vergeet A moeder ni! Wat ze ergens anders doen met moederkesdag, interesseert ons ni: in Aantwaarrepe valt dat op 15 augustus. En nu zag ik vannacht op Atv dat een paar gasten daar t-shirtjes voor maken. Tofkes! Check out the website via de fotolink...
Creatief met A bezig, daar klap ik voor in m'n pollekes. Nu nog ne slogan bedenken om zo'n t-shirt te winnen en aan 'ons' moeder te geven. Dat wordt krap. Dus ik hoop dat ze die dingen ook ergens gaan verkopen want volgens mij gaat daar wel wa volk geïnteresseerd in zijn.
15 augustus: stek et in A kopke!
04-08-2006
Efkes afreageren?
Voor wie ff een Zidaneke wil doen... klik op de foto! Astemblift.
"Oe noemde gij?" Interculturele verkeersdrempels
We kennen elkaars naam niet!
Om beroepsredenen, maar ook privé, kom ik veel in contact met nieuwe Antwerpenaren. En wat me dan opvalt: als allochtonen (rotwoord, ik gebruik het vanaf nu niét meer) hun naam uitspreken of hun naam en (email)adres opschrijven, krijg ik vaak eerst de achternaam en pas daarna de voornaam. Dat klinkt in onze witte Vlaamse oren steevast oubollig. En ook wel onduidelijk.
Is dit nu erg? Nee, tuurlijk niet. Het is geen hinderpaal, wel een verkeersdrempel. Maar tijd dat dat mij soms kost! Want om iedereen, uit interesse en uit beleefdheid, juist aan te spreken, ga ook ik dan mensen wel eens googelen. Maar daar word ik niet altijd wijzer uit (als iedereen nu eens een blog zou maken!
En: Het aantal verschillende voornamen neemt alsmaar toe (analyse door het NIS). Eén van de redenen voor die toenemende diversiteit aan namen is natuurlijk de toegenomen diversiteit in onze samenleving (de multi-etnische samenstelling van de bevolking). Naast toenemende contacten met het buitenland, individualisering, emancipatie, detraditionalisering en een grotere soepelheid bij de bevolkingsdiensten. Cool maar dus niet altijd zo gemakkelijk. En hoe schrijf je jouw naam? is een lastige vraag (voor sommigen). En Mohamed, schrijf je dat nu meestal met één m of met twee?
En als ik een mailtje krijg, ben ik soms ook niet zeker van het geslacht van de persoon in kwestie! In het beste geval levert dat leuk, hilarisch mailverkeer op. Maar t kan ook genant zijn. Is Aziza een vrouw? En Kwaku, Amid, Anis, Arfan, Hana, Mahdi of Reza? (Antwoord: meestal mannen) En Badra, Firyal, Ikram, Manar, Nawal, Khanzi, Nkenge, Birgül, Ashraf of Sourour? (hier mag je er gebruikelijk vanuit gaan dat je een email kreeg van een vrouw). Oppassen: Mimoun (Oaissa, Nederlandse acteur) en Fawzi (Rasoul, Nederlands kunstenaar) zijn mannen maar Mimount (Bousakla) en Fauzaya (Talhaoui) zijn vrouwelijke senatoren (in Wallonië zegt men trouwens senatrices)
Btw, qua hand in eigen boezem: voor nieuwe Antwerpenaren is het ook niet evident. Welk geslacht heeft een Vlaam die Kris of Chris heet? Of Michel/Michelle? Mike/Mieke? Enneuh, tegenwoordig durven we een zoon Moon noemen en de dochter Luna.
Dus we spreken dit af: ik stel me voor als Flip, en jij zegt me jouw voornaam. En je geslacht... J
P.S. Klik op de foto and get your pimp name! (de mijne was 'Mack Master Flip Valentine' maar je kan er ook andere vragen. I settled 4 'Bishop Don F.')
03-08-2006
Bravo voor de Jef!
Bravo voor de Jef (zie het artikel uit GvA hieronder)! Ik had hier zowat een jaar geleden ook al om gevraagd. Check out de site van spirit Antwerpen bij 'krantjes': 'Minder fietswrakken meer fietsgemakken' (de link staat hier rechts maar je kan ook gewoon op de foto hiernaast klikken). Thx, Jef!
