Wat doet het Vredeshuis ?

Op zondag 9 november 1986 werd in Aalst het Vredeshuis geopend. Het was toen de periode van de antiraket-tenbetogingen, van de grote vredesbewegingen. We waren in een uitzichtloze spiraal van geweld terechtgekomen. Beide grootmachten stapelden wapens op wapens, en de snelle ontwikkeling van de technologie maakte deze wapens almaar gevaarlijker en vernietigender. Onze wereld werd minder en minder veilig.

Op vele plaatsen vochten Oost en West tegen elkaar. Niet op eigen terrein, maar op de grond van anderen, van derde wereldlanden. Duidelijk werd toen ook de patsituatie waarin we waren terechtgekomen. Niettegenstaande de zware beschietingen met soms totale vernietiging van het krijgsgebied gaf geen van die oorlogen een echte overwinnaar, enkel verliezers. De oorlog was iets helemaal anders geworden dan de oorlogen van vroeger.

Omdat oorlogen almaar moorddadiger werden, langduriger en uitzichtlozer en omdat dit door de technologische evolutie in de toekomst nog meer het geval zou zijn, waren we ervan overtuigd dat eens - het kon nog wel enkele decennia duren - het gezond verstand van de mens de bovenhand zou krijgen en oorlogen van het wereldtoneel zouden verdwijnen, zoals ooit de officiële slavernij werd afgeschaft. Technisch, mits ernstige internationale controle op een minimale bewapening, kon dat.

Alleen de wil ertoe ontbrak

We beseften anderzijds dat de mensen nog niet waren voorbereid op een wereld zonder oorlog. Een oorlog werd immers nog beschouwd als het laatste middel om een conflict op te lossen. Conflicten zullen er altijd zijn. Die oplossen zonder gebruik te maken van wapens, van geweld, zijn we niet gewoon.

Het Vredeshuis, dat zoals de andere vredesbewegingen zich eveneens verzette tegen oorlog en bewapening en deelnam aan de betogingen, wilde verder gaan. Het nam als tweede doelstelling iets bij te dragen tot conflictoplossing zonder geweld. Het wou helpen om tot een mentaliteitsverandering te komen die het mogelijk zou maken samen te leven in een wereld zonder oorlog. Het wou in al zijn activiteiten er in de eerste plaats voor zorgen dat met elkaar kon gepraat worden met respect voor de andere, luisterend naar de andere.

Niet alleen tussen landen om oorlog te voorkomen. Meer en meer zijn we ervan overtuigd dat de basis van vreedzaam leven binnen onze gemeenschap en tussen de gemeenschappen slechts mogelijk is als we begrip en respect hebben voor ieders mening, leren dialogeren zonder mekaar geweld aan te doen.