En trouwens, nu ik hier toch ben: als je continu als fietser de stad doorkruist, weet je het wel, koning auto regeert. En maar optrekken met die turbo's. En foeteren als je voor hun komt rijden. En achteruitkijkspiegels worden niét gebruikt! Voor ik ga zagen: Bikers rule...!J
Fietswrakken moeten uit het straatbeeld
Fietswrakken 'bezetten' vaak de stallingen voor tweewielers. Daar moet verandering in komen: dinsdag trok voor de eerste keer een ploeg wrakkenruimers door de straten. "Voorlopig zijn we nog mild", klonk het. Opruimers zijn nog mild bij eerste actie in binnenstad
Antwerpen
Jef Cuyvers, buurtregisseur in de binnenstad, coördineert de actie. Samen met twee buurttoezichters en twee mensen van de lokale politie trekt hij van de Brouwersvliet naar het Zuid. Onderweg ruimen ze alle fietswrakken die ze tegenkomen. "De voorbije weken hebben de buurttoezichters en de politie een lijst met wrakken opgesteld", legt Cuyvers uit. "Die halen we nu op. De fietsrestanten gaan naar het containerpark. De mensen van de Kringwinkel nemen de bruikbare onderdelen mee. Een gegraveerde fiets, waarvan de eigenaar dus bekend is, wordt door de politie nog een tijdje bijgehouden." De opruimactie wordt voor de eerste maal georganiseerd. Cuyvers: "Daarom zijn we erg mild. Alleen fietsen die niet meer rijvaardig zijn, pakken we mee. Als alleen de banden plat staan, laten we het rijtuig staan. In de toekomst zullen we strenger zijn. Dan zullen we fietsen eerst een label geven. Staan ze er enkele weken later nog, worden ze verwijderd." De volgende actie vindt plaats in november. Elk jaar wil de buurtregisseur driemaal door de straten trekken om wrakken te ruimen. "Die kapotte fietsen blijven vaak enorm lang staan. Bij buurttoezicht en de politie komen geregeld meldingen binnen, maar die wrakken zijn geen prioriteit voor de politie." Dat er wel degelijk nood is aan een opruimactie, blijkt bijvoorbeeld op de Ossenmarkt. Op het plein in het hartje van de studentenbuurt zijn er meerdere fietsenstallingen, maar een plekje vinden voor je tweewieler is bijna onmogelijk. "De meeste van die fietsen staan hier al ontzettend lang", vertelt een buurtbewoonster. "Als een student een lekke band heeft, zet die zijn tweewieler vaak gewoon opzij zonder er nog naar om te kijken." Dinsdag werden er veertig wrakken opgehaald. Ook vandaag woensdag rukt het team nog uit.
Nice little winebar. Alexandra runs it (and runs you out if you get nasty...so don't The interior is white, with lot's of white and on top of that some hint of white (if it's not white, it's art. On the wall mostly. Great art sometimes!)
Dit vind ik nu een prachtig gedicht. Niet van mij, wel van Sacha! Mail hem eens op sacha.debacker@versateladsl.be. Hij heeft er zo nog. En hij treedt ook op met zijn 'poedy'. Yep, een mix van poetry and comedy, you smartass...
alle apen buiten !
oh gij omhooggevallen praalziek dorp zelfverklaarde provinciecosmopool wereldburger van mijn kloten met uw allures en verstand van een miss belgië en uw capsones van een flipkonijn met uw stroperig stromend open riool en uw punt aan de lijn
oh gij mottig kankerend landgezwel gedachtenknoop van amateurfilosofen onuitroeibaar fascistennest met uw gestapobommas die roepen om meer blauw op straat en uw gekken die jagen op kleuren met uw laffe ordetroepen in bromvliegen en uw eeuwigschurend zeuren
oh gij onbehouwen wangedrocht spaghettibord van onnozele werken winkelstraat voor dummies met uw antiquaire na-de-job-loungende strandjanetten en uw wansmakelijk smakeloos zuid met uw hollanders in cabrios en uw vloeken veel te luid
godverdomme ! ik zie u graag beloof mij dat ik mag blijven zodat ik - en niet alleen vandaag kan genieten van uw wijven zodat ik - voor alles hier vernoemd nog veel over u kan schrijven zodat ik - tot antwerpenaar gedoemd uw levenslust kan bedrijven
01-08-2006
Belspeldel (part 2)
En het wordt er alleen maar leuker op! Steeds weer nieuwe belspeldellen! Met net iets moeilijkere vragen: 'Komaan, mensen, ik zoek een beroep, het eindigt op -er. Wie belt mij?'
Ik dacht: deze jongedame bel ik even. Om dan luid 'hoer!' te roepen! Als mogelijk antwoord, he... ;-) Toch maar niet gebeld. Want téveel 'respec' voor die meisjes.
(En 't kost verrek veel geld, denk ik...)
31-07-2006
Belspeldel
't Moet niet altijd serieus zijn! Wie net zo'n nachtuil is als ik, is ze vast al eens tegen het... euh lijf gelopen: de belspeldel! (Hallo, Van Dale, mag het er bij de volgende spelling(s)wijziging in, aub...). Nee, waarlijk, 'ech respec' zoals ene Steve S. zou zeggen. Echt, hoe die meisjes al die uuuuuren kunnen vollullen. Tof!
En vooral toen ik deze dame zag, moést ik ff een fotoke maken van mijn breedbakkesscherm. En de vraag is: denk jij nu ook dat het antwoord 'kieken' is? (roflol)
30-07-2006
Mag het iets meer zijn?
"Het beste moet nog komen". Da's één van de slogans van onze burgemeester. En ja, daar geloof ik wel in. Maar dat 'beste' gaat er niet vanzelf komen. En ook niet alleen uit de hoge hoed van onze burgervader. Ik denk dat dat van u en van mij moet komen! Daarom deze blog.
Omdat ik volle vaart vooruit wil in 'mijn' stad... Omdat ik een A met veel spirit wil... Omdat wie op zijn gat blijft zitten en 'er zijn gedacht van denkt' alleen maar een dik gat krijgt. En zijn illusies en hoop zal zien veranderen in teleurstelling. En dan zal mompelen 'dat het allemaal wat meer had mogen zijn'...
Mag het iets meer zijn? Tuurlijk magda. Tmoetzellefs!
Ben jij een gatzitter? Of steek je een tandje bij? Ben jij een bankzitter? Of speel je liever mee?
Vlaanderen 2006: de Heer kwam tot Noë in Vlaanderen in het jaar 2006
2006: de aarde was verdorven en overbevolkt. De Heer daalde neer en gaf aan Noë de opdracht een Ark te bouwen en twee exemplaren van elk levend wezen samen met enkele goede mensen te redden. "Hier is het plan", zei God. "Haast je, want over zes maanden zal het 40 dagen en 40 nachten beginnen te regenen. Frank De Boosere zal dat niet weten te verklaren en weer maar wat uit zijn duim zuigen".
Zes maanden later begon het inderdaad te regenen. De Heer keek neer en zag Noë wenen in zijn overstroomde tuin, maar hij zag geen Ark.
"Noë", donderde Hij, "waar is mijn Ark?"
"Vergeef me, Heer", smeekte Noë. "De dingen zijn wel wat veranderd tegen vroeger. Ik had een speciale bouwvergunning nodig. En ik heb moeten discussiëren met de inspecteurs in verband met een brandverzekering. Mijn buren beweren dat ik de bouwlijn overschreden heb met mijn Ark en dat ik de maximumbouwhoogte niet gerespecteerd heb. Ook legden ze een klacht neer wegens geluidsoverlast op de werf. We zijn naar Stedenbouw moeten gaan voor een advies en een beslissing.
Dan kwamen het ministerie van Verkeer en de dienst van Bruggen en Wegen. Zij wilden een waarborg gestort hebben voor de mogelijke, toekomstige, kosten van de aanpassing van de infrastructuur als de Ark moest verplaatst worden naar de zee. Ik beweerde dat de zee tot hier zou komen, maar daar geloofden ze geen snars van.
Hout vinden was een ander probleem. Die van Groen! trekken van leer tegen het kappen van inlands hout om de gevlekte bosuil te beschermen. Ik probeerde de naturisten te overtuigen dat ik het hout juist nodig had om die uil te redden. Geen gehoor! Ik verzamelde de dieren. Maar dan werd ik aangeklaagd door Gaia. Michel Van Den Bossche beweerde dat ik wilde dieren gevangen hield tegen hun zin. Ook argumenteerden ze dat de accommodatie te beperkt was en dat het wreed en onmenselijk was zoveel dieren te houden in zo'n kleine ruimte.
Het Ministerie van Leefmilieu besliste dat ik geen Ark mocht bouwen zonder dat ik een Milieueffectenrapport opmaakte over uw voorspelde watervloed. Ondertussen ben ik nog steeds bezig met een klacht van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding: volgens hen moet ik een bepaald aantal allochtonen inhuren om de Ark te bouwen. Anderzijds willen de vakbonden dat ik enkel vakbondsleden met Arkbouwervaring te werk stel.
Om de zaken nog erger te maken heeft Douane en Accijnzen al mijn bezittingen en beleggingen aangeslagen. Zij beweren dat ik het land illegaal wil verlaten met bedreigde diersoorten. En toen men op de ministeries van volksgezondheid en landbouw hoorde van al die dieren, begonnen ze te over het 'mestaktieplan' en vroegen of ik nog nooit gehoord had over het MAP en wat ik er zou aan doen. En dan zwijg ik maar over de problemen met het ellebogenwerk van al die politici die, door hun dienstbetoon, allemaal iemand hadden die absoluut mee moet. Dus Heer, vergeef mij, het zal me minstens tien jaar kosten om de Ark te bouwen."
Plotseling stopte de regen, de hemel klaarde op en de zon begon te schijnen. Noë keek verwonderd op. "Wil dit zeggen dat U de wereld niet zal vernietigen?”,vroeg hij.
"Neen", zei de Heer, "uw regering is daar al intensief zelf mee bezig!"
Hoe irriteer je je medemens en collega’s in 22 simpele stappen? Een gids voor mensen met een ambetant kantje...
1. In de lunchpauze ga je in je geparkeerde auto zitten en richt een föhn op voorbijgaande auto's om te kijken of ze vaart minderen.
2. Roep jezelf op via de intercom (vervorm je stem niet).
3. Iedere keer dat iemand je vraagt iets te doen, vraag je: "Wil je daar mayonaise bij?"
4. Moedig je collega's aan regelmatig een stoelendans met je te doen.
5. Zet je prullenbak op je bureau en plak er het label "IN" op.
6. Ontwikkel een onnatuurlijke angst voor nietmachines.
7. Stop drie weken lang koffie zonder cafeïne in het koffieapparaat. Als iedereen over zijn verslavingssymptomen heen is, schakel je over naar espresso.
8. Beantwoord alles wat iemand zegt met: "Dat dénk jij?"
9. Sluit alle zinnen af met: "En zo is het voorspeld."
10.Verander de kleur van je monitor zodanig dat de kleur ervan de hele omgeving oplicht. Blijf volhouden dat je dat prettig vindt.
11.Gebruik nooit meer hoofdletters punten kommas en andere leestekens
12.Probeer zoveel mogelijk te huppelen in plaats van te lopen.
13.Vraag mensen van welk geslacht ze zijn.
14.Geef bij de Mc Drive praatpaal aan dat je de bestelling absoluut wilt meenemen.
15.Zing mee bij de opera.
16.Ga naar een poëzieavond en vraag waarom men niet rijmt.
17.Vraag aan je baas waar die zijn/haar kleding koopt en koop precies dezelfde outfits. Draag deze zelfde outfits de dag nadat je baas het gedragen heeft. (Dit is vooral effectief als je baas van het andere geslacht is).
18.Stuur een e-mail naar de rest van het bedrijf om ze te vertellen wat je aan het doen bent. Bijvoorbeeld: "Als jullie me zoeken… ik ben even naar het toilet."
19.Hang een klamboe rond je werkplek.
20.Vertel je vrienden vijf dagen van te voren, dat je niet naar hun feestje kunt komen omdat je niet in de stemming bent.
21.Vraag aan iedereen of ze zwanger zijn.
22.Kopieer deze tekst en stuur hem per e-mail naar iedereen in je adresboek. Ook naar mij, om mij te ergeren...
The 28 Rules of Manhood
1 Under no circumstances may two men share an umbrella.
2 It is OK for a man to cry but ONLY under the following circumstances:
- When a heroic dog dies to save its master.
- The moment Angelina Jolie starts unbuttoning her blouse.
- After wrecking your boss’s car.
- One hour, 12 minutes, 37 seconds into “The Crying Game”.
- When she is using her teeth.
3 Any Man who brings a camera to a bachelor party may be legally killed and eaten by his buddies.
4 Unless he murdered someone in your family, you must bail a friend out of jail within 12 hours.
5 If you’ve known a guy for more than 24 hours, his sister is off limits forever unless you actually marry her.
6 Moaning about the brand of free beer in a buddy’s fridge is forbidden. However complain at will if the temperature is unsuitable.
7 No man shall ever be required to buy a birthday present for another man. In fact, even remembering your buddy’s birthday is strictly optional. At that point, you must celebrate at a strip bar of the birthday boy’s choice.
8 On a road trip, the strongest bladder determines pit stops, not the weakest.
9 When stumbling upon other guys watching a sporting event, you may ask the score of the game in progress, but you may never ask who’s playing.
10 You may flatulate in front of a woman only after you have brought her to climax. If you trap her head under the covers for the purpose of flatulent entertainment, she’s officially your girlfriend.
11 It is permissible to drink a fruity alcohol drink but ONLY when you’re sunning on a tropical beach... AND it’s delivered by a topless model AND only when it’s free.
12 Only in situations of moral and/or physical peril are you allowed to kick another guy in the nuts.
13 Unless you’re in prison, never fight naked.
14 Friends don’t let friends wear Speedos. Ever. Issue closed.
15 If a man’s fly is down, that’s his problem, you didn’t see anything.
16 Women who claim they “love to watch sports” must be treated as spies until they demonstrate knowledge of the game and the ability to drink as much as the other sports watchers.
17 A man in the company of a hot, suggestively dressed woman must remain sober enough to fight.
18 Never hesitate to reach for the last beer or the last slice of pizza, but not both, that’s just greedy.
19 If you compliment a guy on his six-pack, you’d better be talking about his choice of beer.
20 Never join your girlfriend or wife in discussing a friend of yours, except if she’s withholding sex pending your response.
21 Phrases that may NOT be uttered to another man while lifting weights:
- Yeah, Baby, Push it!
- C’mon, give me one more! Harder!
- Another set and we can hit the showers!
22 Never talk to a man in a bathroom unless you are on equal footing: i.e., both urinating, both waiting in line, etc. For all other situations, an almost imperceptible nod is all the conversation you need.
23 Never allow a telephone conversation with a woman to go on longer than you are able to have sex with her. Keep a stopwatch by the phone. Hang up if necessary.
24 The morning after you and a girl who was formerly “just a friend” have carnal, drunken monkey sex, the fact that you’re feeling weird and guilty is no reason for you not to nail each other again before the discussion occurs about what a big mistake it was.
25 It is acceptable for you to drive her car. It is not acceptable for her to drive yours.
26 Thou shalt not buy a car in the colors of brown, pink, lime green, orange or sky blue.
27 The girl who replies to the question “What do you want for Christmas?” with “If you loved me, you’d know what I want!” gets an X-box. End of story.
28 There is no reason for guys to watch ice skating or men’s gymnastics. Ever. We’ve all heard about people having guts or balls. But do you really know the difference between them? In an effort to keep you informed, the definition of each is listed below:
“GUTS” is arriving home late after a night out with the guys, being assaulted by your wife with a broom, and having the guts to say: “are you still cleaning or are you flying somewhere?”
“BALLS” is coming home late after a night out with the guys smelling of perfume and beer, lipstick on your collar, slapping your wife on the ass and having the balls to say, “You’re next!”
Beste vrienden, kennissen, familie
Ik wil iedereen die boodschappen bij de Carrefour doet, waarschuwen voor misleidende praktijken die mij, en naar ik heb gehoord ook een aantal anderen, onlangs zijn overkomen. Mij overkwam het op de parkeerplaats op de Carrefour in Schoten maar let op: het schijnt her en der in het land te gebeuren.
Het werkt als volgt: twee meiden van begin twintig (vermoedelijk uit Oost-Europa) spreken je hulpeloos kijkend aan op het moment dat je de boodschappen aan het inladen bent.
Ze hebben hele strakke T-shirts aan waar hun borsten bijna uitvallen.
Je moet een flinke vent zijn om niet te kijken.
Met een erg zielig, maar toch wel geloofwaardig verhaal bedelen ze om een lift naar een plaats in de buurt.
Eenmaal achterin gestapt, beginnen de dames elkaar te betasten, waarbij ze er goed voor zorgen dat je dat kunt zien via je binnenspiegel.
Daarna klimt een van hen naar de voorstoel en heeft orale seks met je.......
Ondertussen merk je niet dat de ander je portefeuille of portemonnee jat.
Die van mij is afgelopen dinsdag gestolen.
En woensdag en vrijdag.
Zaterdag zelfs twee keer!
Donderdag kon ik helaas niet....
Indringende mail...
Indien men de wereld vergelijkt met een dorp van 100 inwoners, rekening houdende met alle bestaande volkeren, dan zou dit dorp bestaan uit:
6 personen zouden 59% van de totale wereldrijkdom bezitten
6 personen zouden de VS nationaliteit hebben
80 zouden dakloos zijn
70 zouden analfabeet zijn
50 zouden afhankelijk zijn van iemand anders
1 zou sterven
2 zouden geboren worden
1 zou een PC hebben
1 zou een diploma hebben
Wanneer men de wereld op deze manier bekijkt wordt het duidelijk dat begrip, aanvaarding en studies noodzakelijk zijn.
Indien je deze morgen bent wakker geworden en je bent niet ziek, dan ben je gelukkiger dan 1 miljoen mensen die in de komende dagen zullen sterven.
Indien je nooit oorlog, eenzaamheid, honger of het lijden van gewonden hebt meegemaakt, dan ben je gelukkiger dan 500 miljoen mensen in de wereld.
Indien je naar een kerk kan gaan zonder je bedreigd te voelen, zonder gearresteerd te worden of zonder dat je gedood wordt, dan ben je gelukkiger dan 3 miljard mensen in de wereld.
Indien je eten in de frigo hebt liggen, je gekleed bent, je een dak en een bed hebt, dan ben je rijker dan 75% van de inwoners van de wereld.
Indien je een bankrekening hebt, een beetje geld in je portefeuille of een beetje kleingeld in een doosje, dan hoor je bij de 8% rijkste mensen van de wereld.
Indien je dit kan lezen, dan ben je dubbel gezegend, want:
1. Iemand heeft aan jou gedacht.
2. Je hoort niet bij de 2 miljard mensen die niet kunnen lezen.
En ... je hebt een PC!
Ooit heeft iemand gezegd :
* werk alsof je geen geld nodig hebt,
* dans alsof niemand naar je kijkt,
* zing alsof niemand naar je luistert,
* heb lief alsof niemand je ooit heeft gekwetst,
* leef alsof het Paradijs hier, op aarde, was.
Het is de internationale week van de vriendschap.
Stuur deze mail naar al je vrienden en andere personen die je belangrijk vindt. Indien je dit niet doorstuurt, dan zal er absoluut niets gebeuren.
Maar, indien je dit wel doorstuurt, zal je misschien iemand een glimlach ontlokken...
. Knap! Hij exposeert binnenkort in café Kremers, Leopoldplaats 1 (zie een paar berichten terug). Hij gaf me ook nog een tip: 
The interior is white, with lot's of white and on top of that some hint of white (if it's not white, it's art. On the wall mostly. Great art sometimes!) 
"Het beste moet nog komen". Da's één van de slogans van onze burgemeester. En ja, daar geloof ik wel in. Maar dat 'beste' gaat er niet vanzelf komen. En ook niet alleen uit de hoge hoed van onze burgervader. Ik denk dat dat van u en van mij moet komen! Daarom deze blog.
